Shallow spearfishing in calm waters....Ρηχό ψαροντούφεκο με μπουνάτσα ..

 You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Shallow spearfishing in calm waters.....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Ο καιρός έπεφτε και εγώ χοροπηδούσα από την χαρά μου. Αργά το απόγευμα ο αέρας είχε κοπεί τελείως. Έτσι ετοίμασα τον εξοπλισμό μου από βραδύς. Το χάραμα με βρήκε στον δρόμο.Μετά από μια ώρα περίπου οδήγησης έφτασα εκεί που ήθελα. Ντύθηκα και βούτηξα με ανυπομονησία μπορώ να πω. Ήμουν περίεργος να δω σε τι κατάσταση ήταν ο αγαπημένος μου ρηχός ψαρότοπος. Με το που έβαλα το κεφάλι μου στο νερό, χαμογέλασα. Υπήρχαν ψάρια παντού!!! Ετοιμάστηκα και προχώρησα. Στο πρώτο καρτέρι είδα σαργούς. Ωραία ψάρια, αλλά υπήρχε κι ένας μεγάλος. Τα ψάρια δεν με πλησίαζαν, οι σαργοί τουλάχιστον. Ανάδυση. Παρατήρησα ότι οι περισσότεροι σαργοί και ο μεγάλος, μπήκαν κάτω από μια γνωστή πέτρα. 

"Αν δεν φύγουν από την πίσω μεριά...." σκέφτηκα. Πλησίασα από τα πλάγια για να μην φαίνομαι. Την ώρα που πάω να βουτήξω, ο μεγάλος σαργός βγαίνει να δει τι γίνεται. Ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα και πατάω την σκανδάλη. Το ψάρι χτυπιέται κι εγώ ορμάω πάνω του και τον πιάνω. Είναι ένα ψάρι του κιλού και τον έχω πετύχει σχεδόν κάθετα, αλλά χαμηλά στην κοιλιά. 

Ο 1ος και είναι του κιλού!!!

Χαρές πανηγύρια... Συνεχίζοντας λίγο πιο κάτω φτάνω σε μια γνωστή σπηλιά. Έχει πολλά ψαράκια τριγύρω. Πλησιάζω αργά για να τους δώσω την ευκαιρία να φύγουν ήσυχα και να μην τρομάξουν οτιδήποτε υπάρχει μέσα στην σπηλιά. Μετά βουτάω καλυπτόμενος από μια προεξοχή του βράχου και πλησιάζω. Βλέπω μια κίνηση μέσα στο σκοτάδι. Περιμένω. Όταν την ξαναβλέπω, φωτίζω με τον φακό όσο χρειάζεται για να σημαδέψω και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει τον στόχο της κοντά στο κεφάλι κι εγώ τραβώ έξω τον 2ο σαργό της ημέρας, που είναι μισό κιλό. 

2ος αλλά μικρότερος...500 γρ μόνο..

Βγαίνοντας από εκεί, καρτερεύω στην έξοδο, δίπλα σε έναν βράχο. Περνάνε διάφορα ψάρια, αλλά εγώ ψάχνω για σαργούς. Σέρνομαι στην επόμενη πέτρα και περιμένω. Από τα αριστερά εμφανίζονται τρεις σαργοί. Διορθώνω την σκόπευσή μου και την κατάλληλη στιγμή πατάω την σκανδάλη. Ο σαργός αρχίζει να τρέχει αλλά είναι πλέον αργά. Έχω πιάσει τον 3ο σαργό της ημέρας, μόνο που αυτός είναι λίγο πιο μικρός (400 γρ). Τότε ήρθε η σειρά τον σκάρων. Μεγάλα κοπάδια παρήλασαν μπροστά μου. Διάλεγα τον πιο μεγάλο και μόνο αν ήταν κοντά στο κιλό ή παραπάνω. Είχε αμέτρητους σκάρους. Έπιασα τρεις από την επιφάνεια χωρίς καθόλου να βουτήξω!!! 

Για αυτό και δεν υπάρχουν οι βολές σε βίντεο. Ξαφνικά εμφανίζονταν μπροστά μου και δεν προλάβαινα να ενεργοποιήσω την υποβρύχια κάμερα. Κι όταν το έκανα, ήταν λίγο αργά. Αποφασίζω να πάω πίσω στην σημαδούρα και να κρεμάσω τα ψάρια. Καθώς κολυμπάω, παρατηρώ ένα ασπροσάφριδο να με προσπερνάει. Δεν με πλησιάζει, αλλά δεν απομακρύνεται. Σημαδεύω πιο μπροστά του (προσκόπευση) και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πλήττει τον στόχο της πάνω από τα πλαϊνά φτερά του ψαριού. Αρχίζει ένας αγώνας για το ποιος θα επικρατήσει. Δυνατό ψάρι. Το πιάνω μετά από μάχη. Ήταν 1,5 κιλά. 

Να και ο κυνηγός...

Το βάζω κι αυτό με τα άλλα ψάρια. Την ώρα που οπλίζω, βλέπω ένα μπαρμπούνι να κρύβεται πίσω από μια πέτρα. Έχει βγάλει όμως το κεφάλι του και με παρατηρεί. Βουτάω λίγο πιο μακριά και σέρνομαι πλησιάζοντάς το. Την κατάλληλη στιγμή πατάω την σκανδάλη και το πιάνω. Το βάζω στην σημαδούρα κι αυτό. Η ματιά μου όμως πιάνει μια κίνηση στον βυθό. Είναι ένα μικρό χταπόδι. Απλά βουτάω για να πάρω το πλάνο. Με το που το πλησιάζω, αμολάει μελάνι και πάει πιο κάτω. 

Αρκετά το τρομάξαμε...

"Αρκετά το τρομάξαμε...." είπα στον εαυτό μου και το άφησα ήσυχο. Δεν έχω απομακρυνθεί, όταν ανάμεσα σε κάτι πέτρες εμφανίζεται ένας πολύ μεγάλος σκάρος. Με το που βγαίνει να με δει του ρίχνω από την επιφάνεια. Πιάνω ένα ψάρι 1,100 γρ που είναι και ο πιο μεγάλος σκάρος σήμερα. 

Ο μεγαλύτερος σκάρος 1,100 γρ. 

Τον κρεμάω στην σημαδούρα. Πάλι στα πολύ ρηχά. Ξέρω ένα τούνελ που κρατάει καλά ψάρια. Πλησιάζω και διαπιστώνω ότι είναι γεμάτο σαργούς. Με το που βλέπω έναν μεγάλο του ρίχνω. Τραβάω την βέργα και υπάρχουν δύο σαργοί πάνω. Ο μεγάλος κι ένας μικρότερος. 

Αν έχεις τύχη....

"Αν έχεις τύχη... για να μην το πω αλλιώς..." είπα στον εαυτό μου χαμογελώντας. Καθώς κολυμπάω στα άπατα των 50 πόντων, βλέπω το τοπίο να έχει μετατραπεί σε ζωντανό πίνακα ζωγραφικής. Ένα μεγάλο κοπάδι από μικρές σάρες και άσπρους γερμανούς, ρέει πάνω στα βράχια της περιοχής. Τσιμπολογούν τα βράχια αλλά μένουν όλα μαζί. Η ισχύς εν τη ενώσει. Το χρυσό-κίτρινο χρώμα τους δίνει στο περιβάλλον μια απίστευτη ομορφιά. Παρέμεινα εκστασιασμένος για αρκετά λεπτά, μη χορταίνοντας να βλέπω αυτόν τον υπέροχο ζωντανό πίνακα να μετακινείται!!!

Η νέα γενιά!!!

Έφυγα, τα είχα τρομάξει αρκετά. Λίγο πιο κάτω, μόλις που βλέπω μια σκιά να τρυπώνει. Πλησιάζω και καρτερεύω. Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα βλέπω έναν καλό σαργό να βγαίνει μέσα από την σχισμή. Με παίρνει χαμπάρι και πάει να στρίψει, αλλά τον προλαβαίνει η βέργα. Είναι κοντά στα 700 γρ. 

Ο 700άρης!!!

"Αρκετά, πάμε λίγο πιο βαθειά να δούμε την τρύπα και βγαίνουμε..." είπα στον εαυτό μου. Πηγαίνοντας προς τα εκεί, βλέπω κόκκινους σκάρους. Ο ένας είναι μεγάλος. Βουτιά και περιμένω. Αμέσως, αφού πέρασε ένας μικρότερος, βγήκε να με δει ο μεγάλος. Του έριξα  κι εγώ έπιασα έναν όμορφο κόκκινο σκάρο των 900 γρ. 

Να κι ο κόκκινος σκάρος...

"Μάλλον είναι το πιο όμορφο ψάρι της ημέρας...." σκέφτηκα. Έχω φτάσει στην πολύ καλή τρύπα. Βουτάω και περιμένω. Εδώ θέλει υπομονή για να βγουν τα ψάρια. Περιμένω λοιπόν και μετά από αρκετά δευτερόλεπτα, βλέπω την φιγούρα ενός σαργού. Με το που γυρνάει το ψάρι του ρίχνω. Είναι ένας σαργός των 650 γρ. 

Το τελευταίο της ημέρας...

Εδώ τελείωσε το σημερινό ψάρεμα. Το απόγευμα ο καιρός άρχισε να φορτώνει πάλι.

Τέλος για σήμερα!!!

Translation of the above article.

Title: Shallow spearfishing in calm waters....

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

The weather was calming down and I was jumping from joy. By late afternoon the wind had completely died down. So I prepared the diving gear from the night before. Dawn found me on the road. After about an hour of driving, I arrived where I wanted to be. I got dressed and dived in, eagerly I could say. I was curious to see what condition my favourite shallow fishing spot was. As soon as I put my head in the water, I smiled. There were fish everywhere!!! I got ready and dived in. In the first ambush, I saw white sea breams.(Diplodus sargus). Beautiful fish, but among then there was a big one. The fish didn't approach me. I noticed that most of the white sea breams, including the big one, got under a known rock. 

"If they don't go out from the opposite side..." I thought. I approached from the side so as not to be seen. As I was getting ready to dive, the big white sea bream came out to see what was going on. I turned on the underwater camera and pulled the trigger. The fish started fighting to get rid of the spear, I rush at it and caught it. It was a kilo fish and I'd stroke it almost vertically, but low on the belly. (1st Picture: The first white sea bream and it weights a kilo!!!). Joys, happiness... Continuing a little further down I reached a well-known cave. There were many little fishes around. I approached slowly to give them a chance to leave quietly and not to startle anything inside the cave. Then, I dived under cover of a ledge and approached. I saw movement in the shadow. I stayed motionless. When I saw the movement of the fish again, I turned on the flashlight as much as I needed to aim and pulled the trigger. The spear found its target near the head and I pulled out my 2nd white sea bream of the day, which was half a kilo.                 (2nd Picture: The second but a bit smaller...just 500 gr...). Further down, I ambushed at the exit, next to a rock. Various fish passed by, but I was looking for white sea breams. I crawled to the next stone and waited. Three white sea breams appeared from the left. I corrected my aim and at the right moment, I pulled the trigger. The white sea bream began to run but it was too late. I had caught the 3rd white sea bream of the day, only this one is a bit smaller (400gr). Then it was the time to catch some parrotfish (Sparisoma cretense). Large schools of parrotfish paraded before me. I chose the biggest one and only if it was close to a kilo or more. There were countless parrotfish. I caught three from the surface without diving at all!!! Suddenly they appeared in front of me and I didn't have time to activate the underwater camera. And when I did, it was a little late. I decided to go back to the buoy and hanged the fish. As I was swimming, I notice a bigeye trevally (Caranx sexfasciatus) passed me. It didn't approach me, but it didn't swam away. I aimed further in front of it (foresight aiming) and pulled the trigger. The spear hit its target over the side fins of the fish. A fight began for who would prevail. This is a powerful fish. After few minutes of fighting I got it in my arms. It was 1.5 kilos. (3rd Picture: The predator was caught...). I also hanged it with the rest fish. As I was arming, the speargun, I saw a red mullet (goatfish) (Mullus surmuletus) hiding behind a stone. It turned, put its head out of the stone and was observing me. I dived a little further and crawled closer to it. At the right moment I pulled the trigger and caught it. I put this on the buoy too. But my gaze caught a movement on the sea bed. It was a small common octopus (Octopus vulgaris). I just dived in to get the video shot. As I approached it, it smeared ink and crawled further down. (4th Picture: Time to run..).

"We scared it enough Zac...." I told myself and left it alone. I had not moved away, when a very large parrotfish appeared among some stones. As soon as it came out to see me, I shot it from the surface. I caught a 1,100gr fish which was the biggest parrotfish so far today. (5th Picture: The biggest so far...1.100 gr...). I hanged it on the buoy and swam towards the very shallows again. I know a tunnel that usually is holding nice fish. I approached and found out that it was full of white sea breams. As soon as I saw a big one, I pulled the trigger. I reeled in the spear and there were two white sea breams on it. The big one and a smaller one. (6th Picture: When Lady Luck is present...).

"If you're lucky..." I said to myself with a smile. As I swam in the great depths of the 50 cm, I saw the landscape turned into a living painting. A large flock of small Salema porgy (Sarpa salpa) and Streamlined spinefoot (Siganus argenteus), flowing over the rocks of the area. They were grazing the rocks but they all stayed together. Power in union. Their golden-yellow colour gave the environment an incredible beauty. I remained enraptured for several minutes, unable to get enough of watching this wonderful living painting in motion!!! (7th Picture: The new generation!!!). I left, since I had scared them enough. A little further down, I barely saw a shadow creeping by. I got closer and ambushed. After several seconds I saw a good white sea bream coming out of the slit. It realised my presence and turned to leave, but the spear caught up with it. It was close to 700 gr. (8th Picture: The 700 gr one!!!). 

"Enough, let's go a little deeper to see the hole and get out..." I said to myself. Going towards it, I saw red parrotfish. One was big. Dived and waited. Immediately, after a smaller one passed, the biggest one came out to see me and I shot it and caught a nice 900gr red parrotfish. (9th Picture: Here is the red one...). 

"Probably the prettiest fish of the day..." I thought. I had reached the very good hole. I dived in and waited. You need to be patience for the fish to come out. So I waited and after several seconds, I saw the figure of a white sea bream. As soon as the fish turned, I shot it. It was a 650gr white sea bream.           (10th Picture: The last one of the day...). Today's fishing ended here. In the afternoon the weather started getting stormy again. (11th Picture: Done for today!!!).

Shallow spearfishing in the storm..Ρηχό ψαροντούφεκο μέσα στην τρικυμία ..

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Shallow spearfishing in the storm.....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Αφού περάσαμε από μερικά νησιά με την Σταυρούλα, βρεθήκαμε στην αγαπημένη μας Κάρπαθο. Φυσικά ήταν παρόν το ισχυρό μελτέμι. Αυτός είναι ο καιρός που πνέει στην Κάρπαθο. ΒΒΔ και ήταν στα 6 μποφόρ γεμάτο. 

Όσο για τις αγροτοδουλειές ήταν σχετικά λίγες. Ο ζεστός καιρός είχε ωριμάσει νωρίς τις ντομάτες, τα κολοκυθάκια κλπ. Οι μόνες που έκαναν αισθητή την παρουσία τους δυναμικά, ήταν οι φλάσκες μελιτζάνες. Ήταν πολλές και μεγάλες. Ρίξαμε με τον πατέρα μου, all wether John, ένα γερό ξεχορτάριασμα κι έτσι τελείωσαν τα βασικά.

Η αποθήκη!!!

Αγροτοδουλιές τέλος...

 Είχε βέβαια προλάβει να φτιάξει την αποθήκη που τόσο πολύ ήθελε, κάνοντας αρκετές ταρζανιές. Όντως η αποθήκη έγινε πολύ ωραία και τώρα περιμένει να μπουν τα αμέτρητα εργαλεία του. 

Όμως ένα πρωινό, είδα μια ύποπτη κίνηση και βγήκα έξω. Είχε σκαρφαλώσει στην σκάλα για να μονώσει εξωτερικά την αποθήκη. Εννοείται στα μουλωχτά για να μην φέρουμε αντιρρήσεις!!!. Έτσι τελείωσαν τα πολλά πολλά...

Στα 92 του και κάνει ακόμη ταρζανιές!!!

Μίας και ο καιρός δεν έπεφτε, αποφάσισα να πάω να ψαρέψω σε γνωστά μέρη αλλά μέσα στον καιρό. Ξύπνησα πολύ νωρίς, οδήγησα εκεί που ήθελα και βούτηξα. Στα πρώτα καρτέρια δεν είδα τίποτα. Λίγο πιο κάτω, μέσα σε κάτι νεκρά φύκια, αποφάσισα να κάνω ένα καρτέρι. Έψαξα την γνωστή πλάκα που ήταν άδεια, αλλά παρέμεινα στο πόσο μου καρτερεύοντας μήπως και... 'Όντως μέσα στον κυματισμό και στην θολούρα, ήρθε ένας καλός σαργός να με περιεργαστεί. Σε μια στροφή του έριξα μια μακρινή βολή κι έπιασα το πρώτο ψάρι της ημέρας. Ήταν ένας σαργός των 500 γρ.. 

Ο 1ος σαργός της ημέρας...

Καθώς κολυμπώ για να πάω προς τον μικρό κάβο, βλέπω σαργούς να κολυμπούν ανάμεσα από κάτι νεκρά φύκια μέσα στα κύματα. Πλησιάζω να δω καλύτερα και τελευταία στιγμή αντιλαμβάνομαι, ότι τα ψάρια που έχω στην ζώνη μου έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον μιας σμέρνας!!! Με πλησιάζει μάλλον χωρίς να έχει αντιληφθεί την παρουσία μου. Με το που την βλέπω κοντά μου, κάνω πίσω και την τσιμπώ με την βέργα. Εν ριπή οφθαλμού, εξαφανίστηκε κάτω από τα βράχια. Την άφησα κριμένη σκεπτόμενος.

Ο απρόσκλητος αλλά επικίνδυνος επισκέπτης!!!

"Ας πάμε παρακάτω μετά τον μικρό κάβο που κόβει ο καιρός... Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει η σμέρνα αν συνεχίσει να μυρίζει τα νεκρά ψάρια πάνω μου..." είπα στον εαυτό μου και προχώρησα. Λίγο πιο κάτω κι ενώ πλησιάζω τον μικρό κάβο που κόβει τον καιρό, παρατηρώ ένα μεγάλο κοπάδι από ψαράκια. Κοιτάζοντας καλύτερα και βλέπω ότι είναι μικροί λαγοκέφαλοι. Ένα κοπάδι με καμιά 300αρια ψαράκια!!! Τα λόγια είναι περιττά. 

Δυστυχώς είναι μικροί λαγοκέφαλοι!!!

Καθώς προχωράω, βλέπω μια μουρμούρα να σκάβει τον βυθό. Μια γρήγορη αλλά ήσυχη βουτιά και της ρίχνω κάθετα. Η βέργα καρφώνει το ψάρι στην άμμο και εγώ πιάνω ένα ακόμη ψάρι. 

Να και η μουρμούρα...

"Είναι λίγο μικρή Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου. Κολύμπησα και πέρασα τον κάβο. Εκεί τα πράγματα ήταν λίγο δύσκολα. Ο έντονος κυματισμός με δυσκόλευε να σημαδέψω. Κάνω μια βουτιά, ανάμεσα σε δύο βράχους και περιμένω. Έχει πολλά σκοτωμένα φύκια που μιώμουν την ορατότητα ακόμη πιο πολύ. Περιμένοντας, βλέπω ένα κοπάδι από σκάρους. Υπάρχει ένας πιο μεγάλος κι αυτόν προσπαθώ να πιάσω. Το ψάρι μου κάνει νάζια και κρύβεται πίσω από μια πέτρα. Αποφασίζει να βγει και στρίβει για να φύγει. Μη έχοντας κάτι καλύτερο, σημαδεύω όσο πιο καλά μπορώ και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα προλαβαίνει τον σκάρο και τον περνάει σουβλάκι. Ο σκάρος απλά έπεσε στον βυθό. Τον μαζεύω και παρατηρώ ότι η βέργα του έχει βγει ανάμεσα από τα μάτια. Είναι ένα ψάρι των 700 γρ. Προχωρώντας λίγο πιο κάτω, κάνω ένα ακόμη καρτέρι κρημένος ανάμεσα σε κάτι βράχους. Καθώς παρατηρώ τριγύρω τα διάφορα ψάρια, αντιλαμβάνομαι ότι από τα δεξιά μου έρχεται μια μεγάλη σκιά μέσα στην τρικυμία. Είναι ένας μεγάλος σαργός. Το ψάρι περνάει πάνω από τον δεξί βράχο. Στρίβω το ψαροντούφεκο και περιμένω. Ο σαργός έχει αυτοκτονικές τάσεις. Αντί να αλλάξει κατεύθυνση και να τον χάσω, κολυμπάει μπροστά μου, δίνοντάς μου την ευκαιρία να του ρίξω. Όπερ και εγέννετω. Η βέργα βρίσκει χαμιλά τον σαργό, και αυτός κολυμπάει ξέφρενα για να απελευθερωθεί. Μη ξέροντας πόσο καλή είναι η βολή μου, ορμάω στον σαργό. Ο σαργός έχει βάλει το κεφάλι του μέσα σε μια τρύπα και ηρεμεί κάπως. Αυτό μου δίνει την ευκαιρία και τον αρπάζω. Εκεί τελείωσε η μάχη κι έχω πιάσει ένα ψάρι των 800 γρ. 

Μεγάλος σαργός....800 γρ!!!

Όλος χαρά τακτοποιώ το ψάρι και συνεχίζω. Βλέπω ένα ακόμη κοπάδι σκάρων. Κάνω ένα καρτέρι , αλλά παρατηρώ τον μεγαλύτερο ψάρι απομακρύνεται ταχύτατα. Μην έχοντας άλλη επιλογή, παραμένω στο πόστο μου κοιτώντας τριγύρω. Τότε ως δια μαγείας, εμφανίζεται το 2ο μεγαλύτερο ψάρι και του ρίχνω, πιάνοντας έναν σκάρο των 750 γρ. 

Ο υπαρχηγός των 750 γρ...

"Τον έφαγε η περιέργεια αυτόν..." σκέφτηκα. Λίγο πιο κάτω, σε ένα ακόμη καρτέρι, πολλά ψαράκια πηγαινοέρχονται, αλλά δεν βλέπω κάτι μεγάλο. Σέρνομαι λίγο μπροστά σε κάτι βράχια και περιμένω. Εκεί εμφανίζεται μέσα στην θολούρα ένας ωραίος σαργός. Το ψάρι είναι σαν να μην έχει καταλάβει την παρουσία μου. Καθώς στρίβει του ρίχνω και πιάνω ένα σαργό των 600 γρ. 

Ένας ακόμη ωραίος σαργός...600 γρ..

Αποφασίζω να γυρίσω πίσω ψαρεύοντας και να βγω. Καθώς κολυμπώ προς την έξοδο, βλέπω αμυδρά στο βάθος μια σκιά να χάνεται μέσα σε μια πέτρα. 

"Που μπήκε αυτό???... στην κορυφή του βράχου???..." αναρωτήθηκα. Πλησίασα ήρεμα κι ετοιμάστηκα. Κοιτώντας προσεκτικά, είδα μια τρύπα στην γωνία του βράχου. Βουτάω και ρίχνω μια κλεφτή ματιά μεν, πανέτοιμος για βολή δε. Ένας μεγάλος σαργός κόβει βόλτες μέσα στην τρύπα που καλά-καλά δεν τον χωράει. Βέβαια για να ψάξει και να βρει κανείς την συγκεκριμένη τρύπα δεν υπάρχει περίπτωση, εκτός αν δει κάποιο ψάρι να τρυπώνει, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Κοιτάζω λοιπόν μέσα στην τρύπα. Ο σαργός με το που με βλέπει στρίβει, αλλά εγώ προλαβαίνω και πατάω την σκανδάλη. Από την άμμο που πετάγεται, καταλαβαίνω ότι ο στόχος επιτευχθεί. Τραβάω την βέργα απαλά, αλλά ο σαργός αντιστέκεται. 

"Καλά, πόσο μεγάλος είναι ???" αναρωτήθηκα και έβαλα πιο πολύ δύναμη και τον έβγαλα μέσα από την τρύπα. 

Ο μεγαλύτερος όλων...1,100 γρ!!!

"Μεγάλος σαργός!!!" είπα και τον πήρα αγκαλιά. Ήταν ένα ψάρι των 1,100 γρ. Χαρές, πανηγύρια, Ευχαριστίες... 

Λίγο πριν βγω, ήρθε η σειρά των μπαρμπουνιών. Δίπλα σε μια αλησίδα, ένα ντόπιο μπαρμουνι κάνει παραλλαγή. Βουτάω λίγο πιο μακριά. Το πλησιάζω, του ρίχνω και το πιάνω. 

Ένα ντόπιο μπαρμπούνι...

Παραδίπλα, βλέπω ένα μεγάλο κίτρινο μπαρμπούνι να κρύβεται μέσα σε μια σκιά. Βουτάω, αλλά υπάρχει κι ένας σκάρος που κολυμπάει μπροστά από το μπαρμπούνι. Με το που περνάει ο σκάρος, έχω το μπαρμπούνι μπροστά μου. Μέσα στην σκιά, είναι πιο ήρεμο και έτσι του έριξα και το έπιασα. Ήταν 350 γρ!!! 

...κι ένα μεγάλο εισαγόμενο μπαρμπούνι....

Καθώς ετοιμάζομαι να βγω, βλέπω ένα ακόμη κίτρινο μπαρμπούνι, το οποίο βόσκει στον βυθό. Τριγύρω του υπάρχουν κάποια ψαράκια κι αυτό ηρέμησε το μπαρμπούνι καθώς έτρωγε. Βουτάω λίγο πιο μακριά για να μην τρομάξω τα ψαράκια. Σέρνομαι απαλά μπροστά και με το που σηκώνεται το μπαρμπούνι να δει τι γίνεται, του ρίχνω και το πιάνω και βγήκα. Έβγαλα τις φωτό που ήθελα και έφυγα για το σπίτι....

Τέλος...

Translation of the above article.

Title: Shallow spearfishing in the storm.....

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

After passing through several islands in the Aegean Sea with Stavroula, we found ourselves in our beloved Karpathos Island. Of course the strong 6 Beaufort NNW winds were present. This is the weather that usually blows in Karpathos during the summer months. As for agricultural duties, there were relatively few. The previous warm weather had ripened early the tomatoes, zucchini, etc. The only ones that made their presence strongly, were the eggplants. They were many and large. My father, all weather John and I, did a good weeding and that was it. (1st Picture:The agricultural duties are done...). Of course, he had managed to build the warehouse that he wanted so much alone. Indeed, the warehouse had became very nice and was waiting for his countless tools to enter. (2nd Picture:The warehouse!!!). But one morning, I saw a suspicious movement and went outside. He had climbed the ladder to insulate the warehouse from the outside. He did not mention his intentions in order to avoid any objections!!!. (3rd Picture: Even at 92, he's still a risk taker!!!)..

Since the weather was not calming at all, I decided to go fishing, in a known place. I woke up very early, drove where I wanted to and dived. I didn't see anything in the first few ambushes. A little further down, in some dead seaweeds, I decided to ambush there. I also checked a familiar flat rock that was empty, but I decided to remain in my place wondering if... Indeed, in the swell and the blurry waters, a good white sea bream (Diplodus sargus) came to inspect me. As it turned, even though the fish was quite far, I pulled the trigger and caught the first fish of the day. It was a 500 gr. white sea bream. (4th Picture: The first white sea bream of the day...). As I swim to the small cape, I saw white sea breams swimming among some dead seaweeds. I got closer to see better and at the last moment I realised, that the fish I have in my belt have caught the interest of a Mediterranean moray eel (Muraena helena)! !! It approached me, probably without realising my presence. (5th Picture: The uninvited but dangerous visitor!!!). As soon as I saw the moray eel near me, I swam backwards and poked it with the spear. In the blink of an eye, it disappeared under the rocks. I left thinking. "Let's move on after the little cape that protects me from the strong weather... I don't know what moray eel will do if it keeps smelling the dead fish on my diving belt..." and moved on. A little further down and while I passed the small cape, I noticed a large school of small fish. Looking closer and I saw they were little silver-cheeked toadfish (Lagocephalus sceleratus). A school of about 300 small fish!!!. (6th Picture: Unfortunately they are small silver-cheeked toadfish!!!). As I swam further, I saw a striped sea-bream (Lithognathus mormyrus) digging at the bottom. A quick but quiet dive and I shot it vertically. The spear pinned the fish to the sand and I caught another fish. (7th Picture: The striped sea-bream is caught...).

"Its a bit small Zac..." I said to myself. I swam further down. Things were a little difficult there. The strong undulation made it difficult for me to aim. I dived, between two rocks and waited. There was a lot of dead seaweeds which was reducing the visibility even more. Waiting, I saw a school of parrotfish (Sparisoma cretense). I saw the biggest fish and I was trying to catch it. My fish was nervous and hid behind a rock. It decided to get out and turned to leave. Having nothing better, I aimed as best I could and pulled the trigger. The spear caught up with the parrotfish and skewered it. The parrotfish just sank on the sea floor. I picked it up and noticed that the spear had come out between its eyes. It was a 700 gr fish. Moving a little further down, I dived and ambushed among some rocks. As I looked around at the various fish, I became aware of a large shadow coming from my right in the storm. He is a big white sea bream. The fish went over a rock on my right. I turned the speargun and waited. The white sea bream had suicidal tendencies. Instead of changing direction and losing it, it swam in front of me, giving me the opportunity to shot it. And that a what happened . The spear stroke the white sea bream low in its belly, and it swam frantically to free itself. Not knowing how good my shot was, I rushed towards the white sea bream. The fish had put its head in a hole and was calming down a bit. This gave me an opportunity and grabbed it. There, the battle ended and I had caught a fish of 800 gr. (8th Picture: Big white sea bream...800 gr !!!). I happily arranged the fish and continued. I saw another school of parrotfish. I dived and ambushed, but I noticed that the biggest fish was moving away quickly. Having no other choice, I waited there looking around. Then magically, the 2nd biggest fish appeared and I shot it, catching a 750 gr fish. (9th Picture: The second in command of 750 gr...).

"Curiosity killed the cat..." I thought. A little further down in another ambush, lots of small fish were swimming around, but I didn't see anything big. I crawled a little in front of some rocks and waited. There appeared in the blur a beautiful white sea bream. The fish seemed unaware of my presence. As it turned, I shot to it and caught a 600gr white sea bream. (10th Picture: One more beautiful white sea bream of 600 gr...). I decided to go back and get out, while fishing on my way out. As I swam towards the exit, when I dimly saw in the distance a shadow disappearing into a stone.

"Where did it go???... on the top of the rock???..." I wondered. I approached calmly and got ready. Looking closely, I saw a hole in the corner of the rock. I dived in and took a sneak peek, but I was ready to shoot. A large white sea bream swimming around in the hole that seemed too small for such a fish. Of course, there was no way to search and find the specific hole, unless one saw a fish getting in, as happened in this particular case. So I looked into the hole. The white sea bream turned when it saw me, but I was ready and pulled the trigger. From the sand that was coming out of the hole, I understood that my goal had been achieved. I pulled the spear gently, but the white sea bream resisted to come out."Okay...., how big is it???" I wondered and put more force and pulled it out of the hole. (11th Picture: the biggest off all... 1.100gr!!!).

"Very big white sea bream!!!" I said and hugged it. It was a 1,100g fish. Joys, celebrations, thanking the Heavens... Just before I went out, it was the goatfish's turn. Next to a chain, a local goatfish (Mullus surmuletus) was camouflaging. I dived a little further. I approached it, shot it and caught it. (12th Picture: A local goatfish...). Close by, I saw a big yellow goatfish (Mulloidichthys martinicus) hiding in the shadows. I dived, but there was also a parrotfish swimming in front of the yellow goatfish. As soon as the parrotfish passed, I had the yellow goatfish in front of me. In the shade, it was calmer so I shot it and caught it. It was 350 gr!!!                 (13th Picture: The biggest yellow goatfish...). As I was getting prepared to exit, I saw another yellow goatfish grazing on the bottom. There were some baitfish around it and this calmed the yellow goatfish and continued eating. I dived a little further so as not to scare the baitfish. I gently crawled forward and as soon as the yellow goatfish got up to see what was going on, I shot it and catch it too and I got out. I took the photos I wanted and left for home.... (14th Picture: The end...).

Μεγάλα καλοκαιρινά λαβράκια κι άλλα τρόπαια...Big summer sea basses and other trophies....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Big summer sea basses and more....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Μπήκε για τα καλά ο Ιούνιος και φυσικά άρχισε πάλι το ψαροντούφεκο. Καταστρώσαμε τα πλάνα μας, ετοιμαστήκαμε και με την παρέα πιάσαμε τα βαθειά. Βαθιές βουτιές μετά τα -30 μέτρα, αλλά πουθενά τα ψάρια. Τα πολύ λίγα που είδαμε και άξιζαν να τα πιάσουμε, ακόμη τρέχουν για τα πιο βαθειά. Τελικά έπιασα ένα ασπροσάφριδο του κιλού και ο Θοδωρής ένα μεγάλο λεοντόψαρο και κάτι σκάρους. Όλα τα ψάρια που πιάσαμε ήταν στα ρηχά!!! Κάποιοι άλλοι φίλοι κι αυτοί τα ίδια. Φύγαμε για διακοπές, ο καθένας στον προορισμό του, αλλά αναγκάστηκα να γυρίσω για ένα τριήμερο στην Αθήνα κατά τα τέλη Ιουλίου. Τελείωσα γρήγορα τις όποιες δουλειές είχα και μου είχαν απομείνει δύο ολόκληρες μέρες πριν την επιστροφή μου στο νησί. Έτσι το ίδιο απόγευμα, αποφάσισα να επισκεφθώ για άλλη μια φορά τα "μέρη μου", τα θολά. Τα φόρτωσα στο αμάξι κι όπου φύγει-φύγει. Μετά από δύο ώρες έφτασα στον προορισμό μου. Το απόγευμα με βρήκε να ντύνομαι στην γνωστή παραλία. Η θάλασσα είχε κολλήσει αν και το μετεωρολογικό δελτίο προέβλεπε ότι ο καιρός θα δυνάμωνε το βράδυ. Βούτηξα και φυσικά βρήκα την αγαπημένη μου φίλη να με περιμένει, η κυρά θολούρα. Βρήκα τις πέτρες που ήθελα και ξεκίνησα τα καρτέρια. Ενώ κάνω μερικές βουτιές για να "ανοίξουν' οι πνεύμονές μου, έρχεται μπροστά μου μια καλή ούγενα. Δεν έχω ενεργοποιήσει την υποβρύχια κάμερα, γιατί δεν πίστευα ότι στο ζέσταμα θα έπιανα κάποιο ψάρι. Έτσι λοιπόν έπιασα μια 400αρα ούγενα. 

1ο και απρόσμενο τρόπαιο...

Ξεκίνησα τα καρτέρια μου ανάμεσα στις πέτρες. Σε ένα από αυτά φάνηκε μακριά μια καλή σκιά ενός άσπρου ψαριού. Μια μεγάλη ούγενα στάθηκε μακριά μου. Μη έχοντας και πολλές επιλογές, σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα χάθηκε πίσω από τον επόμενο βράχο κι εγώ αναδύθηκα για να μαζέψω την βέργα. Όταν πλησίασα για να την μαζέψω, έκπληκτος διαπίστωσα ότι η ούγενα ήταν πάνω στην βέργα. Ήταν ένα ψάρι στα 700 γρ. 

Η μεγάλη 700γρ, αυτήν την πρόλαβα...

Όλος χαρά μάζεψα αυτό το υπέροχο ψάρι που όπως και το προηγούμενο δεν περίμενα να το πιάσω. Τα τακτοποίησα στην σημαδούρα μου και συνέχισα τα καρτέρια μου. Ήταν όλα μάταια. Τα μόνα ψάρια που είδα ήταν μικροί κέφαλοι, πολλοί αλλά όλοι μικροί. Η επόμενη ώρα πέρασε χωρίς να δω κάτι καλό. Σιγά-σιγά δυνάμωνε κι ο καιρός και τα πράγματα θα γινόντουσαν ακόμη πιο θολά, καθώς θα έδυε και ο ήλιος. Μη βλέποντας καμία άλλη προοπτική, αποφάσισα να επισκεφτώ την εγκαταλελειμμένη παλαιά πλατφόρμα. Με το που έφτασα έκανα ένα γρήγορο καρτέρι στις πρώτες κολώνες. Η θάλασσα ήταν γεμάτη μεδουσοειδή στην επιφάνεια. Βούτηξα και περίμενα. Μετά από αρκετή παραμονή είδα τα φαντάσματα. Ήταν καμιά 10αρια κακαρέλοι, που σαν τα φαντάσματα εμφανίστηκαν μπροστά μου μέσα από την θολούρα. Κάποια ψάρια ήταν αρκετά μεγάλα, αλλά αποφάσισα να μην ρίξω. Όπως ξαφνικά εμφανίστηκαν, έτσι εξαφανίστηκαν μέσα στην θολούρα. Μετά από μερικά καρτέρια το ίδιο σκηνικό ξανά παίχτηκε. Μόνο που τώρα οι πρωταγωνιστές ήταν μια ούγενα και μερικά μικρά λαβράκια. Ούτε κι με αυτά ασχολήθηκα. 

"Δεν το βλέπω να πιάνουμε κάτι αξιόλογο σήμερα, Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και προχώρησα. Βούτηξα, ξανά βούτηξα... τίποτε. Είπα να κάνω μερικές ακόμη βουτιές και να φύγω. Βούτηξα βαριεστημένα μπορώ να πω και περίμενα. Κρεμασμένος από την κολώνα και κοιτώντας προς τα κάτω, άφησα το μυαλό μου να ταξιδεύει. Τι ιστορίες μου ήρθαν στο μυαλό, τι ψάρια είδα να περνάνε από μπροστά μου, δεν λέγετε. Καθώς περνάνε τα δευτερόλεπτα και εγώ είμαι χαμένος στις σκέψεις μου, διαπιστώνω ότι το λαβράκι που βλέπω δεν είναι προϊόν της φαντασίας μου. Ξεπετάγομαι από την θολούρα του μυαλού μου και την ώρα που στρίβει για να χαθεί, του ρίχνω μια κάθετη βολή. Το λαβράκι απλώς βούλιαξε. Το τράβηξα πάνω και διαπίστωσα ότι ήταν ένα ψάρι 1,3 κιλών. 

1,3 κιλά...αναπάντεχα...

"Πάλι καλά..." σκέφτηκα. Σε όσα καρτέρια έκανα σήμερα, πάντα συναντούσα αυτά τα μεδουσοειδή. Στο τέλος του βίντεο με το μικρό λαβράκι, κατά λάθος αποθανάτισα ένα από αυτά.

???!!!

Έκανα μερικά καρτέρια, αλλά τίποτα. Στο τελευταίο καρτέρι κάτω από την πλατφόρμα, μικρές ούγενες εμφανίστηκαν στην αρχή για να αντικατασταθούν από μικρά λαβράκια προς το τέλος της βουτιάς. Έτσι αποφάσισα να φύγω. Έκανα αρκετά καρτέρια άκαρπα καθώς; κολυμπούσα για να βγω. Σε ένα από αυτά, ενώ σέρνομαι στον βυθό για να βρω που θα κρυφτώ, πετάγεται μπροστά μου ένα μεγάλο λαβράκι. Το ψάρι ενώ φεύγει, γυρίζει για να φύγει από την άλλη μεριά περνώντας από μπροστά μου??? Δίδοντάς μου όλο τον χρόνο και σημαδέψω και να του ρίξω. Το μεγάλο λαβράκι χάθηκε μαζί με την βέργα μέσα στην θολούρα. Μετά από μερικά λεπτά μάχης, είχα στην αγκαλιά μου ένα τρίκιλο λαβράκι (2,9 κ) !!!. 

Αυτό κι αν είναι δώρο...3 κιλά!!!

Με αγκαλιές, φιλιά, συγγνώμες και ευχαριστίες κολύμπησα για να βγω. Όμως η Φύση είχε να μου δώσει μια απάντηση για κάτι που είχα αναρωτηθεί. Εκεί λοιπόν, λίγο πριν βγω, βρήκα το λευκό σφουγγάρι μόνο του και σε πολύ καλή κατάσταση.

Το μυστήριο λύθηκε...

"Άρα οι πορφύρες είχαν μαζευτεί για την διαιώνιση του είδους... Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και βγήκα. Όμως υπήρχαν αρκετοί ψαράδες τριγύρω κι αποφάσισα να βγω σαν τον κλέφτη και να κρύψω τα ψάρια. Μετά αφού άλλαξα, την έπεσα στους μεζέδες της Σταυρούλας και αποκοιμήθηκα. 

Τα χάραμα με βρήκε να ντύνομαι με τον καιρό να είναι πιο αγριεμένος. αποφάσισα μόλις πιάσω το 1ο μεγάλο ψάρι να φύγω. Έκανα αρκετά καρτέρια αλλά η θολούρα ήταν πολύ πηχτή. Σε ένα από αυτά, έχω πλησιάσει ένα μικρό κάβο, όπου κάποιες φορές κρατάει κάποια λαβράκια. Χτες είχα περάσει αρκετά ανοιχτά, γιατί ο καιρός ήταν καλός. Σήμερα που είχε περισσότερο καιρό, ο κάβος έκοβε αρκετά τον καιρό. Βουτάω και καθώς πλησιάζω τον βυθό και σέρνομαι για να βρω κάποιο καλό πόστο, εμφανίζονται λαβράκια μπροστά μου. 4-5 ωραία ψάρια έφυγαν προς διάφορες κατευθύνσεις. 

"Άσε αυτά που έφυγαν και συγκεντρώσου αν έμεινε κάποιο..." πρόλαβα να σκεφτώ, όταν στα αριστερά μου ήρθε ένα μεγάλο λαβράκι και κοντοστάθηκε. Στάθηκε τόσο όσο χρειαζόμουν για να σημαδέψω και να πατήσω την σκανδάλη. Η βέργα το πέτυχε στο κέντρο κι άρχισε ένας αγώνας για το ποιος θα κερδίσει. Το λαβράκι αρκετά μεγάλο με δυσκόλεψε να το φέρω στα χέρια μου λόγω της θολούρας. Μετά από κάποια λεπτά αγωνίας, ο μεγάλος κυνηγός (4,5 κιλών) ήταν στη αγκαλιά μου.  

Τέλος η μάχη!!!

4,5 κιλά !!!

...αγκαλιές και φιλιά!!!

Αγκαλιές, φιλιά, ευχαριστίες στα Ουράνια για το υπέροχο δώρο τους, το πήρα αγκαλιά ζητώντας του συγνώμη για τον πόνο που του προκάλεσα, βγήκα έξω. Δεν χρειαζόταν να ψαρέψω άλλο κι ας είχα όλη την ημέρα μπροστά μου. Έβγαλα τις φωτό που ήθελα και πήρα δρόμο του γυρισμού. 

Τέλος... φύγαμε για Κάρπαθο!!!

Υ.Γ. Μεθαύριο, πρώτα ο Θεός, θα βουτάω σε άλλα πελάγη....

Translation of the above article.

Title: Big summer sea basses and more....

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

June arrived and of course the spearfishing started again. Theodore and I made our plans, got ready and dived deep. We dived at -30 meters, but no fish was found. The very few fish we saw that were worth catching are still running even deeper. Finally, I caught a (Caranx sexfasciatus) Bigeye trevally, about a 1 kilo and Theodore a large (Pterois volitans) lionfish and some (Sparisoma cretense) parrotfish. All the fish we caught were in the shallows!!! Some other friends haδ the same luck. 

In July, the summer vacation started and we took different destinations, but I had to return for three days in Athens at the end of July. I quickly finished whatever errands I had to do. I ended up having two whole days left before my return to the island of Karpathos. So that same afternoon, I decided once again το visit one of my favourite fishing spot, α cloudy one. I loaded my diving gear in the car and hit the road. After two hours, I reached my destination. The afternoon found me getting dressed on the selected fishing spot. The sea was stuck although the weather report predicted that the winds would pick up late in the evening. I doveδ in and of course found my dear friend waiting for me, Lady blur. I found the stones I wanted and started the ambushes. While I was doing a few dives to "warm-up" my lungs, a good (Diplodus putanzzo) Sharpsnout sea-bream came in front of me. I had not activated the underwater camera, because I did not think that during the warm-up I would catch any fish. (1st Picture: The 1st and unexpected trophy...). I started my ambushes hiding among the stones. In one of them a promising shadow of a white fish was seen in the distance. A large Sharpsnout sea-bream stood at a distance. Not having much choice, I aimed and pulled the trigger. The spear disappeared behind the next rock and I emerged to reel-in the spear. As I approached to pick it up, a nice surprise was waiting me, to find that the Sharpsnout sea-bream was on the spear. It was a fish at 700 gr. (2nd Picture: The big one of 700gr...). I was very happy to collect this wonderful fish, which I did not expect to catch. I arranged them on my buoy and continued my ambushes. It was all in vain. The only fish I saw were small (Mugil cephalus) grey mullets, many but small. The next hour passed without seeing anything worth catching. Little by little the weather was getting stronger and things would get even murkier as the sun was starting to set down. Having no other option, I decided to visit the abandoned old platform. As soon as I arrived, I took a quick look towards the closest columns. The sea was full of (Mnemiopsis leidyi ) Warty comb jelly also known as sea walnut. I dove in and waited. After a long stay I saw the ghosts. There were about 10 (Diplodus vulgaris) two-banded sea bream, which like ghosts appeared in front of me through the blur. Some fish were quite big, but I decided not to shoot them. As suddenly as they appeared, so they disappeared into the blur. After a few ambushes the same scene played out again. Except now the protagonists were a Sharpsnout sea-bream and some small (Dicentrarchus labrax) sea bass. I let them pass too.

"I don't see us catching anything worthwhile today, Zac..." I said to myself and moved on. I dived, dived again...nothing. I decided to do a few more ambushes and leave. I dived bored I could tell and waited. Hanging from the column and looking down, I let my mind wander. What stories came to my mind, many fish passed in front of me... As the seconds were passing and I was lost in my thoughts, I realised that the sea bass I was seeing, was not a figment of my imagination. I snapped out of the blur of my mind and just as it turned to disappear, I fired a vertical shot at it. The sea bass just sank. I pulled it up and found it to be a 1.3 kg fish. (3rd Picture: 1.3 kg...unexpected....). 

"Thank God, again..." I thought. In all the ambushing I did today, I always came across these Warty comb jelly. At the end of this sea bass video, I accidentally filmed one of them. (4th Picture: ???!!!). I did a few ambushes, but nothing. In the last ambush under the platform, small Sharpsnout sea-bream appeared at first to be replaced by small sea basses towards the end of the dive. So I decided to leave, fishing on my way out. In one ambush out of many, while I was crawling on the seabed to find a place to hide, a large sea bass jumped in front of me. As the fish was leaving, changed direction and passed in front of me??? Providing me all the needed time to aim and press the trigger. The big sea bass was lost along with the spear in the murky waters. After a few minutes of fighting, I had a three kilo sea bass (2.9 kg) in my arms !!! (5th Picture: Now, this is the gift of the day... 3 kilos!!!). With hugs, kisses, apologies and thanks I swam out. But Nature had to give me an answer for something I had wondered. So just before I went out, I found the white sponge alone and in very good condition. (6th Picture: The mystery is solved...).

"So the (Stramonita haemastoma) red-mouthed rock shell had gathered for the perpetuation of the species...Zac..." I said to myself and went out. But there were several fishermen around and I decided to snuck out and hid the fish. After changing, I devoured Stavroula's snacks and fell asleep. 

Dawn found me dressing with the weather to be fiercer. I decided as soon as I caught the 1st big fish to leave. I did several ambushes but the blur was too much. In one of them, I had approached a small cape, where in the past, it held some sea bass. Yesterday there was no need to swim so close to the cape, because the weather was perfect. Today the weather conditions had worsen and the small cape was protecting me a bit from the waves. I dived and as I approached the sea floor and crawled looking for good spot to ambush, sea basses appeared in front of me. 4-5 nice fish swam away in different directions.

"Leave the ones that are gone and concentrate on those that are still here..." I just managed to think, when a large sea bass came to my left and stopped short. It stopped just as long as I needed to take aim and pull the trigger. The spear hit it in the middle and a fight began as to who would win. The sea bass was quite large and made it difficult for me to get my hands on and the murky waters did not help at all. After some minutes of agony, the big predator (4.5 kg) was in my arms. (7th Picture: The fight is over!!!). (8th Picture: 4.5 kg!!!). (9th Picture: ...hugs and kisses!!!). Hugs, kisses, thanking to the Heavens for Their wonderful gift, I held it in my arms, apologising for the pain I caused it and went out. I didn't need to fish anymore even though I had the whole day ahead of me. I took the photos I wanted and made my way back home. (10th Picture: Done for today...off we go to Karpathos Island!!!). 

P.S. The day after tomorrow, God first, I will be diving into other parts of the Aegean Sea....

10 αρης Καρπάθικος ροφός & τεράστια καλαμάρια !!!10 kilos dusky grouper & huge bigfin reef squids!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: 10 kilos dusky grouper & huge bigfin reef squids!!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Αυτό θα ήταν το 2ο άρθρο σχετικά με την Κάρπαθο, αλλά λόγω των απρόσμενων εκπλήξεων το ανάρτησα 1ο.

Κανονίσαμε από βραδύς με τον φίλο μου Μάρκο από την Αυστρία για ένα ψάρεμα σε έναν αγαπημένο μας τόπο. Ξεκινήσαμε λίγο πριν το μεσημέρι και μετά από περίπου μια ώρα οδήγησης φτάσαμε εκεί που θέλαμε. Καθώς ανεβαίναμε τα βουνά για να φτάσουμε στον προορισμό μας, βρήκαμε ομίχλη πάνω από την θάλασσα. Τα σύννεφα είχαν καλύψει ολόκληρη το νησί της Κάσου, φαινόταν μόνο η κορυφή της. Μου θύμισε την ταινία Lord of the rings. 

Η Κάσος!!! 

Φτάσαμε, ο καιρός κόντρα, αλλά ο μεγάλος κάβος μας παρείχε μια αρκετά καλή κάλυψη. Ντυθίκαμε και βουτήξαμε. Κολυμπήσαμε πάνω από την απέραντη φυκιάδα, χωρίς να δούμε τίποτα το ιδιαίτερο, για να φτάσουμε στον πολυπόθητο ψαρότοπο. Εκεί, κοίταξα στα βαθειά και στα δεξιά κομμάτια για καμιά καλή στήρα. Όμως το μάτι μου πιάνει μια κίνηση μιας ουράς στα αριστερά μου, να τρυπώνει σε έναν βράχο. 

"3-4 κιλά ροφός ...." είπα στον εαυτό μου. Εκείνη την στιγμή με φωνάζει ο Μάρκος και μου λέει: "Ένας ροφός 3-4 κιλά κιλά ήρθε από τα πολύ βαθειά και τρύπωσε στον βράχο, λίγο πιο βαθειά".

"Τον είδα που μπήκε, θα βουτήξεις???" τον ρώτησα. 

"Όχι βούτα εσύ.." μου απάντησε. 

Αφού χαλάρωσα, πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα. Έφτασα στον βράχο που ήταν στα -20 μ. Είχε διάφορες τρύπες, απ' όπου σε δυό από αυτές έβλεπα μέρη του σώματος του ψαριού. Ψάχνοντας μου φάνηκε ότι είδα τον σβέρκο του και του έριξα και αναδύθηκα. Είπα στον Μάρκο τα καθέκαστα και μετά από λίγο βούτηξε. Έφτασε στο ψάρι, κοίταξε από την μπροστινή μεριά, όπου είδε το κεφάλι του ροφού και του έριξε στα ρουθούνια για να μην μπορεί να στρίψει. Στην επόμενη βουτιά, κατεβαίνω από εκεί που πήγε ο Μάρκος και βλέπω το κεφάλι του ροφού. Σημαδεύω και τον πετυχαίνω ανάμεσα στα μάτια. Ανάδυση. Στην επιφάνεια συζητάμε το όλο θέμα και συμφωνούμε ότι ο ροφός είναι πολύ μεγαλύτερος απ΄ότι υπολογίζαμε. Το ψάρι όμως είναι ζωντανό. Για να βγει, πρέπει πρώτα να πεθάνει. Βουτάω από την μεριά της πρώτης μου βολής και καταφέρνω να βγάλω την βέργα μου. Έτσι αν χρειαστεί κι άλλη βολή, έχουμε ένα ελεύθερο ψαροντούφεκο. Οι επόμενες 5-6 βουτιές έγιναν με τα μαχαίρια στα χέρια, προσπαθώντας να σκοτώσουμε το ψάρι. Όντως στην τελευταία του βουτιά, ο Μάρκος μου λέει ότι το ψάρι είναι νεκρό. Βουτάω και σπρώχνοντας- τραβώντας έρχεται λίγο προς τα έξω. Βουτάει ο Μάρκος και φέρνει το ψάρι περίπου 20 πόντους μπροστά. Κατεβαίνω και βλέπω τα χείλη του ροφού να είναι σχεδόν έξω από τον βράχο. Πιάνω τις δύο βέργες και τον κουνάω ρυθμικά και το ψάρι ξεκολλάει και βγαίνει έξω. Τον αφήνω και αναδύομαι. Τον μαζεύουμε από την επιφάνεια. Μόλις τον παίρνουμε στα χέρια μας άρχισε το γλέντι. Χαρές, πανηγύρια, αγκαλιές... Είναι ένας ροφός 10 κιλών!!! 

Επιτέλους!!!

Εξετάζοντας τον αργότερα, διαπίστωσα ότι η πρώτη μου βολή, ευτυχώς ήταν επιπόλαιη, ψιλά στον σβέρκο του ροφού και το μόνο που μάλλον κατάφερα ήταν να τον φρενάρω και να μην πάρει δρόμο για τα βαθειά κομμάτια που έχει εκεί ο βυθός. Το ευτυχές λάθος έγινε γιατί είχα την εντύπωση ότι το ψάρι ήταν 3-4 κιλά!!! Τον βάλαμε στην σημαδούρα και πήραμε τον δρόμο για τον γυρισμό. Χρειαστήκαμε περίπου δύο ώρες για να πάρουμε στα χέρια μας το πολυπόθητο ψάρι. Για να είμαστε εντελώς ασφαλείς, την κάθε βουτιά στα -20μ, ακολουθούσε ξεκούραση στην επιφάνεια περίπου 10 λεπτών. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά καλύτερα ασφαλείς και να πάρουμε το ψάρι αργότερα, παρά πιο γρήγορα και με αυξημένες πιθανότητες σε κάποιο ατύχημα. 

Στον δρόμο του γυρισμού, όπου βλέπαμε κάποιο λεοντόψαρο το πιάναμε. Πιάσαμε τρία μεγάλα. Το πρώτο ήταν και προσωπικό μου ρεκόρ 1,3 κιλά!!! 

Ρεκόρ μου σε λεοντόψαρο, 1,3 κιλά!!!

Το τελευταίο μάλιστα, είχε μόλις καταπιεί έναν μικρό σκορπιό. Ευτυχώς η βολή στο λεοντόψαρο δεν τραυμάτισε τον μικρούλι σκορπιό. Τον ενθάρρυνα να βγει από το στόμα του χάρου και πιστεύω πανευτυχής πήρε τον δρόμο για τα βαθειά. Είχε όμως ένα ανάποδο ρέμα που σε διάφορα σημεία ήταν τόσο έντονο και μας δυσκόλευε την επιστροφή. Βουτάει ο Μάρκος για να ψάξει ένα καλό, γνωστό μονόπετρο κι εγώ τον προσέχω. Από την μυρωδιά που αφήνουν τα ψάρια στην σημαδούρα, κάνουν ένα καλό μελανούρι να με πλησιάσει πολύ κοντά και του έριξα από την επιφάνεια. Η βέργα το πέρασε σχεδόν σουβλάκι, αλλά λόγω της ταχύτητας το συμβάντος, δεν υπάρχει το βίντεο της βολής. 

Το έφαγε η περιέργεια!!!

Ο Μάρκος δεν βρήκε κάτι αξιόλογο κι έτσι συνεχίσαμε την αποχώρηση μας. Ενώ πλησιάζουμε στην ακτή για να βγούμε, βλέπω κάτι σαν σακκούλα πάνω από τα φύκια. Εκείνη την στιγμή, ακούω τον Μάρκο να φωνάζει: "Καλαμάριαααα...". Κοιτάζω καλύτερα και διαπιστώνω ότι δεν είναι σακούλα, αλλά σουπιοκαλάμαρα. Είναι δύο μεγάλα. Το ένα είναι μεγαλύτερο από το άλλο. Αρχίζουμε να τα ακολουθάμε. Όποτε είναι πάνω από την άμμο, τρέχουν. Όταν είναι πάνω από τα φύκια, κάνουν παραλαβή και κάθονται. Τα πλησιάσαμε αρκετές φορές χωρίς επιτυχία. Μας κρατούσαν σε απόσταση ασφαλείας. Κάποια στιγμή, στρίβουν και πάνε προς τον Μάρκο. 

"Ωραία, κρατάει μακρύ ψαροντούφεκο και μάλλον θα πιάσει κάποιο..." σκέφτηκα. Εκείνη την στιγμή, στρίβει το μεγαλύτερο και κάθεται από κάτω μου. Ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα, βουτάω και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει το μεγάλο σουπιοκαλάμαρο λίγο πριν το τέλος το κορμιού του και γεμίζει η θάλασσα μελάνια. Το σουπιοκαλάμαρο τρέχει δεξιά-αριστερά αμολώντας μελάνι. Εγώ το τραβάω απαλά στην επιφάνεια. Με το που έρχεται κοντά, το πιάνω από τον σβέρκο και η θάλασσα γέμισε ξανά μελάνια. Το αποτελειώνω με το μαχαίρι μου. 

Πρώτη φορά και 2,140 γρ!!!

Είναι η πρώτη φορά που πιάνω σουπιοκαλάμαρο με ψαροντούφεκο και αυτό είναι μεγάλο 2,140 γρ!!! Μαζί με τα πλοκάμια του, είναι πάνω από ένα μέτρο σε μήκος. Τα δε μάτια του, τεράστια, σαν μεγάλα κρεμμύδια!!! Αγκαλιές, φιλιά, ευχαριστίες στα Ουράνια.... Μόνο στην επιφάνεια της θάλασσας δεν περπάτησα από την χαρά μου. Καθώς πλησιάζουμε την ακτή, βλέπω τον Μάρκο να βουτάει. Ενεργοποιώ την κάμερα καθώς εκείνος παίζει με ένα μικρό σαλάχι. Το σαλάχι για να κρυφτεί από το περίεργο ον που το πλησιάζει, βάζει άμμο πάνω του. Όταν όμως το πλησίασε πολύ κοντά ο Μάρκος, χτύπησε με δύναμη τα φτερά του και χάθηκε στο μπλε. Βγήκαμε έξω, βγάλαμε τις φωτό που θέλαμε και πανευτυχείς γυρίσαμε σπίτια μας.

Ο Μάρκος κι εγώ!!!

Υ.Γ. #1 Για να είμαστε δίκαιοι, μοιράσαμε το ροφό σε δύο ίσα μέρη. Αυτό σημαίνει συντροφικό ψάρεμα....

Με τα τρόπαια της ημέρας..

Η έκπληξη της ημέρας!!!

Υ.Γ.#2. Μερικές μέρες αργότερα σε ένα άλλο ψάρεμα, έχουμε γυρίσει με τον Μάρκο από τα βαθιά χωρίς να πιάσουμε κάτι. Στα ρηχά πιάσαμε 3 λεοντόψαρα όταν είδαμε τα σουπιοκαλάμαρα. Τα πήραμε στο κατόπι κι έτσι χωριστήκαμε με τον Μάρκο. Σε μια στιγμή τον ακούω να με φωνάζει επανειλημμένα. Πλησιάζω και βλέπω ότι έχει πιάσει ένα μεγάλο, πολύ μεγάλοι σουπιοκαλάμαρο. Ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα.... Το σουπιοκαλάμαρο ήταν 3 κιλά!!! Ρεκόρ Καρπάθου. 

Ρεκόρ Καρπάθοιυ 3 κιλά!!!

Μιλάμε για σουπιοκαλάμαρο κι όχι για θράψαλο. Χαρές και πανηγύρια και βγήκαμε. Ήταν η σειρά του φίλου μου να πιάσει μεγάλο σουπιοκαλάμαρο.

"Είπαμε να πιάσεις μεγάλο σουπιοκαλάμαρο, αλλά εσύ το παράκανες ..." του είπα γελώντας. 

Ο Μάρκος με το τέρας!!!

Ήταν τεράστιο!!!

Translation of the above article.

Title: 10 kilos dusky grouper & huge bigfin reef squids!!!

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

This was going to be the 2nd article about Karpathos, but due to unexpected surprises I posted it 1st. 

The day before, we had arranged to go for a fishing trip, with my friend Markus from Austria. We were thinking to visit a favourite place of ours. We started just before the noon and after about an hour of driving we got where we wanted to be. As we drove into the mountains to reach our destination, we found fog over the sea. The clouds had covered the whole island of Kasos, only its top was visible. It reminded me of the Lord of the rings movie. (1st Picture: The island of Kasos!!!).

When we reached our destination, we realised that the weather was against us, but the large cape provided us with a pretty good cover. We got dressed and dived. We swam over the vast seaweed forest, seeing nothing special, to reach the coveted fishing ground. When we arrived, I was looking in the deep and to the right for some good (Epinephelus costae) golden grouper, when my eyes caught a movement to my left. A tail was burrowing under a rock.

"A 3-4 kilos (Epinephelus guaza) dusky grouper...." I said to myself. At that moment, Markus shouted at me and saying: "A 3-4 kg dusky grouper came from the very deep and hid in a rock, a little deeper".

"I saw it where it hide, are you going to dive ???" I asked him.

"No, you dive..." he answered.

After relaxing on the surface, I took a deep breath and dived. I reached the rock that was at -20m deep. It had several holes, from where in two of them I could see parts of the fish's body. Continuing searching, I saw its neck, shot it and emerged. I told Markus everything and after a while he dived. He reached the fish, looked from the front, where he saw the head of the dusky grouper, and shot it into its nostrils so that it would not be able to turn. On the next dive, I dived where Markus went and saw the head of the dusky grouper. I aimed and shot it between the eyes and emerged. On the surface, we discussed the whole matter and agreed that the dusky grouper was much larger than we thought it was. But the fish was still alive. To get it out, the dusky grouper must die first. I dived from the side of my first shot and managed to get my spear out. So if another shot was needed, we were able to do so, since we had a free speargun. The next 5-6 dives were made with knives in our hand, trying to kill the fish. Indeed, on his last dive, Markus told me that the fish was probably dead. I dived and with pushing-pulling it, came forward a little bit. Markus dived and succeeded to bring the fish about 20 cm ahead. I descend and saw that the lips of the dusky grouper was almost out of the rock. I grabbed the two spears and started shaking them rhythmically. As a result the fish came out of the hole. I left it lying on the seabed and emerged. We reeled in the dusky grouper from the surface. As soon as we got our hands on him, the party beginner. Cheers, celebrations, hugs... It was a 10 kg dusky grouper!!! (2nd Picture: At last!!!). Later on, as I examined the fish, I found out that my first shot, fortunately, was a lousy one, striking high on the neck of the fish. All I probably succeeded in doing was to prevent the dusky grouper from swimming to the deeper parts of the sea floor. The "lucky" mistake happened because I had the impression that the fish was about 3-4 kg!!! We put the dusky grouper on the buoy and made our way back. It took us about two hours to get our hands on the coveted fish. To be completely safe, each dive at -20 m., was followed by a surface rest time of about 10 minutes. It may sound extreme, but better be on the safe side and catch the fish later than sooner and with an increased chance of a diving accident. 

On the way back, wherever we saw some (Pterois volitans) lionfish we caught it. We caught three big ones. The first was also my personal record of 1.3 kilos!!! (3rd Picture: My personal record for lionfish, 1.3 kg !!!)The last one had just swallowed a small (Scorpaena scrofa) red scorpionfish. Fortunately, the shot at the lionfish did not injure the little scorpionfish. I encouraged him to come out of the mouth of death, and happily it swam way to the depths. Markus dived and checked a well-known single stone, while I kept an eye on him. From the smell left by the fish on the buoy, a good (Oblada melanura) saddled sea-bream came very close to me and I shot it from the surface. The spear almost skewered it, but due to the speed of the incident, there was no video of the shot. (4th Picture: Curiosity killed the fish!!!). Markus didn't find anything worthwhile so we continued our retreat. As we were approaching the shore to exit, I saw something that looked like a plastic bag above the seaweed. At that moment, I heard Markus shouting: "Squiiiids...". I took a closer look and found that it was not a bag, but (Sepioteuthis lessoniana) Bigfin reef squid. They were two big ones. One was bigger than the other. We began to follow them. Whenever the bigfin reef squids were above the sand, they were swimming away. When they were above the seaweeds, they camouflage themselves and waited. We approached them several times without success. They kept us at a safe distance. At some point, they turned and swam towards Marcus.

"Good, he's holding a long speargun and he'll probably catch one..." I thought. At that moment, the biggest one turned and sat under me in variation. I turned on the underwater camera, dived in and pulled the trigger. The spear hit the big bigfin reef squid just before the end of its body and the sea was filled with ink. The bigfin reef squid run left and right spewing ink. I gently pulled it to the surface. As it came closer, I grabbed it by the neck and the sea was filled with ink again. I finished it off with my knife.. (5th Picture: First time ever and 2.140 gr!!!). It was the first time I caught a bigfin reef squid with a speargun and it was big one, 2.140gr.!!! With its tentacles spread, it was over a meter in length. And its eyes, huge like big onions!!! Hugs, kisses, thanking the Heavens... I almost walked on the surface of the sea out of joy. As we approached the shore, I saw Marcus diving. I turned on the camera as he was playing with a small (Myliobatoidei) sting ray. The sting ray put sand on it to hide from the strange being that was approaching it. But when Marcus got too close, it flapped its wings and disappeared into the blue. 

We went out, took the photos we wanted and returned home very happy. (6th Picture: Marcus and I !!!).

P.S#1. In order to be fare, we split the dusky grouper in two equal pieces. This is how buddy fishing should be.. (7th Picture: The trophies of the day!!!). (8th Picture: The surprise of the day!!!).

P.S#2. A few days later on another fishing trip, Marcus and I had come back from the deep without catching anything. In the shallows we caught 3 lionfish when we saw the bigfin reef squids. We started following them and that's how Markus and I parted ways. In a moment, I hear him calling me repeatedly. I got closer and saw that he had caught a big, a very big bigfin reef squid. I activate the underwater camera...The bigfin reef squid was 3 kilos!!! Karpathian record.(9th Picture: Karpathian record, 3 kg !!!).We are talking about bigfin reef squid and not (Todarodes sagittatus) European flying squid. Joys and celebrations and we went out. It was my friend's turn to catch big bigfin reef squid. 

"I told you to catch a big bigfin reef squid, but you overdid it..." I said to him laughing. (10th Picture: Marcus with the monster!!!). (11th Picture: !It was huge !!).