Μεγάλα καλοκαιρινά λαβράκια κι άλλα τρόπαια...Big summer sea basses and other trophies....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Big summer sea basses and more....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Μπήκε για τα καλά ο Ιούνιος και φυσικά άρχισε πάλι το ψαροντούφεκο. Καταστρώσαμε τα πλάνα μας, ετοιμαστήκαμε και με την παρέα πιάσαμε τα βαθειά. Βαθιές βουτιές μετά τα -30 μέτρα, αλλά πουθενά τα ψάρια. Τα πολύ λίγα που είδαμε και άξιζαν να τα πιάσουμε, ακόμη τρέχουν για τα πιο βαθειά. Τελικά έπιασα ένα ασπροσάφριδο του κιλού και ο Θοδωρής ένα μεγάλο λεοντόψαρο και κάτι σκάρους. Όλα τα ψάρια που πιάσαμε ήταν στα ρηχά!!! Κάποιοι άλλοι φίλοι κι αυτοί τα ίδια. Φύγαμε για διακοπές, ο καθένας στον προορισμό του, αλλά αναγκάστηκα να γυρίσω για ένα τριήμερο στην Αθήνα κατά τα τέλη Ιουλίου. Τελείωσα γρήγορα τις όποιες δουλειές είχα και μου είχαν απομείνει δύο ολόκληρες μέρες πριν την επιστροφή μου στο νησί. Έτσι το ίδιο απόγευμα, αποφάσισα να επισκεφθώ για άλλη μια φορά τα "μέρη μου", τα θολά. Τα φόρτωσα στο αμάξι κι όπου φύγει-φύγει. Μετά από δύο ώρες έφτασα στον προορισμό μου. Το απόγευμα με βρήκε να ντύνομαι στην γνωστή παραλία. Η θάλασσα είχε κολλήσει αν και το μετεωρολογικό δελτίο προέβλεπε ότι ο καιρός θα δυνάμωνε το βράδυ. Βούτηξα και φυσικά βρήκα την αγαπημένη μου φίλη να με περιμένει, η κυρά θολούρα. Βρήκα τις πέτρες που ήθελα και ξεκίνησα τα καρτέρια. Ενώ κάνω μερικές βουτιές για να "ανοίξουν' οι πνεύμονές μου, έρχεται μπροστά μου μια καλή ούγενα. Δεν έχω ενεργοποιήσει την υποβρύχια κάμερα, γιατί δεν πίστευα ότι στο ζέσταμα θα έπιανα κάποιο ψάρι. Έτσι λοιπόν έπιασα μια 400αρα ούγενα. 

1ο και απρόσμενο τρόπαιο...

Ξεκίνησα τα καρτέρια μου ανάμεσα στις πέτρες. Σε ένα από αυτά φάνηκε μακριά μια καλή σκιά ενός άσπρου ψαριού. Μια μεγάλη ούγενα στάθηκε μακριά μου. Μη έχοντας και πολλές επιλογές, σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα χάθηκε πίσω από τον επόμενο βράχο κι εγώ αναδύθηκα για να μαζέψω την βέργα. Όταν πλησίασα για να την μαζέψω, έκπληκτος διαπίστωσα ότι η ούγενα ήταν πάνω στην βέργα. Ήταν ένα ψάρι στα 700 γρ. 

Η μεγάλη 700γρ, αυτήν την πρόλαβα...

Όλος χαρά μάζεψα αυτό το υπέροχο ψάρι που όπως και το προηγούμενο δεν περίμενα να το πιάσω. Τα τακτοποίησα στην σημαδούρα μου και συνέχισα τα καρτέρια μου. Ήταν όλα μάταια. Τα μόνα ψάρια που είδα ήταν μικροί κέφαλοι, πολλοί αλλά όλοι μικροί. Η επόμενη ώρα πέρασε χωρίς να δω κάτι καλό. Σιγά-σιγά δυνάμωνε κι ο καιρός και τα πράγματα θα γινόντουσαν ακόμη πιο θολά, καθώς θα έδυε και ο ήλιος. Μη βλέποντας καμία άλλη προοπτική, αποφάσισα να επισκεφτώ την εγκαταλελειμμένη παλαιά πλατφόρμα. Με το που έφτασα έκανα ένα γρήγορο καρτέρι στις πρώτες κολώνες. Η θάλασσα ήταν γεμάτη μεδουσοειδή στην επιφάνεια. Βούτηξα και περίμενα. Μετά από αρκετή παραμονή είδα τα φαντάσματα. Ήταν καμιά 10αρια κακαρέλοι, που σαν τα φαντάσματα εμφανίστηκαν μπροστά μου μέσα από την θολούρα. Κάποια ψάρια ήταν αρκετά μεγάλα, αλλά αποφάσισα να μην ρίξω. Όπως ξαφνικά εμφανίστηκαν, έτσι εξαφανίστηκαν μέσα στην θολούρα. Μετά από μερικά καρτέρια το ίδιο σκηνικό ξανά παίχτηκε. Μόνο που τώρα οι πρωταγωνιστές ήταν μια ούγενα και μερικά μικρά λαβράκια. Ούτε κι με αυτά ασχολήθηκα. 

"Δεν το βλέπω να πιάνουμε κάτι αξιόλογο σήμερα, Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και προχώρησα. Βούτηξα, ξανά βούτηξα... τίποτε. Είπα να κάνω μερικές ακόμη βουτιές και να φύγω. Βούτηξα βαριεστημένα μπορώ να πω και περίμενα. Κρεμασμένος από την κολώνα και κοιτώντας προς τα κάτω, άφησα το μυαλό μου να ταξιδεύει. Τι ιστορίες μου ήρθαν στο μυαλό, τι ψάρια είδα να περνάνε από μπροστά μου, δεν λέγετε. Καθώς περνάνε τα δευτερόλεπτα και εγώ είμαι χαμένος στις σκέψεις μου, διαπιστώνω ότι το λαβράκι που βλέπω δεν είναι προϊόν της φαντασίας μου. Ξεπετάγομαι από την θολούρα του μυαλού μου και την ώρα που στρίβει για να χαθεί, του ρίχνω μια κάθετη βολή. Το λαβράκι απλώς βούλιαξε. Το τράβηξα πάνω και διαπίστωσα ότι ήταν ένα ψάρι 1,3 κιλών. 

1,3 κιλά...αναπάντεχα...

"Πάλι καλά..." σκέφτηκα. Σε όσα καρτέρια έκανα σήμερα, πάντα συναντούσα αυτά τα μεδουσοειδή. Στο τέλος του βίντεο με το μικρό λαβράκι, κατά λάθος αποθανάτισα ένα από αυτά.

???!!!

Έκανα μερικά καρτέρια, αλλά τίποτα. Στο τελευταίο καρτέρι κάτω από την πλατφόρμα, μικρές ούγενες εμφανίστηκαν στην αρχή για να αντικατασταθούν από μικρά λαβράκια προς το τέλος της βουτιάς. Έτσι αποφάσισα να φύγω. Έκανα αρκετά καρτέρια άκαρπα καθώς; κολυμπούσα για να βγω. Σε ένα από αυτά, ενώ σέρνομαι στον βυθό για να βρω που θα κρυφτώ, πετάγεται μπροστά μου ένα μεγάλο λαβράκι. Το ψάρι ενώ φεύγει, γυρίζει για να φύγει από την άλλη μεριά περνώντας από μπροστά μου??? Δίδοντάς μου όλο τον χρόνο και σημαδέψω και να του ρίξω. Το μεγάλο λαβράκι χάθηκε μαζί με την βέργα μέσα στην θολούρα. Μετά από μερικά λεπτά μάχης, είχα στην αγκαλιά μου ένα τρίκιλο λαβράκι (2,9 κ) !!!. 

Αυτό κι αν είναι δώρο...3 κιλά!!!

Με αγκαλιές, φιλιά, συγγνώμες και ευχαριστίες κολύμπησα για να βγω. Όμως η Φύση είχε να μου δώσει μια απάντηση για κάτι που είχα αναρωτηθεί. Εκεί λοιπόν, λίγο πριν βγω, βρήκα το λευκό σφουγγάρι μόνο του και σε πολύ καλή κατάσταση.

Το μυστήριο λύθηκε...

"Άρα οι πορφύρες είχαν μαζευτεί για την διαιώνιση του είδους... Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και βγήκα. Όμως υπήρχαν αρκετοί ψαράδες τριγύρω κι αποφάσισα να βγω σαν τον κλέφτη και να κρύψω τα ψάρια. Μετά αφού άλλαξα, την έπεσα στους μεζέδες της Σταυρούλας και αποκοιμήθηκα. 

Τα χάραμα με βρήκε να ντύνομαι με τον καιρό να είναι πιο αγριεμένος. αποφάσισα μόλις πιάσω το 1ο μεγάλο ψάρι να φύγω. Έκανα αρκετά καρτέρια αλλά η θολούρα ήταν πολύ πηχτή. Σε ένα από αυτά, έχω πλησιάσει ένα μικρό κάβο, όπου κάποιες φορές κρατάει κάποια λαβράκια. Χτες είχα περάσει αρκετά ανοιχτά, γιατί ο καιρός ήταν καλός. Σήμερα που είχε περισσότερο καιρό, ο κάβος έκοβε αρκετά τον καιρό. Βουτάω και καθώς πλησιάζω τον βυθό και σέρνομαι για να βρω κάποιο καλό πόστο, εμφανίζονται λαβράκια μπροστά μου. 4-5 ωραία ψάρια έφυγαν προς διάφορες κατευθύνσεις. 

"Άσε αυτά που έφυγαν και συγκεντρώσου αν έμεινε κάποιο..." πρόλαβα να σκεφτώ, όταν στα αριστερά μου ήρθε ένα μεγάλο λαβράκι και κοντοστάθηκε. Στάθηκε τόσο όσο χρειαζόμουν για να σημαδέψω και να πατήσω την σκανδάλη. Η βέργα το πέτυχε στο κέντρο κι άρχισε ένας αγώνας για το ποιος θα κερδίσει. Το λαβράκι αρκετά μεγάλο με δυσκόλεψε να το φέρω στα χέρια μου λόγω της θολούρας. Μετά από κάποια λεπτά αγωνίας, ο μεγάλος κυνηγός (4,5 κιλών) ήταν στη αγκαλιά μου.  

Τέλος η μάχη!!!

4,5 κιλά !!!

...αγκαλιές και φιλιά!!!

Αγκαλιές, φιλιά, ευχαριστίες στα Ουράνια για το υπέροχο δώρο τους, το πήρα αγκαλιά ζητώντας του συγνώμη για τον πόνο που του προκάλεσα, βγήκα έξω. Δεν χρειαζόταν να ψαρέψω άλλο κι ας είχα όλη την ημέρα μπροστά μου. Έβγαλα τις φωτό που ήθελα και πήρα δρόμο του γυρισμού. 

Τέλος... φύγαμε για Κάρπαθο!!!

Υ.Γ. Μεθαύριο, πρώτα ο Θεός, θα βουτάω σε άλλα πελάγη....

Translation of the above article.

Title: Big summer sea basses and more....

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

June arrived and of course the spearfishing started again. Theodore and I made our plans, got ready and dived deep. We dived at -30 meters, but no fish was found. The very few fish we saw that were worth catching are still running even deeper. Finally, I caught a (Caranx sexfasciatus) Bigeye trevally, about a 1 kilo and Theodore a large (Pterois volitans) lionfish and some (Sparisoma cretense) parrotfish. All the fish we caught were in the shallows!!! Some other friends haδ the same luck. 

In July, the summer vacation started and we took different destinations, but I had to return for three days in Athens at the end of July. I quickly finished whatever errands I had to do. I ended up having two whole days left before my return to the island of Karpathos. So that same afternoon, I decided once again το visit one of my favourite fishing spot, α cloudy one. I loaded my diving gear in the car and hit the road. After two hours, I reached my destination. The afternoon found me getting dressed on the selected fishing spot. The sea was stuck although the weather report predicted that the winds would pick up late in the evening. I doveδ in and of course found my dear friend waiting for me, Lady blur. I found the stones I wanted and started the ambushes. While I was doing a few dives to "warm-up" my lungs, a good (Diplodus putanzzo) Sharpsnout sea-bream came in front of me. I had not activated the underwater camera, because I did not think that during the warm-up I would catch any fish. (1st Picture: The 1st and unexpected trophy...). I started my ambushes hiding among the stones. In one of them a promising shadow of a white fish was seen in the distance. A large Sharpsnout sea-bream stood at a distance. Not having much choice, I aimed and pulled the trigger. The spear disappeared behind the next rock and I emerged to reel-in the spear. As I approached to pick it up, a nice surprise was waiting me, to find that the Sharpsnout sea-bream was on the spear. It was a fish at 700 gr. (2nd Picture: The big one of 700gr...). I was very happy to collect this wonderful fish, which I did not expect to catch. I arranged them on my buoy and continued my ambushes. It was all in vain. The only fish I saw were small (Mugil cephalus) grey mullets, many but small. The next hour passed without seeing anything worth catching. Little by little the weather was getting stronger and things would get even murkier as the sun was starting to set down. Having no other option, I decided to visit the abandoned old platform. As soon as I arrived, I took a quick look towards the closest columns. The sea was full of (Mnemiopsis leidyi ) Warty comb jelly also known as sea walnut. I dove in and waited. After a long stay I saw the ghosts. There were about 10 (Diplodus vulgaris) two-banded sea bream, which like ghosts appeared in front of me through the blur. Some fish were quite big, but I decided not to shoot them. As suddenly as they appeared, so they disappeared into the blur. After a few ambushes the same scene played out again. Except now the protagonists were a Sharpsnout sea-bream and some small (Dicentrarchus labrax) sea bass. I let them pass too.

"I don't see us catching anything worthwhile today, Zac..." I said to myself and moved on. I dived, dived again...nothing. I decided to do a few more ambushes and leave. I dived bored I could tell and waited. Hanging from the column and looking down, I let my mind wander. What stories came to my mind, many fish passed in front of me... As the seconds were passing and I was lost in my thoughts, I realised that the sea bass I was seeing, was not a figment of my imagination. I snapped out of the blur of my mind and just as it turned to disappear, I fired a vertical shot at it. The sea bass just sank. I pulled it up and found it to be a 1.3 kg fish. (3rd Picture: 1.3 kg...unexpected....). 

"Thank God, again..." I thought. In all the ambushing I did today, I always came across these Warty comb jelly. At the end of this sea bass video, I accidentally filmed one of them. (4th Picture: ???!!!). I did a few ambushes, but nothing. In the last ambush under the platform, small Sharpsnout sea-bream appeared at first to be replaced by small sea basses towards the end of the dive. So I decided to leave, fishing on my way out. In one ambush out of many, while I was crawling on the seabed to find a place to hide, a large sea bass jumped in front of me. As the fish was leaving, changed direction and passed in front of me??? Providing me all the needed time to aim and press the trigger. The big sea bass was lost along with the spear in the murky waters. After a few minutes of fighting, I had a three kilo sea bass (2.9 kg) in my arms !!! (5th Picture: Now, this is the gift of the day... 3 kilos!!!). With hugs, kisses, apologies and thanks I swam out. But Nature had to give me an answer for something I had wondered. So just before I went out, I found the white sponge alone and in very good condition. (6th Picture: The mystery is solved...).

"So the (Stramonita haemastoma) red-mouthed rock shell had gathered for the perpetuation of the species...Zac..." I said to myself and went out. But there were several fishermen around and I decided to snuck out and hid the fish. After changing, I devoured Stavroula's snacks and fell asleep. 

Dawn found me dressing with the weather to be fiercer. I decided as soon as I caught the 1st big fish to leave. I did several ambushes but the blur was too much. In one of them, I had approached a small cape, where in the past, it held some sea bass. Yesterday there was no need to swim so close to the cape, because the weather was perfect. Today the weather conditions had worsen and the small cape was protecting me a bit from the waves. I dived and as I approached the sea floor and crawled looking for good spot to ambush, sea basses appeared in front of me. 4-5 nice fish swam away in different directions.

"Leave the ones that are gone and concentrate on those that are still here..." I just managed to think, when a large sea bass came to my left and stopped short. It stopped just as long as I needed to take aim and pull the trigger. The spear hit it in the middle and a fight began as to who would win. The sea bass was quite large and made it difficult for me to get my hands on and the murky waters did not help at all. After some minutes of agony, the big predator (4.5 kg) was in my arms. (7th Picture: The fight is over!!!). (8th Picture: 4.5 kg!!!). (9th Picture: ...hugs and kisses!!!). Hugs, kisses, thanking to the Heavens for Their wonderful gift, I held it in my arms, apologising for the pain I caused it and went out. I didn't need to fish anymore even though I had the whole day ahead of me. I took the photos I wanted and made my way back home. (10th Picture: Done for today...off we go to Karpathos Island!!!). 

P.S. The day after tomorrow, God first, I will be diving into other parts of the Aegean Sea....

10 αρης Καρπάθικος ροφός & τεράστια καλαμάρια !!!10 kilos dusky grouper & huge bigfin reef squids!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: 10 kilos dusky grouper & huge bigfin reef squids!!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Αυτό θα ήταν το 2ο άρθρο σχετικά με την Κάρπαθο, αλλά λόγω των απρόσμενων εκπλήξεων το ανάρτησα 1ο.

Κανονίσαμε από βραδύς με τον φίλο μου Μάρκο από την Αυστρία για ένα ψάρεμα σε έναν αγαπημένο μας τόπο. Ξεκινήσαμε λίγο πριν το μεσημέρι και μετά από περίπου μια ώρα οδήγησης φτάσαμε εκεί που θέλαμε. Καθώς ανεβαίναμε τα βουνά για να φτάσουμε στον προορισμό μας, βρήκαμε ομίχλη πάνω από την θάλασσα. Τα σύννεφα είχαν καλύψει ολόκληρη το νησί της Κάσου, φαινόταν μόνο η κορυφή της. Μου θύμισε την ταινία Lord of the rings. 

Η Κάσος!!! 

Φτάσαμε, ο καιρός κόντρα, αλλά ο μεγάλος κάβος μας παρείχε μια αρκετά καλή κάλυψη. Ντυθίκαμε και βουτήξαμε. Κολυμπήσαμε πάνω από την απέραντη φυκιάδα, χωρίς να δούμε τίποτα το ιδιαίτερο, για να φτάσουμε στον πολυπόθητο ψαρότοπο. Εκεί, κοίταξα στα βαθειά και στα δεξιά κομμάτια για καμιά καλή στήρα. Όμως το μάτι μου πιάνει μια κίνηση μιας ουράς στα αριστερά μου, να τρυπώνει σε έναν βράχο. 

"3-4 κιλά ροφός ...." είπα στον εαυτό μου. Εκείνη την στιγμή με φωνάζει ο Μάρκος και μου λέει: "Ένας ροφός 3-4 κιλά κιλά ήρθε από τα πολύ βαθειά και τρύπωσε στον βράχο, λίγο πιο βαθειά".

"Τον είδα που μπήκε, θα βουτήξεις???" τον ρώτησα. 

"Όχι βούτα εσύ.." μου απάντησε. 

Αφού χαλάρωσα, πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα. Έφτασα στον βράχο που ήταν στα -20 μ. Είχε διάφορες τρύπες, απ' όπου σε δυό από αυτές έβλεπα μέρη του σώματος του ψαριού. Ψάχνοντας μου φάνηκε ότι είδα τον σβέρκο του και του έριξα και αναδύθηκα. Είπα στον Μάρκο τα καθέκαστα και μετά από λίγο βούτηξε. Έφτασε στο ψάρι, κοίταξε από την μπροστινή μεριά, όπου είδε το κεφάλι του ροφού και του έριξε στα ρουθούνια για να μην μπορεί να στρίψει. Στην επόμενη βουτιά, κατεβαίνω από εκεί που πήγε ο Μάρκος και βλέπω το κεφάλι του ροφού. Σημαδεύω και τον πετυχαίνω ανάμεσα στα μάτια. Ανάδυση. Στην επιφάνεια συζητάμε το όλο θέμα και συμφωνούμε ότι ο ροφός είναι πολύ μεγαλύτερος απ΄ότι υπολογίζαμε. Το ψάρι όμως είναι ζωντανό. Για να βγει, πρέπει πρώτα να πεθάνει. Βουτάω από την μεριά της πρώτης μου βολής και καταφέρνω να βγάλω την βέργα μου. Έτσι αν χρειαστεί κι άλλη βολή, έχουμε ένα ελεύθερο ψαροντούφεκο. Οι επόμενες 5-6 βουτιές έγιναν με τα μαχαίρια στα χέρια, προσπαθώντας να σκοτώσουμε το ψάρι. Όντως στην τελευταία του βουτιά, ο Μάρκος μου λέει ότι το ψάρι είναι νεκρό. Βουτάω και σπρώχνοντας- τραβώντας έρχεται λίγο προς τα έξω. Βουτάει ο Μάρκος και φέρνει το ψάρι περίπου 20 πόντους μπροστά. Κατεβαίνω και βλέπω τα χείλη του ροφού να είναι σχεδόν έξω από τον βράχο. Πιάνω τις δύο βέργες και τον κουνάω ρυθμικά και το ψάρι ξεκολλάει και βγαίνει έξω. Τον αφήνω και αναδύομαι. Τον μαζεύουμε από την επιφάνεια. Μόλις τον παίρνουμε στα χέρια μας άρχισε το γλέντι. Χαρές, πανηγύρια, αγκαλιές... Είναι ένας ροφός 10 κιλών!!! 

Επιτέλους!!!

Εξετάζοντας τον αργότερα, διαπίστωσα ότι η πρώτη μου βολή, ευτυχώς ήταν επιπόλαιη, ψιλά στον σβέρκο του ροφού και το μόνο που μάλλον κατάφερα ήταν να τον φρενάρω και να μην πάρει δρόμο για τα βαθειά κομμάτια που έχει εκεί ο βυθός. Το ευτυχές λάθος έγινε γιατί είχα την εντύπωση ότι το ψάρι ήταν 3-4 κιλά!!! Τον βάλαμε στην σημαδούρα και πήραμε τον δρόμο για τον γυρισμό. Χρειαστήκαμε περίπου δύο ώρες για να πάρουμε στα χέρια μας το πολυπόθητο ψάρι. Για να είμαστε εντελώς ασφαλείς, την κάθε βουτιά στα -20μ, ακολουθούσε ξεκούραση στην επιφάνεια περίπου 10 λεπτών. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά καλύτερα ασφαλείς και να πάρουμε το ψάρι αργότερα, παρά πιο γρήγορα και με αυξημένες πιθανότητες σε κάποιο ατύχημα. 

Στον δρόμο του γυρισμού, όπου βλέπαμε κάποιο λεοντόψαρο το πιάναμε. Πιάσαμε τρία μεγάλα. Το πρώτο ήταν και προσωπικό μου ρεκόρ 1,3 κιλά!!! 

Ρεκόρ μου σε λεοντόψαρο, 1,3 κιλά!!!

Το τελευταίο μάλιστα, είχε μόλις καταπιεί έναν μικρό σκορπιό. Ευτυχώς η βολή στο λεοντόψαρο δεν τραυμάτισε τον μικρούλι σκορπιό. Τον ενθάρρυνα να βγει από το στόμα του χάρου και πιστεύω πανευτυχής πήρε τον δρόμο για τα βαθειά. Είχε όμως ένα ανάποδο ρέμα που σε διάφορα σημεία ήταν τόσο έντονο και μας δυσκόλευε την επιστροφή. Βουτάει ο Μάρκος για να ψάξει ένα καλό, γνωστό μονόπετρο κι εγώ τον προσέχω. Από την μυρωδιά που αφήνουν τα ψάρια στην σημαδούρα, κάνουν ένα καλό μελανούρι να με πλησιάσει πολύ κοντά και του έριξα από την επιφάνεια. Η βέργα το πέρασε σχεδόν σουβλάκι, αλλά λόγω της ταχύτητας το συμβάντος, δεν υπάρχει το βίντεο της βολής. 

Το έφαγε η περιέργεια!!!

Ο Μάρκος δεν βρήκε κάτι αξιόλογο κι έτσι συνεχίσαμε την αποχώρηση μας. Ενώ πλησιάζουμε στην ακτή για να βγούμε, βλέπω κάτι σαν σακκούλα πάνω από τα φύκια. Εκείνη την στιγμή, ακούω τον Μάρκο να φωνάζει: "Καλαμάριαααα...". Κοιτάζω καλύτερα και διαπιστώνω ότι δεν είναι σακούλα, αλλά σουπιοκαλάμαρα. Είναι δύο μεγάλα. Το ένα είναι μεγαλύτερο από το άλλο. Αρχίζουμε να τα ακολουθάμε. Όποτε είναι πάνω από την άμμο, τρέχουν. Όταν είναι πάνω από τα φύκια, κάνουν παραλαβή και κάθονται. Τα πλησιάσαμε αρκετές φορές χωρίς επιτυχία. Μας κρατούσαν σε απόσταση ασφαλείας. Κάποια στιγμή, στρίβουν και πάνε προς τον Μάρκο. 

"Ωραία, κρατάει μακρύ ψαροντούφεκο και μάλλον θα πιάσει κάποιο..." σκέφτηκα. Εκείνη την στιγμή, στρίβει το μεγαλύτερο και κάθεται από κάτω μου. Ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα, βουτάω και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει το μεγάλο σουπιοκαλάμαρο λίγο πριν το τέλος το κορμιού του και γεμίζει η θάλασσα μελάνια. Το σουπιοκαλάμαρο τρέχει δεξιά-αριστερά αμολώντας μελάνι. Εγώ το τραβάω απαλά στην επιφάνεια. Με το που έρχεται κοντά, το πιάνω από τον σβέρκο και η θάλασσα γέμισε ξανά μελάνια. Το αποτελειώνω με το μαχαίρι μου. 

Πρώτη φορά και 2,140 γρ!!!

Είναι η πρώτη φορά που πιάνω σουπιοκαλάμαρο με ψαροντούφεκο και αυτό είναι μεγάλο 2,140 γρ!!! Μαζί με τα πλοκάμια του, είναι πάνω από ένα μέτρο σε μήκος. Τα δε μάτια του, τεράστια, σαν μεγάλα κρεμμύδια!!! Αγκαλιές, φιλιά, ευχαριστίες στα Ουράνια.... Μόνο στην επιφάνεια της θάλασσας δεν περπάτησα από την χαρά μου. Καθώς πλησιάζουμε την ακτή, βλέπω τον Μάρκο να βουτάει. Ενεργοποιώ την κάμερα καθώς εκείνος παίζει με ένα μικρό σαλάχι. Το σαλάχι για να κρυφτεί από το περίεργο ον που το πλησιάζει, βάζει άμμο πάνω του. Όταν όμως το πλησίασε πολύ κοντά ο Μάρκος, χτύπησε με δύναμη τα φτερά του και χάθηκε στο μπλε. Βγήκαμε έξω, βγάλαμε τις φωτό που θέλαμε και πανευτυχείς γυρίσαμε σπίτια μας.

Ο Μάρκος κι εγώ!!!

Υ.Γ. #1 Για να είμαστε δίκαιοι, μοιράσαμε το ροφό σε δύο ίσα μέρη. Αυτό σημαίνει συντροφικό ψάρεμα....

Με τα τρόπαια της ημέρας..

Η έκπληξη της ημέρας!!!

Υ.Γ.#2. Μερικές μέρες αργότερα σε ένα άλλο ψάρεμα, έχουμε γυρίσει με τον Μάρκο από τα βαθιά χωρίς να πιάσουμε κάτι. Στα ρηχά πιάσαμε 3 λεοντόψαρα όταν είδαμε τα σουπιοκαλάμαρα. Τα πήραμε στο κατόπι κι έτσι χωριστήκαμε με τον Μάρκο. Σε μια στιγμή τον ακούω να με φωνάζει επανειλημμένα. Πλησιάζω και βλέπω ότι έχει πιάσει ένα μεγάλο, πολύ μεγάλοι σουπιοκαλάμαρο. Ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα.... Το σουπιοκαλάμαρο ήταν 3 κιλά!!! Ρεκόρ Καρπάθου. 

Ρεκόρ Καρπάθοιυ 3 κιλά!!!

Μιλάμε για σουπιοκαλάμαρο κι όχι για θράψαλο. Χαρές και πανηγύρια και βγήκαμε. Ήταν η σειρά του φίλου μου να πιάσει μεγάλο σουπιοκαλάμαρο.

"Είπαμε να πιάσεις μεγάλο σουπιοκαλάμαρο, αλλά εσύ το παράκανες ..." του είπα γελώντας. 

Ο Μάρκος με το τέρας!!!

Ήταν τεράστιο!!!

Translation of the above article.

Title: 10 kilos dusky grouper & huge bigfin reef squids!!!

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

This was going to be the 2nd article about Karpathos, but due to unexpected surprises I posted it 1st. 

The day before, we had arranged to go for a fishing trip, with my friend Markus from Austria. We were thinking to visit a favourite place of ours. We started just before the noon and after about an hour of driving we got where we wanted to be. As we drove into the mountains to reach our destination, we found fog over the sea. The clouds had covered the whole island of Kasos, only its top was visible. It reminded me of the Lord of the rings movie. (1st Picture: The island of Kasos!!!).

When we reached our destination, we realised that the weather was against us, but the large cape provided us with a pretty good cover. We got dressed and dived. We swam over the vast seaweed forest, seeing nothing special, to reach the coveted fishing ground. When we arrived, I was looking in the deep and to the right for some good (Epinephelus costae) golden grouper, when my eyes caught a movement to my left. A tail was burrowing under a rock.

"A 3-4 kilos (Epinephelus guaza) dusky grouper...." I said to myself. At that moment, Markus shouted at me and saying: "A 3-4 kg dusky grouper came from the very deep and hid in a rock, a little deeper".

"I saw it where it hide, are you going to dive ???" I asked him.

"No, you dive..." he answered.

After relaxing on the surface, I took a deep breath and dived. I reached the rock that was at -20m deep. It had several holes, from where in two of them I could see parts of the fish's body. Continuing searching, I saw its neck, shot it and emerged. I told Markus everything and after a while he dived. He reached the fish, looked from the front, where he saw the head of the dusky grouper, and shot it into its nostrils so that it would not be able to turn. On the next dive, I dived where Markus went and saw the head of the dusky grouper. I aimed and shot it between the eyes and emerged. On the surface, we discussed the whole matter and agreed that the dusky grouper was much larger than we thought it was. But the fish was still alive. To get it out, the dusky grouper must die first. I dived from the side of my first shot and managed to get my spear out. So if another shot was needed, we were able to do so, since we had a free speargun. The next 5-6 dives were made with knives in our hand, trying to kill the fish. Indeed, on his last dive, Markus told me that the fish was probably dead. I dived and with pushing-pulling it, came forward a little bit. Markus dived and succeeded to bring the fish about 20 cm ahead. I descend and saw that the lips of the dusky grouper was almost out of the rock. I grabbed the two spears and started shaking them rhythmically. As a result the fish came out of the hole. I left it lying on the seabed and emerged. We reeled in the dusky grouper from the surface. As soon as we got our hands on him, the party beginner. Cheers, celebrations, hugs... It was a 10 kg dusky grouper!!! (2nd Picture: At last!!!). Later on, as I examined the fish, I found out that my first shot, fortunately, was a lousy one, striking high on the neck of the fish. All I probably succeeded in doing was to prevent the dusky grouper from swimming to the deeper parts of the sea floor. The "lucky" mistake happened because I had the impression that the fish was about 3-4 kg!!! We put the dusky grouper on the buoy and made our way back. It took us about two hours to get our hands on the coveted fish. To be completely safe, each dive at -20 m., was followed by a surface rest time of about 10 minutes. It may sound extreme, but better be on the safe side and catch the fish later than sooner and with an increased chance of a diving accident. 

On the way back, wherever we saw some (Pterois volitans) lionfish we caught it. We caught three big ones. The first was also my personal record of 1.3 kilos!!! (3rd Picture: My personal record for lionfish, 1.3 kg !!!)The last one had just swallowed a small (Scorpaena scrofa) red scorpionfish. Fortunately, the shot at the lionfish did not injure the little scorpionfish. I encouraged him to come out of the mouth of death, and happily it swam way to the depths. Markus dived and checked a well-known single stone, while I kept an eye on him. From the smell left by the fish on the buoy, a good (Oblada melanura) saddled sea-bream came very close to me and I shot it from the surface. The spear almost skewered it, but due to the speed of the incident, there was no video of the shot. (4th Picture: Curiosity killed the fish!!!). Markus didn't find anything worthwhile so we continued our retreat. As we were approaching the shore to exit, I saw something that looked like a plastic bag above the seaweed. At that moment, I heard Markus shouting: "Squiiiids...". I took a closer look and found that it was not a bag, but (Sepioteuthis lessoniana) Bigfin reef squid. They were two big ones. One was bigger than the other. We began to follow them. Whenever the bigfin reef squids were above the sand, they were swimming away. When they were above the seaweeds, they camouflage themselves and waited. We approached them several times without success. They kept us at a safe distance. At some point, they turned and swam towards Marcus.

"Good, he's holding a long speargun and he'll probably catch one..." I thought. At that moment, the biggest one turned and sat under me in variation. I turned on the underwater camera, dived in and pulled the trigger. The spear hit the big bigfin reef squid just before the end of its body and the sea was filled with ink. The bigfin reef squid run left and right spewing ink. I gently pulled it to the surface. As it came closer, I grabbed it by the neck and the sea was filled with ink again. I finished it off with my knife.. (5th Picture: First time ever and 2.140 gr!!!). It was the first time I caught a bigfin reef squid with a speargun and it was big one, 2.140gr.!!! With its tentacles spread, it was over a meter in length. And its eyes, huge like big onions!!! Hugs, kisses, thanking the Heavens... I almost walked on the surface of the sea out of joy. As we approached the shore, I saw Marcus diving. I turned on the camera as he was playing with a small (Myliobatoidei) sting ray. The sting ray put sand on it to hide from the strange being that was approaching it. But when Marcus got too close, it flapped its wings and disappeared into the blue. 

We went out, took the photos we wanted and returned home very happy. (6th Picture: Marcus and I !!!).

P.S#1. In order to be fare, we split the dusky grouper in two equal pieces. This is how buddy fishing should be.. (7th Picture: The trophies of the day!!!). (8th Picture: The surprise of the day!!!).

P.S#2. A few days later on another fishing trip, Marcus and I had come back from the deep without catching anything. In the shallows we caught 3 lionfish when we saw the bigfin reef squids. We started following them and that's how Markus and I parted ways. In a moment, I hear him calling me repeatedly. I got closer and saw that he had caught a big, a very big bigfin reef squid. I activate the underwater camera...The bigfin reef squid was 3 kilos!!! Karpathian record.(9th Picture: Karpathian record, 3 kg !!!).We are talking about bigfin reef squid and not (Todarodes sagittatus) European flying squid. Joys and celebrations and we went out. It was my friend's turn to catch big bigfin reef squid. 

"I told you to catch a big bigfin reef squid, but you overdid it..." I said to him laughing. (10th Picture: Marcus with the monster!!!). (11th Picture: !It was huge !!).