The 1st notable sea bass of 2025 and more...Το 1ο αξιόλογο λαβράκι του 2025 και άλλά..

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: The 1st notable sea bass of 2025 and more...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Το πλάνο ήταν να βουτήξω κοντά στον κάβο που έκοβε τον καιρό, γιατί δεν είχα και πολύ χρόνο στην διάθεση μου. Έτσι σκέφτηκα να μην χρονοτριβήσω, αλλά να ψαρέψω το πιο καλό κομμάτι του ψαρότοπου, κατά την ταπεινή μου άποψη. Ντύθηκα λοιπόν και βούτηξα με λαχτάρα. Το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε το ενδιαφέρον ήταν ένα ηφαίστειο πάνω στον αμμώδη βυθό. Έμοιαζε όντως σαν ηφαίστειο και κοιτώντας τριγύρω, υπήρχαν αμέτρητα τέτοια μικρά ηφαίστεια. Διάλεξα ένα από τα πιο μεγάλα.

Το ηφαίστειο???

Βούτηξα για να το δω πιο κοντά. Κάτι πρέπει να είχε κρυφτεί μέσα στο στόμιο του "ηφαιστείου" αλλά δεν ήθελα να βάλω το χέρι μου μέσα. Λίγο πιο κάτω βλέπω ένα   Τραχύβατος (μικρό σαλάχι), του οποίου είχε κοπεί η ουρά του. 

"Μάλλον κάποιος το έπιασε στα δίχτυα και το απελευθέρωσε, αφού πρώτα του έκοψαν την ουρά..." σκέφτηκα. Συνήθως υπάρχουν ένα ή δύο μεγάλα αγκάθια που μπορούν να προκαλέσουν επικίνδυνα τραύματα. Μπορούσα να παίξω χωρίς κανένα φόβο. Βούτηξα και πλησίασα το σαλάχι. Το σαλάχι δεν φοβήθηκε, αλλά γύρισε και με παρατηρούσε. Είχε και δύο κίτρινες τελείες στα φτερά του, που έμοιαζαν σαν μάτια. Ίσως για να φοβίσει επιτήδειους εχθρούς του. 

Είχε θράσος μπορώ να πω!!!

Όταν άπλωσα το χέρι μου να το αγγίξω πήρε δρόμο. Δεν πήγε και πολύ μακριά. Αντιθέτως καθώς σηκώθηκε άμμος από το όλο γεγονός, το σαλάχι κρύφτηκε μέσα στην θολούρα!!! Χαμογέλασα και το άφησα στην ησυχία του. Φτάνοντας τα βράχια που ήθελα να ψαρέψω, ένας άσπρος τροπικός αχινός μου τράβηξε την προσοχή. Βούτηξα και τράβηξα το απαραίτητο βίντεο. Τριγύρω είχε πολλούς άλλους τροπικούς αχινούς αλλά ήταν όλοι μαύροι. 

Να κι ο άσπρος...

"Έχουν αρχίσει να αυξάνονται κι εδώ..." σκέφτηκα και συνέχισα το ψάρεμά μου. Τα νερά κρύα με καλή ορατότητα, αλλά τα ψάρια λιγοστά. Σε κάποια στιγμή σαν να είδα κάτι καλούς σαργούς στο βάθος. Έκανα μια βουτιά και σχεδόν χώθηκα κάτω από έναν βράχο και περίμενα. Οι σαργοί καθόντουσαν μακριά κι ότι κόλπο κι αν έκανα δεν πλησιάζαν. Ξαφνικά από πίσω μου με προσπέρασε ένας κέφαλος. Μετά από λίγο ένας ακόμη, λίγο πιο μεγάλος. Το ψάρι ήρθε από πίσω και αριστερά μου, αλλά αυτή την φορά εγώ ήμουν έτοιμος, λόγω του προηγούμενου κεφάλου. Σημάδεψα γρήγορα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέρασε τον κέφαλο σουβλάκι κι αυτός απλά έπεσε στον βυθό. 

Ο 1ος της ημέρας...

Είχα πιάσει το πρώτο κιλίσιο ψάρι της ημέρας. Το μάζεψα όλος χαρά.. Έκανα σε διάφορα σημεία προσπάθειες για τους σαργούς, αλλά αυτά τα ψάρια ήταν γνώστες του αντικειμένου και δεν... Προχώρησα ψιλό-αγνοώντας τους σαργούς και χώθηκα σε μια σχισμή του βυθού και περίμενα. Που και που έριχνα και καμιά κλεφτή μάτια προς τους σαργούς....Τώρα όμως από τα δεξιά μου εμφανίστηκαν δύο κέφαλοι. Ο δεύτερος, που ήταν κι ο πιο μεγάλος, αντί να φύγει, έστριψε προς τα εμένα, δίνοντας μου έναν μεγάλο στόχο. Σημάδεψα λοιπόν και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα βρήκε τον κέφαλο χαμηλά στην κοιλιά κι εκείνος άρχισε τρελά ζιγκ-ζαγκ του μήπως και καταφέρει να ξεφύγει. Μετά από λίγο είχα στα χέρια μου ένα ψάρι των 1,3 κιλών.

Ο 2ος και μεγαλύτερος κέφαλος...

"Πάλι καλά..." είπα και συνέχισα. Πλησιάζοντας προς τον κάβο, μια σκιά μου τράβηξε την ματιά μου. Είδα το σχήμα ενός χαλιμπουτ πάνω στον αμμώδη βυθό!!!

"Λες να ήρθαν κι αυτά στην Μεσόγειο??? Μακάρι..." είπα και πλησίασα. Όμως δεν ήταν o Ιππόγλωσσος. (χαλιμπουτ) που τόσο ήθελα. Ήταν κάποιες πέτρες, που από την οπτική μου γωνία σχημάτιζαν αυτό τον μεγάλο κυνηγό των βορείων θαλασσών!!!

Δυστυχώς ήταν πέτρινος ο ιππόγλωσσος- χαλιμπουτ...

"Κρίμα..." σκέφτηκα και χαμογελώντας συνέχισα. Λίγο πιο κάτω, πριν περάσω τον κάβο, μια περίεργη κίνηση μου τράβηξε την προσοχή. Δίπλα σε μια πέτρα, οι καλόγριες μαρτυρούσαν την παρουσία ενός ψαριού. Κοιτάζοντας καλύτερα διαπίστωσα ότι αυτό που έβλεπα ήταν μια ουρά ψαριού. Από την κίνηση της ουράς κατάλαβα ότι επρόκειτο για μουγγρί. Βούτηξα κι όντως ήταν ένα μουγγρί. Προσπάθησα να αγγίξω την ουρά του, αλλά αυτό τραβηχτικέ μέσα στην πέτρα. Ανάδυση, λίγη ξεκούραση και ξανά βουτιά από την άλλη μεριά. Όντως από την άλλη μεριά βρισκόταν το κεφάλι του. Ήταν μέσα στην πέτρα και μόλις που φαινόταν. 

"Πρέπει να το κάνω να βγει..." σκέφτηκα κι άρχισα να ξύνω απαλά τον βράχο. Το μουγγρί όλο περιέργεια έβγαλε δειλά-δειλά το κεφάλι του, με γουρλωμένα τα μεγάλα μάτια του. Πήγα να το χαϊδέψω, αλλά τραβηχτικέ αμέσως μέσα στον βράχο. 

Ο φοβισμένος παιχνιδιάρης...

"Μάλλον το φοβίσαμε Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και τραβήχτηκα για να το αφήσω στην ησυχία του. Πέρασα τον κάβο και ήρθα αντιμέτωπος με τον βοριά. Ο κάβος δεν με έκρυβε πια. Έτσι είχα κόντρα τον καιρό και μου φάινεται καθώς περνούσε η ώρα ότι δυνάμωνε....

"Κανένα πρόβλημα, ίσα-ίσα που στον γυρισμό θα με σπρώχνει και θα βγω πιο εύκολα..." σκέφτηκα και πλακώθηκα στα καρτέρια. Παρόλη την θολούρα δεν είδα ούτε ένα ψάρι! Συνέχισα τα καρτέρια μου, αλλά μάταια. Αποφάσισα να κάνω μερικά ακόμη και να γυρίσω. Βουτάω και ξαπλώνω πάνω σε ένα δεμάτι από κοντά φύκια. Τα δευτερόλεπτα περνούν χωρίς να φανεί κάτι. Κάνω διάφορους θορύβους, λαριγκισμούς... Περιμένω λίγο ακόμη, όταν συνειδητοποιώ ότι από τα δεξιά μου εμφανίζεται ένα μικρό λαβράκι. Καθώς γυρίζω ανεπαίσθητα να το δω, βλέπω ένα πολύ πιο μεγάλο να το ακολουθεί. Το ψάρι είναι κατάλευκο για να μην φαίνεται εύκολα μέσα στην θολούρα. Στρίβω λίγο το ψαροντούφεκο και το λαβράκι είναι μπροστά μου κορνίζα. Σημαδεύω σβέρκο και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πλήττει το ψάρι στον σβέρκο και το λαβράκι έπεσε απαλά στον βυθό. 

Επιτέλους!!!

Στο σημείο που το είχε πετύχει η βέργα, το δέρμα είχε μαυρίσει, σημάδι ότι είχε σπάσει η σπονδυλική του στήλη. Το πήρα αγκαλιά, το γέμισα φιλιά, συγγνώμες κι ευχαριστώντας τα Ουράνια βγήκα χωρίς να ψαρέψω άλλο. Ήταν το πρώτο αξιόλογο λαβράκι των δύο κιλών που έπιασα το 2025.!!!

Έκανε και λίγο κρύο...

Translation of the above article.

Title: The 1st notable sea bass of 2025 and more... 

Video & photos : Zacharias Skevofilax.

The plan was to dive close to the weather-protecting cape, because I didn't have much time at my disposal. So I decided not to procrastinate, but to fish the best part of the fishing ground, in my humble opinion. So I got dressed and dove in eagerly. The first thing that caught my attention was a volcano on the sandy bottom. It did look like a volcano and looking around, there were countless such small volcanoes. I chose one of the biggest ones.       (1st Picture: The volcano???). I dived in to get a closer look. Something must have been hidden inside the mouth of the "volcano" but I didn't want to put my hand inside. A little further down I saw a small Thornback Ray (Raja clavana), whose tail had been cut off.
"Maybe someone caught it in a net and set it free, after cutting off its tail..." I thought. There are usually one or two large spikes that can cause serious injuries. So I could play with it, without any fear. I dived in and approached the  Thornback Ray. The Thornback Ray was not afraid, but turned and watched me. It had two yellow dots on its wings, which looked like eyes. Perhaps to frighten any potential predators. (2nd Picture: It had guts!!!). When I reached out to touch it, it went away. It didn't go very far. On the contrary, as the sand rose from the whole event, the stingray hid in the blur!!! I smiled and left it alone. Reaching the rocks I wanted to fish, a white tropical sea urchin (Diadema Setosum) caught my attention. I dived in and took the necessary video. There were many other tropical sea urchins around but they were all black. (3rd Picture: Here is the white one...).
"They are starting to increase in numbers here too..." I thought and continued my fishing. Cold waters with good visibility, but few fish. At some point I seemed to see some good White Sea breams (Diplodus sargus) in the background. I took a dive and almost ducked under a rock and waited. The White Sea breams were staying far away and no matter what trick I did they would not come close. Suddenly a grey mullet (Mugil cephalus) passed me from behind. After a while another one, a little bigger. The fish came from behind and to my left, but this time I was ready due to the previous one. I quickly took aim and pulled the trigger. The spear passed the mullet skewer and it simply fell on the seafloor. (4th Picture: The 1st one of the day...). I had caught the first fish of the day, which was about one kilo (1.1 kg). I happily collected it. I ambushed in various places for the White Sea breams, but these fish were knowledgeable about spearfishing and did not come close... I moved on, ignoring the White Sea breams and ducked into a crevice of the seabed and waited. Every now and then I cast some furtive glances at the White Sea breams... But now two grey mullets appeared from my right. The second one, which was the largest, instead of leaving, turned towards me, giving me a big target. So I took aim and pulled the trigger. The spear found the grey mullet low in the belly and it started zig-zagging madly to see if it could escape. After a while I had a 1.3 kg fish in my hands. (5th Picture: The 2nd one and biggest grey mullet...).
"Not bad..." I said and continued. Approaching the cape, a shadow caught my eye. I saw the shape of a halibut (Hippoglossus) on the sandy bottom!!!
"Is it possible that they also came into the Mediterranean Sea ??? I wish..." I said and approached. But it wasn't the halibut I wanted so much. They were some stones, which from my point of view formed the shape of this great predator of the northern seas!!! (6th Picture: Unfortunately it was a rocky halibut ...).
"What a pity..." I thought smiling and continued. A little further down, before crossing the cape, a strange movement caught my attention. Next to a stone, the black Damselfish (Chromis chromis) betrayed the presence of a fish. Looking closer, I realised that what I was seeing was a fish's tail. From the movement of the tail I knew it was a Conger eel (Congridae). I dived in and it was indeed a Conger eel. I tried to touch its tail, but it pulled the tail into the stone. I Emerged, a little rest and dived again on the other side of the stone. Indeed, on the other side was its head. It was inside the stone and barely visible.
"I have to do something so the Conger eel will come out..." I thought and began to gently scrape the stone. Curiously, the fish slowly poked its head out, its big eyes wide opened. I tried to stroke it, but immediately pulled itself into the rock. (7th Picture: Scared but playful...).
"We probably scared it Zac..." I said to myself and pulled away to leave it alone. I crossed the cape and faced the north winds. The cape no longer was protecting me. So I was up against the weather and it seemed to me that as time passed on the wind got stronger.
"No problem, just that on the way back the wind will push me and I will get out more easily..." I thought and started my ambushes. Despite the blur, I did not see a single fish! I continued my ambushes, but in vain. I decided to make a few more and go back. I dived and lied on a bundle of short seaweed. Seconds passed without a thing in sight. I made various noises... I waited a little longer, when I realised that a small sea bass (Dicentrarchus labrax) appeared from my right. As I subtly turned to look at it, when I saw a much larger one was following it. The fish was pure white so as not to be easily seen in the blurry waters. I moved the speargun a little so the bass was in front of me. I aimed at its neck and pulled the trigger. The spear stroke the fish in the neck and the sea bass fell gently on the seafloor.       (8th Picture: At last!!!). Where the spear had struck the fish, its skin had blackened, a sign that its spine had been broken. I took it in my arms, filled it with kisses, apologies and, thanking the Heavens, I went out without fishing any more. It was the first remarkable two kilo bass (2.1 kg) I caught in 2025.!!! (9th Picture: It was a bit cold outside...).

A 6.3 bluefish gift and more!!! Δώρο γοφάρι 6,3 κιλών και άλλα!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: A 6.3 bluefish gift and more!!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Ξεκίνησα για ένα ακόμη ψάρεμα μέσα στο καταχείμωνο. Ο μαζοχισμός στο τέρμα, μιας κι η εξωτερική θερμοκρασία ήταν 4^οC!!! Ήθελα να ψαρέψω σε διάφορα μέρη, αν οι δυνάμεις μου μου το επέτρεπαν. Ξεκίνησα λοιπόν από τα υπήνεμα και πάμε κι όπου βγει, που λένε. Με το που βούτηξα, μπροστά μου είδα ένα θεσπέσιο πλάσμα. Τα παράτησα όλα και συγκεντρώθηκα στον στόχο μου. Πλησίασα ήρεμα, και βούτηξα. Εκείνη απτόητη περίμενε υπομονετικά στο πόστο της. Μια υπέροχη ανεμώνη του βυθού, πόζαρε για βίντεο, όπερ κι εγένετο. Την πείραξα για να χωθεί, και να έχω πλήρες το βίντεο κι έφυγα για παρακάτω. 

Μια υπέροχη ομορφιά για να ζεστάνει τα παγωμένα νερά!!!

Το νερό αρκετά κρύο. Έφτασα στις πέτρες που ήθελα και ξεκίνησα το ψάρεμα. Δεν έχω προχωρήσει και πολύ, όταν μερικές πέρκες προδίδουν την παρουσία ένας καλού χταποδιού. Εάν δεν ήταν οι πέρκες δεν θα το είχα δει. Το χταπόδι είχε λουφάξει στα πλάγια μιας γούβας του βυθού και δεν φαινόταν. Σε αυτό δεν με βοηθούσε κι εξαιρετική τρισδιάστατη παραλλαγή του. Είχε γίνει ένα με το περιβάλλον. Όμως οι πέρκες που ήταν μαζεμένες τριγύρω του, το πρόδωσαν. Εύκολος στόχος. Βούτηξα κι όταν συγουρεύτικα ότι ήταν καλό του έριξα κι έπιασα ένα δίκιλο χταπόδι (2 κιλά). 

Ο δίκιλος μεζές....πιάστηκε!!!

Το κρέμασα στην σημαδούρα και συνέχισα. Σε ένα από τα πολλά καρτέρια που ακολούθησαν, είδα κάτι σαργούς. Ο ένας ήταν καλός σε μέγεθος κι έτσι συγκεντρώθηκα σε αυτόν. Χώθηκα μέσα σε μια γούβα του βυθού και περίμενα. Μετά από λίγο μου ήρθαν δύο σαργοί. Σημάδεψα τον μεγαλύτερο και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε τον σαργό χαμηλά στο μάγουλο, κι αυτός κάνοντας μια τούμπα ξάπλωσε στον βυθό. 

"Μάλλον πετύχαμε κάποιο ζωτικό του όργανο Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου καθώς κολυμπούσα για τον σαργό. 

Να κι ο σαργός...

Ήταν ένας μεσαίος σε μέγεθος σαργός (330 γρ). Τον κρέμασα στην σημαδούρα και συνέχισα. Εντύπωση μου έκανε ότι τα ψάρια ήταν γενικώς πολύ νευρικά. 

"Μάλλον κάποιος τόνος πρέπει να κυκλοφορεί..." σκέφτηκα. Όσα καρτέρια και να έκανα, δεν είδα ποτέ τον τόνο ή κάποιον άλλο μεγάλο κυνηγό, αλλά η νευρικότητα των ψαριών παρέμεινε. Στον βυθό, από ένα σημείο και μετά έχουν αρχίσει να εμφανίζονται οι τροπικοί αχινοί. Τους δύο πρώτους τους τρύπησα, αλλά καθώς κοίταξα λίγο πιο μακριά, διαπίστωσα ότι ήταν αμέτρητοι. Μεταξύ τους που και που υπάρχουν κι άσπροι??? 

Έχει κι άσπρους....

Καθώς κολυμπώ, παρατηρώ ένα σχοινί με άσπρα σημάδια, δεμένο στον βυθό να αιωρείται στο νερό. Γνωρίζοντας περί τίνος επρόκειτο, βούτηξα δίπλα του, αφού ενεργοποίηση την υποβρύχια κάμερα. Το σχοινί ήταν σχεδόν όλο γεμάτο με αυγά καλαμαριού! Ένα υπέροχο θέαμα και καθώς πλησίασα πολύ κοντά, φάνηκαν τα αυγά που ήταν μέσα στις θήκες τους. Τα περιεργάστηκα χωρίς να τα αγγίξω και προσέχοντας μην κάνω κάποια ζημιά, απομακρύνθηκα με προσοχή. 

Η νέα γενιά έρχεται...

Η νευρικότητα των ψαριών συνεχιζόταν. Καθώς κολυμπώ, παρατηρώ κακαρέλους να τρέχουν. Ένας όμως από τους πιο μεγάλους, κάθεται λουφαγμένος κοντά σε μια πέτρα.

"Λες???" είπα και βούτηξα. Τα ψάρι παρέμεινε στην θέση του, ενώ άλλοι δυο έφυγαν. Τον σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε κάθετα τον κακαρέλο κι εγώ είχα πιάσει το 3ο μου τρόπαιο.

Καλώς τον...

Είχα αρχίσει να κρυώνω... Με θερμοκρασία στους 14^οC, η 7 χιλιοστών στολή δεν με κρατούσε και πολύ ζεστό κι ας είχαν περάσει μόνο δύο ώρες. Αποφάσισα να βγω, να αλλάξω τόπο και στολή και αν τα κατάφερνα να συνέχιζα λίγο ακόμη. Κολήμπισα με γρήγορο ρυθμό για να ζεσταθώ προς την παραλία που είχα βουτήξει. Εκεί, όπως το πρωί με περίμενε μια ακόμη έκπληξη. Πάνω στον αμμώδη βυθό υπήρχε μια υπέροχη Καρέττα-καρέττα. Δεν με άφησε να την πλησιάσω. Ίσως την είχα τρομάξει με το κολύμπι μου και όταν την αντιλήφθηκα να ήταν πολύ αργά. Έκανα την βουτιά, πήρα το πλάνο μου, λίγο μακρινό και την αποχαιρέτησα καθώς χανόταν στο απέραντο γαλάζιο. 

Στο καλό και καλή αντάμωση....

Βγήκα έξω ψιλό-κατεψυγμένος.. Έβγαλα το σακάκι της στολής, φόρεσα την φόρμα μου και οδήγησα για να φτάσω σε έναν άλλο πολυαγαπημένο ψαρότοπο. Μετά από μιάμιση ώρα ήμουν στην παραλία που ήθελα. Φόρεσα ένα σακάκι των 9 χιλιοστών και βούτηξα. Εδώ τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Η κυρά θολούρα παρούσα.... Οι πληροφορίες από τους φίλους μου έλεγαν ότι σε ένα σημείο υπήρχαν μεγάλοι κέφαλοι. Έπρεπε όμως να κολυμπήσω αρκετά. Το είχα ξανακάνει άπειρες φορές...Θα ψάρευα μέχρι να φτάσω στο μέρος που ήθελα. Στον δρόμο δεν είδα ούτε ένα ψάρι, όταν λέω ούτε ένα, εννοώ ούτε ένα. 

"Δύσκολα τα πράγματα Ζάχο..." είπα και κοίταξα το ρολόι μου. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια ήταν 13^οC!!!

"Τώρα εξηγείται γιατί τίποτε δεν κυκλοφορεί..." σκέφτηκα. Συνέχισα την πορεία μου κάνοντας τα μάταια καρτέρια μου μήπως....η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...όπως λέει ο σοφός λαός μας. Με τα πολλά έφτασα εκεί που ήθελα. Ήταν η παλιά πλατφόρμα. Άδεια κι αυτή....εκτός από μια γωνία που μου είχαν πει οι φίλοι μου. Εκεί ήταν μαζεμένοι όλοι οι κέφαλοι. Υπήρχαν ψάρια πάνω από 2,5 κιλά και ήταν και πολλά. Πλησιάζω όσο πιο ήρεμα μπορώ. Η θολούρα βοηθούσε κι αυτή. Σημαδεύω έναν από τους μεγαλύτερους κεφάλους θέλοντας να τον σκοτώσω ακαριαία για να πάρω κι άλλο ψάρι. Αν η βολή είναι επιπόλαιη, θα τρομάξουν τα υπόλοιπα και θα χαθούν μέσα στην θολούρα. Την ώρα που αρχίζω να πιέζω την σκανδάλη σημαδεύοντας το κεφάλι του ψαριού, βλέπω πίσω του δύο τρίκιλα γοφάρια να χάνονται στην θολούρα....Σταματάω αμέσως και ψάχνω για τα γοφάρια. Κοιτάζω δεξιά-αριστερά κι εκείνη την στιγμή, εμφανίζεται από κάτω μου ένα, ακόμη πιο μεγάλο γοφάρι. Ευτυχώς η υποβρύχια κάμερα είναι ενεργοποιημένη. Αφήνω το ψαροντούφεκο να βουλιάξει, χωρίς καν να βουτήξω!!! Σημαδεύω το κεφάλι του ψαριού, αλλά την ώρα που πατάω την σκανδάλη, με παίρνει χαμπάρι και κουνάει λίγο το κεφάλι του. Η βέργα πετυχαίνει το μεγάλο γοφάρι πλάγια στο κεφάλι και το γοφάρι εξαφανίζεται μέσα στην θολούρα. Το τραβάω με δύναμη, αλλά αντιστέκεται σθεναρά. Το ψάρι με γυροφέρνει κι εγώ το ακολουθώ για να μην μπλέξει το σχοινί του ψαροντούφεκου πάνω μου. Αν γίνει αυτό, το δυνατό ψάρι μπορεί να κοντράρει την βέργα με το σώμα του και να απελευθερωθεί. Με τα πολλά το πιάνω από την ουρά, αλλά με ένα δυνατό τίναγμα της ουράς, μου φεύγει από τα χέρια.!!! Το ξανατραβάω κοντά μου κι εκείνο πετάγεται έξω από το νερό. Την ώρα που παλεύουμε στην κυριολεξία, στρίβει για να αλλάξει κατεύθυνση και όπως τρέχει με κουτουλάει στο στήθος!!! Τα χάνει για λίγο κι εγώ το οδηγώ εκτός πλατφόρμας για να μην μπερδευτεί πουθενά. Ταυτόχρονα το έχω φέρει κοντά μου και το πιάνω πάλι από την ουρά. Τα χτυπήματα του όμως δεν είναι τόσο ισχυρά όπως πριν κι έτσι το πιάνω από τα βράγχια. Του δίνω ένα γρήγορο τέλος με το μαχαίρι μου. Το γεμίζω φιλιά, συγγνώμες κι αγκαλιασμένοι, βγήκαμε έξω. Ευχαρίστησα, κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές τον Ύψιστο για το αναπάντεχα πολύτιμο δώρο Του. 

Το απίστευτο δώρο Του!!!

Βγήκα χωρίς να με δουν, πήγα στο κρυσφίγετό μου, όπου αφού έβγαλα τις φωτό που ήθελα, το ζύγισα και καθάρισα τα ψάρια. Η βέργα το είχε περάσει κάθετα μέσα από το μάγουλο και το κρατούσε το κόκκαλο που σκεπάζει τα βράγχια. Ήταν κι αυτό εντελώς νηστικό και ζύγιζε 6,3 κιλά!!!

Το απίστευτο δώρο Του!!!

Translation of the above article.

Title: A 6.3 bluefish gift and more!!!

Video & photos : Zacharias Skevofilax.  

I set out for one more fishing in the dead of winter. My masochism has no end, since the outside temperature was just 4^οC !!! I wanted to fish in different places if my strength allowed me. So I started from the leeward side of the bay and wherever happens, as they say. As soon as I dived, in front of me I saw a majestic creature. I stopped everything and concentrated on my goal. I calmly approached, and dived. It waited patiently at its post. A wonderful tube-dwelling anemone,(Ceriantharia), posed for a video, as it happened. I teased it, get in its tube, in order to have a full video and swam further down. (1st Picture: A wonderful beauty to warm the icy waters!!!). The waters were quite cold. I got to the rocks I wanted and started fishing. I hadn't gone far when a few Painted comber (Serranus scriba) betrayed the presence of a good common octopus (Octopus vulgaris). If it wasn't for the Painted combers, I wouldn't have seen it. The common octopus was hiding on the side of a rock on the seabed and it could not be seen. Its excellent 3D variation didn't help me at all. It had become one with the environment. But the Painted combers that were gathered around it, betrayed it. Easy target. I dived in and when I was sure it was big enough, I pulled the trigger it and caught a big common octopus (2 kg). (2nd Picture: The two kilo delicacy...Is caught!!!). I hung it on the buoy and continued. In one of the many ambushes that followed, I saw some White Sea breams (Diplodus sargus). One of them was a good in size so I focused on it. I ducked into a hole of the bottom and waited. After a while two White Sea breams came towards me. I aimed the bigger one and pulled the trigger. The spear found the fish low on the cheek, and after a somersaulted, it laid down on the seafloor.

"We must have hit a vital organ Zac..." I said to myself as I swam for the fish. (3rd Picture: The White Sea bream is caught...). It was a medium sized White Sea bream (330 gr). I hung it on the buoy and continued. I had the impression that the fish all around were generally very nervous. 

"There must be some a tuna swimming around..." I thought. No matter how many ambushes I did, I never saw a single tuna or another big predator, but the nervousness of the fish remained. On the rocks of the seafloor, from one point on, tropical sea urchins (Diadema Setosum) had started to appear. The first two I pierced, but as I looked a little farther, I found that they were innumerable. Among them, where are there white ones??? (4th Picture: There were some white ones...). As I was swimming, I notice a rope with white markings tied to the bottom floating in the water. Knowing what it was about, I dived next to it after activating the underwater camera. The rope was almost completely covered with common squid eggs! (Loligo vulgaris). A wonderful sight and as I got very close, the eggs were seen in their cases. I examined them without touching them and being careful not to do any damage, so I carefully swam away. (5th Picture: The new generation...). The nervousness of the fish continued. As I was swimming, I noticed two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) running. One of the biggest, however, hid next to a stone.

"Is there a chance???" I said and dived. The fish remained in its place, while two others left. I aimed and pulled the trigger. The spear hit the two-banded sea bream  vertically and I had caught my 3rd trophy.              (6th Picture: Wellcome...). But I was starting to get cold... With a temperature of 14^οC, the 7mm suit was not keeping me very warm, even though I had been fishing only for two hours. I decided to go out, change place and outfit and if I could to continue a little longer. I swam at a brisk pace to warm up towards the beach, where I had started my dives. There, as in the morning, another surprise awaited me. On the sandy bottom was a wonderful Loggerhead sea turtle (Caretta caretta). It wouldn't let me near her. Maybe I had scared it with my swimming pace and by the time I noticed it was too late. I took a plunge, took my video shot, at a bit distant and waved goodbye as it disappeared into the deep blue. (7th Picture: Have a safe trip and hopefully we will meet again someday...). I went out freezing.. I took off my suit jacket, put on my tracksuit and drove to get to another much loved fishing spot. After an hour and a half I was at the beach I wanted to dive. I put on a 9mm jacket and dived. Here things were completely different. Mrs. Blur was present as usual... The information from my friends said that at a certain spot there were many big grey mullets (Mugil cephalus). But I had to swim quite a bit. I had done this countless times before... I would fish until I got to the place I wanted. On the way I didn't see a single fish, when I say no one, I mean not even a small one.

"Things are getting to be difficult Zac..." I said and looked at my watch. The surface temperature was 13^οC!!! 

"Now, that explains why nothing is swimming around..." I thought. I continued on my way, making my vain attempts in case....hope dies last...as they say. I finally got where I wanted to go. It was the old platform. Empty too... except for one corner that my friends had told me about. All the grey mullets were gathered there. There were fish over 2.5 kg and they were many. I approached as calmly as I could. The blurry waters helped me too. I aimed at one of the bigger grey mullets, trying to kill it instantly, so I could a chance to catch another fish. If the shot was not perfect, the wounded fish would scare the rest of the grey mullets and they would disappear into the murky waters. As I started to pull the trigger, aiming at the fish's head, I saw two 3 kilos bluefish (Temnodom saltator) behind the grey mullet, disappearing in the blurry waters... I immediately stoped and looked for the bluefish. Looking left and right and at that moment, an even bigger bluefish appeared below me. Luckily the underwater camera was on. Without diving, I let the speargun to sink. I aimed for the fish's head, but as I pulled the trigger, it realised my presence and moved its head a bit. The spear stroke the large bluefish on the side of its head and the bluefish disappeared into the blur. I pulled hard on it, but it strongly resisted. The fish swam around me and I followed it so that the speargun line didn't get tangled on me. If this happened, the strong fish could push the spear with its body on me and break free. At some point, I managed to grab it by the tail, but with a strong stroke of its tail, it slipped out of my hands.!!! I pulled it close to me again and it jumped out of the water. While we were literally fighting, it turned to change direction and as it ran, it bumped into my chest!!! It seemed to be disoriented, so I grabbed the opportunity and I led it out of the platform so it couldn't get tangled anywhere. At the same time I had brought it close to me and again I grabbed it by the tail. But the blows of its tail were not as strong as before so I grabbed it by the gills. I gave it a quick end with my knife. I filled it with kisses, apologies, hugs and went out. I don't know how many times, I thanked the All Mighty for His unexpectedly precious gift. (8th Picture: His unexpectedly precious gift!!!). I got out without being seen, went to my hideout, where after taking the photos I wanted, I weighed it and cleaned the fish. The spear was driven vertically through its cheek and held by the bone that covers the gills. Its stomach was completely empty and weighed 6.3 kg!!! (9th Picture: His incredible gift!!!).

A 5.7 bluefish gift and more!!! Δώρο γοφάρι 5,7 κιλών και άλλα!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: A 5.7 bluefish gift and more!!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Καθώς ο χειμώνας άρχιζε να δείχνει τα δόντια του, τα πράγματα γινόντουσαν πιο δύσκολα στο ψαροντούφεκο. Οι χαμηλές θερμοκρασίες, ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της νύχτας, καθιστούσαν τον ύπνο μέσα στο αμάξι σχεδόν απαγορευτικό. Έτσι αποφάσισα να ψαρέψω όσο μου επέτρεπαν οι δυνάμεις μου, έναν μεγάλο σε έκταση ψαρότοπο. Η ιδιαιτερότητα του είναι ότι μετά τον κάβο, συνήθως τα πράγματα, όπως ορατότητα, ψάρια, καιρικές συνθήκες αλλάζουν. Βρέθηκα νωρίς το πρωί να ντύνομαι στην γνωστή παραλία. Έκανα τα πρώτα καρτέρια για ζέσταμα και πριν προχωρήσω προς τον πετρώδη βυθό, είδα ένα νεκρό ψάρι πάνω στην άμμο. 

"Μάλλον είναι λύχνος και μάλιστα μεγάλος" είπα και βούτηξα. Πλησίασα και περιεργάστηκα τον λύχνο. Δεν έφερε κάποιο τραύμα. Μάλλον τον είχαν πετάξει από τα δίχτυα. 

Ο μεγάλος λύχνος!!!

"'Η είχε βρωμίσει ή δεν ξέρουν ότι κάνει πολύ καλή σούπα, γιατί από εμφάνιση εν τον λες και όμορφο, κάθε άλλο..." σκέφτηκα. Περιεργάστηκα τα δύο μεγάλα αγκάθια που έχει στο κεφάλι του και τον άφησα έτσι όπως τον βρήκα. Έφτασα στον βραχώδη βυθό. Είχα αποφασίσει ότι θα ψάρευα με συρτό καρτέρι. Μετά από μερικά άκαρπα καρτέρια, προσγειώθηκα πάνω σε έναν βράχο. Περίμενα λίγο και μετά σύρθηκα στο τελείωμά του. Στην αρχή δεν είδα τίποτε, αλλά μετά από λίγο ένας καλός σαργός εμφανίστηκε μπροστά μου. Το ψάρι λίγο νευρικό και σαστισμένο δεν ήξερε τι να κάνει. Βλέποντας ότι δεν έχω πολλές επιλογές, σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. H βέργα πέτυχε τον σαργό την ώρα που έστριβε για να φύγει. 

Ο 1ος σαργός, 480 γρ... 

Τον βρήκε στο μάγουλο και βγήκε από το στόμα του. Ο σαργός έκανε διάφορες κωλοτούμπες και προσγειώθηκε στον πετρώδη βυθό. Όλος χαρά πήρα στα χέρια μου το υπέροχο ψάρι των 480 γρ. Λίγο πιο κάτω, κάνω την βουτιά σε κάτι βαθουλώματα που κάνει ο βυθός. Σέρνωμαι μπροστά και περιμένω. Στο βάθος κάποια ψάρια φεύγουν, αλλά ένας νευρικός σαργός πλησιάζει. Κάνει τα γνωστά και κοφτά ζικ-ζακ και την κατάλληλη στιγμή πατάω την σκανδάλη. Η βέργα τον πετυχαίνει κάθετα στα μάγουλα κι εκείνος τρέχει ξέφρενα για να απελευθερωθεί. Μάταια όμως και σε πολύ λίγο έχω στα χέρια μου τον 2ο σαργό των 400 γρ. 

Ο 2ος, 400 γρ... 

Στο επόμενο καρτέρι δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει κάτι κοντά. μου. Μάλλον εγώ βούτηξα κοντά του. Χάριν όμως στην τέλεια παραλλαγή του δεν το είχα δει. Έτσι καθώς ξαπλώνω στον βυθό, από δίπλα μου ξεπετάγεται ένα χταπόδι αμολώντας πολύ μελάνι. Πέρασε δίπλα από το ψαροντούφεκο, ξαφνιάζοντάς με ευχάριστα. 

Δεν το πήρα χαμπάρι!!!

Μου φάνηκε πιο μικρό απ΄ότι θα ήθελα και δεν ασχολήθηκα μαζί του. Συνεχίζοντας με το ίδιο στιλ, πλησιάζω έναν μεγάλο βράχο. Προχωράω λίγο μπροστά. Από τα δεξιά μου (που είμαι ακάλυπτος) φεύγουν κάποιοι σαργοί για τα βαθειά. Αριστερά όμως με καλύπτει ο βράχος. Σέρνοντας πλησιάζω και ξεπροβάλλω δειλά-δειλά. Ένας μεγάλος σαργός, όλος απορία και νευρικός πλησιάζει. Την κατάλληλα στιγμή του ρίχνω. Η βέργα τον πετυχαίνει χαμηλά και εκείνος πασχίζει να απαλλαγεί μάταια από την βέργα. 

Ο μεγαλύτερος 500γρ, αλλά δεν έμαθε...

Είναι 500 γρ και κοιτώντας καλύτερα, διαπιστώνω ότι έχει ένα επουλωμένο τραύμα μάλλον από ψαροντούφεκο, χαμηλά στην κοιλιά του, λίγο πριν την ουρά. Τον μαζεύω και τον τρίτο σαργό. Πλησιάζοντας το κάβο, ο βυθός βαθαίνει αρκετά. Ο εξοπλισμός μου δεν είναι για μεγάλα βάθη, αλλά αποφασίζω να πάω λίγο πιο βαθειά. Βρίσκω έναν βράχο λίγο πιο βαθειά και προσγειώνομαι πάνω του. 

"Αν υπάρχει κάποιος περαστικός κυνηγός από εδώ θα περάσει..." σκέφτηκα και αφού προετοιμάστηκα βούτηξα. Κρύφτηκα πάνω στον βράχο και περίμενα. Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα, όλες οι καλόγριες ήρθαν πάνω μου, σημάδι ότι κάποιος κυνηγός πλησιάζει. Όντως μου ήρθε ένα τονάκι λίγο πιο χαμηλά, αλλά με απίστευτη ταχύτητα που δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα. 

Μιλάμε για ταχύτητα!!!

Έκανα μερικά ακόμη καρτέρια αλλά..... Προχωρώντας είδα μελανούρια. Ήταν λίγο βαθειά αλλά βούτηξα. Χώθηκα πίσω από τις πέτρες. Κάποια φάνηκαν από τα αριστερά μου αλλά δεν πλησίασαν. Μετά όλο το κοπάδι ήρθε από τα δεξιά μου. Ένα από τα μεγαλύτερα πλησίασε και την κατάλληλη στιγμή του έριξα. Η βέργα το πέτυχε χαμηλά στην κοιλιά και το μελανούρι έτρεχε αλλάζοντας κατευθύνσεις στο δευτερόλεπτο, παλεύοντας να απελευθερωθεί. 

Και το μελανούρι μας...

Μάταια όμως. Το έβαλα με τα υπόλοιπα ψάρια στην σημαδούρα και πέρασα τον κάβο. Εδώ τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Ο απαλός νοτιάς είχε φέρει... και τι δεν είχε φέρει. Η επιφάνεια ήταν γεμάτη σκουπίδια, κυρίως πλάστηκα. Μια μπίχλα απλωνόταν παντού. Προχώρησα λίγο πιο κάτω κι αποφάσισα να κάνω μερικά καρτέρια και να φύγω. Είχα πολύ χρόνο, αλλά αυτή η βρομιά μου χάλασε το κέφι. 

Μιλάμε για πολύ βρομιά!!!

Εδώ ο βυθός ήταν μεν πετρώδης αλλά πιο φτωχός. Κάνει όμως ωραία μπαλκόνια προς τα βαθειά. Βρήκα ένα που μου άρεσε και βούτηξα. Με το που προσγειώθηκα εμφανίστηκαν μπροστά μου καλόγριες. Μετά από λίγο πέρασε από μπροστά μου ένα πολύ μεγάλο κοπάδι από άσπρους γερμανούς. Πάνω από τους γερμανούς υπήρχε ένα τεράστιο κοπάδι από γαύρους. Μου φάνηκαν λίγο νευρικοί κι έτσι επέμενα σε μερικά καρτέρια ακόμη. 

Κάτι δεν πάει καλά με τους γαύρους...

Μάταια όμως....Έτσι πήρα τον δρόμο του γυρισμού. Ήμουν πολύ ικανοποιημένος από τα τρόπαια που είχα πιάσει, αν και περίμενα κάτι πιο μεγάλο μετά τον κάβο. Εκεί λοιπόν που κολυμπώ και πλησιάζω για να περάσω τον κάβο, διαπιστώνω ότι κάτι μεγάλο έρχεται προς τα εμένα. Σταματάω κάθε κίνηση και περιμένω όσο πιο ακίνητος μπορώ. Μέχρι και την αναπνοή μου πρόσεχα να μην ακουστεί τίποτα. Η σκιά μεγάλωνε και ερχόταν να περάσει από κάτω μου. Ήταν ένα μεγάλο γοφάρι που είχε αποφασίσει να αυτοκτονήσει. Κολυμπούσε πολύ αργά και την ώρα που περνούσε από κάτω μου, στο ένα μέτρο περίπου, άφησα το ψαροντούφεκο να βυθιστεί και σημαδεύοντας το κεφάλι του πάτησα την σκανδάλη. Το μεγάλο γοφάρι απλά βυθίστηκε χωρίς να κουνιέται. 

Ήθελε να μου το Δώσει!!!

Εγώ χόρευα κυριολεκτικά στην επιφάνεια της θάλασσας. Είχα κεραυνοβολήσει, σκοτώνοτάς το ακαριαία καθώς η βέργα είχε διαπεράσει τον εγκέφολό του. 

Αυτό έψαχνα!!!

Φυσικά για να μην ακουστεί ο παραμικρός θόρυβος δεν ενεργοποίησα την υποβρύχια κάμερα κι έτσι δεν υπάρχει η βολή. Λίγο που με ένοιαξε. Ενεργοποίησα την υποβρύχια κάμερα, έβγαλα τα διάφορα πλάνα που ήθελα. Ήταν 5,7 κιλά εντελώς νηστικό. Το πήρα αγκαλιά, το γέμισα φιλά, συγγνώμες  και βγήκαμε έξω χωρίς να ψαρέψω καθόλου.

"Αυτό κι αν ήταν δώρο Ζάχο..." είπα, ευχαριστώντας Τον Ύψιστο για τα υπέροχα Του δώρα. Έβγαλα τις φωτό που ήθελα, καθάρισα τα ψάρια και οδηγώντας γύρισα πίσω πανευτυχής. Είχα ήδη οργανώσει τα πλάνα για το απαραίτητο τσιμπούσι....

Τα λόγια είναι περιττά !!!

Translation of the above article.

Title: A 5.7 bluefish gift and more!!!

Video & photos : Zacharias Skevofilax.  

As winter began to show its teeth, things were getting tougher for spearfishing. The low temperatures, especially during the night, made sleeping in the car almost impossible. So I decided to fish as much as my strength allowed me, in a large fishing ground. Its peculiarity is that after the cape, things such as visibility, fish, weather conditions usually change. I found myself getting dressed early in the morning on a known beach. I did the first warm-up dives and before moving towards the rocky bottom, I saw a dead fish on the sand.

"It must be an Atlantic stargazer (Uranoscopus scaber)., and a big one..." I said, and dived in. I approached and examined the fish. It was not injured. It must have been thrown from the fishing nets. (1st Picture: The big Atlantic stargazer!!!). 

"'Ether the fish was rotten or the fishermen didn't know that it makes very good soup, because its appearance looks like an ogre...." I thought. I was curious about the two large spikes on its head. After examining the spikes and left it as I had found it. I reached the rocky bottom. I had decided that I would be using the technique of ambushing and then crawling. After a few fruitless ambushes, I landed on a big rock. I waited a while and then crawled to the end of it. At first I didn't see anything, but after a while a good white sea bream (Diplodus sargus). appeared in front of me. The fish was a bit nervous, confused and didn't know what to do. Seeing that I didn't have many options, I took aim and pulled the trigger. The spear hit the white sea bream just as it was turning to leave. (2nd Picture: The 1st white sea bream of 480 gr...). The spear found it on the cheek and came out of its mouth. The white sea bream did various somersaults and landed on the rocky bottom. I was delighted to get my hands on the wonderful 480gr fish. A little further down, I dived into some dents of the seafloor. I crawled forward and waited. In the background, I saw some fish leaving, but a nervous white sea bream approached. It was makings the familiar and sharp zig-zags turns and at the right moment I pulled the trigger. The spear stoke it vertically on the cheeks and it ran frantically to free itself. But in vain and in a very short time I had in my hands the 2nd white sea bream of 400 gr. (3rd Picture: The 2nd one of 400 gr...). In the next dive, I didn't realise a present next to me, or I should rather say, I dived very close to it. Thanks to its perfect variation, I hadn't seen it at all. So as I lied on the seabed, a common octopus (Octopus vulgaris) jumped out next to me, squirting a lot of ink. It swam passing by the speargun, pleasantly surprising me.          (4th Picture: I didn't realise its presence!!!). It seemed smaller than I would prefer, so I didn't bother it. Continuing with the same technique, I approached another large rock. As I was moving forward a bit, from my right (where I could be seen) some white sea breams left for deeper waters. But the rock was covering me to the left. Creeping, I approached and emerged timidly. A large white sea bream, surprised and nervous approached. At the right moment I pulled the trigger. The spear hit it low in the belly and it struggled to free itself from the spear, in vain. (5th Picture: The biggest one 500 gr, but it did not learn its lesson...). It was a 500gr fish and looking closer I saw that it had an old wound that was healed, probably from a speargun. The healed wound was low on its belly just before the tail. Approaching the cape, the seabed was getting quite deep. My diving gear was not for great depths, but I decide to go a little deeper. I found a rock a little deeper and landed on it. 

"If there is a predator in the area, it will be passing by here..." I thought and after preparing myself, I dived. I hid on the rock and waited. After several seconds, all the  black Damselfish (Chromis chromis) came at me, a sign that a predator was approaching. Indeed, a  little tunny (Euthynnus alletteratus) appeared a little lower than I was, but with such incredible speed that I didn't have time to do anything. (6th Picture: With incredible speed!!!). I made a few more ambushes but..... Moving on, I saw.saddled sea-bream (Oblada melanura). They were a little deeper but I dived in. I ducked behind the stones. Some saddled sea-bream appeared from my left but did not approach. Then the entire school of fish came from my right. One of the bigger ones approached and at the right moment I shot it. The spear hit it low in the belly and the saddled sea-bream started running, changing directions instantly, struggling to break free. (7th Picture: The saddled sea-bream...). But in vain too. I put it with the rest of the fish on the buoy and passed the cape. Here things were completely different. The gentle southern winds had brought... The surface was littered with trash, mostly plastic trash. The filth was spreading everywhere. I went a little further down and decided to do a few ambushes and leave. I had a lot of time, but this filth ruined my enjoyment. (8th Picture: We are talking about a lot of filth!!!). Here the seabed was stony but a bit empty. But there were many nice balconies towards the depths. I found one I liked and took the plunge. As soon as I landed, black Damselfish appeared in front of me. After a while a very large school of Streamlined spinefoot passed in front of me. Above the Streamlined spinefoot (Siganus argenteus)  was a huge school of European anchovy (Engraulis encrasicolus). They seemed a bit edgy to me, so I insisted on a few more ambushes. (9th Picture:.Something was wrong with the anchovies...). But in vain.... So I took the way back. I was very satisfied with the trophies I had caught, although I was expecting something bigger after the cape. So as I was swimming and got close to pass the cape, I noticed that something big was swimming towards me. I stoped all my movements and waited as still as I could. I was careful even my breathing not to be heard. The shadow was becoming bigger as it got closer was ready to pass under me. It was a large bluefish (Temnodom saltator) that had decided to commit a suicide. It was swimming with a very slow pace and when it passed about a meter below me, I let the speargun sank and aiming at its head, I pulled the trigger. The big bluefish just sank without moving. (10th Picture: This was a gift from the Heavens!!!). I was literally dancing on the surface of the sea. I had shot it, killing it instantly as the spear pierced its skull. (11th Picture: This was what I was looking for!!!). Of course, in order not to create the slightest noise, I did not activate the underwater camera, so there was no video of the shot. Little I cared. I activated the underwater camera, took the various video shots I wanted. It was 5.7 kg with a completely empty stomach. I hugged it, kissed it, apologised and went out without fishing at all. 

"This was a gift Zac..." I said, thanking the Almighty One for His wonderful gifts. I took the photos I wanted, cleaned the fish and drove back very happy. In my mind, I had already organised  the necessary feast... (12th Picture: No comments!!!)

Spearfishing in clear and murky waters #3 Ψαρευοντας σε καθαρά και θολά νερά Νο 3

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Spearfishing in clear and murky waters #3. 

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

1η μέρα, απόγευμα... 

Αποφάσισα για μια ακόμη φορά να ακολουθήσω τον ίδιο τροπο ψαρέματος. Απογευματινό στα καθαρά νερά και πρωινό στα θολά. Έτσι λοιπόν, νωρίς το απόγευμα βουτούσα σε έναν τόπο υπήνεμο του νοτιά. Με το που βούτηξα με περίμενε μια έκπληξη. Δίπλα σε ένα βυθισμένο βαρέλι υπήρχε ένας ιππόκαμπος. Με το που τον πλησίασα έκανε το ψόφιο. Ήταν αρκετά μεγάλος. 

Όμορφη έκπληξη!!!

Τράβηξα το βίντεο και συνέχισα το ψάρεμά μου. Στα πρώτα καρτέρια μόνο μικρά ψάρια είδα. Έτσι ξεκίνησα το συρτό καρτέρι. Σε ένα από τα πολλά, καθώς σέρνομαι πίσω από έναν βράχο, ξεπετάγεται από δίπλα ένας ωραίος σαργός. Το ψάρι φεύγει γρήγορα κι εγώ δεν έχω πολλές επιλογές. Γρήγορη σκόπευση και πάτημα της σκανδάλης. Η βέργα προλαβαίνει τον σαργό και τον πετυχαίνει στο κρανίο, σκοτώνοντας τον ακαριαία. Είναι ένας χρυσός σαργός των 610 γρ. 

Χρυσή ομορφιά!!!

Περιχαρής, μαζεύω το ψάρι...Συνεχίζοντας παρακάτω και μετά από αρκετές βουτιές έπιασα τον δεύτερο σαργό. Ενώ σέρνομαι ανάμεσα στις πέτρες του βυθού, προχωρώντας μπροστά, αντιλαμβάνομαι έναν καλό σαργό να τσιπμολογάει κάτι πίσω από έναν βράχο. Φαίνεται μόνο η ουρά του. Πλησιάζω λίγο χωρίς να κουνάω τα πέδιλα, αλλά τραβώντας με τα χέρια και περιμένω. Ο σαργός αισθάνεται ότι κάτι πλησιάζει και εμφανίζεται όλος απορία μπροστά μου. Με το που στρίβει και τον έχω φαρδύ-πλατύ του ρίχνω και πιάνω το 2ο σαργό που είναι 450 γρ. 

Να κι ο 2ος σαργός...

Το επόμενο καρτέρι γίνεται σε ένα πολύ αγαπημένο σημείο. Έχω φτάσει εκεί που οι πλάκες του βυθού σχηματίζουν ένα μεγάλο κανάλι. Έχω πάρει και δει ωραία ψάρια εδώ. Κάνω την βουτιά, κρύβομαι και σέρνομαι πολύ αργά. Όπου και να δω έχει κακαρέλους. Είναι πάρα πολλοί, αμέτρητοι θα έλεγα, αλλά όλοι μικροί ή μεσαίοι. 

Κακαρέλοι παντού...αλλά μικροί...

Απόλαυσα την ομαδικότητα τους κι έφυγα. Δεν είχε κάποιο μεγάλο ψάρι αυτήν την φορά εδώ... Συνεχίζοντας πιο κάτω, συνάντησα τους πρώτους κεφάλους. Σε ένα συρτό καρτέρι, αντιλαμβάνομαι ότι ανάμεσα στα βράχια του βυθού υπάρχουν κέφαλοι που βόσκουν. Καθώς προχωράω έρποντας, το κοπάδι σηκώνεται για να φύγει. Οι κοντινοί είναι διστακτικοί, αλλά όχι πανικοβλημένοι. Η κίνησή τους παρασέρνει έναν από τους πιο μεγάλους να με πλησιάσει από ψιλά. Περιμένω και την κατάλληλη στιγμή πατάω την σκανδάλη. Από την κίνηση του ψαριού, αντιλαμβάνονται,μαι ότι έχω πετύχει την σπονδυλική του στήλη. Ο κιλήσιος κέφαλος είναι στην αγκαλιά μου. 

Να κι ο 1ος κέφαλος...που να ήξερα τι θα ακολουθήσει!!!

Στρίβοντας σε ένα μικρό καβάκι για να πάρω τον δρόμο του γυρισμού, βλέπω κοχύλια μαζεμένα.

"Χταπόδι μάλλον, αλλά πόσο μεγάλο είναι???" αναρωτήθηκα. Στην πρώτη βουτιά παρατήρησα ότι ήταν πολύ καλό. Κατέβασα την δύναμη του ψαροντούφεκου και βούτηξα. Σημάδεψα ανάμεσα στα μάτια του και του έριξα. Το τράβηξα έξω εύκολα. Ήταν 2,3 κιλά.

Μπόλικος ο μεζές!!!

"Μια χαρά, πάμε να βγούμε..." είπα στον εαυτό μου. Λίγο πριν βγω και στα πολύ ρηχά, υπάρχει μια καλή σάρπα που κολυμπάει δίπλα μου. Το ψάρι δεν εξαφανίστηκε με το που με είδε κι αυτό μου τράβηξε την περιέργεια. Στην πλάτη της είχε ένα μεγάλο τραύμα και λίγο πιο πίσω δύο ακόμη σημάδια. 

Ο τραυματίας???

"Μάλλον λούτσος την έκανε την δουλειά..." σκέφτηκα. Πλησίασα αργά και ήρεμα και την έπιασα με το χέρι μου. Την κράτησα λίγο για να ανάκτηση της δυνάμεις της και την άφησα. Μου φάνηκε ότι θα τα καταφέρει. Αυτό το συμβάν με έβαλε σε σκέψεις. αποφάσισα να πάω πιο βαθειά και να κάνω μερικά καρτέρια. Όντος στο πρώτο κιόλας μου ήρθαν πολλά ψάρια. Στην αρχή μαζεύτηκα οι καλόγριες. Ήταν πολύ νευρικές!!! Μετά μου ήρθε ένα κοπαδάκι από σκάρους. Τους αγνόησα. Εμφανίστηκε ένα μεγάλο κοπάδι από τρομαγμένους κεφάλους και στο τέλος κάποιοι καλοί σαργοί που ήταν εκτός πεδίου βολής. 

"Ή τα ψάρια τρόμαξαν από εμένα ή κάτι άλλο κυκλοφορεί..." είπα στον εαυτό μου. Έκανα μερικά καρτέρια. Σε ένα από αυτά αποφασίζω να κρυφτώ δίπλα σε έναν μεγάλο βράχο και να περιμένω. Μετά από λίγο και ψιλά, εμφανίζεται ένας μεγάλος λούτσος. 

Ο μεγάλος λούτσος δεν ήθελε...

Το ψάρι μου φάνηκε ότι ήταν +3 κιλά!!!. Μόλις με κρύβει η διπλανή πέτρα, γυρίζω γρήγορα το ψαροντούφεκο και την ώρα που πίεζα την σκανδάλη, ο λούτσος δίνει μια με την ουρά του....και τον έχασα. Έκανα μερικά ακόμη καρτέρια και βγήκα. 

"Δεν πειράζει, τουλάχιστον έμαθα ποιος τραυμάτισε την σάρπα..." είπα χαμογελώντας και βγήκα. Άλλαξα και έφυγα για τα θολά. Μετά από αρκετή ώρα οδήγησης έφτασα και στα θολά. Την έπεσα στου υπέροχους μεζέδες της Σταυρούλας και χώθηκα στον υπνόσακο....

2η μέρα χαράματα. 

Οι πληροφορίες μιλούσαν για πάρα πολλούς κεφάλους. Όπερ κι εγένετο. Έφτασα στο αγαπημένο μου μέρος και πλακώθηκα στα καρτέρια. Οι κέφαλοι ήταν παντού. Από τα πολύ ρηχά μέχρι τα βαθειά του τόπου, ήταν παντού. Μέσα από την θολούρα εμφανίζονταν μπροστά μου όλο απορία, τι έκανα εγώ εκεί. Είδα και πολύ μεγάλα ψάρια. Είχε ψάρια που πρέπει να ήταν πάνω από τρία κιλά!!! Εγώ όμως έψαχνα τα γοφάρια. Δεν θυμάμαι πόσα καρτέρια έκανα, ανάμεσα στους κεφάλους. Τα γοφάρια πουθενά!!! Πέρασαν δύο ώρες χωρίς να δω ούτε μια σκιά γοφαριού. Από τις πολλές βουτιές, έφυγαν οι πολύ μεγάλοι κέφαλοι. Δεν είδα ούτε ένα καλό λαβράκι. Μόνο κεφάλους είχε. Έτσι αποφάσισα να πιάσω μερικούς. Βούτηξα δίπλα στην προβλήτα και περίμενα. Δεν πέρασε πολύς χρόνος όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα ψάρια. Διάλεξα το πιο μεγάλο και του έριξα. έπιασα έναν κέφαλο λίγο πάνω από κιλό. Καθώς βουτάω κάτω από την πλατφόρμα, εμφανίζεται μπροστά μου ένας λεπτός αλλά μακρύς κέφαλος. Ενεργοποιώ αμέσως την υποβρύχια κάμερα και πατάω την σκανδάλη, πιάνοντας το ψάρι, χάνοντας το πλάνο. Είναι ένας κέφαλος 1,7 κιλών. Μάλλον έχει γεννήσει για αυτό είναι τόσο λεπτός. 

Μεγάλος αλλά λεπτός, 1,7 κ...

Τα ψάρια όμως έχουν βαθύνει λίγο λόγω των βολών. Βουτάω και περιμένω. Μετά από λίγο εμφανίζονται διστακτικά κάποιοι κέφαλοι. Περιμένω μήπως έρθει κάποιος πιο μεγάλος. Όντος εμφανίζεται ένα πιο μεγάλο ψάρι και του ρίχνω. Ο κέφαλος μάχεται σθεναρά, αλλά μετά από μερικά λεπτά έρχεται στα χέρια μου. Είναι λίγο πιο μεγάλος από τον τελευταίο 1,8 κιλά!!! 

Ο μεγαλύτερος όλων, 1,8 κ!!!

Έκανα μερικές βουτιές ακόμη, αλλά τα ψάρια είχαν τρομάξει. Σε μια βουτιά, λίγο πιο βαθειά, εμφανίστηκε ένας κέφαλος. Φάνηκε τρομαγμένος κι ενώ προσπαθούσε να φύγει του έριξα και τον έπιασα. Ήταν 1,4 κιλά. 

"Μάλλον τρομάξαμε πολύ τα ψάρια...." είπα και έφυγα για τα ρηχά. Έκανα καρτέρια καθώς κολυμπούσα για να βγω. Σε ένα από αυτά, έχω ξαπλώσει στον βυθό και περιμένω. Ξαφνικά λίγο πιο ψιλά εμφανίζεται ένα μικρό κοπάδι από κεφάλους. Βρίσκω τον πιο μεγάλο και πατάω την σκανδάλη. Είδα όμως δύο λάμψεις μέσα στην θολούρα.

"Ντουμπλέτα???" αναρωτήθηκα. Τραβώντας το σχοινί κοντά, πάνω στην βέργα υπήρχαν δύο ψάρια. 

Όταν σε θέλει!!!

"Τυχεράκια..." είπα χαμογελώντας. Σε ένα από τα τελευταία καρτέρια στις φυκιάδες, εμφανίστηκαν πάλι κέφαλοι. Ήταν μικροί όμως. Ενώ περιμένω, ένας μεγαλύτερος, με αυτοκτονικές τάσσεις αποφασίζει να περάσει από μπροστά μου και του έριξα. Αυτός ήταν λίγο μικρότερος 1,2 κιλά και αποφάσισα να βγω. 

Όλα μαζί...

Όμως μια γυαλάδα μέσα στην θολούρα με έκανε να βουτήξω για μια τελευταία φορά. Προσγειώθηκα στον βυθό και περίμενα. Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα εμφανίστηκαν μικρά λαβράκια. Πέρασαν από μπροστά μου και τα ακολούθησαν κέφαλοι. Τα χάζεψα και βγήκα. Μπορεί να μην βρήκα τα γοφάρια που έψαχνα, αλλά μου Έδωσε υπέροχους κεφάλους!!!

Τέλος για σήμερα...

Translation of the above article.

Title: Spearfishing in clear and murky waters #3. 

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

1st day in the afternoon...

I decided once again to follow the same pattern of fishing. Afternoon in clear waters and at dawn in cloudy waters. So, in the early afternoon I was diving in a leeward area for ​​the souther winds. As soon as I dived in I was in for a surprise. Next to a sunken barrel was a seahorse (Syngnathidae-Hippocampus). As soon as I approached it, it played dead. It was quite big for a seahorse. (1st Picture: A beautiful surprise!!!). I took the video shot and continued my fishing. In the first few dives I only saw small fish. So I decided to change my fishing technique. I started to ambush and then crawling in the sea bed. In one of the many, as I crawled behind a rock, a nice white sea bream (Diplodus sargus) jumped out next to me. The fish was swimming away fast and I didn't have much choice. I aimed and pulled the trigger. The spear catches up with the fish and hit it in the skull, killing it instantly. It is a golden white sea bream of 610 gr. (2nd Picture: The golden beauty!!!). Delighted, I collected the fish... Continuing further and after several dives, I caught the second white sea bream. While crawling among the rocks of the seafloor, I noticed a good white sea bream nibbling behind a rock. Only its tail was visible. I crawled a little closer, without moving the fins, but pulling with my hands and waited. The white sea bream sensed that something was approaching and appeared in front of me, wondering. As soon as it turned and I had a better shot, I pulled the trigger and caught the 2nd white sea bream, which was 450 gr. (3rd Picture: The 2nd white sea bream is caught...). The next ambush was done in a very favourite spot. I had reached where the bottom rocks had formed a large channel. In the past, I had caught/seen some nice fish here. I dived, hid and crawled very slowly. Everywhere I looked there were two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) . There were many, countless I would say, but all were small or medium in size. (4th Picture: Countless two-banded sea bream... but all small...). I enjoyed their teamwork and left. There wasn't any big fish in this place today... Continuing further down I came across the first grey mullets (Mugil cephalus). As I crawled, I noticed several grey mullets grazing among the rocks on the bottom. As I creeped along, the school of grey mullets, began to swim away. Those nearby were hesitant, but not panicked. Their movement lured one of the bigger ones to approach me from above. I waited and at the right moment I pulled the trigger. From the movement of the fish, I realised that I had managed to hit its spine. The grey mullet was in my lap. (5th Picture: Here is the 1st grey mullet...who knew what would follow!!!). Turning from a small cape to return, I saw several shells piled up.

"Common octopus (Octopus vulgaris) probably, but how big is it???" I wondered. On the first dive I noticed that it was very good. I lowered the power of the speargun and dived. I aimed between its eyes and shot it. I pulled it out easily. It was 2.3 kg. (6th Picture: Plentiful delicatessen!!!).

"Great, let's go out..." I said to myself. Just before I got out and in the very shallows, there was a good salema porgy (Sarpa salpa) swimming by me. The fish didn't disappear when it saw me and that piqued my curiosity. On its back there was a large wound and a little further back two more marks. (7th Picture: The injured one???).

"Maybe a barracuda (Sphyraena sphyraena) did the job..." I thought. I approached slowly and calmly and took it in my hand. I held it for a while to regain its strength and let it go. It seemed to me that it would manage to survive. This incident got me thinking. I decided to go deeper and make some ambushes. In the very first one, many fish came to me. At first I was surrounded by the black Damselfish (Chromis chromis). They were very nervous!!! Then a school of parrotfish (Sparisoma cretense) approached me. I ignored them. A large shoal of spooked grey mullets appeared followed by some good white sea bream that stayed out of range.

"Either the fish got spooked by me or something else is hunting around..." I said to myself. I made some ambushes. In one of them I decided to hide next to a big rock and waited. After a while, a large barracuda appeared. (8th Picture: The big barracuda did not want to come closer...). The fish seemed to me to be +3 kg!!!. As soon as I was hidden by the nearby rock, I quickly turned the speargun but as I was squeezing the trigger, the barracuda moved violently its tale...and disappeared. I dived few more times and got out.

"It does n't matter, at least I found out who has bitten the salema porgy..." I said smiling and went out. I changed and left for the blurry waters. After a long time of driving, I reached the foggy waters. I devoured Stavroula's wonderful delicacies and slipped into the sleeping bag.

Next day at dawn.

My friends informed me too many grey mullets. And so it happened. I got to my favourite place and I did countless ambushes. The grey mullets were everywhere. From the very shallows to the deeper parts, they were everywhere. They were appearing in front of me, swimming throughly the murky waters, wondering what I was doing there. I saw very large grey mullets. Some fish were over three kilos!!! But I was looking for bluefish (Temnodom saltator). I don't remember how many ambushes I did, between the grey mullets. I did not see a single bluefish!! Two hours had passed without seeing even a shadow of a single bluefish. As a result of the countless dives, the very large grey mullets disappeared. I also didn't see a single good sea bass (Dicentrarchus labrax). Only grey mullets were present. So I decided to catch some. I dived next to the pier and waited. It wasn't long before the first fish appeared. I picked the biggest one and shot it. I caught a grey mullet just over a kilo. As I dived below the platform, a slender but long mullet appeared in front of me. I activate immediately the underwater camera and pull the trigger, catching the fish, but missing the video of the shot. It was a 1.7 kg grey mullet. Probably it had laid its eggs recently, that's why it was so thin. (9th Picture: Big but slim, 1.7 kg...). But the fish have gone a little deeper due to the shots. I dived in and waited. After a while some grey mullets hesitantly appeared. I was waiting for someone bigger to approach. After a while a bigger fish appeared and I shot it. The grey mullet fought hard, but after a few minutes was in my arms. It was a little bigger than the last one 1.8 kg!!! (10th Picture: The biggest one, 1.8 kg!!!). I dived few more times, but the fish were spooked. In a dive, a little deeper, a mullet appeared. It looked scared and while it was trying to run away I shot and caught it. It was 1.4 kg.

"We probably scared the fish a lot..." I said and swam for the shallows. I did several ambushes before getting out. In one of them, as I was lying on the bottom and waiting. Suddenly a little further down a small school of grey mullets appeared. I found the biggest one and pulled the trigger. But I saw two flashes in the blur. 

"Two fish with a single shot???" I wondered. Pulling the rope close, there were two fish on the spear. (11th Picture: When the lady luck is present!!!).

"Lucky..." I said smiling. In one of the last ambushes in the seaweeds, grey mullets appeared again. But they were small. While I was waiting, a bigger suicidal grey mullet decided to past by me and I shot it. This one was the smaller fish 1.2 kg and I decided to go out. (12th Picture: All the trophies together...). But a gleam in the blur made me dived in one last time. I landed on the bottom and waited. After several seconds small sea bass appeared. They passed in front of me and were followed by grey mullets. I enjoyed their company and went out. I may not have found the bluefish I was looking for, but He provided me with beautiful grey mullets!!!                  (13th Picture: Done for today...).