Φουρτούνες, φουρτούνες, Καρπάθικες φουρτούνες μερος 1ο...

Ένας υπέροχος Καρπάθικος (κι όχι μόνο) σπόγγος!!!

Φωτογραφία-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Για άλλη μια φορά βρέθηκα καλοκαιριάτικα στην αγαπημένη μου Κάρπαθο. Αυτή την φορά ήρθα με την Σοφία. Η Σταυρούλα λόγω δουλειάς θα ερχόταν αργότερα. Φυσικά όπως περίμενα το μελτέμι ήταν παρόν. Ένα δυνατό 6αρι ΒΒΔ μου κουνούσε τα κύματα για το καλωσόρισμα! Το χαιρέτισα  κι εγώ, αλλά σιγά μην είχα πρόβλημα. Τακτοποίησα τα πάντα, αφού έπεσαν τα απαραίτητα φιλιά κι αγκαλιές με τους γονείς, το ξυπνητήρι μπήκε στις 6:00 πμ. Έλα ντε που ο Μορφέας ήταν τόσο γλυκός. Με το χίλια ζόρια βούτηξα τον εαυτό μου από το αφτί για να σηκωθώ από το κρεβάτι κατά τις 7:30. Ο εξοπλισμός είχε ετοιμαστεί από την προηγούμενη κι έτσι έφυγα γοργά για τον φουρτουνιασμένο ψαρότοπο. Ντύθηκα κυριολεκτικά μέσα στα κύματα και βούτηξα. Η ορατότητα περιορισμένη. Όπου υπήρχαν και φύκια σκοτωμένα δεν έβλεπα ούτε την μύτη μου. Το πρώτο θύμα ήταν ένας κέφαλος λίγο πιο κάτω από κιλό. Ενώ με είδε στην επιφάνεια, με το που κρύφτηκα πίσω από την πρώτη πέτρα, ήρθε όλος περιέργεια να με παρατηρήσει καλύτερα και την πάτησε. Την ίδια τύχη είχε και δύο σκάροι λίγο πιο κάτω.

Μμμμμ το σούσι ετοιμάζεται!!!

Βλέπεται είχα υποσχεθεί σούσι στη Σοφία.... Σε ένα καρτέρι και ενώ παρατηρώ έναν μικρό σαργό να παίζει μαζί μου. Πάνω από την μπροστινή πλάκα εμφανίζεται ένας μεγάλος. Το ψάρι ερχόταν αργά-αργά προσπαθώντας να αντιληφθεί τι ήταν αυτό που είναι κρυμμένο πίσω από την πλάκα, πηγαίνοντας μια δεξιά μια αριστερά. Όταν ο κιλίσιος σαργός μπήκε στο βεληνεκές και έστριψε λίγο του έριξα. Το ψάρι πετάχτηκε αλλά ήταν πολύ αργά. Παρόλα αυτά ο σαργός πρόλαβε να στρίψει, η βέργα όμως τον βρήκε στην πλάτη και του βγήκε στο μάγουλο.

Ένας από τους μεγάλους...

Αγκαλιές, φιλιά και συνεχίζουμε. Αστόχησα και μερικές φορές και αποφάσισα να αλλάξω πορεία. Αντί να ακολουθήσω το γνωστό δρομολόγιο, ανοίχτηκα και έκανα έναν μεγάλο κύκλο. Την ώρα που κολυμπούσα ένα ωραίος σηκιός αποφάσισε να κάνει μια βόλτα. Το ψάρι κολυμπούσε ανέμελο, ανάμεσα σε διάφορες πλάκες και δεμάτια από φύκια. Όταν με πήρε χαμπάρι, πήγε και στάθηκε δίπλα σε ένα δεμάτι φύκια. "Αν μπει μέσα μάλλον τον έχασα.." σκέφτηκα. Πήρα μια γρήγορη ανάσα και βούτηξα.

Ο ωραίος σικιός!!!!

 Ευτυχώς έμεινε ακίνητο και το έπιασα εύκολα. Λίγο πιο κάτω ένας σαργός με κοροϊδεύει. Έχει χωθεί κάτω από μια πλάκα και κόβει βόλτες. Βουτάω από την μια πλευρά, πηγαίνει από την άλλη. Αυτό γίνεται 4-5 φορές και δεν μου δίνει βολή. Την τελευταία όμως βουτιά, κάθισε για λίγα δευτερόλεπτα στο βάθος της πλάκας και πριν προλάβει να εξαφανιστεί του έριξα. Έτσι έπιασα έναν ακόμη ωραίο σαργό. Βγαίνοντας ένα μεγάλο μπαρμπούνι ήρθε να συμπληρώσει την "συλλογή μου".

Χωρίς λόγια...

Γύρισα σπίτι και αφού τακτοποίησα τα ψάρια και έφτιαξα το σούσι καθίσαμε και το απολαύσαμε με τις λιχουδιές της μητέρας μου. Όταν τελειώσαμε η Σοφία μου είπε: "Βλέπω η περιοχή έχει κάποια Πόκεμον και λέω να τα πιάσω. Πάμε;" με ρώτησε. "Φύγαμε....." απάντησα και πήραμε τους δρόμους. Πιάσαμε καμιά δεκαριά, αλλά ένα μας το έσκασε. Είχε πλάκα να βλέπω την Σοφία να τα κυνηγάει. Ήταν κάτι που με έκανε να νοιώθω εκτός εποχής. Δεν μπόρεσα να μπω στο πνεύμα του παιχνιδιού. Η Σοφία όμως... Με έβγαλε και μια φωτογραφία με ένα zubat. Περπατήσαμε περίπου μια ώρα!!! Αυτό ήταν το καλό της όλης υπόθεσης. Με το που μπαίνουμε στο σπίτι υπάρχει ένα evee και ένα oddish. Τα έπιασε και αυτά. Εγώ την έπεσα για ύπνο.

Κρεμμύδια ολέέέέ...

Το ρεκόρ!!!

Το απόγευμα είχε αγροτοδουλειές. Έβγαλα τα κρεμμύδια, που φέτος είχαν μεγάλη επιτυχία. Τα απλώσαμε για να στεγνώσουν. Έπεται η συνέχεια σε μερικές μέρες. Ο farmer John έκοψε φραγκόσυκα και καμάρωνε μπροστά στην τεράστια κολοκύθα του. 90 πόντους σε μήκος και 40 κιλά σε βάρος! Αυτό είναι το ρεκόρ κολοκύθας του farmer John. Όλες μαζί είναι καμιά δεκαριά, αλλά το καμάρι η μεγάλη... Μετά σειρά πήραν τα αμπελοφάσουλα. Σχεδόν μέρα παρά μέρα μαζεύουμε περίπου μια μαγεριά. 

Συνολικά 50 κιλά!!!

Αργά το απόγευμα πήγαμε να καθαρίσουμε τα ψάρια σε μια βραχώδη παραλία. Συνήθως πάω εκεί όταν ο καιρός είναι τρικυμιώδης. Τα βράχια δημιουργούν μικρές λιμνούλες. Ενώ καθαρίζω τα ψάρια μαζεύονται σμέρνες συχνά. Όταν λοιπόν θέλουμε να πιάσουμε καμιά, εκεί το πιο ιδανικό μέρος που εγώ ξέρω. Το μυστικό είναι να έχει φουρτούνα. Τα κύματα που σπάνε στις πέτρες, μπαίνουν στις διάφορες "λιμνούλες". Έτσι όταν καθαρίζω τα ψάρια, η ψαρίλα μεταφέρεται και εμφανίζονται οι σμέρνες. Το ρεκόρ με την Σοφία είναι 5! Ξεκίνησα να καθαρίζω τα ψάρια και στα πρώτα 5 λεπτά εμφανίστηκε η πρώτη. Αυτό ήταν έκπληξη. Συνήθως εμφανίζονται πολύ πιο αργότερα, αλλά αυτή φαίνεται ότι τριγυρνούσε εκεί κοντά. Είπα στην Σοφία να μου δώσει την χοντρή πετονιά με το μεγάλο αγκίστρι. Το δολώσαμε και το ρίξαμε μπροστά στην σμέρνα, που το άρπαξε αμέσως. Ένα απότομο τράβηγμα και την πιάσαμε. Δεν εμφανίστηκε άλλη και αφού καθαρίσαμε τα υπόλοιπα ψάρια φύγαμε. Η σμέρνα η μισή θα γίνει τηγανητή και η υπόλοιπη θα σερβιριστεί στις 11 γάτες του farmer John!!!



Ένα πρωινό είδα ότι είχε "σπάσει" ο καιρός. Μην νομίζεται και πολλά πράγματα. 4 μποφόρ ΒΒΔ. "Ευκαιρία να πάω εκεί που δεν μπορώ να ψαρέψω με το 6αρι..." σκέφτηκα. Τα πράγματα ετοιμάστηκαν στα άψε-σβήσε, μπήκα στο αμάξι κι όπου φύγει-φύγει. Έφτασα εκεί που ήθελα και αφού ντύθηκα, βούτηξα. Ήταν ψιλοθολά, αλλά δεν με ένοιαζε. Πλακώθηκα στα καρτέρια, αλλά μόνο οι περσινοί σκάροι ήταν ότι άξιζε. Όμως ήταν πονηρά ψάρια και χρειαζόταν άλλη τεχνική. Όλες οι βολές ήταν μακρινές και σε πρώτο χρόνο. Βουτούσα και οι σκάροι έριχναν μια ματιά να δουν που είμαι από μακριά, περίπου 3-4 μέτρα μακριά. Αν η βολή δεν γινόταν τότε, δεν τους ξανάβλεπα. Κατάφερα να πιάσω 7 μεγάλους (700-900 γρ) και δύο μισόκιλους. Στις διάφορες βουτιές που έκανα έπιασα και δύο ωραία μπαρμπούνια και έναν κέφαλο. Θυμήθηκα μια σπηλιά και βούτηξα όσο πιο ήρεμα μπορούσα. Στο βάθος κάνει τα ψάρια, αλλά αν σε πάρουν χαμπάρι.... Έτσι δεν πρόλαβα τον σαργό, αλλά η ολιγωρία του μεγάλου κακαρέλου....

Η γνώση του τόπου πάντα βοηθά...

Έπιασα ένα ψάρι 520 γρ!! Λίγο πιο κάτω έπιασα άλλον έναν λίγο πιο μικρό. Εννοείται ότι αστόχησα αρκετές φορές και μου ξεψάρισαν ψάρια. Πουθενά όμως δεν βρήκα πολλούς σαργούς, όσο κι αν έψαξα. Το καλό είναι ότι σε κάθε ψάρεμα βλέπω πολλούς μικρούς ροφούς, λίγο πιο κάτω από κιλό. Φυσικά και δεν τους πειράζω, ελπίζοντας όταν θα μεγαλώσουν να τους ξαναδώ. Δυστυχώς όμως από ότι μαθαίνω, υπάρχουν κάποιοι που πιάνουν αυτά τα ψάρια και μάλιστα πολλά σε ένα ψάρεμα. Τι να πει κανείς. Όταν τους λες γιατί το κάνουν η απάντηση είναι: "Και να μην φάω ροφό!!!" Αν είναι δυνατόν. Μη έχοντας άλλη επιλογή, μιας και τα κύματα δεν με άφηναν να πάω πολύ ρηχά, ανοίχτηκα στην φυκιάδα μήπως υπάρχει κάτι καλό. Ψάχνω όπου νομίζω ότι μπορεί να κρυφτούν ψάρια. Μάταια όμως, γιατί ότι βρίσκω είναι μικρό.

Ψάχνοντας στα φύκια...

Καθώς κολυμπώ, βλέπω έναν μεσαίο σαργό να τρυπώνει μέσα στα φύκια. Πλησιάζω και ενώ ετοιμάζομαι να βουτήξω, ένας μεγάλος σαργός έρχεται με φόρα και τρυπώνει και αυτός. Κάνω αρκετές βουτιές για να βρω τα ψάρια και να χωρέσει το ψαροτούφεκο στις στενές τρύπες. Τελικά τα καταφέρνω και πιάνω, με μια δύσκολη βολή, τον μεγάλο σαργό που είναι του κιλού.

Ο μεγάλος...

Κάνω μια βόλτα και μετά από αρκετά λεπτά γυρίζω στο ίδιο μέρος. Θέλω να δω πως είναι αυτή η "αόρατη" κάτω από τα φύκια, πλάκα. Δεν περιμένω να είναι εκεί ο μεσαίος σαργός.

Βάζω το κεφάλι μου καλά μέσα στην πιο μεγάλη τρύπα και παρατηρώ όλη την πλάκα. Στο βάθος όμως κάτι υπάρχει. Μοιάζει με μεγάλο μουγκρί. Είναι αρκετά χοντρό και που και που κουνιέται. Κάνω αρκετές βουτιές προσπαθώντας να βάλω το ψαροτούφεκο κάτω από την πλάκα χωρίς να κάνω τον παραμικρό θόρυβο, όσο γίνεται. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και βουτάω. Σημαδεύω το ψάρι και ανοίγω τον φακό μου για καλύτερη βολή. Η δέσμη του φωτός αποκαλύπτει έναν τριάρι ροφό λουφαγμένο. Παρά την έκπληξή μου, δεν χάνω χρόνο και πατάω την σκανδάλη. Ο Ροφός χτυπιέται και εγώ προσπαθώ να βγω όσο πιο γρήγορα μπορώ για να μην βραχώσει το ψάρι πιο πολύ. Τα ψιλά φύκια όμως δεν με αφήνουν να βγω όσο γρήγορα θέλω. Τα καταφέρνω τελικά και κρατάω τεντωμένο το σκοινί όσο μπορώ. Το δένω στην σημαδούρα και ξεκούραση. Βουτάω να δω τι γίνεται. Ευτυχώς το ψάρι είναι στην ίδια θέση. Κοιτάζοντας καλύτερα, παρατηρώ ότι από διάφορες μεριές της πλάκας μπαίνει φως. Υπάρχει και μια δέσμη φωτός λίγο πιο μπροστά από εκεί που είναι το ψάρι. Ξεκουράζομαι και βουτάω. Ανάβω τον φακό και βρίσκομαι φάτσα-κάρτα με τον ροφό. Σημαδεύω κεφάλι και ρίχνω.

Ουφ, ο ροφός βγήκε...

Τραβάω το ψάρι έξω από την πλάκα, αλλά η πρώτη βέργα δεν αφήνει το ψάρι να έρθει στην επιφάνεια. Βουτάω, λύνω την πρώτη βέργα κι ένας 3,4 κιλά ροφός έρχεται στην αγκαλιά μου. Αγκαλιές φιλιά.

Τέλος για σήμερα...

 

Βάζω σημάδια για να μπορώ να ξαναβρώ την πλάκα και τραβάω για έξω. Ένα ακόμη ψάρεμα μόλις είχε τελειώσει. Βγαίνω έξω και τακτοποιώ τα πράγματά μου. Ο καιρός είχε φορτώσει και ίσως να ήταν ένα 6αρι ΒΒΔ. Μόλις που είχα προλάβει να κάνω την βουτιά. Αν την είχα αφήσει για το απόγευμα, απλά δεν θα μπορούσα να την κάνω.

Όλα μαζί...

Κοίταξα το καταδυτικό μου ρολόι. Μετά από τεσσερισήμισι ώρες ψάρεμα, είχα κάνει 148 βουτιές!!!, με βαθύτερη βουτιά στα -12 μέτρα. Πήγα στο σπίτι όπου βγήκαν και οι απαραίτητες φωτογραφίες, με τις επευφημίες της ομήγυρης. Το μεσημεριανό τραπέζι είχε στρωθεί και αφού τακτοποιήσαμε τα ψάρια, φάγαμε βασιλικά μπορώ να πω.  Μετά ύπνοςςςςς.  

Η Σοφία είχε βαλθεί να μάθει να καθαρίζει ψάρια. "Δεν γίνετε να τα τρώω χωρίς να ξέρω να τα καθαρίζω" δήλωσε με στόμφο θα έλεγα. Εγώ χαμογέλασα, χωρίς να πω τίποτα. Με κοίταξε όλο απορία, αλλά δεν είπαμε τίποτα άλλο. Το απόγευμα ο farmer John, έγινε για άλλη μια φορά fisherman John. Εμφανίστηκε και η Σοφία ετοιμοπόλεμη, με λάθος εμφάνιση. "Δεν μπορείς να καθαρίζεις ψάρια ντυμένη λες και θα πας για βόλτα!!!" της είπα γελώντας. Την στείλαμε να αλλάξει ρούχα και ξεκίνησε το φροντιστήριο από τον fisherman John. Σε μια στιγμή ακούω. "Όχι, όχι είναι μανούλα αυτό..." είπε η Σοφία!!! Τρέχω και αποθανατίζω την στιγμή.

fisherwoman Sophia!!!

Έχει πιάσει να καθαρίσει έναν γερμανό (ψάρι, μην τρελαθούμε κιόλας) ο οποίος ήταν θυλικός. Η εκπαίδευση συνεχίστηκε με αποτέλεσμα η Σοφία να καθαρίζει ψάρια μόνη της!!! Το μοναδικό της πρόβλημα ήταν τα βράγχια. Η τεχνική του fisherman John ήταν να σπάει τον σβέρκο για να μπορεί να καθαρίζει καλύτερα τα βράγχια και ότι άλλο θέλει. Εκεί είχε ένα πρόβλημα η Σοφία όπως βλέπετε και στην φωτογραφία.

Ουδέν σχόλιο....

Εγώ δεν συμφωνώ με αυτή την τεχνική, αλλά κάθε fisherman έχει τα δικά του χούγια. Πάντως στο τέλος της απονεμήθηκε ο τίτλος fisherwoman Sophia!!!. Για να την πειράξω της είπα: "Τώρα μπορείς να πας στο μπαράκι με αυτή την υπέροχη εσάνς! Σίγουρα θα καταπλήξει; τον κόσμο....." της είπα γελώντας. "Καλή ιδέα ...." μου απάντησε και μπήκε για μπάνιο.

Η πρωτότυπη τούρτα...

Οι μέρες περνούσαν και ήρθαν τα εικοστά πρώτα γενέθλια της Σοφίας. Σαν έκπληξη η μάνα μου, έφτιαξε την τούρτα των γενεθλίων στην εγγονή της. Η τούρτα ήταν πολύ πρωτότυπη. Αποτελείτο από πράσινο ζελέ (έμοιαζε σαν λίμνη) που πάνω του υπήρχαν 21 κύκνοι, γεμιστοί με σαντιγί!!! Όλα home made. Βάλαμε και τα κεράκια και της την φέραμε κυριολεκτικά. Έσβησε τα κεριά και καταευχαριστηθηκαμε το γλυκό.

Να τα εκατοστήσεις Σοφία...

Η Σοφία πήγε για μπάνιο με την παρέα της και εγώ ανέλαβα να συνεχίσω το project  που ξεκίνησα ερχόμενος στο νησί.....              Συνεχίζεται....