You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: A weird summer in Karpathos Island, 2nd part.
Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ, Marcus Schrauder.
Ξεκίνησαν οι νοτιάδες, με συννεφιές και που και που καμιά βροχή-μπόρα.
 |
| Μια νυχτερινή ομορφιά σε όλο της το μεγαλείο!!! |
Αφού πήγα στο νοσοκομείο και όλα καλά με το πόδι, ξεκίνησε τριήμερη ξεκούραση. Η θάλασσα που ήθελε να με πειράξει, είχε κολλήσει τελείως.
 |
| Υπομονήήή.... |
 |
| Ο Μάρκος & τα τρόπαιά του... |
Μετά από τις τρεις μέρες ξεκούρασης, άρχισα να νιώθω το πόδι μου αρκετά καλά. Έτσι αποφάσισα να πάω για ένα εντελώς ρηχό ψάρεμα. Βασικά ήθελα να δοκιμάσω αν ο αστράγαλός μου άντεχε την πίεση από το πέδιλο. Άφησα να περάσουν μερικές επιπλέον ώρες για να δω πως πάει το πόδι μου και νωρίς το απόγευμα βούτηξα στον πιο αγαπημένο μου ρηχό Καρπάθικο ψαρότοπο. Άλλωστε μου είχαν μείνει μόνο δύο μέρες και μετά τέλος οι διακοπές. Ο ΝΝΔ άνεμος τα είχε θολώσει κάπως τα νερά, αλλά από την λαχτάρα μου να βουτήξω δεν με ένοιαζε καν. Ξεκήνισα λοιπόν παρατηρώντας τον αστράγαλο μου. Δεν μπορούσα να βάλω την δύναμη που ήθελα γιατί με ενοχλούσε, κι αποφάσισα για ένα αργό, πολύ αργό, απολαυστικό και ρηχό ψάρεμα. Στην πρώτη κιόλας βουτιά, χώνομαι πίσω από έναν βράχο και περιμένω στο απίστευτο βάθος των 2,5 μέτρων. Το μέρος το ξέρω πολύ καλά και κρύβομαι πιο πολύ με το που βλέπω τον μεγάλο σαργό να με πλησιάζει. Όσο με πλησιάζει, τόσο εγώ χάνομαι από το οπτικό του πεδίο. Ο σαργός τρελαμένος, γεμάτος περιέργεια, επιταχύνει προς το μέρος μου και πριν το καταλάβει, η βέργα τον έχει βρει στον σβέρκο.
 |
| Το 1ο της ημέρας!!! |
Από την χαρά μου κλείνω την υποβρύχια κάμερα, ενώ θα μπορούσα να έχω ένα υπέροχο πλάνο. Τακτοποιώ το ψάρι και συνεχίζω. Έχω φτάσει σε έναν μικρό κάβο. Λίγο πριν έχω δει ένα αρκετά μεγάλο κοπάδι από ψιλή σαρδέλα.
"Λες να υπάρχει λαβράκι στην περιοχή....." αναρωτήθηκα. Πριν προλάβω να τελειώσω την σκέψη μου, βλέπω ένα στον αφρό. Δεν ξέρω τι να κάνω.
"Αν βουτήξω, θα με δει και μάλλον θα φύγει... Πάνω του λοιπόν, βουρρρ..." λέω στον εαυτό μου. Προχωρώ κάθετα στο λαβράκι, ούτως ώστε να μην δει όλον μου τον όγκο, ενώ ταυτόχρονα κλείνω με το χέρι μου την μάσκα. Βοηθάει αρκετά και η θολούρα που επικρατεί, ειδικά στην επιφάνεια της θάλασσας. Το ψάρι απορρημένο κάνει δεξιά-αριστερά. Με δυσκολεύει ο κυματισμός, αλλά στην δεύτερη στροφή του ψαριού του ρίχνω. Η βέργα το πετυχαίνει κοντά στην ουρά και το λαβράκι χτυπιέται για να φύγει. Ορμάω πάνω του και πιάνω το δίκιλο λαβράκι (1.9κ) .
 |
| Αυτό κι αν ήταν δώρο!!! |
Όλος χαρά για το αναπάντεχο δώρο, το κρεμάω κι αυτό με τον σαργό. Συνεχίζω και σε μια γνωστή τρύπα, αντιλαμβάνομαι την παρουσία ενός μεγάλου σαργού. Το ψάρι μόλις που αχνοφαίνεται στην σκιά της τρύπας. Αρκετές σάρπες που με πήραν χαμπάρι έφυγαν ταχύτατα κάνοντας τον σαργό νευρικό. Έτσι δεν μπορώ να τον ψάξω με τον φακό και η ανακατεμένη θάλασσα με δυσκολεύει επίσης. Κάνω μια βουτιά και σέρνομαι έξω από την είσοδο της τρύπας, κρυμμένος όμως πίσω από έναν βράχο, καρτερεύω. Σε μια στιγμή ο νευρικός σαργός κινείται σε σημείο όπου η τρύπα ελάχιστα φωτίζεται. Είναι η στιγμή που περίμενα. Όλα είναι στην σωστή θέση κι εγώ απλώς πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει τον σαργό στον σβέρκο κι εγώ έχω πιάσει έναν 2ο κιλίσιο σαργό.
 |
| Τα νεύρα δεν βοηθούν!!! |
Καθώς τον τακτοποιώ, αντιλαμβάνομαι έναν λίγο πιο μικρό σαργό να τρυπώνει σε μια σχισμή. Πλησιάζω όσο πιο ήρεμα μπορώ, ανάβω τον φακό αλλά τίποτε. Σβήνω τον φακό κι ενώ σκέφτομαι που να είναι το ψάρι, εκείνο όλο περιέργεια πλησιάζει για να δει μάλλον τι ήταν το φως. Έτσι του ρίχνω και πιάνω έναν μισόκιλο σαργό. Στο επόμενο καρτέρι, βλέπω ένα κοπάδι από κεφάλους να απομακρύνεται. Όμως ανάμεσά τους υπάρχει ένα λαβράκι. Κάνω διάφορους λαριγκισμούς και το ψάρι γυρίζει κι έρχεται καταπάνω μου. Δεν μπορώ να καταλάβω πόσο μεγάλο είναι κι έτσι δεν του ρίχνω. Με το που στρίβει, αντιλαμβάνομαι ότι είναι σαν αυτό που έχω πιάσει, αλλά είναι αργά γιατί το ψάρι με ταχύτητα χάθηκε ανάμεσα στα βράχια. Καθώς κοιτάω τα λαβράκι να χάνεται, η ματιά μου πιάνει μια φευγαλέα κίνηση ενός καλού σαργού να τρυπώνει σε μια γνωστή τρύπα. Το γνωρίζω το συφώνι, αλλά αν το ψάρι στρίψει στο τέλος του συφωνιού, το έχω χάσει. Ήσυχη βουτιά και πλησιάζω χωρίς την χρήση του φακού. Το ψάρι στέκεται κοντά στη είσοδο κι έτσι πιάνω ένα ακόμη σαργό των 700 γρ. Λίγο πιο κάτω, ενώ κολυμπώ, ένας ευτραφής σκάρος, έχει τάσεις αυτοκτονίας και κόβει βόλτες από κάτω μου. Του ρίχνω από την επιφάνεια και πιάνω έναν μαύρο σκάρο του κιλού.
"Πολύ ωραία...." σκέφτηκα. Όμως μπροστά μου είδα ένα ασημί ρέμα να κυλά ανάμεσα στις πέτρες. Ένα μεγάλο κοπάδι από μεσαίους κεφάλους ρέει γλύφοντας τις πέτρες. Ένα πολύ όμορφο θέαμα που δεν μπορούσα να μην το απαθανατίσω. Συντονισμένα όλα τα ψάρια μαζί, ποτέ στην επιφάνεια, ποτέ ανάμεσα στις πέτρες του βυθού, έδιναν μια ασημένια ομορφιά στο θολό τοπείο. Αφού τα ψάρια απομακρύνθηκαν, προχώρησα λίγο πιο κάτω, αλλά πάντα στα ρηχά. Κάθομαι στον βυθό και περιεργάζομαι ένα κοπάδι σκάρων. Ψάχνω τον πιο μεγάλο, όταν ανάμεσα στα βράχια εμφανίζεται ένας κιλίσιος κέφαλος. Την ώρα που πάει να απομακρυνθεί, του ρίχνω και τον πιάνω. Λίγο πιο κάτω πιάνω άλλον έναν. Από εδώ κι από εκεί πιάνω άλλους τρεις σκάρους 700-900 γρ. Πλησιάζω το μικρό κάβο από όπου βούτηξα, αποφάσισμένος να βγω, αναπάντεχα ικανοποιημένος από το ψάρεμά μου. Όμως κατάκαβα υπάρχει ένα κοπάδι από μεγάλους κεφάλους. Προσγειώνομαι σε έναν βράχο και περιμένω. Δυστυχώς το κοπάδι με έχει πάρει χαμπάρι και σκορπίζει. Εγώ προσπαθώ να ακολουθήσω κάποια ψάρια με το ψαροντούφεκο, αλλά είναι αδύνατον με την ταχύτητα που έχουν τα ψάρια. Όμως ένα από τα τελευταία ψάρια μου δίνει βολή. Ρίχνω στον μεγάλο κέφαλο, ο οποίος χτυπιέται για να ελευθερωθεί βίαια. Όμως είναι πολύ αργά για εκείνον κι έτσι πιάνω έναν υπέροχο κέφαλο 2 κιλών.
 |
| Άργησε... |
"Τι άλλο να ζητήσει κανείς από την θάλασσα και μάλιστα τόσο ρηχά." σκέφτηκα και κολήμπισα προς την παραλία για να βγω. Όμως, εκεί στο ένα μέτρο βάθος, κάτι μεγάλο τρύπωσε σε μια πλάκα που δεν το χωρούσε καλά-καλά. Χωρίς πολλές σκέψεις βουτάω, βλέπω μια σκούρα ράχη και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα τραντάζεται κι εγώ ορμάω να δω τι έχει γίνει. Βάζω το χέρι μου μέσα στην πλάκα κι έκπληκτος τραβάω έξω μια πίγκα κοντά στα δυο κιλά (1,8 κ).
 |
| Αυτό κι αν ήταν δώρο!!! |
Βγήκα σχεδόν χοροπιδόντας από την χαρά μου.
 |
| Τέλος για σήμερα...και τι τέλος!!!
|
Η επόμενη μέρα ήταν και η τελευταία στο νησί. Έτσι χαράματα, βρέθηκα σε έναν ακόμη ρηχότερο ψαρότοπο. Οι συνθήκες ήταν οι ίδιες με χτες. Ξεκίνησα πιάνοντας έναν καλό σαργό. Τον βρήκα ξαφνικά και δεν πρόλαβα να ενεργοποιείσω την υποβρύχια κάμερα. Συνεχίζοντας βρίσκω ένα κοπάδι σκάρους. Πίσω από όλους ψεύτο-κρύβεται το μεγαλύτερο ψάρι. Περιμένω καρτερεύοντας και μόλις μου δίνει την παραμικρή ευκαιρία του ρίχνω. Η βέργα πετυχαίνει τον σκάρο στο μάτι κι εγώ πιάνω τον πρώτο κιλίσιο σκάρο της ημέρας.
 |
| Καλώς τον... |
Παρατηρώ όμως έναν καλό σαργό να τρυπώνει λίγο πιο κάτω. Το ψάρι είναι μεγάλο κι εγώ βουτάω για να τον βρω. Καθώς ψάχνω, ένας ωραίος κέφαλος εμφανίζεται όλος περιέργεια να με δει.
"Είσαι τυχερός που ο σαργός είναι μεγάλος...." του είπα νοητικά και τον άφησε να φύγει. Φυσικά δεν βρήκα τον μεγάλο σαργό!!! Αποφασίζω να πάω ακόμη πιο ρηχά. Δεν κολυμπάω, αλλά σέρνομαι στον πετρώδη βυθό. Παρατηρώ μπροστά μου, ότι ένας σαργός του κιλού έχει λουφάξει ανάμεσα σε δύο πέτρες. Πλησιάζω όσο μπορώ πιο κοντά και του ρίχνω. Το βάθος είναι περίπου 50 πόντους!!! Με δυσκολία κινούμε και τραβάω τον σαργό προς το μέρος μου. Είναι ένα ψάρι του κιλού.
 |
| Καλά τα πάμε!!! |
Στο επόμενο καρτέρι μου έρχονται κάθε λογής ψάρια. Σκάροι, σαργοί, γερμανοί, σάρπες και πολλά άλλα. Πως να ρίξω??? Ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει ένα λαβράκι μπροστά μου. Μέχρι να το συνειδητοποιήσω, το ψάρι φεύγει και ρίχνω μια απελπισμένη βολή. Φυσικά αστόχησα. Στο τόσο ρηχό νερό και με τον νοτιά υπήρχαν πολύ σαργοί ανάμεσα στις πέτρες. Με μακρινές βολές κατάφερα να πιάσω δύο υπέροχα κιλίσια ψάρια. Έπιασα και τρεις ακόμη μεγάλους σκάρους. Βλέπω δύο μεγάλους σαργούς να κολυμπούν προς την μικρή παραλία.
 |
| Ωραία!!! |
"Ρε παιδιά, προς τα εκεί που πάτε είναι η στεριά. Θα βγήκε έξω??? ή μήπως υπάρχει κάτι που δεν ξέρω???" σκέφτομαι. Συνεχίζω έρπων, ακολουθώντας τους σαργούς, όταν αντιλαμβάνομαι ότι έξω-έξω, κάτω από μια πέτρα υπήρχε κάτι καλό. Σέρνομαι στην κυριολεξία και κρύβομαι πίσω από μια άλλη πέτρα. Υπάρχει μια παρουσία μέσα στο σκοτάδι. Ανάβω τον φακό και βλέπω ένα λαβράκι.
 |
| Κι όμως το είδα!!! |
Το ψάρι χάνεται μέσα στην σχισμή της πέτρας. Που και που το βλέπω αλλά δεν μου δίνει βολή. Πότε χάνεται, πότε το βλέπω. Κοιτάζω κι από την άλλη μεριά της πέτρας μήπως πάρει δρόμο. Σε μια στιγμή που ανάβω τον φακό, μέσα στην σκοτεινιά, διακρίνω το ασημένιο κεφάλι του. Σημαδεύω αστραπιαία και πατώ την σκανδάλη. Χαμός!!! Δεν μπορώ να πλησιάσω γιατί δεν χωράω να κολυμπήσω. Με τα πολλά τραβάω το ψάρι κοντά μου, το οποίο είναι λίγο πιο μικρό από το χθεσινό (1,8 κ).
 |
| Ναι!!! |
"Ας μην είμαστε αχάριστοι Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και βγήκα.
 |
| Αυτά για φέτος, άντε και του χρόνου!!! |
Μπορεί να μου συνέβησαν πολλά στραβά στην Κάρπαθο φέτος, αλλά δεν έχω παράπονο. Μου τα έδωσε πλουσιοπάροχα, ειδικά στο τέλος των καλοκαιρινών μου διακοπών. Άντε και του χρόνου, να είμαστε όλοι καλά και να τα ξαναπούμε για Καρπάθικα ψαρέματα...
 |
| Καλοκαίρι 2022 τέλος.... |
Title: A weird summer in Karpathos island, 2nd part.
Video & Photo : Zacharias Skevofilax, Marcus Schrauder.
The South winds started blowing, bringing along some clouds and some rain-shower for time to time. (1st Picture: Night beauty !!!). After I went to the hospital and everything was fine with my ankle, the three days of resting period started. The sea that wanted to tease me was completely motionless. (2nd Picture: Patience...). I was simmering just looking at the sea, but what could I do but be patient. Marcos, of course, continued to fish, and as he should do and among other things, he caught a 5 kg. dusky grouper (Epinephelus guaza) and plenty of lionfish (Pterois volitans) in one fishing trip. (3rd Picture: Markos and his trophies...). After the three days of rest had past, my leg started to feel quite well-strong. So I decided to go for a completely shallow fishing. I basically wanted to test if my ankle, if it could handle the pressure of the fin. I let a few extra hours to pass observing how my leg was doing and early in the afternoon I dived into my favorite shallow Carpathian fishing spot. After all, I only had two days left and then the summer holidays were over. The SSW winds had made the water somewhat cloudy, but in my eagerness to dive, it didn't bother me. So I started by observing my ankle. I couldn't put the power I wanted because it was bothering me, so I decided on a slow, very slow, enjoyable and shallow spearfishing trip. On the very first dive, I hid behind a rock and waited at the incredible depth of 2.5 meters. Knowing the place very well, I hid more as I saw a big white sea bream (Diplodus sargus) approaching me. The closer it was getting to me, the more I was disappearing from its field of vision. The white sea bream crazed, full of curiosity, speeded up towards me and before it realised anything, the spear had found it in the neck. (4th Picture: The 1st of the day!!!). In my joy I turned of the underwater camera, while I could have a great video-shot. I arranged the fish and continued. I had reached a small cape.
"What are the chances that a sea-bass (Dicentrarchus labrax) is in the area...” I wondered. Before I could finish my thought, I saw one in the foamy surface of the sea. I don't know what to do.
"If I dive, it'll see me and probably will swim away... So go for it..." I said to myself. I moved perpendicularly to the sea-bass, so that it didn't see my whole body, while at the same time I covered the mask with my hand. The cloudiness that prevailed, especially on the surface of the sea, helped a lot. The discarded fish made right-left turns. I found it difficult to aim, due to the waves, but on the second turn of the fish I pulled the trigger it. The spear stroke it near the tail and the sea-bass started to fight for its freedom. I rushed towards the sea-bass and grabbed the big sea-bass (1.9 kg). (5th Picture: That was the gift!!!). Delighted from the unexpected gift, I hang it with the white sea bream as well. I continued and in a known hole, I perceived the presence of a large white sea bream. The fish was barely visible in the shadow of the hole. Several salema porgy (Sarpa salpa) that realised my presence left quickly, making the white sea bream nervous. So I couldn't look for it with the underwater flash light and the blurry sea made it even more difficult to see the fish. I dived and crawled out of the hole's entrance, but I was hidden behind a rock, I ambushed. At some point, the nervous white sea bream moved on a spot, where the hole was barely illuminated by the sun. It was the moment I had been waiting for. Everything was in the right place and I just pulled the trigger. The spear hit the fish on the neck and I have caught a 2nd big white sea bream. (6th Picture: Anxiety does not help!!!). As I sorted it out, I noticed a slightly smaller white sea bream swimming into a crevice. I approached as calmly as I could, turned on the flashlight but nothing. I turn off the flashlight and while I was thinking about where the fish was, it came out probably to see what the light was. So I shot it and caught a half-kilo white sea bream. In the next ambush, I saw a school of mullets (Mugil cephalus)moving away. But among them there was a sea bass. I did various noises and the fish turned and approached me. I couldn't tell how big it was so I didn't shoot it. As it turned, I realised it was as big as the one I had caught, but it was too late since the speeding fish was lost among the rocks. As I was watching the sea-bass disappearing, my eye caught the fleeting movement of a nice white sea bream getting into a familiar hole. I knew the hole, but if the fish turned at the end of the siphon, I would probably lose it. Quiet dive and approaching without the use of the flashlight. The fish was standing near the entrance so I caught another 700 gr white sea bream. A little further down, while I was swimming, a plumply parrotfish, had suicidal tendencies and was swimming under me. I shot it from the surface and caught a black parrotfish (Sparisoma cretense) of a kilo.
"Very nice...." I thought. But in front of me I saw a silver stream flowing between the stones. A large school of medium size mullets was flowing nibbling the rocks. A very beautiful sight that I couldn't help capturing. Coordinated all the fish together, sometimes on the surface, sometimes among the stones of the seafloor, they presented a silvery beauty to the murky landscape. After the fish moved away, I swam a little further down, but always in the shallows. I was laying on the seabed observing a school of parrotfish. I was looking for the biggest one, when a mullet appeared among the rocks. As it moved away, I shot and caught it. A little further down I caught another one. From different places caught three more parrotfish of 700-900 gr. I approached the small cape where I started my fishing expedition, determined to get out, surprisingly satisfied with my fishing. But there was a school of big mullets. I landed on a rock and waited. Unfortunately the school of big mullets had realised my presence and got scattered around. I tried to follow some fish with the speargun, but it was impossible due to the speed of the fish. But one of the last fish gave me a split of second for a shot. I shot to the big mullet, which fought to free itself. But it was too late for it so I caught a lovely 2 kg mullet. (7th Picture: Too late...)
"What more can someone ask from the sea, and even in so shallow waters." I thought and swam to the beach to get out. But, in the one meter depth, something big swam under a rock that didn't fit in much. Without much thought I dived, saw a dark shadow and pulled the trigger. The spear was shaken violently and I rushed to see what had happened. I put my hand inside the rock and, surprised, I pulled out a mottled grouper (Mycteroperca ruby) weighing almost two kilograms (1.8 kg). (8th Picture: That was one of a gifts!!!). Out of joy, I almost walked on the sea surface. (9th Picture: End for today...and what an end!!!).
The next day was the last on the island. So at dawn, I found myself in an even shallower fishing spot. The weather conditions were the same as yesterday. I started by catching a good white sea bream. I found it suddenly and didn't have time to activate the underwater camera. Continuing on I found a school of parrotfish. Behind all, the biggest fish was hiding. I ambushed and as soon as it gave me the slightest chance I pulled the trigger. The spear stroke the parrotfish in the eye and I caught the first big parrotfish of the day. (10th Picture: Welcome ...). As I was putting the fish on the buoy, I notice a good white sea bream getting under aa rock, a little further down. The fish was big and so I dived to find it. As I searched, a nice mullet appeared in front of me full of curiosity.
"You're lucky that the white sea bream is big..." I told the mullet and let it pass. Of course I didn't find the big white sea bream!!! I decide to go even shallower. I did not swim, but I actually crawled on the rocky bottom. I noticed in front of me, that a white sea bream about 1 kilo was hiding between two stones. I got as close as I could and shot it. The depth was about 50 centimeters !!! I moved with difficulty and I pulled the white sea bream towards me. It was a one kilo fish. (11th Picture: So far so good!!!). In my next ambush all kinds of fish appeared in front of me . Parrotfish, white sea breams, dusky spinefoot (siganus sp.), salema porgy and many more. Suddenly I realized that there was a sea bass in front of me. Before I knew it, the fish was gone and I threw a desperate shot. Of course I missed. In such shallow waters and with the southern winds blowing, there were a lot of white sea breams among the stones. With long shots I managed to catch two beautiful big fish. I also caught three more large parrotfish. I see two large white sea breams swimming towards a small beach. (12th Picture: Beautiful !!!).
"Hey guys, are going towards the land. Are going out of the water ??? or is there something I'm not aware of???" I was thinking. I kept crawling, following the white sea breams, when I realized that in the very shallows, under a stone there was something big. I literally crawled and hid behind another rock. There was a shining presence in the darkness. I turned on the flashlight and saw a sea bass. (13th Picture: I manage to see it !!!). The fish is lost in the crevice of the stone. I saw it from time to time for a split of a second, but I could not shoot it. I also looked towards the other side of the stone to see if it would swim away. At some point, I turned on the flashlight in the darkness and I was able to see its silver head. I aimed immediately and pulled the trigger. Chaos !!! I could not get closer because I could not swim. With a lot of effort I pulled the fish close towards me, which was a little smaller than yesterday's sea bass (1.8 kg). (14th Picture: Yeesss!!!)
"Let's not be ungrateful Zac..." I said to myself and got out. (15th Picture: Done for today, next year again!!!). A lot of difficult situations may occurred to me in Karpathos this year, but I have no complaints. He provided them to me richly, especially at the end of my summer vacation. Hopefully next year, let's all be well and talk again about Carpathian fishing... (16th Picture: Summer vacations of 2022 are over...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου