Γοφάρια!!

 

Ημέρα 1η

Το μεσημέρι της Παρασκευής 18-6, μόλις είχα τελειώσει το σχολείο έφυγα για βόριο-ανατολική Εύβοια. Μετά από δυόμιση ώρες οδήγηση έφτασα στον προορισμό μου. Δυστυχώς μόλις έφτασα στο μέρος που ήθελα να βουτήξω διαπίστωσα ότι μόλις είχε σπάσει ο βοριάς, παρά τις μετεωρολογικές προβλέψεις ότι ο καιρός θα είχε αλλάξει πολύ πιο νωρίς. Τα νερά όμως ήταν πολύ θολά και έτσι αρκέστηκα σε καρτέρια. Η ορατότητα στην επιφάνεια ήταν περίπου στα 4μ, ενώ στον βυθό δεν ξεπερνούσε το 1,5μ. Τα διάφορα ξενέρια φάνηκαν να είναι ιδανικός τόπος για κάτι τέτοιο. Στο πρώτο καρτέρι στα 5μ. μου ήρθαν γοφάρια. Σημάδεψα το πιο μεγάλο και έπιασα ένα δίκιλο. Τα υπόλοιπα έφυγαν βιαστικά. Στην υπόλοιπη μισή ώρα δεν φάνηκε τίποτα. Συνέχισα λίγο πιο βαθιά και μια τσιπούρα των 700 γρ. γεμάτη περιέργεια ήρθε να κρεμαστεί στην ψαροκρεμάσρτα μου. Προχώρησα λίγο πιο ανοιχτά κάνοντας καρτέρια όπου ένα δίκιλο λαβράκι παραλίγο να καρφωθεί με την φόρα που είχε πάρει, από μόνο του πάνω στη βέργα. Η βολή έγινε εξ επαφής χωρίς να αφήσει περιθώρια να αντιδράσει. Η ώρα είχε περάσει και έτσι αποφάσισα να βγω. Για μια ακόμη φορά μου ήρθαν τα γοφάρια αλλά από πίσω και τα πήρα χαμπάρι όταν ξεκόλλησα από το βυθό. Αυτό με έκανε να επιμένω σε μερικά καρτέρια. Τα γοφάρια δεν ξαναφάνηκαν, αλλά είδα μια αρκετά μεγάλη σκιά να απομακρύνεται. Δεν ήξερα τι ψάρι ήταν αλλά ελπίζοντας ότι ήταν γοφάρι πάτησα τη σκανδάλη. Το ψάρι έφυγε με μεγάλη ταχύτητα ξετυλίγοντας το μουλινέ. Κόντραρα απαλά το ψάρι και μετά από λίγα λεπτά ένα λαβράκι δυόμισι κιλών ήρθε στα χέρια μου. 

 Ευχαριστώντας τον Ύψιστο και το υγρό στοιχείο για τα υπέροχα δώρα και ζητώντας τους συγνώμη, βγήκα στην παραλία για να βγάλω τις απαραίτητες φωτογραφίες αλλά οι μπαταρίες δεν είχαν ρεύμα. 

Έτσι αφού άλλαξα πήγα στο κοντινότερο χωριό και αγόρασα τις κατάλληλες μπαταρίες έβγαλα τις φωτογραφίες μου. Γύρισα πίσω στην παραλία να θαυμάσω το ηλιοβασίλεμα τρώγοντας μερικά σάντουιτς και φρούτα. Η νύχτα με βρήκε στην παραλία και αφού χώθηκα μέσα στο sleeping bag μου κοιμήθηκα χωρίς να το καταλάβω.

Ημέρα 2η

Ξύπνησα χαράματα από τις αστραπές και σε λίγο ξέσπασε μια γερή μπόρα που κράτησε περίπου μια ώρα. Μόλις κόπασε η βροχή ντύθηκα. Τα νερά ήταν εξίσου θολά αλλά ήταν λίγο πιο κρύα. Ξεκίνησα με καρτέρια αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Έπιασα 4 μεγάλα κοκάλια που μου αρέσουν στο φούρνο με ντομάτα και αποφάσισα να σοβαρευτώ. Ανοίχτηκα αρκετά. Σε ένα καρτέρι είδα μα σκιά και χωρίς να το πολυσκεφτώ πάτησα τη σκανδάλη. Ένα γοφάρι του κιλού έπεσε νεκρό. Όταν πήρα το ψάρι στα χέρια μου στενοχωρήθηκα γιατί το ψάρι ήταν μικρό. Λες και κατάλαβαν την σκέψη μου, μετά από μερικά καρτέρια ένα κοπάδι από καμιά 50αρια κιλίσια γοφάρια με περικύκλωσαν. Χάρηκα από το όλο θέαμα και απλώς τα χάζεψα. Το κοπάδι μου ξαναήρθε 2-3 φορές ακόμη πριν χαθεί μέσα στη θολούρα. Πήρα ένα λαβράκι του κιλού και ανοίχτηκα και άλλο φτάνοντας στα πιο μακρινά ξενέρια. Αρκετοί κέφαλοι ήρθαν στα καρτέρια μου αλλά δεν τους πείραξα. Κάποια ψάρια ήταν κοντά στα 2 κιλά, αλλά εγώ είχα έρθει για κάτι πιο μεγάλο. Ξαφνικά και ενώ ξεπροβάλλω πίσω από ένα ξενέρι βλέπω 2 ωραία γοφάρια. Τα ψάρια έκαναν κύκλο, εγώ κρύφτηκα κι άλλο. Αυτό τα έκανε πιο περίεργα και αλλάζοντας κατεύθυνση ήρθαν καταπάνω μου. Εγώ απλώς έσπασα τη μέση μου και βούτηξα, σημάδεψα το πιο μεγάλο και πάτησα τη σκανδάλη. Το ψάρι χτυπημένο εκτινάχτηκε παίρνοντας αρκετό σκοινί από το μουλινέ. Ξέροντας τη βολή που ήταν στο σβέρκο και βλέποντας το γοφάρι να έχει περάσει στο σκοινί κόντραρα το ψάρι. Ήρθε αρκετά γρήγορα, αλλά όταν με είδε το ψάρι πήδηξε έξω από το νερό. Το έκανε άλλη μια φορά και μετά κουρασμένο παραδόθηκε. Κρέμασα το 3,5άρι γοφάρι στην ψαροκρεμάστρα μου αφού πρώτα το φίλησα… Είχα πιάσει αυτό που ήθελα. Χαρούμενος πήρα το δρόμο της επιστροφής όταν είδα τους κεφάλους να εξαφανίζονται πανικόβλητοι. Χώθηκα πίσω από ένα άλλο ξενέρι και περίμενα. Από την αντίθετη πλευρά της φυγής των κεφάλων εμφανίστηκαν 3 μεγάλα γοφάρια. Έκανα ένα γρήγορο ψευτοκαρτέρι και τα ψάρια ήρθαν με μεγάλη ταχύτητα. Σημάδεψα το πιο μεγάλο και έριξα. Το ψάρι χάθηκε με απίστευτη ταχύτητα μέσα στη θολούρα κι εγώ μην ξέροντας τη βολή μου, απλώς κράταγα το σκοινί τεντωμένο καθώς το μουλινέ σφύριζε από την ταχύτητα που ξετυλιγόταν. Η αδρεναλίνη στο φουλ. Ψιλοκόντραρα το ψάρι το οποίο με τράβηξε καμιά 20αριά μέτρα. Σιγά-σιγά μάζεψα το σκοινί. Το ψάρι πότε-πότε επιτάχυνε και εγώ απλώς κράταγα το σκοινί τεντωμένο καθώς το γοφάρι απομακρυνόταν. Αυτό έγινε 5-6 φορές προτού πιάσω την ουρά του. Τότε με μια αστραπιαία κίνηση γύρισε προς τα επάνω μου δείχνοντας τα δόντια του, τα οποία έκλεισαν μπροστά στην μάσκα μου.  Απέφυγα το κεφάλι του και το έπιασα από τα βράγχια του. Τινάχτηκε μερικές φορές αλλά εγώ δεν το άφησα. Ήταν χοντρό, μεγάλο, δυνατό και ένα πραγματικά εκπληκτικό ψάρι. Το λύτρωσα, το πήρα αγκαλιά, το φίλησα (και αυτό…) και βγήκα έξω. Δεν χρειαζόταν να ψαρέψω άλλο, παρόλο που είδα κάποια ωραία ψάρια στην επιστροφή. Το μεγάλο γοφάρι ζύγιζε 6,100γρ. και απολαύσαμε την εξαιρετική του σάρκα ψημένο στα κάρβουνα με την παρέα το επόμενο βράδυ.