Ντε ζα βου σε χρόνο & τόπο αλλά με κρανιό, γοφάρι κλπ Deja vu in time & space but with Tiger tooth croaker, bluefish and more

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Deja vu in time & space but with Tiger tooth croaker, bluefish and more...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

1η μέρα 1/6. 

Είπα να αρχίσω το ψαροντούφεκο, όπως το είχα σταματήσει τον Μάιο, με ένα ντε ζα βου στο ίδιο ακριβώς μέρος και με την ίδια διάρκεια ει δυνατόν. Έτσι λοιπόν το απόγευμα με βρήκε να ντύνομαι στα αγαπημένα μου θολά νερά να ψάχνω για τρόπαια. Ξεκίνησα να πάω στην εγκαταλελειμμένη πλατφόρμα. Μέχρι να φτάσω, θα ψάρευα κατά την διαδρομή. Σε ένα από τα πολλά καρτέρια, βρήκα ένα γνωστό πόστο με κοντό φύκι και κρύφτηκα όσο γινόταν. Πέρασαν αρκετά δευτερόλεπτα και φάνηκε στο βάθος μια μουρμούρα. Μου φάνηκε μικρή και δεν ασχολήθηκα. Αυτό, μάλλον ηρέμησε τον κέφαλο που την ακολουθούσε. Το ψάρι με πλησίασε και έστριψε για να φύγει. Παρατηρώντας ότι δεν τον ακολουθούσε κάτι καλύτερο, του έριξα λίγο πριν τον χάσω. Μετά από λίγο είχα στην αγκαλιά μου το πρώτο ψάρι της ημέρας, ένας κέφαλος 1,4 κιλά. 

Το 1ο ψάρι των 1,4 κιλών...

Στα επόμενα καρτέρια δεν είδα τίποτε. Με τα πολλά είχα πλησιάσει στην πλατφόρμα. Στην μέση του πουθενά κι ενώ είμαι στην επιφάνεια, με περικυκλώνει ένα τεράστιο κοπάδι από κεφάλους. Καθώς χαζεύω τα ψάρια, παρατηρώ ότι υπάρχει κι ένα γοφάρι του κιλού ανάμεσά τους. Το γοφάρι με προσπέρασε για να γυρίσει μετά από λίγο και μόνο που δεν ξύστηκε στην μύτη της βέργας. 

"Πήγαινε να φωνάξεις τους μεγάλους της οικογένειας... Δεν έχουμε έρθει για κεφάλους εδώ Ζάχο..." είπα και μπήκα κάτω από την πλατφόρμα. Εκεί να δείτε κεφάλους, είχε αμέτρητους. 

Μαγεία!!!

Σχεδόν τους έσπρωχνα σε ορισμένα σημεία για να περάσω, και τα ψάρια ήταν μεγάλα. Τα περισσότερα ήταν του κιλού, αλλά είδα και δίκιλα. Όταν κρυβόμουν πίσω από μια κολώνα κι έμενα ακίνητος για λίγο, ερχόντουσαν μπροστά μου, λες και ήθελαν να τους τραβήξω βίντεο. Πως να ρίξεις και να χαλάσεις τέτοια μαγεία. 

"Μόνο που είδα αυτό το θέαμα μου φτάνει κι ας μην πιάσω τίποτε άλλο..." σκέφτηκα εκστασιασμένος και συνέχιζα να τους χαζεύω. Όπου και να κοιτούσα η μαγεία των κεφάλων απλωνόταν!!! Σε μια στιγμή, παρατηρώ δύο σιλουέτες διαφορετικές να ρέουν ανάμεσα στους κεφάλους. Δύο καλά γοφάρια κολυμπούσαν δήθεν ανέμελα, ψάχνοντας για το επόμενο θύμα τους. Χωρίς πολλές σκέψεις κι όσο πιο ήσυχα- ήρεμα μπορούσα, βούτηξα. Σημάδεψα το ένα και πάτησα την σκανδάλη. Έχοντας πρόσφατα χάσει ένα παρόμοιο ψάρι, αυτήν την φορά φρόντισα να σημαδέψω καλά. Η βέργα πέτυχε τον κυνηγό διαγώνια και μάλλον του έσπασε την σπονδυλική του στήλη, γιατί το γοφάρι έκανε μια τούμπα κι έπεσε πάνω σε μια από τις κολώνες. Για να είμαι σίγουρος, δεν τράβηξα το ψάρι προς τα εμένα, αλλά βούτηξα και το έπιασα. 

Γοφάρι 2 κιλών!!!

Ήταν δύο κιλά. Αγκαλιές, φιλιά, συγγνώμες και ευχαριστίες στα Ουράνια για το υπέροχο Τους δώρο. Υπό άλλες συνθήκες θα τα μάζευα και θα έφευγα. Αλλά έχοντας να ψαρέψω έναν ολόκληρο μήνα, είπα να απολαύσω ακόμη περισσότερο την εξόρμηση μου. Σε κάθε βουτιά κάτω από την πλατφόρμα έβλεπα πολλούς κεφάλους. Τους χάζευα ενώ παράλληλα κοίταζα μήπως υπάρχει και κάτι άλλο. Έτσι λοιπόν σε ένα καρτέρι, ανάμεσα στους κεφάλους, βλέπω ένα μικρό λαβράκι να κολυμπάει από κάτω μου. Καθώς το ακολουθώ με το βλέμμα μου, βλέπω ένα πιο μεγάλο να χάνεται μέσα στην θολούρα. Ενστικτωδώς σημάδεψα και του έριξα. Το χτυπημένο ψάρι μαζί με την βέργα χάθηκαν μέσα στην θολούρα. Τραβάω απαλά την βέργα που όμως έρχεται βαριά. Μετά από λίγο έχω στην αγκαλιά μου ένα λαβράκι 1,1 κιλά. 

Οριακά μικρό 1,1 κιλά...

"'Είναι οριακά μικρό..." είπα στον εαυτό μου. Αποφάσισα να κάνω έναν μεγάλο κύκλο και να βγω. Έφυγα από την πλατφόρμα για να μην μπω στον πειρασμό και αρχίζω και πιάνω κεφάλους. Έκανα πολλά καρτέρια μάταια, αλλά δεν με πείραζε. Κάποια στιγμή παρατηρώ στον βυθό κάτι πάρεργο. Πολλές πορφύρες έχουν κυριολεκτικά κουκουλώσει ένα άσπρο σφουγγάρι. Ή την είχαν πέσει για ομαδικό τσιμπούσι ή ομαδικό όργιο!!! Διαλέξτε!!! 

Πορφύρες???!!!

Στο επόμενο καρτέρι ένας μοναχικός κέφαλος ήρθε να με δει από τα αριστερά μου. Πέρασε από μπροστά μου και χάθηκε στην πυκνή θολούρα. Λίγο πιο κάτω έχω πλησιάσει σε έναν μεγάλο κορμό δένδρου. Έκανα ένα καρτέρι και περίμενα. Μικρά ψάρια (σπάροι και μουρμούρες ) ήρθαν να με δουν και έφυγαν. Εγώ παρέμεινα στο πόστο μου αγκαλιάζοντας νοερά την θολή μου ερωμένη. Τότε, με τάσεις αυτοκτονίας, εμφανίζεται μπροστά μου μια μεγάλη ούγενα. Ούτε να σημαδέψω δεν χρειάστηκε. Πάτησα την σκανδάλη κι έπιασα ένα ψάρι 580 γρ. 

Να και η ούγενα των 580 γρ.

"Αυτό κι αν ήταν εύκολο..." είπα στον εαυτό μου. Όταν τελείωσα με το βίντεο την τακτοποίησα στην σημαδούρα. Την ώρα που ετοιμάζομαι, μια ωραία σουπιά, έχει έρθει να με δει και κάθεται παραπέρα. Οπλίζω όσο πιο γρήγορα μπορώ και της ρίχνω. Έπιασα μια μισόκιλη σουπιά. 

Γέμισε τον κόσμο μελάνια!!!

Τέλος 1ης μέρας

"Αρκετά για σήμερα,... έχουμε πιάσει αρκετά...αύριο πάλι..." είπα στον εαυτό μου και βγήκα. Καθάρισα τα ψάρια και την έπεσα στους μεζέδες της Σταυρούλας. Ο ύπνος με βρήκε να σχεδιάζω την αυριανή βουτιά...

2η μέρα 2/6.

Ξύπνησα χαράματα και ντύθηκα με ανυπομονησία μπορώ να πω. Δεν με ένοιαζε αν θα έβρισκα ψάρια. Ήθελα μόνο να βουτήξω ελεύθερα χωρίς κανένα περιορισμό (Μάιος). Ξεκίνησα τα καρτέρια μου, αλλά μόνο μικρούς κεφάλους έβλεπα, πολυάριθμους μεν αλλά μικρούς δε. Σε ένα άλλο γνωστό σημείο οι κέφαλοι αντικαταστάθηκαν από μικρά-κιλίσια λαβράκια. Με γυροφέρναν, με παρακολουθούσαν για να εξαφανιστούν στην θολούρα, αλλά μετά από λίγο γύριζαν απορώντας για αυτό το μεγάλο και ατσούμπαλο πλάσμα που κάθεται πάνω στον βυθό. Εγώ τον χαβά μου. Το απολάμβανα όσο μπορούσα. Μετά ξανά οι μικροί κέφαλοι. Ήταν σχεδόν παντού. 

"Καλό αυτό... Αν ταυς αφήσουν να μεγαλώσουν ...." σκέφτηκα. Σε πολλές βουτιές δεν είχα ενεργοποιήσει την υποβρύχια κάμερα, μιας και δεν είχε και τίποτε ενδιαφέρον. Έτσι λοιπόν όταν μια ωραία ούγενα ήρθε να με δει, της έριξα και φυσικά δεν υπάρχει τα πλάνο της βολής. 

Αυτή ήταν πιο μεγάλη 700 γρ.

"Την πατήσαμε Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και προχώρησα προς την παλιά πλατφόρμα. Είχε πολλούς-πάρα πολλούς κεφάλους μικρούς. Σχεδόν σε κάθε βουτιά ήταν παρόντες. Δεν ξέρω πόσες βουτιές έκανα, δεν είδα κάτι διαφορετικό ή πιο μεγάλο. Στην μακρινή όμως γωνία της πλατφόρμας, τα πράγματα άλλαξαν. Εκεί οι κέφαλοι ήταν μεγάλοι. Καμμιά εικοσαριά ψάρια, κιλίσια τα περισσότερα, αλλά υπήρχαν και ψάρια των 1,5 κιλών και κάποια κοντά στα δύο κιλά. 

"Τι κάνουμε Ζάχο???" αναρωτήθηκα. "Όχι κεφάλους εδώ και ειδικά όταν είναι κοπαδιαστοί..." Τα ψάρια ήρεμα, κολυμπούσαν. Κρύφτηκα πίσω από μια κολώνα για να δω τι γίνεται. Τότε εμφανίστηκαν τρία γοφάρια. Το μεγάλο πρέπει να ήταν περίπου 2,5 κιλά. Ήταν και τα τρία μαζί. Καθώς κάνω την βουτιά για να πάρω θέση, δεν ξέρω γιατί, το μικρότερο τρόμαξε κι έφυγε βολίδα, παρασέρνοντας μαζί του και τα άλλα δυο. Γνωρίζοντας την συμπεριφορά των γοφαριών, ήξερα ότι σήμερα δεν θα τα ξαναδώ. Έμεινα στην επιφάνεια απορημένος και περίμενα. Οι κέφαλοι τον χαβά τους και μάλιστα κάποια από τα μεγαλύτερα ψάρια κολυμπούσαν κάτω από τα πέδιλά μου. Μπήκα στον πειρασμό να ρίξω, αλλά συγκράτησα τον εαυτό μου, λέγοντας.:"Ψάρια έχουμε...Δεν χρειαζόμαστε άλλους κεφάλους και δεν χρειάζεται να τρομάξουμε όλο το κοπάδι..." Παρέμεινα στην επιφάνεια, όταν κάτι με έτρωγε να κοιτάξω πίσω και προς τα βαθειά. Γυρίζω το κεφάλι μου και μένω κόκκαλο. Στα όρια της θολούρα υπάρχει ένα κοπάδι από ή μυλοκόπια ή κρανιούς. Το φως του ήλιου έπεφτε διαγώνια πάνω τους, τα ψάρια κολυμπούσαν στο όριο της θολούρας και έτσι είχαν ένα απόκοσμο πορτοκαλο-καφέ χρώμα. Σε βίντεο στο διαδύκτιο έχω δει κάτι παρόμοιο. Ίσα-ίσα κουνούσαν τις ουρές τους και έρεαν σε αυτό το εκπληκτικό  υγρό στοιχείο που μας περιέβαλε. 

"Ήρεμη βουτιά, σημαδεύουμε στα σίγουρα... πάμε..." είπα στον εαυτό μου και βούτηξα. Πρέπει να έκανα την πιο αθόρυβη βουτιά της ζωής μου. Το κοπάδι ήταν αρκετά μεγάλο. Εστίασα στο πιο κοντινό ψάρι, αγνοώντας αν υπήρχαν πιο μεγάλα. Τα ψάρια ήσυχα σκόρπισαν. Τότε είδα ότι υπήρχαν και μικρότερα ψάρια. Μου φάνηκε ότι τα μικρότερα ήταν μυλοκόπια, αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Το μεγάλο ψάρι έστριψε ήρεμα για να με αποφύγει. Σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Χαμός!!! Με μεγάλη δύναμη με τράβηξε και εγώ το κόντραρα. Το ψάρι 2-3 φορές με κόντραρε δυνατά, για να πάει να στριμωχτεί σε μια κολώνα. Βούτηξα αμέσως πάνω του και έπιασα την βέργα από την μεριά της μύτη, μην γίνει κάποια στραβή και το χάσω. Ανέβασα το ψάρι πάνω, αλλά ο κρανιός αρνιόταν να παραδοθεί. Όταν τον έπιασα από τα βράγχια, άκουσα και την "φωνή", αυτό το κουρ-κουρ που κάνουν αυτά τα ψάρια. Ήταν ένα ψάρι 4,8 κιλών. 

Τώρα μάλιστα, κρανιός 4,8 κιλών.

Αν θυμάμαι καλά, άλλη μια φορά έχω πιάσει έναν κρανιό στον Αμβρακικό κόλπο που ήταν 9,980 γρ. Εκείνο το ψάρι δεν μου έφερε και πολύ αντίσταση, μάλλον λόγω ότι η βολή μου θα του είχε κάνει μεγάλη ζημιά. Δεν θυμάμαι. Εδώ με εξέπληξε η δύναμη του κρανιού. Αγκαλιές, φιλιά, συγγνώμες και ευχαριστίες στα Ουράνια για το εντελώς απρόσμενο και εκπληκτικό Τους δώρο. 

Ο Ιούνιος μπήκε ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ!!!

Εννοείται δεν ψάρεψα άλλο κι ας ήμουν στο νερό μόλις δύο ώρες. Βγήκα σαν τον κλέφτη για να μην με δουν, πήγα απόμερα έβγαλα τις φωτό που ήθελα, τα καθάρισα και έφυγα. 

Πήρα τηλ την Σταυρούλα να της πω ότι επιστρέφω και απόρησε γιατί τόσο νωρίς??? Θα γίνει καλό τσιμπούσι με τον κρανιό, εννοείται με αγαπημένους φίλους...

Translation of the above article.

Title: Deja vu in time & space but with Tiger tooth croaker, bluefish and more...

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

1st Day 06/01

I decided to start my spearfishing as I had finished off in May, with a déjà vu in exactly the same place and duration if possible. So the afternoon found me getting dressed in my favourite murky waters looking for trophies. I started swimming towards the abandoned platform. Of course, I would be fishing along the way. In one of the many ambushes, I found a familiar post with short seaweed and hid as much as possible. Several seconds passed and a striped sea-bream (Lithognathus mormyrus) was seen in the background. It seemed a bit small to me and I didn't bother. This probably calmed the grey mullet (Mugil cephalus) that was following. The fish approached me and turned to leave. Realising that it wasn't being followed by anything better, I shot it just before losing it. After a short struggle, I had in my arms the first fish of the day, a 1.4 kg grey mullet. (1st Picture: The first fish of the day, a 1.4 kg grey mullet...). In the following ambushes I saw nothing, but I had approached the platform. In the middle of nowhere and while I was on the surface, I was surrounded by a huge school of grey mullets. While I was looking at the fish, I notice there was also a small bluefish (Temnodom saltator) among them. The bluefish passed me only to turn around after a while, only to miss the tip of the spear.
"Go call the elders of the family... We haven't come here for grey mullets Zac..." I said to me and went under the platform. There the grey mullets were countless. (2nd Picture: Magic!!!). I was almost pushing them in some spots to get through, and the fish were big. Most of them were about a kilo, but I also saw fish that they were about 2 kilos. When I hid behind a pillar and stood still for a while, they would come in front of me, as if they wanted me to be filmed. There was no way to shoot them and spoil such magic moments.
"Just seeing this sight is enough for me, even if I don't catch anything else..." I thought ecstatically and continued to stare at them. Everywhere I looked the magic of the grey mullets was present!!! In an instant, I noticed two different silhouettes flowing between the grey mullets. Two good in size bluefish were swimming carelessly, looking for their next victim. Without much thought and as quietly as I could, I dived. I aimed and pulled the trigger. Having recently lost a similar fish, this time I made sure to aim well. The spear hit the predator diagonally and must have broken its spine, because the bluefish did a somersault and landed on one of the pillars. To be sure, I did not pull the fish towards me, but dived in and caught it.                 (3rd Picture: The 2 kilos bluefish!!!). It was two kilos. Hugs, kisses, apologies and thanks to Heavens for their wonderful gift. Under other circumstances I would have left. But since a whole month had passed without fishing, I decided to enjoy my outing even more. In every dive below the platform I saw many grey mullets. I was fooling around with them while at the same time looking to see if there was anything else. So in an ambush, among the grey mullets, I saw a small sea bass (Dicentrarchus labrax) swimming below me. As I was looking it, I saw a larger one disappearing into the blur. Instinctively I took aim and shot it. The fish and the spear were lost in the blur. I gently reeled in the spear but it came a bit heavy. After a while I had a 1.1 kg sea bass in my arms. (4th Picture: It was marginally small, 1.1 kg...).
"'It's marginally small..." I said to myself. I decided to make a big circle and get out. I left the platform so as not to be tempted and start shooting grey mullets. I did a lot of ambushing to no avail, but I didn't mind. At some point I noticed something strange at the seabed. Many red-mouthed rock shell (Stramonita haemastoma) had literally cocooned a white sponge. Or they had gathered for a group feasting or a group orgy!!! You decide!!! (5th Picture: The red-mouthed rock shells ???!!!). In the next ambush a lonely grey mullet came to see me from my left. The fish passed in front of me and disappeared into the thick blur. A little further down, I had approached a large tree trunk underwater. I did an ambush and waited. Small fish ( annular sea-bream (Diplodus annularis) and striped sea-bream) came to see me and left. I remained at my post mentally hugging my hazy mistress (the sea). Then, with suicidal tendencies, a large Sharpsnout sea-bream (Diplodus putanzzo) appeared in front of me. I didn't even have to aim. I pulled the trigger and caught a 580 gr fish. (6th Picture: The 580 gr Sharpsnout sea-bream...).
"That was easy..." I said to myself. When I was done with the video, I arranged the fish on the buoy. While I was getting ready to go out, a beautiful common cuttlefish (Sepia officinalis) had come to see me and was laying on the sea floor close to me. I armed the speargun as fast as I could and shot it. I caught a half a kilo common cuttlefish. (7th Picture: It filled the area with ink!!!).
"Done for today,... we've caught enough fish...tomorrow again..." I said to myself and went out. I cleaned the fish and devoured Stavroula's delicacies. Sleep found me planning tomorrow's dive... (8th Picture: The end of day one.).


2nd day 06/02
I woke up early at dawn and dressed eagerly I could say. I didn't care if I would find any fish. I just wanted to be free and dive without any restrictions (May). I started my ambushes, but only saw small grey mullets, numerous but all small. In another well-known spot, the grey mullets were replaced by small-sized sea bass. They circled me, followed me to disappear into the blur, but after a while they came back wondering about this big and clumsy creature sitting on the sea floor. I just enjoyed it as much as I could. Then again the small grey mullets appeared. They were almost everywhere.
"This is good... If they let them grow up..." I thought. In many dives I had not activated the underwater camera, since there was nothing interesting. So when a beautiful Sharpsnout sea-bream came to see me, I shot it and of course there is no footage of the shot. (9th Picture: This was bigger, 700 gr.).
"That was a mistake Zac..." I said to myself and I proceeded to the old platform. It was full of grey mullets, countless small grey mullets. In almost every dive they were present. I don't know how many dives I did, I didn't see anything different or bigger fish. But in the far corner of the platform, things changed. There the grey mullets were big. About twenty fish, mostly kilo, but there were also fish of 1.5 kilos and some close to two kilos.
"What are we doing Zac???" I wondered. "No catching grey mullets here, especially when they are swarming..." The fish swam calmly. I hid behind a pillar to see what was going on. Then three bluefish appeared. The biggest one must had been about 2.5 kg. All three were swimming together. As I dived to take a position, I don't know why, the smallest one got scared and ran away, dragging the other two with it. Knowing the behaviour of bluefish, I knew that I would not see them again  today. I stood on the surface in amazement and waited. The grey mullets were having fun and even some of the bigger fish were swimming under my fins. I was tempted to shoot the biggest ones, but I held myself back, saying: "We caught fish yesterday... We don't need any more grey mullets and we don't need to scare the whole school..." I stayed on the surface, when a gut felling was telling me to look back towards the deeper waters. I turned my head and froze. At the edge of the blur there was a school of either Shi drum (Umbrina cirrosa) or Tiger tooth croaker (Otolithes ruber). The sunlight was felling diagonally on them, while the fish swam on the edge of the blur and thus took on an eerie orange-brown colour. I had seen some similar pictures in some videos on the internet. Every now and then they waved their tails and flowed into this amazing wet element that was surrounding us.
"Dive as calm as possible, stay on target... let's go..." I said to myself and dived. I must have had the calmest dive of my life. The herd was quite large. I focused on the nearest fish, not knowing if there were any bigger ones. As I was approaching, the fish quietly scattered. Then I saw that there were smaller fish also. It seemed to me that the smaller ones were Shi drum, but I wasn't sure. The big fish calmly turned to avoid me. I took aim and pulled the trigger. The fight began!!! With great power the Tiger tooth croaker pulled me, but I pulled back. The fish pulled me hard 2-3 times and then squeezed into a column. I immediately dived on it and grabbed the spear from the tip and secured the fish. I emerged with the fish, but the Tiger tooth croaker refused to surrender. When I finally caught it by the gills, I heard its "voice", the koor-koor that these fish make. It was a 4.8 kg fish. (10th Picture: Now we are talking, 4.8 kg.). If I remember correctly, I had once again caught a Tiger tooth croaker in Amvrakikos Bay that was 9.980 gr. That fish didn't give me much resistance, probably because my shot would have done a lot of damage to it. This was why I was surprised by the power of the Tiger tooth croaker. Hugs, kisses, apologies and thanks to the Heavens for their completely unexpected and amazing gift. Of course I didn't fish anymore, even though I was only in the water for couple hours. I went out quietly so as not to be seen, hid, took the photos I wanted, cleaned the fish and left. (11th Picture: June fishing started VERY WELL!!!). I called Stavroula to tell her that I was returning and she wondered why so early???
With dear friends, we are going to have a great feast with the Tiger tooth croaker...