Ένα ψάρι της αβύσσου στην επιφάνεια & άλλα..A fish of the abyss on the surface & more...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: A fish of the abyss on the surface & more...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

30 Απριλίου 2025. Το πλάνο ήταν να προλάβω τον καιρό. Θα βουτούσα πριν τον κάβο και μετά θα γύριζα στον νοτιά. Ευχόμουν να μην ήταν πολύ ισχυρός ο νοτιάς, για να μπορέσω να ψαρέψω μετά τον κάβο. Ξύπνησα από τα άγρια χαράματα και όπου φύγει-φύγει. Κάποια στιγμή κοίταξα να δω την θερμοκρασία. Το αμάξι έλεγε 1^οC!!! Ψιλό-ανατρίχιασα.

Έκανε λίγο κρύο...

"Το χόμπι θέλει θυσίες...το ίδιο και η τρέλα...χαχα.." γέλασα για να ζεστάνω την παγωμένη νυχτερινή πορεία μου. Μετά από μια ώρα είχα φτάσει. Ντύθηκα απίστευτα γρήγορα και βούτηξα. κολύμπησα προς τα βράχια. Με τόπου φτάνω βλέπω μια τσιπούρα στον βυθό. Βουτάω και πλησιάζω. Την είχε τυλίξει μια σκολόπετρα και μερικές πορφύρες. Φαινόταν να την είχαν χτυπήσει με ψαροντούφεκο και είχε ξεψαρίσει. Δεν άντεξε όμως τις πληγές της και κατέληξε. Λυπήθηκα... 

Ποιος να φταίει άραγε???

Λίγο πιο κάτω ένα χταπόδι μέσα σε ένα τσιμεντόλιθο. Με το που το πλησιάζω, μου πετάει μελάνι στην μούρη μου. 

Έτοιμο να με πυροβολήσει!!!

Το χαϊδεύω μια-δυο φορές. Σε μια στιγμή βλέπω ένα όστρακο που το είχε φάει. Το πιάνω και καθώς τραβάω το όστρακο έξω, πετάγεται και το χταπόδι. Το πιάνω από ένα πλοκάμι και φεύγω για την επιφάνεια. Στον δρόμο το αφήνω ελεύθερο. Με το που αντιλαμβάνεται ότι είναι ελεύθερο, μου πετάει μελάνι και φεύγει για τον βυθό. Μπήκε μέσα στην θολούρα για να πάρει δρόμο κολλητά με τον βυθό!!! Χαμογέλασα και συνέχισα. Συνεχίζοντας πιο κάτω, παρατηρώ ότι κάτι υπάρχει στον βυθό, αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρος. Βουτάω και καθώς πλησιάζω, κινήθηκε προς τα εμπρός. Μια καλή σουπιά, σημαδεύω και πετυχαίνω το πρώτο τρόπαιο της ημέρας. Δεν τραβάω όμως την βέργα που είχε καρφωθεί στην άμμο. Πλησιάζω και η σουπιά γεμίζει το περιβάλλον τριγύρω της με σύννεφα μαύρου καπνού. 

Το 1ο αλλά νόστιμο τρόπαιο!!!

"Λες κι έχει πέσει κάποιος πύραυλος..." σκέφτηκα. Έπιασα την βέργα μετά την σουπιά και την τράβηξα έξω από την άμμο, ασφαλίζοντας  έτσι το θήραμά μου. Ήταν μια χοντρή σουπιά των 680 γρ. Όταν η βέργα καρφώνεται στην άμμο, υπάρχει περίπτωση, η άμμος να κλείσει τα φτεράκια και τραβώντας έξω την βέργα να φύγει πάνω από την βέργα το τρόπαιο. Την έχω πατήσει έτσι με ένα λαβράκι, με αποτέλεσμα να χάσω το ψάρι. Συνέχισα τα άκαρπα καρτέρια μου....Προχωράω κι άλλο για να φτάσω στον κάβο, όταν αντιλαμβάνομαι ένα καλό μουγκρί να έχει βάλει το κεφάλι του μέσα σε μια σχισμή κι όλο το υπόλοιπο σώμα να είναι έξω!!! Μάλιστα το ψάρι είναι ανάποδα μέσα στη σχισμή. Πλησιάζω και του ρίχνω μια στο κεφάλι. Το μουγρί χτυπήθηκε λίγο κι εγκατέλειψε την μάχη. Ήταν 2,5 κιλά. 

Το σεβίτσε ετοιμάζεται...

"Το σεβίτσε ετοιμάζεται..." σκέφτηκα και το κρέμασα στη σημαδούρα. Πλησιάζω τον κάβο και είμαι κοντά στα βράχια για να δω πόσο δυνατός είναι ο καιρός. Εκείνη την στιγμή, βλέπω ότι έχει απομείνει από μια παλαμίδα. Κάποιος ψαράς την έπιασε και έβγαλε τα δυο φιλέτα και πέταξε το υπόλοιπο ψάρι που δεν τρώγεται. 

Ότι απέμεινε από έναν πολύ γρήγορο κυνηγό...

Ασχολήθηκα λίγο για το βίντεο, όταν μια κίνηση μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Καθώς ακουμπούσα την παλαμίδα στον βυθό, όπου και την βρήκα, κατα λάθος τρόμαξα μια μικρή μουδιάστρα, που ήταν κρυμμένη κάτω από την άμμο. Δεν την είχα πάρει χαμπάρι. Είναι ένα είδος σαλαχιού που έχει ρεύμα!!! Όταν αισθανθεί φόβο εκκενώνει το ηλεκτρικό της φορτίο και το κάτω μέρος του από άσπρο γίνεται ροζ!!! 

Η μικρή μουδιάστρα...

Με το που έβαλα το χέρι μου από πάνω της για να δείξω στο βίντεο το μέγεθος της, η μουδιάστρα τρομοκρατημένη διπλώθηκε και έμοιαζε σαν αυγό!!! Το τούμπαρα μια-δυό φορές για να έρθει στα ίσα του. Όταν την πλησίασα από πίσω και άγγιξα την ουρά της τα ίδια μου έκανε. Την τούμπαρα ξανά. Γύρισε και με κοίταξε!!! Προσπάθησα να το ταΐσω, αλλά χτυπώντας τα πτερύγια της, χώθηκε κάτω από την άμμο. 

"Αρκετά την τρομάξαμε Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου, μπήκα στο αυτοκίνητο και οδήγησα κοντά στον κάβο. Κρύωνα όμως όταν βγήκα από το νερό. Κοίταξα το καντράν του αυτοκινήτου και έμεινα παγωτό. Η θερμοκρασία λίγο πριν τις 9:00 πμ ήταν 2^οC!!!

Το κρύο συνεχίζεται...

"Ζήτω η τρέλα..." Είπα φωνάζοντας δυνατά και λύθηκα στα γέλια. Ο καιρός δεν ήταν και ιδιαίτερα δυνατός, αλλά τα είχε θολώσει όλα. Πλακώθηκα στα καρτέρια. Στα περισσότερα καρτέρια δεν είδα τίποτε, ούτε γόπα που λένε. Σε ένα όμως, μου ήρθε ένα λαβράκι από τα δεξιά μου. Ήρθε πολύ κοντά μου κι από πίσω και δεν το πήρα χαμπάρι. Όταν έφυγε με γκάζια, τότε το αντιλήφθηκα. Ήταν περίπου 2 κιλά. Στην ίδια βουτιά κι ενώ σκέφτομαι να αναδυθώ, από την αντίθετη μεριά, περνάει με ταχύτητα ένα πιο μεγάλο γοφάρι. Όπως έχω στρίψει κοιτώντας προς τα εκεί που έφυγε το λαβράκι... έτσι το γοφάρι με βρήκε προετοιμασμένο. Ενστικτωδώς σημαδεύω και πατάω την σκανδάλη. Το ψάρι χάθηκε μέσα στην θολούρα κι εγώ έμεινα με την απορία τι έγινε. Δεν τραβούσε το σχοινί και θεώρησα ότι είχα αστοχήσει. Καθώς αναδύομαι δυσαρεστημένος από την έκβαση της βολής, βαριεστημένα αρχίζω να μαζεύω το σχοινί, το οποίο είναι βαρύ!!! Συναγερμός. Η βέργα έρχεται πολύ βαριά με σχεδόν καθόλου τραντάγματα. Με το που έρχεται στην επιφάνεια το γοφάρι ξερνάει ότι είχε φάει, σημάδι ότι η βολή ήταν πολύ καλή και το ψάρι μη ξέροντας τι να κάνει, άδειασε το στομάχι του... 

Άδειασε το στομάχι του...

Το παίρνω αγκαλιά, του δίνω ένα γρήγορο τέλος, αγκαλιές, φιλιά και βουρ για έξω. Ευχαριστώντας τα Ουράνια για το εκπληκτικό Τους δώρο, αποφάσισα για να κόψω δρόμο. 

Τέλος για σήμερα.... έτσι νόμιζα...

Περνάω από κάτι εγκαταστάσεις κι εκεί βλέπω κάτι το απίστευτο. Μέσα στην απόλυτη θολούρα κάτι γυάλισε κοντά στην επιφάνεια. Όμως αυτή η γυαλάδα, κινήθηκε!!! Είναι ένα ψάρι που το έχω δει το διαδύκτιο, στην Ιαπωνία, στην Καλιφόρνια και μάλιστα λέγεται ότι είναι ψάρι της αβύσσου. Υπάρχουν 4 είδη και το μεγαλύτερο φτάνει τα 17 μ!!! Ναι καλά διαβάσατε, θεωρείται το μεγαλύτερο ψάρι με σκελετό. Το μεγαλύτερο το έχουν συνδυάσει με φυσικές καταστροφές. Πλησιάζει την επιφάνεια όταν είναι να κάνει σεισμό!!! Αυτό που είδα εγώ, ονομάζεται χαρτόψαρο ή ψάρι κουπί, φτάνει τα 3 μέτρα και απαντάται και στην Μεσόγειο. Το παρατήρησα κι έπαθα την πλάκα μου. 

Το εκπληκτικό χαρτόψαρο ή ψάρι κουπί!!!

Ένα λεπτεπίλεπτο ασημί ψαράκι, λες και είναι ένα κομμάτι αλουμινίου ή λεπτή φλούδα ασημιού, με διάφανα- αραχνοΰφαντα πτερύγια πολύ μεγαλύτερα από το σώμα του. Το χάζεψα αρκετά και το άφησα στην ησυχία του μιας και το τρομοκράτησα με το μέγεθος μου. Πλησιάζοντας την ακτή για να βγω, παρατήρησα μια ακόμη λάμψη στο θολό νερό, πιο μεγάλη αυτήν την φορά. Παίρνω μια βαθειά ανάσα και βουτάω. Τα δευτερόλεπτα περνούν χωρίς να φανεί κάτι. Προς το τέλος της βουτιάς μου έρχεται ένας ωραίος κέφαλος. Ψάχνω να δω μήπως το ακολουθεί κάτι καλύτερο. Όταν συνειδητοποιώ ότι είναι μόνος του, αν και έχει απομακρυνθεί, του ρίχνω και τον πετυχαίνω κοντά στην ουρά. 

Τώρα τέλος για σήμερα...

Ήταν ένας κέφαλος κοντά στο ενάμισι κιλό (1,4 κ). Βγαίνω και πάω στην αγαπημένη μου μικρή παραλία όπου αφού έβγαλα τις φωτό που ήθελα, καθάρισα τα ψάρια και...

Ώρα για επιστροφή...

Translation of the above article.

Title: A fish of the abyss on the surface & more... 

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

30th of April, 2025. The plan was to fish before the weather changes. I would dive before the cape and then face the south winds. I wished the south winds weren't too strong, so that I could fish after the cape. I woke up earlier than the dawn and drive away. At one point I looked to see the temperature. The car's instrument showed 1°C!!! I got goosebumps. (1st Picture: It was a bit cold...). 

"Hobbies require sacrifices...so does madness...haha.." I laughed to warm up my icy night drive. After an hour I had arrived where I wanted to be. I got dressed incredibly quickly and dived in. I swam towards the rocks. As I got there, I saw a gilt-head (sea) bream (Sparus aurata) on the bottom. I dived in and got closer. It was covered with a bearded fireworm (Hermodice carunculata) and some red-mouthed rock shell (Stramonita haemastoma). It looked like she had been hit with a speargun and got free. But it couldn't heal its wounds and ended up dying. I felt sorry for it... (2nd Picture: Who is to blame???). A little further down, a common octopus (Octopus vulgaris) was inside a concrete block. As soon as I approached it, it threw ink in my face. (3rd Picture: Ready to shoot me!!!). Gently I stroked it a couple of times. In a moment I saw a shell that it had eaten. I grabbed it and as I pulled the shell out, the octopus jumped out too. I grabbed it by a tentacle and headed for the surface. On the way, I let it go. As soon as it realised that it was free, it threw ink at me and headed for the bottom. It entered the turbidity and swam along the seafloor !!! I smiled and continued. Continuing further down, I noticed that there was something on the bottom, but I was not too sure. I dived and as I got closer, it moved forward. I aimed at a good common cuttlefish (Sepia officinalis) and achieved the first trophy of the day. The spear got stuck into the sandy sea bed. However, I did not pull the spear out of the sandy floor. I got closer and the common cuttlefish filled the surroundings with clouds of black ink. (4rd Picture: The 1st but delicious trophy!!!). 

"It's like a rocket has crashed here..." I thought. I grabbed the spear after the common cuttlefish and pulled it out of the sand, thus securing my prey. It was a fat common cuttlefish weighing 680 grams. Usually, when the spear is stuck in the sand, there is a chance that the sand will close the flaps of the spear and when it is pulled out, the trophy will pass over the spear and get free. This incident had happened with a sea bass (Dicentrarchus labrax) resulting in losing the fish. I continued my fruitless efforts....I moved further to reach the cape, when I notice a good Conger eel (Congridae) had put its head in a crack and the rest of its body was outside!!! In fact, the fish was upside down in the crevice. I approached and shot it on its head. The  Conger eel struggled a bit but gave up the fight. It was 2.5 kg. (5th Picture: The ceviche is being prepared...). 

"The ceviche is..." I thought and hang it on the buoy. I approached the cape and was close to the rocks to see how strong the weather was. There, I saw what was left from a bonito (Sarda sarda). A fisherman caught it and removed the two fillets and threw away the rest, which was not eatable. (6th Picture: What was left of a very fast predator...). While I was busy filming the bonito, a movement caught my attention. As I was putting the bonito where I found it, I accidentally scared a small stingray that was hidden under the sand. I had not realised its presence. It was a type of stingray that has electricity and it is being called common torpedo or eyed electric ray (Torpedo torpedo)!!! When it senses fear, it discharges its electrical charge and its underside turns from white to pink!!! (7th Picture: The little common torpedo or eyed electric ray...). As soon as I put my hand on it to show its size on the video, the common torpedo folded up in terror and looked like an egg!!! I touched it a couple of times to get back to its original size. When I approached it from behind and touched its tail, the common torpedo did the same thing. I touched it again. It turned and looked at me!!! I tried to feed it, but flapping its fins, it hid under the sand.

"We scared it enough, Zac..." I said to myself, got in the car and drove closer to the cape. But I was cold when I got out of the water. I looked at the car's dashboard and froze. The temperature just before 9:00 am was 2°C!!! (8th Picture: Still, it is cold ...). 

"Long live madness..." I said, shouting loudly and burst out laughing. The weather wasn't particularly rough, but it had blurred everything. I did many ambushes. In most ambushes I didn't see anything, not even baitfish. However, in one them, a sea bass came to my right. It came very close to me and from behind and I didn't notice it. When it sped away, I realised it. It was about 2 kilos. In the same dive and while I was thinking about surfacing, from the opposite side, a large bluefish (Temnodom saltator) passed by at speed. As I had turned to look towards where the sea bass left off... so the bluefish found me prepared. Instinctively I aimed and pulled the trigger. The fish disappeared into the murky waters and leaving me wondering what happened. I did not feel any resistance on the fishing line, so I thought I had missed. As I surfaced, dissatisfied with the outcome of the shot, I boredly started to reel in the line, which felt heavy!!! My senses went to the maximum.. The spear came in very heavily without any resistance. As soon as it came to the surface, the bluefish vomited what it had eaten, a sign that the shot was very good and the fish, not knowing what to do, emptied its stomach...(9th Picture: It emptied its stomach...). I took it in my arms, gave it a quick end, many hugs, kisses and go outside. Thanking the Heavens for their amazing gift, I decided to get out, using a short cut. I was passing by some facilities and there I noticed something incredible. In the absolute blur, something shined near the surface. But this shine, moved!!! It was a fish that I'd seen on the internet, in Japan, in California and it was said to be a fish of the abyss. There are 4 species and the largest reaches 17 m!!! Yes, you read that right, it is considered the largest fish with a skeleton. The largest one has been associated with natural disasters. It approaches the surface when an earthquake is about to happen!!! What I saw is called oarfish (Trachipterus trachypterus,), it reaches 3 meters and is also found in the Mediterranean Sea. I was amused seeing it. (10th Picture: The amazing oarfish!!!). A delicate silver fish, as if it were a piece of aluminum or thin silver skin, with transparent, spider-like fins much longer than its body. I stared at it for a while and left it alone since I had frightened it with my size. As I approached the shore to get out, I noticed another flash in the murky water, bigger this time. I took a deep breath and dived in. The seconds passed without anything being seen. Towards the end of the dive, a nice grey mullet (Mugil cephalus) came towards me. I checked to see if something better was following it. When I realised it was alone, even though it had moved away, I pulled the trigger and hit it near its tail. (11th Picture: Done for today...). It was a grey mullet weighing about one and a half kilos (1.4 kg). I went out and go to my favourite small beach where, after taking the photos I wanted, I cleaned the fish and... (12th Picture: Time to return...).

Καρπάθικη Πασχαλιά #2 με Diamond Trevally & άλλα!!! Easter in Karpathos Island #2 with Diamond Trevally & more !!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Easter in Karpathos Island #2 with Diamond Trevally & more !!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Τα πράγματα στο νησί είχαν πάρει την κανονική τους ροή, μετά την εμφάνιση μου. Πρωί-πρωί ήρθε και το κατσίκι που είχαν παραγγείλει οι γονείς μου για την Κυριακή του Πάσχα. Ο All weather John ανέλαβε το κόψημο. 

Ο τεμαχισμός...

Ήταν όμως βιαστικός γιατί είχε δουλειές όπως μας έλεγε στον αγαπημένο του κήπο. Είχε ήδη φυτέψει τις ντοματιές, τις κολοκιθιές, τα κρεμίδια του κλπ. 

Το πότισμα του κήπου!!!

Εκείνο όμως που ήταν καινούργιο, ήταν τα θεμέλια της αποθήκης που είχαν τοποθετηθεί. Κατασκεύαζε μιας αποθήκη περίπου 8 τμ. Πρώτα είχε φτιάξει τα σχέδια, μετά μάζεψε τα υλικά και τέλος η δημιουργία-κατασκευή. 

Τα θεμέλια της αποθήκης...

Αυτό ήταν το νέο project της χρονιάς υπό την επίβλεψη του μεγάλου αφεντικού, την μάνα μου!!! Το θέμα της ήταν να μην κάνει ο πατέρας μου κάποια ταρζανιά... πάλι!!! 

Ο επιθεωρητής Κλουζώ (η μάνα μου) επί τω έργω!!!

Από την άλλη ο καιρός δεν με άφηνε να ησυχάσω. Όχι πως τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, αλλά έτσι για να υπάρχει και η δικαιολογία... Εξηγούμε λοιπόν. Η θάλασσα είχε κολλήσει. Όμως, όσες φορές επιχείρησα να ψαρέψω στα βαθειά, μετά τα 10-12 μέτρα ήταν θολή, πολύ θολή μπορώ να πω. Έτσι λοιπόν, όσες φορές επιχείρησα για τα βαθειά, απέτυχα. Πήρα λοιπόν την απόφαση να πάω πάλι στα ρηχά (σε άλλο μέρος), αλλά αυτήν την φορά χαράματα. Τα φόρτωσα όλα από βραδύς, και αξημέρωτα οδηγούσα για τον επιλεγμένο ψαρότοπο. Έφτασα ενώ ακόμη δεν είχε χαράξει. Ντύθηκα και περίμενα. Το πρώτο φως της ημέρας, με βρήκε στην θάλασσα. Με το που βουτάω, πίσω από έναν βράχο, βλέπω μελάνια. 

"Ωχ, με πρόλαβε άλλος..." ήταν η πρώτη μου σκέψη. Αλλά πως να έγινε αυτό, αφού ήμουν εδώ πριν χαράξει. Πλησίασα ήσυχα και βρήκα τον ένοχο. Μια καλή σμέρνα είχε αρπάξει το κεφάλι μιας σουπιάς. Η σουπιά για να αμυνθεί και για να την γλυτώσουν΄ψήσει αμόλησε τα μελάνια της, θολώνοντας τον τόπο. Όταν πλησίασα, είδα την σμέρνα που έψαχνε μέσα στα μελάνια το υπόλοιπο σώμα της σουπιάς, το οποίο έπλεε στην επιφάνεια. Η σμέρνα ήταν κάθετη προς την επιφάνεια, λικνίζοντας σαν σε χορό το κορμί της, ψάχνοντας για τον υπόλοιπο μεζέ. Με το που την βλέπω, γυρίζω την υποβρύχια κάμερα, και την ενεργοποιώ. Δυστυχώς με πήρε χαμπάρι και τράπηκε σε φυγή η σμέρνα. Έτσι στο βίντεο δεν υπάρχει αυτός ο πρωτόγνωρος, για μένα, χορός. 

Δυστυχώς δεν πρόλαβα τον χορό της...

Αφού τη έχασα ανάμεσα στα βράχια, πήγα και πήρα την υπόλοιπη σουπιά, ευχαριστώντας την για το δώρο. Παρατηρώντας καλύτερα, διαπίστωσα ότι της είχε φάει το κεφάλι με τα πλοκάμια. Της είχε γδάρει και λίγο την πλάτη, αλλά το υπόλοιπο σώμα της σουπιάς ήταν άθικτο!!! 

Το υπόλοιπο το πήρε η σμέρνα!!!

Συνεχίζοντας, λίγο παρακάτω, είδα έναν μεγάλο σαργό να τρυπώνει. Γνωρίζοντας την τρύπα, σκέφτηκα :"Αν μείνει στον προθάλαμο θα τον πιάσω. Αν πάει πιο βαθειά, θα χάσω την βέργα αν του ρίξω..." Έκανα την βουτιά, όσο πιο ήσυχα μπορούσα και πλησίασα αθόρυβα. Σκάροι κι ένας μικρός σαργός πήραν δρόμο με το που καταλάβανε την παρουσία μου. Μέσα στο σκοτάδι της τρύπας, φάνηκε κάτι καλό να κινήται. Όταν θεώρησα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή, άναψα τον φακό και βρήκα μπροστά μου, φαρδύ-πλατύ τον σαργό που ήθελα. Αστραπιαία πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα τραντάχτηκε βίαια. Από τα τραντάγματα και το τράβηγμά μου, πετάχτηκε έξω ο μεγάλος σαργός. Ήταν ένα υπέροχο ψάρι των 900 γρ!!! 

Ο 1ος από τους μεγάλους, 900 γρ!!!

Συνεχίζοντας στα πολύ βαθειά, βλέπω δύο σαργούς να μπαινοβγαίνουν σε μια σχισμή που δημιουργούσαν δύο πέτρες. Το μεγαλύτερο ψάρι βγαίνει να δει τι είναι αυτό που είναι λίγο κρυμμένο πίσω από μια πέτρα. Μου δίνεται έτσι ευκαιρία και του ρίχνω, χωρίς καμία δυσκολία. Έτσι πιάνω έναν ακόμη σαργό (500γρ). 

Ο 2ος ήταν πιο μικρός, 500 γρ. 

Είμαι κοντά σε μια πολλή καλή τρύπα. Όποτε περάσω από εκεί, παίρνω μόνο ένα ψάρι κι έτσι πάντα έχει ψάρια. Αυτό γίνεται 2-3 φορές τον χρόνο και παίρνω πάντα μόνο ένα. Έτσι λοιπόν πλησίασα ήρεμα. Όμως η θέση του ήλιου δεν με βόλευε. Αυτό είχε αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσω τον φακό μου. Η δέσμη του φωτός τρόμαξε τον μεγάλο σαργό κι εγώ δεν πρόλαβα να του ρίξω. 

"Δεν πειράζει θα γυρίσω αργότερα..." είπα στον εαυτό μου και προχώρησα. Έκανα διάφορα καρτέρια άκαρπα. Φτάνοντας στο τέλος του τόπου, είπα να κάνω ένα τελευταίο καρτέρι και να γυρίσω πίσω. Την ώρα που ετοιμάζομαι να βουτήξω, περνάει κοντά μου ένας μεγάλος κέφαλος. Χωρίς καν να βουτήξω, σημαδεύω και του ρίχνω. Το μακρύ ψάρι έκανε 5-6 κωλοτούμπες και προσγειώθηκε ανάμεσα στα νεκρά φύκια του βυθού. 

Μακρύς αλλά λεπτός...

Όταν τον πήρα στην αγκαλιά μου, διαπίστωσα ότι ήταν μακρύ αλλά αρκετά λεπτό. Ήταν μόλις 1,2 κιλά. Έκανα μια μεγάλη στροφή ψαρεύοντας, χωρίς να πιάσω τίποτα και κατέληξα στην αγαπημένη μου τρύπα. Πλησίασα ήρεμα και χωρίς την χρήση του φακού. Ο σαργός ήταν πίσω από μια πέτρα και με κοιτούσε. Σε κάποια στιγμή έκανε λίγο μπροστά για να φύγει κι εγώ πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα τον βρήκε ανάμεσα στα μάτια. Έτσι έπιασα κι έναν ακόμη ωραίο σαργό (500 γρ). Το ψάρι που είχα δει νωρίτερα, ήταν πολύ πιο μεγάλο, αλλά δεν με ένοιαξε...

Ο 2ος των 500 γρ...

Καθώς κολυμπώ για την σημαδούρα, ώστε να κρεμάσω τα ψάρια πάνω της, η ματιά μου πιάνει μια ανεπαίσθητη κίνηση μέσα σε μια τρύπα. 

"Σαν κάτι μεγάλο να υπάρχει μέσα..." είπα στον εαυτό μου. Έκανα ένα καρτέρι και σύρθηκα λίγο μπροστά για να βλέπω καλύτερα και περίμενα. Μετά από λίγο βγήκε έξω ένας μεσαίος σαργός να με δει. 

"Δεν είναι αυτό το ψάρι που νομίζω ότι είδα..." σκέφτηκα. Ο σαργός στάθηκε για δευτερόλεπτα να με δει και έστριψε νευρικά και τρύπωσε. Στο βάθος κινήθηκε ένας πιο μεγάλος σαργός. Πήρε φαίνεται θάρρος και βγήκε να δει κι αυτός, αφού δεν πείραξα τον πιο μικρό. Μεγάλος στόχος και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα τραντάχτηκε αλλά ο σαργός βγήκε πολύ εύκολα έξω. Ήταν όντως μεγάλος. Ο μεγαλύτερος της ημέρες μέχρι στιγμής, 1 κιλό!!! 

Ο μεγαλύτερος σαργός όλων, 1 κιλό!!!

Τον τακτοποιώ όλος χαρά και καθώς κοιτάω τριγύρω μου διαπιστώνω ότι οριακά εκτός βολής κολυμπούν δύο ψάρια που δεν τα έχω δει ξανά. Παίρνω μια βαθειά βουτιά και κρύβομαι πίσω από έναν βράχο. Τα ψάρια έμειναν εκτός πεδίου βολής. Έκαναν έναν μεγάλο κύκλο χωρίς να με πλησιάσουν. Γύρισα από την άλλη μεριά, αλλά με το που με κατάλαβαν απομακρύνθηκαν κι άλλο. Τα είδα άλλη μια φορά από μακριά... Ψάχνοντας την βιβλιογραφία και συγκρίνοντας φωτογραφίες, βρήκα ότι είναι Diamond Trevally επιστημονική ονομασία Alectis Indica. 

Ένα καινούργιο ξενικό είδος, Diamond Trevally!!!

Είναι ασημί-γαλάζια ψάρια του Ινδικού Ωκεανού. Τα πτερύγια πλάτης και τα θωρακικά είναι πολύ μακριά, δίνοντας μια απαράμιλλη ομορφιά. Χωρίς να κουνάνε την μεγάλη ψαλιδωτή ουρά τους, μου έδιναν την εντύπωση ότι έρρεαν μέσα στην θάλασσα. Γίνονται μέχρι 25 κιλά και το μήκος φτάνει τα 165 εκατοστά. Πρέπει να είναι πολύ δυνατοί κυνηγοί!!! Αυτά που είδα ήταν περίπου κιλό. Προχωρώντας για να φτάσω στην σημαδούρα μου, θυμήθηκα ότι υπήρχε μια καλή τρύπα στα πολύ ρηχά. Έφτασα εκεί που ήθελα. Η άπνοια που επικρατούσε στην θάλασσα με βοηθούσε πολύ. Έτσι ξάπλωσα πάνω σε έναν βράχο και με τον αναπνευστήρα εκτός νερού καρτέρεψα. Που και που άναβα και τον φακό για ελάχιστα δευτερόλεπτα και να δω πιάνου ψαριού έβλεπα την σκιά. Είχε κάποιες εύσωμες σάρπες που έτρεχαν. Δεν τις ήθελα αυτές. Μετά από λίγο, μέσα στο σκοτάδι της τρύπας διέκρινα έναν μεγάλο σαργό και πάτησα την σκανδάλη. Το μεγάλο ψάρι χτυπήθηκε και πετάχτηκε από μόνο του έξω. Ήταν και αυτός του κιλού (950 γρ). 

Ο 2ος μεγαλύτερος σαργός των 950 γρ!!!

Όλος χαρά τον μάζεψα και τράβηξα για την σημαδούρα. Λίγο πριν φτάσω, βλέπω έναν ακόμη σαργό να τρυπώνει. Κάνω ένα γρήγορο καρτέρι, έξω από την πλάκα και περιμένω. Βλέπω ένα ψάρι μπροστά μου στην σκιά του βράχου, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι είναι αυτός που είδα. Πλησιάζω κι άλλο και το ψάρι βγαίνει για να φύγει. Κουνάω το ψαροντούφεκο και ξανά-τρυπώνει. Γνωρίζοντας πλέον ότι είναι αυτό το ψάρι, του ρίχνω και πιάνω ένα ψάρι του μισού κιλού. Πάω στην σημαδούρα και βάζω πάνω της τα ψάρια. Κάνω έναν γύρω μήπως δω ξανά τα Diamond Trevally. Καθώς κολυμπώ, παρατηρώ έναν κόκκινο-καφέ σκάρο να έχει ξαπλώσει πάνω στα γκρι βράχια του βυθού. Έμοιαζε ότι ήταν ψόφιος. Του ρίχνω μια στο κεφάλι, πετάγεται, χτυπιέται και μου ξεψαρίζει. Τον παρακολουθώ, πάει λίγο πιο κάτω και τρυπώνει. Όμως από μια σχισμή με κοιτάει. Οπλίζω το ψαροντούφεκο και του ρίχνω μια δεύτερη βολή πάλι στο κεφάλι. Η ορμή της βέργας απλά τον έσπρωξε έξω. Βούτηξα και τον έφερα στην επιφάνεια και αποφάσισα να βγω. 

Ο 1ος σκάρος των 770 γρ.

Την ώρα που κολυμπώ, ένας άλλος σκάρος κόβει βόλτες μπροστά μου. 

"Σε τρώει...." του είπα, αλλά εκείνος τον χαβά του. Βουτάω και του ρίχνω στο κεφάλι. Έκανε 2-3 κωλοτούμπες και το έπιασα. 

Ο 2ος των 880 γρ.

Εκεί τελείωσε και το σημερινό ψάρεμα.

Τέλος για το Πάσχα η Κάρπαθος.

Translation of the above article.

Title: Easter in Karpathos Island #2 with Diamond Trevally & more !!!

Video & photos : Zacharias Skevofilax.  

Things on the island had returned to their normal course after my appearance. The next morning, the goat arrived that my parents had ordered for Easter Sunday. All weather John took over the cutting of the goat. (1st Picture: The cutting...). But he was in a hurry because he had work to do, as he told us, in his beloved garden. He had already planted his tomatoes, zucchini, onions, etc. (2nd Picture: Watering the garden!!!). But his new project was building a warehouse of about 20 square meters. First he had made the plans, then he gathered the necessary materials and finally the creation-construction. So the foundations of the warehouse had been laid. (3rd Picture: The foundations of the warehouse...). This was the new project of the year under the supervision of the big boss, my mother!!! Her theme was to prevent my father from doing any mischief... again!!!           (4rd Picture: Inspector Clouseau (my mother) at work!!!).

On the other hand, the weather wouldn't let me rest. Not that things would be different, but just so that there was an excuse... So let's explain. The sea was motionless. However, every time I tried to fish deep, after 10-12 meters it was cloudy, very cloudy I could say. So, every time I ventured into the deep, I failed. So I decided to go to the shallows again (in different place this time), but at dawn. I loaded everything in the evening, and at dawn I drove to the chosen fishing spot. I arrived just before dawn. I got dressed and waited. The first light of day found me in the sea. As soon as I dived in, I saw ink behind a rock.

"Oh, someone else came earlier..." was my first thought. But how could that happen, since I was here before dawn. I approached quietly and found the culprit. A big Mediterranean moray eel (Muraena helena) had grabbed the head of a common cuttlefish (Sepia officinalis). The common cuttlefish, in order to defend itself and to avoid being eaten, released its ink, blurring the place. As I got closer, I saw the moray eel searching through the ink for the rest of the cuttlefish's body, which was floating on the surface. The moray eel was perpendicular to the surface, swaying its body as if in a dance, looking for the rest of the delicacy. As soon as I saw it, I turned on the underwater camera. Unfortunately the moray eel saw me and swam away. So in the video, I did not filmed its dance, which was unprecedented for me. (5th Picture: Unfortunately, I didn't filmed the dance...). After losing the morey eel among the rocks, I went and got the rest of the cuttlefish, thanking it for the gift. Looking closer, I realised that it had been eaten its head with its tentacles. It had also scratched a bit its back, but the rest of the cuttlefish's body was intact!!! (6th Picture: The rest was taken by the moray eel!!!). Continuing, a little further, I saw a large white sea bream (Diplodus sargus) hiding in a hole. Knowing the hole, I thought: "If it stays in the antechamber I'll catch it. If it goes deeper, I'll lose the spear if I shoot it..." I dived, as quietly as I could and approached silently the entrance. Parrotfish (Sparisoma cretense) and a small white sea bream took off as soon as they realised my presence. In the darkness of the hole, something good seemed to be moving. When I thought it was the right moment, I turned on the flashlight and found the big white sea bream I wanted in front of me. I quickly pulled the trigger. The spear jerked violently. From the jerks and my pulling, the big white sea bream jumped out. It was a magnificent 900 gr fish!!! (7th Picture: The 1st of the big ones, 900 gr!!!). Continuing in the same very deep waters, I saw two white sea breams moving in and out of a crevice created by two stones. The larger fish came out to see what was the creature slightly hidden behind a stone. This gave me an opportunity and easily shot it. This way I caught another white sea bream (500gr). (8th Picture: The second one was a bit smaller, 500 grams.). At that moment, I was close by a really good hole. Whenever I had fished this hole, I only caught one fish, so there were always fish. This happens 2-3 times a year and I only catch one fish, no matter how many I see inside. So I approached it calmly. But the position of the sun didn't help me. As a resulted I had to use my underwater flashlight. The beam of the flashlight scared the big white sea bream and I didn't have the opportunity to shoot it.

"It doesn't matter, I'll be back later..." I said to myself and moved on. I made several fruitless ambushes. Reaching the end of the fishing spot, I decided to make one last ambush and turn back. As I was getting ready to dive, a large grey mullet (Mugil cephalus) passed by me. Without even diving, I aimed and pulled the trigger. The long fish did 5-6 somersaults and landed among the dead seaweed on the seabed. (9th Picture: Long but slim... ). When I took the grey mullet in my arms, I noticed that it was long but quite thin. He was only 1.2 kilos. I did a big turn while fishing, without catching anything and ended up in my favourite hole. I approached calmly and without using the flashlight. A white sea bream was behind a stone and was looking at me. At some point, the fish moved a little bit forward to get away and I pulled the trigger. The spear stoke it between the eyes. That was how I caught another nice white sea bream (500 gr). But this was not the fish I had seen earlier. That fish was much bigger, but anyway...               (10th Picture: The second of 500 grams...). As I was swimming for the buoy to hang the fish on it, my gaze caught a subtle movement in a hole.

"It seems that there's something big inside..." I said to myself. I dived, ambushed and crawled forward a little to get a better look and waited. After a while, a medium-sized white sea bream came out to see me.

"This isn't the fish I thought I saw..." I thought. The white sea bream stood for a few seconds looking at me and then turned nervously and hid. In the background, a larger white sea bream moved. It seemed to gain courage and came out to look too, since I didn't hustle the smaller one. Big target and I just pulled the trigger. The spear jerked but the fish came out very easily. It was really big. The biggest of the day so far, 1 kilo!!!                   (11th Picture: The biggest white sea bream of all, 1 kilo!!!). I happily arranged it and as I looked around I noticed that two fish, that I had never seen before, were swimming just out of range. I took a deep breath, dived and hid behind a rock. The fish stay out of range. They made a big circle without coming near me. I turned to the other side, but as soon as they noticed me, they swam further away. I saw them once more from afar... Later on, while searching the literature and comparing photos, I found that they were Diamond Trevally, with the scientific name Alectis Indica. (12th Picture: A new invasive species, Diamond Trevally!!!). They are silver-blue fish from the Indian Ocean. The dorsal and pectoral fins are very long, showing an unparalleled beauty. Without moving their  scissor like large tail, they showed me the impression that they were flowing in the sea. They grow up to 25 kilos and reach a length of 165 centimetres. They must be very strong predators!!! The one I saw was about a kilo. Moving forward to reach my buoy, I remembered that there was a good hole near by in the very shallows. I got where I wanted. The motionless sea helped me a lot. So I laid down on a rock, with the snorkel out of the water, I waited. Every now and then I turned on the flashlight for a few seconds and I was able to see the shadows of a fish. There were some fat salema porgy (Sarpa salpa) that were running around. I didn't want those. After a while, in the darkness of the hole I saw a large white sea bream and pulled the trigger. The large fish was hit and jumped out on its own. It was also a kilo (950 grams). (13th Picture: The 2nd biggest white sea bream of 950 grams!!!). I happily picked it up and swam for the buoy. Just before I reached it, I saw another white sea bream getting under a rock. I quickly dived and waited outside the rock. I saw a fish ahead of me in the shadow of the rock, but I was not sure if it was the one I saw. I got closer and the fish came out to leave. I waved the speargun and the fish got under the rock again. Knowing now that it was this fish I saw, I pulled the trigger and caught a half-kilo fish. I went to the buoy and put all the fish on it. I did a circle swimming trying to find the Diamond Trevally again. As I was swimming, I noticed a red-brown parrotfish lying on the grey rocks of the seabed. It looked like it was dead. I shot it in the head, the fish jumped up, got free and ran away from me. I watched it, it went a little deeper and hid. But it was looking at me from a crack. I armed the speargun and shot it again in the head. The momentum of the spear simply pushed it out. I dove in and brought the parrotfish to the surface and decided to get out. (14th Picture: The 1st parrotfish of 770 grams...). As I was swimming, another parrotfish darts in front of me. 

"You are asking for it..." I told it, but the parrotfish was continued looking for trouble. I dived and shot it on its head. It did 2-3 somersaults and I caught it. (15th Picture: The 2nd parrotfish of 880 grams...). That's where today's fishing ended. (15th Picture: Easter fishing in Karpathos is over...).