Ένα αναπάντεχο.... βαθύ ψάρεμα...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title; An unexpected....deep spearfishing expedition....

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ, Θοδωρής Μούτος & Νίκος Ιωακήμ

Το πειρατικό του κάπτεν Θοδωρή.....

Η όλη ιστορία ξεκίνησε λίγο πριν την απαγόρευση του μήνα Μάη 2019. Διάφοροι πειραγμένοι ψαροτουφεκάδες ξεκινήσαμε τις προπονήσεις εν όψη του καλοκαιριού. Βρεττός, Γιάννης, Δημήτρης, Αλέξης, Θοδωρής, Νικόλας, Γιώργος, Χρίστος, Κωστής κι εγώ. Καθώς περνούσαν οι εβδομάδες κάποια άτομα, τρις από τους παραπάνω αναφερόμενους ήταν πιο τακτικοί στις προπονήσεις. Έτσι με την πάροδο των μηνών, ο Θοδωρής, Νικόλας κι εγώ γίναμε πιο ομάδα μπορώ να πω. Όχι πως αν ερχόταν κάποιος θα λέγαμε όχι, αλλά ταίριαζαν καλύτερα τα ωράρια μας θα έλεγα.  Έτσι μετά το καλοκαίρι ξαναβρεθήκαμε για προπονήσεις στο δεύτερο λιμανάκι της Βουλιαγμένης με το γνωστό πηγάδι. Οι βουτιές άρχισαν να γίνονται μεγάλες σε διάρκεια κι όταν έφτασε το σαββατοκύριακο αποφασίσαμε να πάμε οι τρις μας για ψάρεμα. 
Πρωί-πρωί στο σπίτι του Θοδωρή, φορτώσαμε όλον τον εξοπλισμό και φύγαμε.....Όταν εννοώ όλον τον εξοπλισμό, εννοώ όλον, ακόμη την βάρκα φορτώσαμε. Είναι το πειρατικό του κάπτεν Θοδωρή!!!

Κυριολεκτικά τα φορτώσαμε όλα!!!!

Φτάσαμε εκεί που θέλαμε ετοιμαστήκαμε και σαλπάραμε με την απόλυτη μπονάτσα. Ο Ποσειδώνας μας είδε πως ταξιδεύαμε κι είπε να μας κάνει την χάρη να μην μας ταλαιπωρήσει. Μετά από περίπου μισή ώρα ρίχναμε άγκυρα. Εκείνη την ώρα έφευγαν από το μέρος που σχεδιάζαμε να ψαρέψουμε, άλλοι δύο ψαροτουφεκάδες. Παρατηρώντας τους πριν φτάσουμε, είχαμε προσέξει ότι δεν ψάρευαν βαθιά. Πήραμε θάρρος ότι ο τόπος μπορεί να μην είναι τρομαγμένος. Η θερμοκρασία της θάλασσας αρκετά καλή, αν και οι τελευταίες βροχές την κρύωσαν λιγάκι. Κάναμε τις πρώτες βουτιές στα ρηχά για να ανοίξουν τα πνευμόνια και τραβήξαμε για τα ποιο βαθιά. Ορατότητα πολύ καλή για την περιοχή. Βλέπαμε μέχρι τα -20μ. Είχε πολλά κοπάδια από μικρόψαρα τα οποία έδειχναν να είναι τρομαγμένα. Καλός γνώστης της περιοχής ο Θοδωρής, βούτηξε και έφτασε έρποντας στο χείλος του σκαλοπατιού στα -29μ. Εκεί, από ότι μας είπε, κάτι που ασήμιζε πέρασε γρήγορα και μακριά του, χωρίς να μπορέσει να δει τι ψάρι ήταν. Όταν πλησίασε το σκαλοπάτι, είδε από κάτω μια καλή στείρα και τις έριξε. Άνοιξε το μουλινέ και η δίκιλη στείρα ήρθε στην επιφάνεια. 

Η δίκιλη στείρα του Θοδωρή...

Χαρές και πανηγύρια από την ομάδα για την πρώτη επιτυχία. Στην πρώτη βαθιά μου βουτιά στα -32μ. είδα μια καλή στείρα να φεύγει για το χάος. Μόνο δύο μικρές είχαν μείνει και με κοιτούσαν. Το λέω στον Νικόλα και αποφασίζει να βουτήξει πιο πέρα. Μετά από λίγο έρχεται στην επιφάνεια, αλλά η βέργα του λείπει. Κοιτάμε καλύτερα με τον Θοδωρή, μήπως χρειάζεται δεύτερη βολή, αλλά παρατηρούμε ότι η βέργα είναι χωρίς ψάρι. Ο Νικόλας μας είπε ότι όταν προσγειώθηκε στο χείλος του γκρεμού, υπήρχαν λίγο πιο κάτω τρις στείρες. Η πιο κοντινή τον κοιτούσε κι όταν πήγε να συρθεί προς τι μέρος της, το ψάρι άρχιζε να κινείται νευρικά. Της έριξε και την πήρα ψιλά στον σβέρκο. Ήταν μεγάλη στείρα, περίπου 3-4 κιλά, και από το σπαρτάρισμά της ξεψάρισε μετά από λίγο. Τα ψάρια είχαν όμως βαθύνει αρκετά. Έτσι αποφασίσαμε να βουτάμε με την "παντόφλα". Είναι ένα βαρίδι περίπου 6 κιλά, δεμένο με χοντρό σκοινί που καταλήγει σε μια σημαδούρα. Παίρναμε σειρά και βουτούσε ο ένας μετά τον άλλο, αφού είχαμε αφαιρέσει βαρίδια από τις ζώνες μας. Εγώ έβγαλα περί τα δύο κιλά. Όποιος δεν ήταν η σειρά του να βουτήξει, μάζευε το σκοινί με το βαρίδι και το ετοίμαζε. Αρκετά πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα. Είχα βουτήξει στο παρελθόν με αυτόν τον τρόπο αλλά όχι πολλές φορές και ούτε σε ιδιαίτερα μεγάλα βάθη. Που να ήξερα τι θα επακολουθούσε!!! Όταν ετοιμάστηκα, αφού με καθοδήγησαν οι φίλοι μου με τις απαραίτητες λεπτομέρειες, τράβηξα το σχοινάκι απελευθέρωσης της παντόφλας και έφυγα για τα βαθιά. Προσπάθησα να είμαι ήρεμος, μιας κι όλα τα κάνει η "παντόφλα". Έφτασα σε ένα βάθος που το θεώρησα καλό κι άφησα το βαρίδι να ακουμπήσει απαλά στον βυθό. Κοίταξα δεξιά μου, υπήρχαν 4-5 μικρές στείρες. Αριστερά μου τίποτα, αλλά έπιασα μια κίνηση μέσα στην σκοτεινιά του βυθού. Μια ευμεγέθης ουρά έφευγε για τα πιο βαθιά. Η κίνησή της μου έλεγε ότι το ψάρι δεν θα σταθεί κι έτσι στράφηκα προς την επιφάνεια. Τα δευτερόλεπτα κυλούν και μετά από λίγο φτάνω άνετα στην επιφάνεια, όπου με περιμένουν οι δύο φίλοι μου. Αφού παίρνω μερικές ανάσες και ηρεμώ τους εξιστορώ τι έγινε. Αποφασίζουμε να πάμε πιο κάτω. Καθώς κολυμπώ κοιτάζω το καταδυτικό μου ρολόι μου και μένω κατάπληκτος. -38,7μ. Είναι η πιο βαθιά μου βουτά σε ψάρεμα ever!!! 

Η ρηχή....

Συνεχίσαμε τις βουτιές και σε μια από αυτές έρχεται στην επιφάνεια ο Νίκος με τεντωμένο το σχοινί του μουλινέ. 
"Καθώς σερνόμουν στον βυθό προς τον γκρεμό, βλέπω μια καλή στείρα να φεύγει, αλλά υπήρχαν και άσπρες ουρές μαζί της. Συναγρίδες μάλλον. Κάνω λαρυγγισμούς και η στείρα γυρίσε αλλά όχι οι συναγρίδες. Σημαδεύω την στείρα και της ρίχνω. Όμως το ψάρι χώθηκε στο σκαλοπάτι κι εγώ έφυγα για την επιφάνεια. Εγώ ήμουν στα -46,8μ. όταν της έριξα. Την έχω πετύχει καλά...." Μας είπε. 
"Ποιος έχει σειρά;;;" ρώτησε ο Θοδωρής. 
"Εγώ" απάντησα. Με κοίταξαν περίεργα κι εγώ προετοιμάστηκα. 
"Να πάρει ένα κοντό ψαροτούφεκο για να δευτερώσει το ψάρι;;;" ρώτησε ο Νικόλας.
"Όχι ας τον να το απολαύσει..." ήταν η απάντηση του Θοδωρή.
Αφού εποιμάστηκα, τράβηξα το σκοινάκι κι έφυγα για τα βαθιά. Έκλεισα λίγο τα μάτια μου για να είμαι πιο ήρεμος. Το μόνο που μου έλεγε ότι βυθιζόμουν ήταν οι εξισώσεις των αφτιών μου. Σε κάποια στιγμή άνοιξα τα μάτια μου. Τότε σταμάτησε και το μήκος του σκοινιού. Άφησα το σχοινί και βυθίστηκα λίγο πιο κάτω. Πήγα να τραβήξω το σχοινί της βέργας, αλλά οι φίλοι μου δεν το είχαν χαλαρώσει καθόλου. Έτσι δεν μπόρεσα να κάνω κάτι άλλο. Έριξα μια ματιά στο σκαλοπάτι και είδα όλη την βέργα έξω. Το ψάρι είχε βραχώσει με την πετονιά. Κρίνοντας από το μήκος της πετονιάς το ψάρι θα πρέπει να είναι το πολύ στον προθάλαμο. Με αυτές τις σκέψεις αναδύθηκα. Βγήκα στη επιφάνεια, πήρα ανάσες και εξήγησα τι είδα. Όντως παρέλειψαν να λασκάρουν το σκοινί. 
Αφού ηρέμησα μου λέει ο Θοδωρής: "Σε τι βάθος έφτασες;;;". Είχα ξεχάσει να δω το καταδυτικό ρολόι μου. 
Ρίχνω μια κλεφτή ματιά στην αρχή, γουρλώνω τα μάτια μου και ξανακοιτάω: "-46,8μ. και το ψάρι ήταν 2-3 μέτρα πιο βαθιά..." μουρμουρίζω, κοιτώντας ξανά το ρολόι μου για να σιγουρευτώ. 

Η μεσαία....

Ακούω επιφωνήματα χαράς μου και καθώς γυρίζω να δω τον Θοδωρή τον ακούω να μου λέει: "Σου το είχα πει ότι αυτά τα μέτρα τα έχεις. Την εξοικείωση χρειάζεσαι!!!" χαμόγελα και χαρές.... 
Μετά ετοιμάστηκε και βούτηξε ο Νικόλας. έφτασε στο ψάρι και προσπάθησε να το βγάλει έξω. Τα κατάφερε, αλλά η πετονιά της βέργας είχε μπλεχτεί  και δεν έβγαινε. Είχε το ψάρι πολύ κοντά στο πρόσωπό του και δεν μπορούσε να δει που είχε μπλεχτεί στα -49,8μ.
"Να ξεκουραστώ και να ξαναπάω ή θα βουτήξει...."  ρώτησε ο Νικόλας.
"Θα πάω εγώ " του απαντώ." 
"Σίγουρα;;;;" ρώτησε ο Θοδωρής. 
"Ναι, αισθάνομαι πολύ καλά" του απάντησα. Εννοείται ότι τα διαλείμματα σε τέτοιες βουτιές είναι της τάξεως της μισής ώρας και βάλε!!! Όταν ετοιμάστηκα βούτηξα. ¨Εκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να μην σκέφτομαι τίποτα. Η απόλυτη ησυχία. Σαν να έκανα ένα ταξίδι μέσα μου. Μόλις που αισθανόμουν τους χτύπους της καρδιάς μου. Απαλοί, αργοί, ήρεμοι. Λες και συνειδητά βυθιζόμουν στο υποσυνείδητό μου, μέσα στο άπειρο του εαυτού μου, στο εσωτερικό μου σύμπαν. Το απότομο τράνταγμα από το τέντωμα του σχοινιού με έβγαλε από την νιρβάνα μου. Άνοιξα τα μάτια μου, άφησα το σχοινί της σημαδούρας και συνέχισα να βυθίζομαι. Έπιασα το σχοινί του ψαροτούφεκου. Ευτυχώς αυτήν την φορά ήταν χαλαρωμένο. Το τράβηξα απαλά, αλλά το ψάρι δεν ερχόταν, Βυθίστηκα κι άλλο. Είδα την στείρα να είναι όλοκληρη έξω, ξαπλωμένη στον βυθό. Πλησίασα. Τα αφτιά μου παραπονέθηκαν. Εξίσωσα πιο δύσκολα αυτή την φορά και πλησίασα το ψάρι. Η πετονιά στην βάση της βέργας είχε ψευτομπλέξει. Την μαναουβράρισα απαλά και ξεμπλέχτηκε πολύ εύκολα. Τράβηξα το ψάρι μακριά από τα βράχια και το άφησα. Οι φίλοι μου άρχισαν να το τραβάνε προς την επιφάνεια. 

Η βαθιά στείρα από τα -50,1 μ. του Νικόλα...

Παρέμεινα χαλαρός και κολυμπούσα προς την επιφάνεια. Όταν πια έφτασα να έχω θετική πλευστότητα, σταμάτησα τις πεδιλιές και βγήκα στην επιφάνεια ήρεμος. Πήρα ανάσες και κοίταξα το ρολόι μου -50,1μ!!!!!!! Αλάλαγμοι χαράς από τους τρις μας.

....και η βαθιά!!!

Ο Θοδωρής καταχαρούμενος μου λέει: "Στο είχα πει...." 
Ένοιωθα τόσο καλά και τόσο χαρούμενος..... Για εμένα είχε τελειώσει το ψάρεμα. Ήμουν συγκινημένος, χαρούμενος. Κοίταξα το βαθύ μπλε της θάλασσας και ταπεινά το ευχαρίστησα που μου επέτρεψε να πάω τόσο βαθιά, αλλά και να επιστρέψω στην επιφάνεια σώος.... 
Οι φίλοι μου έκαναν από μια βουτιά ακόμη και φύγαμε......

Ο Θοδωρής & εγώ.,...

Ο Νικόλας με τε τρόπαια

Translation of the above article. 

Title: An unexpected....deep spearfishing expedition...

Photo-video: Zacharias Skevofilax, Theodore Moutos & Nickolas Ioakim.

(1st picture: Captain Theodore's pirate boat!!!)
The whole story began shortly before the spearfishing ban of May 2019. Several crazy spear-fishermen, began training in order to be ready for the summer. (Brettos, Giannis, Dimitris, Alexis, Theodore, Nicholas, George, Christos, Kostis and I). As the weeks went by, three of the above mentioned divers came more regularly for the weekly training. So over the months, Theodore, Nicolas and I had become more of a team I could say. The reason was that our schedules fitted better than the rest of our friends. This did not mean, if anyone would come for training, we would had said: "no". So after the summer, once again we started to train ourselves at the second port of Vouliagmeni.
The dives started getting longer in time and the three of us decided to go spearfishing during up-coming weekend. The place was chosen by Theodore and Nicolas as they knew better than me the nearby fishing spots. We were going to use Theodore's boat. We met at Theodore's home and after loading all the equipment we took-off .... When I meant loading all the equipment, I meant all, including the boat. 
(2nd picture: The total loading....).It's Captain Theodore's pirate boat!!! 
We arrived where we wanted to fish, got ready and sailed away. Poseidon saw the way we were sailing and decided to do us the favour by providing us safe passage on an ultimate calm sea..

After about half an hour we dropped the anchor. At that time, two other spear-fishermen were leaving the area. We had observing them before arriving and noticed that they were spearfishing in shallow waters only. This realization gave us courage to continue since the fishing ground would be intact. The sea was warm enough, even though the last rain falls had decreased its temperature by several degrees. We dove into the shallows to warm-up our lungs and slowly started the deeper dives. The visibility was very good for this area. We were able to see from the surface up to -20m. There were many large schools of bait-fish, but they seemed to be frightened. Knowing very well this area, Theodore dove and crawled towards the edge of the underwater cliff, at -29m. There, as he told us later, a silver fish-shape passed-by very fast and far away. He was unable to see what the fish was. As he approached the cliff, he saw a nice golden grouper (Epinephelus costae) underneath him and shot it. He unwind the reel of his speargun and after few seconds the two kilos golden grouper followed him to the surface. 
(3rd picture: Theodore's two kilos golden grouper.....). We were all full of joy for the first success of the team. In my first deep dive at -32m. I saw another nice golden grouper swimming towards the deep blue. Only two small ones had stayed and stared at me. I explained the whole situation to Nicolas and he decided to dive a bit further away. After a while he appeared on to the sea-surface but his speargun was without the spear. We looked closer with Theodore, in case a second shot was necessary, but we noticed that the spear was empty, without fish. Nicholas told us that when he landed on the edge of the cliff, he saw three golden groupers, a little deeper than he was. The closest one was looking at him, and as he crawled towards it, the fish began to swim nervously. He pulled the trigger and the spear stroke the fish on its neck. The big golden grouper, about 3-4 kg, started shaking violently its body and as a result it freed itself from the spear and disappeared in to the deep blue sea. After this incident most of the fish had gone too deep. So we decided to dive with the "weight". It is a weight of about 6 kg, tied with a thick rope, ending in a buoy. Taking turns we dove. Of course we removed weights from our diving belts before using the "weight". I removed about two kilos from my diving belt. Anyone who was not his turn to dive, would reeled in the rope with the 6 kilo weight and get it ready to be used again. Quite a new experience for me. I had used this technique a couple times in the past but not at particularly great depths.. Life is full of surprises!!! Shortly, after the guidance of my friends, I was ready, I pulled the release rope and dove for the deep. I tried to be as calm as possible, since everything was done by the "weight". When I reached a depth I felt comfortable, I let the "weight" to rest gently on the sea floor. Looking at my right, I saw the 4-5 small golden groupers. At my left there was nothing, but my glance caught a movement in the deep dark waters. An impressive fish-tail was moving for the deepest parts of the seabed. Its movement was telling me that the fish would not stay or return, so I started swimming towards the surface. The seconds were passing and after a while I reached the surface, where my two friends were waiting for me. After taking a few breaths and calming down, I told them what just had happened. We decided to swim a bit further down. As I was swimming, I looked at my diving watch and I froze. -38.7m. It was my deepest dive ever, while spearfishing !!! We continued the dives and in one of them Nicholas appeared on the surface with his reel-rope stretched. (4th picture: The "shallow" dive....).
"As I crawled on the bottom just before the underwater cliff, I saw a nice golden grouper swimming away, accompanied by white tails as well. Probably snappers (Dentex dentex). I did some noise with my larynx and the golden grouper turned but not the snappers. I aimed as best as I could and pulled the trigger. But the fish got under the rock and I swam for the surface. I was at -46.8m. when I shot it. It was a good shot .... " He told us.
"Who's turn is it ?;" asked Theodore.
"Mine..." I answered... and they looked at me curiously, while I was getting ready to dive.
"Should he dive with a speargun to shoot the fish again???" Nicholas asked.
"No, let him enjoy the dive..." Theodore replied.
After I was ready, I pulled the rope and dove for the deep blue. I closed my eyes to be more calm. The only thing that was telling me that I was sinking, was the necessary equalization of the pressure of my ears. At some point I opened my eyes. Then the length of the rope was stretched to its maximum. I let it go and sank a little further down. I tried to pull the rope of the spear, but my friends had forgot to loosen it. So I couldn't do anything else. I took a look at the rock and saw the whole spear laying down on the sea floor. The fish had pulled the line under the rock. Judging by the length of the line, the fish should be just under the rock. With these thoughts, I emerged. On the surface, took several breaths and then explained what I noticed.
After I calmed down, Theodore asked me: "How far did you dive?"
(5th picture: The mediocre dive....).I had forgotten to look at my diving watch. I took a quick look, but then my eyes opened widely and looked again: "-46.8m and the fish was 2-3 meters deeper...." I murmured, looking at my watch again to be sure what I had seen. I heard screams of joy and as I turned to see Theodore, I heard him saying: "I told you that you could dive so deep. The only thing you need is to become familiar with this depth !!!" 
Then Nicolas got ready and dove with the "weight". He reached the fish and tried to free it from the rock. He managed to pull the fish out, but the rope of the spear was tangled and was not coming out. The fish was too close to his face, so he could not see how and where the rope was tangled at the depth of -49.8m..
"I need to rest for a while before I could dive again, unless someone else would....." Nicolas said.
"I would go" I replied. "
"Surely ???? " Theodore asked.
"Yes, I feel great" I replied. Of course, dives in these depths, require about half an hour long breaks! When I got ready I dove. I closed my eyes and tried to empty my brain from any thoughts. The absolute tranquility. It was like a trip inside myself. I just felt my heartbeats. Gentle, slow, calm. As if I was deliberately sinking into my subconsciousness, into my infinite self, into my inner universe !!! A sadden jolt from the stretching of rope pulled me out of my nirvana. I opened my eyes, letting go the buoy's rope and continued sinking. I grabbed the speargun's rope. Fortunately this time it was loosen. I pulled it gently, but the fish didn't move, I sank further down. I saw the golden grouper laying on the seabed. I approached it. My ears started complaining due to the water pressure. I equalized the pressure, but this time it was a bit more difficult to do so than before. The rope at the base of the spear was tangled. I maneuvered it gently and the line got loose easily. I pulled the fish away from the rocks and let it. My friends started pulling the fish to the surface.
(6th picture: The golden grouper of Nicholas from -50.1 m....).  I remained calmed and swam to the surface. When I got into positive buoyancy, I stopped swimming and came out on the surface calm. I took several breaths and looked at my watch: -50.1m !!!!!!! Joy from the three of us.
(7th picture: The deepest dive....).Theodore said to me again, "I told you so ...." I felt fine and I was so happy .....
For me the spearfishing was over for today. I was excited, happy. I looked at the deep blue sea and humbly thanked it for allowing me to dive so deep but also letting me to return safe to the surface .... My friends dove one more time and then we left ......
(8th picture: Theodore and I).(9th picture: Nickolas and the trophies....).