Déjà vu με χταπόδια και σουπιές αλλά στο τέλος....Déjà vu with octopus and cuttlefish but at the end...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Déjà vu with octopus and cuttlefish but at the end...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Ήρθε και η καινούργια χρονιά, το 2023. Δεν ξεκίνησε όμως ψαρευτικό με επιτυχία. Κάθε άλλο. Είναι από τις ελάχιστες χρονιές, από ότι θυμάμαι, που δεν έχει καθόλου ψάρια. Θέλω να πιστεύω ότι οφείλεται στους πολλούς σεισμούς γύρω από τη Αττική. (Εύβοια, Κόρινθο, Βιωτία, Φθιώτιδα κλπ). Όσες φορές και να πήγα, όχι μόνο δεν έπιασα κάτι, αλλά ούτε καν πάτησα την σκανδάλη του ψαροντούφεκου. Δεν είδα ούτε ένα ψάρι της προκοπής. Ακόμη και οι κέφαλοι ήταν άφαντοι!!! Λόγω όμως του έρωτα που νοιώθω για το ψαροντούφεκο, πήγα κι ας μην έπιανα τίποτε. Αυτή η λαχτάρα να κολυμπήσω, να ξεδώσω, να βρω την εσωτερική μου γαλήνη, με ωθούσε να πάω για βουτιά ή όπως την αποκαλούσα προπόνηση στα παγωμένα και θολά νερά. Έτσι ένα Σάββατο ξεκίνησα σε έναν ψαρότοπο στον Σαρωνικό, όπου η πρόβλεψη έδειχνε ισχυρούς νοτιάδες την εβδομάδα που πέρασε και ελαφρύ νοτιά την ημέρα που θα πήγαινα. Χαράματα βουτούσα σε μια θάλασσα που ήταν η επίτομη της μπουνάτσας!!! Η δε πολυπόθητη θολούρα δεν υπήρχε. Η πρόβλεψη είχε πέσει εντελώς έξω. Τι να έκανα? Βούτηξα και κολύμπησα μέχρι που άρχισα να κουράζομαι. Δεν είδα ούτε ένα ψάρι της προκοπής!!! Στον γυρισμό είπα να ακολουθήσω διαφορετικό δρόμο μήπως και.... Κάποια στιγμή έχω φτάσει σε ένα μέρος που το ξέρω από παλιά και η πλάκα σπάει σε ένα σημείο. Εκεί μαζεύει ψαράκια, αλλά ποτέ δεν έχω βρει κάτι μεγάλο. Πλησίασα το σημείο όπου είχε μαζευτεί ένα μεγάλο κοπάδι από καλόγριες (ψαράκια). Έκανα ένα καρτέρι μήπως... αλλά τίποτε κι εδώ. Αποφασίζω να φύγω. Καθώς περνάω από πάνω από το σπάσιμο, στην μια πλευρά του έχει κυριολεκτικά απλωθεί ένα καλό χταπόδι!!! Περί τα 2,5 με 3 κιλά το υπολογίζω. Κατεβάζω την σκάλα στο ψαροντούφεκο και του ρίχνω μια ανάμεσα στα μάτια. Το τραβάω επάνω και σε λίγα δευτερόλεπτα είχα πιάσει το πρώτο μου τρόπαιο του ΄23, ένα τρίκιλο χταπόδι!!! 

Άντε και του χρόνου...3 κιλά...

"Ας είναι κι έτσι..." είπα στον εαυτό μου και τράβηξα για την παραλία. Καθώς κολυμπάω το μάτι κάτι έπιασε. Ήταν δύο πέτρες, η μια πάνω στη άλλη. Όμως η επάνω έμοιαζε με σουπιά. Κοιτάζω καλύτερα και όντως είναι μια σουπιά, Εύκολος στόχος άμα την δεις. Βουτάω καταπάνω της και της ρίχνω. Πιάνω μια σουπιά 700 γρ. και βγήκα. 

Μεγάλη σουπιά 700 γρ!!!

"Πάλι καλά, γιατί με τις τελευταίες αψαρίες...." σκέφτηκα.

Την επόμενη μέρα ο καιρός είχε γυρίσει σε βοριά. Ξεκίνησα από τα υπήνεμα και θα γύριζα τον κάβο όπου και θα είχε αρκετό καιρό. Όπως τα περίμενα πάλι δεν κυκλοφορούσε τίποτε. Έκανα πολλά καρτέρια, αλλά μόνο γύλους έβλεπα. Παντού επικρατούσε μια απόλυτη νέκρα. Καθώς κολυμπάω, διαπιστώνω την ύπαρξη ενός καλού χταποδιού. Από το μέγεθος των ματιών του καταλαβαίνω ότι είναι αρκετά μεγάλο. Πάω στην σημαδούρα και αλλάζω ψαροντούφεκο. Παίρνω ένα πιο μικρό, γιατί το χταπόδι είναι χωμένο στο θαλάμι του. Πλησιάζω και του ρίχνω μια ανάμεσα στα μάτια. Το χταπόδι τρυπώνει κι αρχίζει μια μάχη για το ποιος θα κερδίσει. Η εύστοχη βολή έχει κάνει την απαιτούμενη ζημιά κι έτσι στην επόμενη βουτιά το τραβάω έξω. Είναι ένα χταπόδι 3,5 κιλών!!! 

3,5 κιλά!!! πολύ καλά...

Χαρούμενος το κρεμάω στην σημαδούρα. Ψαρεύω λίγο ακόμη και συνειδητοποιώ ότι μετά τον κάβο ο καιρός είναι αρκετά ισχυρός. Αποφασίζω να γυρίσω πίσω, να αφήσω την σημαδούρα και να πάρω το μικρό όπλο. Όμως διαπιστώνω μια γούβα πάνω στην άμμο. Η γούβα έχει το σχήμα μιας αρκετά μεγάλης σουπιάς. Φαίνεται το σώμα καθώς και τα πλοκάμια της. Συνεχίζω ψάχνοντας, όπου κάποια στιγμή βλέπω μια σουπιά να έχει γίνει ένα με τον αμμώδη βυθό. Κατεβάζω σκάλα και βουτάω. Η σουπιά ακίνητη, σημαδεύω και της ρίχνω. Η βέργα πετυχαίνει τον στόχο της και η θάλασσα τριγύρω γεμίζει μελάνια. Είναι απίστευτο πόση μεγάλη ποσότητα μελανιού μπορεί να έχει μια σουπιά. Είναι μια μεγάλη σουπιά και ζυγίζει 800 γρ.!!! 

Αυτή είναι ακόμη πιο μεγάλη, 800 γρ!!!

Déjà vu??? Έχω φτάσει λίγο πριν τον κάβο και ο καιρός τα έχει θολώσει αρκετά. αποφάσισα να κάνω 2-3 καρτέρια και να γυρίσω. Στο δεύτερο καρτέρι βλέπω μια αρκετά καλή τσιπούρα να με πλησιάζει από τα βαθειά και αριστερά μου. Ευτυχώς με κρύβει ένας βράχος. Με το που μπαίνει το ψάρι πίσω από τον βράχο, αλλάζω θέση και πάω και λίγο πιο μπροστά. Η τσιπούρα εμφανίζεται μπροστά μου, αλλά συνεχίζει να με πλησιάζει. Μόλις σιγουρευτώ για την απόσταση, πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει το ψάρι στην μέση και αυτό τρέχει αλλόφρονα να φύγει, αλλά είναι πολύ αργά. 

Η 1η χειμερινή βασίλισσα με την παρέα της του 23!!!

Επιτέλους ένα ψάρι κι ας είναι μεσαίο. Κοιτάζοντας καλύτερα, παρατηρώ ότι έχω πιάσει και μια καλόγρια μαζί με την τσιπούρα!!! Αν έχεις τύχει ή μάλλον ατυχία για την καλόγρια... Χαρούμενος επιστρέφω στο αμάξι. Τακτοποιώ τα ψάρια και οδηγώ προς τον κάβο. Ευτυχώς ο δρόμος πάει πολύ κοντά και ξαναβουτάω. Εδώ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Έχει έντονο καιρό και μπόλικη θολούρα. Σε λίγο να και το πρώτο λαβράκι. Έρχεται καταπάνω μου αλλά δυστυχώς είναι μικρό. 

Το 1ο της χρονιάς...αλλά μικρό...

"Άλλη φορά φιλαράκο, ελπίζω να τα πούμε του χρόνου...." του είπα και το άφησα να φύγει. Μετά από μερικά καρτέρια μου ήρθαν δύο λαβράκια. Αν και είναι από τα πρώτα λαβράκια της χρονιάς που βλέπω, δυστυχώς κι αυτά είναι μικρά. Άλλη μια φορά μου ήρθαν άλλα δύο αργότερα. Δεν ξέρω αν ήταν τα ίδια. Λίγο πιο κάτω άλλο ένα μόνο του. 

"Τουλάχιστον είδαμε κάποια ψάρια, έστω και μικρά..." είπα στον εαυτό μου. Συνέχισα τα καρτέρια μου χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Σε ένα καρτέρι έρχεται ένα μεγάλο κοπάδι από σάρπες και βόσκει μπροστά μου. Κάποια ψάρια είναι αρκετά μεγάλα και μπαίνω στον πειρασμό μήπως και πετύχω 2-3 ψάρια με μια βολή. 

"Δεν ήρθαμε εδώ για τέτοια ψάρια Ζάχοοοο...." είπα και ευτυχώς συγκράτησα τον εαυτό μου. Σε ένα από τα τελευταία καρτέρια, καθώς περιμένω στον βυθό, εμφανίστηκε μπροστά μου το μεγάλο κοπάδι με τις σάρπες. Τα ψάρια ήταν ήρεμα από την προηγούμενη συνάντησή μας. Άφησα τα ψάρια να περάσουν παραμένοντας ακίνητος. Την όλη κατάσταση παρατηρούσε ένα καλό λαβράκι που ήταν πίσω και στα αριστερά μου. Δεν το είχα πάρει χαμπάρι. Το πρώτο αξιόλογο ψάρι της σεζόν. Ένα μοναχικό λαβράκι ήρθε να με δει. Μένω μαρμαρωμένος, περιμένοντας να δω τι θα κάνει. Το ψάρι αφού με περιεργάστηκε, προχώρησε μπροστά και απομακρύνθηκε ήρεμα. Δεν ήθελα τίποτε περισσότερο, γύρισα το ψαροντούφεκο, σημάδεψα αστραπιαία και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε το ψάρι στην μέση και αυτό απλά ξάπλωσε στον θολό βυθό. Πήγα πάνω του, το άρπαξα και αφού του έδωσα ένα γρήγορο τέλος, το γέμισα φιλιά και βγήκα. Ήταν 1,5 κιλά. 

Επιτέλους....

Δεν χρειαζόταν να ψαρέψω άλλο. Είχα πιάσει πολλά περισσότερα από ότι περίμενα. Καθώς έβγαινα είδα κάτι στον βυθό. Ένα σκοινί, σχημάτιζε μια καρδιά πάνω στον αμμώδη βυθό!!! Δεν ξέρω πως ή ποιος την έφτιαξε, εγώ ευχαρίστησα την θάλασσα για την ευγένία της. Καθάρισα τα τρόπαια μέσα στην θάλασσα, άλλαξα και έφυγα για το σπίτι. 

Κι εγώ αγαπώ!!!

Υ.Γ. Αυτήν την φορά, απολαύσαμε το λαβράκι με πατάτες και γλυκοπατάτες φούρνου μαζί με την Σταυρούλα. Η μεγάλη αναμονή στο να πιάσω ένα καλό ψάρι, το έκανε ακόμη πιο νόστιμο!!!  

Καλή μας όρεξη...

Translation of the above article.

Title: Déjà vu with octopus and cuttlefish but at the end...

Video & Photo : Zacharias Skevofilax. 

The new year had arriver, 2023. However, fishing did not start successfully. On the contrary. It is one of the few years, from what I remember, that was no fish at all. I believe it is due to the many earthquakes around Attica. (Evia, Corinth, Biotia, Fthiotida States, etc.). No matter how many times I went for spearfishing, not only did I not catch anything, but I didn't even pull the trigger of the speargun. I didn't see a single fish worth catching. Even the mullets (Mugil cephalus) were absent!!! But because of the love I feel for spearfishing, I went anyway. This longing for a swim, to be away from daily routine, to find my inner peace, pushed me to go for a spearfishing or as I called it, training in the icy and murky waters. So one Saturday, I set out for a fishing spot in the Saronic bay, where the forecast showed strong souther winds during last week and a light souther winds on the day I was going. At dawn I was diving in a sea that was the epitome of calmness!!! And the much desired blur was not there. The weather prediction had fallen completely off. What could I do. I dived and swam until I got tired. I did not see a single fish worth catching!!! On the way back I decided to follow a different path just in case.... At some point I'd reached a place I'd known long time ago and the slab breaks creating  many holes for the fish to hide. I always had seen small fish there, but I had never found anything big. I approached the spot where a large school of black damselfish (Chromis chromis) had gathered. I did a check just in case... but nothing here either. I decide to leave. As I swam over the broken rock, on its upper side a big common octopus (Octopus vulgaris) had literally spread its leg waiting!!! I estimated about 2.5 to 3 kilos. I lower the power of the speargun and shot it between the eyes. I pulled it up and in a few seconds I had caught my first trophy of 2023, a three kilo octopus!!! (1st Picture: Alleluia...3 kilos...).

"So be it..." I said to myself and headed for the beach. As I swam something caught my eye. They were two stones on top of each other. But the one on top, looked like a common cuttlefish (Sepia officinalis). I took a closer look and it was indeed a cuttlefish. Easy target if you could see it. I dived and shot it. I caught a 700 gr. cuttlefish and I went out. (2nd Picture: A big cuttlefish of 700 gr.).

"Not bad, because the last fishing expeditions..." I thought. 

The next day the weather had changed direction blowing from the North. I started from the leeward side and planned to turn the cape facing the North winds. As I expected, nothing was swimming around. I did many ambushes, but I only saw Mediterranean rainbow wrasse (Coris julis). An absolute deadness prevailed everywhere. As I was swimming, I saw of a good octopus. From the size of its eyes I realised that he was quite large. I went to the buoy and change the speargun. I took a smaller one, because the octopus was hiding in its chamber. I approached and shot it between the eyes. The octopus tried to escape under the rocks and a battle began. The perfect shot had done the required damage so on the next dive I pulled it out. It was a 3.5 kg octopus!!! (3rd Picture: 3.5 kg!!! Well done...). I happily put it on the buoy. I continued fishing and realised that after the cape the weather was quite strong. I decided to turn back, leave the buoy in the car and get the smaller speargun. At that moment I saw a print on the sand. The print had the shape of a fairly large cuttlefish. Its body I was visible as well as the tentacles. I started searching, where at some point I saw a cuttlefish that has become as the sandy bottom. I dived. The cuttlefish remained motionless. I aimed and pulled the trigger. The spear achieved its goal and the surrounding sea filled with ink. It's incredible how much ink a cuttlefish can produce. It was a large cuttlefish weighing 800 gr.!!! (4th Picture: This was even bigger, 800 gr.!!!)

Déjà vu??? I had arrived just before the cape and the weather had clouded the sea waters quite enough. I decided to do 2-3 ambushes and turn around. In the second ambush, I saw a pretty good gilt-head (sea) bream (Sparus aurata) approaching me from the depths and to my left. Fortunately, a rock was hiding me. As soon as the fish got behind the rock, I changed position and swam a little closer towards the fish. The gilt-head (sea) bream appeared in front of me, but continued to approach me. Once I was sure of the speargun's range, I pulled the trigger. The spear hit the fish in the middle and it frantically ran away, but it was too late.(5th Picture: The 1st 2023 winter queen along with its company!!! ). At last I caught a fish, albeit a medium one. Looking closer, I notice that I had also caught a black damselfish along with the gilt-head (sea) bream!!! If you are lucky or rather misfortune for the black damselfish... I happily return to the car. I arranged the fish and drove to the cave. Fortunately the road was ending very close to the cape where I dived again. Here things were more difficult. The severe weather had clouded the waters. Soon the first sea bass (Dicentrarchus labrax) appeared in front of me. It swam towards me but unfortunately it was a small one. (6th Picture: The 1st sea bass of the season ....but too small....).

"Another time little buddy, hope to see you next year..." I thought and let it go. After a few ambushes two bass came to me. Although they were among the first sea bass of the year I saw, unfortunately they were also small. In another ambush, two more sea bass appeared. I didn't know if they were the same. A little further down another one alone.

"At least we saw some fish, even small ones..." I told myself. I continued my ambushes without much success. At one point a large herd of porgy salema (Sarpa salpa) came and grazed in front of me. Some fish were quite big and I was tempted to hit 2-3 fish with one shot.

"We didn't come here for fish like this Zac...." I said and thankfully I prevented myself from pulling the trigger. In one of the last ambushes, as I waited on the bottom, the big school of porgy salema appeared in front of me. The fish were calm from our previous encounter. I let the fish pass by, while I was still standing. The whole situation had been watched by a good bass behind and to my left. I hadn't realised its presence. The first good in size fish of the season. A lonely sea bass came to see me. I remain motionless waiting to see what it would do. The fish, curious about me, moved forward and swam away calmly. Wanting nothing more, I turned the speargun, aimed and pulled the trigger immediately. The spear hit the fish in the middle and it just sank on the murky bottom. I swam up to it, grabbed it, and after giving it a quick end, kissed it and went out. It was 1.5 kilos.              (7th Picture: Finally...). I didn't need to fish anymore. I had caught much more than I expected. As I was coming out, I saw something strange on the sea bed. A rope, forming a heart shape on the sandy bottom!!! I don't know how or who made it, I just thanked the sea for its kindness. I cleaned the trophies in the sea, wore my clothes and drove home. (8th Picture: I love you too!!!).

P.S. This time, Stavroula & I, enjoyed the sea bass with baked potatoes and sweet potatoes. The long wait of catching a good in size fish made it even tastier!!! (9th Picture: Bon appetit...).

Ένας μεγάλος κιτρινόπτερος τόνος στα πολύ ρηχά!!! A big yellow fin tuna in very sallow waters!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: A big yellow fin tuna in very sallow waters!!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Έφτασαν οι γιορτές κι έτσι ετοιμάστηκα για τις ανάλογες ψαρευτικές εξορμήσεις. Με την πρώτη ευκαιρία, τα φόρτωσα όλα και τράβηξα για έναν αγαπημένο ψαρότοπο. Χαράματα ντυνόμουν, ενώ το κρύο ήταν τσουχτερό. 3^οC. 

Έκανε λίγο κρύο...

Βούτηξα και προχώρησα για τον κάβο. Με το που έφτασα σε κάτι ξενέρια, μπροστά μου υπήρχε ένα μεγάλο κοπάδι από σάρπες. Σκέφτηκα να ρίξω μήπως και πιάσω περισσότερα από ένα ψάρι με μια βολή. Την ώρα που πίεζα την σκανδάλη, αντιλαμβάνομαι, λίγο πιο μακριά μια μεγάλη τσιπούρα. Το ψάρι νευρικό, έκανε απότομες κινήσεις για να χαθεί πίσω από κάποιες πέτρες. Αποφασίζω να συρθώ και να το πλησιάσω. Ξεκινάω, αλλά η τσιπούρα πετάχτηκε προς την επιφάνεια και με είδε. Γύρισα πίσω στο πόστο μου, μη ξέροντας τι να κάνω. Η τσιπούρα στα μεσόνερα έκοβε βόλτες. Παρατηρώ έναν μεγάλο και μακρύ βράχο που μπορεί να με κρύψει. Βουτάω και σέρνομε στον βυθό, κρυμμένος από τον όγκο του βράχου. Καθώς πλησιάζω προς το τέλος, βλέπω στον ορίζοντα μια μεγάλη σκιά. Σέρνομαι κι άλλο, όταν διαπιστώνω ότι πρόκειται για μια Καρέττα-Καρέττα. Ξεχνάω την τσιπούρα και προσπαθώ να πλησιάσω την χελώνα. Δεν με άφησε όμως και χάθηκε στο μπλε. 

"Ωραία εμπειρία Ζάχο!!!" είπα στον εαυτό μου και συνέχισα. Έχω φτάσει σε μια ξεχασμένη και διαλυμένη προβλήτα. Αποφασίζω να κάνω μια βουτιά, αν και στο παρελθόν δεν μου έχει δώσει κάτι το ιδιαίτερο. Κάνω την βουτιά και περιμένω στον πάτο μέσα στην θολούρα μήπως περάσει κάτι καλό. Μετά από λίγο μου ήρθαν μεσαίες ούγενες. Τα ψάρια μου ήρθαν από δεξιά μου και χάθηκαν μέσα στην θολούρα. Περίμενα ακίνητος και μετά από μερικά δευτερόλεπτα, εμφανίστηκαν πιο πολλά. 

"Να προσπαθήσουμε να πιάσουμε δύο μαζί??? Άσε τις βλακείες, σημάδεψε την πιο μεγάλη κι έχει ο Θεός..." είπα στον εαυτό μου. Σημάδεψα το πιο μεγάλο ψάρι, αν κι από πίσω του ερχόταν άλλο ένα... και πάτησα την σκανδάλη. Μέσα στην θολούρα δεν ήξερα τι είχα καταφέρει. Καθώς μαζεύω το σχοινί, διαπίστωσα ότι είχα πετύχει δυο ψάρια!!! 

Αν έχεις τύχη διάβαινε!!!

Όλος χαρά τα τακτοποίησα και προχώρησα πιο κάτω. Για αρκετή ώρα δεν είδα το παραμικρό. Μετά από κάποια ώρα, είχα φτάσει στην λάσπη. Έτσι αποκαλώ αυτό το σημείο, γιατί ο βυθός γίνεται λασπώδης. Θέλει πολύ προσοχή στην προσγείωση, γιατί η λάσπη που σηκώνεται από την παραμικρή κίνηση τα θολώνει όλα. Προσγειώθηκα με προσοχή και περίμενα. Από τα δεξιά μου, ήρθε ένα κοπάδι από λαβράκια. Τα περισσότερα ψάρια ήταν μικρά και δεν ασχολήθηκα. Όμως, ένα πιο μεγάλο με προσπέρασε, δίνοντας μου όλο τον απαραίτητο χρόνο για να ετοιμαστώ και του έριξα. Έπιασα ένα λαβράκι του κιλού. Στεναχωρήθηκα....

Ήταν λίγο μικρότερο απ΄ότι ήθελα...

Η θολούρα με είχε μπερδέψει για μια ακόμη φορά. Νόμισα ότι ήταν μεγαλύτερο. Έκανα αρκετά καρτέρια χωρίς επιτυχία κι αποφάσισα να βγω. Σε ένα από αυτά, μέσα στην θολούρα και ψιλά, φάνηκε μια σκιά. Μετά μια δεύτερη και μια τρίτη. Κέφαλοι. Ο τελευταίος μου φάνηκε ο πιο μεγάλος κι όταν έστριψε για να φύγει του έριξα κι έπιασε ένα ψάρι του κιλού (1100 γρ). 

Για το σεβίτσε...

Βγήκα, μπήκα στο αμάξι κι οδήγησα αρκετά. Έφτασα εκεί που ήθελα και βούτηξα. Εδώ είχε λιγότερη θολούρα. Δεν είχα προλάβει να κολυμπήσω αρκετά, όταν είδα ένα καλό χταπόδι μέσα σε μια ρόδα. Αφού το περιεργάστηκα αρκετά, αποφάσισα ότι ήταν αρκετά μεγάλο για να το πιάσω. Βούτηξα, σημάδεψα ανάμεσα στα μάτια και πάτησα την σκανδάλη. Όντως το πέτυχα εκεί που ήθελα και αμέσως πήρα στα χέρια μου ένα δίκιλο χταπόδι. 

Να και ο μεζές!!!

Το έβαλα στην σημαδούρα και συνέχισα. Με το που πέρασα τον μικρό κάβο, ένιωσα ένα δυνατό ρέμα να μου είναι κόντρα. Παρατήρησα, ότι ψάρια υπήρχαν ήταν όλα έξω-έξω. Έκανα πολλά καρτέρια αλλά πουθενά ο κυνηγός. Σε ένα από τα καρτέρια μου ήρθε ένα τεράστιο κοπάδι από μουρμούρες. Έσκαψα τον βυθό, σήκωσα πολύ άμμο και στο τέλος ήρθαν πιο κοντά. Σημάδεψα ένα από τα πιο μεγάλα ψάρια κι έπιασα μια μουρμούρα των 400 γρ. 

Καλώς την!!!

Φυσικά το κοπάδι δεν με ξαναπλησίασε, αλλά συνέχισε να παραμένει στα πολύ ρηχά.

"Κάτι φοβούνται αυτές..... Κάτι κυκλοφορεί, αλλιώς θα είχαν φύγει για τα βαθειά..." σκέφτηκα. Αγνόησα τις μουρμούρες κι ανοίχτηκα για να βρω τον κυνηγό. Σε ένα καρτέρι προσγειώνομαι στον βυθό και περιμένω. Τίποτα. Καθώς κοιτώ αριστερά μου, βλέπω ένα ψάρι νεκρό στον βυθό. Κοιτάω καλύτερα και αντιλαμβάνομαι ότι είναι μια μεγάλη σάρπα. Την σπρώχνω με το ψαροντούφεκο για να την δω καλύτερα.

Ποιος να ξέρει???

"Μάλλον γλύτωσε από τον διώκτη της, αλλά δεν τα κατάφερε...." σκέφτηκα. Αναδύομαι και πάω να πάρω την σημαδούρα που την έχω ποντίσει λίγο πιο μακριά. Καθώς πλησιάζω, βλέπω σε ένα πετραδάκι μια καλή τσιπούρα να έχει λουφάξει και να κουνάει ίσα-ίσα τα πλαϊνά της πτερύγια. Βουτιά κατα-μέτωπο για να με βλέπει κι όταν μπαίνω στο βεληνεκές, σημαδεύω όσο μπορώ καλύτερα και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει την τσιπούρα στο κεφάλι. Είναι ένα σπαθάτο ψάρι των 700 γρ.

Η τρομαγμένη βασίλισσα του χειμώνα!!!

"Γιατί λούφαξε και δεν έφυγα στα βαθειά??? οέο??? Κάτι κυκλοφορεί και θα πρέπει να είναι μεγάλο!!!" σκέφτηκα. Έκανα πολλά καρτέρια χωρίς να δω κάτι. Σε ένα από τα πολλά, προσγειώθηκα δίπλα σε μια ρόδα αυτοκινήτου, έχοντας κόντρα το ρέμα. Το βάθος είναι τεσσάρα μέτρα. Μπροστά μου υπήρχε ένα πολύ μεγάλο κοπάδι με αθερίνες, το οποίο ήταν πολύ νευρικό κι άλλαζε συνέχεια κατεύθυνση. 

"Κάτι πλησιάζει...." σκέφτηκα και οι αισθήσεις μου στο μάξιμουμ. Περιμένω να μου έρθει με το ρέμα, όταν βλέπω την αθερίνα να εξαφανίζεται. Ξαφνικά από πάνω μου περνάει ένας μεγάλος κιτρινόπτερος τόνος, πιο μεγάλος από εμένα σε μήκος!!! Να ήταν 150 - 200 κιλά, παραπάνω, δεν γνωρίζω. Ήταν πολύ μεγάλο ψάρι. Με τρόμαξε καθώς είδα τον όγκο και ενστικτωδώς γύρισα απότομα ψαροντούφεκο προς το ψάρι, για να πάρω ένα καλύτερο πλάνο. 

Ο αυτοκράτορας!!!

Δεν υπήρχε περίπτωση να του ρίξω. Ήταν κάτι το μαγικό, πανέμορφο και μεγαλειώδες. Έκανα μερικά καρτέρια, αλλά φυσικά δεν κυκλοφορούσε τίποτα, κυριολεκτικά τίποτε. Είχαν εξαφανιστεί τα πάντα. Επόμενο, από την στιγμή που υπήρχε τριγύρω ο αυτοκράτορας. Έφυγα για την παραλία, αλλά λίγο πριν βγω είδα κάτι περίεργο στον βυθό. Οι κινήσεις τους ήταν διαφορετικές από τα ψάρια που ξέρω. Ήταν τρία ψαράκια σκαντζόχοιροι. Είναι τροπικά ψάρια που έχουν έρθει από τον Ινδικό Ωκεανό μέσω της διώρυγας του Σουέζ. Τράβηξα το βίντεο που ήθελα, τα άφησα στην ησυχία τους και βγήκα. 

Υ.Γ. Την τσιπούρα την απόλαυσα με την καλή μου την επόμενη μέρα!!!

Ήταν λίγο μπαγιάτικη!!! χαχα!!!

Translation of the above article.

Title: A big yellow fin tuna in very sallow waters!!!

Video & Photo : Zacharias Skevofilax.

Christmas holidays had arrived and I got ready for the corresponding fishing trips. At the first opportunity, I loaded all my diving gears and drove for a favourite fishing spot. At dawn I got dressed, while the cold was bitter. 3°C. (1st Picture: It was a bit cold...). I dived in and swam towards the cape. As soon as I reached it, in front of me was a large school of salema porgy (Sarpa salpa). I thought I could shoot them and caught more than one fish with one shot. As I was pulling the trigger, I realised, a little further away, a large gilt-head (sea) bream (Sparus aurata). The fish was nervous, made sudden movements to disappear behind some stones. I decide to crawl on the sea bed in order to approach it. As I started to crawl, the gilt-head (sea) bream swam to the surface and saw me. I went back to my post, not knowing what to do. The fish stayed in mid-waters and was swimming around. I noticed a big and long rock that could hide me. I dived and crawled to the bottom, hidden by the size of the rock. As I got close to the end of the rock, I saw a big shadow on the horizon. I crawled even more, when I found out that it was a loggerhead sea turtle (Caretta-Caretta). I forgot the gilt-head (sea) bream and tried to approach the turtle. But it didn't let me to get closer and disappeared into the blue.

"Beautiful experience Zac!!!" I said to myself and continued. I had reached a forgotten and broken pier. I decide to dive, although in the past it hadn't given me anything special. I dived and waited at the bottom in the blur for something good to pass by. After a while, medium size sharpsnout sea-bream (Diplodus putanzzo) appeared. The fish came from my right and disappeared into the blur. I waited motionless and after a few seconds, more fish appeared.

"Should we try to catch two with one shot??? Stop the bullshit, aim at the biggest one and who knows..." I said to myself. I aimed the biggest fish, even though another one was following it... and pulled the trigger. In the murky waters, I didn't know what I had accomplished. As I was picking up the line, I found that I had caught two fish!!! (2nd Picture: If you are lucky!!!). I happily put them on my buoy and swam further down. For a long time I did not see the slightest thing. After some time, I had reached the mud. That's how I had named this spot, because the bottom is muddy. I must be very careful when landing, because the kicked up mud by the slightest movement would blur everything. I landed carefully and waited. From my right, came a school of sea bass (Dicentrarchus labrax). Most of the fish were small and I didn't bother them. But as the biggest one passed by me, provided me all the time I needed to get ready and shot it. I caught a kilo in weight sea bass. I felt sorry for the small fish... (3rd Picture: It was smaller than I thought...). The blur had confused me once more. I thought it was bigger. I made several attempts without any success and decided to get out. In one of them, in the blurry waters and near the surface, a shadow appeared. Then a second and a third one. Mullets (Mugil cephalus). The last one seemed to be the biggest and when it turned to leave I shot it and caught a kilo (1100 gr.) fish. (4th Picture: F or the ceviche...). I got out, got in the car and drove quite a bit. I got where I wanted to and dived again. Here the sea was less hazy. I had not swim far enough when I saw a nice common octopus (Octopus vulgaris) inside a car tire. After observing it carefully, I decided it was big enough to catch it. I dived, aimed between its eyes and pulled the trigger. Indeed, I got it where I wanted and immediately got my hands a two kilos common octopus.        (5th Picture: The delicacy!!!). I put it on the buoy and continued. As soon as I passed the small cape, I felt a strong current against me. I noticed, that all the fish of the area were in the shallows. I made several ambushes but nowhere to find the predator. A huge school of stripped sea bream (Lithognathus mormyrus) came to me while ambushing. I dug the bottom, raised a lot of sand, and in the end they came closer. I aimed one of the biggest fish and caught a 400 gr. stripped sea bass. (6th Picture: Wellcome!!!). As I expected the rest of the fish never approached me again, but continued to stay in the very shallows.

"They are afraid of something..... Something is swimming around, otherwise they would have swam for deeper waters..." I thought. I ignored the stripped sea bass and swam to the deeper waters to find the predator. In an ambush, I landed on the sea floor and waited. Nothing. As I looked to my left, I saw a dead fish on the bottom. I took a closer look and realised that it was a large salema porgy. I poked it with the speargun to get a better look at it. (7th Picture: Who knows???).

"It managed to escape from its pursuer, but finally it didn't make it..." I thought. I emerged and swam to get the buoy I had left a little further. As I got closer, I saw next to a pebble a good gilt-head (sea) bream playing dead, while waving its side fins as least as possible. I dived towards its face so it could see me and when I got in range I aimed as best as I could and pulled the trigger. The spear found the gilt-head (sea) bream on the head. It was a 700 gr. fish. (8th Picture: The scared winter queen!!!).

"Why it didn't take off for the deep??? There's something swimming around and it should be big!!!" I thought. I did a lot of ambushes without seeing anything. In one of the many, I landed next to a car tire, facing the underwater stream. The depth was four meters. In front of me was a very large school of sand smelt (Atherina hepsetus), which were very nervous and kept changing direction.

"Something's coming...." I thought and my senses were at the maximum. I was waiting for the predator to come to me with the stream, when I saw the large school of sand smelt disappearing. Suddenly a big yellow fin tuna (Thunnus albacares) passes over me, bigger than me in length!!! It was 150 - 200 kg, maybe more, I don't know. It was a very big fish. I was startled as I saw its size and instinctively swung my speargun towards the fish to get a better video shot. (9th Picture: The emperor !!!). There was no way I would shoot such a fish. It was something magical, beautiful and majestic. I made a few ambushes, but of course nothing was swimming, literally nothing. Everything had disappeared, since the emperor was swimming around. I swam for the beach, but just before getting out, I saw something strange at the bottom. Their movements were different from the fish I knew. They were three little spot-fin porcupine-fish (Diodon hystrix). They are tropical fish that had come from the Indian Ocean through the Suez Canal. I took the video I wanted, left them alone and went out.

P.S. I enjoyed the gilt-head (sea) bream with my sweetheart the next day!!! 

(10th Picture: It was a bit stale!!! Haha!!!).

Η λίτσα, οι τσιπούρες και άλλα...The leerfish, the gilt-head (sea) bream and more...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: The leerfish, the gilt-head (sea) breams and more...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Ήρθαν επιτέλους τα πρωτοβρόχια, αν και λίγο αργά. Μαζί παρέα τους και ο νοτιάς. Μόνο που έβλεπα τον καιρό μου έτρεχαν τα σάλια στην κυριολεξία. Λαβράκια λιγουρευόμουν. Παρόλο την βροχή, η θάλασσα ήταν ακόμη αρκετά ζεστή για τέτοια ψάρια. 20^οC, αυτό ήταν ένα πρόβλημα. Τελευταία όμως οι αψαριές ήταν πολλές. Έτσι χωρίς να περιμένω πολλά, πήγα για βουτιά, μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία. Με το που έφτασα στην επιλεγμένη παραλία, ο νοτιάς ήταν πολύ απαλός. Το μετεωρολογικό δελτίο είχε πέσει κατά λίγες ώρες έξω. Τι να έκανα, με τόση ανυπομονησία που είχα ούτε καν το πολύ-σκέφτηκα, ντύθηκα και βούτηξα. Τα νερά αρκετά ζεστά για την εποχή και η ορατότητα πολύ καλύτερη από ότι περίμενα. Ξεκίνησα τα καρτέρια χωρίς μεγάλη επιτυχία. Κάποιοι κέφαλοι φάνηκαν, αλλά ήταν μικρότεροι από ότι ήθελα. Συνέχισα το ψάρεμα μου, απολαμβάνοντας την βουτιά. 

"Μάλλον και σήμερα δεν θα πιάσουμε τίποτα...." είπα στον εαυτό μου. Κάτι μουρμούρες φάνηκαν, συντροφιά με μικρές τσιπούρες, αλλά κι αυτά τα ψάρια ήταν μικρομεσαία. Σε ένα από τα αναρίθμητα καρτέρια κι ενώ χαζεύω κάτι μικρούς κεφάλους, αριστερά κοντά στην επιφάνεια υπάρχει ένα μεγάλο κοπάδι από μικρόψαρα. Σε μια στιγμή όλα εξαφανίστηκαν, σημάδι ότι κάποιος κυνηγός πλησιάζει. Κοιτώντας τριγύρω παρατήρησα μια σκιά να έρχεται από τα μακριά. 

"Αυτό φαίνεται να είναι καλό ψάρι..." είπα χαρούμενα στον εαυτό μου. Έγινα χαλκομανία, ένα με τις πέτρες και περίμενα. Ήταν μια λίτσα. Το ψάρι ήρθε γοργά καταπάνω μου, και όταν με είδε έστριψε για να φύγει. Χωρίς πολλές σκέψεις, πάτησα την σκανδάλη. Η βολή ήταν μακρινή και η βέργα πέτυχε την λίτσα χαμηλά στην κοιλιά. Βλέποντας το αποτέλεσμα δεν κόντραρα καθόλου το ψάρι. Πήρε μπόλικο σχοινί και όταν κουράστηκε άρχισα να μαζεύω το σχοινί. Όταν χτυπιόταν, την άφηνα ελεύθερη να κάνει τα τσαλίμια της που ήταν πολλά, πάρα πολλά. Στριφογύριζε, έφευγε για τα βαθειά για να γυρίσει απότομα, πετάχτηκε μια φορά έξω από το νερό. Εγώ ανήμπορος για το οτιδήποτε περίμενα. Κάποια στιγμή άρχισε να κουράζεται. Την έφερα κοντά μου, αλλά είδα ότι είχε περάσει στην βέργα. Ήταν το πιο κρίσιμο σημείο. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την βέργα για μοχλό και με το βάρος της βέργας να σκιστεί και να την χάσω. Άφησα το σχοινί ελεύθερο για να περάσει πάλι στο σχοινί η λίστα και την έπιασα από την ουρά. Μου αντιστάθηκε σθεναρά, αλλά εγώ δεν την άφησα. Έπιασα μια τρίκιλη λίτσα (2,7κ). 

Καλώς την....

Περιχαρής την φίλησα και την κρέμασα στην σημαδούρα μου. Στα υπόλοιπα καρτέρια μου δεν είδα κάτι που να με ενδιέφερε κι έτσι πήρα τον δρόμο του γυρισμού. Ο νοτιάς είχε αρχίσει να δυναμώνει. Λίγο πριν βγω, είδα μια κίνηση πίσω από κάτι πλάκες έξω-έξω. Πλησίασα ήσυχα και είδα ένα κοπάδι από διαφορά άσπρα ψάρια. Υπήρχε ανάμεσά τους ένα καλό κοκκάλι. Έφυγε κι όταν ξαναγύρισε του έριξα και το έπιασα. Ήταν αρκετά χοντρό (500 γρ). 

Ο χοντρούλης....

Χαρούμενος βγήκα και πήγα σε άλλο τόπο. Εδώ ο νοτιάς τον χτυπούσε αρκετά. Βούτηξα και καρτέρεψα. Μου ήρθαν δύο φορές ωραίοι κέφαλοι, αλλά από πίσω μου κι έτσι δεν μπόρεσα να κάνω κάτι. Σε ένα καρτέρι βλέπω μια ωραία τσιπούρα με ένα κοπάδι μουρμούρες. Όμως η τσιπούρα με πήρε χαμπάρι και άφησε τις μουρμούρες, πήγε προς την επιφάνεια για να με δει καλύτερα και χάθηκε στα μπλε. Οι μουρμούρες όμως που είναι??? Σύρθηκα μπροστά και καθώς πέρασα τον μπροστινό βράχο είδα τα ψάρια να σκάβουν τον βυθό. Σημάδεψα μια από τις μουρμούρες και πάτησα την σκανδάλη. Πέτυχα το ψάρι, αλλά καθώς σπαρτάρισε, απελευθερώθηκε και την έχασα... Λίγο πιο κάτω υπάρχει ένα κόψιμο. Συνήθως κάποιοι σαργοί ή κακαρέλοι κάθονται καθώς απαγκιάζουν. Βούτηξα, σύρθηκα και έφτασα στο κόψιμο. Ένα μεγάλο κοπάδι κακαρέλων ήταν ακίνητο στην σκιά του βράχου. Σημάδεψα τον πιο μεγάλο και πάτησα την σκανδάλη. Χτύπησα τρία ψάρια, αλλά μέχρι να μαζέψω το σχοινί, τα δύο μικρότερα ξεψάρισαν. Έπιασα το πιο μεγάλο, που ήταν κι ο στόχος μου, το κρέμασα στην σημαδούρα μου και συνέχισα. 

Να και ο κακαρέλος...

Σε ένα άλλο καρτέρι δεν είδα τίποτα. Σύρθηκα λίγο πιο κάτω για να δω τι γίνεται, όταν μια ωραία τσιπούρα, πετάχτηκε από τα αριστερά μου μέσα από έναν λάκο. Το ψάρι έφυγε, σταμάτησε για να δει τι ήμουν κι εγώ της έριξα. Η τσιπούρα χτυπήθηκε για να ελευθερωθεί, αλλά ήταν πολύ αργά. Έπιασα ένα ψάρι του κιλού (980 γρ). Ήταν ένα μακρόστενο ψάρι, σημάδι ότι ήταν πελαγίσιο. 

Η βασίλισσα του χειμώνα!!!

Όλος χαρά την γέμισα φιλιά και την έβαλα παρέα με τον κακαρέλο. Συνέχισα τα καρτέρια μου, είδα 2-4 τσιπούρες σε διάφορες βουτιές, αλλά δυστυχώς με είχαν δει πρώτες κι έτσι... Σε ένα από τα τελευταία μου καρτέρια, γιατί είχα αρχίσει να κρυώνω και να κουράζομαι, βούτηξα καρτέρεψα κι όταν δεν είδα κάτι, σύρθηκα λίγο προς τα μπροστά μου. Σε μια σχισμή μπροστά μου, ανάμεσα στις πέτρες, υπάρχει μια τσιπούρα που τσιμπολογά τον βυθό. Το ψάρι κινείται και καθώς κολυμπά ανάμεσα από τις πέτρες, το χάνω. Γυρίζω το ψαροντούφεκο προς την κατεύθυνση που κολυμπούσε και περιμένω. Οι αισθήσεις στο μάξιμουμ. Βγαίνει η τσιπούρα από τις πέτρες, με πέρνει χαμπάρι και την ώρα που ξεκινά και να φύγει με τα χίλια, την προλαβαίνει η βέργα. 

...και στρουμπουλή βασίλισσα!!!

Περιχαρής μαζεύω την 880 γρ τσιπούρα και σχεδόν χοροπηδώ πάνω στα κύματα, που εν τω μεταξύ έχουν γίνει μεγάλα. Αυτή η τσιπούρα ήταν πιο στρογγυλή, απ' ότι η πρώτη, που σημαίνει ότι το έχει σκάσει από κάποια ιχθυοκαλλιέργεια. Είπα να κάνω ένα τελευταίο καρτέρι. Προσγειώθηκα στον πετρώδη βυθό και κρύφτηκα πίσω από έναν βράχο. Μετά από λίγο εμφανίζεται μπροστά μου ένας ωραίος σαργός. Σημαδεύω και σίγουρος για την επιτυχία μου, πάτησα την σκανδάλη. Πέτυχα μεν τον σαργό, αλλά ξεψάρισε... Χωρίς να ψαρέψω πήρα τον δρόμο του γυρισμού νομίζοντας ότι όλα είχαν τελειώσει. Όμως το σύμπαν είχε άλλες διαθέσεις. Λίγο πριν βγω, αντιλαμβάνομαι κάτι πολύ μεγάλο να κολυμπά στον πετρώδη βυθό. Είναι μια μεγάλη Καρέττα-Καρέττα. Βουτώ και την πλησιάζω από μπροστά για να με δει και να μην τρομάξει. Μείναμε για λίγο μαζί, με παρατηρούσε γεμάτη απορία και μετά αναχώρησε προς άγνωστους ορίζοντες. 

Μια αρχαία φίλη...

Βγήκα έξω, λόγω του αέρα δεν υπήρχε ψυχή, τράβηξα τις φωτό και έφυγα για το σπίτι. 

Ένα όμορφο τέλος!!!

Και όπως λένε "τα φρέσκα ψάρια πρέπει να τρώγονται φρέσκα". Την επομένη με την Σταυρούλα, τους γονείς και την κόρη, τιμήσαμε τις τσιπούρες στα κάρβουνα μεταξύ άλλων εδεσμάτων!!! 

...κι ένα ακόμη πιο όμορφο τέλος...θα φάμε καλά....και πάλι!!!

Translation of the above article.

Title: The leerfish, the gilt-head (sea) breams and more...

Video & Photo : Zacharias Skevofilax.

The first winter rains have finally arrived, a bit late, accompanied by souther winds. Just looking at the weather, literally made me drool. I was lusting after sea bass (Dicentrarchus labrax). Despite the rain, the sea was still warm enough for such fish. 20^οC, and that was a problem. Ηowever, lately there had been many spearfishing expeditions that I ended up fish-less. So without waiting much, I went for a dive, at the first given chance. Once I got to the chosen beach, I noticed that the souther winds were very gentle. The weather report had mistaken by a few hours. Without much thought, I got dressed and dived. The sea was quite warm being so late in the season and visibility was much better than I expected. I started the ambushes without much success. Some mullets (Mugil cephalus) were seen, but they were smaller than I wanted. I continued my fishing, enjoying the dives. 

"We probably won't catch anything today either..." I said to myself. There were some striped sea-bream (Lithognathus mormyrus), along with small white sea breams (Diplodus sargus), but these fish were also small in size. In one of the innumerable ambushes and while I was looking at some small mullets, on my left near the surface there was a large school of baitfish. In a moment they all disappeared, a sign of a predator approaching. Looking around I noticed a shadow was coming from afar.

"That looks like a good size fish..." I said happily to myself. I became a decal, one with the stones of the sea floor and waited. It was a leerfish (Lichia amia). The fish came quickly at me, and when it saw me, it turned to run away. Without much thought, I pulled the trigger. The distance was quite long and the spear hit the leerfish low in its belly. Seeing the outcome of the shot, I did not put any pressure to the fish at all. It unreeled a lot of rope and when it got tired, I started reeling in the rope. When the fish was running, I would let it do its tricks, which were many, too many. It was swimming around me, going deep only to turn sharply. It jumped once out of the water. Helpless I followed he fish. At some point it started getting tired. I reeled in the fish, but I noticed that it had passed in the spear. It was the most critical point. It could use the weight of the spear as leverage, get free and loose it. I left the rope free so the fish would be on the rope again and grabbed it by the tail. It strongly resisted, but I did not let it go. I caught a three-kilogram leerfish (2.7kg). (1st picture: Wellcome...)

Delighted, I kissed the fish and hung it on my buoy. In the rest of my ambushes, I didn't see anything that interested me, so I took the way back. The souther winds were starting to get stronger. Just before I went out, I saw a movement behind something slabs, in very shallow waters. I approached quietly and saw a school of different fish. There was a good Mediterranean horse mackerel (Trachurus mediterraneus)  among them. It swam away and when it returned I shot and caught it. It was quite fat (500g). (2nd picture: The chubby...). 

I happily went out and drove to another place. Here the South winds were much stronger. I dived in and waited. Twice, nice mullets came to me. Unfortunately they approached me from behind, so I couldn't do anything. In one ambush, I saw a nice gilt-head (sea) bream (Sparus aurata) with a school of striped sea-bream. But the gilt-head (sea) bream realised my presence and left the striped sea-bream, swam towards the surface to have a better look at me and disappeared into the blue. But where were the striped sea-bream??? I crawled forward and as I passed the front rock, I saw the fish digging the sea floor. I aimed at one and pulled the trigger. The spear stoke the fish but as it was shaken, broke free and I lost it... A little further down, there was a cliff. In the past, some white sea breams or two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) were looking for a resting place. I dived, crawled, and reached the cliff. A large flock of two-banded sea bream was motionless in the shadow of the rock. I aimed the largest one and pulled the trigger. I hit three fish, but by the time I got my hands on the spear, the two smaller ones were gone. I caught the biggest one, which was my target, hung it on my buoy and continued. (3rd picture: The two-banded sea bream..). In another ambush I saw nothing. I crawled a little further down on the sea floor to see what was going on, when a nice gilt-head (sea) bream appeared on my left, coming out of a hole. The fish went away, stopped to see what I was and I shot it. The fish fought to get free, but it was too late. I caught a kilo fish (980 g). It was a long and narrow fish, a sign that it was a fish from the open sea and not an escapee from a fishery. (4th picture: The winter queen!!!). Happily I kissed it many times and put it next to the two-banded sea bream. I continued my ambushes, I saw 2-4 gilt-head (sea) bream in different dives, but unfortunately I was seen too, so... On one of my last ambushes, I was getting cold and tired, I dived and ambushed but I didn't see anything. So I crawled slightly in front of me. In a crevice in front of me, between the stones, there was a gilt-head (sea) bream nibbling on the bottom. The fish moved and as it swam between the rocks, I lost it. I turned the speargun towards the direction it was swimming and waited. My senses were at their maximum. The gilt-head (sea) bream came out of the rocks, surprised by my presence, and just as it started to swim fast, the spear caught up with it. (5th picture: The chubby queen!!!). Delighted, I collected the 880 gr. fish and almost walked on the waves, which meanwhile had become big. This gilt-head (sea) bream was much more rounder than the first, which means that it had escaped from a fishery. I decided for a last ambush. I landed on the rocky bottom and hid behind a rock. After a while a nice white sea bream appeared in front of me. Aimed and confident of my success, I pulled the trigger. I shot the fish, but it managed to escape... Without fishing, I took the way back, thinking it was all over. But the Universe had other plans. Just before I got out, I noticed something very large swimming on the rocky bottom. It was a big loggerhead sea turtle (Caretta caretta). I dived and approached it from the front, so it could see me and not be scared. We stayed together for a while, it watched me curiously, and then it left for unknown waters.            (6th picture: An ancient friend...). I went outside, because of the wind there was not a soul around, took the necessary pictures and left for home.     (7th picture: A beautiful end...). 

And as they say: "fresh fish should be eaten fresh". The next day with Stavroula, parents and daughter, we consumed grilled gilt-head (sea) bream among other delicacies!!! (8th picture: ... a more beautiful end...we are going to eat well... again!!!).

Τα χταπόδια έσωσαν την παράσταση ... The octopus saved the day...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: The octopuses saved the day...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ, Σταυρούλα Παναγέα.

Πήγαμε σε έναν ψαρότοπο όπου στις καλοκαιρινές διακοπές μας, είχα δει κάποια πολύ ωραία ψάρια. Τα ψάρια κολυμπούσαν ανάμεσα στους λουόμενους.... Εγώ απλά τα θαύμαζα. Έτσι λοιπόν την 28/10 πήγαμε με την καλή μου προς τα εκεί μήπως.... Όμως τα ψάρια ήταν μάλλον πολλοί καλοί γνώστες και παρόλο τις ιδανικές συνθήκες δεν είδα λέπι!!! Άλλαξα ψαρότοπους στις επόμενες μέρες. Πολύ ωραία μέρη, αλλά νέκρα παντού. Ούτε κεφάλους δεν είδα. Έτσι απογοητευμένος από την όλη κατάσταση, αποφάσισα για ένα πρωινό μεν, αλλά σύντομο δε ψάρεμα την ημέρα που θα επιστρέφαμε στην Αθήνα.

Βούτηξα και τράβηξα προς άγνωστα νερά. Στα ρηχά καρτέρια δεν βρήκα τίποτε, μάλλον δεν είδα τίποτε. Σε μια βουτιά προσγειώθηκα σε ένα δεμάτι φύκια και είχα για παρέα μου έναν σπυρογράφο.

 

Η πανέμορφη παρέα μου!!!

Μέσα στην θολή μοναξιά μου, είχα τον φίλο μου τον σπυρογράφο να μου κρατάει παρέα υπομονετικά κι ας τον ταρακουνούσε ο έντονος κυματισμός. Είχε ανοίξει τις σπύρες του για να φυλτράρει το νερό κι έμοιαζε, στιγμές-στιγμές καθώς τον κουνούσαν τα κύματα, σαν να έχει ανοίξει τα χέρια του προς τα ουρανό, δοξάζοντας με αυτόν τον τόσο απλό τρόπο τον Ποιητή των Ουρανών.

"Κοιτά που ένας τόσο απλός οργανισμός κι έχει πολύ περισσότερη πίστη στο Θείο Σχέδιο, από εμάς τα πολύπλοκα κι "ανώτερα όντα". Περιμένει να περάσει το πλαγκτόν για να ζήσει, χωρίς να κοιτάει πως θα αρπάξει, θα πατήσει, θα βιάσει κι ακόμη πως θα σκοτώσει τον διπλανό του, μόνο και μόνο για να φανεί σπουδαίος στους υπόλοιπους. Σαπίλα παντού... Θα πέσει φωτιά να μας κάψει... Αν η μάνα Γη αρχίσει να κουνάει ας μην παραξενευτούμε..." είπα στον εαυτό μου. Άφησα τις μαύρες σκέψεις μου να με προσπεράσουν, χαιρέτισα τον φίλο μου και συνέχισα την πορεία μου. Σε ένα από τα πολλά καρτέρια μου ήρθαν κέφαλοι και πολλές μουρμούρες. Όλα ήταν μεσαία ψάρια και δεν ασχολίθικα μαζί τους. Ήταν λίγο τρομαγμένα και θεώρησα ότι εγώ ήμουν η αιτία. Καθώς αναδύομαι κάτι μου λέει να κοιτάξω πίσω μου. Μέσα στη θολούρα διαπιστώνω ότι ένα μεγάλος αετός (είδος σαλαχιού), περί τα 20 κιλά, να κάθεται πάνω στον αμμώδη βυθό. Το ψάρι πρέπει να ήρθε όταν έκανα το καρτέρι, γιατί αλλιώς θα το είχα δει, κάθισε στον βυθό και με παρατηρούσε!!! Γυρίζω προς το μέρος του και ετοιμάζομαι για ένα πλάνο. Το ψάρι είναι πολύ κοντά μου κι αν θέλω του ρίχνω. Το μεγάλο κεφάλι του είναι πολύ εύκολος στόχος. Όμως δεν είναι αυτό που γυρεύω. Βουτάω λοιπόν για να πάρω ένα καλό πλάνο, αλλά ο αετός με μια απότομη κίνηση των πτερυγίων του, χάθηκε στο βαθύ μπλε.

Ο περίεργος αετός...

Χαμογέλασα και συνέχισα την πορεία μου. Κολύμπησα λίγο παρακάτω, όταν κάτι μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Ένα μεγάλο καφέ θαλάσσιο αγγούρι, περίπου 60-70 πόντους ήταν ανάμεσα στα λιγοστά φύκια. Το έπιασα και μου φάνηκε σαν άδειο-κούφιο μέσα το σώμα του. Το άφησα για να δω τι θα κάνει. Μόλις προσγειώθηκε στον βυθό, από την μια του άκρη, βγήκαν βραχίονες σαν κάτι να έψαχνε. Έμοιαζε σαν κάτι τέρατα του κινηματογράφου, έτοιμο να κατασπαράξει κάποιο θύμα του.

Ένα ακίνδυνο τέρας... 

Το άφησα στην ησυχία του και συνέχισα. Ο καιρός είχε δυναμώσει και τον είχα κόντρα.

"Καλύτερα για να είναι πιο ξεκούραστη η επιστροφή μου..." σκέφτηκα. Είπα να ανοιχτώ για να δω τι γίνεται και στα λίγο πιο βαθειά. Τότε όμως ένα ωραίο χταπόδι με αυτοκτονικές τάσεις εμφανίστηκε μπροστά μου. Ήρθε κολυμπώντας για να κρυφτεί σε ένα δεμάτι από φύκια.

"Εύκολος στόχος..." σκέφτηκα. Έβαλα την μικρότερη σκάλα στο ψαροντούφεκο και του έριξα μια βολή ανάμεσα στα μάτια. Το δίκιλο (1,8 κ) χταπόδι πάλεψε όσο μπορούσε, αλλά τελικά κατέληξε στην ψαροκρεμάστρα μου.

Το μικρούλι....

Την ώρα της μάχης, η ματιά που έπιασε ένα μεγάλο λάστιχο φορτηγού που είναι ακουμπισμένο στον βυθό, στα αριστερά μου. Αφού τακτοποίησα το χταπόδι κολύμπησα προς το λάστιχο. Δύο μεγάλα καφέ μάτια με κοιτούσαν. Πλησίασα και έκανα την βολή εκεί που έπρεπε. Το χταπόδι χώθηκε μέσα στο λάστιχο. Βούτηξα κι αφού ψαχούλεψα το μέρος, άρπαξα το χταπόδι από την κουκούλα του. Με ένα απότομο τράβηγμα, ένα πιο μεγάλο χταπόδι με ακολουθούσε στην επιφάνεια. Αυτό ήταν 2,9 κιλά!!!

...και το μεγάλο....

"Πάλι καλά... τουλάχιστον δεν θα βγούμε άψαροι...." σκέφτηκα. Κολύμπησα λίγο αλλά δεν είδα τίποτα. Αποφάσισα να πάω πιο βαθειά, μήπως και... Προχώρισα πιο βαθειά και έκανα ένα καρτέρι. Μέσα στην λάσπη του βυθού, εμφανήστικε ξαφνικά ένας μεγάλος κέφαλος στα αριστερά μου. Έστριψα προς το ψάρι και περίμενα. Το ψάρι μου φάνηκε περίπου ένα κιλό και μόλις έστριψε για να φύγει του έριξα. Η βέργα πέτυχε τον στόχο της και ο κέφαλος χτυπήθηκε βίαια. Καθώς πήγα να τον πιάσω, το ψάρι ήταν εκτός βέργας. Από τον τρόπο που κολυμπούσε κατάλαβα ότι του είχε σπάσει η σπονδυλική του στήλη. Όμως τον έχασα μέσα στην πολύ θολούρα. Έψαξα για πολύ ώρα, αλλά δεν βρήκα τίποτα. Έφαγα τον κόσμο. Που και που φαινόταν άσπρη του κοιλιά, αλλά τελικά τον έχασα. Στεναχωρήθηκα γιατί δεν θα ζήσει.... Πήρα τον δρόμο του γυρισμού κάνοντας καρτέρια πιο βαθειά. Σε ένα από αυτά μου ήρθαν κέφαλοι. Ένας από το κοπάδι ήρθε προς τα εμένα. Φοβούμενος μην φύγει απότομα, σημάδεψα και του έριξα από μακριά. Αστόχησα!!!

"Κάτι δεν πάει καλά... Τα ψάρια είναι πολύ πιο μεγάλα και κολυμπούν μακρυά Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου. Μετά από μερικά καρτέρια, εμφανίστηκε ένα μεγάλο κοπάδι από κεφάλους. Έμεινα στο πόστο μου κι όταν με πλησίασαν οι τελευταίοι, έριξα σε έναν που ήμουν σίγουρος. Το ψάρι χτυπήθηκε βίαια κι εγώ όρμηξα πάνω του. Στην ολιγόλεπτη μάχη που ακολούθησε, κατάφερα και τον έπιασα από τα βράγχια του και τελείωσε η μάχη. Είχα δίκιο. Τα ψάρια ήταν πιο μεγάλα από ότι νόμιζα. Αυτό ήταν δύο κιλά.

Ήταν πιο μεγάλος απ΄ότι νόμιζα!!!

Ο πεινασμένος τσαμπουκάς!!!

Κάποια άλλα ψάρια του κοπαδιού ήταν αρκετά μεγαλύτερα. Ειδικά ένα ψάρι που δεν με πλησίασε καθόλου, θα πρέπει να ήταν περί τα 5-6 κιλά. Μπορεί να υπερβάλω, αλλά σε σχέση με τα άλλα, αυτό μου φάνηκε τεράστιο!!! Στάθηκε πάνω από την φυκιάδα, χωρίς να ακολουθήσει το υπόλοιπο κοπάδι και με παρατηρούσε. Το είδα άλλη μια φορά και ότι κόλπα και να έκανα δεν πτοήθηκε να πλησιάσει. Σίγουρο για τον εαυτό του, απλά απομακρύνθηκε ήρεμα μέσα στην θολούρα. Είχα να δω πολλά χρόνια έναν τόσο μεγάλο κέφαλο. Και μόνο που το είδα μου έφτανε. Πήρα τον δρόμο του γυρισμού ψαρεύοντας χωρίς να δω κάτι που να με ενδιέφερε και βγήκα. Έκανα νοήμα στην Σταυρούλα να έρθει για τις απαραίτητες φωτογραφίες. Πάω να πιάσω τα τρόπαια και βλέπω ένα μικρό χταπόδι να έχει γαντζωθεί πάνω σε ένα από τα χταπόδια μου και να προσπαθεί να το φάει. Το έβγαλα, το περιεργάστηκα και το άφησε να φύγει.

"Γιατί το άφησες???" με ρώτησε η Σταυρούλα όλο απορία. Της εξήγησε τι είχε          συμβεί, βγάλαμε τις φωτό που ήθελα, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και αφού ετοιμαστήκαμε, πήραμε τον δρόμο για το κλεινόν άστυ...

 

Τέλος....

Τον κέφαλο τον φάγαμε μεταξύ άλλων μεζέδων, με την ανάλογη παρέα.

Η παρέα!!!

  

Translation of the above article.

Title: The octopuses saved the day...

Video & Photo : Zacharias Skevofilax, Stavroula Panagea.

We drove to a fishing spot where during the summer holidays, I had seen some very nice fish. The fish were swimming among the bathers.... I could not fish so I just admired them. So on 28/10 we went there with my sweetheart... But despite the ideal weather conditions, I didn't see a single fish!!! I changed fishing spots over the next few days. Beautiful fishing places, but empty of fish. I didn't see any mullets either. So disappointed from the entire situation, I decided the day we would return to Athens, a short fishing expedition early in the morning.

I dived in and swam into unknown waters. I didn't find anything in the shallows, I didn't see anything. In one dive I landed on a seaweed bundle and had a Mediterranean fanworm (Sabella spallanzanii) for company. (1st Picture: My beautiful company!!!) In my hazy solitude, I had my friend the fun-worm patiently keeping me company even though it was shaken by strong waves. He had opened its arms to filter the water and it seemed, for moments as the waves rocked it, as if it had opened his arms to the sky, glorifying in this simple way the Poet of the Heavens.

"Look how such a simple organism has much more faith in the Divine Plan than us the complex and "superior beings". It waits for the plankton to pass by in order to live, without looking at how it will grab, step-on, rape and even kill its neighbour, just to look great. Rot is everywhere... Fire will fall upon us... If the shaking of the Mother Earth starts, don't be surprised..." I said to myself. I let my dark thoughts to pass-by, greeted my friend and continued on my way. On one of my many ambushes, mullets (Mugil cephalus) and lots of stripped sea-bream (Lithognathus mormyrus) appeared in front of me. They were all medium size fish and I was not interested. They were a bit scared and I thought I was the cause. As I emerged something was telling me to look behind me. In the blurry waters, I realised that a large common eagle ray (Myliobatis aquila) , about 20 kilos, was sitting on the sandy bottom. The fish must had come when I was ambushing because otherwise I would have seen it. It sitting on the bottom watching me!!! I turned towards it and got prepared to film it. The fish was very close, with in range and if I wanted I could easily shoot it. Its large head was a very easy target. But that's not what I was looking for. So I dived to get a better video shot, but the eagle ray with a sudden flap of its wings, got lost in the deep blue. (2nd Picture: The curious common eagle ray). I smiled and continued on my way. I swam a little further down when something caught my interest. A large worm sea cucumber (Synaptula reciprocans), about 60-70 cm was among the scanty seaweed. I caught it and it seemed that its body was hollow inside. I left it to see what it would do. As soon as it landed on the bottom, from one end, arms came out as if it was searching for something. It looked like some movie monster, ready to devour a victim. (3rd Picture: The harmless monster...). I left it alone and continued. The weather had gotten stronger and I was up against it.

"Nice, my return will be more restful..." I thought. I decided to swim towards open waters to see what was happening a little deeper. But then a beautiful common octopus (Octopus vulgaris) with suicidal tendencies appeared in front of me. It approached me to hide in a bundle of seaweed.

"Easy target..." I thought. I put the smallest scale on the speargun and shot it between the eyes. The big (1.8 kg) octopus fought as hard as it could, but eventually ended up on my fish hanger. (4th Picture: The little one...). At the time of the battle, my glance caught by a large truck tire resting on the bottom, to my left. After arranging the octopus I swam towards it. Two big brown eyes were looking at me. I got closer and made the shot where it needed to be. The octopus despaired in the tire. I dived in and after searching the place, grabbed the octopus from its hood. With a sharp pull, a larger octopus followed me to the surface. That was 2.9 kilos!!! (5th Picture: ...and the big one..).

"Nicely done... at least we won't come out fish-less..." I thought. I swam a bit but didn't see anything. I decided to go deeper, just in case... I went deeper and made an ambush. In the muddy bottom, a large mullet suddenly appeared to my left. I turned towards the fish and waited. The fish seemed to me about a kilo and as soon as it turned to leave I pulled the trigger. The rod struck its target and the mullet was shaken violently. As I went to catch him, the fish was off the rod. I could tell by the way it was swimming that its spine was broken. But I lost it in the mirky waters. I searched for a long time, but I couldn't find the fish. From time to time I could see its white belly, but I finally lost it. I felt sad because it will die eventually.... I took the way back by diving deeper. In one ambush, I found mullets. One mullet got away from the herd and approached me. Afraid it would swim away, I took aim and shot it from a distance. I missed!!!

"Something is wrong... The fish must be much bigger and they are swimming at a distance, Zac..." I said to myself. After a few ambushes, a large school of mullets appeared. I stayed at my post and when the last ones approached me, I fired at one I was sure of. The fish started fighting violently and I rushed on it. In the few minutes of fighting that followed, I managed to grab the mullet by its gills and the fight was over. I was right. The fish were much bigger than I thought. The one I caught was about two kilos. (6th Picture: It was much bigger than I thought...). Some other fish in the school were considerably larger. Especially one fish that didn't come close to me at all, it must have been around 5-6 kilos. I may be exaggerating, but comparing it to the others, this fish seemed huge!!! It stood above the seaweed, not following the rest of the school, watching me. I saw it one more time and no matter what tricks I did, it stayed away. Sure of itself, it simply swam calmly away into the blur. It had been many years since I had seen such a large mullet. Just seeing it was enough for me. I fished the way back without seeing anything that interested me and got out. I waved for Stavroula to come for the necessary photos. As I was grabbing the trophies and saw a small octopus hooked onto one of my octopuses and trying to eat it. I took it in my hands, examined and let it go. 

(7th Picture: The hungry chump!!!).

"Why did you let it go???" Stavroula asked me, full of curiosity. I explained what had happened, we took the photos I wanted, we went back to the hotel and after getting ready, we drove back to Athens...

(8th Picture: The end...) 

We ate the mullet among other appetisers, with the most appropriate company.(9th Picture: The most appropriate company!!!).