Ένα υπέροχο λαβρακοψάρεμα!!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: An incredible sea bass spearfishing!!!

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ  

Ο άστατος  καιρός των προηγούμενων ημερών με είχε βάλει σε σκέψεις. Η κατεύθυνση των ανέμων άλλαζε σε διάστημα μερικών ωρών..... 

"Λες...." αναρωτήθηκα και έβαλα ένα πλάνο για την επόμενη εξόρμηση. Δυστυχώς οι φίλοι μου Θοδωρής, Νικόλας ή ο Αλέξης δεν μπορούσαν να παρευρεθούν λόγω διαφορετικών υποχρεώσεων. Έτσι αποφάσισα να πάω σε κάποια γνώριμα και πολύ αγαπητά μερη στον Β. Ευβοϊκό. Ξεκίνησα αξημέρωτα και έφτασα λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος. Γρήγορο ντύσιμα λόγω του παγετού (0° C) και βούτηξα στην ζεστασιά της θάλασσας. (12° C) !!!. Το πρώτο κομμάτι με τις πέτρες είχε αρκετά καλή ορατότητα, πράγμα που με εξέπληξε μπορώ να πω. Πλακώθηκα στα καρτέρια... Έβλεπα πολλά μικρόψαρα σχεδόν σε κάθε βουτιά, χωρίς να εμφανίζεται κάποιος κυνηγός... Σε μια βουτιά μου ήρθαν μεγάλοι κέφαλοι. Τα ψάρια έμειναν μακριά μου, δεν με πλησίασαν καθόλου ότι κόλπο αν έκανα και χάθηκαν στο μπλέ. Υπήρχε και μια μικρή τσιπούρα παρέα με τους κεφάλους, η οποία όλο νάζι δεν με πλησίασε. Στα επόμενα καρτέρια κέφαλοι άλλοτε σε μεγάλα κοπάδια άλλοτε σε μικρα, με προσπερνούν. 
"Μήπως να πιάσουμε μερικούς Ζάχο...." σκέφτηκα. Βουτώ και μου ήρθαν τέσσερις κέφαλοι από τα αριστερά μου. Τα ψάρια με αγνοούσαν. Έγλυφαν τις πέτρες και συνέχιζαν την πορεία τους. Σημάδεψα κι έπιασα το πρώτο μου ψάρι, που ήταν του κιλού. Μετά από λίγο άλλοι τέσσερις κέφαλοι πλησίασαν. Τα ψάρια αδιαφόρησαν για την παρουσία μου και άρχισαν να γλύφουν τις μπροστινές πέτρες. Ο μεγαλύτερος, που ήταν κι ο τελευταίος, ήταν πιο κοντά μου. Καθώς έχωσε το κεφάλι του στην πέτρα για να βοσκήσει και δεν με έβλεπε, σύρθηκα στον βυθό και τον πλησίασα. Όταν ήμουν εντός βολής, του έριξα και έπιασα τον δεύτερο κέφαλο που ήταν πάνω από κιλό. Συνέχισα τα καρτέρια μου. Σε μια άλλη βουτιά μου ήρθαν μικρά λαβράκια. Με περιεργάστηκαν και εγώ χάρηκα που μου έκαναν παρέα. Σε αντίθεση με τους κεφάλους, αυτά παρέμειναν δίπλα μου παρατηρώντας με, μέχρι που έφτασε η στιγμή να πάρω αέρα. Προχώρησα κι άλλο καρτερεύοντας. Πάλι εμφανίστηκαν κέφαλοι. 
"Τώρα που είδαμε λαβράκια, έστω και μικρά, ας μην πιάσουμε άλλους κεφάλους, εκτός κι αν είναι τεράστιοι...." σκέφτηκα. Πλησιάζω την παραλία γιατί κάτι μου φάνηκε να είδα. Δεν ήμουν σίγουρος τι ήταν. Καθώς προσγειώνομαι στον βυθό, με περικύκλωσε ένα τεράστιο κοπάδι από αθερίνες. Ο αριθμός τους απίστευτος. Μαγική στιγμή. Όπου και να κοιτούσα, ψαράκια με προσπερνούσαν. Σε κάποια σημεία οι αθερίνες ήταν τόσες πολλές λες και ήταν παστωμένες. 
"Δεν μπορεί, κάποιο λαβράκι ή κάποιος άλλος κυνηγός θα περάσει. Το τραπέζι είναι στρωμένο...." σκέφτηκα. Στο αμέσως επόμενο καρτέρι κι ενώ έχω ξαπλώσει πάνω σε κάτι πέτρες μερικά μέτρα πιο πέρα, αντιλαμβάνομαι ότι ένα ψάρι με πλησιάζει από τα δεξιά μου. Η κατεύθυνσή του μου λέει ότι έρχεται από τα βαθιά. Μαρμαρώνω στην κυριολεξία, χαμηλώνω το βλέμμα μου και περιμένω. Η πορεία του ψαριού είναι τέτοια, ώστε θα περάσει από μπροστά μου, αλλά λίγο μακριά. Είναι ένα λαβράκι περί τα δύο κιλά. Όντος το ψάρι με πλησιάζει αρκετά γρήγορα, χωρίς να κόψει ταχύτητα.. Διόρθωσα την σκόπευσή μου και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα βρήκε τον κυνηγό στην μέση. Το λαβράκι προσπάθησε μάταια να απαλλαγεί από την βέργα. 

Το πρώτο!!!

Το πήρα αγκαλιά, το γέμισα φιλά και ζητώντας του συγνώμη για τον πόνο που του προκάλεσα και το κρέμασα στην ψαροβελόνα μου. Όλος χαρά  συνέχισα τα καρτέρια μου χωρίς την ανάλογη επιτυχία. Λίγο πιο κάτω άλλαξε ο βυθός. Έγινε πιο πετρώδης. Εδώ, παρόλα τα πολλά μικρόψαρα δεν είδα τίποτε. Υπήρχαν υπέροχα πράσινο-κίτρινα σφουγγάρια απαράμιλλης ομορφιάς κατά την άποψή μου. Σε μια βουτιά και ενώ πάω να πιαστώ από μια πέτρα για να καρτερέψω, πετάγεται μπροστά μου μια καλή σουπιά. Πάει λίγο πιο κάτω και παραλάσσεται πίσω από κάτι φύκια .
"Εύκολος στόχος...." σκέφτηκα. Σημάδεψα χωρίς να προσέξω πολύ και φυσικά....       αστόχισα. Έγδαρα την πλάτη της σουπιάς, η οποία εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού.
"Καλά να πάθεις γιατί θεώρησες δεδομένο ότι θα την πιάσεις χωρίς να συγκεντρωθείς...." τα έψαλα στον εαυτό μου. Όχι γιατί δεν έπιασα την σουπιά, αλλά το ότι ήμουν σίγουρος για το αποτέλεσμα. Πόσα πράγματα και καταστάσεις παίρνουμε δεδομένα στην ζωή μας, ενώ δεν θα έπρεπε..... Με αυτές τις σκέψεις βγήκα από την θάλασσα, μπήκα στο αμάξι και οδήγησα σε ένα άλλο ψαρότοπο αρκετά χιλιόμετρα μακριά. Το ξέρω το μέρος. Δεν έχει σχεδόν καθόλου πέτρες και ο βυθός είναι αμμώδης με φύκια. Με το που έβαλα το κεφάλι μου στο νερό, συνάντησα μια γνώριμη ύπαρξη. Ήταν η κυρά θολούρα σε όλο της το μεγαλείο. Περίμενα ότι θα ήταν θολά, αλλά η μαντάμ το είχε παρακάνει. Σε μερικά καρτέρια δεν έβλεπα ούτε την μύτη από το ψαροτούφεκο μου. Ξέροντας, από παλιά ψαρέματα ότι το μέρος κρατά ψάρια, επέμεινα στα καρτέρια μου. Έψαχνα να δω σκιές. Δεν περίμενα κάτι περισσότερο. Μου ήρθαν κάποιοι κέφαλοι γρήγορα και με την ίδια ταχύτητα εξαφανίστηκαν μέσα στην θολούρα. Δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα. Η ορατότητα καλυτέρευε όταν καθόμουν πάνω στα φύκια. Έτσι λοιπόν σε ένα καρτέρι, μου φάνηκε ότι είδα μια επιθυμητή σιλουέτα να κινείται. Σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα και έριξα. Από το τέντωμα του σχοινιού, κατάλαβα ότι είχα πετύχει τον στόχο μου. Ήξερα ότι ήταν λαβράκι, αλλά πόσο μεγάλο??? Τραβώντας το κοντά μου, ήταν ένα λαβράκι πάνω από κιλό (1280 γρ) και το είχα πετύχει λίγο πριν τα βράγχιά του. 

Ένα ακόμη....

Χαρούμενος το έβαλα στην σημαδούρα μου και προχώρησα. Ένα λαβράκι πέρασε από πάνω και μετά από μπροστά μου και δεν το πήρα χαμπάρι. Το βράδυ το διαπίστωσα όταν κοιτούσα τα βίντεο που είχα τραβήξει!!!. Μετά από μερικά καρτέρια, μετά δυσκολίας διέκρινα δύο λαβράκια. Το δεύτερο ήταν το μεγαλύτερο. Από την μια τα ψάρια  ήταν νευρικά, από την άλλη η θολούρα, δεν κατάφερα να ρίξω. Παρέμεινα στον βυθό κάνοντας μαλακούς θορύβους. Εμφανίστηκαν κι άλλα πιο μικρά ψάρια, αλλά εγώ έψαχνα το μεγάλο. Τα ψάρια ξαναήρθαν, αλλά αυτή την φορά το μικρότερο πέρασε πρώτο. Γνωρίζοντας τώρα την πορεία τους περίμενα και μόλις το μεγαλύτερο πέρασε από μπροστά μου, ακολουθώντας την πορεία του μικρότερου, πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε το λαβράκι πίσω από το μάτι και το ψάρι έπεσε στον βυθό. Η άσπρη του κοιλιά φάνηκε πάνω στον λασπώδη βυθό. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Είχα πιάσει ένα δίκιλο λαβράκι ( 1900 γρ). 

Το μεγάλο!!!

Το κρεμώ κι αυτό στην σημαδούρα και συνεχίζω. Ξεκούραση για λίγο. Την ώρα που κάθομαι  να ξεκουραστώ, παρατηρώ ένα μικρό πλασματάκι να κινήται πάνω στην άμμο. Είναι ένας μικρούλης κάβουρας του βυθού ή αλλιώς καβουρομάνα. Έχει παραλλάξει το σώμα του για να αποφεύγει τυχόν κινηγούς. Είναι τόσο λεπτά και ευθραυστα τα μέλη του, που με μεγάλη προσοχή τον έπιασα για να δείξω το λιλιπούτειο μέγαθός του. 

Το τέρας...χαχα...

Τον αφήνω να συνεχίσει την ζωήτ του, αφού τράβηξα το βιντεο που ήθελα. Στο αμέσως επόμενο καρτέρι μου ήρθε ένα κοπάδι από λίγο πιο μικρά ψάρια. Το κοπάδι πέρασε από μπροστά μου κι εγώ διάλεξα ένα από τα πιο μεγάλα και το έπιασα. Πάλι βουτιά σε ένα δεμάτι από φύκια. Κάνω όμως λάθος εκτίμηση και προσγειώνομαι λίγο πιο μπροστά από όπου ήθελα, με συνέπεια το ψαροτούφεκο να μην καλύπτεται από τα φύκια. Αν κάνω πίσω για να το κρύψω, θα σηκώσω τόση λάσπη που δεν θα βλέπω ούτε την μύτη μου, που λένε. Τα δευτερόλεπτα περνούν βασανιστικά αργά, αλλά κάτι μου λέει να παραμείνω στο πόστο μου. Ξαφνικά αντιλαμβάνομαι μια κίνηση μπροστά μου. Μετά διαπιστώνω δύο ουρές. Κάνω κάποιους θορύβους με συνέπεια το ένα ψάρι να έρθει να με δει και με το που στρίβει για να φύγει του ρίχνω. Το σκοινί τεντώνει κι εγώ έχω πιάσει ένα ακόμη λαβράκι. 

Το 5ο....

Κοιτώντας το βίντεο το βράδυ, παρατήρησα ότι το εν λόγω λαβράκι μου είχε έρθει από τα αριστερά και λίγο ψηλότερα από εμένα, πέρασε σχεδόν από μπροστά μου κι εγώ δεν το είδα. Τακτοποιώ κι αυτό το ψάρι, όταν η ματιά μου κάτι έπιασε πάνω στον βυθό.
"Μάλλον είναι ψάρι ..." σκέφτηκα και βούτηξα. Στον αμμώδη βυθό ένα λιλιπούτειο καπόνι έχει κάνει την παραλλαγή του. Φαίνεται σαν μια πετρούλα ή μικρό κλαδάκι. Καθώς το πλησιάζω, ανοίγει τα πλαϊνά του πτερύγια για να φανεί μεγαλύτερο. Το πλησιάζω κι άλλο και παίρνει δρόμο με τα υπέροχα πτερύγιά του ανοιχτά. Έχουν ένα μωβ ηλεκτρίκ χρώμα. Πάει λίγο παραπέρα και ξανακάθεται. Το πλησιάζω. Φουσκώνει πάλι για να αυξήσει τον όγκο του.  Όταν το πλησιάζω αρκετά κοντά, αρχίζει να κολυμπά με τα πτερύγια ανοιγμένα. 

Ο όμορφος!!!

Το ακολουθώ και όταν καταλαβαίνει ότι θα συνεχίζω να το πλησιάζω, κλείνει τα πτερύγια του και με απίστευτη ταχύτητα για το μπόι του, εξαφανίστηκε.....Συνέχισα κάνοντας πολλά καρτέρια και κατάφερα να πιάσω άλλα τρία λαβράκια. Δυστυχώς η μπαταρία της υποβρύχιας κάμεράς μου εξαντλήθηκε και δεν υπάρχουν πλάνα για αυτές τις συλλήψεις. Τελικά κατάκοπος και ψιλοπαγωμένος βγήκα στην παραλία από όπου είχα βουτήξει. Κοίταξα τριγύρω να μην με δει κανένας και τακτοποίησα τα ψάρια στο ψυγείο πάγου, αφού έβγαλα μερικές αναμνηστικές φωτό με τα 7 λαβράκια και τους δύο κέφαλους... περιχαρής πήρα τον δρόμο του γυρισμού....

Τέλος για σήμερα...

Υ.Γ. #1. Το καταδυτικό μου ρολόι έγραφε: 107 βουτιές σε 5 ώρες και 35 λεπτά που ήταν ο συνολικός χρόνος ψαρέματος!!!
Υ.Γ #2. Μερικές μέρες αργότερα τα πιρούνια έπιασαν φωτιά. Απολαύσαμε τους εκλεκτούς μεζέδες της Σταυρούλας μαζί με κάποια από τα ψάρια, παρέα με τους αγαπημένους φίλους μας Μαρία και Θοδωρή.    

Μαζί με τους φίλους μας....

Translation of he above article. 

Title:  An incredible sea bass spearfishing!!!

Photo-video: Zacharias Skevofilax

The unstable weather of previous days had put me in thoughts. The direction of the winds were changing within a few hours .....
"Should I ...." I wondered and started planning my next fishing expedition. Unfortunately my friends Theodoris, Nicolas or Alexis could not attend due to different obligations. So I decided to go to some familiar and very dear places in North Euboean Bay. I started at dawn and arrived just before the sun rose. I wore my fishing gear as fast as I could due to the outside freezing temperature (0 ° C) and dove in the warmth of the sea. (12 ° C) !!!.
The first fishing ground was covered with the stones and had pretty good visibility, which was a nice surprise, I could say. So I started my ambushes....I saw large schools of sand smelt (Atherina hepsetus) in almost every dive, without any predator appearing ... In one dive, big mullets (Mugil cephalus) appeared in the horizon. The fish stayed away from me, they didn't even get close to me, no matter what trick I tried, and eventually got lost in the blue sea. There was also a little gilt-head (sea) bream (Sparus aurata) with the mullets, which did not come close either. During the next ambushes, mullets, sometimes in large schools sometimes in small ones, were passing by.
"Maybe we should catch some Zac ... " I thought. In the next ambush four mullets appeared on my left. The fish were ignoring me. They were feeding on the sea floor, continuing their journey. I aimed and caught my first fish of the day, which was about one kilogram. After a while another four mullets appeared. These fish ignored my presence too and started feeding on the stones in front of me. The last one, was the biggest one and the closed to me. As it was feeding, a stone cover its head and it did not realise my presence. Realising the opportunity, I crawled on the seabed among the stones and approached the fish. When I was in range, I pulled the trigger and caught the second mullet of the day, that was over a kilogram. I continued my fishing and in the next dive I came across small sea bass (Dicentrarchus labrax). Full of curiosity were looking at me and I was glad that they were swimming around me. Unlike the mullets, the small sea basses were staying next me until it was time to get some air. I went further ambushing. Again, mullets appeared.
"Now that we had seen sea basses, even small ones, let's not catch other mullets unless they're huge ...." I thought. I swam towards the sea shore because I seemed to see something. I wasn't sure what it was. As I landed on the seabed, I was surrounded by a huge flock of sand smelt. Their number was incredible. Magical moment. Wherever I looked, the fish were there. At some points the bait fish were so many that I could not see through them.
"It is impossible with so many bait fish some sea bass or some other predator should pass. The meal is ready ...." I thought. At the very next ambush and as I hid behind a stone a few meters further, I realised that a fish was approaching from my right. Its was coming from deep sea. I literally froze, lower my eyes and waited. The course of the fish was such that it would pass in front of me, but a little further away. It was a sea bass about two kilograms The fish was approaching me pretty fast, without slowing down. I corrected my aim and pulled the trigger. The spear found the predator in the middle. The sea bass tried in vain to get rid of the spear. (1st picture: The first catch!!!).
I embraced it, kissed it and apologised for the pain I caused it and hung it on my fish holder. Full of joy, I continued fishing without much success. A little further down the seabed was covered with more stones. Here, despite the many schools of bait fish, I saw nothing. There were wonderful green-yellow sponges of unmatched beauty in my opinion. In a dive and as I was going to grab a stone to hide, a good size common cuttlefish (Sepia officinalis) jumped in front of me. It went a little further down and stoped behind some seaweeds
"Easy target ...." I thought. I aimed without paying much attention and of course .... I missed. I scratched the back of the cuttlefish, which disappeared in the blink of an eye.
"You deserved to miss it, because you thought you were going to catch it without any concentration on the target..." I confronted myself. Not because I didn't catch the cuttlefish, but because I was sure of the successful outcome. How many things and situations we take as granted in our lives that we should not ..... With these thoughts I got out of the sea, got into the car and drove to another fishing spot, several kilometres away. I knew this place too. It had almost no stones and the bottom was sandy with seaweed. When I got my head into the sea, I met a familiar being. It was the majestic blur in all its glory. I expected it would be cloudy, but the Madame blur had overdone it. In some ambushes, I could not even see the tip of my speargun. Knowing, from past fishing experience that the place held fish, I insisted on continuing my ambushes. I was looking for shadows. I didn't expect anything more. At some point, mullets came quickly and disappeared into the blur. I couldn't do anything. The visibility improved as I laid on the seaweeds. So in an ambush, it seemed to me that I saw a desired silhouette moving. I aimed as best as I could and pulled the trigger. From the stretch of the fishing rope, I realised that I had achieved my goal. I knew it was a sea bass, but how big ??? Reeling in the rope, I saw it was a sea bass over one kilogram (1280 g) and I had shot it just before its gills. (2nd picture: One more...) Happy with the second catch, I put it on my buoy with the and move on. A sea bass swam over me and in front of me and I didn't see it. Later the night, as I was looking at the videos I had taken, I realised what had happened !!!. After a few dives, in an ambush, I found it difficult to spot two sea bass. The second was the largest. On the one hand the fish were nervous, on the other the blur, I didn't manage to shoot them. I remained at the bottom making soft noises. Other smaller sea basses appeared, but I was looking for the big one. The two fish came back, but this time the smaller one was first. Knowing their course, I waited and as soon as the smaller one passed in front of me, followed by the bigger one, I pulled the trigger. The spear stroke the sea bass behind the eye and the fish fell on the sea bed. Its white belly was shining on the muddy bottom. I could not believe what I was seeing. I had caught a two-kilogram sea bass (1900 g).
(3rd picture: The biggest one !!!I) I hung this on the buoy with the rest of the fish and continued. I decided to rest for a while. As I sit down on the sand, I noticed a small creature moving on the sand. It is a teeny-tiny spiny spider crab (Maja squinado). It had cover its body with algae his body to avoid the passing by predators. Its legs were so thin and fragile that I took it with great care to show its lilliputian size on the video.
(4th picture: the monster...haha....) I let it go and continued with my fishing. In the very next ambush, a school of slightly smaller sea basses appeared in front of me. As they passed, I picked one of the biggest ones and caught it. The next ambush was on a bunch of sea weeds. But I was wrong in my estimate and landed a little bit ahead of where I wanted to, so the speargun was not covered by the sea weeds. If I pulled my self back to hide in the sea weeds, I would stir so much mud from the seabed, that I would not be able to see even my nose, as it is said. The seconds were passing torturously slowly, but something was telling me to stay in my post. Suddenly I realised a movement in front of me. Looking more carefully, I saw two fish-tails. I made some noises as a result of one fish came to see me and as it turned to leave, I pulled the trigger. The rope was stretching and I had caught another sea bass. (5th picture: The fifth one....) Looking at the video later on that night, I noticed that the sea bass had come from my left and a little higher than me, almost passed in front of me and I didn't see it. I put this fish with the rest, when my eyes caught something on the seabed.
"Probably it is a fish ..." I thought and dove. On the sandy bottom a teeny tiny red gurnard (Chelidonichthys spinosus) was playing dead. It looked like a small stone or a tree branch. As I approached it, it opened its side fins to look bigger. I got closer to it and the little creature took off with its beautiful wings open. They had a purple electric colour. It went a little further and sat again on the seabed. I got even closer and it swelled again to increase its size. When I got too close, it started to swim again with its fins opened.
(6th picture: The beautiful one....) I followed it and when it realised that I would continue to follow it, the small red gurnard closed its side fins and disappeared with incredible speed for its size..... I continued ambushing and managed to catch three more sea basses. Unfortunately the battery of my under water camera had ran out and there were no videos for them. Finally tired and almost frozen I got out. I looked around to see if there were any people on the beach and put the fish in the ice fridge, after I had taken some commemorative photos with the 7 sea basses and the two mullets ... got dressed and happy I drove back ....(7th picture: Done for today....)
PS # 1. My diving watch showed: 107 dives in 5 hours and 35 minutes which was the total fishing time !!!
PS # 2. A few days later our forks were on fire. We enjoyed Stavroula's delicacies along with some of the fish of the above story. We were accompanied by our dear friends Maria and Theodore. (8th picture: Together with our friends...)