Έχει ο καιρός γυρίσματα...κυριολεκτικά....

Έκανε λίγο κρύο...

Φωτογραφία-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Παρόλο που η Ε.Μ.Υ. έδινε άστατο καιρό, σιγά μην άφηνα την ευκαιρία να πάει χαμένη. Άλλωστε όπως λέει και ο λαός μας: η τρέλα δεν πάει στα βουνά....και πλησιάζει η απαγόρευση του Μάη....

Τα φόρτωσα όλα και μέσα στα άγρια χαράματα έφυγα για εκεί που ήθελα να βουτήξω. Είχα να πάω μακριά κι έτσι έφυγα μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα. Μετά από δυόμιση ώρες οδήγησης έφτασα εκεί που ήθελα. Ο καιρός καθαρός, αλλά το κρύο ξύριζε. 3 βαθμούς Κελσίου, αλλά το βοριαδάκι ήταν αυτό που έκανε τα πράγματα δύσκολα. Ντύθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και βούτηξα. Η θάλασσα ρυτιδιασμένη αλλά και κρύα. 13 βαθμούς Κελσίου έδειχνε το καταδυτικό μου ρολόι. Αλλά ποιος μασάει; Ξεκίνησα τα ρηχά καρτέρια για να ζεσταθούν τα πνευμόνια μου. Στο δεύτερο καρτέρι και δεν έχω ενεργοποιήσει την υποβρύχια κάμερά μου, να σου ένα καλό λαβράκι. Το ψάρι εμφανίστηκε από πίσω μου, όπου δεν ήμουν καλά κρυμμένος. Ήρθε αργά, επιθεωρώντας με, και έστριψε πολύ γρήγορα. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να σημαδέψω όσο πιο γρήγορα μπορούσα και να του ρίξω. Φυσικά αστόχησα... Αστόχησα σε ένα τρίκιλο ψάρι....Τα έβαλα με τον εαυτό μου, αλλά μην έχοντας τίποτε άλλο συνέχισα τα καρτέρια μήπως και φανεί κάποιο άλλο ψάρι. Μάταια όμως. Παρόλο που ο βυθός ήταν εξαιρετικός με πλάκες, ποσειδωνίες αρκετή θολούρα, δεν είδα κάτι αξιόλογο. Μια μικρή τσιπούρα εμφανίστηκε κάποια στιγμή, αλλά μόλις με πήρε χαμπάρι εξαφανίστηκε στην στιγμή!!! Μου έκανε φοβερή εντύπωση, η έλλειψη των ψαριών. Ψάρευα για 2 ώρες δεν είδα κάτι το εντυπωσιακό πέραν του λαβρακιού. Μάλιστα σε κάποια στιγμή, τα ψάρια εξαφανίστηκαν όλα, τρυπώνοντας κάτω από τις διάφορες πλάκες. Πλακώθηκα στα καρτέρια προσπαθώντας να δω ποιος ήταν ο κυνηγός που τα έχει τρομάξει και από πού έρχονταν. Μάταια και πάλι. Δεν είδα τίποτα. Τότε άκουσα τον θόρυβο μιας μηχανής. Βγάζοντας το κεφάλι μου έξω, είδα μια τράτα να έχει ρίξει τα δίκτυα της. Το τρεχαντήρι βγήκε στην παραλία, έξω έξω, έδεσαν ένα σκοινί σε ένα μεγάλο δέντρο για να έχουν κόντρα, και μάζευαν το δίχτυ. Βλέποντας την ερημιά του τοπίου, αποφάσισα να πλησιάσω την τράτα. Όταν πλησίασα κοντά ενεργοποίησα και την υποβρύχια κάμερα. Χαιρέτησα τους ψαράδες και αυτοί ανταπέδωσαν. Ψάρευαν σαρδέλα. Με ρώτησαν γελώντας αν ήθελα καμιά σακούλα με σαρδέλα. Τους ευχαρίστησα και συνέχισα να τραβάω το πλάνο μου. Είχαν εγκλωβίσει έναν μεγάλο αριθμό ψαριών.

Εγκλωβισμένες σαρδέλες....

Συζητώντας μαζί τους, μου είπαν ότι η ποσότητα που είχαν πιάσει ήτανε μικρή, περίπου καμιά δεκαριά τελάρα. Όταν τους ρώτησα πόσο μεγάλη είναι μια καλή καλάδα, η απάντηση με εξέπληξε. 60 με 70 τελάρα είναι μια καλή ψαριά!!! Έμεινα εμβρόντητος. Να γιατί τα ψάρια είχαν εξαφανιστεί.  Για να μην σκιστεί το δίχτυ, έβαζαν μια απόχη και την γέμιζαν με τα ψαράκια. Μετά την έπιαναν δύο άτομα και μετέφεραν τις σαρδέλες στα τελάρα. Χάζεψα λίγο ακόμα αυτόν τον διαφορετικό τρόπο ψαρέματος και πήρα το δρόμο του γυρισμού. Βρήκα και μια σαρδέλα η οποία είχε καταφέρει να ξεφύγει από το δίχτυ, αλλά τα πολλαπλά τραύματα της την είχαν αποτελειώσει.

Ένα από τα θύματα....

Απογοητευμένος και άπραγος βγήκα και πήγα στο αμάξι. Μέχρι να τακτοποιήσω τα πράγματα μου, η τράτα και είχε βγει στα ανοιχτά και έριχνε τα δίχτυα της πάλι. Μια ακόμα οικολογική καταστροφή με τις ευλογίες του νόμου ήταν έτοιμη να ξανά-διαπραχθεί. Εκνευρισμένος από το όλο θέμα και θέαμα, οδήγησα μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω και ξαναβουτήξα. Εδώ το τοπίο είχε αλλάξει εντελώς. Είχε απίστευτη θολούρα και μάλλον επρόκειτο λόγω της ιχθυοκαλλιέργειας. Ο βοριάς που είχε δυναμώσει λίγο, τα έχει κάνει όλα μαντάρα. Με το ζόρι έβλεπα την άκρη το ψαροντούφεκού μου. Τα νερά ήταν πιο κρύα από ότι πριν. Συνέχισα να κάνω τα καρτέρια μου χωρίς μεγάλη επιτυχία. Σε μερικές μεριές δεν έβλεπα ούτε την μύτη μου. Δεν κυκλοφορούσε τίποτα. Πλησίασα σε μια πλατφόρμα της ιχθυοκαλλιέργειας και αφού πήρα μια βαθιά ανάσα, βούτηξα. Με το ζόρι έβλεπα στο ένα μετρό. Λίγο πριν ξεμείνω από αέρα, είδα μια σκιά ενός ωραίου λαβρακιού να εμφανίζεται με ταχύτητα μπροστά μου. Το ψάρι, με το που με πήρε χαμπάρι, έστριψε και χάθηκε μέσα στην θολούρα. Ενστικτωδώς σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Η απόλυτη ηρεμία..... Ούτε ένα χτύπημα, ούτε το μόλυνε ξετυλίχτηκε.

"Μάλλον αστόχησα....." σκέφτηκα. Έπιασα το σκοινί του ψαροντούφεκου και άρχισα να το μαζεύω. Όμως υπήρχε κάτι βαρύ στην άλλη άκρη. Καθώς μάζευα το σκοινί ένοιωσα κι ένα τρέμουλο.

"Μάλλον δεν αστόχησα....." σκέφτηκα χαμογελώντας και μάζεψα το υπόλοιπο σκοινί με γρήγορες αλλά σταθερές κινήσεις. Ως δια μαγείας, μπροστά στα μάτια μου, εμφανίστηκε ένα μεγάλο λαβράκι χτυπημένο στο σβέρκο. Η βέργα μάλλον του είχε σπάσει την σπονδυλική στήλη και αυτό δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πέραν ενός απαλού τρέμουλου. Τον πήρα αγκαλιά και αφού του έδωσα ένα γρήγορο τέλος, το γέμισα φιλιά.

Το μεγάλο....

Είχα χάσει ένα μεγάλο λαβράκι που δεν έπρεπε να το χάσω, και μου είχε Δώσει ένα άλλο που δεν έπρεπε να το πιάσω. Αφού το κρέμασα στην ψαροβελόνα μου, συνέχισα να κάνω τα καρτέρια μου. Μια από τα ίδια. Θολούρα, κρύο και πολύ νέκρα. Είχε περάσει άλλη μια ώρα χωρίς να δω κάποιο ψάρι. Αποφάσισα να κάνω μερικά καρτέρια και να βγω. Σε ένα από αυτά μου φάνηκε ότι είδα μια σκιά να γλιστράει πάνω από μια πλάκα.

"Είναι όντως ψάρι ή μήπως με ξεγελούν τα μάτια μου;;;" αναρωτήθηκα.... Όμως αυτή η σκιά διέφερε από τις υπόλοιπες που είχα δει σήμερα. Έτσι επικεντρώθηκα και όταν την ξαναείδα σημάδεψα όσο μπορούσα καλύτερα και πάτησα την σκανδάλη. Αυτή τη φορά το μόλυνε ξετυλίγονταν με φρενήρη ταχύτητά. Είχα πετύχει τον στόχο μου, αλλά δεν ήξερα τι ήτανε; Μάζεψα το σκοινί με σταθερή ταχύτητα, αλλά όποτε το ψάρι σκορτσάρε, του άφηνα σχοινί. Πάντα όμως το είχα τεντωμένο. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, που έμοιαζαν για αιώνες, πήρα στην αγκαλιά μου ένα δεύτερο λαβράκι, χτυπημένο στην ουρά!!! Αγκαλιές και φιλιά.....

Το μικρότερο...

"Ούτε αυτό το ψάρι έπρεπε να το πάρω.... Ήθελε και μου το Έδωσε!!!" σκέφτηκα. Έκανα, ακόμα μερικά καρτέρια κι βγήκα. Πήγα λίγο πιο κάτω και ξανά-βούτηξα. Εδώ τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Έβλεπα αρκετά καλά και είχε και λίγο κυματισμό. Πέρασαν άλλες δύο ώρες χωρίς να δω κάτι το αξιόλογο. Σε μια στιγμή, καθώς κολυμπώ στην επιφάνεια, βλέπω μερικές πέρκες να είναι μαζεμένες στο κέντρο μιας πλάκας. Κοιτάζω καλύτερα και βλέπω ένα παραλλαγμένο χταπόδι. Βουτάω κατά πάνω του και αρχίζω να παίζω μαζί του. Είναι περίπου ενάμιση κιλό. Κάναμε αρκετά λεπτά παρέα. Βασικά εγώ το παρενοχλούσα κι αυτό το καημένο προσπαθούσε ξεφύγει.

Ένας φίλος φουσκωμένος....λίγο....

Στο τέλος, μιας και μου είχες χαρίσει όμορφα πλάνα, το άφησα να φύγει. Το χαιρέτησα και κολύμπησα προς το αμάξι μου, όπου και βγήκα.
Έβγαλα τις φωτογραφίες που ήθελα και καθάρισα τα ψάρια. Το μεγάλο ήταν νηστικό, ενώ το μικρό είχε μεγάλη όρεξη και είχε φάει: δύο χειλούδες, ένα μπαρμπούνι, ένα μουσμούλι και έναν μισοχωνεμένο σπάρο!!! Μπράβο όρεξη!!! Άλλαξα, την έπεσα στο φαΐ. Μου έκανε εντύπωση, παρ όλες τις ιδανικές συνθήκες, δεν είδα ψάρια και αυτό είναι που με πείραξε περισσότερο. Δεν με νοιάζει τόσο πολύ να τα πιάσω. Προτιμώ να τα δω και ας μην πιάσω κανένα. Όμως εδώ δεν είδα ψάρια.....

Τα δύο μαζί!!!!

Υστερόγραφο. Το μεγάλο λαβράκι ήταν 2,9 κιλά ενώ το μικρότερο ήταν 2,5 κιλά. 


Translation of the above article.


Title: As the tide turns.....

(1st picture: It was a bit cold....)

Photo-video: Zacharias Skevofilax.

Although the weather forecast was predicting unstable weather, I did not want this opportunity to get lost. There is a saying in Greece that states: madness does not go to the mountains .... Also during the month of May, amature spearfishing it is forbidden by the Greek legal system. I loaded my gears very early in the morning and I drove for the place where I wanted to dive. After two and a half hours of driving I arrived at the designated place. The sky was cloudless, but it was too cold. 3 degrees Celsius. The north sea-brease was making things more difficult. I got dressed as fast as I could and dove. The sea was clear but cold. My diving-watch was showing 13 degrees Celsius. But who cares? I started diving in the shallows to warm my lungs. It was on the second ambush and without activating my underwater camera, I saw a good sea bass (Dicentrarchus labrax). The fish came behind me, where I was not well hidden. It came slowly, inspecting me, and turned away very quickly. The only choice I had was to aim and pull the trigger as fast as possible. Of course I missed ... I did not catch a three kilo sea-bass.....I blamed myself for the miss. On the other hand, the only thing I could do is to continue fishing. I kept ambushing hoping that another big fish would appear, but in vain. Although the seabed was excellent for fishing since it was coverd with flat rocks, posidonia enough blur, I did not see anything remarkable. A small (gilt-head) sea-bream (Sparus aurata) appeared, but when it saw me disappeared immediately!!! I was astonished by the absence of fish. I was fishing for two hours, I did not see anything impressive besides the sea-bass. At some point, the small fish disappeared all, hiding under the various rocks. I dove at once ambushing on the first rock I found, trying to see who the preditor was and from which direction was coming. In vain again. I did not see anything. The only thing that was different was the noise of a boat-machine. I looked around and saw a fishing trawler throwing its nets. After few minutes, the fishing trawler came out on the beach. The fishermen tied a rope to a large tree to have a stand and gathered the nets. Realising the absence of fish, I decided to approach the fishing trawler. When I approached it, I turned on the underwater camera. I saluted the fishermen and they also saluted me back. They were catching sardines. They were teasing me by asking if I wanted a bag of sardines. I thanked them and continued to film their big catch.
(2nd picture: The trapped sardines...)

Talking to them, they told me that the amount they had caught was small, about ten buckets. When I asked them how big is a good catch, their answer surprised me. 60 to 70 buckets was a satisfactory catch !!! I was speechless. That was why the fish had disappeared from this area..... 

In order not to tear the net, they put a smaller net and filled it with the sardines. Two people were picking up the smaller net from different sides and carried the sardines to the buckets. I stayed and observed this different way of fishing for a while and then I decided to change fishing place. On the way back I also found a sardine that had managed to escape from the net, but due to its multiple wounds had died.
(3rd picture: One of the victims.... )

Disappointed and with out caching anything, I went out and got in the car. While I was settling my gears, the trawler had gone out and was throwing its deadly nets nets again. Another ecological disaster with the blessings of the law was ready to be re-committed. Frustrated from the whole scene, I drove a few miles, got ready and dove. Here the underwater landscape had changed completely. The sea was unbelievably blurry. I think that the main reason was the near-by fish farming. The north wind was starting to blow more, making my fishing more difficult. I could barely see the tip of my speargun. The sea was much colder than before. I continued my ambushes without great success. Nothing was swimming. I approached a platform of the fishery, I took a deep breath and dove. The visibility was not more than a meter. Just before I was out of air, I saw a shadow of a nice sea bass appearing in front of me at great speed. Once the fish noticed my presence, turned and got lost in the blur. I instinctively aimed and pulled the trigger. The spear disappeared in the thick blur and then ... the absolute calm ..... Nothing...... peace and quiet....

"Probably I missed the target ....." I thought. I started reeling the rope of my speargun, when I felt a very light trebling on the tips of my fingers. I felt that I was dragging something heavy with the spear. "I probably did not miss....." I thought smiling. I reeled in the rest of the rope with quick but steady moves. A big sea bass  appeared in front of me out of the blue. It was shut on its neck. The spear had probably broken its spine. This was the reason that the only thing I felt was a gentle tremble. I embraced it, kissed it and asked for forgiveness for the pain I had caused it. 

(4th picture: The bigger one...)

I had missed on a great sea bass I should not, and the Almighty had been Given me another one that I should not. After I hung it on my weight belt, I continued with my ambushes. Nothing had changed: Blurred, cold and no fish. Another hour passed without seeing any fish. I decided to make some more ambushes before I finished my fishing expedition. In one of these ambushes, it seemed to me that I saw a shadow gliding over a flat rock.

"Was it real a fish what I saw or my eyes tricked me?" I wondered.... But this shade differed from the rest that I had seen today. So I concentrated on my ambush and when I saw it again coming, I aimed as good as I could at it, and pulled the trigger. But this time the rope of the reel was unfolding with frenzy speed. I managed to hit my target, but did not know what it was? I reeled in the rope with a steady speed, but whenever the fish was running, I released some rope, having the rope always stretched. After a few seconds, that looked like centuries, I took in my arms a second big sea bass, that was hit on its tail !!! Hugs and kisses... 

(5th picture: The smaller one...) 

"I should not have taken this fish too... but the Almighty Wanted me to have it and Gave it to me !!!" I thought. I did a couple more ambushes and I got out. I drove a little further and dove again. Here the visibility was better. The waters were much clearer even though there were some waves. Two more hours had passed without seeing anything remarkable. At one point, as I was swimming on the surface, I saw a few painted combers (Serranus scriba) gathered around a rock. I focused on the rock and I saw a camouflaged octopus (Octopus vulgaris).  I dove and started playing with it. It was about a kilo and a half. I spent several minutes playing with it. When I felt that I was harassing it, while it was trying to escape, I let it go. 

(6th picture: The blow-up friend.....)

I swam to my car and got out. I took the pictures I wanted and cleaned the fish. The big one was probably fasting since its belly was empty, while the smaller one had a great appetite. It had swollen two small green ballan wrasse, a goatfish, an axillary sea-bream (Pagellus acarne) and a half-digested white sea-bream !!! Now this is what I call great appetite !!! I changed and put my cloths. Then I ate what I had brought with me. I was astonished, that despite all the ideal conditions, I did not see any fish. I prefer seeing them than catching them, but I did not see any ..... 

(7th, 8th, 9th picture: Both the fish.....)

P.S. The big sea bass was 2.9 kilos, while the smaller one 2.5 kilos.

Θαλάσια Καρπάθικα Πασχαλινά Δώρα.... Μέρος 2ο

Έτσι ήταν ο καιρός το Μ. Σάββατο!!!

Φωτογραφία-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Όλα τα σφάζω....
'Ολα τα μαχαιρώνω....

Ημέρες του Πάσχα στην Κάρπαθο κυλούσαν μέσα στην απόλυτη ησυχία. Το μελτέμι είχε κοπάσει και η θάλασσα σιγά-σιγά ηρεμούσε. Εννοείται πως πήγαινα για ψάρεμα σχεδόν κάθε μέρα, αλλά τα αποτελέσματα ήταν μηδαμινά. Κάποια στιγμή ήρθε και το κατσικάκι για να το ετοιμάσει η μητέρα μου για την Κυριακή του Πάσχα. Η παράδοση στο νησί είναι να ψήνεται στον ξιλόφουρνο (όσοι έχουν) ή στην ηλεκτρική κουζίνα. Γίνεται γεμιστό και η νοστιμιά του δεν περιγράφεται. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να το παίξω χασάπης υπό τις καθοδηγίες της μητέρας μου. Δεν γίνεται να τα έχω με κόρη χασάπη (την Σταυρούλα) και να μην ξέρω τα βασικά. Ξεκίνησα λοιπόν να κόβω όπου μου έλεγε η κυρά Μιμήτσα. «Όχι αυτό, κόψε εδώ, μην το πειράξεις αυτό...κλπ» Τελικά 'εφερα εις πέρας το καθήκον μου.... 

Μετά βγήκα έξω στον κήπο για να δω τα τεκταινόμενα του πατέρα μου. Ο κήπος είχε αρχίσει σιγά-σιγά να παίρνει την καλοκαιρινή του μορφή. Τα χειμωνιάτικα λαχανικά (μπρόκολα, κουνουπίδια κλπ...) τελείωναν και τα καλοκαιρινά έπαιρναν σειρά. (ντομάτες, πιπεριές, αγγουριές, πεπονιές....) Βοήθησα όσο μπορούσα τον farmer John και η μέρα κύλισε όμορφα και ήσυχα. 

Ο κήπος αλλάζει όψη...

Το πρωί όμως του Μεγάλου Σαββάτου η θάλασσα είχε κολλήσει πάλι. Γνωρίζοντας ότι το Καρπάθιο μπορεί ξαφνικά να αλλάξει διάθεση και να αγριέψει, μόλις τελείωσε η εκκλησία, για να προλάβω τον καιρό, είπα να πάω για την τελευταία Πασχαλιάτικη βουτιά στην αγαπημένη μου Κάρπαθο. Αποφάσισα να κάνω μια πολύ μεγάλη βουτιά και να διανύσω μια μεγάλη απόσταση. Θα ψάρευα και βαθιά και ρηχά. Τα φόρτωσα όλα και έφυγα για τον ψαρότοπο. Για να μην κολυμπήσω το ίδιο μέρος ξανά, παρκάρισα το αμάξι, ντύθηκα, τα φορτώθηκα όλα και περπάτησα περίπου κανένα χιλιόμετρο. Πέρασα την ράχη του επόμενου κάβου και κατέβηκα στην παραλία του καταϊδρωμένος. Βούτηξα και η θάλασσα μου φάνηκε τόσο δροσερή....

Ξεκίνησα το ψάρεμά μου ψάχνοντας τα λάφυρα που θα μου πρόσφερε η γαλάζια θεά. Στα ρηχά βρήκα δύο καλά μπαρμπούνια. Ειδικά το δεύτερο ήταν πολύ καλό. Ανοίχτηκα μιας και δεν βρήκα τίποτα. Πλησιάζοντας σε ένα κοφτό κατρακύλι, αποφάσισα να αλλάξω ψαροτούφεκο και να πάρω το πιο μακρύ ψαροτούφεκο, μήπως και πάνω στο κοφτό υπήρχε κανένα μεγάλο ροφοειδές. Κάνω την βουτιά, αλλά μάταια. Δεν υπήρχε τίποτε. Κοιτώντας δεξιά-αριστερά, βλέπω δύο μεγάλους αυλόστομους. Γυρίζω στην σημαδούρα, παίρνω το μικρότερο όπλο, αλλά πάνω στην φούρια μου ξέχασα να βάλω την υποβρύχια κάμερά μου κι έτσι έχασα ένα ωραίο πλάνο, καθώς έπιασα τον έναν από τους δύο μεγάλους αυλόστομους. Τακτοποιώ το ψάρι και καθώς παίρνω το μακρύ ψαροτούφεκο, βλέπω λίγο πιο βαθιά έναν μεγάλο σαργό να κόβει βόλτες. 

«Δεν νομίζω ότι θα κάτσει καθώς τον πλησιάζω, αλλά δεν έχω κι άλλη επιλογή...» σκέφτηκα. Όταν ετοιμάστηκα βούτηξα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα. Προς έκπληξή μου ο σαργός συνέχιζε αμέριμνος να σουλατσάρει στον βυθό. Τον πλησιάζω όσο μπορώ και μόλις είμαι εντός πεδίου βολής, περιμένω και όταν μου έδωσε καλύτερο στόχο πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα έφυγε με απίστευτη ταχύτητα, πλήττοντας τον σαργό καίρια. Δεν το πίστευα στα μάτια μου την όλη συμπεριφορά του μεγάλου σαργού. Συνήθως οι σαργοί μόλις με πάρουν χαμπάρι, εξαφανίζονται. Αυτός όμως όχι. 

Ο μεγάλος σαργός...

Μάζεψα την βέργα μαζί με τον υπέροχο κιλίσο σαργό. Έκανα μερικές βουτιές ακόμη χωρίς να δω τίποτα το σπουδαίο. Άλλαξα πάλι όπλο και ξεκίνησα το ψαχτήρι σε κάποιες βαθιές πλάκες. Στην βαθύτερη βουτιά μου (-22 μέτρα) έψαξα μια ωραία σπηλιά που στο παρελθόν έχω πάρει μεγάλα μαύρα. Όμως δεν είδα τίποτα. Κοιτώντας δεξιά-αριστερά, είδα λίγο πιο ρηχά κάτι ωραίους σαργούς. Σέρνομαι παράλληλα με την στενόμακρη πλάκα προς τα ψάρια, τα οποία πήγαν να τρυπώσουν στην διπλανή σχισμή που ήξερα. Πρόλαβα κι έριξα στον τελευταίο σαργό και τον έπιασα. Ένα ωραίο ψάρι, λίγο πιο μικρό από τον προηγούμενο σαργό.

Ο βαθύς σαργός...

Έψαξα τριγύρω και έπιασα άλλους δύο σαργούς. Καθώς τους κρεμώ στην σημαδούρα μου, βλέπω μακριά μου κάτι μεγάλους σκάρους. Κατευθύνομαι προς τα εκεί. Αποφεύγω το κοπάδι και καρτερεύοντας τον αρχηγό. Είναι ένας σκάρος του κιλού!!! Θέλοντας να μην τρομάξω το υπόλοιπο κοπάδι, προσπαθώ να σκοτώσω τον σκάρο για να μην σπαρταρίσει και διώξει όλους τους άλλους. Η βολή όντος έγινε στο κεφάλι του σκάρου, αλλά η βέργα, λόγω της απόστασης γλίστρησε, ξύνοντας το κεφάλι του. Το ψάρι τρύπωσε σοκαρισμένο στην πρώτη πλάκα που βρήκε. Γνωρίζοντας ότι δεν θα μείνει για πολύ εκεί, όπλισα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και βούτηξα στην πλάκα όπου είχε τρυπώσει ο σκάρος. Βουτώ και κοιτώ μέσα στην πλάκα. Νομίζω ότι βλέπω το πλαϊνό του πτερύγιο, και ρίχνω. Όμως αυτό που είδα ήταν η ουρά του και τραβώντας έξω την βέργα, ήρθε ανάποδα το ψάρι. Πήρα αγκαλιά τον μεγάλο σκάρο και αναδύθηκα. Έκανα ένα ακόμη καρτέρι και πήρα έναν καλό σκάρο. Άφησα το υπόλοιπο κοπάδι ήσυχο και προχώρησα παρακάτω. Σε κάποιες σχισμές έπιασα άλλους άλλους δύο σαργούς. Αποφάσισα να τερματίσω το ψάρεμά μου σε μια γνωστή αλλά καλή πλάκα αρκετά μακρυά μου. Το δε βάθος της είναι αμελητέο. Καθώς κολυμπώ φτάνω σε έναν τόπο με πολλές πλάκες ανάμεσα στα φύκια. Είναι ένα πονηρό και δύσκολο μέρος, γιατί τα ψάρια όταν τρυπώσουν δύσκολα τα βρίσκεις. Έτσι κι έγινε με δύο καλούς σαργούς. Όμως καθώς αναδύομαι βλέπω κάτι σκιές σε μια πλάκα παρακάτω. Αναδύομαι και βουτώ αμέσως. Αυτήν την φορά υπάρχουν 5-6 μελανούρια κάτω από μια πλάκα. Προλαβαίνω και ρίχνω σε ένα από τα πιο μεγάλα κι έπιασα ένα ψάρι κοντά στο μισό κιλό.

Το μεγαλύτερο μελανούρι...

Συνεχίζοντας παρακάτω, παρατηρώ ότι τρέχουν μελανούρια. Σε μια στιγμή τα ψάρια κολυμπούν παράλληλα σε μια μακριά πλάκα. Βουτώ γρήγορα και την ώρα που περνούν από κάτω μου, σημαδεύω ένα από τα πιο μεγάλα και ρίχνω. Πιάνω ένα λίγο πιο μικρό από το προηγούμενο. 

«Κάθετη βολή σε μελανούρι!!! Ήθελε να μου το Δώσει αυτό το ψάρι...» σκέφτηκα. Είχα πλησιάσει στο τέρμα που είχα οριοθετήσει τη βουτιά μου. Λίγο πριν την πλάκα που θα έπαιρνα αμπάριζα για το γύρισμα, βλέπω μια ωραία πράσινη πετροχειλού. Το ψάρι είναι περίπου κοντά στο κιλό. Αρέσουν πολύ στον πατέρα η σούπα που κάνουν αυτά τα ψάραι.  Την αφίσα να περάσει τις διάφορες πλάκες και μόλις έφτασε δίπλα σε μια σκοτεινή σχισμή, το ψάρι κάπως ηρέμησε. Πήρα μια ανάσα βούτηξα και την έπιασα. Κατόπιν κολύμπησα να βρω τη γνωστή πλάκα. Ξέροντας που είναι, κολύμπησα κοιτώντας τα σημάδια μου και την βρήκα. Όμως δεν είχε ψάρι από κάτω της αλλά πάνω της. Ένας ροφός 2,5-3 κιλά πήρε δρόμο και χώθηκε στην διπλανή πλάκα. Γνωρίζοντας το μέρος καλά, περίμενα να δω που θα πάει ο ροφός, μιας και η πλάκα που μπήκε ήταν διαμπερής. Όντως, το ψάρι βγήκε από την άλλη πλευρά, προσπάθησε να κρυφτεί στην συκιές που σχημάτιζαν οι διάφορες σχισμές, για να καταλήξει έξω απ’ το θαλάμι του. Εκεί στάθηκε σαν λαμπάδα και με κοίταξε. Όταν πλησίασα, έστριψε και χώθηκε μέσα στο θαλάμι του. Φτάνοντας στο σημείο που χώθηκε ο ροφός, περίμενα λιγάκι. Το βάθος ήταν αμελητέο. Το πολύ 5 μέτρα. Μετά από λίγο είδα μια μύτη να προεξέχει από τον βράχο. Τραβήχτηκα λίγο πίσω και βούτηξα. Αυτό έκανε τον ροφό να βγει κι άλλο έξω. Ήμουν έτοιμος, και μόλις ξεπρόβαλα από την πλάκα σημάδεψα και έριξα. Η βέργα πέτυχε  το ψάρι στο αριστερό του μάτι. Όλα τώρα είχαν γίνει εύκολα. Τράβηξα έξω τον περίπου 3 κιλά ροφό, τον πήρα αγκαλιά και ανεβήκαμε στην επιφάνεια. 

Να και ο βασιλιάς!!!

Βασικά εκεί τελείωσε το ψάρεμά μου. Τακτοποίησα το ροφό και τράβηξα για την παραλία. Καθώς πλησιάζω να βγω, βλέπω μεσαίους σαργούς σε κάτι πλάκες. Τα ψάρια αυτά τα γνωρίζω και δεν πιάνονται. Με το που με είδαν σκορπίσανε και μπήκανε σε πολύ δύσκολες τρύπες. Δεν ασχολήθηκα καθόλου, αλλά μου τράβηξε το ενδιαφέρον μια ούγενα που πετάχτηκε από μια μεγάλη και εύκολη πλάκα. 

«Άντε, ας κάνω μια τελευταία βουτιά και βγαίνω....» είπα μέσα μου. Βουτώ και κάτω από την πλάκα υπάρχει ένας μεγάλος κέφαλος. Ενστικτωδώς σημαδεύω και ρίχνω. Πιάνω το τελευταίο μου τρόπαιο και βγήκα έξω. 

Ο κιλίσιος κέφαλος...

Κοιτώντας το ρολόι μου, είχα κλείσει έξι ώρες ψαρεύοντας και είχα διανύσει πάνω από ένα μίλι. Αφού τακτοποίησα τα πάντα μπήκα μέσα στο αμάξι για να γυρίσω πίσω. Με το που κάθισα στην καρέκλα του οδηγού, εκεί κατάλαβα την κούρασή μου. Ήμουν πτώμα!!! Ευτυχώς οι αποστάσεις στην Κάρπαθο δεν έχει πολύ μεγάλες. Έτσι μετά από μερικά λεπτά ήμουν σπίτι. Ξεκούραση!!! Αφού ξεκουράστηκα αρκετά, τοποθέτησα τα ψάρια κατάλληλα για τις ανάλογες φωτογραφίες. Το καθάρισμα θα γινόταν αύριο.

Το Πάσχα στην Κάρπαθο έλαβε τέλος...

Είχε μεγάλη όρεξη...

Εμπρός μάρς...

Όμως ο καιρός έχει αρχίσει να αλλάζει πάλι. Σύννεφα μαζεύτηκαν πάνω το νησί και σε μερικές ώρες έβρεχε. Η βροχή κράτησε όλο το βράδυ. Κάποια στιγμή έριξε και λίγο χαλάζι. Την Κυριακή του Πάσχα νωρίς το πρωί, εγώ και η Σοφία, αναλάβαμε να καθαρίσουμε τα ψάρια. Μας πήρε περίπου ένα δίωρο να το τακτοποιήσουμε όλα. Ο ροφός είχε μεγάλη όρεξη και πήγε φαγωμένος. Είχε καταπιεί ολόκληρο έναν κάβουρα κι έναν γερμανό (ψάρι κι όχι τουρίστα...χαχα). 
Κατόπιν στρώθηκε το πασχαλινό τραπέζι, κι ένα γερό τσιμπούσι ξεκίνησε. Το κατσικάκι,  η γέμισή του, οι πατάτες του φούρνου μαζί με την ντόπια σαλάτα του πατέρα μου έτρεχαν να σωθούν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Εννοείται ότι τσουγκρίζαμε αυγά και νικήτρια βγήκε η κυρά Μιμήτσα. Μας έσπασε όλων τα αυγά!!!

Και του χρόνου!!!

Η μέρα κύλησε ήρεμα κι έτσι τελείωσαν οι πασχαλινές διακοπές στην Κάρπαθο. Το καλοκαίρι είναι κοντά. Θα τα ξαναπούμε από την Κάρπαθο όταν έρθει η κατάλληλη ώρα...... 

Translation of the above article. 

Title: Karpathian Sea Easter Gifts... Part 2

Photo-video: Zacharias Skevofilax  

(1st picture:This was the weather on Good Saturday!!!)

The Easter days in Karpathos were passing in absolute tranquility, while the NNW winds were calming down. Of course I went fishing almost every day, but my catches were very minimal.
(2nd picture: I am the butcher...).
On Good Thursday, the goat for Easter Sunday's feast arrived. The island's tradition states that it should be baked in an wooden oven (for those who have one) or in the electric one. The goat gets stuffed and tastes delicious. Since I am dating a butcher's daughter (Stavroula), I decided to became a butcher for a while under the guidance of my mother. So I began to cut where Lady Mimitsa was telling me. "Not that, cut it here, do not touch this..... etc ..." Eventually I finish with my butcher's duty...Then I went out to the garden to see what my father was doing. The garden had slowly begun to take its summery look. The winter vegetables (broccoli, cauliflower etc ...) were ending and the summer ones were starting to grow. (tomatoes, peppers, cucumbers, cantaloupe ....) I helped Farmer John as much as I could and the day passed smoothly and quietly. 

(Picture #3: The garden is changing face...)
But on the morning of the Good Saturday, the sea was motionless again. Knowing that the Karpathian sea can suddenly change and get rough, right after the church has finished, I decided to go for my last Easter dive in my beloved Karpathos. Since it would be my last dive, I decided to fish by covering a great distance. I was planning to fish the shallows as well as the deeper places that I knew. I loaded my gears in my car and drove for the fishing grounds. In order not to swim the same area twice, I parked the car, got dressed, took all the needed fishing gears, and walked about a kilometre. I passed the next cape and climbed down the small cliff and reached the beach very sweaty due to the sunny day. I dove and the sea seemed so cool.... I started my fishing expedition by searching for the gifts the blue goddess would offer me. In the shallow I found two good goatfish, (Mullus surmuletus) Especially the second was a very nice one. I swam to a deeper place since I did not find anything in that bay. As I approached an underwater cliff, I decided to change the speargun and took a longer one in case there was a big grouper around the cliff. I dove, but in vain. Nothing was there. Looking around I saw two big trumpet-fish (Fistularia commersonii). I returned to the buoy, took a smaller speargun, but on my rush I forgot to put on my underwater camera and thus I lost a nice video-shot as I caught one of the two big trumpet-fish. I put the fish on my buoy and as I took the longer speargun, I saw a large white sea-bream (Diplodus sargus) swimming around a deeper rock.
"I do not think it will stay around as I will approach it, but I have no choice..." I thought. When I was ready, I dove as quietly as I could. To my great surprise, the big white sea-bream continued to swam around. I was approaching it as close as I could. When I got in range, I waited to have a better target and then pushed the trigger. The spear left at incredible speed, striking crucially the big white sea-bream.  I could not believe what was happening. This was a strange white sea-bream's behaviour. Usually, these fish disappear when they see a diver with a speargun, but this did not!!!
(4th picture: The big white sea-bream...)
I reeled in the spear along with the beautiful white sea-bream  I continued my diving without seeing anything great. I took the smaller speargun again and started searching some rocks on the sea bed. At my deepest dive (-22 meters) I searched a nice cave that in the past I had caught some big dusky groupers (Epinephelus guaza). Unfortunately I did not see anything. But as I looked outside of the cave, I saw some nice white sea-breams swimming few meters further. I changed direction and crawled alongside the long-sanded rock towards the fish, which they swam and entered in the next slit that I knew. I aimed at the last fish and pooled the trigger. I caught another white sea-bream, a bit smaller than the previous one.

(5th picture: The deepest white sea-bream...)
I searched around and caught two more white sea-breams. As I was putting them on my buoy, I saw some big parrot-fish (Sparisoma cretense) further away from me. I swam towards them. I ignored most of the fish and concentrated towards the leader of the fish, which was the biggest of all. The leader was big parrot-fish about a kilo!!! I tried to kill instantly the leader by shooting it on he head. This way the rest of the part-fish would not be scared. I managed to shoot it on the head, but the spear, due to the distance, just scratched its head. The fish in shock burst under the first rock it found. Knowing that it would not stay for long, I armed my speargun as fast as I could and dove on the rock where the fish was hiding. Looking inside the rock, I thought I saw its side fin and pressed the trigger. But what I saw was its tail and pulling out the shaft, the fish came tale first. I took the big parrot-fish and emerged. In my next ambush, I caught another big parrot-fish. I left the rest of the herd and started searching some rocks. In some slits I caught another two white sea-breams. At that point I decided to end my fishing expedition in a rock at the shallows, that in the past I had caught dusky groupers. As I was swimming, I reached a place with many flat rocks between the seaweed. It is a cunning and difficult place, because if the fish get under the rocks, it is very difficult to catch them. So it happened with two good white sea-brreams. As I was emerging from an unsuccessful search, I noticed some shadows under a nearby rock. I got a fast breath and dove right away. This time there were 5-6 saddled sea-breams (oblada malanura) under the rock. I was able to catch one of the biggest ones which was about half a kilo.
( 6th picture: The biggest saddled sea-bream...)
As I continuing my fishing, I notice that saddled sea-breams were running. At one point the fish swam in parallel to a long rock. I dove quickly and as they pass below me, I aimed at the biggest one and pulled the trigger. I caught one, a little smaller than the previous one.
"Vertical shot on saddled sea-breams, while running!!! The Almighty wanted me to have this fish ... " I thought. At that time I was approaching the end of my diving expedition as I had planned, when I saw a nice green ballan wrasse (labrus bergylta). The fish was about a kilo. My father loves the fish-soup that is made out of this kind of fish. I let the fish to pass from the various rocks and as soon as it came next to a dark slit, the fish calmed down. I took a breath, dove and caught it. Then I swam looking for the rock that I was planning to stop fishing. Unfortunately there was not a dusky grouper under it, as I was expecting, but it was over it. A 2.5-3 kilogram dusky grouper swam under a nearby rock. Knowing the area well, I waited to see where the dusky grouper would go, since that rock that the fish got under could not provide it any cover. Indeed, the fish came out from the other side of the rock, trying to hide in the different shadows and reached its cave. There it turned and looked at me. As I approached, it turned and went into its chamber. I swan even closer to the rock, very quietly and I waited. The depth was negligible, not more than 5 meters. After few seconds, I saw its nose protruding from the rock. I pulled myself a little behind the rock and dove. The curiosity of the dusky grouper made it to come out of its cave even more. I was ready, and when I saw it, aimed at its eye and pulled the trigger. The dusky grouper was shut on its left eye. I pulled out the about 3 kilos fish easily, embraced it and emerged to the surface.
(7th picture: Here is the king!!!)
At that point my fishing was over. I put dusky grouper on my buoy and swam towards the beach. As I approached the beach, I saw some middle white sea-breams. These fish are very familiar with divers. By the time they saw me, they scattered and went into very difficult holes among the bottom rocks. I did not bother to look for them, but my curiosity was attracted by a white sea-bream that was wondering around a rock. As I came closer, it took off.
"I would dive one last time and then I would go out ... " I said Ito myself. Under the rock, there is a big mullet (Mugil cephalus).  Instinctively I aimed and shot it. I embraced my last trophy and got out.
(8th picture: The big mullet is caught...)
Looking at my diving watch, I saw that I was fishing for six hours and had covered a distance more that a mile. I put my gears into my car and got ready to returned home. When I sat on the driver's chair, I realized my tiredness. I felt like a corpse !!! Fortunately, the distances in Karpathos are not long. So after a few minutes I was home relaxing!!! After I had enough rest, I placed the fish and took some pictures. The cleaning would be done tomorrow.
(9th picture: Easter fishing in Karpathos is over...)
(10th picture: Let get started...)
(11th picture: It had a great appetite....)
But the weather has begun to change again. Clouds gathered above the island and the rain started in a few hours. The rain lasted all night. At some point along with the rain, hail was fallen too. On Easter Sunday morning, Sofia (my daughter) and I, started to clean the fish. It took us about two hours to clean them all. The dusky grouper had a great appetite before it died. He had swallowed a whole crab and a German ( the fish and not a tourist ...) or it is known as dusky spinefoot (Siganus sp.)
Then the Easter table was laid, and the great feast began, which included, the stuffed goat, the baked potatoes along with my father's salad (from his garden). We devoured everything. According to the Greek Eater tradition we clinked boiled red painted eggs and Lady Mimitsa was the winner. She broke all our eggs!!!
(12th picture: May this happen again next year!!!)
The day passed quietly and thus my Easter holidays in Karpathos has ended..
Summer is coming soon.... I will be back in Karpathos..... at the right time......

Θαλάσσια Καρπάθικα Πασχαλιάτικα δώρα μέρος 1ο...

Μια ευχάριστη έκπληξη!!!

Φωτογραφία-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Δεν θυμάμαι στα τόσα χρόνια που έρχομαι στην Κάρπαθο, στο αγαπημένο μου νησί, να έχω ταξιδέψει με νυχτερινή πτήση. Σε αυτήν την πρωτόγνωρη εμπειρία μου, προστέθηκε και η πανσέληνος του Μάρτη. Λίγο πριν προσγειωθούμε, το φως της πανσελήνου είχε κάνει την θάλασσα ασημένια. Ήταν λες και βρισκόμουν σε άλλο σύμπαν, σε κάποια άλλη περιοχή της Δημιουργίας. Μαζί με την ηρεμία του τοπίου το όλο θέαμα ήταν εξωπραγματικό. Όμως με περίμενε και μία άλλη έκπληξη. Δεν φυσούσε!!!!!! Αφού συναντήθηκα με τους γονείς μου, (αγκαλιές και φιλιά) φύγαμε για το σπίτι.

Το επόμενο πρωινό, η έκπληξη ήταν παρούσα. Η θαλάσσια είχε κολλήσει. Ήταν ευκαιρία να πάω σε κάποια μέρη τα οποία ο βοριάς τα χτυπάει συνέχεια. Αποφάσισα να πάω λίγο αργότερα και βγήκα στον κήπο να δω τι κάνει ο farmer John. Αφού άνοιξε αυλάκια, έφτιαξε τους λάκκους, έβαλε μέσα την κατσικίσια κοπριά, ανακάτεψε το χώμα με την κοπριά, φύτεψε τις αγγουριές του. Έχει ήδη φυτέψει τις κολοκυθιές, τις πιπεριές και τις μελιτζάνες του. Καθόμουν και τον παρατηρούσα με πόση αγάπη έκανε τις αγροτικές δουλειές ή μάλλον το αγροτικό του χόμπι. Κάθε φυτό το περιποιόταν λες και ήταν ένα καινούργιο του παιδί, με πολύ αγάπη και τρυφερότητα. 

                                                     Farmer John in action....

Κάποια στιγμή αφουγκράστηκα το όλο περιβάλλον. Δεν ακουγόταν τίποτα. Η απόλυτη ηρεμία!!!! Που και που κάποιο πουλάκι κελαηδούσε. Τότε ακούστηκε το παραπονεμένο βέλασμα μίας κατσίκας. Μετά σιωπή. Η απόλυτη σιωπή!!! Το μυαλό ξεκουράζεται, το πνεύμα ηρεμεί. Ήρθε και η σειρά να ταΐσουμε τα γατιά. Μαζεύτηκαν όλα γύρω από τον πατέρα μου και εκείνος τα περιποιήθηκε με απίστευτη αγάπη κι αυτά. Μπήκα μέσα στο σπίτι να δω τι κάνει μητέρα μου, η κυρα-Μιμήτσα αλλιώς!!! Έτσι την πειράζω. Την πέτυχα στο εργαστήρι της αφού είχε ζυμώσει τις παραδοσιακές Καρπάθικες κουλούρες, καθάριζε το ζυμωτήρι της. Σε λίγο σειρά θα έπαιρνε το ψωμί της οικογένειας. 

Η κυρά Μιμήτσα in action....

Ήταν καιρός να ετοιμαστώ για τη βουτιά μου. Ακόμη  και το σύμπαν συναινούσε κι αυτή την βουτιά. Τέτοια μπουνάτσα δεν μπορούσε να πήγαινε χαμένη. Ετοίμασα τα πράγματά μου, τα φόρτωσα στο αμάξι και τράβηξα για έναν βαθύ ψαρότοπο. Το πλάνο ήταν να βουτήξω στα βαθιά όσο μου το επιτρέπει ο καιρός. Έτσι κι έγινε. Κατέβηκα τον μικρό γκρεμό και ντύθηκα σε μια μικρή παραλία. Όταν όλα ήταν έτοιμα, βούτηξα. Τα νερά εδώ ήταν πιο ζεστά απ’ ότι στην Αττική. Επιφάνεια είχε 17 βαθμούς Κελσίου. Όμως ο νοτιοδυτικός άνεμος είχε τα θολώσει. Έκανα κάποιες βουτιές για να ανοίξουν τα πνευμόνια μου και τράβηξα για τον βαθύ τόπο. Από την επιφάνεια μόλις που έβλεπα τον βυθό. Έκανα πολλά πλαναρίσματα για να εντοπίσω τα καλύτερα θαλάμια. Πόντισα την σημαδούρα και βούτηξα σε μια γνωστή μου πλάκα. Όμως λίγο η θολούρα, λίγο ένας μεγάλος σκάρος με έκανε να χάσω την κυρία είσοδο της πλάκας κατά ένα μέτρο. Έτσι βρέθηκα λίγο πιο μακριά από την κύρια είσοδο. Εκεί είδα το χοντρό κεφάλι ενός ροφού, που αφού με κοίταξε απορημένος, χώθηκε μέσα στην πλάκα στα -25 μέτρα περίπου. Είχα βολή, αλλά λίγο η απόσταση, λίγο το μεγάλο ψάρι με έκαναν να μην ρίξω. Με το που στρίβει ο ροφός διακρίνω ένα άσπρο σημάδι πάνω στο  σώμα του.

«Ωχ! Είναι χτυπημένο το ψάρι και μόλις το έχασα....» σκέφτηκα. Κοιτώντας καλύτερα παρατήρησα ότι το άσπρο σημάδι ήταν το πλαϊνό του πτερύγιο και όχι σημάδι από κάποια παλιά πληγή. Αναδύθηκα ευχαριστημένος από την όλη κατάσταση. Αφού ξεκουράστηκα αρκετά προετοιμάστηκα για μια δεύτερη βουτιά. Αυτή την φορά ήξερα πως/που να βουτήξω. Πλησίασα ιδανικά την είσοδο της πλάκας. Όμως ο ροφός καθόταν λίγο πιο αριστερά από εκεί που τον περίμενα. Έτσι με πρόλαβε και πήρε δρόμο μέσα στην πλάκα. Τον ακολούθησα ήρεμα, άναψα τον φακό και μόλις το ψάρι γυρίσαμε κοιτάξει του έριξα στην μούρη. Ο ροφός τινάχτηκε  βίαια αλλά ήταν ήδη αργά. Η βέργα τον είχε πετύχει στη μύτη και του είχε βγει το πλαϊνό πτερύγιο. Τράβηξα την πετονιά της βέργας και το ψάρι ερχόταν μαχόμενο. Με καθυστέρησε λίγο η βέργα η οποία είχε σκαλώσει σε μια πέτρα. Σπρώχνοντας την λίγο μπροστά βγήκε πολύ εύκολα με το ψάρι μαζί. Πήρα τον ροφό αγκαλιά και αναδύθηκα. 

Ο βασιλιάς πιάστηκε...

Βασικά το ψάρεμα μου έχει τελειώσει. Είχα πιάσει ένα ψάρι περίπου επτά κιλών και δεν ήθελα τίποτα άλλο. Έκανα μερικά ακόμη πλανάριματα για να δω τον τόπο. Δεν κυκλοφορούσε τίποτα. Παντού νέκρα. Κατά την γνώμη μου, έφταιγε το έντονο θερμοκλινές μερικά μέτρα πριν τον πάτο. Γιαυτό και ο ροφός που έπιασα ήταυπομένος. Δεν είδα τίποτε από έ ανταν τρυπωμένος. Δεν τον είδα απ΄έξω. Αν δεν ήξερα την συγκεκριμένη πλάκα δεν θα έπιανα το ψάρι. Σ’ ένα από τα πλαναρίσματά μου είδα κάτι να τρυπώνει. Έκανα την βουτιά και όταν έφτασα στην πλάκα βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με έναν δίκυκλο ροφό. Το ψάρι στεκόταν και με κοίταγε. Χαμογέλασα με την αθωότητα του μικρού ψαριού, τον χαιρέτησα και αναδύθηκα. Μάζεψα την σημαδούρα μου και τράβηξα  για τα ρηχά. Ψάχνοντας δεξιά και αριστερά κατάφερα να πιάσω δύο μεσαίους σαργούς. Μην έχοντας άλλη επιλογή και για να μη χάσω την υπέροχη μέρα, πήγα στο αμάξι. Εκεί αφού άλλαξα εξοπλισμό, ξεκίνησα για να ψαρέψω στα ρηχά. Υπήρχαν περισσότερα ψάρια στα ρηχά αλλά όχι σπουδαία πράγματα. Τα νερά ήταν πιο ζεστά εδώ. Κάποια στιγμή καθώς κολυμπώ το μάτι μου πιάνει μια κίνηση στο βυθό. Μια πέτρα κολυμπούσε!!!

«Αυτό δεν είναι δυνατό....ν» σκέφτηκα. Άλλαξα κατεύθυνση και κινήθηκα προς την κολυμβήτρια πέτρα. Κοιτώντας καλύτερα είδα ότι ήταν μια ωραία σουπιά. Εύκολος στόχος. Σημάδεψε και την έπιασα. Μετά από λίγο έπιασα άλλη μία. Τότε είδα ένα κοπάδι από σκάρους. Τα ψάρια ήταν μεσαία, αλλά ο αρχηγός ήταν ωραίος. Έκανα ένα καρτέρι και τον έπιασα. Την ώρα που τον τακτοποιούσα κάτω τα πόδια μου ξεκολλάει άλλη μια σουπιά. Τακτοποιώ γρήγορα τον σκάρο και πιάνω και αυτήν. 

Μια από τις τρις σουπιές...

Είχα πιάσει τρεις σουπιές και τα σάλια μου έτρεχαν σκεπτόμενος το σουπιοπίλαφο ή τις σουπιές με το σπανάκι. Κάνοντας διάφορα καρτέρια έπιασα συνολικά πέντε σκάρους. Μετά πλακώθηκα στα ψαχτήρια. Έπιασα άλλους τέσσερις σαργούς αλλά δεν πρόλαβα ένα καλό λαβράκι περίπου στα δύο κιλά. Το ψάρι ήρθε από πίσω μου την ώρα που ξεψάριζα έναν σαργό. Μόλις το πήρα χαμπάρι, μαρμάρωσα. Με γρήγορες κινήσεις όπλισα πάλι το ψαροτούφεκο και γύρισα αργά προς το λαβράκι. Εκείνο έστριψε και κατευθύνθηκε προς έναν μεγάλο βράχο. Με το που μπήκε από πίσω του, όρμισα να το προλάβω. Όντος το ψάρι βγήκε από την πλευρά που περίμενα αλλά με μεγάλη ταχύτητα. Με το που με πήρε χαμπάρι εξαφανίστηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το ίδιο συνέβη και με ένα πολύ ωραίο λούτσο. Πάλι έχοντας πιάσει έναν σαργό, την ώρα που αναδύομαι πίσω από τις πέτρες, ο λούτσος πέρασε από μπροστά μου και εξαφανίστηκε.

«Μάλλον είχε έρθει να δει τι ήταν αυτό το μαύρο πράγμα που έκανε τόσο θόρυβο κάτω από την πέτρα...» σκέφτηκα. Κανένα από τα δύο ψάρια δεν τα είδα ξανά. Αφού έκανα μερικά καρτέρια, αποφάσισα να βγω. Καθώς κολυμπώ προς την παραλία, βλέπω πάνω σε μια πλάκα μια καραβίδα. Βουτώ κι ενώ την παραπλανώ με το ψαροτούφεκο, με μια αστραπιαία κίνηση την πιάνω με το δεξί μου χέρι. Κοιτώντας αυτόν τον πολύ νόστιμο μεζέ, βλέπω ότι είναι μικρή. Παίρνω μια ανάσα, βουτώ και την αφήνω στην ησυχία της μέσα σε μια σχισμή για να έχει περισσότερες πιθανότητες να ζήσει.

Καλή συνέχεια μικρούλα...

«Αν μεγαλώσεις και σε πετύχω τότε θα έχεις διαφορετική τύχη μικρούλα μου....» της είπα  χαμογελώντας.

Το καλωσόρισμα της Καρπάθου!!!!

Γύρισα σπίτι κατάκοπος και αφού ξεκουράστηκα λίγο, άπλωσα τα ψάρια για τις ανάλογες φωτογραφίες. Αργά το απόγευμα ο farmer John μαζί με τα σύνεργά του καθάρισε όλα τα 
ψάρια. Ο ροφός ήταν 6,9 κιλά....

Ο καιρός είχε αρχίσει να φορτώνει. Ο γνωστός ΒΒΔ έκανε την εμφάνισή του στον ορίζοντα. Σιγά-σιγά είχε γίνει ένα γεμάτο εξάρι.

«Ως εδώ ήταν..... πάει η μπουνάτσα, μας τελείωσε...» σκέφτηκα. Ο γνωστός Καρπάθικος καιρός είχε κάνει την εμφάνιση του για άλλη μια φορά. Από εδώ και πέρα το ψάρεμα θα γινόταν μέσα στα κύματα;;;;

......συνεχίζεται......

Translation of the above article. 
Karpathian Sea Easter Gifts Part 1

Photo-video: Zacharias Skevofilax  

(1st picture: A pleasant surprise!!!)

I did not remember in so many years I had traveled to Karpathos, my favorite island, that I had traveled in a night flight. In this unprecedented experience, the full moon was added. Just before we landed, the moonlight had painted with silver colour the surface of the sea. It was as though I was in another Universe, somewhere else in the Creation of the Almighty. Together with the tranquility of the landscape, the whole spectacle was unreal. But another surprise was waiting for me. The strong NNW winds were absent!!!!!! After I met my parents (hugs and kisses) we drove to our home.

The next morning, the surprise was still present. The sea was motionless. It was an opportunity to go diving to some places that the NNW winds strike them all the times. I decided to go a little later and went out to the garden to see what John Farmer was doing. After opening grooves, he made the pits, put the goat's droppings, shuffled the soil with the manure, he planted his cucumbers.He had already planted his pumpkins, peppers and eggplants. I sat down and watched him with how much love he did the agricultural jobs or rather his farm hobby. Every plant was treated it as if it was a new child, with much love and affection. (2nd-6th picture: Farmer John in action...) 

At one point I concentrated by listening the outdoor environment. Silence was prevailing. The absolute peace !!!! Once in a while a birdie was singing. At that time, a goat's complaining bleat was heard. Then silence. The absolute silence !!! The mind rests, the spirit calms..... 

It was the time to feed the cats. Every cat was gathered around my father and he cared for them with incredible love once more. I went inside the house to see what my mother was doing, the madam-Mimitsa otherwise (as I called her in order to tease her)!!! I found her in her kitchen after she had prepared the traditional Karpathians buns and was cleaning her kneading machine. After a while she was going to prepare and bake our family's bread.

(7th picture: Madam Mimitsa in action...)

It was time to get ready for my new fishing adventure. Even the universe was agreeing for this dive. Such calm sea should not be missed. I prepared my stuff, I loaded it in the car and drove for a deep fishing place I was planning to dive. I parked my car and I descended the small cliff, dressed on a small beach and when I was ready, I dove. The waters here in Karpathos were much warmer than the ones in Attica. In the surface the temperature was 17 degrees Celsius. But the southwest winds had turned the sea waters a bit blurry. I dove in shallow waters to warm-up my lungs and then I swam for the deep place I had chosen. When I reached at my destination, I could barely see the sea floor from the surface. I dove and swam to cover a lot of distance in order to find the best fishing places that I knew. I dropped the rope of my buoy next to the rock I wanted to dive. But due to the blur and the sight of a big parot-fish, made me to loose the main entrance of the rock by about one meter. So I found myself a little farther from the main entrance. There I saw a big black head of a dusky grouper, who after looking at me, turned and swam under the rock that was at about -25 meters from the surface. I had a shot but the long distance and the size of the fish, made me to hesitate and I did not pressed the trigger. As the dusky grouper turned, I saw a white mark on its body.

"O no! The fish has been shut and I just lost it ... " I thought. Looking better I noticed that the white mark was its side fin and was not due to an old wound. I was relived when I realised that and emerged.  After I had relaxed for some minutes on the surface, I was ready for a second dive. But this time I knew exactly how and where to dive. I ideally approached the entrance of the rock. But the dusky grouper was a bit left than I expected it. So it turned and got into the rock. I followed it calmly, I turned on my flash light and as soon as the fish turned and looked at me, I pressed the trigger of my speargun aiming at the face of the fish. The dusky grouper tried to avoid the spear but it was too late. The spear had struck it in the nose and had come out next to the side fin. I pulled the spear and I felt the fish fighting on the other side of the spear. I was a little delayed by the spear as it had been tangled between two rocks. Pushing it a little forward came out very easily. I embraced the dusky grouper tightly and emerged. 

(8th picture: The king was caught....)

Basically my fishing trip was over. I caught a fish of about seven kilos and I did not want anything else. I did some more dives to observe the place. Nothing was swimming. Everything seemed dead. In my opinion, it was the intense thermocline few meters before the sea floor. That's why the dusky grouper I caught was under the rock. I did not see it outside. If I did not know the particular rock, I would not catch the fish. In one of my dives, I saw something moving next to another rock. I dove and when I got next to that rock, I found myself face to face with a two kilo dusky grouper. The fish stood in front of its cave and looked at me. I smiled at the innocence of the small fish, I saluted it and emerged. I picked up my buoy and swam towards the shallows. Looking into different rocks, I managed to catch two middle size sheepsheads. Since I did not want to miss the wonderful day, I went to the car. There, after I changed my gear, I started fishing in shallow waters. There were more fish in the shallows but not great ones. The waters were much warmer here. As I was swimming, my glance caught a motion on the bottom. It seemed to me that a stone was swimming !!!

"This is not possible...." I thought. I changed my direction and swam towards the swimming stone. Looking better I saw it was a nice cuttlefish. It was an easy target. He aimed and caught it. After a while I caught another one. Then I saw a school of parrot-fish. Most of the fish were medium in size, but the leader was a big one. I dove and ambushed on the seabed and caught it. As I taking care of it, under my fins there was another cuttlefish. which I caught it too.
(9th picture: One of the three cuttlefish...)

I had caught three cuttlefish and I was drooling, thinking how tasteful they would be if they were cooked with rise or with spinach. By ambushing on the seabed I caught a total of five parot-fish. Then I started searching the rocks I was interested. I managed to catch four more sheepsheads but I did not get a good sea-bass about two kilos. The fish came from behind me as I was taking care one of the sheepshead. Quickly I armed my speargun and turned slowly towards the sea bass. It turned and headed for a big rock. By the time it got behind it, I swam quickly towards the rock. The fish came out of the side I was expecting but with great speed. The moment it felt me, it disappeared towards the opposite direction. The same happened with a very nice barracuda. Again, having caught a sheepshead, as I emerged behind the rocks, the barracuda pasted in front of me and disappeared into the deep blue. 

"Probably it had come to see what was the black thing doing, that made so much noise under the stones ..." I thought. Both of them approached me closely and never saw them again. After making a few ambushes, I decided to go out. As I was swimming to the beach, I saw a crawfish on a rock. I dove and while I mislead it with the speargun, I grabbed it with a quick movement of my right hand. Looking at this very tasty creature, I realised it was too small. I took a breath, dove and left it in a slit in order to have better chances to survive. 

(10th picture: Good luck little one...)

"If we meet again in the future, your luck will be different my little one ...." I said smilingly. and got out of the water. I arrived home very tired, rested for a while and took some pictures of the entire catch. Late in the afternoon, farmer John along with his fishing kit, cleansed all the fish. The dusky grouper was 6.9 kilos.... (11th picture: The Karpathian Wellcome!!!!)

The weather had begun to change. The well-known NNW wind made its appearance on the horizon. Slowly it had reached six Beaufort in strength. 

"So that was all ..... the calm sea is history..." I thought. The well-known Carpathian weather had made its appearance once again. From now on, fishing would take place in the waves????

....to be continued....