You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: Spearfishing in clear and murky waters #2.
Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ
1η μέρα, απόγευμα...
Αποφάσισα να ψαρέψω με το ίδιο μοτίβο, όπως το τελευταίο μου ψάρεμα. ( Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο). Απογευματινό σε καθαρά νερά και την επομένη το πρωί στα γνωστά θολά. Μόνο που αυτήν την φορά θα ξεκινούσα από εκεί που είχα τελειώσει το ψάρεμα (την προηγούμενη φορά), για να ψαρέψω και το υπόλοιπο μέρος. Έτσι λοιπόν λίγο μετά το μεσημέρι, βρέθηκα να ντύνομαι στο σημείο που είχα σχεδιάσει. Με το που βούτηξα, είδα μια νεκρή πράσινη χειλού ανάμεσα στα βράχια. Βούτηξα να δω από κοντά τι είχε συμβεί.
 |
| Το άτυχο ψαράκι... |
Το κακόμοιρο ψαράκι είχε πιαστεί σε ένα αγκίστρι, αφού είχε φάει το δόλωμα. Η πετονιά είχε μπερδευτεί στα βράχια με συνέπεια η χειλού να πεθάνει. Στεναχωρήθηκα και προχώρησα. Συνάντησα μια σάρπα κοντά στην επιφάνεια. Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο ψάρι με την προηγούμενη φορά. Το πλησίασα και τελικά το έπιασα με το χέρι και το άφησα, αν και δεν μου φαίνεται να έχει καλό τέλος.
 |
| Το καημένο έχει κάποιο πρόβλημα... |
Ξεκίνησα τα συρτά καρτέρια. Σε ένα από αυτά, ενώ έχω συρθεί και με κρύβει ένας βράχος, αντιλαμβάνομαι ότι αριστερά μου υπάρχουν τρεις καλοί σαργοί. Τα ψάρια στέκονται μακριά. Ένας άλλος σαργός έρχεται να με δει. Στρίβει απότομα για να κάνει έναν κύκλο και με πλησιάζει πάλι νευρικά. Κάνει το γνωστά νευρικά ζικ-ζακ, για να περάσει από μπροστά, δίνοντάς μου μεγάλο στόχο. Σημάδεψα και του έριξα. Μάταια πάλευε ο καημένος να ξεφύγει. Η βέργα τον είχε πετύχει πολύ ψηλά στην πλάτη, χωρίς να του κάνει μεγάλη ζημιά.
 |
| Ο 1ος και μεγαλύτερος.... |
Όταν συνειδητοποίησα την βολή όρμηξα και τον έπιασα. Ήταν 430 γρ. Συνεχίζοντας, σε ένα κόψιμο του βυθού, αντιλαμβάνομαι έναν άλλο καλό σαργό. Βουτάω και σέρνομαι. Το ψάρι με παίρνει χαμπάρι και χάνετε στο μπλε. Ενώ ετοιμάζομαι για ανάδυση, ένας εξίσου καλός σαργός εμφανίζεται από τα αριστερά μου. Γυρίζω απαλά το ψαροντούφεκο και την τελευταία στιγμή πριν στρίψει πατάω την σκανδάλη. Η βέργα τον πετυχαίνει πλάγια και ο σαργός ξεκινάει έναν ξέφρενο ρυθμό κολύμβησης προσπαθώντας να απαλλαγεί από την βέργα. Μάταια όμως κι έτσι έπιασα έναν ακόμη 400αρη σαργό.
 |
| Ο 2ος και λίγο μικρότερος... |
Καθώς τακτοποιώ τον σαργό αντιλαμβάνομαι την παρουσία ενός καλού χταποδιού κάτω από τα πέδιλά μου. Αν είχα περάσει πέντε μέτρα πιο μακρυά δεν θα το είχα δει. Το χταπόδι έχει κολλήσει στα πλάγια ενός βράχου και παραλλαγμένο περιμένει. Εύκολος στόχος. Σημαδεύω ανάμεσα στα μάτια και του ρίχνω. Γέμισε μελάνια η περιοχή κι εγώ βούτηξα και εύκολα το ξεκόλλησα από τον βράχο.
 |
| Ο δίκιλος μεζές... |
Ήταν 1,900 γρ. Έχω όμως φτάσει στο τέλος του ρηχού ψαρότοπου. Απ΄εδώ και πέρα αρχίζουν τα πολύ βαθειά. Μόνος δεν μου κάνει κέφι να ψαρεύω μετά τα -30μ. Έτσι αποφάσισα μιας και είχα υπόψην το μέρος, να έχω στην σημαδούρα μου το πολύ μεγάλο ψαροντούφεκο. Θα έκανα μερικά καρτέρια λίγο πιο βαθειά και θα έφευγα. Έβγαλα και το βαρίδι της πλάτης και βούτηξα. Στα πρώτα δυο καρτέρια δεν είδα τίποτε. Όμως τα μικρόψαρα ήταν τρομαγμένα. Έτσι αποφάσισα να κάνω ένα ακόμη καρτέρι. Βουτάω με το που προσγειώθηκα στον βυθό τα μικρόψαρα, κυρίως καλόγριες, ήρθαν καταπάνω μου, σημάδι ότι πλησιάζει κάποιος κυνηγός. Όντως μετά από λίγο εμφανίστηκαν τρία ασπροποσάφριδα. Όρμησαν, κοντοστάθηκαν όταν με πήραν χαμπάρι και την ώρα που ετοιμάζονταν να φύγουν, έκανα έναν θόρυβο. Περίεργα γύρισαν και την ώρα που το πρώτο περνούσε μπροστά μου του έριξα. Η βέργα βρήκε τον στόχο της χαμηλά στην κοιλιά. Το ψάρι άρχισε να κάνει ζίκ-ζακ, απότομες στροφές, άλλαζε κατεύθυνση σε δευτερόλεπτα. Εγώ απλά περίμενα πότε μαζεύοντας και πότε αφήνοντας το σχοινί του ψαροντούφεκου. Με τα πολλά και με την ψυχή στην Κούλουρη, κατάφερα να το πάρω στα χέρια μου.
 |
| Να κι ο κυνηγός... |
Ήταν 1,100 γρ. αποφάσισα να γυρίσω και να τελειώσω το ψάρεμά μου. Με το που γυρίζω για να φύγω, το βλέμμα μου πιάνει κάτι να κάθεται δίπλα στον γκρεμό. Μια μικρή Καρέτα-καρέτα έχει αράξει και με παρατηρεί. Βουτάω πάνω της. Είναι πανέμορφη. Το καύκαλό της γυαλίζει και είναι ολοκαίνουργιο. Είναι όντως πανέμορφη. Όταν την πλησίασα αρκετά, εξαφανίστηκε προς το μπλε με μεγάλη ταχύτητα.
 |
| Μικρή γυαλιστερή ομορφιά!!! |
"Μια χαρά τα πήγαμε σήμερα...με ωραίες εμπειρίες Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και βγήκα. Τακτοποίησα τα ψάρια και αφού άλλαξα, οδήγησα αρκετά χιλιόμετρα για να φτάσω στο σημείο που ήθελα να βουτήξω την επομένη το πρωί. Εκεί την έπεσα στους υπέροχους μεζέδες της Σταυρούλας. Ο Μορφέας ήρθε γρήγορα και με πήρε στην αγκαλιά του μέσα στην ζέστη του υπνόσακού μου...
2η μέτρα χαράματα...
Ξύπνησα χαράματα. Υπήρχε πολύ συννεφιά και το βοριαδάκι ήταν απαλό. Αποφάσισα να πάω στην εγκαταλελημένη πλατφόρμα και να συνεχίσω από εκεί που είχα σταματήσει την προηγούμενη φορά. Τα νερά θολά ως συνήθως αλλά λόγω της συννεφιάς είναι και σκοτεινά σήμερα. Καθώς πλησιάζω την πλατφόρμα, ο απαλός βοριάς έχει σπρώξει αμέτρητα μεδουσοειδή προς την κατεύθυνσή που πάω. Είναι παντού κι αμέτρητα.
 |
| Ήταν παντού!!! |
Αφού κολύμπησα αρκετά μπήκα κάτω από την πλατφόρμα. Έκανα αρκετά καρτέρια. Υπήρχαν πολλοί-πάρα πολλοί και ευμεγέθης κέφαλοι. Τα ψάρια έρχονται από παντού και με προσπερνάνε. Εγώ απτόητος, απλά τα θαυμάζω.
"Δεν ήρθαμε για κεφάλους εδώ Ζάχο ..." υπενθύμισα στον εαυτό μου. Σε ένα από τα καρτέρια, ενώ υπάρχουν κέφαλοι τριγύρω, αντιλαμβάνομαι ένα καλό γοφάρι. Το ψάρι ετοιμάζεται να φύγει και την ώρα που πατάω την σκανδάλη, τα δίνει όλα και το έχασα.
"Άργησες..." είπα κοφτά στον εαυτό μου. Προσπαθώντας να σιγουρέψω το ψάρι, άργησα και με πήρε χαμπάρι και το έχασα.
"Δεν πειράζει...συνεχίζουμε..." σκέφτηκα. Έκανα πολλά καρτέρια, αλλά δεν είδα τίποτε άλλο εκτός από τους κεφάλους. Έφυγα από την πλατφόρμα και συνέχισα τα καρτέρια μου. Σε ένα από καρτέρια ήρθαν μερικοί κέφαλοι. Αφού βεβαιώθηκα ότι δεν τους ακολουθούσε κάτι μεγαλύτερο, σημάδεψα και έπιασα έναν από τους πιο μεγάλους, που ήταν του κιλού.
 |
| Να κι ο κέφαλος... |
Συνεχίζοντας τα καρτέρια μου μέσα στην σκοτεινιά, διακρίνω την σιλουέτα ενός κεφάλου. Παρατηρώντας τον κέφαλο καθώς περνούσε, αντιλαμβάνομαι ότι τον ακολουθεί ένα μεγάλο λαβράκι. Μέχρι να το συνειδητοποιήσω, το λαβράκι έχει περάσει από μπροστά μου κι ετοιμάζεται να χαθεί μέσα στην θολούρα. Ενστικτωδώς σημαδεύω και πατάω την σκανδάλη. Το λαβράκι χάνεται στα θολά νερά, αλλά μαζί του ξετυλίγεται και το μουλινέ το οποίο σχεδόν σφυρίζει από την ταχύτητα. Εγώ μην ξέροντας τι βολή έχω κάνει, ακολουθώ και πόδας το ψάρι μέχρι να κουραστεί, χωρίς να του αντιστέκομαι. Με τα πολλά το παίρνω στα χέρια μου.
 |
| Επιτέλους!!! Αυτό μάλιστα!!! |
Βλέποντας την βολή μου, τα έχασα. Ήθελε να μου το Δώσει το λαβράκι. Τέτοια κακή βολή και να κρατηθεί ένα τόσο μεγάλο ψάρι???!!! Το ψάρι κρατιόταν πάνω στην βέργα από μια πετσούλα. Ήταν 3,2 κιλά!!! Έχοντας το στην αγκαλιά μου βγήκα χωρίς να ψαρέψω άλλο κι ας είχα πολύ χρόνο στην διάθεση μου. Βγήκα, έβγαλα τις φωτό που ήθελα, χωρίς να με δει κανείς και καθάρισα τα ψάρια. Την ώρα που ετοιμαζόμουν να φύγω, η ματιά μου έπιασε κάτι υπέροχο. Ανάμεσα στις πέτρες είχε φυτρώσει ένα κίτρινο λουλουδάκι!!!
 |
| Τέλος για σήμερα.. |
"Το μεγαλείο της Φύσης!!!" σκέφτηκα. Η ομορφιά είναι απλωμένη παντού, αρκεί να κοιτάξει κανείς προς την σωστή κατεύθυνση. Και πόσες τέτοιες ομορφιές δεν προσπερνάμε καθημερινός χωρίς να πάρουμε χαμπάρι, χάνοντας έτσι την ουσία στο τι θα πει Ζωή!!!
Translation of the above article.
Title: Spearfishing in clear and murky waters #2.
Video & photos : Zacharias Skevofilax.
I decided to fish with the same pattern as my last fishing expedition. (Read the previous article). Afternoon in clear waters and the next morning in the familiar cloudy waters. Only this time I would start from where I had finished my previous spearfishing expedition. By doing so, I would fish the rest of it. So in the afternoon, I found myself getting dressed at the spot I had planned. As soon as I dived, I saw a dead ocellated wrasse (Symphodus ocellatus) among the rocks. I dived in to see up close what had happened. The poor little fish had been caught on a hook after eating the bait. (1st Picture: The unlucky one...). The fishing line had being tangled in the rocks, causing the ocellated wrasse to die. I felt sorry for the little fish and moved on. I encountered a Salema porgy (Sarpa salpa) near the surface. I didn't know if it was the same fish as last time. I approached it and finally grabbed it with my hand and let it go, although it didn't seem that it would end-up well. (2nd Picture: The poor thing has problems...). I started the crawling ambushes. In one of them, while I had crawled and I was hidden by a rock, I realised that there were three good white sea bream (Diplodus sargus) to my left. The fish stayed far away. Another white sea bream came closer to see me. It turned sharply, made a circle and nervously approached me again. It did the familiar nervous zig-zags to pass in front, providing me with a big target. I took aim and shot it. The poor fish struggled in vain to escape. The spear had hit it very high in the back without doing much damage. (3rd Picture: The 1st and biggest...). When I realised the outcome of my shot, I rushed and grabbed it. It was 430 gr. Continuing on, in an underwater cliff, I spotted another good white sea bream. I dived and crawled. The fish realised my presence and I lost it in the blue. As I was preparing to emerge, an equally good white sea bream appeared from my left. I gently turned the speargun and at the last moment before it swam away, I pulled the trigger. The spear found the fish in the side and the white sea bream started a frantic swimming trying to get rid of the spear. But in vain, so I caught another 400 gr white sea bream. (4th Picture: The 2nd one and a bit smaller...). As I was arranging the white sea bream I become aware of the presence of a good common octopus (Octopus vulgaris) under my fins. If I had gone five meters further I would not have seen it. The octopus was stuck on the side of a rock and waited. Easy target. I aimed between its eyes and shot it. Ink filled the area and I dived in and easily got it off the rock. (5th Picture: The two kilos delicacy...). It was 1,900 gr. But I have reached the end of the shallow fishing ground. From here onwards the very deep began. Alone, I didn't want to dive fishing below -30m. So I decided, since I knew the place, I carried on my buoy, the very large speargun. I was planning to do a couple of ambushes a little deeper and then leave. I also removed the back weight and dived. In the first two ambushes I saw nothing. But the bait fish were scared. So I decided for another ambush. I dived as soon as I landed on the bottom the bait fish, mostly black Damselfish (Chromis chromis), came at me, a sign that a predator was approaching. Indeed, after a while, three Bigeye trevally (Caranx sexfasciatus) appeared. They rushed in, stopped, when they realised my presence, they turned to leave, I made a noise. They turned around strangely and when the first one was passing in front of me, I shot it. The spear found its target low in the abdomen. The fish started zig-zagging, doing sharp turns, changing direction in seconds. I just waited, sometimes reeling in and sometimes letting go of the speargun line. After some minutes of agony, I managed to get it in my hands. (6th Picture: The predator is caught...). It was 1,100 gr. I decided to turn around and finish my fishing. As I turned to leave, my eyes caught something sitting by the underwater cliff. A little loggerhead turtle (Caretta-caretta) was relaxing and was watching me. I dived close to it. It was gorgeous. Its shell was shiny and brand new. It was indeed beautiful. When I got close enough, this beauty disappeared into the blue at high speed. (7th Picture: Little shiny beauty!!!).
"We did well today... collecting nice experiences too, Zac..." I said to myself and went out. I arranged the fish and after changing, drove several kilometres to reach the spot where I wanted to dive the next morning. There I devoured the wonderful delicacies of Stavroula. Morpheus came quickly and took me in his arms in the warmth of my sleeping bag...
Next day at dawn..
I woke up early at down. It was very cloudy and a north wind breeze was blowing. I decided to go to the abandoned platform and continued where I left off last time. The waters were murky as usual but due to the clouds covering the chosen fishing spot, the sea seemed darker today. As I was approaching the platform, the soft northerly winds had pushed countless Warty comb jelly also known as sea walnut (Mnemiopsis leidyi) in my direction. They were everywhere and infinite in numbers. (8th Picture: They were everywhere!!!). I went under the platform and did a lot of ambushes. There were many, many, and large grey mullets (Mugil cephalus). Fish come from everywhere and pass by me. Undaunted, I just admire them.
"We didn't come here for grey mullets Zac..." I reminded myself. In one of the ambushes, while there were mullets around, I spotted a good bluefish (Temnodom saltator). The fish was getting ready to swim away and by the time I pulled the trigger, it hit its tail violently and I missed it.
"Too late..." I said to myself. Trying to be sure for the shot, I was too late and the bluefish realised my presence and disappeared the time I was pulling the trigger.
"Never mind... let's continue..." I thought. I did a lot of ambushing, but saw nothing else but grey mullets. I left the platform and continued with my ambushes. Grey mullets came my way in one of them. After making sure they weren't being followed by anything bigger, I aimed and caught one of the bigger ones, which was of a kilo. (9th Picture: The grey mullet is caught...). Continuing my ambushes in the darkness, I barely saw the silhouette of a grey mullet. Watching the mullet as it passed by, I realised that it was being followed by a large sea bass (Dicentrarchus labrax). Before I know it, the bass had passed in front of me and was about to disappear into the murky waters. Instinctively I aimed and pulled the trigger. The sea bass disappeared in the murky waters, but along with the unwinding of the reel, which almost whistles from the unwinding speed of the rope. Not knowing how good was my shot, I followed the fish until it got tired, without resisting at all. After some time, that looked aeons, I had it in my arms. (10th Picture: At last!!! Now we are talking!!!). Seeing my shot, I was speechless. Heavens wanted to give me this sea bass. Such a bad shot and to keep such a big fish??? The fish was held on the spear by the skin of its back. It was 3.2 kilos!!! With it in my arms I went out without fishing any more even though I had a lot of time at my disposal. I went out, took the photos I wanted, without being seen and I cleaned the fish. As I was about to leave, something wonderful caught my eye. A yellow flower had grown among the stones of the beach!!! (11th Picture: Done or today!!!). (12th Picture: NC !!!).
"The majesty of Nature!!!" I thought. Beauty is spread everywhere, as long as one looks in the right direction. How many times everyday we pass by such beauties without noticing them, thus losing the essence of what Life means!!!
