Η λίτσα, οι τσιπούρες και άλλα...The leerfish, the gilt-head (sea) bream and more...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: The leerfish, the gilt-head (sea) breams and more...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Ήρθαν επιτέλους τα πρωτοβρόχια, αν και λίγο αργά. Μαζί παρέα τους και ο νοτιάς. Μόνο που έβλεπα τον καιρό μου έτρεχαν τα σάλια στην κυριολεξία. Λαβράκια λιγουρευόμουν. Παρόλο την βροχή, η θάλασσα ήταν ακόμη αρκετά ζεστή για τέτοια ψάρια. 20^οC, αυτό ήταν ένα πρόβλημα. Τελευταία όμως οι αψαριές ήταν πολλές. Έτσι χωρίς να περιμένω πολλά, πήγα για βουτιά, μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία. Με το που έφτασα στην επιλεγμένη παραλία, ο νοτιάς ήταν πολύ απαλός. Το μετεωρολογικό δελτίο είχε πέσει κατά λίγες ώρες έξω. Τι να έκανα, με τόση ανυπομονησία που είχα ούτε καν το πολύ-σκέφτηκα, ντύθηκα και βούτηξα. Τα νερά αρκετά ζεστά για την εποχή και η ορατότητα πολύ καλύτερη από ότι περίμενα. Ξεκίνησα τα καρτέρια χωρίς μεγάλη επιτυχία. Κάποιοι κέφαλοι φάνηκαν, αλλά ήταν μικρότεροι από ότι ήθελα. Συνέχισα το ψάρεμα μου, απολαμβάνοντας την βουτιά. 

"Μάλλον και σήμερα δεν θα πιάσουμε τίποτα...." είπα στον εαυτό μου. Κάτι μουρμούρες φάνηκαν, συντροφιά με μικρές τσιπούρες, αλλά κι αυτά τα ψάρια ήταν μικρομεσαία. Σε ένα από τα αναρίθμητα καρτέρια κι ενώ χαζεύω κάτι μικρούς κεφάλους, αριστερά κοντά στην επιφάνεια υπάρχει ένα μεγάλο κοπάδι από μικρόψαρα. Σε μια στιγμή όλα εξαφανίστηκαν, σημάδι ότι κάποιος κυνηγός πλησιάζει. Κοιτώντας τριγύρω παρατήρησα μια σκιά να έρχεται από τα μακριά. 

"Αυτό φαίνεται να είναι καλό ψάρι..." είπα χαρούμενα στον εαυτό μου. Έγινα χαλκομανία, ένα με τις πέτρες και περίμενα. Ήταν μια λίτσα. Το ψάρι ήρθε γοργά καταπάνω μου, και όταν με είδε έστριψε για να φύγει. Χωρίς πολλές σκέψεις, πάτησα την σκανδάλη. Η βολή ήταν μακρινή και η βέργα πέτυχε την λίτσα χαμηλά στην κοιλιά. Βλέποντας το αποτέλεσμα δεν κόντραρα καθόλου το ψάρι. Πήρε μπόλικο σχοινί και όταν κουράστηκε άρχισα να μαζεύω το σχοινί. Όταν χτυπιόταν, την άφηνα ελεύθερη να κάνει τα τσαλίμια της που ήταν πολλά, πάρα πολλά. Στριφογύριζε, έφευγε για τα βαθειά για να γυρίσει απότομα, πετάχτηκε μια φορά έξω από το νερό. Εγώ ανήμπορος για το οτιδήποτε περίμενα. Κάποια στιγμή άρχισε να κουράζεται. Την έφερα κοντά μου, αλλά είδα ότι είχε περάσει στην βέργα. Ήταν το πιο κρίσιμο σημείο. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την βέργα για μοχλό και με το βάρος της βέργας να σκιστεί και να την χάσω. Άφησα το σχοινί ελεύθερο για να περάσει πάλι στο σχοινί η λίστα και την έπιασα από την ουρά. Μου αντιστάθηκε σθεναρά, αλλά εγώ δεν την άφησα. Έπιασα μια τρίκιλη λίτσα (2,7κ). 

Καλώς την....

Περιχαρής την φίλησα και την κρέμασα στην σημαδούρα μου. Στα υπόλοιπα καρτέρια μου δεν είδα κάτι που να με ενδιέφερε κι έτσι πήρα τον δρόμο του γυρισμού. Ο νοτιάς είχε αρχίσει να δυναμώνει. Λίγο πριν βγω, είδα μια κίνηση πίσω από κάτι πλάκες έξω-έξω. Πλησίασα ήσυχα και είδα ένα κοπάδι από διαφορά άσπρα ψάρια. Υπήρχε ανάμεσά τους ένα καλό κοκκάλι. Έφυγε κι όταν ξαναγύρισε του έριξα και το έπιασα. Ήταν αρκετά χοντρό (500 γρ). 

Ο χοντρούλης....

Χαρούμενος βγήκα και πήγα σε άλλο τόπο. Εδώ ο νοτιάς τον χτυπούσε αρκετά. Βούτηξα και καρτέρεψα. Μου ήρθαν δύο φορές ωραίοι κέφαλοι, αλλά από πίσω μου κι έτσι δεν μπόρεσα να κάνω κάτι. Σε ένα καρτέρι βλέπω μια ωραία τσιπούρα με ένα κοπάδι μουρμούρες. Όμως η τσιπούρα με πήρε χαμπάρι και άφησε τις μουρμούρες, πήγε προς την επιφάνεια για να με δει καλύτερα και χάθηκε στα μπλε. Οι μουρμούρες όμως που είναι??? Σύρθηκα μπροστά και καθώς πέρασα τον μπροστινό βράχο είδα τα ψάρια να σκάβουν τον βυθό. Σημάδεψα μια από τις μουρμούρες και πάτησα την σκανδάλη. Πέτυχα το ψάρι, αλλά καθώς σπαρτάρισε, απελευθερώθηκε και την έχασα... Λίγο πιο κάτω υπάρχει ένα κόψιμο. Συνήθως κάποιοι σαργοί ή κακαρέλοι κάθονται καθώς απαγκιάζουν. Βούτηξα, σύρθηκα και έφτασα στο κόψιμο. Ένα μεγάλο κοπάδι κακαρέλων ήταν ακίνητο στην σκιά του βράχου. Σημάδεψα τον πιο μεγάλο και πάτησα την σκανδάλη. Χτύπησα τρία ψάρια, αλλά μέχρι να μαζέψω το σχοινί, τα δύο μικρότερα ξεψάρισαν. Έπιασα το πιο μεγάλο, που ήταν κι ο στόχος μου, το κρέμασα στην σημαδούρα μου και συνέχισα. 

Να και ο κακαρέλος...

Σε ένα άλλο καρτέρι δεν είδα τίποτα. Σύρθηκα λίγο πιο κάτω για να δω τι γίνεται, όταν μια ωραία τσιπούρα, πετάχτηκε από τα αριστερά μου μέσα από έναν λάκο. Το ψάρι έφυγε, σταμάτησε για να δει τι ήμουν κι εγώ της έριξα. Η τσιπούρα χτυπήθηκε για να ελευθερωθεί, αλλά ήταν πολύ αργά. Έπιασα ένα ψάρι του κιλού (980 γρ). Ήταν ένα μακρόστενο ψάρι, σημάδι ότι ήταν πελαγίσιο. 

Η βασίλισσα του χειμώνα!!!

Όλος χαρά την γέμισα φιλιά και την έβαλα παρέα με τον κακαρέλο. Συνέχισα τα καρτέρια μου, είδα 2-4 τσιπούρες σε διάφορες βουτιές, αλλά δυστυχώς με είχαν δει πρώτες κι έτσι... Σε ένα από τα τελευταία μου καρτέρια, γιατί είχα αρχίσει να κρυώνω και να κουράζομαι, βούτηξα καρτέρεψα κι όταν δεν είδα κάτι, σύρθηκα λίγο προς τα μπροστά μου. Σε μια σχισμή μπροστά μου, ανάμεσα στις πέτρες, υπάρχει μια τσιπούρα που τσιμπολογά τον βυθό. Το ψάρι κινείται και καθώς κολυμπά ανάμεσα από τις πέτρες, το χάνω. Γυρίζω το ψαροντούφεκο προς την κατεύθυνση που κολυμπούσε και περιμένω. Οι αισθήσεις στο μάξιμουμ. Βγαίνει η τσιπούρα από τις πέτρες, με πέρνει χαμπάρι και την ώρα που ξεκινά και να φύγει με τα χίλια, την προλαβαίνει η βέργα. 

...και στρουμπουλή βασίλισσα!!!

Περιχαρής μαζεύω την 880 γρ τσιπούρα και σχεδόν χοροπηδώ πάνω στα κύματα, που εν τω μεταξύ έχουν γίνει μεγάλα. Αυτή η τσιπούρα ήταν πιο στρογγυλή, απ' ότι η πρώτη, που σημαίνει ότι το έχει σκάσει από κάποια ιχθυοκαλλιέργεια. Είπα να κάνω ένα τελευταίο καρτέρι. Προσγειώθηκα στον πετρώδη βυθό και κρύφτηκα πίσω από έναν βράχο. Μετά από λίγο εμφανίζεται μπροστά μου ένας ωραίος σαργός. Σημαδεύω και σίγουρος για την επιτυχία μου, πάτησα την σκανδάλη. Πέτυχα μεν τον σαργό, αλλά ξεψάρισε... Χωρίς να ψαρέψω πήρα τον δρόμο του γυρισμού νομίζοντας ότι όλα είχαν τελειώσει. Όμως το σύμπαν είχε άλλες διαθέσεις. Λίγο πριν βγω, αντιλαμβάνομαι κάτι πολύ μεγάλο να κολυμπά στον πετρώδη βυθό. Είναι μια μεγάλη Καρέττα-Καρέττα. Βουτώ και την πλησιάζω από μπροστά για να με δει και να μην τρομάξει. Μείναμε για λίγο μαζί, με παρατηρούσε γεμάτη απορία και μετά αναχώρησε προς άγνωστους ορίζοντες. 

Μια αρχαία φίλη...

Βγήκα έξω, λόγω του αέρα δεν υπήρχε ψυχή, τράβηξα τις φωτό και έφυγα για το σπίτι. 

Ένα όμορφο τέλος!!!

Και όπως λένε "τα φρέσκα ψάρια πρέπει να τρώγονται φρέσκα". Την επομένη με την Σταυρούλα, τους γονείς και την κόρη, τιμήσαμε τις τσιπούρες στα κάρβουνα μεταξύ άλλων εδεσμάτων!!! 

...κι ένα ακόμη πιο όμορφο τέλος...θα φάμε καλά....και πάλι!!!

Translation of the above article.

Title: The leerfish, the gilt-head (sea) breams and more...

Video & Photo : Zacharias Skevofilax.

The first winter rains have finally arrived, a bit late, accompanied by souther winds. Just looking at the weather, literally made me drool. I was lusting after sea bass (Dicentrarchus labrax). Despite the rain, the sea was still warm enough for such fish. 20^οC, and that was a problem. Ηowever, lately there had been many spearfishing expeditions that I ended up fish-less. So without waiting much, I went for a dive, at the first given chance. Once I got to the chosen beach, I noticed that the souther winds were very gentle. The weather report had mistaken by a few hours. Without much thought, I got dressed and dived. The sea was quite warm being so late in the season and visibility was much better than I expected. I started the ambushes without much success. Some mullets (Mugil cephalus) were seen, but they were smaller than I wanted. I continued my fishing, enjoying the dives. 

"We probably won't catch anything today either..." I said to myself. There were some striped sea-bream (Lithognathus mormyrus), along with small white sea breams (Diplodus sargus), but these fish were also small in size. In one of the innumerable ambushes and while I was looking at some small mullets, on my left near the surface there was a large school of baitfish. In a moment they all disappeared, a sign of a predator approaching. Looking around I noticed a shadow was coming from afar.

"That looks like a good size fish..." I said happily to myself. I became a decal, one with the stones of the sea floor and waited. It was a leerfish (Lichia amia). The fish came quickly at me, and when it saw me, it turned to run away. Without much thought, I pulled the trigger. The distance was quite long and the spear hit the leerfish low in its belly. Seeing the outcome of the shot, I did not put any pressure to the fish at all. It unreeled a lot of rope and when it got tired, I started reeling in the rope. When the fish was running, I would let it do its tricks, which were many, too many. It was swimming around me, going deep only to turn sharply. It jumped once out of the water. Helpless I followed he fish. At some point it started getting tired. I reeled in the fish, but I noticed that it had passed in the spear. It was the most critical point. It could use the weight of the spear as leverage, get free and loose it. I left the rope free so the fish would be on the rope again and grabbed it by the tail. It strongly resisted, but I did not let it go. I caught a three-kilogram leerfish (2.7kg). (1st picture: Wellcome...)

Delighted, I kissed the fish and hung it on my buoy. In the rest of my ambushes, I didn't see anything that interested me, so I took the way back. The souther winds were starting to get stronger. Just before I went out, I saw a movement behind something slabs, in very shallow waters. I approached quietly and saw a school of different fish. There was a good Mediterranean horse mackerel (Trachurus mediterraneus)  among them. It swam away and when it returned I shot and caught it. It was quite fat (500g). (2nd picture: The chubby...). 

I happily went out and drove to another place. Here the South winds were much stronger. I dived in and waited. Twice, nice mullets came to me. Unfortunately they approached me from behind, so I couldn't do anything. In one ambush, I saw a nice gilt-head (sea) bream (Sparus aurata) with a school of striped sea-bream. But the gilt-head (sea) bream realised my presence and left the striped sea-bream, swam towards the surface to have a better look at me and disappeared into the blue. But where were the striped sea-bream??? I crawled forward and as I passed the front rock, I saw the fish digging the sea floor. I aimed at one and pulled the trigger. The spear stoke the fish but as it was shaken, broke free and I lost it... A little further down, there was a cliff. In the past, some white sea breams or two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) were looking for a resting place. I dived, crawled, and reached the cliff. A large flock of two-banded sea bream was motionless in the shadow of the rock. I aimed the largest one and pulled the trigger. I hit three fish, but by the time I got my hands on the spear, the two smaller ones were gone. I caught the biggest one, which was my target, hung it on my buoy and continued. (3rd picture: The two-banded sea bream..). In another ambush I saw nothing. I crawled a little further down on the sea floor to see what was going on, when a nice gilt-head (sea) bream appeared on my left, coming out of a hole. The fish went away, stopped to see what I was and I shot it. The fish fought to get free, but it was too late. I caught a kilo fish (980 g). It was a long and narrow fish, a sign that it was a fish from the open sea and not an escapee from a fishery. (4th picture: The winter queen!!!). Happily I kissed it many times and put it next to the two-banded sea bream. I continued my ambushes, I saw 2-4 gilt-head (sea) bream in different dives, but unfortunately I was seen too, so... On one of my last ambushes, I was getting cold and tired, I dived and ambushed but I didn't see anything. So I crawled slightly in front of me. In a crevice in front of me, between the stones, there was a gilt-head (sea) bream nibbling on the bottom. The fish moved and as it swam between the rocks, I lost it. I turned the speargun towards the direction it was swimming and waited. My senses were at their maximum. The gilt-head (sea) bream came out of the rocks, surprised by my presence, and just as it started to swim fast, the spear caught up with it. (5th picture: The chubby queen!!!). Delighted, I collected the 880 gr. fish and almost walked on the waves, which meanwhile had become big. This gilt-head (sea) bream was much more rounder than the first, which means that it had escaped from a fishery. I decided for a last ambush. I landed on the rocky bottom and hid behind a rock. After a while a nice white sea bream appeared in front of me. Aimed and confident of my success, I pulled the trigger. I shot the fish, but it managed to escape... Without fishing, I took the way back, thinking it was all over. But the Universe had other plans. Just before I got out, I noticed something very large swimming on the rocky bottom. It was a big loggerhead sea turtle (Caretta caretta). I dived and approached it from the front, so it could see me and not be scared. We stayed together for a while, it watched me curiously, and then it left for unknown waters.            (6th picture: An ancient friend...). I went outside, because of the wind there was not a soul around, took the necessary pictures and left for home.     (7th picture: A beautiful end...). 

And as they say: "fresh fish should be eaten fresh". The next day with Stavroula, parents and daughter, we consumed grilled gilt-head (sea) bream among other delicacies!!! (8th picture: ... a more beautiful end...we are going to eat well... again!!!).