Δευτέρα 20 Μαΐου 2024

Το γοφάρι, το λαβράκι και η μεγάλη σουπιά.... The bluefish, the sea bass and the big common cuttlefish....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: The bluefish, the sea bass and the big common cuttlefish....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

1h μέρα. 
Αποφάσισα τα δύο τελευταία ψαρέματα πριν την απαγόρευση του Μαίου να τα κάνω διπλά. Έτσι λοιπόν έφυγα νωρίς το απόγευμα για έναν μακρινό και αγαπημένο ψαρότοπο. Το βράδυ θα κοιμόμουν εκεί και μετά πρωί-πρωί μια βουτιά μερικές ώρες και πάλι πίσω στην Αθήνα. Όταν έφτασα, διαπίστωσα ότι αυτήν την φορά το μετεωρολογικό δελτίο είχε πέσει έξω. Αντί ελαφρύ βοριά, είχε έναν μέτριο νοτιοδυτικό άνεμο. Τα είχε κάνει όλα λάσπη. Οδήγησα ακόμη πιο μακριά, μέχρι να βρω ένα μέρος που θα ήταν λιγότερο θολό. Με τα πολλά, σε μια στροφή υπήρχε ένα μέρος όπου κάπως έκοβε τον καιρό και η θολούρα ήταν κάπως ανεκτή!!! Δεν είχα και πολλές επιλογές. Ντύθηκα και βούτηξα. Η θάλασσα πολύ θολή, απογοητευτικά θολή θα έλεγα. 
"Κουράγιο Ζάχο, κουράγιο..." είπα στον εαυτό μου και βούτηξα. Σε διάφορα μέρη την θολούρα την έκοβες με το μαχαίρι. Δεν έβλεπα ούτε την μύτη μου. Ανοίχτηκα και κάπως έστρωσε η κατάσταση. Εδώ μπορούσα να δω περίπου ένα μέτρο!!
Λίγο πιο κάτω ενώ ο καιρός δείχνει να αγριεύει λιγάκι, μου ήρθε ένας καλός κέφαλος. Περιμένω λίγο μήπως τον ακολουθεί κάτι καλύτερο... Τελευταία στιγμή πριν τον χάσω του ρίχνω και πιάνω ένα ψάρι 1,5 κιλών. 
Ο μεγάλος των 1,5 κιλών...
Στο αμέσως επόμενο καρτέρι μου έρχονται 3-4 κέφαλοι. Ο προπορευόμενος φαίνεται να είναι ο μεγαλύτερος και του ρίχνω. Γίνεται μια μικρή μάχη και πιάνω τον 2ο που είναι 1,3 κιλά. 
Ο 2ος των 1,3 κιλών...
Τον τακτοποιώ στην σημαδούρα και βουτάω. Στην επόμενη βουτιά μου εμφανίζονται άλλοι 5 κέφαλοι. Τα ψάρια σκορπίζουν και με αποσυντονίζουν. Έτσι μόλις αποφάσισα να ρίξω, αστόχησα. Οπλίζω όσο πιο γρήγορα μπορώ και βουτάω. Μετά από λίγο τέρμα αριστερά μου εμφανίζονται άλλα 3 ψάρια. Γυρίζω γρήγορα το ψαροντούφεκο και ρίχνω στον προπορευόμενο κέφαλο. Η βολή είναι χαμηλά στην κοιλιά του. Δεν κοντράρω το ψάρι για να μην το χάσω και μετά από λίγο το έχω στα χέρια μου. Είναι 1,1 κιλά. 
3ος και μικρότερος (1,1 κιλά)...
"Φτάνει με τους κεφάλους σήμερα Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου. Θα πρέπει να διαβάζουν τις σκέψεις μας, μάλλον... Στο επόμενο καρτέρι, ένα ολόκληρο κοπάδι από κεφάλους μου ήρθε. Τα ψάρια ήταν καμία δεκάρια, κιλήσια και υπήρχαν και κάποια λαβράκια του ιδίου μεγέθους. Με προσπέρασαν από τα δεξιά μου, για να στρίψουν όλα μαζί και να έρθουν από τα αριστερά μου και μετά όλα μαζί από τα δεξιά πάλι!!!
"Ούτε παρέλαση να έκαναν... Δοκιμάζουν την υπομονή μου..." σκέφτηκα αλλά δεν πάτησα την σκανδάλη. Μετά από μερικά καρτέρια σύρθηκα στον βυθό σε κάτι που υπήρχε και ήταν ακουμπισμένο πάνω στην λάσπη. Ήταν ένας χοντρός κορμός δένδρου. Καθώς σταμάτησα να κουνιέμαι, εμφανίζεται μπροστά μου ένα μικρό γοφάρι. Αν έσπρωχνα το ψαροντούφεκο θα το είχα ακουμπήσει. Μου έριξε μια γρήγορη ματιά και έστριψε απότομα και χάθηκε στην θολούρα. 
Το μικρό αλλά περίεργο γοφάρι...
"Να τα πούμε σε κανένα χρόνο...αν θέλεις...φίλε μου.." του είπα και αναδύθηκα.  Αποφάσισα να φύγω και να βγω τελειώνοντας  το σημερινό ψάρεμα. 
Εκεί λοιπόν που κολυμπάω κοιτάζοντας δεξιά-αριστερά, από κάτω μου περνάει ένα καλό γοφάρι. Χωρίς καν να βουτήξω, σημαδεύω όσο καλύτερα μπορώ και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει τον κυνηγό στον σβέρκο κι αρχίζει μια μάχη. Μετά από μερικά λεπτά έχω στην αγκαλιά μου το υπέροχο γοφάρι των 2 κιλών. Με την ταχύτητα που εξελίχθηκε το γεγονός δεν υπάρχει το βίντεο της βολής. 
Αυτό μάλιστα!!!!
Χαρές, πανηγύρια, Ευχαριστίες στα Ουράνια για το αναπάντεχο δώρο Τους. Τότε τελείωσε και το σημερινό ψάρεμα, ή έτσι νόμιζα εγώ. Λίγο πριν βγω, σε βάθος το πολύ ενός μέτρου, υπάρχει μια μεγάλη σουπιά που μου κρύβεται μέσα σε μια γνωστή στοά. Το λάθος της ήταν που καθόταν έξω και την είδα. Χαμήλωσα την δύναμη του ψαροντούφεκου και πλησίασα. Προσπαθώντας να έχω σίγουρη βολή, φαίνεται η κάμερα χτύπησε σε μια πέτρα και έγειρε μπροστά, χωρίς να το καταλάβω. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην φαίνεται  τόσο καλό όσο θα ήθελα τα πλάνα νου. Έπιασα την σουπιά, που κατόπιν αποδείχτηκε ότι ήταν 1,1 κιλά. Είναι η μεγαλύτερη του έχω πιάσει ποτέ.!!! 
Είναι η μεγαλύτερη σουπιά.που έχω πιάσει μέχρι σήμερα (1,100 γρ)!!!
Την τακτοποιώ κι ενώ πάω να βγω, βλέπω άλλες δύο σουπιές να τσακώνονται. Δεν ήταν ζευγάρωμα, γιατί ξέρω πως ζευγαρώνουν. Αυτές μάλλον τσακωνόντουσαν για το πια από τις δύο θα έπαιρνε την πιο καλή θέση για να πιάσει το επόμενο δείπνο. Σημαδεύω όσο πιο καλά μπορώ και ρίχνω. Χτυπάω και τις δύο, αλλά πάνω στην πάλη, η κοντινή ξεψάρισε και την έχασα. Γέμισε ο κόσμος μελάνια κι εγώ βγήκα με μια ακόμη σουπιά. Ήταν 600 γρ. 

Να και η άλλη...



Τέλος για σήμερα!!!

Έβγαλα τις φωτό που ήθελα, καθάρισα τα ψάρια και της έπεσα στους μεζέδες της Σταυρούλας. Χωρίς να το πολύ-καταλάβω με πήρε ένας γλυκός ύπνος μέσα στον υπνόσακο μου.
2η μέρα.
Το χάραμα με βρήκε να φοράω την βρεγμένη στολή μου, με το ελαφρύ βοριαδάκι να μου κάνει παρέα. Στο πρώτο μου καρτέρι προσγειώθηκα δίπλα σε μια μαύρη ανεμώνη του βυθού. Ένα υπέροχο μεν αλλά επικίνδυνο δε πλάσμα. Την στεναχώρησα λιγάκι, καθώς με την ασφάλεια που μου παρέχει το γάντι μου, την ανάγκασα να κρυφτεί για χάρη του πλάνου που ήθελα. 
Υπέροχη αλλά επικίνδυνη...
Πολλά από τα επόμενα καρτέρια ήταν εντελώς άκαρπα. Στα ρηχά η κατάσταση ήταν τραγική. Σε ένα από καρτέρια μου, προσγειώθηκα σε μια φυκιάδα με κοντό φύκι. Καθώς κοιτάω τριγύρω, διαπιστώνω ότι στα δεξιά μου κάτι κινείται και με πλησιάζει. Εστιάζω για να δω καλύτερα και διαπιστώνω ότι πρόκριτε για μια σουπιά που έχει έρθει για να δει τι είναι αυτό το ατσούμπαλο πλάσμα. Γυρίζω απαλά το ψαροντούφεκο. Η σουπιά εντωμεταξύ έχει φουσκώσει το σώμα της για να φαίνεται πιο μεγάλη και απειλητική. Με αυτόν τον τρόπο με βοηθάει γιατί είναι πιο μεγάλος σαν στόχος. Σημαδεύω και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα περνάει την σουπιά σουβλάκι κι εγώ έχω στα χέρια μου μια μεγάλη σουπιά των 800 γρ. Μελάνια γέμισε η θάλασσα. 
Να και άλλη μια λιχουδιά!!!
Έκανα αρκετά καρτέρια, αλλά μάταια. Δεν είδα το παραμικρό ψάρι. Σε ένα καρτέρι κι ενώ σέρνομαι στον βυθό για να βρω ένα μέρος να κρυφτώ, βλέπω ξαφνικά μπροστά και πιο ψηλά μια σκιά να φεύγει. Χωρίς πολλά-πολλά σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Δεν γνώριζα τι είχα καταφέρει. Τράβηξα απαλά την βέργα κι ερχόταν βαριά. Μετά από λίγο είχα στα χέρια μου ένα λαβράκι 2 κιλών. 
Ο λύκος πιάστηκε!!!
Χαρές, πανηγύρια κλπ. Ο καιρός δυνάμωνε και η θάλασσα γινόταν όλο και πιο θολή. Δεν υπήρχε λόγος να ψαρέψω κι άλλο. Μου Είχε Δώσει πολλά περισσότερα από ότι περίμενα. Βγήκα, έβγαλα τις απαραίτητες φωτό, τα καθάρισα και έφυγα για την Αθήνα. 
Τέλος...



















Υ.Γ. Μετά από μερικές μέρες, με πολύ καλή παρέα, απολαύσαμε τα τρία μεγαλύτερα τρόπαια (λαβράκι, γοφάρι και σουπιά) μαζί με άλλους εκλεκτές μεζέδες της Σταυρούλας. Το λαβράκι και το γοφάρι εννοείται ότι ψήθηκαν στα κάρβουνα. Η σουπιά έγινε με σπανάκι στον φούρνο !!!



Όταν η παρέα είναι καλή, όλα είναι πιο νόστιμα!!!  



Translation of the above article.

Title: The bluefish, the sea bass and the big common cuttlefish.... 

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

1st day.
I decided that the last two fishing trips before the May's amateur fishing ban, to fish for two days. So I left early in the afternoon for a distant and favourite fishing spot. At night I would sleep there, then early in the morning I would dive for a few hours and then back to Athens. When I arrived, I found out that this time the weather report was wrong. Instead of a light northerly winds, there were moderate southwesterly winds. The weather had turned everything underwater muddy. I drove even further, until I found a place that would be less cloudy. Anyway, after the small cape there was a place where the blur was kind of tolerable!!! I didn't have many options, so I got dressed and dived. The sea was very cloudy, disappointingly cloudy I would say.
"Have courage Zach, courage..." I said to myself and dived. In various places I could literally cut the blur with a knife, so as they say. I swam a little dipper and somehow visibility was ok. Here I could see about a meter!!! A little further down while the weather seemed to be getting a little rougher, I saw a good grey mullet (Mugil cephalus). I waited for a while to see if something better followed... At the last moment before I lost it, I shot it and caught a 1.5 kg fish. (1st Picture: The 1st and biggest grey mullet of 1.5 kg...). In the very next ambush, 3-4 grey mullets came towards me. The one in front, seemed to be the biggest and so I shot it. After a small battle and I caught the 2nd one which was 1.3 kg. (2nd Picture: The 2nd grey mullet of 1.3 kg...). I put it on the buoy and dived. On my next dive, 5 grey mullets appeared. The fish scattered and confused me. So as soon as I decided to pull the trigger, I missed. I was out of focus. I armed the speargun as fast as I could and dived. After a while, 3 more fish appeared to my left. I quickly turned the speargun and shot the leading grey mullet. The shot was low in its abdomen. So, I didn't put any pressure on the fishing rope, in order not to lose it. A few moments later, I had it in my hands. It was 1.1 kg. (3rd Picture: The 3rd and smallest grey mullet of 1.1 kg...).
"Enough with the grey mullets today Zac..." I said to myself. As if the grey mullets read my thoughts... In the next ambush, a whole school of grey mullets came at me. They were about ten fish about one kilo and there were also some sea bass (Dicentrarchus labrax) among them, of the same size. They passed me from my right, only to turn all together and come from my left and then all together from the right again!!! 
"As they are in a parade... They're testing my patience..." I thought but didn't pull the trigger. After a few ambushes, I crawled to the bottom on something that was resting on the mud. It was a thick tree trunk. As I stopped, a small bluefish (Temnodom saltator) appeared in front of me. It was so close, that if I pushed the speargun I would had touched it. The fish gave me a quick look, turned sharply and disappeared into the murky waters. (4th Picture: The small but curious bluefish...).
"See you in a year... my friend..." I said and emerged. I decided to leave and get out, finishing today's fishing. As I was swimming looking left and right, a nice bluefish passed under me. Without even diving, I aimed as best as I could and pulled the trigger. The spear stroke the predator in the neck and a fight began. After a few minutes, I had the wonderful 2 kg bluefish in my arms. With the speed that the event developed, there was no video of the shooting. (5th Picture: Now we are talking!!!). Joys, celebrations, thanking the Heaven for Their unexpected gift. That was the end of today's fishing, or so I thought. Just before I went out, at a depth of no more than one meter, there was a large common cuttlefish (Sepia officinalishiding in a well-known hole. Its mistake was sitting outside and I saw it. I lowered the power of the speargun and approached. Trying to get a sure shot, it seemed the camera hit a stone and leaned forward without me realising it. This resulted that the video shots were not as good as I would like. I caught the common cuttlefish, which later turned out to be 1.1 kg. It was the biggest I'd ever caught.!!! (6th Picture: It was the biggest common cuttlefish I had caught so far (1,100 gr.)!!!). I arranged it and while I was going out, I saw two common cuttlefish fighting. They weren't mating, because I know how they mate. They were probably fighting over which of the two would get the best position to catch the next dinner. I aimed as best as I could and pulled the trigger. I managed to hit both of them, but on the fight, the nearest to me escaped and I lost it. The sea was flooded with ink and I went out with another common cuttlefish. It was 600 gr. (7th Picture: Another one...). (8th Picture: Done for today!!!). I took the photos I wanted, cleaned the fish and devoured Stavroula's snacks. Before I knew it, I fell asleep in my sleeping bag.
2nd day.
The dawn found me wearing my wet suit, with the light north wind keeping me company. On my first ambush I landed next to a black tube-dwelling anemone (Ceriantharia). A wonderful but dangerous creature. I troubled it a bit as with the safety of my glove and forced it to hide for the video shot I wanted. (9th Picture: Beautiful but dangerous...). Many of the subsequent ambushes were completely fruitless. In the shallows the situation was tragic. On one of my ambushes, I landed on short seaweeds. As I looked around, I found out that to my right, something was approaching me. I focused to get a better look and realised that a common cuttlefish that had come to see what this strange creature was all about. I gently turned the speargun towards it. Meanwhile the common cuttlefish had inflated its body to look bigger and more menacing. That way it helped me because it was a bigger target. I aimed and pulled the trigger. The spear passed through the cuttlefish and I had in my hands a large cuttlefish of 800 gr. The sea was filled with ink. (10th Picture: Another delicacy!!!). I did several ambushes, but nothing... I didn't see a single fish. In an ambush and while I was crawling on the seabed to find a place to hide, I suddenly saw ahead and higher up a shadow leaving. Immediately I took aim and pulled the trigger. I didn't know what I had accomplished. I gently reeled in the spear and it came heavy. After a while I had a 2 kg sea bass in my hands. (11th Picture: The sea wolf is caught!!!). Joys, happiness, etc. The weather grew stronger and the sea became more and more cloudy. There was no reason to fish any more. He had Provided me much more than I expected. I went out, took the necessary photos, cleaned them and left for Athens. (12th Picture: The end...).
P.S. After a few days, with our good friends, we enjoyed the three biggest trophies (sea bass, bluefish and cuttlefish) together with other fine delicacies of Stavroula. The sea bass and the bluefish were barbecued. The cuttlefish was cooked with spinach in the oven!!! (13th Picture: The barbecue...). (14th Picture: Food always tastes better when we eat it with the best company!!!).

Τετάρτη 1 Μαΐου 2024

Επιτέλους ένα μεγάλο λαβράκι..Finally a decent sea bass...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Finally a decent sea bass...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Έφυγα πολύ νωρίς το πρωί για να προλάβω την αλλαγή του καιρού. Η πρόβλεψη έλεγε ότι θα ενισχυθεί η δύναμη του αέρα από το μεσημέρι και μετά. Βρέθηκα στον Β Ευβοϊκό με το που ξεπρόβαλε ο ήλιος. Εκεί που ετοιμαζόμουν για να βουτήξω βλέπω κάτι πρωτόγνωρο. Σε ένα πεταμένο πλαστικό ποτήρι του καφέ, πάνω από μια ντουζίνα σαλιγκάρια το έχουν κάνει σπίτι τους!!! Η φύση κατάφερε για άλλη μια φορά να μετατρέψει την ασυδοσία του ανθρώπου (να πετάει τα σκουπίδια του όπου βρει) σε χρήσιμη ομορφιά. 
'Όταν η φύση έχει κέφια!!!
Χαμογέλασα και βούτηξα. Τα νερά κρύα, εννοείται 15οC και η θολούρα οριακή. Σε κάποια μέρη όμως ήταν πιο πολύ απ΄ότι ήθελα. Σε ένα από τα πρώτα μου καρτέρια, προσγειώθηκα σε ένα τέτοιο μέρος. Με το ζόρι διέκρινα μισό μέτρο πέρα από το ψαροντούφεκο. Έτσι προς το τέλος του καρτεριού, διέκρινα μια καλή σκιά και πάτησα την σκανδάλη. Το σκοινί ξετυλίχτηκε σαν τρελό, χωρίς να ξέρω τι στόχο είχα πετύχει. Μετά από λίγο είχα στα χέρια μου το πρώτο ψάρι της ημέρας που ήταν ένας κέφαλος του ενάμισι κιλού (1,5 κιλά ).
Ο 1ος κέφαλος και ο μεγαλύτερος...
"Πάλι καλά...μέσα σε αυτήν την σκοτεινιά..." σκέφτηκα και συνέχισα. Λίγο πιο κάτω και ενώ η ορατότητα είχε καλυτερέψει κάπως, την στιγμή που προσγειώνομαι στον βυθό, ξεπετάγεται από δίπλα μου μια καλή σουπιά. Απενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα, αναδύομαι κοιτώντας πάντα προς το μέρος της σουπιάς. Έχει πάει και κρυφτεί δίπλα από μια πέτρα. Βουτάω αμέσως, ενεργοποιώ την κάμερα και της ρίχνω πριν την χάσω για τα καλά μέσα στα θολά νερά. Όμως η ταχύτητα της βουτιάς και η βολή είχε σαν αποτέλεσμα να μην έχω το πλάνο της βολής. Ο βυθός γέμισε μελάνια από την πάλη της σουπιάς να ξεφύγει. Πιάνω τελικά την σουπιά, που είναι αρκετά μεγάλη (480 γρ). 
Η χοντρή σουπιά της ημέρας...
Χαρούμενος την κρεμάω στην σημαδούρα μου και συνεχίζω. Λίγο πιο κάτω κι ενώ είμαι στον βυθό και περιμένω, πάνω και δεξιά μου, έρχονται δύο κέφαλοι. Ο δεύτερος είναι πιο μεγάλος κι έτσι περιμένω λίγο για να περάσει και να του ρίξω. Όπερ και εγένετο. Η βέργα πετυχαίνει τον κέφαλο στην σπονδυλική του στήλη και αυτός προσγειώνεται στον λασπώδη βυθό ( 1,2 κιλά). 
Ο 2ος κέφαλος... 
Όλος χαρά τον βγάζω με τα υπόλοιπα ψάρια και συνεχίζω απτόητος. Βρίσκω ένα πεταμένο πλέγμα από σύρμα στον βυθό και κρύβομαι πίσω από αυτό. Περιμένω αρκετά, όταν από τα δεξιά μου πάλι έρχεται ένας κέφαλος μόνος του. Τον αφήνω να πλησιάσει, αν και έχω βολή, αφενός για να δω πόσο μεγάλος είναι κι αφετέρου μήπως τον ακολουθεί κάποιος μεγαλύτερος. Όταν συνειδητοποιώ ότι είναι μόνος του και αρκετά μεγάλος, του ρίχνω και πιάνω τον τρίτο κέφαλο της ημέρας, που είναι και ο πιο μικρός (1,1 κιλά).
Ο 3ος και μικρότερος...
"Τέρμα με τους κεφάλους σήμερα Ζάχο. Πιάσαμε όσους θέλαμε..." είπα στον εαυτό μου. Λες και άκουσαν ή κατάλαβαν τις σκέψεις μου, σε αρκετά καρτέρια εμφανίστηκαν κέφαλοι. Άλλες φορές κοπαδιαστά, άλλες μεμονωμένα. Σε ένα από αυτά μου ήρθε από τα δεξιά μου ένας κέφαλος και πέρασε αμέριμνα πολύ κοντά μου. Στο ίδιο καρτέρι ήρθε ένας άλλος από τα αριστερά μου και μετά από λίγο ένας πάλι από τα δεξιά, δοκιμάζοντας την αποφασιστικότητά μου να μην ρίξω. Χαμογέλασα και τους άφησα στην ησυχία τους. Σε ένα ακόμη καρτέρι και ενώ περιμένω στον βυθό κοιτώντας δεξιά-αριστερά, αντιλαμβάνομαι την τελευταία στιγμή μια μεγάλη μουρμούρα που ήρθε με μεγάλη ταχύτητα να με δει και με την ίδια ταχύτητα εξαφανίστηκε στην θολούρα. 
Μόλις που πρόλαβα να την δω...
Γύρισα γρήγορα το ψαροντούφεκο, αλλά... και βγήκα. Οδήγησα λίγο πιο κάτω και βούτηξα. Πριν προλάβω να τακτοποιήσω τον εξοπλισμό μου, μπροστά μου κάθεται ένα καπόνι. Οπλίζω όσο πιο γρήγορα μπορώ και από την επιφάνεια χωρίς να βουτήξω του ρίχνω. 
Το καπόνι για την σούπα, αλλά λίγο μικρό...
Τελικά ήταν λίγο μικρότερο απ΄ότι νόμιζα, αλλά θα συμπληρώσει την σούπα που είχαν ζητήσει γνωστοί και φίλοι. Ξέρω ότι υπάρχει έχει μια λαμαρίνα που συνήθως πιάνομαι και να κάνω ένα ρηχό καρτέρι. Πλησιάζοντας διαπιστώνω ότι η λαμαρίνα είναι κατειλημμένη. Υπάρχει άλλος ένοικος πάνω της. Είναι μια σουπιά. Εύκολος στόχος. Κατεβάζω την σκάλα, για να είναι πιο αδύνατη η βολή, σημαδεύω και ρίχνω. Η χτυπημένη σουπιά γέμισε τον κόσμο μελάνια κι εγώ έπιασα την δεύτερή μου σουπιά των 350 γρ.
Η 2η σουπιά για σήμερα...
"Το ψάρεμα σήμερα έχει πάει πολύ καλύτερα απ΄ότι περίμενα... αλλά λείπει το μεγάλο..." σκέφτηκα. 
"Ας κάνουμε μερικά καρτέρια ακόμη και βλέπουμε. Έχω αρχίσει να κουράζομαι..." είπα στον εαυτό μου. Είμαι σχεδόν 4 ώρες στο νερό κι έχω κάνει 68 βουτιές όπως λέει το καταδυτικό ρολόι. Έκανα μερικά, καρτέρια αλλά μάταια. Δεν είδα τίποτα. 
"Μια τελευταία στο γνωστό σημείο και βγαίνουμε..." είπα στον εαυτό μου. Πήρα μια τελευταία βαθιά ανάσα για να τελειώσω με το σημερινό ψάρεμα. Βούτηξα, σύρθηκα, χωρίς να κουνάω τα πέδιλα, να φτάσω εκεί που ήθελα με τις αισθήσεις μου στο μάξιμουμ. Εκεί μέσα στην θολούρα υπήρχε μια γνωστή φιγούρα. Το λαβράκι σάστισε κι έστριψε για να φύγει ήρεμα. Εγώ σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Από το ξέφρενο ξετύλιγμα του μουλινέ, κατάλαβα ότι είχα πετύχει τον στόχο μου και ότι ήταν αρκετά μεγάλο. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, είχα στα χέρια μου αυτό που ποθούσα. 
Επιτέλους ένας δίκιλος λύκος της θάλασσας!!!
Ένα μεγάλο λαβράκι των δύο κιλών. Χαρές και πανηγύρια, αγκαλιές, φιλία, συγγνώμες και ευχαριστώντας τα Ουράνια για τα εκπληκτικά Τους δώρα, βγήκα. Έβγαλα τις φωτό που ήθελα, καθάρισα τα ψάρια και πήρα τον δρόμο του γυρισμού, κουρασμένος μεν, γεμάτος από ζωή δε... 
Τέλος για σήμερα.


Υ.Γ. 1. Το λαβράκι είχε φάει έναν σπάρο, ενώ στο στομάχι του καπονιού βρήκα έναν μικρό γοβιό και μια μικρή γλώσσα!!! 


Υ.Γ. 2. Το μεγάλο λαβράκι μαζί με ένα ακόμη τα φάγαμε με εκλεκτή παρέα μερικές μέρες αργότερα. Εννοείται τα συνόδευαν και οι εκλεκτοί μεζέδες της Σταυρούλας!!! 

Με καλή παρέα, όλα είναι πιο νόστιμα!!!

Translation of the above article.

Title: Finally a decent sea bass...

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

I left very early in the morning to be in the chosen fishing spot, before the change of weather. The forecast said that the wind would increase from midday onwards. I found myself in the North Euboea Bay, just as the sun was rising. Where I was getting ready to dive, I saw something unprecedented. In a discarded plastic coffee cup, over a dozen snails have made it their home!!! Nature had once again managed to transform man's impunity (throwing his rubbish wherever he could) into useful beauty. I smiled and dived. (1st Picture: When nature is in a good mood!!!). The waters were cold, 15οC and the turbidity was borderline. But in some places it was more than I wanted. In one of my first ambushes, I landed in such a place. I could barely see half a meter beyond the speargun. So towards the end of the dive, I spotted a good shadow and pulled the trigger. The rope unwound like crazy without knowing what I had achieved. After a while I had in my hands the first fish of the day. It was a mullet (Mugil cephalus) weighing one and a half kilos (1.5 kg).            (2nd Picture: The first and biggest mullet...).
"Well done...into this darkness..." I thought and continued. A little further down and while the visibility had somewhat improved, the moment I landed on the bottom, a good common cuttlefish (Sepia officinalisjumped out next to me. I turned off the underwater camera, surfaced, always looking towards the cuttlefish. It had gone and hid next to a stone. I immediately dived in, activated the camera and shot it before I lost it for good in the murky waters. But the speed of the dive and the shot resulted in me not having the video of the shot. The bottom was filled with ink from the cuttlefish's struggle to escape. I finally caught the cuttlefish, which was quite big (480gr). (3rd Picture: The fat lady of the day...). I happily hang it on my buoy and continued. A little further down and while I was on the bottom waiting, above and to my right, two mullet appeared. The second one was bigger so I waited a bit for it to pass and pulled the trigger. And so it happened. The spear hit the mullet in its spine and it landed on the muddy bottom (1.2kg). (4th Picture: The second mullet of the day...)I happily put it on with the rest of the fish and continued undeterred. I found a discarded wire mesh on the bottom and hid behind it. I waited long enough, when from my right again a lonely mullet appeared. I let it to approach me even more, although I had a shot, but I wanted to see how big it was or if someone bigger was following it. When I realised it was alone and big enough, I shot it and caught the third mullet of the day, which was the smallest (1.1kg).  (5th Picture: The third and smallest mullet of the day...).
"No more mullets today Zac. We caught the ones we wanted..." I said to myself. As if they heard or understood my thoughts, mullets appeared in several dives. Sometimes in schools, sometimes individually. In one of them a mullet came from my right and carelessly passed very close to me. At the same time another came from my left and after a while another from my right, testing my resolve not to shoot them. I smiled and left them alone. In another ambush and while I was waiting on the bottom looking left and right, I perceived at the last moment a large striped sea bream (Lithognathus mormyrus) that came with great speed to see me and with the same speed disappeared into the murky waters. (6th Picture: I barely saw the fish...)I quickly turned the speargun towards the fish, but... and swam out. I drove a little further down and dived again. Before I was ready, a sea robin (Chelidonichthys spinosus) was laying on the seabed in front of me. I armed as fast as I could and from the surface without diving I shot it. Unfortunately it was a bit smaller than I thought, but it would complement the soup that friends and acquaintances had requested.             (7th Picture: It is bit small, but it is ok for the soup...)I knew there was a sheet metal that I usually grab while doing shallow ambushes. Approaching it, I found that the sheet metal was occupied. There was another tenant. It was a common cuttlefish. Easy target. I lower the strength of the speargun, aimed and shot it. The cuttlefish filled the sea with ink and I caught my second 350 gr. cuttlefish. (8th Picture: The second cuttlefish of the day...). 
"Fishing today has been much better than I expected... but the big one is missing..." I thought. 
"Let's do some more ambushes and see. I'm getting tired..." I said to myself. I had been in the water for almost 4 hours and I had done 68 dives according to my diving watch. I did a few, ambushes but.... I did not see anything.
"One last dive at the familiar spot and we're out..." I said to myself. I took one last deep breath to finish today's fishing. I dived, crawled, without moving the flippers, to get where I wanted with my senses at their maximum. There in the blur was a familiar figure. A sea bass (Dicentrarchus labrax) startled and turned to calmly to swim away. I aimed and pulled the trigger. From the frantic unfurling of the speargun's rope, I knew I had hit my target and that it was quite large. After a few seconds, I had in my hands what I craved. (9th Picture: Finally, a two kilo sea wolf!!!). It was a large sea bass weighing two kilos. Joys and festivities, hugs, kisses apologies and thanking the Heavens for Their amazing gifts, I went out. I took the photos I wanted, cleaned the fish and made my way back, tired but full of life... (10th Picture: Done for today...).
PS 1. The sea bass had eaten an annular sea-bream (Diplodus annularis), while in the sea robin's stomach I found a tiny goby (Gobius sp.) and a tine common sole (Solea vulgaris)!!! (11th Picture: ...).
PS 2. We consumed the large sea bass together with a smaller sea bass with special friends a few days later. Of course, they were also accompanied by the fine delicacies of Stavroula!!! (12th Picture: Everything tastes better with a good company!!!).