You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: The first fishing expedition of 2020....
Φωτογραφία - video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ
 |
| Μετά την Ζηνοβία και πριν τον Ηφαιστίωνα..... |
Έφτασε ο χειμώνας με τις κακοκαιρίες του, και όσοι τους αρέσει το ψάρεμα του λαβρακιού χάρηκαν. Επιτέλους χαμηλές θερμοκρασίες για να φανούν τα λαβράκια. Βεβαίως το καλοκαίρι είναι μια υπέροχη εποχή για ψαροτούφεκο κι όχι μόνο, αλλά και ο χειμώνας έχει τα καλά του. Ησυχία στις παραλίες, μοναξιά, μπόλικος μαζοχισμός και λαβράκια μεταξύ των άλλων θηραμάτων. Μου αρέσει πολύ το κυνήγι του λαβρακιού..... αυτή η αναμονή σε κρύα ρηχά αλλά συνάμα θολά νερά με ξετρελαίνει μπορώ να πω. Δεν ξέρεις τι θα σου έρθει κι από που....Πόσες φορές έχω πάει για λαβράκια και έχω δει ή πιάσει ψάρια που δεν τα περίμενα να τα συναντήσω.... Κάποιο καλό γοφάρι, κάποια σφυρίδα, μια μεγάλη λίτσα ή μαγιάτικο και πιο σπάνια κάποιον μεγάλο τόνο. Έτσι λοιπόν με το που άλλαξε ο χρόνος και σε αναμονή της κακοκαιρίας ονόματι Ηφαιστίων, βούτηξα για να περάσω όμορφα κάποιες ώρες μακριά από τις έγνοιες αυτού του απατηλού κόσμου. Έφτασα νωρίς το χάραμα εκεί που ήθελα και αφού φόρεσα την πιο χοντρή στολή που έχω (9 mm) βούτηξα. Η θερμοκρασία της θάλασσας αρκετά χαμηλή. 14° C με μπόλικη, όπως αναμενόταν θολούρα. Στα πρώτα καρτέρια δεν είδα τίποτα.... Συνέχισα τα καρτέρια μου, ατενίζοντας το θολό τοπίο. Κάποια στιγμή φάνηκαν κέφαλοι. Ήταν τρία ψάρια μεγάλα. Χώθηκα όσο περισσότερο μπορούσα πίσω από μια πέτρα και περίμενα. Το προπορευόμενο ψάρι ήρθε καταπάνω μου. Όμως είχα ξεχάσει να ενεργοποιήσω την υποβρύχια κάμερά μου. Είχα τον χρόνο να το κάνω, αλλά φοβήθηκα ότι ο ήχος της ενεργοποίησης της θα έδιωχνε το μοναδικό αξιόλογο ψάρι που είχα δει μέχρι τότε. Έτσι έμεινα ακίνητος και όταν με πλησίασε αρκετά πάτησα την σκανδάλη, σημαδεύοντάς τον κατάμουτρα. Το ψάρι προσπάθησε να αποφύγει την βολή, αλλά η βέργα το βρήκε κάτω από το αριστερό πτερύγιο, πέρασε κατά μήκος του σώματός του σαν σουβλάκι και το ακινητοποίησε. Χαρούμενος πήρα το πλάνο που μπορούσα από τον 1,3 κιλών κέφαλο και συνέχισα. Μετά από μερικά καρτέρια έπιασα έναν ακόμη κιλίσιο κέφαλο.
 |
| Το πρώτο ψάρι της χρονιάς... |
"Καλά τα πάμε μέχρι στιγμής...." σκέφτηκα, Στο επόμενο καρτέρι νάτοι πάλι οι κέφαλοι. Ήταν όμως πιο μικροί και δεν τους ενόχλησα. Στο τέλος του κοπαδιού εμφανίστηκαν δύο λαβράκια.
"Είναι μικρότερα ψάρια από αυτά που ψάχνω...." σκέφτηκα και τα άφησα να περάσουν από μπροστά μου, χαζεύοντας την αφέλειά τους.
"Ποιος ξέρει.... ίσως κάποια μέρα στο μέλλον να ξανασυναντηθούμε...." σκέφτηκα μειδιώντας. Έκαναν ένα μεγάλο κύκλο οριακά μέσα στο θολό νερό, για να περάσουν από μπροστά μου λίγο πριν χαθούν για τα καλά. Πάλι καλά που είδα κι αυτά τα δύο. Είναι τα πρώτα λαβράκια που βλέπω μετά από πολύ καιρό. Προχώρησα παρακάτω και καρτέρεψα πάνω σε κάτι φύκια. Έκανα τους λαρυγγισμούς μου και στο βάθος κάτι γυάλισε. Περίμενα και το ψάρι έκανε ζικ-ζακ και με πλησίασε. Ήταν μια κατσούλα ή ποντικός. Είναι ψάρι που ζει στην άμμο και μόλις αισθανθεί κίνδυνο χώνεται μέσα στην άμμο και το χάνεις. Δυστυχώς στο βίντεο δεν φαίνονται τα υπέροχα χρώματά του. Είναι ροζ με σιέλ κάθετες (σαν σίγμα τελικό) γραμμές. Είναι ένα πολύ όμορφο ψάρι και λένε ότι τηγανητό είναι πεντανόστιμο. Δεν το έχω φάει και ούτε επρόκειτο να του ρίξω τώρα. Θαύμασα τα χρώματά του και το άφησα να συνεχίσει την ζωή του. Από πάνω μου είχε μαζευτεί ένα αρκετά μεγάλο κοπάδι από γαύρους, 'Επεζαν κοντά στην επιφάνεια και ο χορός τους μου έδειχνε τα πλευρά τους που άστραφταν με την αντανάκλαση του ήλου. Περίμενα μήπως και εμφανιστεί κάποιος κυνηγός.... αλλά μάταια..... Λίγο παρακάτω υπάρχει μια σημαδούρα. Καθώς την πλησιάζω για να κάνω κάποιο καρτέρι στην βάση της, παρατηρώ ένα κοπαδάκι από πολύ μικρά ψαράκια. Αυτά τα λιλιπούτεια πλασματάκια, είχαν βρει καταφύγιο στην σημαδούρα. Ήταν τόσο μικρά και λεπτά, σχεδόν διαφανή. Με το που πλησίασα, ανοίχτηκαν θέτοντας σε κίνδυνο την ύπαρξή τους σε περαστικούς κυνηγούς. Τράβηξα το βίντεο που ήθελα και απομακρύνθηκα. Το κοπάδάκι ξαναγύρισε στην ασφάλειά που του παρείχε η σημαδούρα. Λίγο πριν βγω, κάτι μου τράβηξε το βλέμμα μου. Κάτι πάνω στον βυθό δεν ταίριαζε. Πλησιάζω γυρίζω την υποβρύχια κάμερά μου ανάποδα και βουτώ. Ήταν ένας ξεχασμένος και αναποδογυρισμένος κιούρτος. Όμως η φύση είχε αφήσει την πινελιά της σε αυτό το άχαρο ανθρώπινο κατασκεύασμα. Kαλαμάρια είχαν εναποθέσει τα αυγά τους. Ήταν λες και είχε βγάλει μια άσπρη τούφα από μαλλιά ο σιδερένιος κιούρτος.
 |
| Το κομμωτήριο της Φύσης!!! |
"Βλέπεις που η Φύση ξέρει και από κομμωτική!!!" είπα στον εαυτό μου χαμογελώντας και βγήκα. Μπήκα στο αμάξι και οδήγησα μερικά χιλιόμετρα και βούτηξα. Στο πρώτο μου καρτέρι κάτι με "έτρωγε" .
"Πρώτο καρτέρι είναι. Σιγά μην έρθει κάποιο ψάρι...." σκέφτηκα. Όμως κάτι μέσα μου, μου έλεγε να ενεργοποιήσω την κάμερά μου. Κάνω το καρτέρι πάνω σε κάποιες πλάκες και περιμένω. Τα δευτερόλεπτα περνούν βασανιστικά αργά. Εγώ τον χαβά μου. Ενώ περιμένω να δω κάποιο ψάρι από τα ρηχά, διακρίνω μια σιλουέτα, μέσα στην θολούρα, να με πλησιάζει από τα βαθιά. Κρύβομαι όσο καλύτερα μπορώ. Με βοηθά ο βραχώδης βυθός γιατί μου δίνει την τέλεια κρυψώνα από την πλευρά που έρχεται το ψάρι. Στρίβω το ψαροτούφεκο αργά προς την κατεύθυνση του ψαριού και περιμένω. Είναι το πρώτο λαβράκι της χρονιάς και έχει καλό μέγεθος. Το ψάρι έρχεται αρκετά γρήγορα κι όταν μπαίνει στο όριο της βολής, σημαδεύω την μούρη του και ρίχνω. Προλαβαίνει να στρίψει και δέχεται την βέργα στο πλαϊνό πτερύγιό του. Το λαβράκι προσπάθησε να την πετάξει από επάνω του, σπαρταρώντας έντονα, αλλά μάταια. Το πήρα αγκαλιά και τακτοποίησα το κιλίσιο (1,3 κιλά) τρόπαιό μου. Ήταν το πρώτο λαβράκι του 2020. Γεμάτος χαρά συνέχισα τα καρτέρια μου. Μετά από μερικά καρτέρια μου ήρθε ένα κοπάδι από κεφάλους. Τα ψάρια ήρθαν από πίσω μου. Μόλις αντιλήφθηκα τα προπορευόμενα ψάρια, έστριψα το ψαροτούφεκο απαλά προς την κατεύθυνση των ψαριών. Τα περισσότερα ήταν μεσαία ψάρια, αλλά υπήρχε ένα μεγαλύτερο ανάμεσά τους. Έκανε να φύγει, αλλά γύρισε για να ακολουθήσει το υπόλοιπο κοπάδι. Σημάδεψα και τον έπιασα που ήταν του κιλού.
"Πρώτο καρτέρι είναι. Σιγά μην έρθει κάποιο ψάρι...." σκέφτηκα. Όμως κάτι μέσα μου, μου έλεγε να ενεργοποιήσω την κάμερά μου. Κάνω το καρτέρι πάνω σε κάποιες πλάκες και περιμένω. Τα δευτερόλεπτα περνούν βασανιστικά αργά. Εγώ τον χαβά μου. Ενώ περιμένω να δω κάποιο ψάρι από τα ρηχά, διακρίνω μια σιλουέτα, μέσα στην θολούρα, να με πλησιάζει από τα βαθιά. Κρύβομαι όσο καλύτερα μπορώ. Με βοηθά ο βραχώδης βυθός γιατί μου δίνει την τέλεια κρυψώνα από την πλευρά που έρχεται το ψάρι. Στρίβω το ψαροτούφεκο αργά προς την κατεύθυνση του ψαριού και περιμένω. Είναι το πρώτο λαβράκι της χρονιάς και έχει καλό μέγεθος. Το ψάρι έρχεται αρκετά γρήγορα κι όταν μπαίνει στο όριο της βολής, σημαδεύω την μούρη του και ρίχνω. Προλαβαίνει να στρίψει και δέχεται την βέργα στο πλαϊνό πτερύγιό του. Το λαβράκι προσπάθησε να την πετάξει από επάνω του, σπαρταρώντας έντονα, αλλά μάταια. Το πήρα αγκαλιά και τακτοποίησα το κιλίσιο (1,3 κιλά) τρόπαιό μου. Ήταν το πρώτο λαβράκι του 2020. Γεμάτος χαρά συνέχισα τα καρτέρια μου. Μετά από μερικά καρτέρια μου ήρθε ένα κοπάδι από κεφάλους. Τα ψάρια ήρθαν από πίσω μου. Μόλις αντιλήφθηκα τα προπορευόμενα ψάρια, έστριψα το ψαροτούφεκο απαλά προς την κατεύθυνση των ψαριών. Τα περισσότερα ήταν μεσαία ψάρια, αλλά υπήρχε ένα μεγαλύτερο ανάμεσά τους. Έκανε να φύγει, αλλά γύρισε για να ακολουθήσει το υπόλοιπο κοπάδι. Σημάδεψα και τον έπιασα που ήταν του κιλού.
"Αρκετά με τους κεφάλους για σήμερα Ζάχο...." είπα στον εαυτό μου. Προχωρώντας λίγο πιο κάτω, βρήκα έναν κορμό δένδρου.
"Ωραίο μέρος για καρτέρι ...." σκέφτηκα και βούτηξα. Κρύφτηκα πίσω από τον κορμό και περίμενα. Τα μικρόψαρα μαζεύτηκαν κι εγώ κατάλαβα ότι κάτι πλησίαζε. Παρέμεινα κρυμμένος και είδα ένα λαβράκι να έρχεται καταπάνω μου. Το ψάρι σταμάτησε για λίγο, με περιεργάστηκε κι έστριψε. Ήταν ένα ψάρι περί τα 800 γραμμάρια και εννοείται δεν το πείραξα. Με την κίνησή του φεύγοντας, τράβηξε να το ακολουθήσουν άλλα τρία πιο μικρά λαβράκια!!! Χαμογέλασα και προχώρησα. Το επόμενο καρτέρι έγινε πάνω σε μια φυκιάδα. Τα μικρόψαρα έφυγαν πανικόβλητα κι εγώ κατάλαβα ότι από ψιλά ερχόταν ο κυνηγός. Έστρεψα το ψαροτούφεκο και περίμενα. Μια ασημένια σιλουέτα φάνηκε αχνά μέσα στην θολούρα. Ήταν μια μεγάλη ζαργάνα, στάθηκε για ελάχιστα δευτερόλεπτα να με παρατηρήσει. Μετά κουνώντας απότομα το ευλύγιστο ασημί-σιέλ κορμί της χάθηκε μέσα στην θολούρα. Περίμενα λίγο μήπως και φανεί κάτι, αλλά το μόνο που είδα ήταν τα μικρόψαρα να επιστρέφουν πανικόβλητα, από την αντίθετη μεριά που χάθηκε η ζαργάνα.
 |
| Η ζαργάνα... |
"Έχει χάρη που ψάχνω τα λαβράκια μαντάμ... " της είπα και προχώρησα. Πλησίαζε το τέλος του ψαρέματος. Είδα ένα λάστιχο στον βυθό και βούτηξα. Κρύφτηκα πίσω του και περίμενα. Κοιτούσα μια προς τα βαθιά, μια προς τα ρηχά. Σε μια στιγμή συνειδητοποιώ ότι κάτι πλησιάζει από τα ρηχά. Μια μεγάλη θολή σκιά με πλησίαζε ήρεμα. Ήταν ένα καλό λαβράκι που ερχόταν καταπάνω μου. Με το που με πλησίασε, έστριψε φαρδύ-πλατύ μπροστά μου. Δεν ήθελα τίποτε παραπάνω και του έριξα. Η βέργα το βρήκε πάνω στην πλευρική του γραμμή, σπάζοντας την σπονδυλική του στήλη και αυτό απλά βυθίστηκε. Όλος χαρά πήρα το δίκιλο λαβράκι (1.86 κιλά) αγκαλιά.
Τι ωραίος τρόπος να τελειώσει το πρώτο ψάρεμα του 2020. Που να ήξερα.... Τακτοποίησα το ψάρι και κολύμπησα να βγω. Λίγο πιο κάτω, κάτι έπιασε το μάτι μου πάνω στην άμμο. Μια ωραία σουπιά έκανε παραλλαγή δίπλα σε μια πέτρα. Εύκολος στόχος. Την έπιασα κι αυτήν.
Έκανα μερικά καρτέρια ακόμη χωρίς να δω τίποτα. Είχα ξαναφτάσει στον βραχώδη βυθό από όπου είχα μπει. Όμως αυτήν την φορά δεν κυκλοφορούσε τίποτα και τα μικρόψαρα ήταν πολύ νευρικά. Επέμεινα σε μερικά καρτέρια και σε ένα από αυτά, είδα τις καλόγριες να βουτάνε απότομα.
"Κάτι μεγάλο πλησιάζει...." τόλμησα να σκεφτώ, όταν από πάνω και στα αριστερά μου με προσπέρασε ένας μεγάλος τόνος. Στα λιγοστά δευτερόλεπτα που τον είδα, μου έδειξε όλο του το μεγαλείο καθώς χανόταν στο μπλε της θάλασσας.
Ένας γίγαντας της θάλασσας μου είχε κάνει το χατήρι να έρθει στο φτωχό μου καρτέρι, τιμώντας το με την παρουσία του!!! Έκανα μερικά ακόμη καρτέρια, μήπως και ξανάρθει για να τον έχω σε καλύτερο πλάνο, αλλά... Ένα τόσο μεγάλο ψάρι δεν υπήρχε περίπτωση να του ρίξω!!!
Το 2020 είχε ξεκινήσει πολύ καλά σε ότι αφορά το ψαροτούφεκο, μπορώ να πω!!!
Title:The first fishing expedition of 2020....
Photo-video: Zacharias Skevofilax
The winter-time had finally arrived along with its bad weather, and those who like to spearfish sea bass (Dicentrarchus labrax) were full of joy. Finally low temperatures so the sea bass would approach the sea shores. Definitely summer is a great time for spearfishing and many more activities, but winter time is great too. No one on the beaches, loneliness, abundant masochism and sea bass among other trophies. I love the sea bass hunting ..... waiting in the cold, shallow and cloudy waters makes me very happy. You never know what will come out of the mercy waters.... How many times I had gone for spearfishing looking for sea bass and I ended up seeing or catching fish that I didn't expect to meet ...Some big bluefish (Temnodom saltator), a white grouper (Epinephelus aeneus), a lichia (Lichia amia). an amberjack, (Seriola dumerili) and in very rare occasions a big tuna. (Thunnus thunnus). So on the dawn of the new year and in anticipation of the bad weather arrival called Hephaestion, I went for spearfishing in order to enjoy some relaxing hours away from the worries of this deceitful world. I arrived early in the morning where I wanted to dive and after wearing the thickest spearfishing uniform I had (9 mm), I dove. The sea temperature was quite low. 14° C with cloudy waters, as expected. I didn't see anything in the first ambushes .... I continued ambushing on the sea floor, gazing at the cloudy landscape. At some point, mullets (Mugil cephalus) appeared. They were three big fish. I hid as best as I could behind a rock and waited. The leading fish came above me. But I had forgotten to turn on my underwater camera. I had the time to do so, but I was afraid that the sound of its activation would drive away the only big fish I had seen so far. So I stayed motionless and when it got close enough I pulled the trigger, aiming at its head. The fish tried to avoid the spear, but the spear stroke it under its left fin, passed along his body like a skewer and immobilised it. I was happy to catch the fish big fish I saw, filmed the 1.3kg mullet and went on. After few ambushes I caught one more mullet, a little bit smaller than the first one.
(2nd picture: The fist fish of the year...)
"So far so good...." I thought, In the next ambush mullets appeared again. But they were much smaller and I didn't bother them. At the end of the flock, two sea basses appeared.
"They are smaller fish than the ones I am looking for ...." I thought and let them pass in front of me, smiling at their naivety.
"Who knows .... maybe someday in the future we'll meet again ..." I thought. They swam in a big circle marginally into the cloudy water, passed in front of me shortly before they were gone for good. These were the first sea bass I had seen. I continued swimming and ambushed over some sea weeds. I did some noises with my larynx and something shined in the cloudy waters..I waited and the fish zigzagged and approached me. It was α pearly razorfish (Xyrichtys novacula). This fish lives on sandy sea beds and when it feels threatened it sinks into the sand and it is gone. Unfortunately, the video did not show its wonderful colours. They are pink with blue vertical lines. It is a very beautiful fish and fishermen say fried is delicious. I haven't tasted it, and I wasn't going to shoot it anyway. I admired its colours and let it to continue its life. Above me was gathered a large school of anchovies. They danced near the surface. The result of their dance was the sea surface shinned as their sides reflected of the sun rays. I waited for some predator to appear .... but in vain ..... As I continued swimming I saw a buoy. I approached it to ambush at its base, when I noticed a school of very small fish. These tiny creatures had found refuge in the buoy. They were so small and thin, almost transparent. As I approached, they swam away from their refuge, jeopardising their existence in passing predators. I videoed them and slowly swam away and the tiny group returned to the safety provided by the buoy. Just before I got out, something caught my eye. Something on the bottom didn't fit with the background. I approached and dove, turning around my underwater camera. It was a forgotten and overturned creel. But nature had left its mark on this ugly human creation. Common Mediterranean squids (Loligo vulgaris) had laid their eggs on the creel. It was as if the creel had grown a white tuft of hair.(3rd picture: Nature"s hairdressing saloon!!!)
"You see, Nature knows hairdressing τοο!!!" I said to myself smiling and got out. I got into the car and drove a few kilometres and done again. In my first ambush something was warning me.
"it is the first ambush...Probably no fish will appear...." I thought. But a voice inside me was telling me to turn on my camera. I dove and ambushed on some rocks and waited. Time was passing terribly slowly. I was expecting to see some fish approaching me from the shallows. But I noticed a silhouette, in the blur, approaching me from the deep. I hid as best as I could. The rocky sea floor provided me the perfect hiding spot towards the direction that the fish was approaching me. I turned around the speargun slowly towards the fish and waited. It was the first good size sea bass of the year. The fish was swimming pretty fast and when it entered the shooting range of the speargun, I aimed at its head and pressed the trigger. The sea bass turned immediately to avoid the shot but the spear stroke its side fin. The sea bass tried to throw off the spear by shaking its body vigorously, but in vain. I took it in my arms the 1.3 kg trophy. It was the first sea bass I caught in 2020. Full of joy I continued my ambushes. After a few ambushes, I saw a school of mullets. The mullets approached me from behind. As soon as I realized the leading fish, I turned the speargun gently in the direction of the fish. Most were medium-sized fish, but there was a larger one among them. It swam away, but it returned to follow the rest of the flock. I shot it and caught a mullet close to a kilo.
"Enough with the mullets today Zac... " said to myself. Moving a little further down, I found a tree trunk lying on the seabed.
"Nice place for an ambush.... " I thought and dove. I hid behind the tree trunk and waited. The baitfish moved nervously and I realised something was approaching my hiding spot. A sea bass stopped in front of my speargun for a while, observed me and swam away. It was about 800 grams, and I did not bother it at all. As it was leaving, it was followed by the other three smaller sea basses!!! I smiled and continued fishing. The next ambush was on top of some seaweed. The bait fish swan away in panic and I realised that a predator was approaching from above. I turned the speargun and waited. A silver silhouette was faintly seen in the blur. It was a big garfish (Belone belone). It stood for a few seconds looking at me. Then shaking abruptly its flexible silver body got lost in the blur. I waited a bit for something to appear, but all I saw was the small fish returning in panic, on the opposite side that the garfish had vanished..(4th picture: The garfish...)
"You are lucky that I am looking for sea bass, madam ..." I said to it and swam further down. I saw a truck tire on the bottom and dove. I hid behind it and waited. I was searching the background looking left and right. At one point I realize that something was approaching from the shallows. A large blurry shadow approached me calmly. It was a nice sea bass coming above me. As it approached me, it turned in front of me, as it was presenting its beautiful body. I aimed at it and pull the trigger. The spear found it on its lateral line, breaking its spine and the sea bass just sank. Full of joy, I picked up the two kilos sεα bass (1.86kg).(5th picture: The biggest one of the day...)
What a great way to finish the first fishing of 2020.. Little that I knew.... A little further down, something caught my eye on the sand. A nice cuttlefish (Sepiida) had been varied next to a stone. Easy target. (6th picture: Done for today.....???) I caught it too. I did some more ambushes without seeing anything. I had reached the rocky sea floor from where I had started my fishing. Only this time, most of the fish had disappeared and the black damselfish (Chromis chromis) were very nervous. I insisted on doing some more ambushes and in one of them, I saw the black damselfish diving sharply towards the sea floor.
 |
| Το μεγάλο της ημέρας.... |
 |
| Τέλος για σήμερα....???? |
"Κάτι μεγάλο πλησιάζει...." τόλμησα να σκεφτώ, όταν από πάνω και στα αριστερά μου με προσπέρασε ένας μεγάλος τόνος. Στα λιγοστά δευτερόλεπτα που τον είδα, μου έδειξε όλο του το μεγαλείο καθώς χανόταν στο μπλε της θάλασσας.
 |
| O γίγαντας!!! |
 |
| Όλα μαζί.... |
Translation of he above article.
Title:The first fishing expedition of 2020....
Photo-video: Zacharias Skevofilax
(1st picture: Right after Zinovia storm and before the storm called Hifestion...)
The winter-time had finally arrived along with its bad weather, and those who like to spearfish sea bass (Dicentrarchus labrax) were full of joy. Finally low temperatures so the sea bass would approach the sea shores. Definitely summer is a great time for spearfishing and many more activities, but winter time is great too. No one on the beaches, loneliness, abundant masochism and sea bass among other trophies. I love the sea bass hunting ..... waiting in the cold, shallow and cloudy waters makes me very happy. You never know what will come out of the mercy waters.... How many times I had gone for spearfishing looking for sea bass and I ended up seeing or catching fish that I didn't expect to meet ...Some big bluefish (Temnodom saltator), a white grouper (Epinephelus aeneus), a lichia (Lichia amia). an amberjack, (Seriola dumerili) and in very rare occasions a big tuna. (Thunnus thunnus). So on the dawn of the new year and in anticipation of the bad weather arrival called Hephaestion, I went for spearfishing in order to enjoy some relaxing hours away from the worries of this deceitful world. I arrived early in the morning where I wanted to dive and after wearing the thickest spearfishing uniform I had (9 mm), I dove. The sea temperature was quite low. 14° C with cloudy waters, as expected. I didn't see anything in the first ambushes .... I continued ambushing on the sea floor, gazing at the cloudy landscape. At some point, mullets (Mugil cephalus) appeared. They were three big fish. I hid as best as I could behind a rock and waited. The leading fish came above me. But I had forgotten to turn on my underwater camera. I had the time to do so, but I was afraid that the sound of its activation would drive away the only big fish I had seen so far. So I stayed motionless and when it got close enough I pulled the trigger, aiming at its head. The fish tried to avoid the spear, but the spear stroke it under its left fin, passed along his body like a skewer and immobilised it. I was happy to catch the fish big fish I saw, filmed the 1.3kg mullet and went on. After few ambushes I caught one more mullet, a little bit smaller than the first one.
(2nd picture: The fist fish of the year...)
"So far so good...." I thought, In the next ambush mullets appeared again. But they were much smaller and I didn't bother them. At the end of the flock, two sea basses appeared.
"They are smaller fish than the ones I am looking for ...." I thought and let them pass in front of me, smiling at their naivety.
"Who knows .... maybe someday in the future we'll meet again ..." I thought. They swam in a big circle marginally into the cloudy water, passed in front of me shortly before they were gone for good. These were the first sea bass I had seen. I continued swimming and ambushed over some sea weeds. I did some noises with my larynx and something shined in the cloudy waters..I waited and the fish zigzagged and approached me. It was α pearly razorfish (Xyrichtys novacula). This fish lives on sandy sea beds and when it feels threatened it sinks into the sand and it is gone. Unfortunately, the video did not show its wonderful colours. They are pink with blue vertical lines. It is a very beautiful fish and fishermen say fried is delicious. I haven't tasted it, and I wasn't going to shoot it anyway. I admired its colours and let it to continue its life. Above me was gathered a large school of anchovies. They danced near the surface. The result of their dance was the sea surface shinned as their sides reflected of the sun rays. I waited for some predator to appear .... but in vain ..... As I continued swimming I saw a buoy. I approached it to ambush at its base, when I noticed a school of very small fish. These tiny creatures had found refuge in the buoy. They were so small and thin, almost transparent. As I approached, they swam away from their refuge, jeopardising their existence in passing predators. I videoed them and slowly swam away and the tiny group returned to the safety provided by the buoy. Just before I got out, something caught my eye. Something on the bottom didn't fit with the background. I approached and dove, turning around my underwater camera. It was a forgotten and overturned creel. But nature had left its mark on this ugly human creation. Common Mediterranean squids (Loligo vulgaris) had laid their eggs on the creel. It was as if the creel had grown a white tuft of hair.(3rd picture: Nature"s hairdressing saloon!!!)
"You see, Nature knows hairdressing τοο!!!" I said to myself smiling and got out. I got into the car and drove a few kilometres and done again. In my first ambush something was warning me.
"it is the first ambush...Probably no fish will appear...." I thought. But a voice inside me was telling me to turn on my camera. I dove and ambushed on some rocks and waited. Time was passing terribly slowly. I was expecting to see some fish approaching me from the shallows. But I noticed a silhouette, in the blur, approaching me from the deep. I hid as best as I could. The rocky sea floor provided me the perfect hiding spot towards the direction that the fish was approaching me. I turned around the speargun slowly towards the fish and waited. It was the first good size sea bass of the year. The fish was swimming pretty fast and when it entered the shooting range of the speargun, I aimed at its head and pressed the trigger. The sea bass turned immediately to avoid the shot but the spear stroke its side fin. The sea bass tried to throw off the spear by shaking its body vigorously, but in vain. I took it in my arms the 1.3 kg trophy. It was the first sea bass I caught in 2020. Full of joy I continued my ambushes. After a few ambushes, I saw a school of mullets. The mullets approached me from behind. As soon as I realized the leading fish, I turned the speargun gently in the direction of the fish. Most were medium-sized fish, but there was a larger one among them. It swam away, but it returned to follow the rest of the flock. I shot it and caught a mullet close to a kilo.
"Enough with the mullets today Zac... " said to myself. Moving a little further down, I found a tree trunk lying on the seabed.
"Nice place for an ambush.... " I thought and dove. I hid behind the tree trunk and waited. The baitfish moved nervously and I realised something was approaching my hiding spot. A sea bass stopped in front of my speargun for a while, observed me and swam away. It was about 800 grams, and I did not bother it at all. As it was leaving, it was followed by the other three smaller sea basses!!! I smiled and continued fishing. The next ambush was on top of some seaweed. The bait fish swan away in panic and I realised that a predator was approaching from above. I turned the speargun and waited. A silver silhouette was faintly seen in the blur. It was a big garfish (Belone belone). It stood for a few seconds looking at me. Then shaking abruptly its flexible silver body got lost in the blur. I waited a bit for something to appear, but all I saw was the small fish returning in panic, on the opposite side that the garfish had vanished..(4th picture: The garfish...)
"You are lucky that I am looking for sea bass, madam ..." I said to it and swam further down. I saw a truck tire on the bottom and dove. I hid behind it and waited. I was searching the background looking left and right. At one point I realize that something was approaching from the shallows. A large blurry shadow approached me calmly. It was a nice sea bass coming above me. As it approached me, it turned in front of me, as it was presenting its beautiful body. I aimed at it and pull the trigger. The spear found it on its lateral line, breaking its spine and the sea bass just sank. Full of joy, I picked up the two kilos sεα bass (1.86kg).(5th picture: The biggest one of the day...)
What a great way to finish the first fishing of 2020.. Little that I knew.... A little further down, something caught my eye on the sand. A nice cuttlefish (Sepiida) had been varied next to a stone. Easy target. (6th picture: Done for today.....???) I caught it too. I did some more ambushes without seeing anything. I had reached the rocky sea floor from where I had started my fishing. Only this time, most of the fish had disappeared and the black damselfish (Chromis chromis) were very nervous. I insisted on doing some more ambushes and in one of them, I saw the black damselfish diving sharply towards the sea floor.
"Something big is approaching ...." I dared to think, while above me, a big tuna passed by. In the few seconds I saw the tuna, it showed me all its greatness as it disappeared into the blue of the sea. (7th picture: The giant!!!) A giant of the sea appeared to my humble ambush, honouring me with its presence !!! I did some more ambushes, hoping it would return, in order to film it again, but ... Such a big fish there was no way I would dare to shoot it !!! (8th picture: All the trophies together...)
2020 started well, regarding spearfishing, I must confess !!!
2020 started well, regarding spearfishing, I must confess !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου