Κάνει ακόμη πολύ κρύο για Β. Ευβοϊκό !!!!!

Φωτογραφία-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Έχετε παρατηρήσει ότι τελευταία, ο χρόνος τρέχει σαν τρελός, επισπεύδοντας διαδικασίες που άλλες φορές μπορεί να έπαιρναν ακόμη και χρόνια; Έτσι την εβδομάδα που μας πέρασε, έφυγε από κοντά μας για πιο "φωτεινούς και μακρινούς τόπους", η αδελφή του πατέρα μου, η αγαπημένη μας θεία Ειρήνη. Τρεχάματα ένα σωρό κατά την διάρκεια της εβδομάδας κτλ…. Όταν λοιπόν όλα κάπως ηρέμησαν μετά την κηδεία, αποφάσισα να επισκεφτώ και εγώ έναν αγαπημένο μου αλλά μακρινό ψαρότοπο που είχα να τον ψαρέψω πολλές εβδομάδες!!!

Η αγαπημένη μας θεία Ειρήνη.....

Το μετεωρολογικό δελτίο προέβλεπε έναν απίστευτα ωραίο καιρό, παρόλο που είμαστε στην καρδιά του χειμώνα και όλη η Ευρώπη έχει έντονα καιρικά φαινόμενα με πολύ κρύο. Ξύπνησα από τα άγρια χαράματα, φόρτωσα τον απαραίτητο εξοπλισμό και τράβηξα για τον Β. Ευβοϊκό. Μετά από δύο ώρες οδήγησης, βρέθηκα πριν ανατείλει ακόμη ο ήλιος στον τόπο που ήθελα να ψαρέψω. Η εξωτερική θερμοκρασία ήταν 6°C και εγώ αναρωτήθηκα μήπως είχε κάνει λάθος το δελτίο καιρού. Δεν είχα και πολλές επιλογές, ντύθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και βούτηξα. Εκεί με βρήκε η 2η δυσάρεστη έκπληξη της ημέρας. Τα νερά είχαν 10 °C στην επιφάνεια!!! Ψηλοπαγωμένος, παρόλο που φορούσα χοντρή στολή ξεκίνησα να ψαρεύω. Τα πρώτα αναγνωριστικά καρτέρια δεν μου απέφεραν τίποτε. Έτσι αποφάσισα να ανοιχτώ και να φτάσω στα γνωστά μου ξενέρια, που ήταν καμιά εκατοστή μέτρα μακριά. Στο πρώτο ξενέρι, καθώς ξεπροβάλλω δειλά-δειλά, βλέπω ένα μεγάλο κοπάδι από μεγάλους κεφάλους να κολυμπάει ανέμελα. Ανάμεσά τους υπάρχουν και αρκετά λαβράκια αλλά είναι μικρά. Τα ψάρια έχουν αρχίσει να με αντιλαμβάνονται και σιγά-σιγά απομακρύνονται από κοντά μου. Εγώ παραμένω κριμένος, όσο τω δυνατόν, αλλά αναρωτιέμαι μήπως θα πρέπει να ρίξω σε έναν από τους μεγάλους κεφάλους; Διακρίνω όμως αχνά μέσα στην θολούρα μια χοντρή σκιά να με πλησιάζει, κουνώντας νωχελικά την μεγάλη της ουρά. Ένα υπέροχο λαβράκι εμφανίζεται μπροστά μου και την ώρα που πατάω την σκανδάλη το ψάρι τινάζεται ταχύτατα.

«Μάλλον αστόχησα….» έπιασα τον εαυτό μου να λέει. Πάω να μαζέψω την βέργα μου βαριεστημένα τραβώντας το σκοινί, αλλά νοιώθω μια σθεναρή αντίσταση. Για πότε ξύπνησα δεν λέγεται. Έριξα στο ψάρι καταμέτωπο, αλλά αυτό πρόλαβε και έστριψε και το χτύπησα στον σβέρκο. Το μεγάλο λαβράκι (1980 γρ.) ήρθε εύκολα στα χέρια μου, επειδή η βολή ήταν τελικά πολύ καλή!!!

Ο Σαυροφάγος κυνηγός !!!

Το φίλησα και αφού του έδωσα ένα γρήγορο τέλος, το κρέμασα στην ψαροβελόνα μου ζητώντας του συγνώμη. Είχαν περάσει μόλις 20΄ και το ψάρεμα είχε τελειώσει, χωρίς καν να βουτήξω, μιας και είχα πιάσει το ψάρι ενώ ήμουν στην επιφάνεια. Λίγο πιο κάτω το ίδιο σκηνικό συνέβει άλλες δύο φορές μάλιστα. Αυτή την φορά υπήρχαν ωραίοι κέφαλοι. Περίμενα κριμένος πίσω από ένα άλλο ξενέρι ενώ ήμουν στην επιφάνεια και όταν είδα ότι δεν υπήρχε λαβράκι έπιασα δύο κεφάλους του ενάμισι κιλού, σε δύο αντίστοιχες βολές.

Ο μεγάλος κέφαλος (1,7 κ)

Είχα ανοιχτεί αρκετά και αποφάσισα να κάνω ένα καρτέρι στον πάτο, για να δω τι γίνεται. Με το που πέρασα τα 5μ βάθος είδα ένα παχύ, αλλά θολό υπόγειο ρέμα να απλώνεται παντού. Σταμάτησα την βουτιά και τεντώνοντας το χέρι μου, έβαλα το δάχτυλό μου μέσα σε αυτή την θολούρα. Νόμιζα ότι το είχα βάλει σε βαθιά κατάψυξη. Παγωνιά σκέτη!!! Δεν ξέρω πόσους βαθμούς είχε η θολούρα αλλά δεν με ενδιέφερε να μάθω. Όλο το υπόλοιπο ψάρεμά μου έγινε πιο ρηχά από την παγωμένη θολούρα. Σε άλλα δύο καρτέρια έπιασα άλλους δύο κεφάλους λίγο πιο μικρούς (1,2 & 1,1 κιλά) από τους προηγούμενους.

Συνολική ψαριά!

Άρχιζα όμως να κρυώνω και κοίταξα το ρολόι μου που έδειχνε ότι ήμουν μέσα στο νερό μόνο μία ώρα και σαράντα πέντε λεπτά!! Αποφάσισα να βγω. Καθώς περνούσα από ένα ξενέρι είχαν μαζευτεί καμιά πενηνταριά μισόκιλα λαβράκια. Κρύφτηκα πίσω από τον βράχο και χάζευα την αθωότητά τους. Ερχόντουσαν, με έβλεπαν, έφευγαν για να γυρίσουν πάλι όλα μαζί να περιεργαστούν τον εισβολέα. Τραβηχτικά σιγά-σιγά για να μην τα ενοχλήσω περισσότερο και πήρα τον δρόμο για την παραλία. Τα χέρια μου είχαν παγώσει. Την ώρα που ετοιμαζόμουν να βγω, το μάτι μου πιάνει κάτι που δεν ταίριαζε με το όλο περιβάλλον.

Η τέλεια παραλλαγή!!!

Κοιτάω καλύτερα και βλέπω μια σουπιά να έχει κάνει παραλλαγή ανάμεσα σε δύο πέτρες έχοντας στα πλοκάμια της μια χειλού!!! Δεν το έχω ξαναδεί αυτό το θέαμα. Την είχε πιάσει από το κεφάλι και η χειλού δεν κουνιόταν καθόλου. Έβγαλα την κάμερα από το όπλο και πήρα το πλάνο που ήθελα και μετά έπιασα την σουπιά. Βγήκα έξω σχεδόν τρέμοντας από το κρύο, αλλά ο υπέροχος ήλιος με ζέστανε γρήγορα. 

Η σουπιά είχε φάει το κεφάλι της χειλούς!!!

Έβγαλα τις φωτογραφίες που ήθελα, άλλαξα και καθάρισα το υπέροχο λαβράκι κάνοντας διάφορα σχέδια για τσιμπούσι. Κοιτώντας το στομάχι του που ήταν γεμάτο (πάντα το κάνω όταν καθαρίζω ψάρια) βρήκα μισοχωνεμένο το δέρμα κοιλιάς ερπετού!!! Κοιτώντας πιο προσεχτικά είδα και ποδαράκια. "Ποιος ξέρει πως κατάφερε αυτός ο μεγάλος κυνηγός να αρπάξει την σαύρα;" αναρωτήθηκα!!! Δυστυχώς δεν που έκοψε να βγάλω μια φωτογραφία, παρά μόνο όταν έφτασα στην Αθήνα…..

Στον γυρισμό τα νερά του Ευβοϊκού είχαν τραβηχτεί και οι γλάροι βρήκαν την ευκαιρία να ξαποστάσουν, καθώς τους ζέσταινε ο καταπληκτικός χειμωνιάτικος ήλιος.