Ένα ψάρεμα στην Σίφνο...Spearfishing in the island of Sifnos....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Spearfishing in the island of Sifnos....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Η Σίφνος είναι ένα από τα υπέροχα κοσμήματα που στολίζουν το Αιγαίο μας. Βρεθήκαμε εκεί με την Σταυρούλα για μερικές μέρες, φιλοξενούμενοι της Μαρίνας. Η Μαρίνα είναι μια συνάδελφος από το σχολείο κι έχει ένα εκπληκτικό σπίτι, πάνω από τη Χρυσοπηγή με την ομώνυμη εκκλησία. Η θέα από την βεράντα της είναι όλα τα λεφτά. Βλέπεις Νάξο, Πάρο, Αντίπαρο και την Φολέγανδρο, όταν ο καιρός το επιτρέπει. 

Θέα!!! όχι παίζουμε !!!

Το απέραντο γαλάζιο μπροστά στα πόδια σου. Σαν ένα μαγικό γαλάζιο χαλί, σε γεμίζει με ηρεμία, ενέργεια κτλ. Φτωχές οι λέξεις για περιγράψει τι αισθάνεται κανείς ατενίζοντας το Αιγαίο από την βεράντα της Μαρίνας. Ειδικά ξαπλωμένος στην αιώρα, έριξα κάτι ύπνους!!! 

Η Σταυρούλα στην περίφημη αιώρα!!!

Η Μαρίνα σαν οικοδέσποινα ήταν άψογη. Νοιώσαμε σαν να είμασταν στο σπίτι μας. Δυστυχώς όμως η αδελφή της Άννα, ο Αντώνης και ο γιος της ο Θανάσης έλειπαν από την παρέα μας. Τέλος πάντων. Είχαμε όμως τον Άρη, έναν εκπληκτικό, ναζιάρη γατούλη που συμπλήρωνε τα κενά της παρέας!!!

Η Σταυρούλα και ο περίφημος Άρης...

Σαν νησί είναι καθαρά Αιγιοπελαγήτικο. Έχει λατομεία αρκετά, τα παραδοσιακά κεραμικά (πήραμε μπόλικα) και μην ξεχνάμε τα πεντανόστημα αμυγδαλωτά. Τα τσακίσατε. Πήγαμε και τα πήραμε από την γραμμή της παραγωγής. Είδαμε την κα Κατίνα με τον γιό της Βασιλοδήμο να τα πλάθουν, να τα στεγνώνουν και να τα ετοιμάζουν. 

Η κα Κατίνα και ο Βασιλοδήμος επί τω έργο!!!

Με πολύ αγάπη και μπόλικο μεράκι μας παρουσίασαν τα χειροποίητα αμυγδαλωτά τους. Λες και ήταν τα πιο ακριβά κοσμήματα. Και από γεύση... τι να πω... Μπράβο τους, μακάρι να κρατήσουν αυτή την παράδοση ζωντανή σε έναν τεχνολογικά αναπτυσσόμενο κόσμο, όπου τέτοια επαγγέλματα χάνονται στον βωμό του κέρδους και μόνο. 

Το μόνο αρνητικό που είδαμε, αυτές τις λίγες μέρες που μείναμε στο νησί, ήταν οι τιμές στην εστίαση. Οι τιμές έχουν πάρει την πάνω βόλτα. Δεν λέω να πάει κανείς και να φάει γκουρμέ. Ακόμη και τα απλά πιάτα ήταν ακριβά και χωρίς λόγο, κατά την άποψη μου. 

Τώρα ας μιλήσουμε για το ψαροντούφεκο, που είναι ο μεγάλος καημός μου. Ο καιρός δεν με βοήθησε καθόλου. Το 5-6 μποφόρ μελτέμι ξεκινούσε το πρωί, για να καταλαγιάσει αργά το απόγευμα. Κάθε μέρα τα ίδια. Έτσι λοιπόν, αποφασήσαμε να πάμε στα βορινά, σε μια κλειστή παραλία, όπου η Σταυρούλα με την Μαρίνα θα μπορούσαν να απολαύσουν το μπάνιο τους σε ήρεμα νερά κι εγώ να ψαρέψω. Βούτηξα και τράβηξα για τον κάβο. Στην διαδρομή ασχολήθηκα με κάτι καλά μπαρμπούνια, όμως τα δύο πρώτα μου ξαψάρισαν. 

"Δεν πειράζει συνεχίζουμε..." μου είπα. Λίγο πιο κάτω βλέπω ένα ακόμη μπαρμπούνι. Αυτό είναι πολύ μεγάλο. Το ακολουθώ μέχρι που κρύφτηκε πίσω από ένα βραχάκι. Καθώς βουτάω λίγο πιο μακριά για να μην το τρομάξω, εκείνο βγάζει το κεφάλι του από μια εσοχή του βράχου και με κοιτάει. Σημεδεύω όσο καλύτερα μπορώ και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πλήττει τον στόχο της στο μάτι κι εγώ έχω το πρώτο ψάρι της ημέρας. Ήταν 350 γρ!!!

Το 1ο ψάρι της Σίφνου, 350 γρ.

"Τώρα μάλιστα..." είπα χαρούμενος. Η αποχή ήταν στα -20μ και μετά είχε φυκιάδες. Έκανα κάποια καρτέρια αλλά δεν ήθελα να πάω μόνος πιο βαθειά. Είμαι σίγουρος ότι πιο βαθειά θα υπήρχαν ψάρια μεγάλα.... Έχει περάσει πάνω από μια ώρα και δεν έχω δει κάτι αξιόλογο. Καθώς κολυμπώ, βλέπω ένα μοναχικό μανάλι να έρχεται προς τα εμένα. Γρήγορη βουτιά, λαριγκισμούς και το ψάρι γυρίζει κι έρχεται. 

"Πόσο μεγάλο είναι???" αναρωτήθηκα. Τελικά το ψάρι ήταν πολύ πιο βαθειά κι όταν με πλησίασε κι έστριψε, κατάλαβα ότι ήταν καλό. Λαριγγισμοί και πάλι, γυρίζει να με δει και με πλησιάζει. Με το που στρίβει του ρίχνω μια βολή πίσω από τα βράγχια. Μέσα στην αδρεναλίνη, κλείνω νωρίς την κάμερα, κι έτσι έχασα ωραία πλάνα. Μετά από μια σύντομη μάχη, πήρα στα χέρια μου το δίκιλο μανάλι. Χαρές και πανηγύρια. 

Τώρα μάλιστα, 2 κιλά!!!

Λίγο πιο κάτω σε ένα κατρακίλι υπάρχουν μεγάλοι σαργοί. Κάποια ψάρια είναι του κιλού. Με το που με πήραν χαμπάρι, χάθηκαν όλα μέσα στην φυκιάδα. Κάποια μπορεί να τρέχουν ακόμη!!! Συνεχίζοντας, καθώς κολυμπώ και πλησιάζω τον κάβο, η ματιά μου πιάνει μια κίνηση δίπλα σε έναν βράχο. 

"Σαν ροφός μοιάζει, αλλά είναι μικρός???" σκέφτηκα. Κάνω την βουτιά χωρίς να ενεργοποιήσω την υποβρύχια κάμερα. Όντως είναι ένας μικρός ροφός, αλλά από την διπλανή πέτρα ξεπροβάλει μια μεγάλη πετροχειλού. Με το που με αντιλαμβάνεται, στρίβει να φύγει, αλλά την πρόλαβε η βέργα. 

Η μεγάλη του κιλού...

Η βέργα όμως έχει κολύσει σε κάτι φύκια και δεν έρχεται. Έτσι βουτάω πάλι και τα φέρνω όλα πάνω. Είναι ένα ψάρι του κιλού. Μετά βλέπω ένα κοπάδι σαργών. Τα ψάρια εξαφανίζονται προς τον κάβο. Όμως ένας μεγάλος κακαρέλος παραμένει ακίνητος στα μεσόνερα. Πλησιάζω και βουτάω. Το ψάρι είναι μεγάλο αλλά πολύ αδύνατο. Το ακουμπάω με το ψαροντούφεκο κι αυτό πάει λίγο πιο πέρα και περιμένει. Πάλι τα ίδια. Αναδύομαι, παίρνω μια βαθειά ανάσα και βουτάω. Το πλησιάζω και λίγο πριν το πιάσω με το χέρι μου, φεύγει.

Αυτός κάτι έχει???

Το αφήνω στη ησυχία του και κολυμπώ αρκετά και φτάνω στον κάβο. Με το που ξεμυτίζω, έχω την κόντρα των 6 μποφόρ. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Κάνω ένα καρτέρι προς τα εκεί που νόμιζα ότι έφυγαν οι σαργοί. Περιμένω κοιτώντας κάτι σκάρους, όταν μπροστά και από τα δεξιά μου, ξεπετάγεται ένας καλός σαργός. Το ψάρι φεύγει αλλά η βέργα τον περνάει σουβλάκι. 

Ο ωραίος σαργός!!!

Είναι ένα ψάρι των 600 γρ. Χαρές και πανηγύρια. Έκανα μερικά καρτέρια αλλά δεν είδα τίποτε κι αποφάσισα να γυρίσω πίσω. Εντύπωση μου έκανε ότι δεν είδα κάποιο λεοντόψαρο, όσο κι αν έψαξα σε σκιές, αλλά είχε αμέτρητους τροπικούς αχινούς!!! Αποφασίζω να κάνω ένα καρτέρι πάνω σε έναν μεγάλο βράχο. Καθώς προσγιώνομαι και περιμένω, η ματιά μου έπιασε μια κίνηση σε ένα δεμάτι φύκια. Γυρίζω αργά και βλέπω την ουρά μια καλής πετροχειλούς. Φαίνεται αρκετά μεγάλη. Έχει βάλει το κεφάλι μέσα στα φύκια αλλά το σώμα της φαίνεται. Το ψάρι γυρίζει να με δει. Σημαδεύω και πιάνω μια 800αρα πετροχειλού. 

Η μικρότερη των 800 γρ.

Αποφάσισα να βγω. Κολύμπόντας προς τα κορίτσια, είδα ένα χταπόδι. Βουτάω και το πιάνω με το χέρι και αναδύομαι. Καταλαβαίνω ότι είναι μικρό και το αφήνω. Μου αμόλησε δύο φορές μελάνι και πήγε στον βυθό και κρύφτηκε. Αφού αφόπλισα το ψαροντούφεκο και κολύμπησα για να βγω, βλέπω στα περίπου 3-4 μέτρα βάθος ένα κανόνι μέσα στην θάλασσα. Σκουριασμένο, αλλά ολόκληρο. Από που έπεσε αυτό??? Θα πρέπει είναι από το καιρό της Ελληνικής επανάστασης, αν όχι πιο παλιά. 

Πόσο παλιό να είναι???

Καθάρισα τα ψάρια και βγήκα. 

Υ.Γ. Το μανάλι το φάγαμε την επομένη. Ήταν πεντανόστιμο!!!

Translation of the above article.

Title: Spearfishing in the island of Sifnos....

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

Sifnos Island is one of the wonderful jewels that adorn our Aegean Sea. Stavroula and I were there for a few days, guests of Marina. Marina is a colleague from school and has an amazing house, above Chrysopigi. The view from her veranda is breath taking. You can see the islands of Naxos, Paros, Antiparos and Folegandros, when the weather permits it. (1st Picture: The amazing view!!!). The endless blue before your feet. Like a magical blue carpet, it fills you with calmness, energy, etc. Words are poor to describe what one feels gazing at the Aegean Sea from Marina's veranda. Especially lying in the hammock, I fell asleep many times!!! (2nd Picture: Stavroula in the famous hammock!!!). Marina as a hostess was impeccable. We felt like we were at home. Unfortunately, Anna her sister, Antonis and her son Thanasis were missing from our group. Anyway. But we had Aris, an amazing spoiled darling cat who filled in the gaps of our company!!! (3rd Picture: Stavroula with the famous cat Aris!!!). As an island, it is purely Aegean. It has enough quarries, the traditional ceramics (we got a lot) and let's not forget the delicious local macaroons. We devoured them. We went and bought them from the production line. We saw ms Katina with her son Vasilodimos to shape, dry and prepare them. (4th Picture: Ms Katina and Vasilodimos on the spot!!!). With lots of love and passion, they presented us their handmade local macaroons. As if they were the most expensive and precious  gems. And about the taste... what can I say... I hope they would keep this tradition alive in this technologically developing world, where such professions are lost on the altar of profit alone. 

The only negative thing we saw, during the few days we stayed on the island, were the prices in the restaurants. Prices have skyrocketed. I'm not speaking about gourmet food. Even the simple-traditional dishes were expensive and for no reason, in my opinion. 

Now let's talk about spearfishing, which is my great love. The weather didn't help me at all. The 5-6 Beaufort meltemi (NNW) winds started in the morning, to subside late in the afternoon. Every day the weather was the same. So, we decided to go to the north, to a windless beach, where Stavroula and Marina could enjoy swimming in calm waters and I could fish. I dived in and swam towards the cape. Along the way I dealt with some good goatfish (Mullus surmuletus) but the first two I shot, escaped.

"It's okay, let's continue..." I said to myself. A little further down I saw another goatfish. This was the biggest one I had seen so far. I followed it until it hid behind a rock. I dived a little further so as not to startle it, but it poked its head out of a rock and looked at me. I aimed as best I could and pulled the trigger. The spear hit its target in the eye and I had the first fish of the day. It was 350 gr!!! (5th Picture: The first fish in Sifnos island of 350 gr.).

"Now we are talking..." I said happily. The rocks were ending at -20m and then the seaweeds appeared. I did some ambushes but didn't want to go deeper since I was alone. I was sure that there would be big fish deeper.... It had been over an hour and I hadn't seen anything worth catching. As I swam, I saw a lone small amberjack (Seriola dumerili) coming towards me. Quick dive, made some noises and the fish turned and approached me.

"How big is it???" I wondered. The fish was much deeper than I thought and when it approached me and turned, I realized it was good in size. Noises again, it turned to see me and approached me again. As it turned I shot it behind the gills. In the adrenaline, I close the camera too early, so I missed some good video shots. After a short fight, I got on my hands the two kilos amberjack. Joys and celebrations. (6th Picture: Now we are talking, 2 kg!!!). A little further down on, there were large white sea breams (Diplodus sargus) on several rocks. Some fish weighed about a kilo. As soon as they realized my presence, they disappeared in the seaweed. Some might still be running!!! Continuing on, as I was swimming and approaching the care, my eye caught a movement next to a rock.

"It looks like a grouper (Epinephelus marginatus) but it's small???" I thought. I dived without activating the underwater camera. Indeed, it was a small dusky grouper, but from a large rock nearby a big rock wrasse (Symphodus ocellatus) emerged. As soon as it noticed me, it turned to leave, but the spear was much faster. (7th Picture: The big one, it was one kilo...). But the spear got stuck in some algae. So I dived in again and brought them all up. It was a kilo fish. Then I saw again a school of white sea bream. The fish immediately disappeared swimming towards the care. But a large two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) remained motionless at mid-waters. I approached and dived. The fish was quite big but very thin. I touched it with the speargun and it went a little further and waited. The same happened over again. I surfaced, took a deep breath and dived. I approached it and just before I grabbed it with my hand, it went away. (8th Picture: Something was wrong with this fish...). I left it alone and swam to reach the cape. As I unmasked, I had to counter of 6 Beaufort of NNW winds. Things were very difficult. I dived and ambushed where I thought the white sea breams had gone. While I was waiting, looking at some parrotfish, when in front and to my right, a nice white sea bream jumped out of the rocks. The fish left but the spear skewered it. (9th Picture: The beautiful white sea bream!!!). It was a 600 gr. fish. Joys and celebrations. I did a few ambushes but didn't see anything and decided to turn back. I was surprised that I didn't see any lionfish (Pterois volitans), no matter how hard I looked in the shadows, but I found thousands tropical sea urchins!!! I decided to do an ambush on a big rock. As I laid down and waited, my eye caught a movement in a bundle of seaweed. I turned around slowly and saw the tail of a good rock wrasse. It looked pretty big. It had put its head in the seaweed but rest of its body was visible. The fish turned to see me. I aimed and caught an 800 gr. rock wrasse. (10th Picture: The smaller one of 800 gr.). I decided to go out. Swimming towards the girls, I saw a common octopus (Octopus vulgaris). I dived and grabbed it with my hand and emerged. I realized it was small and let it go. It smeared ink on me twice, went to the bottom and hid. After disarming the spear gun and swimming to get out, I found, at about 3-4 meters deep, an old cannon on the sea bed. Rusty, but whole. Where did this fall from??? It should be from the time of the Greek revolution, if not older. (11th Picture: How old was it???).I cleaned the fish and went out.

PS We ate the small amberjack the next day. It was delicious!!!