Η ΕΜΥ έδινε νοτιάδες που όσο περνούσε η ώρα θα ενισχυόντουσαν. Έτσι έφυγα για έναν γνωστό ψαρότοπο, όπου ο μεγάλος κάβος θα μου έκοβε τον καιρό. Όπερ και εγένετο. Ο νοτιάς όμως είχε βάλει το χεράκι του. Είχε σπρώξει μέσα στον μικρό κόλπο που ντύνομαι, εκατοντάδες τσούχτρες. Ντύθηκα όσο πιο προσεκτικά μπορούσα. Όμως μια με τσίμπησε στο πόδι και μια άλλη στο μέτωπο, μεταξύ κουκούλας και μάσκας!!!. Σαν να μην έφτανε αυτό, στην αριστερή μου γάμπα άνοιξε μια αρκετά μεγάλη τρύπα. Παρόλο που ντύθηκα προσεχτικά, η παλιά μου στολή άνοιξε. Μην έχοντας και πολλά περιθώρια, εννοείται βούτηξα και τράβηξα για τον κάβο, διασχίζοντας τις αμέτρητες τσούχτρες.
Τσούχτρες, τσούχτρες, παντού τσούχτρες..
Ευτυχώς το ρέμα που είχε δημιουργηθεί λόγω του καιρού στον κάβο, τις είχε παρασύρει. Ο κάβος ήταν καθαρός από τσούχτρες. Με το που έφτασα κοίταξα να δω τον μικρό μου φίλο. Ως δια μαγείας ήταν εκεί. Το χταποδάκι, δεν ξέρω αν ήταν το ίδιο, ήταν εκεί, στο ίδιο μέρος. Με κοιτούσε ψιλο-χωμένο στο θαλαμάκι του. Έμοιαζε σαν πλάσμα από άλλο πλανήτη. Το χαιρέτισα και ξεκίνησα το ψάρεμά μου. Στην πρώτη μου βουτιά, και ενώ δεν έχω ενεργοποιήσει την υποβρύχια κάμερά μου, ένας μεγάλος κέφαλος κάνει παρέλαση. Πάει δεξιά, μετά ξαναγυρίζει αριστερά. Δεν του δίνω σημασία, αλλά ξαναπερνά από μπροστά μου. Σημάδεψα και του έριξα. Έπιασα έναν κέφαλο 1,2 κιλά ο οποίος όμως είχε μια δαγκωνιά στην αριστερή του πλευρά.
Ο δαγκωμένος κέφαλος...
Από το σκίσιμο κατάλαβα ότι μάλλον πρόκειται για λούτσο. Από το μέγεθος του κέφαλου, θα πρέπει να είναι και πολύ μεγάλος ο λούτσος. Με αυτές τις σκέψεις, πήρα θάρρος και ξεκίνησα τα καρτέρια. Στα επόμενα καρτέρια, τονάκια περνούσαν με μεγάλη ταχύτητα τρομοκρατώντας το ψιλό. Σε μια από αυτές τις επιθέσεις, πρόλαβα να πάρω χαμπάρι από που έρχονταν τα τονάκια. Έτσι έστριψα το ψαροτούφεκο και περίμενα. Όντως ήρθε ένα μόνο του με μεγάλη ταχύτητα, αλλά εγώ ήμουν έτοιμος. Με το που μπήκε στο βεληνεκές, σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πρόλαβε τον πύραυλο και τον πέτυχε στην ουρά. Αναδύθηκα και πήγα να τραβήξω το ψάρι κοντά. Όμως η δίπτερη βέργα είχε μπλέξει στα βράχια. Κοιτώντας καλύτερα, είδα ότι το ψάρι ήταν πιασμένο από κάτι πετσούλες στην ουρά του. Συναγερμός!!! Βούτηξα αμέσως και έπιασα το ψάρι.
Αυτό Ήθελε να μου το Δώσει!!!
Αφού το σιγούρεψα, αναδύθηκα ξεμπλέκοντας την βέργα. Πήρα τα πλάνα από το 1,4 κιλά τονάκι και το κρέμασα στην σημαδούρα. Πήγα να οπλίσω το ψαροτούφεκο και καθώς ετοιμαζόμουν, παρατήρησα ότι με παρακολουθούσαν. Ένας μικρός σκορπιός έχει χωθεί ανάμεσα σε κάποια βραχάκια και με παρακολουθεί. Έχει την ανάλογη παραλλαγή και με παρακολουθεί.
Ο κατάσκοπος...
Τον πλησιάζω πάρα πολύ κοντά, αλλά αυτός είναι απτόητος. Έμεινε ακίνητος περιμένοντας κάποιο ψαράκι να περάσει για να το κάνει μεζέ. Σίγουρος για τον εαυτό του, μιας και δεν φαινόταν εύκολα και έχοντας πολλά δηλητηριώδη αγκάθια ειδικά στο κεφάλι του. Χάζεψα το μικρό ψάρι, το αποχαιρέτισα και συνέχισα το ψάρεμά μου. Σε ένα από τα επόμενά μου καρτέρια προσπαθούσα να προβλέψω από θα έρθουν τα τονάκια. Τα μικρόψαρα έκαναν ένα σπάσιμο αλλά δεν είδα τίποτε. Δεύτερο σπάσιμο στην ίδια βουτιά, αλλά όταν πήρα χαμπάρι τα δύο τονάκια ήταν αργά. Κάποια δευτερόλεπτα μετά, παρατηρώ ότι το ψιλό είχε ανέβει στην επιφάνεια κάπως τρομαγμένο. Κοιτάω προς τα κάτω και βλέπω τρεις καλοί λούτσοι μου έχουν έρθει από τα πλάγια και λίγο πιο βαθιά. Τους πήρα χαμπάρι την ώρα που έφευγαν. Όμως ένας είχε κάνει το λάθος και έφευγε μπροστά μου. Είχα όλη την ώρα να σημαδέψω τον λούτσο όταν έφευγε. Η βολή τον πέτυχε στην πλάτη και η βέργα του βγήκε στο πλαϊνό πτερύγιο.
Δεν ήταν αυτός που δάγκωσε τον κέφαλο, δυστυχώς...
Είχα μια αμφιβολία όταν πατούσα την σκανδάλη, γιατί το ψάρι είναι στενό και η βολή αρκετά μακρινή. Τον πήρα αγκαλιά και αποφάσισα να βγω.
Κολύμπησα αρκετά γρήγορα χωρίς να ψαρέψω στην διαδρομή. Έχω πλησιάσει την παραλίτσα και εξοπλίζω το μεγάλο ξύλινο ψαροτούφεκο. Όμως ένας χοντρός λίχνος κάνει το λάθος να κάνει καμουφλάζ στην άμμο, εκεί που κοιτούσα εγώ. Ο λίχνος χώνεται στην άμμο και δεν φαίνεται καθόλου. Παίρνω το 82αρι ψαροτούφεκό μου και βουτάω πάνω του. Δεν φημίζεται για την ταχύτητα του στην κολύμβηση, αλλά για το καμουφλάζ του.
Το καμουφλάζ...
...και το δόλωμα....
Όμως εγώ τον έχω δει. Βουτάω, σημαδεύω και τον πιάνω. Είναι εύκολος στόχος αρκεί να τον δεις. Έχει ένα μεγάλο στόμα και ακόμη μεγαλύτερη είναι η όρεξή του. Οτιδήποτε περάσει κοντά του κινδυνεύει να φαγωθεί ή μάλλον να το καταπιεί. Καταπίνει ολόκληρη την λεία του, που μπορεί να φτάσει σχεδόν τον μέγεθός του.
Είχα πιάσει παλιά έναν λίχνο που είχε καταπιεί ένα κεφαλόπουλο όσο εκείνος! Αυτός είχε καταπιεί έναν μικρό σαργό, ο οποίος σαργός είχε ένα σκίσιμο στα πλευρά του!!! Έτσι τον βρήκε ο λίχνος και τον κατάπιε ολόκληρο.
Πεινούσε πολύ...
Έχει μέσα στο στόμα του ένα "κορδόνι" που μοιάζει με σκουλήκι. Όταν κάποιο περαστικό ψάρι (που μπορεί να το φάει) πλησιάζει, κουνάει το κορδόνι που μοιάζει με θαλάσσιο σκουλήκι. Το ψάρι ορμάει για να το φάει και ο λίχνος καταπίνει το υποψήφιο θύμα του ολόκληρο. Για να αποφύγει τους τυχόν εχθρούς του, μιμείται την δράκαινα. Χώνεται στην άμμο και αν κινδυνέψει, σηκώνει τα ραχιαία πτερύγιά του. Τα πρώτα τρία είναι βαμμένα μαύρα σαν της δράκαινας, μόνο που αυτά δεν έχουν το αντίστοιχο δηλητήριο. Είναι εντελώς ακίνδυνα. Στην βάση του κρανίου του, έχει δύο χοντρά αγκάθια, ένα σε κάθε πλευρά. Είναι χοντρά και πολύ σκληρά και δεν τρυπάνε πολύ λόγω του πάχους τους. Μπορεί να τα χρησιμοποιεί για να διεκδικήσει κάποιο θυλικό ή για να αποφύγει κάποιο αρπακτικό. Δεν γνωρίζω τον λόγο. Δεν έχει λέπια και κάνει ωραία σούπα. Με αυτά και με αυτά είχα φτάσει πια στην μικρή παραλία. Έβγαλα την στολή προσεχτικά, αποφεύγοντας τις τσούχτρες και πήρα τον δρόμο του γυρισμού. Αυτή είναι η αμορφία του χειμωνιάτικου ψαρέματος. Αφ' ενός είσαι μόνος μέσα στην απόλυτη ησυχία, αφ΄εταίρου όταν γυρίσεις σπίτι είναι ακόμη πολύ νωρίς!!! Ειδικά τώρα που με την αλλαγή της ώρας, νυχτώνει νωρίτερα.
Την επομένη σκεπτόμουν να κάνω σούσι το τονάκι. Όμως παρενέβη η Σταυρούλα με την μαγειρευτηκή της φαντασία. Αφού καθαρίστηκε το τονάκι, το χάραξε και έβαλε μέσα λεπτές φέτες από λεμόνι. Μετά ήρθε η σειρά του χοντρού αλατιού. Το ψάρι τοποθετήθηκε σε λαδόκολλα, με ελάχιστο λάδι και άναψε ο φούρνος. Σε λιγότερο από μισή ώρα τρώγαμε. Το τονάκι φανταστικό και μαζί με σαλάτα την κάναμε ταράτσα!!!
Θα φάμε καλά...
Υ.Γ Το υπόλοιπο τονάκι, αφού το ξεψάχνισε η Σταυρούλα από τα κόκκαλά του, το έφτιαξε σάλτσα για μακαρονάδα. Η γεύση!!! σε σχέση με κάποιες άλλες μακαρονάδες φτιαγμένες από κονσέρβα τόνου..... απίστευτη..... Μμμμμμ!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου