Στο παρά ένα, ωραίες και μεγάλες εκπλήξεις στα θολά & τρικυμιώδη νερά της Καρπάθου!!! . Nice surprises in wavy & murky waters in the last minute in Karpathos island!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title:  Nice surprises in wavy & murky waters in the last minute in Karpathos island!!!

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Ντόπια ομορφιά!!!

Αυτό ήταν ένα εντελώς διαφορετικό καλοκαίρι. Δεν ξέρω τι έφταιγε, η κλιματική αλλαγή? Ίσως...Τι να πω δεν ξέρω. Οι μεγάλοι καύσωνες με βρήκαν στην Κάρπαθο. Έκανε κάποιες ζεστές μέρες, αλλά τίποτα το τραγικό. Αυτό που με παραξένεψε ήταν η αλλαγή του μελτεμιού. Το μελτέμι συνήθως ξεκινάει το πρωί και σταματάει να φυσάει αργά το απόγευμα. Αυτός είναι ο ΒΒΔ άνεμος που κυρίως επικρατεί σε αυτήν την γωνιά του Αιγαίου πελάγους. Όμως φέτος ήταν ένας άλλος καιρός. Ξυπνούσα το πρωί και είχε φορτωμένο τον καιρό. 

"Ωραία, σήμερα θα πάω ψάρεμα μέσα στα κύματα...." σκεφτόμουν. Όμως λίγο πριν το μεσημέρι ο άνεμος σταματούσε. Δεν κουνιόταν φίλο στην κυριολεξία!!! Το βραδάκι άρχιζε πάλι να φυσάει. Άλλες φορές το πρωί η θάλασσα ήταν κόλα. Ετοιμαζόμουν να πάω στα βαθιά μου κομμάτια για κανένα μεγάλο ψάρι. Σε μια ώρα ο καιρός είχε γίνει τρικιμιώδης!!! Έτσι αλλόκοτα πέρασε το καλοκαίρι. Τώρα από δουλειές τα γνωστά. Μάζεμα σταφύλια, φραγκόσυκα και όλου του είδους τα κηπουρικά που είχε φυτέψει ο All weather John!!! (Ντομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές, κρεμύδια κλπ). 

Μαζεύοντας κηπουρικά...

Όμως υπήρξε κάτι το διαφορετικό φέτος. Ο πατέρας μου ξεκίνησε να φτιάχνει το πολυπόθιτο θερμοκήπιο. Το σκεφτότεταν χρόνια, αλλά φέτος έβαλε τις βάσεις και είναι θέμα χρόνου να προστατεύσει τα τροπικά του δένδρα (παπάγιες, μάγκος, πάσιον φρουτ κλπ). Έκανε πολύ καλή δουλειά μπορώ να ομολογίσω. Το μέλλον δείξει..... που λένε. 

Τα θεμέλια για τα θερμοκήπιο μπήκαν...

Όσον αφορά το ψάρεμα, εντύπωση μου έκανε η έλλειψη των μεγάλων μαύρων ψαριών (ροφοί, στήρες, πίγκες κ.α.). Μικρά έβλεπα αρκετά μπορώ να πω και σε κάθε ψάρεμα. Τα μεσαία ή μεγάλα όμως απουσίαζαν σε ότι βάθος και να βούτηξα. Επίσης έχουν αυξηθεί σε ανησυχητικό βαθμό ο αριθμός των λαγοκέφαλων, των τροπικών αχινών με τα πολύ μακριά αγκάθια, των λεοντόψαρων και των κίτρινων μπαρμπουνιών. Τουλάχιστον τα δύο τελευταία είδη τρώγονται και είναι και αρκετά νόστιμα. Κάποιοι ξέρουν να καθαρίζουν και τρώνε τους λαγοκέφαλους, αλλά πως να το ρισκάρει κανείς. Μια σταγόνα της τετραδοτοξίνης είναι αρκετή για να σε στείλει στον άλλο κόσμο!!! Έπιασα πολλά κίτρινα μπαρμπούνια. Όσα μπόρεσα λεοντόψαρα, τα οποία είναι και κανίβαλοι. Δύο από αυτά που είχα πιάσει, είχαν στο στομάχι τους μικρά από το ίδιο είδος. Επίσης αρκετά ήταν αυγομένα και όλα τους είχαν αρκετό λίπος. Είχαν τραφεί πολύ καλά τόσο καιρό. Το πιο μεγάλο που έπεσα, ήταν ένα μαύρο που ζύγιζε 1,100 γρ.!!!

Αυγομένα!!!

Κανιβαλισμός!!!

Την τελευταία μέρα πριν φύγω, αποφάσισα να πάω για ένα πολύ πρωινό ρηχό ψάρεμα. Ο καιρός φαινόταν ότι θα έπεφτε και δεν είχα άλλη λύση. Ξύπνησα χαράματα και πήγα εκεί που ήθελα να βουτήξω. Ο καιρός όμως δεν είχε κόψει όσο ήθελα. Με βαριά καρδιά ντύθηκα και βούτηξα. Μέσα στην θολούρα και στον έντονο κυματισμό, είδα αρκετούς σαργούς. Ξεκίνησα τα καρτέρια και σε λίγο είχα πιάσει δύο καλούς σαργούς. 

Ο πρώτος...

Πήρα θάρρος και ξεκίνησα με μεγαλύτερο πάθος να βουτάω. Πολλές φορές είχα ψάρια κοντά μου, αλλά ο έντονος κυματισμός δεν μου επέτρεπε να σημαδέψω και άφηνα τα ψάρια να φύγουν. Κάποια στιγμή μου ήρθαν και οι σκάροι. Πολλά ψάρια διασκορπισμένα σε διάφορα κοπάδια. Διάλεξα τα πιο μεγάλα και έπιασα πέντε. Ο μεγαλύτερος ήταν του κιλού. 

Ο μεγαλύτερος όλων...

Αποφάσισα να μην πιάσω άλλους, εκτός κι αν ήταν πολύ μεγάλος. Λες και το κατάλαβαν κι αρκετές φορές έκαναν παρέλαση μπροστά μου. Εγώ όμως ήθελα κάτι άλλο, σαργούς.... Καθώς κολυμπώ πάνω από ένα κομμάτι άμμου, βλέπω ένα τοπικό μεγάλο μπαρμπούνι. Το αφήνω να πάει πιο πέρα και κρύβεται πίσω από μια πέτρα. Πλησιάζω, βουτάω ήρεμα, σημαδεύω και το πιάνω. 

Να και το μπαρμπούνι...

Το τακτοποιώ και καθώς προχωρώ βλέπω έναν λούτσο να κολυμπά νωχελικά μπροστά μου. Δεν έχω πολλές επιλογές και τον πλησιάζω και την ώρα που στρίβει του ρίχνω. Η βέργα βρήκε τον σπρίντερ της θάλασσας ψιλά και πριν προλάβω να τον πλησιάσω, με ένα απότομο τίναγμα πέταξε την βέργα κι εξαφανίστηκε στα θολά νερά. Στο επόμενο καρτέρι μου ήρθαν πάλι οι σκάροι. 

Η παρέλαση των σκάρων!!!

Τους αγνόησα κι έψαξα για κανένα σαργό. Μετά από λίγο μου ήρθαν τρεις. Σημάδεψα στο κεφάλι τον πιο μεγάλο και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε τον στόχο της, αλλά καθώς αναδύομαι βλέπω τον σαργό να κάνει δύο τούμπες στην κυριολεξία και να φεύγει. Απορημένος μάζεψα το σχοινί για να διαπιστώσω ότι η βέργα έλειπε. Είχε σπάσει το μεταλλικό σφικτηράκι που πιάνει την βέργα, με συνέπεια να απελευθερωθεί το ψάρι και να φύγει!!! 

Η αιτία της απελευθέρωσης του σαργού...

Ευτυχώς λίγο πιο κάτω βρήκα την βέργα πάνω σε έναν βράχο. Δένω έναν κόμπο και συνεχίζω. Ξέροντας το μέρος, κάνω ένα καρτέρι λίγο μακριά από μια τρύπα. Καθώς περιμένω, ένα κοπάδι από μεσαίους κεφάλους περνάει από μπροστά μου. Με περιεργάζονται και φεύγουν. Εγώ απτόητος περιμένω και μετά από λίγο διακρίνω την σιλουέτα ενός καλού σαργού μέσα στην σκιά της πέτρας. Σημαδεύω και πιάνω έναν ακόμη σαργό. 

Ένας ακόμη...

Ψάχνοντας μια άλλη πέτρα, βλέπω στα σκοτεινά μια φιγούρα σαργού. Δεν ανάβω τον φακό, αλλά το ψάρι αντιλαμβάνεται την παρουσία μου και έρχεται καταπάνω μου. Μου το κάνει πιο εύκολο κι εγώ πιάνω άλλον ένα σαργό. Σε ένα ακόμη ψαχτήρι, βλέπω μια σκιά, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πόσο μεγάλο είναι το ψάρι. 

"Είναι η δίκιλη πίγκα που είχα δει πριν????" αναρωτήθηκα και πάτησα την σκανδάλη. Έπιασα μια πίγκα του κιλού....

"Κάναμε λάθος Ζακ...." είπα στον εαυτό μου την ώρα που έφερνα στα χέρια μου το ψάρι. Στο επόμενο καρτέρι μου έρχονται δύο σαργοί. Σημαδεύω τον πιο μεγάλο, αλλά την ώρα που πατώ την σκανδάλη, ένα κύμα με κουνάει. Η βολή πετυχαίνει τον σαργό ψιλά στο κεφάλι και το ψάρι παίρνει δρόμο. Ορμάω στην κυριολεξία πάνω του και τον πιάνω πριν σκιστεί. Το ψάρι ήταν πιασμένο από μια πετσούλα πάνω από τα μάτια του!!!

Στο παρα-τσακ!!!

"Αρκετά και σήμερα..." είπα και τράβηξα για να βγω. Είχα διανύσει μεγάλη απόσταση κι έτσι γύρισα ψαρεύοντας. Σε ένα καρτέρι μου ήρθαν μεγάλοι κέφαλοι. Τα ψάρια περνούν από μπροστά μου, αλλά τα κύματα δεν με αφήνουν να σημαδέψω. Βίαια κουνιέται το ψαροντούφεκο, ενώ τα ψάρια κάνουν παρέλαση μπροστά μου. Εγώ νόμισα ότι έχω ενεργοποιήσει την υποβρύχια κάμερα, αλλά έκανα λάθος, χάνοντας έτσι ένα πολύ ωραίο πλάνο. Τα ψάρια κάνουν ένα κύκλο και ξαναέρχονται. Τώρα όμως έχουν περάσει τα κύματα και μέχρι να έρθουν τα επόμενα, εγώ έχω βολή. Ρίχνω στον πιο κοντινό, ο οποίος εξαφανίζεται μαζί με την βέργα. Μετά από λίγο παίρνω στα χέρια μου ένα ωραίο κέφαλο (1,800 γρ). 

Ένας ωραίος κέφαλος...

Καθώς επιστρέφω, ξέρω μια καλή συστάδα από πέτρες, που στο παρελθόν μου έχει δώσει καλούς σαργούς. Ψάχνω λοιπόν την πρώτη τρύπα, όπου βλέπω ένα ροφό να εξαφανίζεται στο σκοτάδι. Δεν τον ξαναείδα ποτέ. Καθώς ψάχνω τις διάφορες τρύπες, μακριά μου βλέπω ένα μεγάλο σαργό. Κρύβομαι μέχρι να φύγει και πηγαίνω προς τα εκεί που χώθηκε. Το ψάρι όμως βγαίνει έξω, με βλέπει και ξαναμπαίνει μέσα στην σπηλιά. Είναι μια μεγάλη τρύπα-σπηλιά, που στο παρελθόν κρατούσε μεγάλα άσπρα ψάρια. Επειδή έχει μεγάλο μήκος και τα ψάρια συνήθως στέκονται στο βάθος, έχω οπλίσει το ψαροντούφεκο στο μάξιμουμ της δύναμής του. Σέρνομαι όσο μπορώ και πλησιάζω την είσοδο. Βλέπω ένα μεγάλο κακαρέλο και μια μικρή πίγκα. Εγώ όμως θέλω τον σαργό. Καθώς μπαίνω ήρεμα μέσα στην τρύπα-σπηλιά, βλέπω στο βάθος να κάθεται πάνω στην άμμο ένας ροφός. Το ψάρι μένει έκπληκτο για κάποια δευτερόλεπτα. Γυρίζει να φύγει κι εγώ πατάω την σκανδάλη. Η βέργα διαπερνά τον ροφό στην μέση κι εκείνος χτυπιέται και να απελευθερωθεί. Ορμάω πάνω του και τον πιάνω. 

Επιτέλους ο βασιλιάς πιάστηκε!!!

Ο ροφός για βραδινό είχε καταπιεί ένα μικρό χταποδάκι. Εκεί τελείωσε το φετινό Καρπάθικο ψάρεμά μου. Στο παρά ένα πριν λήξει, μου Έδωσε το τρόπαιο που έψαχνα όλο το καλοκαίρι στην αγαπημένη μου Κάρπαθο. Ο ροφός ζύγιζε 3,160 γρ. 

Υ.Γ. Εντύπωση μου κάνει ότι το πρώτο και το τελευταίο ψάρεμα στην Κάρπαθος ήταν και τα καλύτερα!!! (από ψαρευτικής άποψης)

Κάρπαθος 2021 τέλος...

Translation of the above article.

 

Title:  Nice surprises in wavy & murky waters in the last minute in Karpathos island!!!

Photo-video: Zacharias Skevofilax.

1st picture: (Local Beaty!!!)

It has been a completely strange summer. I do not know what was the reason. Could be the climate change? Maybe...I really do not know. The big heat waves of Greece found me in Karpathos. There were some hot days, but nothing tragic. What surprised me was the change of the meltemi. Meltemi is the NNW wind that usually prevails in this corner of the Aegean Sea. It starts in the morning and stops blowing late in the afternoon. But this year the weather was different. In the morning the weather was rough, windy and wavy.

"Nice, today I will go fishing in the waves..." I thought. But just before noon the wind stopped. It was totally windless!!! The night was starting to blow again. Other times in the morning the sea was calm. I was getting ready to go for deep spearfishing, into the places I knew for any big fish. In an hour later, the weather had become stormy!!! So strangely the summer passed. On the other hand, I had some agricultural duties. Collecting grapes, prickly pears and all kinds of greens that have been planted by All weather John!!! (Tomatoes, eggplants, peppers, onions, etc.).                2nd picture: (Collecting veggies...)But there was something different this year. My father started building the coveted greenhouse. He has been thinking about it for years. This year he laid the foundations and it is only a matter of time before he is ready to protect his tropical trees (papayas, mangoes, passion fruit, etc.). He did a very good job I could confess. Time will show..... as it is said. 3rd picture: (The foundations of the greenhouse....)

When it comes to fishing, I was surprised by the lack of large black fish (dusky grouper, etc.). Small size of them, I saw a lot, I could say almost in every fishing expedition. The medium or large ones, however, were totally absent at whatever depth I dived. The number of silver-cheeked toadfish (Lagocephalus sceleratus), tropical sea urchins with very long thorns, lionfish (Pterois volitans) and yellow goatfish (Mulloidichthys martinicus) had increased at an alarming rate. At least the last two types of fish can be eaten and they are quite tasty. Some people know how to clean and eat silver-cheeked toadfish, but in my opinion, it is not worth the risk. One drop of tetrodotoxin is enough to send you to the other world!!! I caught a lot of yellow goatfish. As much as I could lionfish, which were proven they were cannibals. Two of the ones I caught, had small ones of the same species in their stomachs. Many them were full of eggs and all of them were very fat. They had eaten well for so long. The biggest I caught was a black one that weighed 1,100 gr.!!! 4th picture: (Full of eggs!!!)          5th picture: (They are cannibals!!!) 

On the last day before I left Karpathos, I decided to go for a very shallow morning spearfishing. The weather seemed to be calming down, but I had no other choice. I woke up at dawn and went where I wanted to dive. But the weather was not as calm as I wanted. Heavy hearted, I got dressed and dived. In the blurry and wavy waters, I saw several white sea breams (Diplodus sargus). I started ambushing and soon enough I caught two good size white sea breams.

6th picture: (The first white sea bream). I got exited and started diving with more passion. Many times the fish were in-front of me, but the strong waves did not allow me to aim and so I let the fish go. At some point parrotfish (Sparisoma cretense) swam towards me. The fish were scattered in different groups. I chose the biggest ones and caught five. The largest one was weighting one kilo. 7th picture: (The biggest one...) I decided not to catch any more parrotfish unless they were really big. It was as if they had read my thoughts and several times paraded in front of me. But I wanted something else, white sea breams.... As I was swimming over a piece of sand, I saw a big in size local goatfish (Mullus surmuletus). I let it go further away until it was hidden behind a stone. I approached it, dived calmly, aimed and caught it. 8th picture: (The local goatfish...). I arranged it on my buoy, when I saw a barracuda (Sphyraena sphyraena) swimming lazily in front of me. I did not have many options and so I approached it and when it turned, I shot it. The spear found the sprinter of the seas high on its back and before I could approach it, got free and disappeared into the murky waters. The parrotfish approached me again in my next ambush. 9th picture: (The parade of the parrotfish!!!). I ignored them and looked for any white sea breams. After a while, three white sea breams approached me. I aimed the biggest one on the head and pulled the trigger. The spear achieved its goal, but as I emerged, I saw the white sea bream literally making two somersault and swam away. Astonished, I picked up the rope to find that the spear was missing. The metal sphincter that was bonding the spear with the rope was broken. 10th picture: (The reason that the white sea bream got free...). As a result the fish was free and got away!!! Luckily, a little further down I found the spear on a rock. I tied a knot and continued. Knowing the place, I ambushed a little far away from a hole. As I waited, a school of middle-sized mullets (Mugil cephalus) passed in front of me. They were curious about me, took a look and left. I waited patiently and after a while I saw the silhouette of a good size white sea bream in the shadow of the hole. I aimed and caught another white sea bream. 11th picture: (One more...) Searching another hole in a nearby stone, I saw in the dark a white sea bream's figure. I did not turn on the flashlight, but the fish perceived my presence and swam towards me. It made it easier for me and I caught another white sea bream. In another search, I saw a shadow, but I could not understand how big the fish was.

"This could be the two kilo mottled grouper (Mycteroperca ruby) I had seen earlier????" I wondered and pulled the trigger. I caught mottled grouper about a kilo...

"We made a mistake Zac ..." I said to myself as I pulled the fish in my hands. In my next ambush two white sea breams approached me. I aimed the largest, but as I pulled the trigger, a wave shook me. The spear hit the white sea bream on the head and the fish swam away. I literally rushed over it and caught it before it got free. The fish was caught by the skin over its eyes!!! 12th picture: (Caught by the skin!!!)

"Enough for today..." I said and turned to get out. But I had swam a long distance and I decided to return fishing. Big mullets approached my ambush. The fish was passing in front of me, but the waves were shaking me violently. As a result I could not aim, while the fish continued to parade in front of me. I thought I had activated the underwater camera, but I was wrong, thus losing a very nice video. The fish did a circle and returned. But as the waves had passed and until the next ones, I had time for a shot. So I shot the nearest to me fish, which disappeared along with the spear. After a while I got into my hands a nice mullet (1,800 gr). 13th picture: (A nice size mullet...). I knew a good clump of stones nearby, which in the past had given me good size white sea breams. So as I was looking in the first hole, I saw a dusky grouper (Epinephelus guaza) disappearing in the dark. I never saw it again. As I was searching various holes, I saw far away a big in size white sea bream. I hid until it returned to the cave it came from. But the fish came out again, saw me and entered the cave ones more. It is a large hole-cave, which in the past held large white sea breams. Because it is long cave and the fish usually were staying in the dipper part of the cave, I had armed the speargun at the maximum of its power. I crawled as much as I could and approached the entrance. I saw a big two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) and a small mottled grouper. But I was looking for the big white sea bream. As I calmly entered the hole-cave, I saw at the end of it a dusky grouper laying on the sand. The fish was surprised for a few seconds. It turned to leave when I pulled the trigger. The spear penetrated the fish in the middle and it started shaking violently its body in order to get free. I rush on it and caught it. 14th picture: (Finally, the king is caught!!!). The dusky grouper had swallowed a small common octopus (Octopus vulgaris) for dinner. That was the end of my Carpathian fishing this year. Literally the last minute, He gave me the trophy I had been looking for all summer in my favourite island. The dusky grouper weighed 3,160 gr.

P.S. I am impressed that my first and last spearfishing expedition in Karpathos were the best ones!!! 15th picture: (The end of 2021 in Karpathos island...)

Ψαρεύοντας άσπρα και κίτρινα.... Fishing white and yellow fish....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Spearfishing white (sea breams) and yellow (goatfish) among others.

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Μετά από δύο χρόνια λόγω του Covid 19, ξαναβρέθηκα στην αγαπημένη μου Κάρπαθο. Η πολύ πρωινή πτήση, είχε σαν αποτέλεσμα να είμαι πολύ κουρασμένος για ένα βαθύ ψάρεμα. Όχι βέβαια πως ο καιρός βοηθούσε. Ένα 7αρη ΒΒΔ μελτέμι ήταν ένας ακόμη παράγοντας που με ανάγκασε να ψαρέψω ρηχά. Αφού το μεσημέρι παρέλαβα το αμάξι από το πλοίο της γραμμής, τακτοποίησα τα πράγματα μου, ξεκίνησα της αγροτικές δουλειές. Ανέλαβα να κόψω σταφύλια και φραγκόσυκα. Τα φραγκόσυκα ήταν λίγα, αλλά τα σταφύλια φέτος ήταν η χρονιά τους. Από ένα μόνο κλήμα του έχει ο all-weather John (ο πατέρας μου), είχε σταφύλια να γεμίσουμε καμιά δεκαρία κουβάδες!!! 

Αγροτοδουλειές...

Αφού λοιπόν τελείωσα τις αγροτικές μου υπποχρεώσεις, ξεκίνησαν τα πολυπόθιτα πλάνα για την αυριανή βουτιά. Ξύπνησα αξημέρωτα και πήγα για να ψαρέψω μέσα στα κύματα. Με το που βούτηξα και δεν έχω προλάβει να κολυμπήσω μερικά μέτρα, μπροστά μου ένας καλός σαργός τσιμπολογά ένα ψόφιο ψάρι. Είναι τόσο απασχολημένος με το τσιμπούσι του, που δεν με έχει πάρει χαμπάρι. Βουτώντας όσο πιο ήσυχα μπορούσα και εννοείται ότι δεν ενεργοποίησα την υποβρύχια κάμερα για να μην κάνει το γνωστό μπιπ και με καταλάβει ο σαργός. του ρίχνω κάθετα και πιάνω έναν σαργό 650 γρ. 

Ο πεινάλέων!!!

Όλος χαρά τακτοποιώ το πρώτο μου ψάρι, μετά από δύο χρόνια απουσίας από τα Καρπάθικα νερά. Συνεχίζω και λίγο πιο κάτω βλέπω ένα καλό κίτρινο μπαρμπούνι. Έχουν έρθει από την Ερυθρά θάλασσα και από ότι φέρεται τα πάνε μια χαρά. Έχουν όμως διαφορετική συμπεριφορά σε ότι αφορά το κυνήγι τους. Δεν κάθονται όταν σε δουν κι είναι πολύ πιο κινητικά από τα δικά μας. Βουτώντας μακριά του και την ώρα που τρώει, το πλησιάζω και πατώ την σκανδάλη. Το αποτέλεσμα ήταν να πιάσω ένα ακόμη ψάρι. 

Το 1ο κίτρινο...

Όλος χαρά το τακτοποιώ και συνεχίζω. Καθώς κολυμπώ παρατηρώ ότι ο αριθμός των κίτρινων μπαρμπουνιών είναι πολύ μεγάλος. Σχεδόν τα βλέπω παντού κι είναι πολύ κινητικά. Καρτέρι στο καρτέρι φτάνω σε μια σπηλιά, που στο παρελθόν μου έχει δώσει σαργούς ή ροφούς.

"Λες????" αναρωτήθηκα και βούτηξα. Βλέπω έναν καλό σαργό να χάνεται μέσα στα νεκρά φύκια που στολίζουν τον πάτο της σπηλιάς. Προσγειώνομαι και ανάβω τον φακό μήπως.... Ο σαργός έκπληκτος προσπαθεί να χωθεί μέσα στα νεκρά φύκια, αλλά τον προλαβαίνει η βέργα. Τον τραβώ αμέσως έξω και η βέργα μου δίνει την αίσθηση ότι τραβώ ένα πολύ μεγάλο ψάρι. Ο όγκος του ψαριού φέρνει μαζί του κι ένα δεμάτι φύκια. Χαμογελώ κι αφού τον καθαρίσω από τα φύκια, το τακτοποιώ κι αυτόν.

Πήγε να κρυφτεί αλλά...

"Τώρα σειρά έχουν τα κίτρινα μπαρμπούνια..." σκέφτηκα χαμογελώντας. Λες και με άκουσε το σύμπαν, μετά από μερικά καρτέρια, ένα κίτρινο μπαρμπούνι βόσκει, αγνοώντας με. Το ψιλο-κρύβει μια πέτρα και ίσως γι΄αυτό με αγνοεί. Σχεδόν χωρίς να βουτήξω, το σημαδεύω και πατώντας την σκανδάλη, έπιασα το 4ο μου ψάρι. 

Ένα ακόμη ...

Συνεχίζω κάνοντας καρτέρι και κανένα ψαχτήρι, όταν το απαιτεί η περίσταση. Σε ένα καρτέρι έχω ξεχάσει να ενεργοποιήσω την υποβρύχια κάμερα, όταν μαζί με τους γερμανούς που με περιτριγυρίζουν, υπάρχει ανάμεσά τους κι ένας καλός σαργός. Το ψάρι νευρικιά αλλάζει συνεχώς κατεύθυνση, αλλά σε κάποια στιγμή ολιγωρεί κι εγώ δεν χρειάζομαι τίποτε παραπάνω. Πατώ την σκανδάλη κι πιάνω έναν ακόμη σαργό των 450γρ.

Και ο σαργός...

"Τώρα τα μπαρμπούνια έχουν σειρά...." σκέφτηκα χαμογελώντας. Όντως στο επόμενο καρτέρι, ένα κοπαδάκι από κίτρινα μπαρμπούνια, βόσκουν λίγο πιο κάτω. Βουτάω και κρύβομαι, αλλά αντί να συρθώ προς τα ψάρια, εκείνα έρχονται καταπάνω μου. Το πιο μεγάλο κολυμπά μπροστά μου και σε μια στιγμή που έχει έρθει πολύ κοντά, σημαδεύω και πατώ την σκανδάλη, πιάνοντας το 3ο μπαρμπούνι.

Ένα από τα τελευταία...

"Ισοπαλία 3-3....." σκέφτηκα γελώντας. Καθώς τακτοποιώ το ψάρι, η ματιά μου πιάνει κάτι περίεργο πάνω στον αμμώδη βυθό. Υπάρχει κάτι που δεν ταιριάζει με τον βυθό. Βουτάω, αφού στρίψω την υποβρύχια κάμερα κι πλησιάζω το ψαράκι. Είναι ένας ακόμη θαλάσσιος λαθρομετανάστης. Είναι ένας μικρός ψάρι σκαντζόχοιρος, ο οποίος κι αυτός έχει έρθει από την Ερυθρά θάλασσα. Τραβώ τα πλάνα που θέλω και τον αφήνω στην ταραχή του, καθώς προσπαθεί να απομακρυνθεί από το τέρας που τον κυνηγούσε. Λίγο πιο κάτω σε ένα ακόμη καρτέρι μου έρχονται κέφαλοι. Τα ψάρια είναι πολλά, αλλά τα προπορευόμενα είναι τα μικρά. Έτσι περιμένω να περάσουν, παραμένοντας ακίνητος. Τα προπορευόμενα ψάρια ηρεμούν κι αυτήν την ηρεμία την μεταδίδουν και στο υπόλοιπο κοπάδι. Έρχονται κοντά μου τα μεγαλύτερα ψάρια και πιάνω έναν από τους τελευταίους και πιο μεγάλους. Είναι ένα ψάρι κοντά στο κιλό. Τον τακτοποιώ και συνεχίζω. Λίγο πιο κάτω συναντώ ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο κοπάδι από ψαράκια. Πλησιάζω να δω τι ψαράκια είναι και μένω κόκκαλο. Είναι μικροί λαγοκέφαλοι.... Δυστυχώς δεν έκανα λάθος και το μέλλον δείχνει να είναι δυσοίωνο σε αυτό το θέμα.... Έχω όμως φτάσει στο τέλος του ψαρότοπου και επιστρέφω. Προχωρώντας σε ένα κατρακύλι και πιάνω μια φευγαλέα κίνηση. Ένα ψάρι πρόλαβε να κρυφτεί, αλλά εγώ έπιασα την τελευταία στιγμή την κίνηση του. Βουτάω και περιμένω και μετά από λίγο εμφανίζεται ένας κακαρέλος όλος περιέργεια να με δει. Σημαδεύω όσο καλύτερα μπορώ, γιατί είμαι στριμωγμένος ανάμεσα στις πέτρες. Τα καταφέρνω και πιάνω τον τέταρτο σαργό. Όμως καθώς βγάζω το κεφάλι μου έξω από τις πέτρες, διαπιστώνω ότι ένα μεγάλο κοπάδι από σκάρους με περιεργάζονται σε κοντινή απόσταση. Υπάρχει κι ένα ψάρι που πλησιάζει το κιλό, ανάμεσά τους. Με ελάχιστες κινήσεις αναδύομαι και τακτοποιώ τον κακαρέλο, ενώ το ένα μου μάτι κοιτά τον μεγάλο σκάρο. Σίγουρα θα πρέπει να είχα αλληθωρίσει όλη αυτήν την ώρα. Γρήγορα βουτάω, προτού το κοπάδι φύγει μακριά. Χώνομαι ανάμεσα σε κάτι πέτρες, αλλά και η θολούρα με βοηθάει. Μακριά, στο βάθος ο μεγάλος σκάρος κάθεται εκτός βολής. Καθώς τα δευτερόλεπτα περνούν, το κοπάδι αρχίζει να με πλησιάζει όλο και πιο πολύ, αναγκάζοντας τον αρχηγό να με πλησιάσει. Μένει όμως μακριά, αλλά όχι τόσο μακριά μου. Κάνει έναν κύκλο και την ώρα που ετοιμάζεται να φύγει, μου δείχνει όλο του το μέγεθος, εγώ πατάω την σκανδάλη. Ο μεγάλος σκάρος προσπαθεί να φύγει και κρυφτεί κάτω από τις πέτρες αλλά είναι πολύ αργά. Εγώ ορμάω καταπάνω του, γιατί δεν ξέρω πόσο καλή είναι η βολή μου. Τον πιάνω και διαπιστώνω ότι είχα δίκιο. Η βολή λόγω της απόστασης είναι χαμηλά στην κοιλιά, αλλά τον προλαβαίνω πριν μου σκιστεί. Είναι ένας μεγάλος σκάρος κοντά στο κιλό (930 γρ.). Δεν περίμενα να πιάσω ένα τέτοιο ψάρι και περιχαρής προχώρησα προς την παραλία. Τότε είδα τις μουρμούρες. Ήταν δυο ψάρια μακριά μου και τσιμπολογούσαν τον αμμώδη βυθό. Με πήραν χαμπάρι και σηκώθηκαν να με δουν. Σταμάτησα να κολυμπώ και έμεινα μακριά τους. Εκείνες συνέχισαν το τσιμπολόγημα του βυθού. Υπήρχε ένα δεμάτι με φύκια πάνω σε έναν βράχο που με έκρυβε από τα ψάρια. Γνωρίζοντας που ήταν, πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα. Σύρθικα πάνω από τα φύκια, προχώρησα στον βράχο και μπροστά μου φάνηκαν τα ψάρια. Σημάδεψα το πιο κοντινό και πάτησα την σκανδάλη. Η μουρμούρα χτηπιμένη στην πλάτη έμεινα σχεδόν ακήνιτη στον βυθό.

Να και η μουρμούρα...

Αποφάσισα ότι αρκετά για σήμερα, αλλά ο Ποσειδώνας είχε άλλα σχέδια. Καθώς κολυμπάω με περιτριγυρίζει ένα κοπαδάκι από μικρά μαγιάτικα και καρακίδες. Το κοπάδι με τριγυρνάει συνέχεια και με ακολουθεί ότι κι αν κάνω!!! 

Η νέα γενιά!!!

Στα τελευταία 50 μέτρα προτού βγω, συνάντησα αρκετά κίτρινα μπαρμπούνια. Έτσι έπιασα άλλα πέντε και συνολικά τα μπαρμπούνια κέρδισαν τους σαργούς με 8-4. Ένα όμως περιστατικό με συγκλόνισε μπορώ να πω. Κάνω ένα καρτέρι και την κατάλληλη στιγμή χτυπώ ένα ακόμη κίτρινο μπαρμπούνι. Η βέργα πέφτει μερικά μέτρα μακριά, δίπλα σε μια πέτρα στον βυθό κι εγώ σπεύδω να πιάσω το τρόπαιο μου πριν ξεψαρίσει. Με το που φτάνω την βέργα κι απλώνω το χέρι μου για να πιάσω και να σιγουρέψω το ψάρι, πετάγεται ένα κεφάλι γεμάτο δόντια και αρπάζει το μπαρμπούνι. Με μια απότομη κίνηση του μυώδους σώματός της, η σμέρνα αποσπά το ψάρι από την βέργα και εξαφανίζεται κάτω από την πέτρα. Δυστυχώς δεν έχω σε βίντεο το όλο σκηνικό. Ευχαρίστως θα αντάλλασσα όλα τα ψάρια που είχα πιάσει για να είχα το βίντεο με την σμέρνα... Έψαξα για να βρω την σμέρνα αλλά.... Στο τελευταίο καρτέρι που αποφάσισα να κάνω, εμφανίστηκαν μικροί λαγοκέφαλοι (περίπου κιλό). Όμως τα ψάρια δεν με πλησίαζαν στο καρτέρι. Έτσι λοιπόν έβαλα τα μεγάλα μέσα σε εφαρμογή. Άρχισα να καθαρίζω ένα από τα ψάρια που είχα πιάσει. Μετά από μερικά λεπτά εμφανίστηκαν οι μικροί και από πίσω τους 5-6 μεγάλοι λαγοκέφαλοι. Με πλησίασαν πολύ γρήγορα και αρτόμητα μπορώ να πω. Σημάδεψα και έπιασα πολύ εύκολα ένα ψάρι 4,6 κιλών. Οι υπόλοιποι εξαφανίστηκαν.... 

Η πρώτη βουτιά στην Κάρπαθο μετά από δύο χρόνια, για εμένα, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και ας μην έπιασα κάποιο πολύ μεγάλο ψάρι. Το καταδυτικό μου ρολόι έγραψε 63 ρηχές βουτιές σε τρεισήμισι ώρες.... 

Τέλος για σήμερα.....

Όλα μαζί...

Translation of the above article.

 

Title: Spearfishing white (sea breams) and yellow (goatfish) among others..

Photo-video: Zacharias Skevofilax.

After two years due to Covid 19, I found myself again in my favourite island of Karpathos. The early morning flight to Karpathos, resulted being very tired for deep spearfishing. The weather did not help at all. The 7th Beaufort NNW winds called meltemi was another factor that forced me to fish shallowly. In the afternoon I picked up my car from from the ship. I arranged my things, I started the farm works. I cut grapes and prickly pears. The prickly pears were few, but the grapes this year were more than plenty. All-weather John (my father) has only one vine, but it could fill up to ten buckets!!! (1st picture: Agricultural obligations). So after I finished my agricultural obligations, the long-awaited plans for tomorrow's dive began. I woke up early and went shallow spearfishing in the waves. As soon as I dived and I had not swam a few meters, in front of me a good size white sea bream (Diplodus sargus) was nibbling on a dead fish. It was so busy eating that he did not realised my presence. Diving as quietly as I could and of course I did not turn on the underwater camera so that it did not make the well-known beep so the white sea bream could see me. So I dived and shot it vertically, catching a white sea bream of 650 gr. (2nd picture: The hungry one...). I happily arranged my first fish, after two years of absence from the Karpathian waters. I continued and a little further down I saw a good size yellow goatfish (Mulloidichthys martinicus). They had arrived from the Red Sea and as they say they have adopted successfully in their new environment. But their behaviours were different, in compression with the local speeches, when it comes to spearfishing. They do not lay down when they see you and are much more mobile than the local ones. I dived away from it and while it was eating, I approached it and pulled the trigger. The result was to catch another fish. (3rd picture: The first yellow...) Full of joy, I arranged it and continued. As I was swimming, I noticed that the number of yellow goatfish was enormous. I saw them almost everywhere and they were very mobile. Ambush after ambush, I reached an underwater cave, which in the past I had caught white sea breams or dusky groupers (Epinephelus guaza). 

"Is there a chance????" I wondered and dived. I saw a good size white sea bream hiding in the dead seaweeds that adorn the bottom of the cave. I landed on the sea bed and turned on the flashlight, in case.... The white sea bream was surprised and tried to get deeper under the dead seaweeds, but the spear caught it. I immediately puled it out but the spear was very heavy, giving me the feeling that I was pulling a very large fish. The size of the fish brought along a bundle of seaweed. I smiled and after I cleaned it from the seaweed, I arranged it too. (4th picture: It tried ti hide but...)

"Now it's the turn of the yellow goatfish..." I thought smiling. It was as if the universe heard me, after a few ambushes, a yellow goatfish was grazing, ignoring me. It was hidden behind a stone and maybe that was the reason it was ignoring me. Almost without diving, I aimed at it and pulled the trigger, and caught my 4th fish. (5th picture: One more...). I continued ambushing or searching any rock that looked promising when the occasion required it. In an ambush, I had forgotten to activate the underwater camera, when together with the Dusky spinefoot (Siganus sp.) who surrounded me, there was a good size white sea bream among them. The fish nervously constantly changed directions, but at some point it stoped moving and I did not need anything more. I pulled the trigger and caught a white sea bream of 450gr. (6th picture: And the sea bream...)

 "Now the is the turn of the yellow goatfish once more..." I thought with a smile. Indeed, in the next ambush, a school of yellow goatfish was grazing a little further away. I dived and hid, but instead of crawling towards the fish, they swam towards me. The biggest one swam in front of me and at a moment it was very close, I aimed and pulled the trigger, catching the 3rd yellow goatfish. (7th picture: One more...)

"Its a draw... 3-3...." I thought laughing. As I was arranging the fish, my gaze caught something strange on the sandy bottom. There was something strange on the seabed. I dived, after turning around the underwater camera and approached the fish. It was another illegal maritime immigrant. It was a small spot-fin porcupine fish (Diodon hystrix), which had also swam from the Red Sea. I took the necessary video shots and left it in its turmoil as it tried to get away from the monster that was chasing it. A little further down in another ambush I saw mullets (Mugil cephalus) approaching. There were many fish, but the leading ones were the small ones. So I waited for them to pass, remaining motionless. The leading fish calmed down and transmitted the calmness to the rest of the school. The biggest fish came to me and I caught one of the last and biggest ones. It was a fish close to a kilo. I arranged it with the rest and continued. A little further down I met a large, very large school of fish. I approached to see what fish there were and I froze. They are small silver-cheeked toadfish (Lagocephalus sceleratus).... Unfortunately I was not wrong and the future seemed to be ominous in this matter.... But I had reached the end of the fishing ground and I decided to return. As I was swimming next to an underwater cliff, my eyes caught a fleeting motion. A fish managed to hide, but I caught its movement at the last moment. I dived and waited and after a while a two-banded sea bream (Diplodus vulgaris)  appeared all curious to see me. I aimed as best as I could, because I was crammed between the sea bed stones. I managed and to catch the fourth white sea bream. But as I razed my head out of the stones, I found out that I was surrounded by a large herd of parrotfish (Sparisoma cretense), who were curious to find out what was the hidden creature. Among them, there was a fish close to a kilo. With minimal movements, I emerged, arranged the two-banded sea bream, while one of my eyes looked at the large parrotfish. I must had been crossed eye all this time. I dived quickly, before the herd left. I was hidden among some stones and the blurry waters were on my side too. The large parrotfish stayed away from me and watched me. As the seconds were passing by, the herd started to get closer and closer to me, forcing the leader to follow them. It stayed away, but not so far away from me. It swam in circles and as it prepared to leave, it showed me its full size and I pulled the trigger. The big parrotfish tried to leave and hid under the stones but it was too late. I rushed towards it, because I did not know how good my shot was. I grabbed it and find out that I was right. The shot, due to the distance, was low in the abdomen, but I was able to catch it before it was too late. It was a large parrotfish close to the kilo (930 gr.). I did not expect to catch such a fish and happily I went towards the beach. Then I saw striped sea-bream (Lithognathus mormyrus). They were two fish away from me and were nibbling on the sandy bottom. They realised my presence and emerged to see me. I stopped swimming and stayed away from them. They continued to nibble on the seabed. There was a bundle of seaweeds on a rock that hid me from the fish. Knowing where they were, I took a deep breath and dived. I crawled above the seaweed, the following rock and in front of me the fish appeared. I aimed at the nearest fish and pulled the trigger. The spear struck the striped sea-bream on its back and left the fish almost motionless at the bottom.(8th picture: And the striped sea-bream...). I decided that was enough for today, but Poseidon had other plans. As I was swimming, I was surrounded by a school of little amberjacks (Seriola dumerili) and yellow jacks (Carangoides bartholomaei). They constantly surrounded me and followed me no matter what I did!!! (9th picture: The new generation!!!). In the last 50 meters before getting out, I came across several yellow goatfish. So I caught five and in total the yellow goatfish beat the white sea bream by 8-4. But one incident shocked me I could confess. In an ambush I shot another yellow goatfish. The spear had fallen a few meters away, next to a stone on the sea floor and I rushed to catch my trophy before it got free. As I reached the spear and stretched out my hand to catch and secure the fish, a month full of teeth grabbed the yellow goatfish. With a sudden movement of its muscular body a Mediterranean moray eel (Muraena helena) tore the fish from the spear and disappeared under the stone. Unfortunately I did not have the scene in video. I would gladly exchange all the fish I had caught to have this video with the moray eel... I searched to find the moray eel but... In the last ambush, small silver-cheeked toadfish appeared (about a kilo). But the fish did not approach me at all. So I used a different trick to attract the fish. I started cleaning one of the fish I had caught. After a few minutes, the small ones appeared and behind them 5-6 large silver-cheeked toadfish, They approached me very quickly and fearlessly I could say. I aimed and caught very easily a 4.6 kg fish. The rest disappeared never to be seen.... 

For me, the first dive in Karpathos after two years, was successful, even though I did not catch anything big. My diving watch recorded 63 shallow dives in three and a half hours....(10th picture: Done for today....) (11th picture: All the trophies together...)

Οδοιπορικό στην Μήλο

Μήλος: Στο βάθος ο Αδάμαντας.

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: A fishing expedition on Milos island among others.

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ, Παναγέα Σταυρούλα.  

Η Μήλος μεταξύ άλλων νησιών, ήταν χρόνια στα πλάνα μας. Έτσι φέτος τα καταφέραμε και επισκεφθήκαμε το υπέροχο αυτό νησί. Φτάσαμε αργά το απόγευμα και από μιας άποψης, μοιάζει πολύ με την Κίμωλο, αλλά η Μήλος είναι πιο κοσμοπολίτικη... Τα άσπρα της βράχια μας θύμισαν την πατρίδα της κιμωλίας. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν το Φως του νησιού. Αργά το απόγευμα και το Φως ήταν πολύ πιο έντονο από ότι έχω παρατηρήσει σε διαφορά μέρη της υπέροχης χώρας μας. Εντυπωσιακό θα έλεγα. Είναι ένα υπέροχο νησί με φοβερές παραλίες. 

Παλαιοχώρι...

Σαρακήνικο...

Έχει τόσες πολλές που θα μπορούσε να συγκριθεί με την αγαπημένη μου Κάρπαθο!!!  Μείναμε λίγο έξω από τον Αδάμαστα, (το κύριο λιμάνι του νησιού). Μεγάλο νησί και το αμάξι κρίνεται εντελώς απαραίτητο. Το οδικό δίκτυο είναι πολύ καλό, αλλά υπάρχουν μέρη που το αυτοκίνητο δεν μπορεί να φτάσει. Υπάρχουν κάποιες φοβερές παραλίες που η πρόσβαση τους γίνεται μόνο με σκάφος.  Το νησί έχει μεγάλη οικονομική δραστηριότητα μιας και έχει λατομεία περλίτη, μεγάλα θερμοκήπια, πολλές και διάφορες καλλιέργειες, μελίσσια κλπ. Φυσικά το βαρύ χαρτί είναι ο τουρισμός.  Όπου φάγαμε μείναμε ευχαριστημένοι. Οι τιμές είναι λίγο τσιμπημένες αλλά οκ. Το κακό ήταν που υπήρχε ένα δυνατό μελτέμι 5-6 ΒΒΔ που δεν με άφησε να ψαρέψω στα μέρη που μου είχε πει, για μια ακόμη φορά, ο φίλος μου ο Θοδωρής. Έτσι αρκέστηκα να ψαρέψω στα υπήνεμα του βοριά. Πήγαμε λοιπόν με την Σταυρούλα και ψάξαμε χωματόδρομους που οδηγούσαν σε πιο ερημικά μέρη. Κάναμε ένα σαφάρι στην Μήλο και είδαμε πράγματα που δεν υπάρχουν στους τουριστικούς οδηγούς δυστυχώς. Βρήκαμε υπέροχους υπεραιωνόβιους κέδρους. Ψηλά, αγέρωχα δένδρα. Ο "μύθος" λέει ότι η Κυβετός του Νώε φτιάχτηκε από μεγάλους κέδρους του Λιβάνου!!! 

Ένας από τους πολλούς αρχαίους κέδρους!!!

Βρήκαμε και ένα μικρό grand canion στην μέση του πουθενά. Ευτυχώς δεν συναντήσαμε κανένα αμάξι να έρχεται από την αντίθετη πλευρά, γιατί όλοι οι χωματόδρομοι ήταν πολύ στενοί. Κοίταξα λοιπόν τους χάρτες μου και διάλεξα ένα μέρος στην τύχη και βούτηξα. Εντύπωση μας έκαναν τα ζεστά νερά της. 'Όπου υπήρχε θειάφι στην παραλία, μέσα στην θάλασσα τα νερά ήταν ζεστά!!! Αν έσκαβες λίγο πιο βαθειά στην άμμο, τότε η θερμοκρασία ήταν ανυπόφορη... Ζέστη.... Αυτό το παρατήρησα και μέσα στον βυθό. Σε μεριές μεριές υπήρχαν κίτρινα μπαλώματα. Η άμμος είχε κιτρινίσει από το θειάφι. Όταν την έπιασα για να δω την υφή της, αισθάνθηκα μια ζέστη. Το ίδιο συνέβη και όπου έβγαιναν μπουρμπουλήθρες από τον βυθό. Ο Ήφαιστος φαίνεται ότι ανακάτευε την υποβρύχια μαρμίτα του... Βλέποντας την διαμόρφωση του βυθού, κατάλαβα ότι τα ψάρια θα ήταν λίγα, πολύ λίγα. Στα περισσότερα ψαρέματα δεν έπιασα τίποτε, ούτε καν είδα κάποιο καλό ψάρι έστω να χάνεται στο βάθος. Σε δύο όμως ψαρέματα η τύχη μου χαμογέλασε. Ξεκίνησα λοιπόν να ψαρεύω κι έπεσα πάνω σε καλά μπαρμπούνια. Έπιασα 4 την πρώτη φορά κι ανοίχτηκα για να δω το μέρος. Πλάκες, μονόπετρα, ογκόλιθοι απλώνονταν σε μεγάλη έκταση. Πήρα μια χαρά, δεν περιγράφεται. 

Ένα από τα πολλά...

"Εδώ είμαστε..." σκέφτηκα χαμογελώντας. Περίμενα να δω κάποιο αξιόλογο ροφό, μια συναγρίδα ίσως... Μάταια όμως. Τα βράχια σταματούσαν σε βάθος 10-12 μ. και με την εύκολη πρόσβαση από την παραλία, τα πράγματα έμοιαζαν πολύ δύσκολα. Ψαρεύοντας δεξιά-αριστερά έπιασα κι έναν σαργό κοντά κιλό και χάρηκα. 

Ο πρώτος μεγάλος...

Εκεί τελείωσε το πρώτο ψάρεμά μου. Μην έχοντας άλλη επιλογή και γνωρίζοντας κάπως καλύτερα τον τόπο, πήγαμε και την επομένη. Πήρα μόνο το κοντό μου ψαροντούφεκο κι έτσι ελάφρυνε η σημαδούρα μου αρκετά, για να μπορέσω να παλέψω τον καιρό που με έσπρωχνε προς το ανοιχτό πέλαγος. Φόρεσα και την παραλλαγή μου στο κεφάλι και βούτηξα. Στο δεύτερο ρηχό καρτέρι για να μου ανοίξουν τα πνευμόνια, εμφανίστηκαν ωραίοι κέφαλοι. Έχοντας παραγγελία από την καλή μου για σεβίτσε, σημάδεψα κι έριξα σε έναν από τους πιο μεγάλους.

Το σεβίτσε...

Η βέργα πρόλαβε τον κέφαλο λίγο πριν την ουρά κι εγώ σκεφτόμουν το σεβίτσε καθώς τον κρέμασα στην σημαδούρα μου. Άρχισα λοιπόν να κολυμπώ για να βρω τα χθεσινά βράχια. Μετά από αρκετά λεπτά κολύμπι, έφτασα εκεί που ήθελα. Ο καιρός με έσπρωχνε προς το πέλαγος, αλλά σήμερα ήμουν έτοιμος για όλα του τα τερτίπια. Καθώς κολυμπώ και διάφοροι σαργοί τρέχουν δεξιά-αριστερά, η ματιά μου πιάνει την κίνηση ενός σαργού που τρυπώνει κάτω από μια πέτρα. Πλησιάζω σιγά-σιγά ψάχνοντας το μέρος. Στην επόμενη πέτρα, σε ένα μικρό άνοιγμα, παρατηρώ την κίνηση ενός ωραίου σαργού. 

"Μάλλον αυτός είναι..." είπα στον αυτό μου και βούτηξα όσο πιο ήρεμα μπορούσα. Το ψάρι έκοβε βόλτες στο άνοιγμα της τρύπας. Εγώ έχω βουτήξει και καλύπτομε από τον προηγούμενο βράχο. Όταν πλησίασα και ήμουν εντός βολής έψαξα για τον σαργό. Εκείνος τα ίδια. Μόλις έστριψε και μου έδωσε μεγαλύτερο στόχο, πάτησα την σκανδάλη κι έπιασα έναν κοντά στο κιλό σαργό (900 γρ.).

Ένας ακόμη...

Όλος χαρά τον έβαλα κι αυτόν στην σημαδούρα και συνέχισα παρακάτω. Είδα πολλούς σαργούς, αλλά ήταν πολύ φοβισμένοι. Δεν τρυπώναν καθόλου κι όταν έκανα καρτέρια, ανέβαιναν στην επιφάνεια για να μπορέσουν να δουν που είμαι!!!

"Έξυπνα και δύσκολα ψάρια Ζακ...." σκέφτηκα και βούτηξα για ένα ακόμη καρτέρι. Κρύβομαι ανάμεσα σε κάτι πλάκες, αλλά οι σαργοί που είχα δει είναι εξαφανισμένοι. Καθώς γυρίζω, βλέπω 5-6 ψάρια να με πλησιάζουν από την πλευρά που είμαι εντελώς ακάλυπτος. Είχα ξεχάσει να ενεργοποιήσω την κάμερα. Την ενεργοποιώ και περιμένω. Το μεγαλύτερο ψάρι, στρίβει μακριά μου κι εγώ σημαδεύω όσο μπορώ καλύτερα και του ρίχνω. Η βέργα πετυχαίνει τον σαργό ψιλά στην πλάτη. Ο σαργός με φορά μπαίνει κάτω από μια πλάκα, αλλά είναι ήδη πολύ αργά γι αυτόν. Έτσι έπιασα άλλον έναν ακόμη σαργό 650 γρ. 

"Συνεχίζουμεεεε...." λέω στον εαυτό μου χαμογελώντας. Μετά από μερικά άκαρπα καρτέρια, βρίσκω πάλι το κοπάδι των πονηρών σαργών. Βουτώ στην πρώτη πλάκα, σέρνομαι και χώνομαι στην γούβα της δεύτερης πλάκας και περιμένω. Οι σαργοί σηκώνονται στον Θεό και με παρατηρούν από απόσταση ασφαλείας. Δεν έχω άλλη επιλογή από το να περιμένω. Τα ψάρια πηγαίνουν προς τα δεξιά μου και ο όγκος του βράχου δεν μου επιτρέπει να τα βλέπω πια. Εγώ περιμένω. Μετά από λίγο ένας καλός σαργός κάνει το λάθος να θέλει να με δει κι εμφανίζεται μπροστά μου. Είναι αρκετά ψιλά, αλλά είναι εντός βεληνεκούς. Σημαδεύω όσο καλύτερα μπορώ και πατώ την σκανδάλη. Η βέργα βρίσκει τον σαργό λίγο πιο πάνω από την ουρά. Το ψάρι τρέχει να φύγει αλλά είναι πολύ αργά. Έπιασα έναν σαργό 550 γρ. Συνεχίζω τα καρτέρια μου, που ως συνήθως τα περισσότερα είναι άκαρπα. Οι σαργοί έχουν φοβηθεί και δεν πλησιάζουν καθόλου. Κάθονται μακριά και ψιλά, κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας!!! Έτσι αποφασίζω να κάνω ένα καρτέρι σε μια πέτρα που σχεδόν είναι έξω από το νερό. Τα ψάρια δεν πλησιάζουν... Περιμένω μήπως....και τότε μια καλή ούγενα ξεκόβει από το υπόλοιπο κοπάδι κι έρχεται καταπάνω μου. Εγώ κρύβομαι όσο μπορώ περισσότερο και η ούγενα με πλησιάζει κι άλλο. Όταν έφτασε αρκετά κοντά έστριψε για να φύγει δίνοντας μου μεγαλύτερο στόχο. Έριξα κι έπιασα μια ωραία ούγενα των 800 γρ.

Να και η πρώτη ούγενα...

Συνέχισα τα καρτέρια , αλλά τώρα οι σαργοί ήταν άφαντοι. Αποφάσισα να πλησιάσω το τέλος του ψαρότοπου και να κάνω καμμιά βουτιά ακόμη. Ενώ είμαι στην επιφάνεια, βλέπω 4 ούγενες να κολυμπούν λίγο πιο μακριά. Απομακρύνομαι κι άλλο και βουτώ. Τα ψάρια έρχονται προς το μέρος μου. Χωρίζονται σε δύο ομάδες και το πιο μεγάλο έρχεται πιο κοντά για να με δει. Καταλαβαίνω ότι δεν πρόκειται να πλησιάσει άλλο, σημαδεύω και ρίχνω. Η βέργα βρήκε στον σβέρκο την ούγενα κι εκείνη τρεμάμενη έπεσε στον βυθό.

...και η δεύτερη...

Πήρα στα χέρια μου όλος χαρά ένα ακόμη τρόπαιο και το έβαλα στην σημαδούρα. Μπροστά μου απλωνόταν μια φυκιάδα. Το βάθος πιο μεγάλο τώρα. Έβγαλα την παραλλαγή και την κρέμασα στην σημαδούρα. Έκανα διάφορες βουτιές αλλά δεν είδα τίποτε. Βάθυνα κι άλλο αλλά.... Τότε σε ένα από τα καρτέρια μου, διέκρινα την σιλουέτα δύο ψαριών στο όριο της φυκιάδα.

"Μάλλον είναι σηκιοί...." σκέφτηκα. αναδύθηκα και ήρεμα κολύμπησα προς τα ψάρια. Από την επιφάνεια μόλις που διέκρινα το ένα από τα δύο ψάρια. Μόλις ξεκουράστηκα, πλησίασα κι άλλο τον στόχο μου, πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα. Πλησίασα τον σηκιό με όσο λιγότερες κινήσεις και θορύβους. Το ένα ψάρι δεν το έβλεπα πουθενά. Το άλλο χώθηκε λίγο πιο μέσα στα φύκια και περίμενε. Μόλις που φαινόταν. Σημάδεψα και του έριξα. Η βέργα καρφώθηκε στον βυθό., αλλά κάτι τραβούσε την πετονιά μέσα στα φύκια. Τράβηξα το σχοινί και φάνηκε το ψάρι, αλλά η βέργα είχε καρφωθεί καλά στον βυθό. Έτσι χρειάστηκε να κάνω άλλη μια βουτιά για να βγάλω την βέργα. Έπιασα και τον 700 αρη σηκιό και αποφάσισα ότι τέρμα το ψάρεμα.

...και ο σηκιός...

Όμως ο Ποσειδώνας δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα. Λίγο πριν φύγω από τις φυκιάδες, διακρίνω ανάμεσα στα φύκια μια χελώνα Καρέττα-Καρέττα να κοιμάται??? Την πλησιάζω από μακριά αλλά αρχίζει να φεύγει. Δεν την πλησιάζω άλλο για να μην τρομάξει κι αναδύομαι. Με το που απομακρύνομαι, με πήρε στο κατόπι. Ήρθε κοντά για να με δει. Το ίδιο συνέβει τρεις φορές, αλλά κάθε φορά που με ακολουθούσε απομακρυνόταν σιγά-σιγά. Τελικά κάθισε στην άμμο και περίμενε. Την πλησίασα όσο μπορούσα, μέχρι που έφυγε για το απέραντο γαλάζιο. 

Μια αρχαία φίλη!!!

Αποχαιρέτησα την αρχαία φίλη μου και τράβηξα για την παραλία. Εκεί μια γούβα στον βυθό είναι γεμάτη κάτι κίτρινα μεδουσσοειδή, που μοιάζουν σαν φελιζόλ από κάποια συσκευασία του Ποσειδώνα???!!! 

???

Ενώ πλησιάζω για να βγω και νομίζω ότι τα ψάρεμα τελείωσε, συναντώ ένα τεράστιο κοπάδι άσπρων γερμανών να τσιμπολογούν τον βυθό??? Στην άμμο τι να φάνε οι άσπροι γερμανοί??? Όμως παρατηρώντας καλύτερα, διαπίστωσα ότι τσιμπολογούσαν στα σημεία όπου κάτι έβγαινε από τον βυθό. και η άμμος ήταν άσπρη σαν το γάλα!!! Έτσι τελείωσε και το ψάρεμα στην πανέμορφη Μήλο. 

Το βράδυ εννοείται ότι θα είχε ψαροφαγία. Μεταξύ των άλλων έφτιαξα το σεβίτσε ενώ το στήσιμο του πιάτου το ανέλαβε η Σταυρούλα. Το τοποθέτησε και στην κατάλληλη θέση και έβγαλε μια επαγγελματική φωτό του θέματος. Εύκολα το πλήρωνες αυτό το πιάτο σε ένα ακριβό εστιατόριο. Καταλαβαίνεται ότι εκείνο το βράδυ φάγαμε και γκουρμέ!!!

                                                   Το σεβίτσε...τι master chef μου λέτε..

Κατά την διάρκεια των διακοπών μας, επισκεφθήκαμε και διάφορα μουσεία. Το αρχαιολογικό ειδικά μας άρεσε πάρα πολύ. Εκπληκτικά ειδώλια με τις λιτές τους γραμμές, πήλινα διάφορα και μαρμάρινα αγάλματα. Πολύ μεγάλη στενοχώρια όμως μόλις αντικρίσαμε το γύψινο ομοίωμα της Αφροδίτης της Μήλου. Το αρχαίο άγαλμα το βρήκαν σε έξι κομμάτια περίπου το 1820 και το αγόρασαν οι Γάλλοι. Αργότερα μας έστειλαν και το αντίγραφο που σήμερα δεσπόζει την μια από τις δύο αίθουσες του μουσείου.

                           Οι δύο ομορφιές μαζί, η αληθινή & η ψεύτικη!!!

Τέλος πήγαμε να δούνε και τις κατακόμβες. Το μεγαλύτερο μέρος τους δεν έχουμε πρόσβαση, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος κατάρρευσης.

Οι κατακόμβες.

Σε κάποιο άλλο σημείο έβγαιναν ζεστά νερά προς την θάλασσα. Δεν έχασα την ευκαιρία να κάνω μια επίσκεψη. Διαπίστωσα ότι τι νερά δεν ήταν καυτό και χώθηκα μέσα. Ευκαιρία βρήκε η Σταυρούλα να με απαθανατίσει....

                                                                      Τα λόγια είναι περιττά...

Έτσι τελείωσαν οι φετινές διακοπές μας στην υπέροχη Μήλο. Ελπίζουμε να επισκεφτούμε ξανά αυτό το ωραίο νησί των Κυκλάδων.

                                                                   Όλα μαζί....

Translation of the above article.

 

Title:A fishing expedition on Milos island among others.

Photo-video: Zacharias Skevofilax, Panagea Stavroula.

(1st Picture: Milos island and the main port Adamadas (far right)

Milos, among other islands in the Aegean sea, has been in our plans for years. So this year we managed to visit this wonderful island. We arrived late in the afternoon and it looked a lot like Kimolos, but Milos is more cosmopolitan... Its white rocks reminded us of the homeland of chalk. What impressed me was the Light of this island. Late in the afternoon and the Light was much brighter than I have ever noticed in different parts of our wonderful country. Impressive I would say. It is a wonderful island with awesome beaches. It has so many that it could be easily compared to my favorite island Karpathos !!! (2nd Picture: Paleochori beach...).            (3rd Picture: Sarakiniko beach...). We stayed a little outside Adamastas, (the main port of the island). It is a big island and the car usage was absolutely necessary. The road network was very good, but there were places that they could not be reached by car. There were some awesome beaches that could be reached only by boat. The island has great economic activity since it has perlite quarries, large greenhouses, many different crops, beehives, etc. Of course the main business activity is tourism. Unfortunately, the strong north-northwest winds 5-6 NNW, did not allow me fish in the places that I had been told, once again by my friend Theodore. Stavroula and I looked for dirt roads that led to less popular places. We did a "safari" in Milos and we saw things that unfortunately did not exist in tourist guides. We found wonderful centuries-old cedars. Tall, amazingly big trees. The "legend" says that Noah's ark was made of large cedars trees of Lebanon!!! (4th Picture: One of the old-ancient cedar tree!!!). We also found a small grand canyon in the middle of nowhere. Fortunately we did not encounter any cars coming from the opposite side, because almost all the dirt roads were very narrow. So I looked at my maps and chose a place to dive. We were impressed by its warm sea waters. Where there was sulfur on the beach, in the sea the waters were warm!!! If you dug a little deeper in the sand, the temperature was unbearable... Heat.... I noticed the same situation in the seabed too. There were yellow patches here and there on the sea floor. The sand had turned yellow due to the sulfur. I picked some to see its texture, I felt a warmth coming underneath. The same happened where bubbles came out of the bottom. Hephaestus probably had been stirring his underwater pot... Seeing the formation of the seabed, I realised that the fish would be few, very few I could say. In most spearfishing attempts, I did not catch anything, I did not even see any good size fish to get lost in the deep blue. But in two attempts, lady luck smiled at me. I started fishing and came across good size goatfish (Mullus surmuletus). I caught 4 and decided to go deeper to explore this place. Large rocks and boulders were spreading over a large area. My joy was indescribable.(5th Picture: One of many...)

"Here we are Zac..." I thought smiling. I was expecting to see a remarkable dusky grouper, a snapper maybe... But in vain. The rocky bottom ended at a depth of 10-12 m and with such an easy access from the beach, things seemed to be very difficult. Fishing some part of the rocky bottom, I finally caught a white sea bream (Diplodus sargus) about a kilo and I was very happy. (6th Picture: The first big in size fish...). That's where my first fishing trip ended. Having no other choices and knowing the place a little better this time, we visited again the next day. I only took my short speargun and so my buoy was light enough to be able to fight the weather that yesterday was pushing me towards the open sea. I also wore my camouflage on my head and dived. In my second shallow ambush, to warm up my lungs, a nice school of mullets (Mugil cephalus) appeared in front of me. Stavroula had requested ceviche, so I aimed and shot one of the biggest mullets. (7th Picture: For ceviche...). The spear caught the mullet just before the tail and I was thinking about the ceviche as I hung it on my buoy. Then, I started swimming to find yesterday's rocks. After several minutes of swimming, I got where I wanted to be. The weather was pushing me towards the open sea, but today I was ready to tackle all its tricks. As I was swimming, various white sea breams were running towards different directions, my gaze caught the movement of a white sea bream getting under a rock. I approached slowly looking around the place. On the next stone, in a small opening, I noticed the movement of a nice white sea bream. 

"Probably it is the one I saw ..." I said to myself and dived as calmly as I could. The fish continued swimming in the entrance of the rock. I dived, managing to be covered by the previous rock. When I approached it and I was in a shooting range, I looked for the white sea bream. It was there. As soon as it turned and showed me a bigger target, I pulled the trigger and caught one near the kilo of white sea bream (900 gr.). (8th Picture: One more...) Full of joy, I put it on the buoy and continued. I saw many white sea breams, but they were very scared. They did not hide under the rocks. When I was ambushing on the sea bed, they were swimming to the surface so that they could see where I was!!!

"Smart and difficult fish Zak to catch...." I thought and dived for another ambush. I was hiding among some slabs, but the white sea breams I had seen were nowhere around. As I turned, I saw 5-6 fish approaching me from the side that I was completely uncovered. I had forgotten to turn on the underwater camera. I turned it on and waited. The biggest fish, turned away from me and I aimed as best as I could and pulled the trigger. The spear stroke the white sea bream finely on the back. The fish swam under a slab, but it was too late for it. So I caught another white sea bream that was 650 gr.

"Lets continue..." I said to myself, smiling. After some fruitless ambushes, I found again the herd of the sly white sea breams. I dived into the first rock, crawled and hid into a hole of the second rock and waited. The white sea breams swam high up close to God and watched me from a safe distance!!! I had no choice but to wait. The fish swam towards my right and the size of the rock did not allow me to see them anymore. I waited even longer. After a while, a good size white sea bream made the mistake of wanting to see me and appeared in front of me. It is quite far, but it was within range. I aimed as best I can and pulled the trigger. The spear stoke the white sea bream a little above its tail. The fish tried to swim away but it was too late. I caught a white sea bream of 550 gr. I continued my ambushes, which as usual most were fruitless. The white sea breams were scared and did not approach me at all. They stayed far away close to the sea surface!!! So I decided to ambush behind a large stone that was almost out of the sea. The fish were not approaching... I continued waiting... and then a good size sharp-snout sea bream  (Diplodus putanzzo) broke away from the rest of the herd and swam towards me. I tried to hide as much as I could and the fish approached me even closer. When it was close enough, it turned to leave, giving me a bigger target. I shot it and caught a nice sharp-snout sea bream of 800 gr. (9th Picture: The first sharp-snout sea bream...). I continued ambushing where ever possible, but now the white sea breams were vanished. I decided to approach the end of the fishing spot and dive. While on the surface, I saw 4 sharp-snout sea bream swimming a little farther. I swam away from them and dived. The fish started swimming towards me. They split into two groups and the biggest one came even closer to observe me. I understood that it was not going to approach me anymore, I aimed and pulled the trigger. The spear stoke the fish on its neck and sharp-snout sea bream trembled and fall on the sea bed.(10th Picture: One more sharp-snout sea bream...). I happily embraced my new trophy and put it on the buoy. The seafloor had changed and seaweed was spreading in front of me. The depth was greater at this point. I took off the camouflage from my head and hung it on the buoy. I did several dives but saw nothing. I went even deeper but.... Then in one of my ambushes, I saw the silhouette of two fish on the verge of algae.

"They're probably corvinas (Sciaena umbra)..." I thought. I emerged and calmly swam towards the fish. From the surface I could barely see one of the two fish. As soon as I rested, I approached my goal even closer in the surface, took a deep breath and dived. I approached the corvina with the least possible movements and noises. I did not see the second fish anywhere. The other one, pushed a little deeper into the seaweed and waited. I could barely see it. I aimed as good as I could and pulled the trigger. The spear was stuck on the sea floor, but something was pulling the line into the algae. I pulled the line and the fish appeared, but the spear was well stuck to the bottom. So I had to take another dive to get the spear out. So I caught the 700 gr. corvina and decided to end my fishing trip.(11th Picture: ...and the corvina...). But Poseidon had not said his last word. Just before I left the algae, I saw a loggerhead sea turtle (Caretta-Caretta) sleeping??? I approached it slowly but it started to swim. I did not want to scare it so I emerged. To my great surprise the turtle followed me close enough to observe me. The same thing happened three times, but each time it stayed more and more further away. Finally the turtle sat on the sandy bottom and waited. I approached it as close as I could, until loggerhead sea turtle left for the deep blue. I said goodbye to my ancient friend and headed for the beach.(12th Picture: An ancient friend!!!). Little further down, a pit on the seabed was full of some yellow jellyfish, which look like styrofoam from a package of Poseidon???!!!         (13th Picture: ???). As I was approaching the sea shore, I meet a huge herd of streamlined spinefoot (Siganus argenteus) nibbling on the seabed??? What could the streamlined spinefoot eat in the sand??? But observing better, I noticed that they were nibbling on the points where something was coming out of the bottom. The sand was white as milk!!! Thus ended my spearfishing expedition in the beautiful island of Milos. As it was expected, we had fish for dinner. Among other things, I prepared the requested ceviche while Stavroula undertook the setting of the dish. She put it in the perfect spot and took a professional photo of the subject. Easily this dish could be presented in an expensive restaurant. It is understood that that night had a gourmet dinner!!! (14th Picture: Ceviche...by master chefs...). During our staying in Milos, we also visited various museums. We especially liked the archeological one. Stunning figurines with their simple lines, various clay and marble statues. We were sad as soon as we saw the plaster model of Aphrodite of Milos. The ancient statue was found broken in six pieces around 1820 and bought by the French government. Later they sent us the copy that now dominates one of the two rooms of the museum.           (15th Picture: The two beauties together, the original & the fake!!!). Finally we went to see the catacombs. Because there is a risk of collapse, most of them were not allowed to enter.. (16th Picture: The catacombs.). Elsewhere, hot water was coming into the sea. I did not miss the opportunity to pay a visit. I noticed that the water was not so hot and I got under it. Stavroula found an opportunity and took a picture...       (17th Picture: No comments...). Thus ended our vacation in beautiful island of Milos. We hope to visit again this beautiful island of Cyclades.(18th Picture: All the trophies together.)