Καρπάθικη Πασχαλιά με μαύρα & άσπρα ψάρια!!! Easter in Karpathos Island with groupers & other fish!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Easter in Karpathos Island with groupers & other fish!!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Έφτασα νωρίς το πρωί στην αγαπημένη μου Κάρπαθο για το Πάσχα. Η θάλασσα κολλημένη!!! Τέτοια ευκαιρία είναι πολύ σπάνια στο νησί κι έτσι ξεκίνησαν τα πλάνα για μια απογευματινή βουτιά. Έφτασα στο σπίτι όπου και έπεσαν οι απαραίτητες αγκαλιές-φιλιά με τους έκπληκτους γονείς. Αφού τελείωσαν τα διάφορα, άρχισα να ετοιμάζομαι για την απογευματινή βουτιά. Ήμουν όμως κουρασμένος από το ταξίδι κι έτσι αποφάσισα να ψαρέψω μόνο ρηχά. Έφτασα μετά από μισή ώρα οδήγησης εκεί που ήθελα και με αγωνία βούτηξα. Η θάλασσα ήταν λίγο θολή, αλλά αυτό δεν με ένοιαξε. Προχώρησα ψάχνοντας σαργούς. Οι σκάροι είχαν αρχίσει να καταφτάνουν κοπαδιαστά, αλλά αποφάσισα να μην ασχοληθώ μαζί τους. Ο ελαφρύς κυματισμός με δυσκολεύει στα πολύ ρηχά. Έτσι ο πρώτος καλός σαργός με δυσκόλεψε αρκετά, καθώς με κουνούσαν τα μικρά κύματα κι ο σαργός κρύβεται πίσω από τις σάρπες, που έτρεχαν δεξιά-αριστερά σαν τρελές. Τελικά κατάφερα να πετύχω το πρώτο ψάρι της ημέρας. Ήταν ένα ψάρι των 480 γρ. 

Το 1ο ψάρι στην Κάρπαθο φέτος....

Λίγο πιο κάτω, στο ίδιο τρομερό βάθος των 20 εκατοστών, καρτερεύω πάνω σε μια πέτρα και περιμένω. Έρχεται προς το μέρος μου ένα μεγάλο κοπάδι σκάρων, αλλά από πίσω ακολουθεί ένας ωραίος σαργός, που δεν ξέρει τι να κάνει. Του ρίχνω, αλλά προλαβαίνει να στρίψει. Όμως η βέργα τον πετυχαίνει και τον περνάει σουβλάκι κι ο σαργός πέφτει στον βυθό. Πιάνω έτσι τον 2ο σαργό που είναι περίπου 500 γρ. 

2ος και λίγο πιο μεγάλος 520 γρ.

Σε μια γνωστή τρύπα, στα πολύ βαθειά που ξέρω, έχει μέσα σαργούς. Πλησιάζω σιγά-σιγά και προσεχτικά. Κοιτάζω μέσα και βλέπω ότι υπάρχουν σάλπες αλλά και σαργούς. Υπάρχει ένα μεγάλο ψάρι ανάμεσά τους κι αυτό θέλω. Περιμένω την κατάλληλη στιγμή και πετυχαίνω αυτό που θέλω. Έτσι πιάνω τον 3ο μου σαργό που είναι 900 γρ!!!

Να κι ο μεγάλος!!!

Όλος χαρά τον τακτοποιώ στην ψαροβελώνα μου, όταν συνειδητοποιώ δίπλα μου υπάρχει μια καλή σουπιά. Οπλίζω όπως-όπως, ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα μου και πατάω την σκανδάλη. Πιάνω μεν την σουπιά αλλά στο βίντεο δεν υπάρχει η βολή. 

Την έφαγε η περιέργεια...

"Μια χαρά...Συνεχίζουμε..." σκέφτηκα όλος χαρά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ότι υπάρχει ένα μάλλον καινούργιο είδος καβουριών, οι αραχνοκάβουρες. Πλακέ καβούρια με μακριά πόδια, να τσιμπολογούν τα φύκια που υπάρχουν πάνω στους βράχους. 

Αραχνοκάβουρας, ένα νέο είδος...

Τους έχω δει τα τελευταία χρόνια, αλλά έχουν εξαπλωθεί με απίστευτο ρυθμό. Τους βρίσκω στα ρηχά παντού. Καθώς προχωράω στο ίδιο βάθος, παρατηρώ ότι ανάμεσα στους άσπρους γερμανούς, υπάρχουν και δύο ωραίες μουρμούρες. Η μια είναι λίγο πιο μεγάλη. Κρύβομαι πίσω από έναν βράχο και τον ξύνω λίγο. Η μεγαλύτερη μουρμούρα γυρίζει κι έρχεται προς το μέρος μου. Την κατάλληλη στιγμή πατάω την σκανδάλη και πιάνω ένα 400 γρ ψάρι. 

Καλώς την όμορφη...

Την ώρα που τακτοποιώ το ψάρι, η ματιά μου πιάνει έναν καλό σαργό να κρύβεται ανάμεσα σε δύο πέτρες. Με γρήγορες κινήσεις ετοιμάζομαι και κάνω ένα καρτέρι στην είσοδο της σχισμής. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, ο σαργός βγάζει το κεφάλι του για να δει τι γίνεται. Δε θέλω τίποτα περισσότερο και πατάω την σκανδάλη. Ο 600αρης σαργός πιάστηκε. 

Να κι ο φαφούτης...

Κοιτάζοντας καλύτερα, διαπιστώνω ότι από τον σαργό λείπουν τουλάχιστον τα δύο μπροστινά του δόντια!!! Όλος χαρά τον τακτοποιώ με τα άλλα ψάρια. Όμως εδώ και ώρα με παρακολουθεί ένας μεγάλος σκάρος. 

"Έχει τάσεις αυτοκτονίας....Ώρα να πιάσουμε κι έναν σκάρο..." σκέφτηκα. Κάνω ένα καρτέρι και ο σκάρος εμφανίζεται μπροστά μου. Πριν στρίψει στον επόμενο βράχο, πατάω την σκανδάλη και η βέργα τον πετυχαίνει στον σβέρκο. Είναι ένας σκάρος του κιλού. 

Είπα να πιάσω μόνο έναν σκάρο...

Αποφασίζω να γυρίσω προς την σημαδούρα για να βάλω τα ψάρια πάνω της. Βλέπω ένα μέρος που μου αρέσει και κάνω ένα καρτέρι. Εμφανίζονται σκάροι που τους ακολουθούν άσπροι γερμανοί. Αφήνω τα ψάρια να περάσουν και περιμένω. Από την αντίθετη πλευρά, έρχονται δύο ωραίοι κέφαλοι. Ο μεγαλύτερος είναι πιο κοντά. Σημαδεύω πριν φύγει και του ρίχνω. Όμως η βέργα τον πετυχαίνει χαμηλά στην κοιλιά. Ανοίγω το μουλινέ για να μην κοντράρει και μου σκιστεί. Μετά από λίγο έχω στα χέρια μου έναν κέφαλο των 1700 γρ. 

Ένας, αλλά μεγάλος...

Συνεχίζοντας, κάνω άλλο ένα καρτέρι πριν την σημαδούρα. Προσγειώνομε στον βυθό και περιμένω. Υπάρχουν διάφοροι σκάροι τριγύρω. Μάλιστα ένας αρκετά μεγάλος περνάει μπροστά από την βέργα. 

"Μόνο που δεν ξύστηκε πάνω της..." σκέφτηκα χαμογελώντας. Περιμένοντας στο ίδιο πόστο, γυρίζω το κεφάλι και βλέπω δίπλα μου ένα μεγάλο μάτι ενός μεγάλου λούτσου. Το ψάρι με προσπερνάει, αλλά είναι μεγάλος στόχος. Χωρίς να σημαδέψω όπως θα έπρεπε, πάτησα την σκανδάλη και φυσικά αστόχησα σε ένα ψάρι κοντά στα 4 κιλά!!! 

Κι όμως κατάφερα να αστοχήσω!!!

Τα ψάρια τελικά ήταν δύο, αλλά το προπορευόμενο ήταν το μεγαλύτερο.Τα έβαλα με τον εαυτό μου, όχι τόσο για την αστοχία, αλλά για την επιπολαιότητα και την σιγουριά. Βάζω τα ψάρια στην σημαδούρα κι αποφασίζω να βγω ψαρεύοντας. Έχοντας έντονα στην μνήμη μου του όλο θέμα με τον λούτσο,  βλέπω μπροστά και κάπως μακρυά μου έναν μεγάλο αυλόστομο. Σημαδεύω όσο μπορώ καλύτερα και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα φεύγει με μεγάλη ταχύτητα και πετυχαίνει ένα τον αυλόστομο στο κεφάλι, τρία μέτρα μακριά!!! Ο αυλόστομος έχει περίπου το 1/4 σε όγκο σε σχέση με τον λούτσο που αστόχησα!!! 

Εδώ, αν και μικρότερος στόχος τα κατάφερα...

"Όλα πιάνονται κι όλα χάνονται ...." είπα στον εαυτό μου την ώρα που τακτοποιούσα το ψάρι. Εκείνη την στιγμή, απέναντί μου, κάτω από έναν βράχο υπάρχει ένα μαύρο ψάρι που με παρακολουθεί. Δεν είναι ροφός. Είναι ένα ροφοειδές πιο πλατύ από ροφό. Μέχρι να τακτοποιήσω τον αυλόστομο, να φτιάξω τα σχοινιά του ψαροντούφεκου, έχουν περάσει περίπου 5 λεπτά. Το ψάρι τον χαβά του. Οπλίζω και κάνω μια ήρεμη βουτιά προς το ψάρι. Εκείνο τίποτα. Όταν θεωρώ ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, πατάω την σκανδάλη. Το ψάρι προλαβαίνει να γυρίσει, αλλά η βέργα το πετυχαίνει στο κέντρο και ψιλά. Η πίγκα έστριψε προς τον βράχο και απλά βυθίστηκε. Πήρα αγκαλιά την δίκιλη πίγκα  (2,3 κιλά), την γέμισα φιλιά ζητώντας της συγνώμη. 

Αυτό κι αν ήταν έκπληξη!!!

Έκανα μερικά καρτέρια καθώς κολυμπούσα για να βγω έξω. Σε μια γνωστή σπηλιά, είδα ένα περίεργο ολόλευκο σφουγγάρι, το οποίο δεν υπήρχε πέρσι το καλοκαίρι!!! 

Αυτό δεν υπήρχε πέρσι!!!

Συνέχισα την επιστροφή μου κάνοντας καρτέρια. Σε ένα από αυτά ένας καλό σκάρος με τριγυρνάει. 

"Σήμερα σου την χαρίζω.... Την επόμενη φορά όμως, δεν ξέρω..." σκέφτηκα και συνέχισα το καρτέρι μου. Κοιτάζοντας τριγύρω, αντιλαμβάνομαι ένα μαύρο κεφάλι να με κοιτάει κάτω από έναν βράχο, πίσω μου. Χωρίς να το πολύ-σκεφτώ, στρίβω σχεδόν 180 μοίρες, σημαδεύω και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει τον ροφό κοντά στο μάτι. Μια μικρή μάχη άρχισε για να βγάλω τον ροφό έξω από τον βράχο. Η βολή δεν του δίνει και πολλά περιθώρια. Μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα, τον τραβάω έξω, από το αβυσσαλέο βάθος του ενάμισι μέτρου!!! Είναι ένας δίκιλος ροφός (2,2 κιλά), αγκαλιές φιλιά κι όλα τα σχετικά. Τι να ψαρέψω άλλο. Έχω αρκετό χρόνο να συνεχίσω...

Τι να πω...

"Ναι, αλλά αυτό λέγεται απληστία Ζάχο ..." είπα στον εαυτό μου κι ευχαριστώντας τα Ουράνια για τα υπέροχα δώρα Τους, βγήκα. Η πρώτη Καρπάθικη ψαριά στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία....κατά την γνώμη μου.

Η 1η βουτιά στην Κάρπαθο πήγε εξαιρετικά καλά!!!!

Translation of the above article.

Title: Easter in Karpathos Island with groupers & other fish!!!

Video & photos : Zacharias Skevofilax.

I arrived early in the morning in my beloved Karpathos Island for Easter holidays. The sea was calm!!! Such an opportunity was very rare on the island and so the plans for an afternoon swim began. I arrived at home, where the necessary hugs and kisses with the surprised parents took place. After the various things were taking care, I started getting ready for the afternoon expedition. But I was tired, due to the trip, so I decided to spearfish only in the shallows. After half an hour of driving, I arrived where I wanted to be and anxiously dived in. The sea was a little murky, but I didn't care. I started fishing, looking for white sea breams (Diplodus sargus). Parrotfish (Sparisoma cretense) had started to arrive in great numbers, but I decided not to bother them. The light waves made it difficult for me in the very shallows. So the first good in size white sea bream was quite difficult for me to catch, as I was being shaken by the small waves. The white sea bream was hiding behind the salema porgy (Sarpa salpa). which were running left and right like crazy. Finally I managed to catch the first fish of the day. It was a 480 gr fish. (1st Picture: The first fish in Karpathos for this year...). A little further down, at the same incredible depth of 20 cm, I ambushed on a rock and waited. A large school of parrotfish was approaching me, but a nice white sea bream was following behind. The white sea bream was nervous and did not know what to do. At the right moment, I pulled the trigger, but it managed to turn. Thus the spear stroke and skewered it and the fish falls to the sea floor. That was how I caught the 2nd white sea bream, which was about 500 grams.      (2nd Picture: The 2nd and a little bigger 520 gr...). A little further down, in a well-known hole, many fish were inside. I approached it slowly and carefully. Looking inside and I saw several salema porgy and white sea breams. There was a big fish among them and that was my target. I waited for the right moment and I achieved what I wanted. That was how I caught my 3rd white sea bream which was 900 grams!!! (3rd Picture: The biggest one, 900 gr!!!). I happily arranged it on my fishing hook, when I realised, next to me, there was a nice common cuttlefish (Sepia officinalis). I armed the speargun as fast as I could, activated my underwater camera, and pulled the trigger. I caught the cuttlefish, but the shot was not recorded in the video. (4th Picture: Curiosity kills...).

"So far, so good..." I thought happily. What struck me was that there was a rather new species of crab. Sally Lightfoot or else spider crab, (percnon gibbesi) are flat crabs with long legs, nibbling on the algae that grew on the rocks (5th Picture: A new species of crabs!!!). I'd seen them in recent years, but they had been spreading at an incredible rate. I find them in the shallows everywhere. As I was swimming on the same depth, I noticed that among the Streamlined spinefoot (Siganus argenteus) there were two nice stripped sea bream (Lithognathus mormyrus). One was a little bigger. I hid behind a rock and scratched it a little. The bigger stripped sea bream turned and swam towards me. I aimed and pulled the trigger, catching a 400 grams fish (6th Picture: Wellcome beautiful...). While I was taking care of the fish, my eyes caught the movement of a good white sea bream, hiding between two rocks. I got ready, as fast as I could, and ambushed at the entrance of the crevice. After a few seconds, the fish stack its head out to see what's going on. I didn't want anything better and I pulled the trigger. The 600 grams white sea bream was caught (7th Picture: Toothless white sea bream..). Looking closer, I noticed that the white sea bream was missing at least its two front teeth!!! I happily arranged it with the rest of the fish. But for a while, a large parrotfish had been following me.

"It has suicidal tendencies....It is time to catch the first parrotfish of the day..." I thought. As I ambushed, the parrotfish appeared in front of me. Before it got lost behind the next rock, I pulled the trigger and the spear found it in the neck. It was about one kilo. (8th Picture: One is enough for today...). I decided to head back to the buoy to put the fish on it. While swimming, I saw a spot I liked and decided to dive for an ambush. Parrotfish appeared, followed by Streamlined spinefoot  I let the fish to pass and waited. From the opposite side, two nice grey mullets (Mugil cephalus) appeared. The bigger one was closer to me. I aimed and before it swam away I shot it. But the spear found it low in its belly. I opened the reel so as the fish tried to get free, not to tear itself. After a while I had a 1.700 grams mullet in my hands (9th Picture: A big grey mullet...). Continuing, I did the last ambush before the buoy. I landed on the seabed and I waited. There were several parrotfish around me. In fact, a fairly large one passed in front of the spear.

"It almost scratched itself on the spear..." I thought, smiling. Waiting on the same post, I turned my head and saw next to me the large eye of a big barracuda.(Sphyraena sphyraena). The fish passed by me, providing a nice target. Confident by the size of the target, without aiming properly, I pulled the trigger and of course I missed a fish weighing close to 4 kilos!!! (10th Picture: I managed to miss!!!). Ultimately, there were two fish, but the one in front was the largest. I got mad at myself, not so much for the miss, but for my frivolity and confidence. I put the fish I had caught on the buoy and decided to go out. Hading vividly in my mind the previous miss, I sαw a large trumpetfish (Fistularia commersonii) in front of me and a bit far away. I aimed as best as I could and pulled the trigger. The spear flew away at high speed and hit the target in the head, three meters away!!! The trumpetfish was about 1/4 the size of the barracuda I missed!!!  (11th Picture: Even though it was a much smaller target, I did not miss...).

"Everything could be caught and everything could be lost..." I said to myself while I was arranging the fish. At that moment, about three meters away under a rock, there was a black fish watching me. It was not a dusky grouper (Epinephelus guaza) It was a fish broader than a grouper. To arrange the trumpetfish, fix the speargun ropes, it took me about 5 minutes. The fish was still looking at me. I armed the speargun and dove calmly towards the fish. When I thought it was the right moment, I pulled the trigger. The mottled grouper (Mycteroperca ruby) managed to turn, but the spear hit it in the center. The fish turned towards the rock and simply sank. (12th Picture: Now this is a great surprise!!!). I hugged the two-kilos mottled grouper (2.3 kilos), kissed it repeatedly and apologies. I did a few more ambushes as I swam to get out. In a well-known cave, I saw a strange all-white sponge, which wasn't there last summer!!!                     (13th Picture: This sponge wasn't there last summer!!!). In one of them, a good parrotfish was circling me.

"It is your lucky day.... But next time, I don't know..." I thought and continued my ambush. Looking around, I noticed a black head looking at me, under a rock behind me. Without thinking too much, I turned almost 180 degrees, aimed and pulled the trigger. The spear hit the dusky grouper close to the eye. A small battle began, to get the grouper out of the rock. The result of the shot didn't give it much chance to do anything. After a few seconds, I pulled it out, from the abysmal depth of one and a half meters!!! It was a two-kilogram dusky grouper (2.2 kilos). Hugs, kisses and all that. What else should I fish for? Even thought I had plenty of time to continue... (14th Picture: I am speechless...).

"Yes, but that's called greed, Zac..." I said to myself and thanking the Heavens for Their wonderful gifts, I went out. The first Carpathian fishing trip was crowned with complete success...in my opinion..                     (15th Picture: The first dive in Karpathos, in my opinion, went extremely well!!!).

The 1st notable sea bass of 2025 and more...Το 1ο αξιόλογο λαβράκι του 2025 και άλλά..

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: The 1st notable sea bass of 2025 and more...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Το πλάνο ήταν να βουτήξω κοντά στον κάβο που έκοβε τον καιρό, γιατί δεν είχα και πολύ χρόνο στην διάθεση μου. Έτσι σκέφτηκα να μην χρονοτριβήσω, αλλά να ψαρέψω το πιο καλό κομμάτι του ψαρότοπου, κατά την ταπεινή μου άποψη. Ντύθηκα λοιπόν και βούτηξα με λαχτάρα. Το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε το ενδιαφέρον ήταν ένα ηφαίστειο πάνω στον αμμώδη βυθό. Έμοιαζε όντως σαν ηφαίστειο και κοιτώντας τριγύρω, υπήρχαν αμέτρητα τέτοια μικρά ηφαίστεια. Διάλεξα ένα από τα πιο μεγάλα.

Το ηφαίστειο???

Βούτηξα για να το δω πιο κοντά. Κάτι πρέπει να είχε κρυφτεί μέσα στο στόμιο του "ηφαιστείου" αλλά δεν ήθελα να βάλω το χέρι μου μέσα. Λίγο πιο κάτω βλέπω ένα   Τραχύβατος (μικρό σαλάχι), του οποίου είχε κοπεί η ουρά του. 

"Μάλλον κάποιος το έπιασε στα δίχτυα και το απελευθέρωσε, αφού πρώτα του έκοψαν την ουρά..." σκέφτηκα. Συνήθως υπάρχουν ένα ή δύο μεγάλα αγκάθια που μπορούν να προκαλέσουν επικίνδυνα τραύματα. Μπορούσα να παίξω χωρίς κανένα φόβο. Βούτηξα και πλησίασα το σαλάχι. Το σαλάχι δεν φοβήθηκε, αλλά γύρισε και με παρατηρούσε. Είχε και δύο κίτρινες τελείες στα φτερά του, που έμοιαζαν σαν μάτια. Ίσως για να φοβίσει επιτήδειους εχθρούς του. 

Είχε θράσος μπορώ να πω!!!

Όταν άπλωσα το χέρι μου να το αγγίξω πήρε δρόμο. Δεν πήγε και πολύ μακριά. Αντιθέτως καθώς σηκώθηκε άμμος από το όλο γεγονός, το σαλάχι κρύφτηκε μέσα στην θολούρα!!! Χαμογέλασα και το άφησα στην ησυχία του. Φτάνοντας τα βράχια που ήθελα να ψαρέψω, ένας άσπρος τροπικός αχινός μου τράβηξε την προσοχή. Βούτηξα και τράβηξα το απαραίτητο βίντεο. Τριγύρω είχε πολλούς άλλους τροπικούς αχινούς αλλά ήταν όλοι μαύροι. 

Να κι ο άσπρος...

"Έχουν αρχίσει να αυξάνονται κι εδώ..." σκέφτηκα και συνέχισα το ψάρεμά μου. Τα νερά κρύα με καλή ορατότητα, αλλά τα ψάρια λιγοστά. Σε κάποια στιγμή σαν να είδα κάτι καλούς σαργούς στο βάθος. Έκανα μια βουτιά και σχεδόν χώθηκα κάτω από έναν βράχο και περίμενα. Οι σαργοί καθόντουσαν μακριά κι ότι κόλπο κι αν έκανα δεν πλησιάζαν. Ξαφνικά από πίσω μου με προσπέρασε ένας κέφαλος. Μετά από λίγο ένας ακόμη, λίγο πιο μεγάλος. Το ψάρι ήρθε από πίσω και αριστερά μου, αλλά αυτή την φορά εγώ ήμουν έτοιμος, λόγω του προηγούμενου κεφάλου. Σημάδεψα γρήγορα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέρασε τον κέφαλο σουβλάκι κι αυτός απλά έπεσε στον βυθό. 

Ο 1ος της ημέρας...

Είχα πιάσει το πρώτο κιλίσιο ψάρι της ημέρας. Το μάζεψα όλος χαρά.. Έκανα σε διάφορα σημεία προσπάθειες για τους σαργούς, αλλά αυτά τα ψάρια ήταν γνώστες του αντικειμένου και δεν... Προχώρησα ψιλό-αγνοώντας τους σαργούς και χώθηκα σε μια σχισμή του βυθού και περίμενα. Που και που έριχνα και καμιά κλεφτή μάτια προς τους σαργούς....Τώρα όμως από τα δεξιά μου εμφανίστηκαν δύο κέφαλοι. Ο δεύτερος, που ήταν κι ο πιο μεγάλος, αντί να φύγει, έστριψε προς τα εμένα, δίνοντας μου έναν μεγάλο στόχο. Σημάδεψα λοιπόν και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα βρήκε τον κέφαλο χαμηλά στην κοιλιά κι εκείνος άρχισε τρελά ζιγκ-ζαγκ του μήπως και καταφέρει να ξεφύγει. Μετά από λίγο είχα στα χέρια μου ένα ψάρι των 1,3 κιλών.

Ο 2ος και μεγαλύτερος κέφαλος...

"Πάλι καλά..." είπα και συνέχισα. Πλησιάζοντας προς τον κάβο, μια σκιά μου τράβηξε την ματιά μου. Είδα το σχήμα ενός χαλιμπουτ πάνω στον αμμώδη βυθό!!!

"Λες να ήρθαν κι αυτά στην Μεσόγειο??? Μακάρι..." είπα και πλησίασα. Όμως δεν ήταν o Ιππόγλωσσος. (χαλιμπουτ) που τόσο ήθελα. Ήταν κάποιες πέτρες, που από την οπτική μου γωνία σχημάτιζαν αυτό τον μεγάλο κυνηγό των βορείων θαλασσών!!!

Δυστυχώς ήταν πέτρινος ο ιππόγλωσσος- χαλιμπουτ...

"Κρίμα..." σκέφτηκα και χαμογελώντας συνέχισα. Λίγο πιο κάτω, πριν περάσω τον κάβο, μια περίεργη κίνηση μου τράβηξε την προσοχή. Δίπλα σε μια πέτρα, οι καλόγριες μαρτυρούσαν την παρουσία ενός ψαριού. Κοιτάζοντας καλύτερα διαπίστωσα ότι αυτό που έβλεπα ήταν μια ουρά ψαριού. Από την κίνηση της ουράς κατάλαβα ότι επρόκειτο για μουγγρί. Βούτηξα κι όντως ήταν ένα μουγγρί. Προσπάθησα να αγγίξω την ουρά του, αλλά αυτό τραβηχτικέ μέσα στην πέτρα. Ανάδυση, λίγη ξεκούραση και ξανά βουτιά από την άλλη μεριά. Όντως από την άλλη μεριά βρισκόταν το κεφάλι του. Ήταν μέσα στην πέτρα και μόλις που φαινόταν. 

"Πρέπει να το κάνω να βγει..." σκέφτηκα κι άρχισα να ξύνω απαλά τον βράχο. Το μουγγρί όλο περιέργεια έβγαλε δειλά-δειλά το κεφάλι του, με γουρλωμένα τα μεγάλα μάτια του. Πήγα να το χαϊδέψω, αλλά τραβηχτικέ αμέσως μέσα στον βράχο. 

Ο φοβισμένος παιχνιδιάρης...

"Μάλλον το φοβίσαμε Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και τραβήχτηκα για να το αφήσω στην ησυχία του. Πέρασα τον κάβο και ήρθα αντιμέτωπος με τον βοριά. Ο κάβος δεν με έκρυβε πια. Έτσι είχα κόντρα τον καιρό και μου φάινεται καθώς περνούσε η ώρα ότι δυνάμωνε....

"Κανένα πρόβλημα, ίσα-ίσα που στον γυρισμό θα με σπρώχνει και θα βγω πιο εύκολα..." σκέφτηκα και πλακώθηκα στα καρτέρια. Παρόλη την θολούρα δεν είδα ούτε ένα ψάρι! Συνέχισα τα καρτέρια μου, αλλά μάταια. Αποφάσισα να κάνω μερικά ακόμη και να γυρίσω. Βουτάω και ξαπλώνω πάνω σε ένα δεμάτι από κοντά φύκια. Τα δευτερόλεπτα περνούν χωρίς να φανεί κάτι. Κάνω διάφορους θορύβους, λαριγκισμούς... Περιμένω λίγο ακόμη, όταν συνειδητοποιώ ότι από τα δεξιά μου εμφανίζεται ένα μικρό λαβράκι. Καθώς γυρίζω ανεπαίσθητα να το δω, βλέπω ένα πολύ πιο μεγάλο να το ακολουθεί. Το ψάρι είναι κατάλευκο για να μην φαίνεται εύκολα μέσα στην θολούρα. Στρίβω λίγο το ψαροντούφεκο και το λαβράκι είναι μπροστά μου κορνίζα. Σημαδεύω σβέρκο και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πλήττει το ψάρι στον σβέρκο και το λαβράκι έπεσε απαλά στον βυθό. 

Επιτέλους!!!

Στο σημείο που το είχε πετύχει η βέργα, το δέρμα είχε μαυρίσει, σημάδι ότι είχε σπάσει η σπονδυλική του στήλη. Το πήρα αγκαλιά, το γέμισα φιλιά, συγγνώμες κι ευχαριστώντας τα Ουράνια βγήκα χωρίς να ψαρέψω άλλο. Ήταν το πρώτο αξιόλογο λαβράκι των δύο κιλών που έπιασα το 2025.!!!

Έκανε και λίγο κρύο...

Translation of the above article.

Title: The 1st notable sea bass of 2025 and more... 

Video & photos : Zacharias Skevofilax.

The plan was to dive close to the weather-protecting cape, because I didn't have much time at my disposal. So I decided not to procrastinate, but to fish the best part of the fishing ground, in my humble opinion. So I got dressed and dove in eagerly. The first thing that caught my attention was a volcano on the sandy bottom. It did look like a volcano and looking around, there were countless such small volcanoes. I chose one of the biggest ones.       (1st Picture: The volcano???). I dived in to get a closer look. Something must have been hidden inside the mouth of the "volcano" but I didn't want to put my hand inside. A little further down I saw a small Thornback Ray (Raja clavana), whose tail had been cut off.
"Maybe someone caught it in a net and set it free, after cutting off its tail..." I thought. There are usually one or two large spikes that can cause serious injuries. So I could play with it, without any fear. I dived in and approached the  Thornback Ray. The Thornback Ray was not afraid, but turned and watched me. It had two yellow dots on its wings, which looked like eyes. Perhaps to frighten any potential predators. (2nd Picture: It had guts!!!). When I reached out to touch it, it went away. It didn't go very far. On the contrary, as the sand rose from the whole event, the stingray hid in the blur!!! I smiled and left it alone. Reaching the rocks I wanted to fish, a white tropical sea urchin (Diadema Setosum) caught my attention. I dived in and took the necessary video. There were many other tropical sea urchins around but they were all black. (3rd Picture: Here is the white one...).
"They are starting to increase in numbers here too..." I thought and continued my fishing. Cold waters with good visibility, but few fish. At some point I seemed to see some good White Sea breams (Diplodus sargus) in the background. I took a dive and almost ducked under a rock and waited. The White Sea breams were staying far away and no matter what trick I did they would not come close. Suddenly a grey mullet (Mugil cephalus) passed me from behind. After a while another one, a little bigger. The fish came from behind and to my left, but this time I was ready due to the previous one. I quickly took aim and pulled the trigger. The spear passed the mullet skewer and it simply fell on the seafloor. (4th Picture: The 1st one of the day...). I had caught the first fish of the day, which was about one kilo (1.1 kg). I happily collected it. I ambushed in various places for the White Sea breams, but these fish were knowledgeable about spearfishing and did not come close... I moved on, ignoring the White Sea breams and ducked into a crevice of the seabed and waited. Every now and then I cast some furtive glances at the White Sea breams... But now two grey mullets appeared from my right. The second one, which was the largest, instead of leaving, turned towards me, giving me a big target. So I took aim and pulled the trigger. The spear found the grey mullet low in the belly and it started zig-zagging madly to see if it could escape. After a while I had a 1.3 kg fish in my hands. (5th Picture: The 2nd one and biggest grey mullet...).
"Not bad..." I said and continued. Approaching the cape, a shadow caught my eye. I saw the shape of a halibut (Hippoglossus) on the sandy bottom!!!
"Is it possible that they also came into the Mediterranean Sea ??? I wish..." I said and approached. But it wasn't the halibut I wanted so much. They were some stones, which from my point of view formed the shape of this great predator of the northern seas!!! (6th Picture: Unfortunately it was a rocky halibut ...).
"What a pity..." I thought smiling and continued. A little further down, before crossing the cape, a strange movement caught my attention. Next to a stone, the black Damselfish (Chromis chromis) betrayed the presence of a fish. Looking closer, I realised that what I was seeing was a fish's tail. From the movement of the tail I knew it was a Conger eel (Congridae). I dived in and it was indeed a Conger eel. I tried to touch its tail, but it pulled the tail into the stone. I Emerged, a little rest and dived again on the other side of the stone. Indeed, on the other side was its head. It was inside the stone and barely visible.
"I have to do something so the Conger eel will come out..." I thought and began to gently scrape the stone. Curiously, the fish slowly poked its head out, its big eyes wide opened. I tried to stroke it, but immediately pulled itself into the rock. (7th Picture: Scared but playful...).
"We probably scared it Zac..." I said to myself and pulled away to leave it alone. I crossed the cape and faced the north winds. The cape no longer was protecting me. So I was up against the weather and it seemed to me that as time passed on the wind got stronger.
"No problem, just that on the way back the wind will push me and I will get out more easily..." I thought and started my ambushes. Despite the blur, I did not see a single fish! I continued my ambushes, but in vain. I decided to make a few more and go back. I dived and lied on a bundle of short seaweed. Seconds passed without a thing in sight. I made various noises... I waited a little longer, when I realised that a small sea bass (Dicentrarchus labrax) appeared from my right. As I subtly turned to look at it, when I saw a much larger one was following it. The fish was pure white so as not to be easily seen in the blurry waters. I moved the speargun a little so the bass was in front of me. I aimed at its neck and pulled the trigger. The spear stroke the fish in the neck and the sea bass fell gently on the seafloor.       (8th Picture: At last!!!). Where the spear had struck the fish, its skin had blackened, a sign that its spine had been broken. I took it in my arms, filled it with kisses, apologies and, thanking the Heavens, I went out without fishing any more. It was the first remarkable two kilo bass (2.1 kg) I caught in 2025.!!! (9th Picture: It was a bit cold outside...).