Επιστροφή με γοφάρια στα πάτρια εδάφη.... Bluefish in the home land....

 You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Bluefish in the home land....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Το καλοκαίρι δυστυχώς τελείωσε και τώρα τα κεφάλια μέσα. Πέρασε απίστευτα γρήγορα, λες και ήταν ακόμη χτες. Έτσι λοιπόν με την πρώτη ευκαιρία, έκανα μια απογευματινή επιδρομή σε κοντινά, γνωστά μέρη. Δεν περίμενα να πιάσω τίποτα. Περισσότερο ήταν για να βουτήξω και να δω πως είναι η κατάσταση του βυθού. Έφτασα απόγευμα μετά το σχολείο στον τόπο που ήθελα να ψαρέψω και νωχελικά ντύθηκα και βούτηξα. Μόλις είχε αρχίσει και ο νοτιάς, προμηνύοντας ότι η κυρά θολούρα θα ήταν παρούσα. Μικρόψαρα πολλά. Τα μεγάλα έλειπαν. Τα νερά ήταν λίγο θολά, αλλά γενικώς μια χαρά. Συνέχισα μέχρι που είδα μια καλή μουρμούρα να σκάβει τον βυθό. Απομακρύνθηκα και βούτηξα. Το ψάρι όμως με είχε δει. Ήταν λίγο νευρικό και γι' αυτό περίμενα ξύνοντας τον βράχο. Με κοίταξε με απορία και ξαναχάθηκε από το οπτικό μου πεδίο, αφού την έκρυβε ο μεγάλος βράχος. Σύρθηκα κρυμμένος και όταν την πλησίασα αρκετά, η μουρμούρα σηκώθηκε να με δει. Με το που με είδε άρχισε να κολυμπάει και απομακρύνθηκε.

"Ή τώρα ή ποτέ..." είπα στον εαυτό μου. Σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε κάθετα την μουρμούρα στον σβέρκο και την κόλλησε στον βυθό με την ορμή που είχε. Η βολή ήταν απίστευτη και μάλλον πολύ τυχερή. 

Το 1ο από τα πάτρια εδάφη...

Χαμογελαστός πήρα την μουρμούρα και την έβαλα στην σημαδούρα. Το πρώτο φθινοπωρινό ψάρι είχε πιαστεί. Συνεχίζοντας, μια φιγούρα μου τράβηξε την προσοχή. Λίγο πιο βαθειά, μια γνωστή σιλουέτα ξεκουραζόταν πάνω στον πετρώδη βυθό. Πλησίασα όσο πιο ήσυχα μπορούσα και βούτηξα από πίσω του. Ήταν ένας αετός της θάλασσας (είδος σαλαχιού) καμιά δεκαριά κιλά. Είδα τις γαλάζιες ραβδώσεις του και τότε εκείνος σηκώθηκε από τον βυθό. Προχώρησε λίγο και μόλις αντιλήφθηκε ότι τον ακολουθούσα, έκλεισε με δύναμη τα φτερά του και χάθηκε στο μπλε. 

Ο αετός... πετάει!!!

"Για σου φιλαράκο, ελπίζω να τα ξαναπούμε...." του είπα νοερά. Πάνω στην στροφή του κάβου βρήκα πολλές γόπες να τσιμπολογούν. Αραιά, που και που έκαναν και κάποια σπασίματα. 

"Λες???" αναρωτήθηκα και βούτηξα δίπλα τους. Βρήκα ένα μέρος που μου άρεσε και περίμενα. Μετά από λίγο τα μικρόψαρα έτρεξαν από τα δεξιά μου. Έψαξα να βρω τον κυνηγό. Κοίταξα χαμηλά κοντά στον βυθό, αλλά αντιλήφθηκα, λίγο αργά, την παρουσία δύο γοφαριών ψηλά κοντά στην επιφάνεια. Γύρισα το ψαροντούφεκο και την στιγμή που ήμουν έτοιμος να πατήσω την σκανδάλη, χτύπησαν τις ουρές τους και τα έχασα...

"Κρίμα..." ήταν το μόνο που σκέφτηκα. Έκανα πολλά καρτέρια αλλά τα ψάρια δεν τα ξαναείδα. Πλησίασα σε ένα καβάκι και σύρθηκα και βγήκα να δω. Στο μικρό πλάτωμα είχε ωραίες και μεγάλες σάρπες, αλλά δεν είχα έρθει για αυτά τα ψάρια, 

"Που είναι αυτοί που σας τρώνε ???" τις ρώτησα καθώς χανόντουσαν μέσα στην θολούρα. Εννοείται απάντηση δεν πήρα. Προχώρησα πιο κάτω όπου ο βυθός βαθαίνει απότομα. Όμως μετά το καβάκι κάνει ένα ακόμη ρηχό πλάτωμα, όπου συνήθως βόσκουν διαφορά ψάρια. Στο παρελθόν έχω πάρει ωραία ψάρια σε αυτό το μέρος. Έτσι λοιπόν βούτηξα πριν φτάσω και σύρθηκα. Ξεπρόβαλα σιγά-σιγά και μόλις που πρόλαβα να δω τρία γοφάρια να έρχονται καταπάνω μου από τα πολύ ρηχά και με μεγάλη ταχύτητα. 

Η απρόσμενη έκπληξη!!!

Ενστικτωδώς σημάδεψα το προπορευόμενο ψάρι και πάτησα την σκανδάλη. Τα ψάρια και τα τρία έφυγαν με απίστευτη ταχύτατα, και το μουλινέ ξετυλίχθηκε σφυρίζοντας. Μη γνωρίζοντας πόσο καλή ήταν η βολή μου, δεν κόντραρα καθόλου τα ψάρι. Ευτυχώς. Που και που μέσα στην θολούρα έβλεπα το ασημί κορμί του να φωτίζει τα θολά νερά. Κρατούσα το σχοινί τεντωμένο κι ευχόμουν να μην μπερδευτεί πουθενά το ψάρι γιατί θα το έχανα. Μετά από αρκετά λεπτά μάχης το πλησίασα και στην δεύτερη απόπειρα το έπιασα από την ουρά.

Ο εξουθενωμένος κυνηγός!!!

Αμέσως το έπιασα κι από τα βράγχια και η μάχη είχε κριθεί υπέρ μου. Ήταν ένα υπέροχο τρίκιλο γοφάρι!!! 

Τα δόντια του είναι απίστευτα!!!

Η βολή μου δεν ήταν καθόλου καλή, πολύ κακή θα έλεγα. Το ψάρι το είχα πετύχει χαμηλά στην κοιλία του, κι ευτυχώς κρατιόταν από τα δύο πτερύγια που έχει εκεί. 

Επιτέλους!!!

Οι αγκαλιές, τα φιλιά και οι συγγνώμες έπεσαν βροχή μπορώ να πω, ευχαριστώντας τα Ουράνια για το υπέροχο Τους δώρο!!! Και από που κρατήθηκε!!!. Δεν χρειαζόταν να ψαρέψω άλλο. Άλλωστε είχαν περάσει και κοντά τρεις ώρες από την στιγμή που βούτηξα. Χαρούμενος πήρα τον δρόμο του γυρισμού, απλά κολυμπώντας. Είδα άλλη μια μουρμούρα να σκάβει την άμμο, την χαιρέτησα λέγοντας της: "Είσαι πολύ τυχερή γλυκιά μου..." και συνέχισα να κολυμπάω για να βγω. Όμως η ματιά έπιασε μια μεγάλη φιγούρα μέσα στην θολούρα. Βούτηξα και εμφανίστηκα μπροστά της. Ήταν μια υπέροχα όμορφη και μεγάλη καρέττα-καρέττα. Με το που με είδε ξαφνιάστηκε, άλλαξε κατεύθυνση, αλλά κοντοστάθηκε να με περιεργαστεί γεμάτη απορία. Κολύμπησε ήρεμα παρατηρώντας με. 

Μια ήρεμη αρχαία φίλη!!!

Άρπαξα την ευκαιρία και την πλησίασα κι άλλο. Ακούμπησα απαλά το χέρι μου στο καφέ-κόκκινο κέλυφός της, αλλά η χελώνα δεν άλλαξε συμπεριφορά. Κολυμπήσαμε μαζί και σε κάποια στιγμή δεν άντεξα άλλο και αναδύθηκα. Εκείνη συνέχισε να κολυμπάει ήρεμα, μέχρι που την έχασα μέσα στην θολούρα. 

"Στο καλό γλυκιά μου. Μακάρι να ξανασυναντηθούμε κάποια στιγμή..." της είπα και τράβηξα για την παραλία από όπου είχε ξεκινήσει η σημερινή περιπέτεια.

3 κιλά !!!

Υ.Γ.1. Το φινάλε ήταν εξίσου επικό όσο και η έκβαση του ψαρέματος μπορώ να ομολογήσω!!! 

Υ.Γ.2. Το γοφάρι μαζί με άλλους μεζέδες, το απολαύσαμε με εκλεκτή παρέα μερικές μέρες αργότερα. 

Ο Γιώργος, ο Κωνσταντίνος, η Κρυσταλία, η Σταυρούλα και εγώ.

Translation of the above article.

Title:  Bluefish in the home land....

Video & Photos : Zacharias Skevofilax.   

The summer is unfortunately over and back to the routine. It went by incredibly fast, like it was just yesterday. So at the first opportunity, I was ready for an afternoon foray into nearby, familiar places. I didn't expect to catch anything. I wanted to dive and see what was going on around Athens. I arrived in the afternoon after school at the place I wanted to fish, lazily dressed and dived. The souther winds had just begun to blow, foreshadowing that madam blur would be present. The sea was full with baitfish. On the other hand, the big fish were missing. The waters were a bit murky but generally speaking were ok. I kept going until I saw a good striped sea bream (Lithognathus mormyrus) digging the bottom. I swam away and dived. But the fish had seen me. It was a bit nervous, so I waited scraping a rock on the sea bed. It looked at me questioningly and disappeared again from my field of vision, since a big rock was intervening. I crawled hiding and when I got close enough to it, the striped sea bream rose to see me. As soon as it saw me, it started to swim and moved away. 

"It's now or never..." I said to myself. I aimed as best I could and pulled the trigger. The spear struck the fish in the neck and stuck it to the bottom with the momentum it had. The shot was incredible and probably a very lucky one. (1st Picture: The 1st fish from the home land...). Smiling, I took the striped sea bream and put it on the buoy. The first fish had been caught. Continuing, a figure caught my eye. A little deeper, a familiar silhouette was resting on the rocky bottom. I approached as quietly as I could and dove behind it. It was a common eagle ray (Myliobatis aquila)  about ten kilos. I saw its blue streaks and then it rose from the bottom. It moved forward graciously and as soon as it realised I was following it, flapped its wings with force and disappeared into the blue. (2nd Picture: The eagle is flying!!!). 

"See you buddy, I hope we meet again..." I told it mentally. On the bend of the cape I found many bogue (Boops boops) nibbling. From time to time they were moving nervously all together.

"Is it possible???" I wondered and dived next to them. I found a place I liked and waited. After a while the baitfish ran from my right. I looked for the predator. I looked down near the bottom, but Ι realised, a little too late, the presence of two bluefish (Temnodom saltator) high up near the surface. I turned the speargun towards them and just as I was about to pull the trigger, they slapped their tails and I got lost...

"What a pity..." was all I thought. I ambushed plenty of times but I never saw the two fish again. I approached a small cape and crawled out to have a look. On the small flat there were nice and big salema porgy (Sarpa salpa), but I didn't come to catch those fish. 

"Where are those who eat you ???" I asked them as they disappeared into the blur. Of course I did not get an answer. I moved further down where the seabed deepens sharply. But after another small cape, there is another shallow plateau, where usually different fish graze. In the past I had caught nice fish in this place. So I dived in before and crawled. I emerged slowly and just in time to see three bluefish coming at me from the very shallows and at great speed. (3rd Picture: The unexpected surprise!!!). Instinctively I aimed the advancing fish and pulled the trigger. All three fish flew away with incredible speed, while the reel was unwinding whistling. Not knowing how good my shot was, I didn't fight the fish at all. Thank God. Here and there in the blur I could see its silver body lighting up the murky waters. I kept the line tight and hoped that the fish wouldn't get tangled anywhere because I would lose it. After several minutes of fighting I approached it and on the second attempt I caught it by its tail. (4th Picture: The exhausted predator!!!). I immediately grabbed it by the gills and the battle was decided in my favour. It was a wonderful three kilo bluefish!!! (5th Picture: Its teeth are amazing!!!). My shot was not good at all, very bad I would say. I managed to hit the fish low in its belly, and fortunately the rope was holding on by the two fins it had there. (6th Picture: Finally!!!). Hugs, kisses and apologies for the pain that I caused, thanking the Heavens for their wonderful gift!!! and from where it was hanging!!!. I didn't need to fish anymore. After all, almost three hours had passed since I started my diving expedition. I happily made my way back, just swimming. I saw another striped sea bream digging in the sand, I greeted her saying: "You're very lucky honey..." and continued swimming. But my glance caught a large figure in the blur. I dived and appeared just before it. It was a wonderfully beautiful and large loggerhead sea turtle (caretta-caretta). As soon as it saw me, was surprised, changed its direction, but stopped to look at me curiously. It was calmly swimming watching me. (7th Picture: An ancient calmed friend !!!). I grabbed the opportunity and approached it even closer. I gently placed my hand on its brown-red shell, but the turtle did not change its behaviour. We swam together but at some point I couldn't keep-up anymore and surfaced. The turtle continued swimming calmly until I lost it in the blur. 

"Bye-bye honey. I hope we meet again sometime..." I told it and headed for the beach where today's adventure had started.(8th Picture: 3 kilos !!!). 

P.S.1. The finale was just as epic as the outcome of today's fishing I must admit!!!. 

P.S.2. We enjoyed the bluefish together with other appetisers with special friends a few days later. (9th Picture: George, Konstantinos, Crystalia, Stavroula and me).