Πάμε για λαβράκια, αλλά... Sea bass fishing, but...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Sea bass fishing, but...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ, Θοδωρής Μούτος.

"...δείχνοντας με  ποιον τρόπο γεννιέται η ομορφιά.

Ή αυτό που εμείς, αλλιώς, το λέμε δάκρυ." 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ. 

Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό (1960). 

Όπως καταλάβατε, το άρθρο άργησε να βγει λόγω του αποτρόπαιου γεγονότος στα Τέμπη....

Το μέρος το ήξερε ο Θοδωρής. Το είχε ψαρέψει πολύ παλιά με αρκετές επιτυχίες από ότι μου είχε πει. Έτσι ξεκινήσαμε από τα άγρια χαράματα. Τα φορτώσαμε όλα στο αμάξι και φύγαμε όλο απνυπομονεσία. Φτάσαμε και ντυθήκαμε γρήγορα από την λαχτάρα για την βουτιά αλλά και το πολύ κρύο. Είχε ένα δυνατό 4-5 μποφόρ ΒΒΔ, ενώ η πρόγνωση έλεγε για μόλις 3 μποφόρ. Εγώ χάρηκα αλλά ο Θοδωρής... Βούτηξαμε και ανοιχτήκαμε για να βρούμε τις φυκιάδες και πλακωθίκαμε στα καρτέρια. Ο ισχυρός ΒΒΔ δεν μας επέτρεπε να κάνουμε τις βουτιές όπως και όπου θέλαμε. Μας παρέσερνε το δυνατό κύμα και φυσικά τρόμαζαν τα λιγοστά ψάρια. Η θολούρα ήταν και αυτή παρούσα, πράγμα που με ευχαριστούσε επίσης. Τον Θοδωρή όμως... Σε μερικά μέρη ακόμη και για μένα η θολούρα ήταν πολύ πιο πυκνή από ότι θα ήθελα. Παρόλο που είχε πλούσια ποσειδωνία, σε μεριές-μεριές δεν μπορούσαμε να ψαρέψουμε, γιατί κυριολεκτικά δεν βλέπαμε την μύτη μας. Όσο για τα λαβράκια ήταν ανύπαρκτα. Κάναμε πολλές βουτιές και δεν είδαμε ούτε ένα. Έτσι αποφασίσαμε να πιάσουμε ότι μας φαινόταν καλό. Πρώτος ο Θοδωρής εντόπισε ωραίους κεφάλους. Τα ψάρια κολυμούσαν σχεδόν πάνω στο κύμα, με συνέπια να αστοχίσουμε και οι δύο σε ανάλογες βολές. Συνεχίσαμε τις προσπάθειές και πρώτος ο Θοδωρης κατέφερε κι έπιασε έναν κέφαλο κοντά στο 1,5 κιλών. Εγώ έκανα κάποια άκαρπα καρτέρια πιο βαθειά μέχρι που έπιασε το πρώτο ψάρι ο Θοδωρής.

"Τα ψάρια είναι στα ρηχά Ζάχο..." μου φώναξε. Πλακώθηκα στις βουτιές, εκεί που έσκαγε το κύμα πάνω στα φύκια. Σε ένα από αυτά, ένας μοναχικός κέφαλος μου ήρθε από τα δεξιά μου. Με το που με πήρε χαμπάρι, έστριψε για να χαθεί στην θολούρα. Μην έχοντας άλλη επιλογή, σημάδεψα αστραπιαία και πάτησα την σκανδάλη. 

Τελικά δεν είχα αστοχήσει !!!

Χωρίς να περιμένω κάποια επιτυχία, ξεκόλλησα από την κρυψώνα μου βαριεστημένος και σίγουρος για την αστοχία μου. Όμως καθώς αναδυόμουν, είδα μια λευκή φιγούρα πάνω στα φύκια.

"Λες να..." σκέφτηκα και κολύμπησα προς τα εμπρός. Τότε είδα έναν μεγάλο κέφαλο να τον έχει περάσει σουβλάκι η βέργα. Όλος χαρά άρπαξα το ψάρι.

Ο πρώτος 1,7 κιλά...

Ο Θοδωρής φώναξε "Τι έγινε Ζάχο???" Σήκωσα απλά και του έδειξα το ψάρι. Συνεχίσαμε τα καρτέρια, αλλά τώρα οι κέφαλοι ήταν πολύ τρομαγμένοι Προχωρήσαμε πιο κάτω καρτερεύοντας χωρίς μεγάλη επιτυχία. Μετά από αρκετή ώρα, είδε πάλι πρώτος τους κεφάλους ο Θοδωρής. Κάνοντας επανειλημμένα καρτέρια έπιασε άλλον έναν ωραίο κέφαλο. Χώθηκα κοντά σε κάποιο δεμάτι από φύκια και περίμενα. Εμφανίστηκαν κάποια ψάρια, που ήταν πολύ διστακτικά και δεν πλησίαζαν. Όμως ένας έκανε το μοιραίο λάθος να έρθει πιο κοντά να με δει. Έτσι έπιασα ένα κιλίσιο κέφαλο. 

Ο 2ος 1,1 κιλά...

Συνεχίσαμε στις βουτιές, ελπίζοντας για κάτι καλύτερο. Ο καιρός είχε αρχίσει να δυναμώνει κι άλλο. Αποφασίσαμε  να κάνουμε μερικές βουτιές και να βγούμε. Σε ένα από τα τελευταία καρτέρια, ενώ έχω γίνει ένα με τα φύκια, ένας μοναχικός αλλά μεγάλος κέφαλος ήρθε να με δει. Δεν ήθελα τίποτε άλλο, σημάδεψα και του έριξα. Το μεγάλο ψάρι, χτυπώντας την ουρά του βίαια, χάθηκε από τα μάτια μου σε δέκατα του δευτερολέπτου. Πήρε μπόλικο σχοινί από το μουλινέ, αλλά μετά από λίγο το βρήκα κουρασμένο να κάθεται πάνω στον βυθό. Το μάζεψα, του έδωσα ένα γρήγορο τέλος και το γέμισα με φιλιά. Ήταν ένας μεγάλος κέφαλος των 2,3 κιλών!!! 

...και ο μεγάλος 2,3 κιλά!!!

Ο Θοδωρής έριξε σε ένα εξίσου μεγάλο ψάρι, αλλά η μακρινή βολή, είχε σαν αποτέλεσμα να ξεψαρίσει ο κέφαλος και τον χάσαμε. Βγήκαμε, καθαρίσαμε τα ψάρια και φύγαμε. 

Ως δια μαγείας, την επομένη μέρα ήμουν ελεύθερος μετά τις 10:00 το πρωί.  Αποφάσισα να επισκεφθώ το ίδιο μέρος, μιας και ο καιρός είχε αλλάξει. Έτσι λοιπόν το απόγευμα βουτούσα στον ίδιο χτεσινό ψαρότοπο. Αποφάσισα να μην πιάσω άλλους κεφάλους, αλλά να προσπαθήσω να πιάσω λαβράκια. Άλλαξα την παραλλαγή μου λόγω της ποσειδωνίας. Eκεί που ετοιμαζόμουν να μπω στην αγκαλιά της ερωμένης μου, βλέπω έναν κοκοβιό να με κοιτάει. Με το που τον πλησιάζω, εξαφανίζεται στην φωλιά του. 

Ο κοκοβιός...το γεύμα της....

Δίπλα του βλέπω μια μικρούλα σουπιά. Την πλησιάζω, και το λιλιπούτειο πλασματάκι φουσκώνει και σηκώνει τα μικρά της πλοκάμια για να με τρομάξει!!! Έπαιξα λίγο μαζί της, για να πάρω τα πλάνα που ήθελα και όταν πέταξε μελάνι, την άφησα στην τρομάρα της. 

Η μικρούλα σουπιά... που της χάλασα του γεύμα της...

Μάλλον της χάλασα το γεύμα της καθώς φόβισα τον κοκοβιό...

Έκανα κι εγώ δεν ξέρω πόσα καρτέρια. Που και που εμφανιζόταν και κάποιος κέφαλος, αρκετά μεγάλος, αλλά δεν έμπαινα στον πειρασμό. Μια-δυο φορές έπιασα τον εαυτό μου να σφίγγει την σκανδάλη, αλλά... Έφτασα στο τέλος του ψαρότοπου, και είπα να κάνω μερικά καρτέρια και να βγω. Σε ένα από αυτά, έχω προσγειωθεί πάνω σε ένα μεγάλο δεμάτι φύκια. Καθώς κοιτώ προς το πέλαγος, από τα δεξιά μου εμφανίστηκε ένα κοπάδι με πολύ μεγάλους κεφάλους. Το προπορευόμενο ψάρι, μου φάνηκε το μεγαλύτερο και μόλις με προσπέρασε, έστριψε μπροστά μου. Έχοντας όλο το ψάρι για να στοχεύσω, σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε το μεγάλο ψάρι στο κέντρο και αυτό χάθηκε μέσα στην θολούρα, κάνοντας απότομα ζικ-ζακ για να απελευθερωθεί. Το ακολούθησα και το βρήκα να κρύβεται μέσα στην φυκιάδα. 

2,93 κιλά!!! Αυτό μάλιστα!!!

Τράβηξα το ψάρι στην αγκαλιά μου και γεμίζοντας το φιλιά, κολύμπησα προς την παραλία. Ήταν ένα ψάρι κοντά στα τρία κιλά (2,930 γρ.).

2,93 κιλά!!!

!!!

  Είχα πολλά, πάρα πολλά χρόνια να πιάσω έναν τόσο μεγάλο κέφαλο. Βγήκα έβγαλα τις φωτό που ήθελα, καθάρισα το ψάρι και πανευτυχής πήρα τον δρόμο του γυρισμού, κι ας μην είδα ούτε ένα λαβράκι και σήμερα. 

"Ω! λυγισμένη ευωδιά

Κλωνάρι κρύο παιδί νερού 

Αγαθό μονοπάτι."

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ. 

Προσανατολισμοί (1940)

Translation of the above article.

Title: Sea bass fishing, but...

Video & Photo : Zacharias Skevofilax, Theodore Moutos. 

"...showing how the beauty is born.

Or what we, otherwise, call it a tear"

ODYSSEUS ELYTIS 

Six and one regards for the sky (1960). 

As you understand, the article was delayed due to the horrific event in the area of Tempi....

Theodore knew the place. He had fished it a long time ago with few successes from what h-e had told me. So we started early at dawn. We loaded everything into the car and left impatiently. We arrived and got dressed quickly from the longing for spearfishing but also due to the cold weather. There was a strong 4-5 Beaufort north-west winds, while the forecast said for only 3 Beaufort. I was happy, but Theodore... We dived and swam to find the seaweeds and started ambushing. The strong NNW winds did not allow us to dive as and where we wanted. We were swept away by the strong waves and naturally scared the few fish. The blur was also present, which pleased me as well. But Theodore... In some places, even for me, the blur was too much. Even though there was a rich posidonia, in some places we couldn't fish, because we literally couldn't see our noses, as they say. As for sea basses (Dicentrarchus labrax) they were non-existent. We did many dives and didn't see a single one. So we decided to catch any fish that looked big enough. Theodore was the first to spot nice mullets (Mugil cephalus). The fish were swimming almost on top of the wave, causing us both to miss on similar shots. We continued our efforts and Theodore was the first to succeed and caught a mullet weighing close to 1.5 kilos. I made some fruitless ambushes deeper until Theodore caught the first fish.

"The fish are in the shallows Zac..." he shouted to me. So I changed my tactic and dived, where the wave broke on the seaweeds. In one of them, a lonely mullet came to me from my right. Taking me by surprise, it turned to disappear into the blur. With no other choice, I aimed in a flash and pulled the trigger. (1st Picture: It seems I did not miss!!!). Without expecting any success, I emerged from my hiding place bored and sure of my failure. But as I was emerging, I saw a white figure lying on the seaweeds. 

"Is there a chance..." I thought and swam forward. Then I saw a big mullet skewered by the spear. I happily grabbed the fish. (2nd Picture: The first one, 1.7 kg...). Theodore shouted "What happened Zach???" I simply picked up and showed him the fish. We continued diving but now the mullets were very spooked. We continued ambushing without much success. After some time, Theodore again saw the mullets first. He caught another nice mullet. I huddled close to a bundle of seaweed and waited. Some fish appeared, which were very hesitant and did not approach. But one, made the fatal mistake of coming closer to see me and I caught another mullet.                                    (3rd Picture: The second one, 1.1 kg...). We continued diving, hoping for something better. The weather was starting to get stronger. So we decided to dive few more times and get out. On one of the last dives, while I have literally become one with the seaweed, a solitary but big mullet came to see me. I didn't want anything else, I aimed and pulled the trigger. The big fish, lashing its tail violently, disappeared from my sight in tenths of a second. It took plenty of line from the reel, but after a while I found it tired, sitting on the seabed. I picked it up, gave it a quick end and kissed many times. It was a big 2.3 kg mullet!!! (4th Picture: ...and the biggest 2.3 kg!!!). Theodore shot at an equally big fish, but the long distance resulted that the mullet got free and we lost it. We got out, cleaned the fish and left. 

Miraculously, the next day after 10:00 in the morning, I was free from any obligations. I was thinking to visit the same place, since the weather had changed. So in the afternoon I was diving in the same fishing spot as yesterday. I decided not to catch any more mullets, but to try to catch some sea bass. I changed my variant to match the seafloor. As I was about to enter into my lover's arms, I saw on the seafloor, a goby (Gobius sp.) looking at me. As soon as I approached it, it disappeared into its nest.                       (5th Picture: The goby...and the potential meal...). Near by there was a small cuttlefish (Sepia officinalis). I approach it, and the lilliputian creature puffed up and raised its little tentacles to scare me!!! I played with it a bit to get the video shots I wanted and when it spited ink, I left and swam away.      (6th Picture: The little cuttlefish...that I ruined its meal...). I accidentally ruined its meal by scaring the goby. I did countless ambushes. From time to time, mullets appeared, quite large sometimes, but I was not tempted. A couple of times I found myself pressing the trigger, but stopped. I got to the end of the fishing ground, and I decided do few dives and get out. In one of them, I had landed on a big bundle of seaweed. As I was looking towards the open sea, a school of very large mullets appeared from my right. The leading fish seemed to be the biggest one and as it passed me, it turned in front of me. Having the whole fish as target, I aimed and pulled the trigger. The spear stroke the big fish in the center and it disappeared into the blur, zig-zagging sharply to break free. I followed it and found it hiding in the seaweeds.      (7th Picture: 2.93 kg!!! Now we are talking!!!). I pulled the fish into my arms and, filling it with kisses and got out. It was a fish close to three kilograms (2,930 gr). (8th Picture: 2.93 kg!!!).    (9th Picture:!!!). 

It took me many, many years to catch a mullet that big. I went out, took the photos I wanted, cleaned the fish and drove back very happy, even though I didn't see a single sea bass today. 

"Oh! bended fragrance...

Sacred  path"

ODYSSEUS ELYTIS

Orientations (1940)