Η τελευταία φετινή καλοκαιρινή Καρπάθικη μπουνάτσα...The last spearfishing in calm waters of Karpathos this summer...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: The last spearfishing in calm waters of Karpathos this summer... 

Video&Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Ο καιρός έκοψε σχεδόν τελείως αργά το απόγευμα. Βλέποντας την όλη κατάσταση ετοιμάστηκα για τον ρηχό κι αγαπημένο μου ψαρότοπο. Ήταν η τρίτη φορά φέτος που μου επέτρεπε να ψαρέψω σε ήρεμα ρηχά νερά και δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη!!! Τα ετοίμασα όλα από βραδύς και το χάραμα με βρήκε να οδηγώ. Μετά από περίπου μισή ώρα, ήμουν εκεί που ήθελα. Ντύθηκα στα γρήγορα και βούτηξα. Στο πρώτο κιόλας καρτέρι μου ήρθε ένα μεγάλο κοπάδι από σκάρους. Πάνω από 20 σκάροι σχεδόν με περικύκλωσαν. Περίμενα να βρω τον μεγαλύτερο. Μεσαία και μεγάλα ψάρια με γυροφέρναν νευρικά. Εγώ τον σκοπό μου. Μετά από λίγο είδα και τον αρχηγό του κοπαδιού. Στεκόταν λίγο μακρύτερα, αλλά όχι και τόσο μακριά. Σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Ο μεγάλος σκάρος χτυπημένος χάθηκε κάτω από τον πρώτο βράχο που βρήκε. Μάταια όμως, γιατί τραβώντας το σχοινί, ήρθε στην αγκαλιά μου. 

Ο 1ος μεγάλος σκάρος...

Ήταν ένας σκάρος του κιλού (1,1 κιλά). Κοιτώντας πιο προσεχτικά, διαπίστωσα ότι μαζί με τον σκάρο είχα πιάσει κι έναν άσπρο γερμανό!!! Τον έβγαλα όσο πιο προσεχτικά μπορούσα και τον άφησα να φύγει. Τακτοποίησα τον σκάρο και συνέχισα. Το μέρος το γνωρίζω πολύ καλά μπορώ να πω κι έτσι ξέρω και που θα βουτήξω. Πλησίασα έναν βράχο και χώθηκα στην σκιά του. Μετά από λίγο σύρθηκα προς τα εμπρός. Ένας καλός σκάρος ήρθε να με δει, αλλά τον αγνόησα. Σάρπες, άσπροι γερμανοί και κέφαλοι ήρθαν να με προηπαντίσουν. Εγώ απτόητος έψαχνα για το "ασήμι". Μετά από λίγο φάνηκε αυτό που έψαχνα. Ένας καλός σαργός κρύφτηκε πίσω από έναν βράχο, δίνοντάς μου την ευκαιρία να ετοιμαστώ. με το που προέβαλε από την άλλη μεριά του βράχου, πάτησα την σκανδάλη. Ο σαργός πρόλαβε να σκύψει, αλλά η βέργα τον πέτυχε ψιλά στον σβέρκο. 

...και ο 1ος σαργός της ημέρας...

Το 1ο ασήμι είχε πιαστεί. Ήταν ένα ψάρι των 510 γρ. Στο ίδιο μοτίβο βούτηξα και πάλι. Σάρπες τρέχανε σαν παλαβές και διάφορα άλλα ψάρια, χωρίς να δω κάτι καλό. Κοιτώντας τριγύρω, πιάνω την κίνηση ενός μεγάλου σκάρου στα τελείως αριστερά μου. Έχει κι άλλους σκάρους τριγύρω, αλλά όχι στο μέγεθός του. Γυρίζω ολόκληρος γρήγορα και τον πετυχαίνω πριν χαθεί πίσω από έναν βράχο. Σπαρταρώντας χώθηκε κάτω από μια πέτρα. Η βολή μου ήταν λίγο χαμηλή κι έτσι έδωσε στον σκάρο την δυνατότητα να προβάλει αντίσταση. 

Ο 2ος και μεγαλύτερος όλων...σημερινός!!!

Μετά από λίγο είχα στα χέρια μου έναν ακόμη μεγάλο σκάρο (1,3 κ). Καθώς τακτοποιώ τον σκάρο στη σημαδούρα, η ματιά μου πιάνει μια κίνηση. Ένας καλός σαργός έχει χωθεί από τον φόβο του κάτω από μια πέτρα, αλλά ο μισός είναι έξω. 

...και δήθεν είχε κρυφτεί!!!

Χαμηλώνω την δύναμη του ψαροντούφεκου και του ρίχνω σχεδόν εξ επαφής. Όμως παρατηρώ ότι η βέργα δεν τον έχει ξεπεράσει. Βουτάω και πιάνω το ψάρι ενώ ταυτόχρονα σπρώχνω την βέργα να τον ξεπεράσει και να διασφαλίσω τον 2ο μισόκιλο σαργό. Την ώρα που γίνονται όλα αυτά κι έχω τον σαργό στα χέρια μου, βλέπω σαργούς να τρέχουν και να χάνονται σε μια σχισμή έξω-έξω. Τακτοποιώ τον σαργό και πάω προς τα εκεί που είδα τους σαργούς. Στους -20 πόντους νερό, υπό την προστασία των μπουρμπουλήθρων, ωραίοι σαργοί μπαινοβγαίνουν σε σχισμές. Πλησιάζω, αλλά οι πολλές μπουρμπουλήθρες μου κάνουν την ζωή δύσκολη. Τα ψάρια αισθανόμενα την παρουσία μου κρύβονται και δεν τα βλέπω. Περιμένω όσο μπορώ ακίνητος και κάποια στιγμή ξεπροβάλει ένας σαργός. Προλαβαίνω και του ρίχνω και τον πετυχαίνω λίγο πριν ουρά.

Ένας; ακόμη από τα πολύ βαθειά (-20 εκ)!!!

Τον τραβάω έξω κι είναι ένα ψάρι 620 γρ. Άφησα τα τρομαγμένα ψάρια και πάω παρακάτω, σε μια γνωστή μου πέτρα. Στην σκιά που δημιουργείται από τον όγκο της πέτρας, φιλοξενεί πολλούς σαργούς. Παίρνω μόνο έναν κι έτσι πάντα υπάρχουν ψάρια εκεί. Πλησιάζω και ψεύτο-κρύβομαι πίσω από μια πέτρα. Ο κυματισμός δεν μου επιτρέπει να είμαι σταθερός στο πόστο μου. Όμως ξέρω την πορεία των ψαριών και περιμένω. Μετά από λίγο ένας ωραίος σαργός περνάει κι εγώ πατάω την σκανδάλη. Πετυχαίνω τον σαργό χαμηλά στην κοιλιά και ορμάω για να τον πιάσω.

Άλλος ένας "βαθύς" σαργός!!!

Όπερ και εγένετο. Είναι ένα ψάρι των 580 γρ. Τακτοποιώ τον σαργό, οπλίζω το ψαροντούφεκο, όταν κάτω από τα πέδιλα μου περνάει με φόρα ένας σαργός. Μπαίνει σε μια τρύπα και κάθεται. Βουτάω αμέσως, ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα και πατάω την σκανδάλη. Λόγω της όλης ταχύτητας δεν υπάρχει η βολή στο βίντεο. Τραβάω τον σαργό έξω εύκολα, γιατί τον έχω πετύχει κέντρο. Είναι ένα ακόμη ψάρι των 450 γρ. 

Ο πιο μικρός όλων...

Αποφασίζω να γυρίσω ψαρεύοντας και να βγω. Σε μια σχισμή κάνω ένα καρτέρι. Μετά από λίγο βγαίνει ένας μισόκιλος σαργός να δει τι γίνεται και τον πιάνω. Είμαι κοντά σε μια καλή σπηλιά, που κάτι μέσα μου με "τρώει" να την ψάξω. Την είχα ψάξει με το που βούτηξα το πρωί, αλλά δεν είδα τίποτα. Πλησιάζω, ανάβω τον φακό και τον σβήνω αμέσως. Περιμένω κι εμφανίζονται δυο σαργοί όλο περιέργεια. Έχω βολή στον μικρό, αλλά εγώ θέλω τον μεγάλο. Περιμένω και την κατάλληλη στιγμή πατάω την σκανδάλη, ενώ ο σαργός προλαβαίνει και στρίβει. Τραβάω έξω το μεγάλο ψάρι που είναι του κιλού. 

Ο μεγαλύτερος όλων, 1 κιλό!!!

Όπως έστριψε, η βέργα τον πέτυχε στο μάγουλο και του βγήκε από το στόμα. Πάω να πάρω το πλάνο με το ψάρι, αλλά η υποβρύχια κάμερα λείπει!!!. Έχει σπάσει η βάση της... Ψάχνοντας την βρίσκω να είναι στην είσοδο της σπηλιάς. Είχα παρατηρήσει ότι ο ένας βραχίονας της βάσης είχε σπάσει, αλλά τώρα έσπασε κι ο 2ος. Αποφάσισα να βγω, όταν θυμήθηκα ότι έχω παραγγελία για σκάρους από τους συγγενείς. Έπιασα άλλους δύο κιλίσιους σκάρους και βγήκα. 

Πήγα σπίτι και μετά το τέλος των επιφωνημάτων, ο προσωπικός μου φωτογράφος (η μάνα μου) έβγαλε τις απαραίτητες φωτό. Ο καιρός είχε αρχίσει να φορτώνει πάλι. Το Καρπάθικο μελτέμι έλεγε το βροντερό του παρών. 

Τέλος τα ρηχά στην Κάρπαθο για φέτος...

Με τις τεχνικές δεξιότητες του πατέρα μου, φτιάξαμε μια καινούργια βάση για την υποβρύχια κάμερα, για τα υπόλοιπα ψαρέματά μου στο νησί . 

                                                Για την παρούσα φάση, μια χαρά είναι.. 

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: The last spearfishing in calm waters of Karpathos this summer... 

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

Late in the afternoon, the weather had completely calmed down. Realising what was happening, I got ready for my favourite shallow fishing spot. It was the third time that it had allowed me to fish in calm shallow waters this summer and I didn't want to waste this opportunity!!! I prepared everything the previous evening and the dawn found me driving. After about half an hour, I was where I wanted to be. I quickly got dressed and dived in. In the very first ambush, a large school of parrotfish (Sparisoma cretense) came to me. More than 20 parrotfish almost surrounded me. I waited to find the biggest one. Medium and large in size fish were circling me nervously. After a while, I saw the leader of the school. It was standing a little further away, but not that far. I aimed and pulled the trigger. The big parrotfish, disappeared under the first rock it found. But in vain, because reeling in the rope, it came into my arms. (1st Picture: The 1st big parrotfish...). It was about a kilo (1.1 kg) fish. Looking more carefully, I realised that along with the parrotfish, I had also caught a Streamlined spinefoot (Siganus argenteus) !!! I pulled it out as carefully as I could and let it go. I put the parrotfish on my buoy and continued. I know the place very well and so I know where to dive. I approached a rock and hid in its shadow. After a while, I crept forward. A good parrotfish came to see me, but I ignored it. Salema porgies (Sarpa salpa), Streamlined spinefoot and grey mullets (Mugil cephalus) came to meet me. I undaunted searched for "silver". After a while, I found what I was looking for. A good white sea bream (Diplodus sargus) hid behind a rock, giving me a opportunity to get ready. As soon as it appeared on the other side of the rock, I pulled the trigger. The white sea bream managed to duck, but the spear hit it just short of the neck. (2nd Picture:... and the 1st white sea bream of the day...). The 1st silver had been caught. It was a 510 gr fish. I dived again in the same pattern. Salema porgies  were running like crazy and various other fish, without seeing anything good. Looking around, I caught the movement of a large parrotfish to my far left. There were other parrotfish in the vicinity, but not as big. Immediately, I turned completely around and shot it before it disappeared behind a rock. It swam under a stone. My shot was a bit low, giving the parrotfish the opportunity to put up resistance. (3rd Picture:The 2nd and biggest of all of the day!!!). After a while I had another large parrotfish (1.3  kg) in my hands. As I was arranging the parrotfish on the buoy, my gaze caught a movement. A good white sea bream had swam under a stone, but half of it was out.     (4th Picture:...and supposedly it was hiding!!!). I lowered the power of the speargun and shot it almost at point blank range. However, I noticed that the spear had not passed through it. I dived and caught the fish while simultaneously pushing the spear to pass through it and secured the 2nd half-kilo white sea bream. While all this was happening and I had the white sea bream in my hands, I saw several white sea breams running and disappearing into a crevice at very shallow waters. I arranged the fish and swam to where I saw the white sea breams. In the -20 cm deep, under the protection of the bubbles, beautiful white sea breams were entering and exiting crevices. I got closer, but the many bubbles make my life difficult. The fish, sensing my presence, hid and I couldn't see them. I waited as long as I could, motionless, and at some point a white sea bream emerged. Immediately I pulled the trigger, catching it just before its tail. (5th Picture: One more from the very deep waters (-20cm)!!!). I pulled it out and it was a 620 gr fish. I left the frightened fish and went further, to a rock I know. In the shadow created by the many rocks, it hosts many white sea bream. I only catch one and so there are always fish there. I approached and pretend to hide behind a stone. The ripple did not allow me to be steady at my post. But knowing the course of the fish and I waited. After a while, a nice white sea bream passed by and I pulled the trigger. I hit the fish low in the belly and rushed to catch it. (6th Picture: Another white sea bream from the very deep!!!). And so it happened. It was a 580 gr fish. As I was arranging the fish and then arming the speargun, a white sea bream pasted under my fins. It entered a hole and sat down. I dived in immediately, activated the underwater camera and pulled the trigger. Due to the speedy situation, the shot was not filmed. I pulled the fish out easily, because I have hit it in the center. It was a 450 gr fish. (7th Picture: The smallest fish...). I decided to go back, while fishing on my way out. Just on the entrance of a crevice, I dived and waited. After a while, a half-kilo white sea bream came out to see what was going on and I caught it. I was near to a good cave, when my instinct was telling me to search it. I had searched for it when I dived in the morning, but I didn't see anything. I approached, turned on the flashlight and immediately turned it off. I waited and two white sea breams appeared, full of curiosity. I had a shot at the small one, but I wanted the bigger one. I waited and at the right moment I pulled the trigger, while the white sea bream managed to turn. I pulled out the big fish that weighed a kilo.                 (8th Picture: The biggest white sea bream...one kilo!!!). As it turned, the spear hit it in the cheek and came out of its mouth. I went to use the underwater camera to film the fish, but it was missing!!!. Its base was broken... Looking for it, I found it at the entrance of the cave. I had noticed that one arm of the base was broken, but now the second one was broken as well. I decided to go out, when I remembered that my relatives had ordered parrotfish. I caught two more big parrotfish and went out. I went home and after the exclamations ended, my personal photographer (my mother) took the necessary photos. The weather had started to turn ugly again. The Carpathian NNW winds were making their thunderous presence felt. (9th Picture: The last shallow spearfishing in Karpathos Island for this year... ). With my father's technical skills, we fixed a new base for the underwater camera, for the rest of my fishing trips on the island. (10th Picture: It will do for now... ).

Deep spearfishing with Marcus...Βαθύ ψάρεμα με ψαροντούφεκο με τον Μάρκο...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Deep spearfishing with Marcus...

Video&Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ & Marcus Schrauder

Πέρασε ο καιρός και ο Θείος Νίκος με την Χιότ και Μούλου έφυγαν από την Κάρπαθο με τελικό προορισμό την Αιθιοπία. Τα πράγματα επέστρεψαν στην ρουτίνα της Καρπάθου για μια ακόμη φορά. Ο πατέρας μου ασχολειώταν με τα του κήπου. Ευτυχώς η σκεπή της αποθήκης πήρε αναβολή. Θα γινόταν κάποια στιγμή βέβαια... Η Μητέρα μου στα μαγειρέματά της, κάνοντας διάφορες νόστιμες πρωτοτυπίες. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, όπως λέει ο σοφός μας λαός. Έτσι λοιπόν κι εγώ πίσω στα ψάρεματά μου. 

Ο μπαμπάς με τα εργαλεία τον κι η μαμά με τις εκπλήξεις της!!!

Ο καιρός άρχιζε να κόβει λίγο κι έτσι αποφασίσαμε με τον φίλο μου τον Μάρκο από την Αυστρία να πάμε σε έναν μεγάλο σε μήκος ψαρότοπο, που κρύβει εκπλήξεις. Στο μεγαλύτερο μέρος του ψαρέματος θα είχαμε κόντρα τον καιρό, αλλά ο μεγάλος κάβος θα μας προφύλαξε από τα κύματα. Μετά τον κάβο θα τον είχαμε πρίμα, οπότε θα βγαίναμε εύκολα. Φτάσαμε, ντυθήκαμε και βουτήξαμε. Μετά από μερικά μέτρα ο Μάρκος έπιασε μια ωραία μουρμούρα. Συνεχίζοντας λίγο πιο κάτω, μια περίεργη συγκέντρωση μου τράβηξε την περιέργεια, Μερικές πέρκες μαζί με έναν μικρούλι ροφό έχουν μαζευτεί γύρω από μια πέτρα. 

"Σίγουρα υπάρχει χταπόδι εδώ..." είπα στον εαυτό μου και πλησίασα. Όντος πάνω στην πλαγιά του βράχου ένα μικρό χταποδάκι παραλλαγμένο, προσπαθούσε να σώσει τα πλοκάμια του από τους άρπαγες. 

Οι άρπαγες και το θύμα!!!

Μόλις πλησίασα, πρώτος ο μικρός ροφός έφυγε και τρύπωσε. Μετά ακολούθησαν οι πέρκες. Τραβήχτηκα λίγο και ξαναήρθαν όλοι οι άρπαγες.... Χαμογέλασα κι έφυγα... Ανοιχτήκαμε με τον Μάρκο σε κάτι βαθειά κομμάτια, αλλά δεν βρήκαμε τίποτα. Καθώς προχωρούσαμε, θυμήθηκα μια ωραία σχισμή... Παλιά, πάντα κρατούσε ωραία ψάρια. Πλησίασα και διέκρινα την φυγή μέσα στην σπηλιά ενός ροφού. 

"Πρέπει να είναι +3 κιλά..." είπα στον εαυτό μου και βούτηξα. Πλησίασα προσεκτικά και έψαξα την μεγάλη σχισμή. Κοιτώντας προσεκτικά διέκρινα το κεφάλι του ψαριού. Σημάδεψα γρήγορα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα δεν κουνήθηκε καθόλου. 

"Αστόχησα????..." αναρωτήθηκα. Όμως μόλις τράβηξα την βέργα πάνω ήταν ο τρίκιλος ροφός (3,2κ). 

Να κι ο τριάρης ροφός!!!

Όλος χαρά και ευχαριστώντας τα Ουράνια για το υπέροχο δώρο Τους, τον τοποθέτησα πάνω στην σημαδούρα. Δίπλα στην σχισμή υπήρχαν και δύο καλά λεοντόψαρα. Πήρα το κοντά ψαροντούφεκο και τα έπιασα. Έκανα όμως το λάθος και δεν έβαλα την κάμερα πάνω στο ψαροντούφεκο κι έτσι δεν υπάρχουν οι βολές σε βίντεο.... Προχωρώντας ο Μάρκος μου κάνει νόημα και βουτάει. Πλησιάζει άψογα εκεί ποίου θέλει να πάει, ευθυγραμμίζει το σώμα του και το όπλο και ρίχνει. Τραβάει την βέργα και βγαίνει άδεια. Τον πλησιάζω και μου λέει: "Τρεις ροφοί, έριξα στο κεφάλι στον πιο μεγάλο αλλά..." Ετοιμάζομαι και βουτάω. Καθώς πλησιάζω, διαπιστώνω ότι υπάρχουν πολλές τρύπες που μπορούν να φιλοξενήσουν τα ψάρια. Όμως σε μια από τις τελευταίες, παρατηρώ μια άσπρη γραμμή μέσα στο σκοτάδι της σχισμής. Είναι στο κεφάλι του ροφού, που το χάραξε η βολή του Μάρκου. Σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα ακούνητη. 

"Λες να αστόχησα κι εγώ???' σκέφτηκα και τράβηξα την βέργα έξω. Η βέργα ήρθε εύκολα έξω αλλά ήταν βαριά. 

Να και ο δίκιλος!!!

Είχα πετύχει τον δίκιλο ροφό στο κρανίο κι έτσι δεν αντιστάθηκε καθόλου (2,1 κ). Συνέχισαμε το ψάρεμα και περάσαμε τον κάβο. Εδώ τα κύματα μας έσπρωχναν κι έτσι μας έκαναν την ζωή μας εύκολη. Ο Μάρκος είδε ένα μαύρο να τρυπώνει στην φυκιάδα. Βούτηξα κι είδα μια κίνηση που πήγε προς την βάση του βράχου. Ήταν ανηφορική η είσοδος και δεν υπήρχε περίπτωση να δούμε. το ψάρι. Την ώρα που ετοιμάζομαι για ανάδυση, βλέπω ένα καλό λεοντόψαρο. Κατεβάζω την δύναμη του ψαροντούφεκου και ρίχνω στο λεοντόψαρο. 

Ένα από τα πολλά...

Τραβάω την βέργα κι ανεβαίνουμε μαζί. Προχωρώντας για την έξοδο, σε μια συστάδα από πέτρες, μπαινοβγαίνουν μελανούρια. Γρήγορη βουτιά και κοιτώντας στο βάθος της τρύπας, βλέπω ένα από τα μεγάλα. Γρήγορη βολή πριν φύγει και το πιάνω. 

Το μελανούρι μας...

Την ώρα που τακτοποιώ το ψάρι, μια μουρμούρα με περιτριγυρίζει. Μου δίνει όλο τον χρόνο να ετοιμαστώ και να της ρίξω και την έπιασα. 

Μια από τις μουρμούρες μας...

Καθώς ετοιμάζομαι να βγω, βλέπω κάτι στον βυθό που δεν ταιριάζει στην ματιά μου. Μια μικρή γλώσσα έχει κάνει την απόλυτη παραλλαγή και με κοιτάει. Την πλησιάζω για να βγάλω το πλάνο θέλω. 

Η τέλεια παραλλαγή!!!

Όταν την πλησίασα πολύ, σήκωσε άμμο και πήγε πιο πέρα και κρύφτηκε κάτω από την άμμο. Χαμογέλασα και βγήκαμε έξω. Εκεί βγάλαμε τις απαραίτητες φωτό με τον Μάρκο. Ένα ακόμη όμορφο ψάρεμα είχε λάβει τέλος.

Τέλος για σήμερα...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Deep spearfishing with Marcus...

Video & photos : Zacharias Skevofilax & Marcus Schrauder

Time passed and Uncle Nikos with Hiot and Moulou left Karpathos with their final destination being Ethiopia. Once again, things returned to the routine of Karpathos. My father was busy with the garden. Fortunately, the roof of the warehouse was postponed. It would be fixed at some point, of course... My Mother in her cooking, making various delicious surprises. Every scoundrel to his own counter, as it is being said. So I was back to my spearfishing. (1st Picture: Dad with his tools and mom with her cooking surprises!!!). The weather was starting becoming a bit calmer, so my friend Markus from Austria and I, decided to go to a long fishing spot that is holding surprises. We would be up against the weather for most of the fishing, but the large cape would protect us from the waves. After the cape, the waves would push us, so we would be able to reach the beach, without much effort. We arrived where we wanted, got dressed and dived in. After a few meters Markus caught a nice striped sea bream (Lithognathus mormyrus). Continuing a little further down, a strange gathering caught my curiosity. Some Mediterranean Perch or Painted Comber (Serranus scriba) with a small dusky grouper (Epinephelus guaza) had gathered around a stone.

"There's definitely an common octopus here..." I said to myself and approached. On the cliffside, a small common octopus (Octopus vulgaris) in variation was trying to save its tentacles from its predators. (2nd Picture: The predators and the victim !!!). As soon as I got closer, the tiny dusky grouper left first and burrowed in. Then the perch followed. I pulled back a little and all the predators came back.... I smiled and left... Markus and I swam to some deep parts we knew, but we didn't find anything. As we moved forward, I remembered a nice crevice... In the past, it always held nice fish. I approached and saw a dusky grouper fleeing into the cave.

"It must be +3 kilos..." I said to myself and dived in. I approached carefully and searched the large slit. Looking carefully I was able to see the head of the fish. I quickly aimed and pulled the trigger. The spear did not move at all.

"Did I miss????..." I wondered. But as soon as I pulled the spear out, there was the three kilo grouper (3.2k). (3rd Picture: The three kilos dusky grouper!!!). Full of joy and thanking the Heavens for Their wonderful gift, I placed it on the buoy. Next to the crevice there were two good lionfish (Pterois volitans). I took the short speargun and caught them. But I made the mistake of not putting the camera on the speargun, so the shots were not filmed.... Moving forward, Markus signalled to me and dived. He approached perfectly where he wanted to be, aligned his body, the speargun and pulled the trigger. He pulled the spear but it came out empty. I approached him and he said to me: "Three dusky groupers, I shot the biggest one in the head but..." I got ready and dived. As I was approaching, I noticed that there were many holes that could hide a fish. But in one of the last ones, I noticed a white line in the darkness of the slit. It was on the head of the dusky grouper, marked by Markus' shot. I aimed and pulled the trigger. The spear did not move.

"Did I miss too???" I thought and pulled the spear out. The spear came out easily but it was heavy. (4th Picture: The two kilos dusky grouper!!!). The spear had found the two-kilogram dusky grouper in the skull and so it didn't resist at all (2.1 kg). We continued fishing and we passed the cape. Here the waves were pushing us and so made our swimming easier. Markus saw a dusky grouper, burrowing into the seaweed. I dived in and saw a movement among the seaweed, that went towards the base of the rock. The entrance was uphill and there was no way we would see the fish. As I was getting ready to emerge, I saw a good lionfish. I lowered the power of the speargun and shot the lionfish. (5th Picture: One of many...). I reeled in the spear and we emerged up together. Moving towards the exit, in a cluster of stones, saddled sea-breams (Oblada melanura) were coming in and out. A quick dive and looking into the depths of the hole, where I saw one of the big ones. A quick shot before it left and I caught it. (6th Picture: A nice saddled sea-bream...). As I was arranging the fish, a striped sea bream surrounded me. It provided me all the time I needed to get ready and shot and I caught the fish. (7th Picture: One of the striped sea breams...). As I was getting prepared to leave, I noticed something in the seabed that didn't match my gaze. A small common sole (Solea vulgaris) had made the ultimate disguise and was looking at me. I approached it to get the video shot I wanted. (8th Picture: The perfect variation!!!). When I got too close to it, it picked up sand and went further and hid under the sand. I smiled and we went out. There we took the necessary photos with Markus. Another beautiful fishing had come to an end.(9th, 10th, 11th Pictures: Done for today...).

Black & red fish....Μαύρα & κόκκινα ψάρια...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Black & red fish....Μαύρα & κόκκινα ψάρια...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Φέτος είχαμε την ευχαρίστηση να φιλοξενήσουμε στο σπίτι τον αδελφό της μητέρας μου, τον θείο Νίκο και την γυναίκα του την Χιότ. Μαζί τους ήρθε και η αδελφή της η Μούλου. Είχαμε να δούμε τον θείο και την Χιότ αρκετά χρόνια κι έτσι η χαρά μας ήταν μεγάλη. Ο θείος μάλιστα είχε παραγγείλει ψάρι, μεγάλο ψάρι για φαγητό. Ευτυχώς έπιασα την λίτσα, δείτε το προ-προηγούμενο άρθρο κι έτσι όλα πήγαν μια χαρά με αυτό το θέμα. 

Ο θείος, η Μούλου, οι γονείς μου και η Χιότ απολαμβάνοντας το πρωινό...

Ο καιρός είχε αγριέψει αρκετά κι έτσι αποφάσισα να πάω σε έναν άλλο αγαπημένο ψαρότοπο, όπου ο κάβος έκοβε τον καιρό. Όμως, έτσι δεν θα μπορούσα να ψαρέψω το καλύτερο κομμάτι που είναι μετά τον κάβο. Δεν με πείραζε καθόλου, μίας και είχα πολύ μέρος για να ψαρέψω. Σκεφτόμουν λοιπόν να πάω για την βουτιά μου το μεσημέρι. Όμως εκείνο το πρωινό η Χιότ μου ζήτησε πότε μπορεί να τις πάω για μπάνιο. Όλος χαρά της είπα:"Φύγαμε...". Σε μισή ώρα είμασταν στο μικρό λιμανάκι που ονομάζεται Φοινίκι. Εκεί λόγω του κυματοθραύστη, η θάλασσα είναι πάντα γαλήνια. Έχει ωραία αμμουδιά, είναι και κοντά στο σπίτι... όλα τέλια. Φτάσαμε και τα κορίτσια πήγαν για μπάνιο. Εγώ λόγω της βουτιάς, τις περίμενα να τελειώσουν το μπάνιο τους. Είδα την Μούλου πολύ μουδιασμένη. Η Χίοτ ήταν βετεράνος, μιας και της είχαμε μάθει να κολυμπάει πριν από μερικά χρόνια. Η Μούλου ήταν σχεδόν έντρομη στην αρχή. 

Οι πρώτες προσπάθειες...ever!!!

Μετά σιγά-σιγά ξεθάρρεψε, αλλά όχι και πολλά πράγματα. Η Χιότ της έδειχνε πως κολυμπάνε κλπ. 

Το δελφίνι η Χιότ παραδίδει μαθήματα κολύμβησης!!!

Όταν τελείωσαν με το μπάνιο τους και φεύγαμε, ρώτησα πως ήταν κλπ. Εκεί έμαθα έκπληκτος ότι η Μούλου ήταν πρώτη φορά που έμπαινε σε νερό για να κολυμπήσει!!! Έμεινα κόκκαλο που λένε. Πόσα πράγματα παίρνουμε σαν δεδομένα. Που να πάει η Μούλου να κολυμπήσει? Η Ερυθρά θάλασσα είναι πάνω από 800 χιλιόμετρα μακρυά από την Αδδίς Αμπέμπα, που είναι πρωτεύουσα της Αιθιοπίας όπου μένει. Όσο για τις λίμνες, πολλές από αυτές έχουν κροκόδειλους μεγάλων μεγεθών... Πήγαμε αρκετές φορές την εβδομάδα που τους φιλοξενήσαμε, για μπάνιο. Κάθε φορά η Μούλου έδειχνε πιο εξοικειωμένη με την θάλασσα. Όσο για την Χιότ...δελφίνι... 

Έφτασα με το αμάξι, ντύθηκα και βούτηξα. Κολύμπησα αρκετά για να αποφύγω τα κύματα. Πέρασα τις γνωστές φυκιάδες, κι εκεί είδα μια όμορφη κι απρόσμενη έκπληξη. Πάνω στα κοντά φύκια, καθόταν μια υπέροχη καρέττα-καρέττα. Βούτηξα και πλησίασα για να διαπιστώσω ότι η χελώνα κοιμόταν!!! Με το που έφτασα κοντά της σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε νυσταγμένη. 

Την έπιασα στον ύπνο!!!

Κινήθηκε λίγο, χωρίς να απομακρυνθεί, επιτρέποντας μου να την χαϊδέψω. Με το που την ακούμπησα, κολύμπησε πιο γρήγορα, μου έριξε μια ματιά, πήρε την κατηφόρα και την έχασα στο βαθύ μπλε της Καρπάθου. Χαμογέλασα και την χαιρέτησα λέγοντας της:"Ελπίζω να τα ξαναπούμε..." Συνέχισα το κολύμπι μου απολαμβάνοντας την ελευθερία και την ηρεμία που μου προσφέρει η θάλασσα κι έτσι έφτασα εκεί που ήθελα. Σε μια γνωστή πέτρα, πλησιάζω να δω τι γίνεται. Συνήθως βρίσκω κάποιον σαργό ή λεοντόψαρο, αλλά σπανίως και κάποιον ροφό. Χαμήλωσα την δύναμη του ψαροντούφεκου και βούτηξα όλος περιέργεια για το τι θα συναντούσα. Πλησιάζοντας παρατήρησα την σιλουέτα ενός ροφού. Το ψάρι κοίταζε μέσα στην σχισμή!!! Με το που πλησίασα, γύρισε να με δει κι εγώ πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα ταρακουνήθηκε βίαια κι εγώ όρμηξα για να προλάβω τα χειρότερα. Άδικα όμως, γιατί η βέργα είχε πετύχει τον ροφό στο μάτι και τον είχε περάσει σχεδόν σουβλάκι. Το ψάρι βγήκε εύκολα από την τρύπα, κι εγώ χοροπηδούσα μέσα στο νερό. Τράβηξα πάνω το ψάρι που ήταν 2,2 κ. 

Μια δίκιλη έκπληξη!!!

Όλος χαρά κι ευχαριστώντας τα Ουράνια για το απρόσμενο δώρο Τους, τον κρέμασα στην σημαδούρα μου. Έκανα διάφορες βουτιές, αλλά δεν είδα κάτι που να μου αρέσει. Υπήρχαν σκάροι αρκετά μεγάλοι και πολλοί, αλλά εκεί δεν τους πειράζω για να κρατάνε τον τόπο ήρεμο. Έφτασα σε μια καλή σχισμή ή μάλλον σπηλιά, όπου στο παρελθόν είχα πιάσει έναν 12αρη ροφό. Βούτηξα με το μακρύ ψαροντούφεκο και κοίταξα μέσα. Ροφός δεν υπήρχε, αλλά υπήρχαν μεγάλα λεοντόψαρα. Ξεκινώντας από το πιο κοντινό, για να μην τρομάξω τα υπόλοιπα, έπεσα 4 μεγάλα κοντά στο κιλό κι ένα μικρό. 

Ένα του κιλού!!!

Ένα ακόμη...

Ξεκουράστηκα και είπα να κάνω ένα καρτέρι λίγο πριν τον κάβο, μήπως υπάρχει κάποια έκπληξη. Βούτηξα, καρτέρεψα και μετά σύρθηκα στον βυθό, όσο μου επέτρεπε ο έντονος κυματισμός. Ένα κοπάδι από σάλπες κι άσπρους γερμανούς τράπηκαν σε φυγή. Ανάμεσά τους υπήρχε ένας καλός σαργός και πριν εξαφανιστεί πίσω από τις πέτρες του έριξα και τον έπιασα (550 γρ.). 

...κι ένας ωραίος σαργός...

Τον τακτοποίησα με τα υπόλοιπα ψάρια και γύρισα προς το απάγκιο που μου προσέφερε ο κάβος. 

"Ξεκούραση και πάμε να δούμε την βαθειά πλάκα που κάθεται πάνω στον γκρεμό..." είπα στον εαυτό μου. Αφού ξεκουράστηκα κι ετοιμάστηκα και ψυχολογικά, πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα. Η πλάκα είναι στα -21μ κι έχει από παντού σχεδόν τρύπες που μπορεί να φιλοξενήσει ωραία ψάρια. Ακόμη και τα λεοντόψαρα που έχω πιάσει κατα το παρελθόν, ήταν όλα πάνω από κιλό!!! Βούτηξα και πήγα προς τα δεξιά της. Καθώς πλησιάζω, παρατηρώ ότι μια ωραία στήρα καρτερεύει στην αριστερή μεριά πάνω στην γωνία της πλάκας. Αλλάζω κατεύθυνση και βυθίζομαι προς την στήρα. Καθώς πλησιάζω, ένας μικρός ροφός πετάγεται έξω να με δει και αμέσως χάνεται πάλι μέσα στην πλάκα. Εγώ συνεχίζω την πορεία μου. Η στήρα έχει στρίψει και δεν την βλέπω πια, αλλά ξέρω που θα πάει να χωθεί. Πλησιάζοντας κι άλλο, παρατηρώ ένας καλός ροφός με παρατηρεί, στην σκιά που του παρέχει η πλάκα. Γυρίζω απαλά προς τον ροφό, που νομίζει ότι δεν φαίνεται, σημαδεύω και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα δεν κουνιέται καθόλου. Την τραβάω έξω κι έρχεται βαριά έξω ενώ ο 3αρης ροφός (3,400 γρ) από τον σβέρκο και κάτω έχει ασπρίσει!!! Αυτό είναι σημάδι ότι η βέργα του έχει κάνει μεγάλη ζημιά. Είχα αστοχήσει τον εγκέφαλό του για ένα εκατοστό. Τον ανέβασα πάνω χοροπηδώντας πάλι. 

Αυτός κι αν ήταν έκπληξη!!!

Ευχαρίστησα τα Ουράνια και πάλι για το απίστευτο δώρο Τους και ζήτησα συγνώμη από τον ροφό για τον πόνο που του είχα προκαλέσει, όπως κάνω με όλα τα τρόπαια που πιάνω. Ήμουν σίγουρος ότι η πλάκα είχε κι άλλα ωραία θηράματα, αλλά αποφάσισα ότι το ψάρεμα είχε λάβει τέλος για σήμερα. Άλλωστε μου Είχε Δώσει πολλά περισσότερα από ότι περίμενα να πιάσω. 

Τέλος για σήμερα...

Καθώς κολυμπώ για να βγω έξω, πέφτω πάνω σε ένα κοπάδι ψιλής σαρδέλας. Αμέτρητα ψαράκια μεσοπέλαγα, κοντά στην επιφάνεια να δίνουν ένα υπέροχο ασημί φόντο στο βαθύ μπλε. Καθώς τα πλησίασα για να πάρω το πλάνο που ήθελα, έτρεχαν αλλάζοντας σχήμα το κοπάδι, δίνοντας μια εξωπραγματική ομορφιά στο ήδη υπέροχο βαθύ μπλε του Καρπάθιου πελάγους.

Μεσοπέλαγη ομορφιά!!!  

Χάζεψα αυτήν την απαράμιλλη ομορφιά και τράβηξα για τα ρηχά. Εκεί με περίμενε μια ακόμη έκπληξη. Ένα μεγάλο κοπάδι από μικρόψαρα, θα έλεγα πάνω από χίλια ψαράκια μου σταμάτησαν την έξοδο. Κοιτάζοντας πιο επίμονα διαπίστωσα ότι ήταν μικροί λαγοκέφαλοι. 

Το δυσοίωνο μέλλον...

Χάζεψα την ομορφιά αλλά και την μέλλουσα καταστροφή που έπεται στην θάλασσά μας και λέγοντας τους:"Η ισχύς εν τη ενώσει... " βγήκα....

Τέλος για σήμερα...

Translation of the above article.

Title: Black & red fish....

Video & photos : Zacharias Skevofilax.

This year we had the pleasure of hosting my mother's brother, Uncle Nick, and his wife, Hiot, at our home. Along with them Hiot's sister, Moulou, also came. We hadn't seen Uncle Nick and Hiot for several years, so our joy was great. Uncle Nick had even ordered fish, a big fish for dinner. Luckily I caught the leerfish (Lichia amia), see the article before-previous, so everything went well with this matter. (1st Picture: Uncle Nick, Moulou, my parents and Hiot enjoying their breakfast...). The weather was getting pretty rough, so I decided to go to another favourite fishing spot, where the cape would protecting me from the rough weather. However, that way I wouldn't be able to fish the best part that was after the cape. I didn't mind at all, since I had plenty of room to fish. So I was thinking of going for spearfishing at noon. But that morning Hiot asked me when I could take them for a swim. I happily told her: "Let's go...". In half an hour we were at the small harbor called Finiki. There, because of the breakwater, the sea is always calm. It has a nice sandy beach, it's close to home... everything was perfect. We arrived and the girls went for a swim. Because of my later-on dive, I waited for them to finish their swim. I saw Moulu being very numb. Hiot was a veteran, since we had taught her to swim a few years ago. Moulou was almost scared at first. (2nd & 3rd Picture: First attempts... ever...). Then she slowly found her courage, but not much. Hiot showed her how to swim, etc. (4th Picture: Hiot the dolphin, giving swimming lessons!!!). When they finished swimming and we were leaving, I asked how it was, etc. There I heard, to my surprise that it was Moulou's first time ever entering the sea to swim!!! I was left speechless as they say. How many things do we take for granted. On the other hand, where Moulou could go to swim? The Red sea is more than 800 kilometres away from Addis Ababa, the capital of Ethiopia, where she lives. As for the lakes and rivers there, many of them have large crocodiles...We went swimming several times during the week we hosted them. Each time, Moulou seemed more familiar with the sea. As for Hiot...was swimming like a dolphin...

I arrived by car, got dressed and dived in. I swam long enough to avoid the waves. I passed the familiar seaweed beds, and there I saw a beautiful and unexpected surprise. On the short seaweed, there was a beautiful loggerhead turtle ( Caretta caretta) sitting. I dived in and got closer to realise that the turtle was sleeping!!! As soon as I got close to it, it raised its head and looked at me sleepily. (5th Picture: I caught it sleeping!!!). The loggerhead turtle moved a little bit, allowing me to pet it. As soon as I touched it, the loggerhead turtle swam faster, glanced at me, dived deeper and I lost it in the deep blue waters of Karpathos Island. I smiled and greeted her, saying: "I hope we meet again..." I continued swimming, enjoying the freedom and tranquility that the sea offered me, and so I arrived where I wanted to be. At a familiar rock, I approached to see what was happening. I used to find White Sea breams (Diplodus sargus) or lionfish (Pterois volitans) but rarely a dusky grouper (Epinephelus guaza). I lowered the power of the speargun and dived in, curious about what I would encounter. As I approached, I noticed the silhouette of a dusky grouper. The fish was looking into the crack!!! As soon as I got closer, it turned to look at me and I pulled the trigger. The spear shook violently and I rushed to prevent any problems. But it was unnecessary, because the spear had found the dusky grouper in the eye and had almost skewered it. The fish came out of the hole easily, and I was almost dancing in the water. I pulled up the 2.2 kg fish. (6th Picture: The two kilos surprise!!!). Full of joy and thanking the Heavens for Their unexpected gift, I hung it on my buoy. I made several dives, but I didn't see anything I liked. There were quite large and numerous parrotfish, but I didn't bother them, so they kept the fishing place calm. I had reached a good crevice, or cave, where in the past I had caught a 12 kilo dusky grouper. I dived in with the long speargun and looked inside. There was no dusky grouper, but there were large lionfish. Starting with the closest one, so as not to scare the rest, I caught 4 large ones close to a kilo and a smaller one. (7th Picture: One of a kilo!!!). (8th Picture: One more...). I rested for a while and decided to make a quick ambush just before the cape, in case there was a surprise. I dived, ambushed and then crawled to the bottom, as far as the strong waves would allow me. A school of Salema porgy (Sarpa salpa) and Streamlined spinefoot (Siganus argenteus) fled. Among them was a good white sea bream and before it disappeared behind the rocks I pulled the trigger and caught it (550 gr.). (9th Picture: ...and a beautiful white sea bream...). I put it with the rest of the fish and turned towards the calm waters that the cape was providing me.

"Lets rest and let's go see the deep slab that sits on the edge of the cliff..." I said to myself. After I rested and prepared myself psychologically, I took a deep breath and dived in. The slab is at -21 m and has holes almost everywhere that can accommodate big fish. Even the lionfish that I had caught in the past were all over a kilo!!! I dived and went to its right. As I was approaching, I noticed that a nice golden grouper (Epinephelus costae) was ambushing on the left side on the corner of the slab. I changed direction and moved towards the fish. As I approached, a small dusky grouper jumped out to see me and immediately disappeared back into the slab. I continued my course. The golden grouper had turned behind the slab and I couldn't see it anymore, but I knew where it would go to hide. Coming closer, I noticed a good dusky grouper was watching me, in the shadow provided by the slab. I turned gently towards the fish, who thought it was not visible, I aimed and pulled the trigger. The spear didn't move at all. I pulled the spear out and it came out heavily while the 3 kilos dusky grouper (3,400 gr) from the neck down had turned white!!! This was a sign that the spear had done a lot of damage to the fish. I had missed its brain by a centimetre. Dancing again, I reeled in the fish. (10th Picture: This is a real surprise!!!). I thanked the Heavens again for Their incredible gift and apologised to the dusky grouper for the pain I had caused it, as I did with all the trophies I had caught. I was sure that the slab had other nice trophies, but I decided that fishing was over for today. After all, They had given me much more than I expected to catch. (11th Picture: Done for today...). As I was swimming to get out, I stumble upon a school of small sardines (Sardina pilcharduss). Countless small fish in the middle of the sea, close to the surface, providing a beautiful silvery background to the deep blue. As I approached them to get the video shot I wanted, they swam, the entire school was changing shapes, giving an unreal beauty to the already beautiful deep blue of the Carpathian Sea. (12th Picture: Mid-ocean beauty!!!). I stared at this unparalleled beauty and pulled towards the shallows. There another surprise awaited me. A large school of small fish, I would say over a thousand fish, blocked my exit. Looking more intently, I realised that they were small silver-cheeked toadfish (Lagocephalus sceleratus). (13th Picture: The ominous future...). I stared at the beauty but also at the impending disaster that awaits our seas, telling them: "Strength in unity..." and went out...(14th Picture: Done for today..). 

Big fish in very shallow waters (No1)...Μεγάλα ψάρια σε πολύ ρηχά νερα (Νο1)...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Big fish in very shallow waters (No1)...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Επιστροφή στα πάρτια εδάφη, με το μεγάλο project του πατέρα μου ή αλλιώς all weather John, να είναι η αξωτερική, αυτήν την φορά αποθήκη. Όταν έφτασα στο νησί, πέτυχα τους "βοηθούς" του να τοποθετούνε τις μεγάλες ξήλινες πλάκες για οροφή. Μέχρι εδώ όλα καλά. Τα του κήπου πλησίαζαν στο τέλος τους. Πολλές ντομάτες και πολλά κραεμύδια ήταν αυτά που πρόλαβα. Το επόμενο πρωινό, καθώς κοιτάω να δω που είναι ο all weather John, μόνο καρδιακή προσβολή δεν έπαθα. Είναι ανεβασμένος πάνω στην οροφή της αποθήκης, για να βιδώσει τις ξήλινες πλάκες!!! Ζωή να έχει και είναι 92 ετών!!! Μάλιστα καλά διαβάσατε 92 ετών!!! Έχει απίστευτη ενέργεια στο να κατασκευάζει οτιδήποτε και τα φτιάχνει τέλεια, αλλά κάπου ξεχνάει ποσο χρονών είναι. 

"Αν γλιστρήσουν οι πλάκες ή ζαλιστεί και πέσει, να δούμε σε πόσα κομμάτια θα τον μαζεύουμε..." είπα και έτρεξα έξω μην συμβεί κάτι μοιραίο. Ευτυχώς δεν έγινε τίποτα κακό, αλλά αυτό συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες. Ο πατέρας μου έκανε τον Ταρζάν κι εγώ κόντευα να πάθω εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο. 

Ο ΤΑΡΖΆΝ!!!

Δυστυχώς το project αποθήκη δεν είχε τελειώσει μέχρι που έφυγα...Κουράγιο μάνα.... 

Ας γυρίσουμε στα δικά μας. Ο καιρός ξαφνικά έκοψε εντελώς. Από το προηγούμενο απόγευμα άρχιζε να μπονατσάρει κι αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Έτσι λοιπόν χαράματα βρέθηκα να κολυμπώ στον ποιο αγαπημένο μου ρηχό τόπο του νησιού. Είχε βέβαια βουβό κύμα και δεν με άφηνε να πάω στα πολύ ρηχά που ήθελα αλλά δεν με πείραξε καθόλου. Στην πρώτη κιόλας βουτιά, βλέπω ένα κοπάδι σκάρους. Ψάχνω να βρω κάτι άλλο, αλλά δεν υπάρχει. Συγκεντρώνομαι λοιπόν στο να βρω το μεγαλύτερο ψάρι. Μετά από λίγο, βρίσκω τον αρχηγό που είναι ένας κόκκινος σκάρος. Καθώς περνάει από μπροστά μου, του ρίχνω στον σβέρκο. Έτσι έπιασα ένα ψάρι των 900 γρ. Η βέργα τον πέτυχε στον σβέρκο κι αυτός απλά βούλιαξε. Παρατήρησα ότι στην μύτη της βάρκας υπάρχει ένα λέπι του σκάρου, τρυπημένο στη μέση. Τα λέπια του σκάρου είναι τόσο χοντρά, που μου έχει τύχει σε κάποιες μακρινές βολές να μην αφήσουν την βέργα να περάσει και να χαθεί το ψάρι!!! 

Το λέπι δεν βοήθησε και πολύ!!!

Καθώς τακτοποιώ τον σκάρο, η ματιά μου πιάνει μια κίνηση ενός καλού σαργού μέσα σε μια τρύπα. Βουτά και καρτερεύω στην είσοδο την τρύπας. Έχω κρυφτεί ανάμεσα σε δύο πέτρες και περιμένω. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα ο σαργός όλος περιέργεια βγαίνει να δει τι γίνεται κι εγώ του ρίχνω. Πιάνω έτσι το 2ο μου ψάρι που ήταν 600 γρ. 

Βρε καλώς τον..

Τοποθετώ τα ψάρια πάνω στην σημαδούρα και συνεχίζω. Δεν βλέπω κάποιο διαφέρον ψάρι κι αποφασίζω να κάνω ένα καρτέρι κι ότι βγει. Περιμένω κρυμμένος πίσω από κάποια βράχια του βυθού, όταν μετά από λίγο εμφανίζονται κακαρέλοι. Κάποια ψάρια είναι αρκετά μεγάλα. Περιμένω να πλησιάσουν και ρίχνω σε αυτό που θεώρησα ότι είναι το πιο μεγάλο. Ο κακαρέλος προσπάθησε να το σκάσει, αλλά με την βέργα να τον έχει πετύχει στο κέντρο, ήταν σχεδόν αδύνατο. 

...και ο κακαρέλος...

Λίνο πιο κάτω, ένας μεγάλος σκάρος με περιτριγυρίζει. 

"Πας γυρεύοντας φίλε μου..." σκέφτηκα. Ο σκάρος τον χαβά του. Έτσι από την επιφάνεια του έριξα. Η βέργα τον πέτυχε στο στόμα και μετά από λίγο είχα στα χέρια μου τον 2ο σκάρο των 900 γρ!!!. 

Πήγαινε γυρεύοντας...

Συνεχίζοντας βλέπω στο βάθος σαργούς. Βουτάω και κρύβομαι πίσω από έναν μεγάλο βράχο και περιμένω. Οι περισσότεροι σαργοί δεν με πλησίασαν. Ένας όμως έκανε το λάθος. Ήρθε να με δει, νευρικός, έκανε τα γνωστά του ζικ-ζακ και την στιγμή που έστριψε για να φύγει του έριξα. Το ψάρι χάθηκε πίσω από μια πέτρα κι εγώ όρμησα στο ψάρι, μη ξέροντας τι βολή έχω κάνει. Ευτυχώς, γιατί η βέργα είχε πετύχει τον σαργό χαμηλά στην κοιλιά κι αν αργούσα λίγο θα το είχα χάσει. Ήταν ένας σαργός των 550 γρ. 

Να κι ο 2ος σαργός...

Όλος χαρά τον τακτοποιώ και πάω σε ένα μέρος που πάντα κρατάει ψάρια. Είναι μια σπηλιά που από πάνω σκάνε τα κύματα κι αν δεν είναι δυνατά μπορεί να πάρεις κάποιο ψάρι. Στην πρώτη βουτιά δεν έβλεπα την μύτη μου. Μόνο μπουρμπουλήθρες κατάφερα να δω, πολλές μπουρμπουλήθρες. Αυτό έγινε άλλες δύο φορές, αλλά τελικά κατάφερα να πιάσω άλλον ένα σαργό 550 γρ. 

Κρυβόταν πίσω από τις μπουρμπουλήθρες...

Τον κρεμάω στην ζώνη μου και βουτάω λίγο πιο κάτω. Καθώς κρύβομαι στον βυθό, εμφανίζονται μπροστά μου αμέτρητα ψάρια. Ένα κοπάδι με μεσαίους κεφάλους, από πάνω μου έχει ένα κοπάδι με ψιλή σαρδέλα. Γερμανοί και σάλπες τρέχουν πανικόβλητες και τότε εμφανίζονται οι σκάροι. Τα κοπάδια είναι μεγάλα και τότε εμφανίζονται μεγάλοι σκάροι. Σημαδεύω έναν από τους πιο μεγάλους και πιάνω ένα ψάρι του κιλού. 

Να και ένας του κιλού!!!

Όλη την ώρα που τακτοποιούσα το ψάρι και το ψαροντούφεκο, μια καλή πίγκα με παρατηρεί. Οπλίζω όσο πιο γρήγορα μπορώ και βουτάω. Το ψάρι είναι στην θέση του και το περιτριγυρίζουν σκάροι. Κάποια στιγμή κάνει να στρίψει και του ρίχνω. Η βέργα πετυχαίνει ψηλά και η πίγκα προσπαθεί μάταια να ξεφύγει. Ορμάω πάνω της και την πιάνω. Είναι ένα ψάρι κοντά στα δύο κιλά. (1,8 κ). 

Η αξιότιμη πίγκα!!!

Καθώς αρχίζω να γυρίζω πίσω, παρατηρώ ένα πολύ μεγάλο κοπάδι από ψιλή σαρδέλα να δίνει ένα απίστευτο ασημί χρώμα στο γαλάζιο νερό. Χάζεψα για λίγο αυτήν την αναπάντεχη ομορφιά και συνέχισα την επιστροφή μου. 

Ομορφιά!!!

Σε ένα ακόμη καρτέρι, με περιτριγυρίζουν πάλι πολλά ψάρια. Οι σκάροι είναι μεγάλοι, αλλά αποφάσισα να μην πιάσω κάποιον στο συγκεκριμένο καρτέρι. Ευτυχώς άκουσα το ένστικτο μου. Από τα δεξιά μου και μέσα στην θολούρα, μου ήρθαν μεγάλοι σαργοί. Την ώρα που τους παίρνω χαμπάρι, ο πιο κοντινός μεγάλος σαργός στρίβει για να φύγει. Προλαβαίνω και του ρίχνω. Το ψάρι πέφτει στον βυθό. Όλος απορία τον πιάνω και διαπιστώνω ότι η βέργα τον έχει περάσει σουβλάκι βγαίνοντας διαγώνια από το απέναντι μάγουλο. Χαρούμενος τραβάω το ψάρι κοντά μου και διαπιστώνω ότι πράγματι είναι ένας πολύ μεγάλος σαργός(1,200 γρ).

Ο μεγάλος της ημέρας!!!

"Αυτός μάλιστα.... Πάμε να βγούμε..." είπα στον εαυτό μου, ευχαριστώντας τα Ουράνια για το απίστευτο δώρο Τους. Είχα πολλά χρόνια να πιάσω τόσο μεγάλο σαργό. Στο επόμενο καρτέρι, έρχονται διάφορα ψάρια. Όμως ένας μεγάλος κέφαλος τράβηξε την προσοχή μου. Το προπορευόμενο ψάρι είναι πολύ κοντά και σίγουρος για το αποτέλεσμα πάτησα την σκανδάλη και φυσικά αστόχησα.!!!

"Καλά να πάθεις γιατί πήρες δεδομένο το αποτέλεσμα...κι αστόχησες..." τα έψαλα ένα χεράκι στον εαυτό μου. Όχι γιατί αστόχησα, αλλά γιατί το πήρα δεδομένο... Λίγο πριν βγω, ένας μεγάλος σκάρος παίζει με την τύχη του. Κολυμπάει μπροστά μου και γυρίζει να με κοιτάξει. Αλλάζω κατεύθυνση, το ίδιο κάνει κι αυτός. Του ρίχνω στο κεφάλι και πιάνω έναν κόκκινο σκάρο των 900 γρ. 

Είχε τάσεις αυτοκτονίας...

Την ώρα που πάω να βγω, ένας καλός σαργός στέκεται ανάμεσα στα βράχια. Χωρίς πολλές σκέψεις το ρίχνω μια κάθετη βολή και πιάνω ένα ψάρι των 500 γρ και βγήκα. 

Πιάστηκε στον ύπνο...

Όλα μαζί...

Τα τακτοποίησα όλα και πήγα στο σπίτι, όπου αφού τελείωσαν οι χαρές και τα πανηγύρια, βγήκαν οι απαραίτητες φωτό....

Τέλος για σήμερα...

Translation of the above article.

Title: Big fish in very shallow waters (No1)...

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

Back to the home grounds, with my father's big project, known as all weather John, being the outdoor warehouse. When I arrived on the island, I saw his "helpers" installing the large wooden roof slabs. So far so good. The garden was nearing its summer end. The last veggies that I saw, was a lot of tomatoes and onions. The next morning, as I was looking to see where all-weather John was, I almost got a heart attack. He was up on the roof of the warehouse, screwing the wooden boards!!! I hope he lives many more years, being 92 years old!!! Yes, that's right, 92 years old!!! He has incredible energy in building anything and he makes it perfect, but somewhere he forgets how old he is. 

"If the wooden boards slip or he gets dizzy and falls, let's see how in many pieces we can pick him up..." I said and rushed outside so nothing bad would happen. Luckily nothing bad happened, but this continued for the next few days. My father was acting like Tarzan and I was close having a stroke or heart attack. (1st Picture: Tarzan!!!). Unfortunately the warehouse project wasn't finished by the time I left... Keep-it-up mom....

Let's go back to our own business. The weather suddenly became calm. Since the previous afternoon the weather was calming down and that got me thinking. So at dawn I found myself swimming in my favourite shallow spot of the island. Of course, there were windless waves and they wouldn't let me go to the very shallows that I wanted, but it didn't bother me at all. On my very first dive, I saw a school of parrotfish (Sparisoma cretense). I was looking for something else, but there wasn't any. So I focused on finding the biggest fish. After a while, I found the leader, which was a red parrotfish. As it passed in front, I shot it at its neck. This was how I caught a 900 gr fish. The spear hit it on the neck and it simply sank. I noticed that on the tip of the spear there was a fish scale of the parrotfish pierced in the middle. The scales of the parrotfish are so thick that it had happened to me on some long shots that they did not let the spear to pass through and the fish was lost!!! (2nd Picture: The fish scale didn't help much!!!). While I was arranging the fish, my eyes caught a movement of a good white sea bream (Diplodus sargus) in a hole. I dived and I waited at the entrance of the hole. I hid between two stones and waited. After a few seconds the white sea bream, full of curiosity, came out to see what was happening and I shot it. That was how I caught my 2nd fish, which was 600 gr. (3rd Picture: Wellcome...). I placed the fish on the buoy and continued. I did't see any fish of interest and decided to dive and see what would come up. I waited hidden behind some rocks on the bottom, when after a while some two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) appeared. Some of the fish were quite big. I waited for them to come closer and shot what I thought was the biggest one. The two-banded sea bream tried to escape, but with the spear found it in the center, it was almost impossible to free itself.                        (4th Picture: Here is the two-banded sea bream...). A little further down, a large parrotfish was swimming around me.

"You are looking for trouble, my friend..." I thought. The parrotfish was still swimming close-by. So I shot it from the surface. The spear hit it in the mouth and after a while I had the 2nd 900 gr parrotfish in my hands!!!. (5th Picture: It was looking for trouble...). Continuing on, I saw white sea breams in the background. I dived and hid behind a large rock and waited. Most of the white sea breams did not approach me. But one made the mistake. It came to see me, nervous, did its familiar zig-zags and the moment it turned to leave, I pulled the trigger. The fish disappeared behind a rock and I rushed at the fish, not knowing how successful my shot was. Thank God for my rushing, because the rod had found the white sea bream low in the belly and if I had been a little late, I would have lost it. It was a 550 gr. fish. (6th Picture: Here is the 2nd white sea bream...). I happily tidy it up and swam to a place that always holds fish. It's a cave with waves crashing above it and if they're not too strong you might catch a fish. On my first dive I couldn't see my nose, as they say. I only managed to see bubbles, lots of bubbles. This happened two more times, but I finally managed to catch another 550 gr white sea bream. (7th Picture: It was hiding behind the bubbles...). I hang it on my belt and dived a little further down. As I hid on the seabed, countless fish appeared in front of me. A school of medium-sized grey mullets (Mugil cephalus), above me was a school of small sardines (Sardina pilcharduss). Dusky spinefoot (Siganus sp.) and Salema porgy (Sarpa salpa)  ran in panic and then the parrotfish appeared. The schools were large and then big parrotfish appeared. I aimed one of the biggest ones and finally caught one, which one kilo in weight. (8th Picture: One who was a kilo!!!). While I was arranging the fish and then the speargun, a good mottled grouper (Mycteroperca ruby) was watching me. I armed the speargun as quickly as I could and dived in. The fish was still there and was surrounded by parrotfish. At one point it turned and I shot it. The spear found its target high in its back and the mottled grouper tried in vain to escape. I rushed at it and caught it. It was about two kilos. (1.8 kg). (9th Picture: The honourable mottled grouper!!!). As I started my way back, I noticed a very large school of small sardines giving an incredible silver colour to the blue waters. I stared at this unexpected beauty for a while and continued my return. (10th Picture: Beauty!!!). In another ambush, I was surrounded by many fish ones more. The parrotfish were big, but I decided not to catch any. Luckily I listened to my instinct. From my right and in the blurry waters, big white sea breams appeared. As I took notice of them, the closest big white sea bream turned to leave. Immediately, I aimed and pulled the trigger. The fish fell on the seafloor. Amazed, I caught it and realised that the spear has skewered it, coming out diagonally from the opposite cheek. I happily pulled the fish closer to me and realised that it was indeed a very large white sea bream (1,200 gr). (11th Picture: The biggest one of the day!!!). 

"This is the one.... Let's go out..." I said to myself, thanking the Heavens for Their incredible gift. It had been many years since I caught such a big white sea bream. In the next ambush, various fish were coming. But a large grey mullet caught my attention. The leading fish was very close and confident of the outcome I pulled the trigger and of course I missed.!!! 

"This is what happens when you take the outcome for granted... you miss..." I said to myself. Not because I didn't catch the mullet, but because I took it for granted... Just before I got out, a large parrotfish was playing with its luck. It was swimming in front of me and turned to look at me. I changed direction to avoid it, it did not. So, I shot it at the head and caught a 900 gr red parrotfish.              (12th Picture: It had suicidal tendencies...). As I was about to go out, a good-sized white sea bream was standing between the rocks. Without much thought, I shot it vertically and caught a 500 gr fish and got out. (13th Picture: Caught asleep...). (14th Picture: All the fish together ...). I got everything sorted out and went home, where after the joys and festivities were over, the necessary photos were taken....(15th Picture: Done for today...).