Spearfishing in clear and murky waters #2 Ψαρευοντας σε καθαρά και θολά νερά Νο 2

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Spearfishing in clear and murky waters #2. 

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

1η μέρα, απόγευμα... 

Αποφάσισα να ψαρέψω με το ίδιο μοτίβο, όπως το τελευταίο μου ψάρεμα. ( Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο). Απογευματινό σε καθαρά νερά και την επομένη το πρωί στα γνωστά θολά. Μόνο που αυτήν την φορά θα ξεκινούσα από εκεί που είχα τελειώσει το ψάρεμα (την προηγούμενη φορά), για να ψαρέψω και το υπόλοιπο μέρος. Έτσι λοιπόν λίγο μετά το μεσημέρι, βρέθηκα να ντύνομαι στο σημείο που είχα σχεδιάσει. Με το που βούτηξα, είδα μια νεκρή πράσινη χειλού ανάμεσα στα βράχια. Βούτηξα να δω από κοντά τι είχε συμβεί. 

Το άτυχο ψαράκι...

Το κακόμοιρο ψαράκι είχε πιαστεί σε ένα αγκίστρι, αφού είχε φάει το δόλωμα. Η πετονιά είχε μπερδευτεί στα βράχια με συνέπεια η χειλού να πεθάνει. Στεναχωρήθηκα και προχώρησα. Συνάντησα μια σάρπα κοντά στην επιφάνεια. Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο ψάρι με την προηγούμενη φορά. Το πλησίασα και τελικά το έπιασα με το χέρι και το άφησα, αν και δεν μου φαίνεται να έχει καλό τέλος. 

Το καημένο έχει κάποιο πρόβλημα...

Ξεκίνησα τα συρτά καρτέρια. Σε ένα από αυτά, ενώ έχω συρθεί και με κρύβει ένας βράχος, αντιλαμβάνομαι ότι αριστερά μου υπάρχουν τρεις καλοί σαργοί. Τα ψάρια στέκονται μακριά. Ένας άλλος σαργός έρχεται να με δει. Στρίβει απότομα για να κάνει έναν κύκλο και με πλησιάζει πάλι νευρικά. Κάνει το γνωστά νευρικά ζικ-ζακ, για να περάσει από μπροστά, δίνοντάς μου μεγάλο στόχο. Σημάδεψα και του έριξα. Μάταια πάλευε ο καημένος να ξεφύγει. Η βέργα τον είχε πετύχει πολύ ψηλά στην πλάτη, χωρίς να του κάνει μεγάλη ζημιά. 

Ο 1ος και μεγαλύτερος....

Όταν συνειδητοποίησα την βολή όρμηξα και τον έπιασα. Ήταν 430 γρ. Συνεχίζοντας, σε ένα κόψιμο του βυθού, αντιλαμβάνομαι έναν άλλο καλό σαργό. Βουτάω και σέρνομαι. Το ψάρι με παίρνει χαμπάρι και χάνετε στο μπλε. Ενώ ετοιμάζομαι για ανάδυση, ένας εξίσου καλός σαργός εμφανίζεται από τα αριστερά μου. Γυρίζω απαλά το ψαροντούφεκο και την τελευταία στιγμή πριν στρίψει πατάω την σκανδάλη. Η βέργα τον πετυχαίνει πλάγια και ο σαργός ξεκινάει έναν ξέφρενο ρυθμό κολύμβησης προσπαθώντας να απαλλαγεί από την βέργα. Μάταια όμως κι έτσι έπιασα έναν ακόμη 400αρη σαργό. 

Ο 2ος και λίγο μικρότερος...

Καθώς τακτοποιώ τον σαργό αντιλαμβάνομαι την παρουσία ενός καλού χταποδιού κάτω από τα πέδιλά μου. Αν είχα περάσει πέντε μέτρα πιο μακρυά δεν θα το είχα δει. Το χταπόδι έχει κολλήσει στα πλάγια ενός βράχου και παραλλαγμένο περιμένει. Εύκολος στόχος. Σημαδεύω ανάμεσα στα μάτια και του ρίχνω. Γέμισε μελάνια η περιοχή κι εγώ βούτηξα και εύκολα το ξεκόλλησα από τον βράχο. 

Ο δίκιλος μεζές...

Ήταν 1,900 γρ. Έχω όμως φτάσει στο τέλος του ρηχού ψαρότοπου. Απ΄εδώ και πέρα αρχίζουν τα πολύ βαθειά. Μόνος δεν μου κάνει κέφι να ψαρεύω μετά τα -30μ. Έτσι αποφάσισα μιας και είχα υπόψην το μέρος, να έχω στην σημαδούρα μου το πολύ μεγάλο ψαροντούφεκο. Θα έκανα μερικά καρτέρια λίγο πιο βαθειά και θα έφευγα. Έβγαλα και το βαρίδι της πλάτης και βούτηξα. Στα πρώτα δυο καρτέρια δεν είδα τίποτε. Όμως τα μικρόψαρα ήταν τρομαγμένα. Έτσι αποφάσισα να κάνω ένα ακόμη καρτέρι. Βουτάω με το που προσγειώθηκα στον βυθό τα μικρόψαρα, κυρίως καλόγριες, ήρθαν καταπάνω μου, σημάδι ότι πλησιάζει κάποιος κυνηγός. Όντως μετά από λίγο εμφανίστηκαν τρία ασπροποσάφριδα. Όρμησαν, κοντοστάθηκαν όταν με πήραν χαμπάρι και την ώρα που ετοιμάζονταν να φύγουν, έκανα έναν θόρυβο. Περίεργα γύρισαν και την ώρα που το πρώτο περνούσε μπροστά μου του έριξα. Η βέργα βρήκε τον στόχο της χαμηλά στην κοιλιά. Το ψάρι άρχισε να κάνει ζίκ-ζακ, απότομες στροφές, άλλαζε κατεύθυνση σε δευτερόλεπτα. Εγώ απλά περίμενα πότε μαζεύοντας και πότε αφήνοντας το σχοινί του ψαροντούφεκου. Με τα πολλά και με την ψυχή στην Κούλουρη, κατάφερα να το πάρω στα χέρια μου. 

Να κι ο κυνηγός...

Ήταν 1,100 γρ. αποφάσισα να γυρίσω και να τελειώσω το ψάρεμά μου. Με το που γυρίζω για να φύγω, το βλέμμα μου πιάνει κάτι να κάθεται δίπλα στον γκρεμό. Μια μικρή Καρέτα-καρέτα έχει αράξει και με παρατηρεί. Βουτάω πάνω της. Είναι πανέμορφη. Το καύκαλό της γυαλίζει και είναι ολοκαίνουργιο. Είναι όντως πανέμορφη. Όταν την πλησίασα αρκετά, εξαφανίστηκε προς το μπλε με μεγάλη ταχύτητα. 

Μικρή γυαλιστερή ομορφιά!!!

"Μια χαρά τα πήγαμε σήμερα...με ωραίες εμπειρίες Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και βγήκα. Τακτοποίησα τα ψάρια και αφού άλλαξα, οδήγησα αρκετά χιλιόμετρα για να φτάσω στο σημείο που ήθελα να βουτήξω την επομένη το πρωί. Εκεί την έπεσα στους υπέροχους μεζέδες της Σταυρούλας. Ο Μορφέας ήρθε γρήγορα και με πήρε στην αγκαλιά του μέσα στην ζέστη του υπνόσακού μου... 

2η μέτρα χαράματα... 

Ξύπνησα χαράματα. Υπήρχε πολύ συννεφιά και το βοριαδάκι ήταν απαλό. Αποφάσισα να πάω στην εγκαταλελημένη πλατφόρμα και να συνεχίσω από εκεί που είχα σταματήσει την προηγούμενη φορά. Τα νερά θολά ως συνήθως αλλά λόγω της συννεφιάς είναι και σκοτεινά σήμερα. Καθώς πλησιάζω την πλατφόρμα, ο απαλός βοριάς έχει σπρώξει αμέτρητα μεδουσοειδή προς την κατεύθυνσή που πάω. Είναι παντού κι αμέτρητα. 

Ήταν παντού!!!

Αφού κολύμπησα αρκετά μπήκα κάτω από την πλατφόρμα. Έκανα αρκετά καρτέρια. Υπήρχαν πολλοί-πάρα πολλοί και ευμεγέθης κέφαλοι. Τα ψάρια έρχονται από παντού και με προσπερνάνε. Εγώ απτόητος, απλά τα θαυμάζω. 

"Δεν ήρθαμε για κεφάλους εδώ Ζάχο ..." υπενθύμισα στον εαυτό μου. Σε ένα από τα καρτέρια, ενώ υπάρχουν κέφαλοι τριγύρω, αντιλαμβάνομαι ένα καλό γοφάρι. Το ψάρι ετοιμάζεται να φύγει και την ώρα που πατάω την σκανδάλη, τα δίνει όλα και το έχασα. 

"Άργησες..." είπα κοφτά στον εαυτό μου. Προσπαθώντας να σιγουρέψω το ψάρι, άργησα και με πήρε χαμπάρι και το έχασα. 

"Δεν πειράζει...συνεχίζουμε..." σκέφτηκα. Έκανα πολλά καρτέρια, αλλά δεν είδα τίποτε άλλο εκτός από τους κεφάλους. Έφυγα από την πλατφόρμα και συνέχισα τα καρτέρια μου. Σε ένα από καρτέρια ήρθαν μερικοί κέφαλοι. Αφού βεβαιώθηκα ότι δεν τους ακολουθούσε κάτι μεγαλύτερο, σημάδεψα και έπιασα έναν από τους πιο μεγάλους, που ήταν του κιλού. 

Να κι ο κέφαλος...

Συνεχίζοντας τα καρτέρια μου μέσα στην σκοτεινιά, διακρίνω την σιλουέτα ενός κεφάλου. Παρατηρώντας τον κέφαλο καθώς περνούσε, αντιλαμβάνομαι ότι τον ακολουθεί ένα μεγάλο λαβράκι. Μέχρι να το συνειδητοποιήσω, το λαβράκι έχει περάσει από μπροστά μου κι ετοιμάζεται να χαθεί μέσα στην θολούρα. Ενστικτωδώς σημαδεύω και πατάω την σκανδάλη. Το λαβράκι χάνεται στα θολά νερά, αλλά μαζί του ξετυλίγεται και το μουλινέ το οποίο σχεδόν σφυρίζει από την ταχύτητα. Εγώ μην ξέροντας τι βολή έχω κάνει, ακολουθώ και πόδας το ψάρι μέχρι να κουραστεί, χωρίς να του αντιστέκομαι. Με τα πολλά το παίρνω στα χέρια μου. 

Επιτέλους!!! Αυτό μάλιστα!!!

Βλέποντας την βολή μου, τα έχασα. Ήθελε να μου το Δώσει το λαβράκι. Τέτοια κακή βολή και να κρατηθεί ένα τόσο μεγάλο ψάρι???!!! Το ψάρι κρατιόταν πάνω στην βέργα από μια πετσούλα. Ήταν 3,2 κιλά!!! Έχοντας το στην αγκαλιά μου βγήκα χωρίς να ψαρέψω άλλο κι ας είχα πολύ χρόνο στην διάθεση μου. Βγήκα, έβγαλα τις φωτό που ήθελα, χωρίς να με δει κανείς και καθάρισα τα ψάρια. Την ώρα που ετοιμαζόμουν να φύγω, η ματιά μου έπιασε κάτι υπέροχο. Ανάμεσα στις πέτρες είχε φυτρώσει ένα κίτρινο λουλουδάκι!!!

Τέλος για σήμερα..

 

            

                                                                    "Το μεγαλείο της Φύσης!!!" σκέφτηκα. Η ομορφιά είναι απλωμένη παντού, αρκεί να κοιτάξει κανείς προς την σωστή κατεύθυνση. Και πόσες τέτοιες ομορφιές δεν προσπερνάμε καθημερινός χωρίς να πάρουμε χαμπάρι, χάνοντας έτσι την ουσία στο τι θα πει Ζωή!!!

Translation of the above article.

Title: Spearfishing in clear and murky waters #2. 

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

1st day in the afternoon...

I decided to fish with the same pattern as my last fishing expedition. (Read the previous article). Afternoon in clear waters and the next morning in the familiar cloudy waters. Only this time I would start from where I had finished my previous spearfishing expedition. By doing so, I would fish the rest of it. So in the afternoon, I found myself getting dressed at the spot I had planned. As soon as I dived, I saw a dead ocellated wrasse (Symphodus ocellatus) among the rocks. I dived in to see up close what had happened. The poor little fish had been caught on a hook after eating the bait.               (1st Picture: The unlucky one...). The fishing line had being tangled in the rocks, causing the ocellated wrasse to die. I felt sorry for the little fish and moved on. I encountered a Salema porgy (Sarpa salpa) near the surface. I didn't know if it was the same fish as last time. I approached it and finally grabbed it with my hand and let it go, although it didn't seem that it would end-up well. (2nd Picture: The poor thing has problems...). I started the crawling ambushes. In one of them, while I had crawled and I was hidden by a rock, I realised that there were three good white sea bream (Diplodus sargus) to my left. The fish stayed far away. Another white sea bream came closer to see me. It turned sharply, made a circle and nervously approached me again. It did the familiar nervous zig-zags to pass in front, providing me with a big target. I took aim and shot it. The poor fish struggled in vain to escape. The spear had hit it very high in the back without doing much damage. (3rd Picture: The 1st and biggest...). When I realised the outcome of my shot, I rushed and grabbed it. It was 430 gr. Continuing on, in an underwater cliff, I spotted another good white sea bream. I dived and crawled. The fish realised my presence and I lost it in the blue. As I was preparing to emerge, an equally good white sea bream appeared from my left. I gently turned the speargun and at the last moment before it swam away, I pulled the trigger. The spear found the fish in the side and the white sea bream started a frantic swimming trying to get rid of the spear. But in vain, so I caught another 400 gr white sea bream.               (4th Picture: The 2nd one and a bit smaller...). As I was arranging the white sea bream I become aware of the presence of a good common octopus (Octopus vulgaris) under my fins. If I had gone five meters further I would not have seen it. The octopus was stuck on the side of a rock and waited. Easy target. I aimed between its eyes and shot it. Ink filled the area and I dived in and easily got it off the rock. (5th Picture: The two kilos delicacy...). It was 1,900 gr. But I have reached the end of the shallow fishing ground. From here onwards the very deep began. Alone, I didn't want to dive fishing below -30m. So I decided, since I knew the place, I carried on my buoy, the very large speargun. I was planning to do a couple of ambushes a little deeper and then leave. I also removed the back weight and dived. In the first two ambushes I saw nothing. But the bait fish were scared. So I decided for another ambush. I dived as soon as I landed on the bottom the bait fish, mostly black Damselfish (Chromis chromis), came at me, a sign that a predator was approaching. Indeed, after a while, three Bigeye trevally (Caranx sexfasciatus) appeared. They rushed in, stopped, when they realised my presence, they turned to leave, I made a noise. They turned around strangely and when the first one was passing in front of me, I shot it. The spear found its target low in the abdomen. The fish started zig-zagging, doing sharp turns, changing direction in seconds. I just waited, sometimes reeling in and sometimes letting go of the speargun line. After some minutes of agony, I managed to get it in my hands.                 (6th Picture: The predator is caught...). It was 1,100 gr. I decided to turn around and finish my fishing. As I turned to leave, my eyes caught something sitting by the underwater cliff. A little loggerhead turtle (Caretta-caretta) was relaxing and was watching me. I dived close to it. It was gorgeous. Its shell was shiny and brand new. It was indeed beautiful. When I got close enough, this beauty disappeared into the blue at high speed. (7th Picture: Little shiny beauty!!!).

"We did well today... collecting nice experiences too, Zac..." I said to myself and went out. I arranged the fish and after changing, drove several kilometres to reach the spot where I wanted to dive the next morning. There I devoured the wonderful delicacies of Stavroula. Morpheus came quickly and took me in his arms in the warmth of my sleeping bag... 

Next day at dawn..

I woke up early at down. It was very cloudy and a north wind breeze was blowing. I decided to go to the abandoned platform and continued where I left off last time. The waters were murky as usual but due to the clouds covering the chosen fishing spot, the sea seemed darker today. As I was approaching the platform, the soft northerly winds had pushed countless Warty comb jelly also known as sea walnut (Mnemiopsis leidyi) in my direction. They were everywhere and infinite in numbers. (8th Picture: They were everywhere!!!). I went under the platform and did a lot of ambushes. There were many, many, and large grey mullets (Mugil cephalus). Fish come from everywhere and pass by me. Undaunted, I just admire them.

"We didn't come here for grey mullets Zac..." I reminded myself. In one of the ambushes, while there were mullets around, I spotted a good bluefish (Temnodom saltator). The fish was getting ready to swim away and by the time I pulled the trigger, it hit its tail violently and I missed it.

"Too late..." I said to myself. Trying to be sure for the shot, I was too late and the bluefish realised my presence and disappeared the time I was pulling the trigger.

"Never mind... let's continue..." I thought. I did a lot of ambushing, but saw nothing else but grey mullets. I left the platform and continued with my ambushes. Grey mullets came my way in one of them. After making sure they weren't being followed by anything bigger, I aimed and caught one of the bigger ones, which was of a kilo. (9th Picture: The grey mullet is caught...). Continuing my ambushes in the darkness, I barely saw the silhouette of a grey mullet. Watching the mullet as it passed by, I realised that it was being followed by a large sea bass (Dicentrarchus labrax). Before I know it, the bass had passed in front of me and was about to disappear into the murky waters. Instinctively I aimed and pulled the trigger. The sea bass disappeared in the murky waters, but along with the unwinding of the reel, which almost whistles from the unwinding speed of the rope. Not knowing how good was my shot, I followed the fish until it got tired, without resisting at all. After some time, that looked aeons, I had it in my arms. (10th Picture: At last!!! Now we are talking!!!). Seeing my shot, I was speechless. Heavens wanted to give me this sea bass. Such a bad shot and to keep such a big fish??? The fish was held on the spear by the skin of its back. It was 3.2 kilos!!! With it in my arms I went out without fishing any more even though I had a lot of time at my disposal. I went out, took the photos I wanted, without being seen and I cleaned the fish. As I was about to leave, something wonderful caught my eye. A yellow flower had grown among the stones of the beach!!! (11th Picture: Done or today!!!).       (12th Picture: NC !!!). 

"The majesty of Nature!!!" I thought. Beauty is spread everywhere, as long as one looks in the right direction. How many times everyday we pass by such beauties without noticing them, thus losing the essence of what Life means!!!

Spearfishing in clear and murky waters #1 Ψαρευοντας σε καθαρά και θολά νερά Νο 1

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Spearfishing in clear and murky waters #1. 

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

1η μέρα, απόγευμα... 

Αποφάσισα, μιας και είχα τον χρόνο, να κάνω ένα διήμερο ψάρεμα. Δεν θα ήταν διήμερο, αλλά απογευματινό και την επομένη το πρωί η δεύτερη βουτιά. Αυτήν την φορά όμως θα άλλαζα ψαρότοπους. Σκόπευα να ψαρέψω στα καθαρά και την επομένη, στα αγαπημένα μου θολά. Και τις δύο μέρες θα ψάρευα ρηχά. Τα ετοίμασα και το μεσημέρι με βρήκε να οδηγώ στα υπήνεμα του νοτιά. Έφτασα, ντύθηκα και βούτηξα. Μια ωραία έκπληξη με περίμενε με το που μπήκα στην θάλασσα. Δίπλα μου μια χελώνα καρέττα-καρέττα. 

Μια υπέροχη έκπληξη!!!

Ξέχασα και το ψάρεμα και πλησίασα την χελώνα. Δεν με δέχτηκε όμως και με το που την πλησίασα απομακρύνθηκε. Για να κάνει μια απότομη στροφή, σταμάτησε να με δει και μετά χάθηκε στο μπλε. 

"Ωραία ξεκινήσαμε Ζάχο....Ας πάμε να ψαρέψουμε όμως...,." είπα χαμογελώντας στον εαυτό μου. Έκανα κάποια καρτέρια, αλλά δεν είδα κάτι που θα ήθελα να πιάσω. Σε ένα καρτέρι, πάλι δεν ήρθε τίποτε κι αποφάσισα να συρθώ μέχρι τον επόμενο βράχο. Έχοντας την κάλυψη του βράχου πλησίασα έρποντας και έριξα μια κλεφτή ματιά. Δύο καλοί σαργοί έκοβαν βόλτες. Είχαν αισθανθεί την παρουσία μου, αλλά δεν ήξεραν τι ήμουν μάλλον. Ο προπορευόμενος ήρθε πιο κοντά αλλά κράτησε και κάποια απόσταση. Έκανε όμως το λάθος και είχε μπει στο όπιο της βολής του ψαροντούφεκου. Μόλις μου έδειξε όλο το μέγεθος του, σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Ο σαργός έστριψε για να αποφύγει την βέργα, αλλά η βέργα τον πέρασε σουβλάκι κι απλά έπεσε στον βυθό. 

Ο 1ος της ημέρας...

Περιχαρής μάζεψα την βέργα με το πρώτο τρόπαιο της ημέρας. Ήταν ένας 400αρης σαργός. Τα επόμενα καρτέρια κατέληγαν σε συρτό ψάρεμα. Έτσι σε ένα από αυτά., διαπιστώνω ότι ανάμεσα στους σαργούς, υπάρχει και μια καλή τσιπούρα. Το ψάρι ξεκόβει από το κοπάδι των σαργών και πάει προς τα αριστερά. Με καλύπτει ο βράχος κι έτσι σέρνομαι προς την τσιπούρα. Όμως ο βράχος τελειώνει και είμαι ακάλυπτος. Κρύβομαι όσο μπορώ καλύτερα. Το ψάρι έρχεται, αλλά μόλις με αντιλαμβάνεται στρίβει πριν μπει στο βεληνεκές και το χάνω. 

"Δεν πειράζει συνεχίζουμε...." είπα στον εαυτό μου. Μετά από μερικά καρτέρια, σε ένα συρτό, αντιλαμβάνομαι μια πιο μεγάλη τσιπούρα να κολυμπά, τσιμπολογώντας τον βυθό. Το ψάρι χάνεται πίσω από έναν βράχο. Βουτάω αμέσως. Σέρνομαι στον βυθό ανάμεσα στις πέτρες. Σταματάω. Κοιτώντας τριγύρω βλέπω το ψάρι να έρχεται καταπάνω μου. Κάνω το λάθος να διορθώσω την σκόπευση μου και η τσιπούρα στρίβει και την χάνω!!! 

Δυστυχώς έφυγε...

"Δεν έπρεπε να κινηθείς, άσε το ψάρι να πλησιάσει και βλέπουμε ..."είπα στον εαυτό μου....Συνεχίζοντας τα καρτέρια, σε κάποια βουτιά αντιλαμβάνομαι να με περιτριγυρίζει ένα μικρό φαγκρόπουλο. Το ψαράκι κάνει βόλτες μπροστά μου κι εγώ έχω την ευκαιρία να θαυμάσω τα υπέροχα χρώματα του. 

Παραλίγο θα καρφωνόταν μόνο του!!!

Το ψαράκι μόνο που δεν τράκαρε την βέργα στην περιέργειά του να δει πιο είμαι. Όταν το κατάλαβε, εκτινάχθηκε αλλά δεν πήγα και πολύ μακριά!!! Στο επόμενο συρτό καρτέρι, κρύβομαι πίσω από τα βράχια και περιμένω τους σαργούς που έχω δει. Πρώτα πλησίασαν οι μικρότεροι. Ένας μάλιστα ήρθα πολύ κοντά. Δεν τον πείραξα κι αυτό μάλλον έδωσε θάρρος να πλησιάσουν οι μεγαλύτεροι. Αυτόν που ήθελα, με πλησίασε, έστριψε φαρδύς - πλατύς και την στιγμή που πάτησα την σκανδάλη έτριψε για να την αποφύγει. Μάταια όμως κι έτσι έπιασα έναν ακόμη 400άρη σαργό.

...και ο 2ος σαργός...

Σε ένα από τα τελευταία καρτέρια, σέρνομαι ανάμεσα στα βράχια, προσπαθώντας να φτάσω στο τελείωμα του βράχου. Από διάφορα ανοίγματα παρατηρώ το περιβάλλον. Ενώ πλησιάζω το τελείωμα, βλέπω από ένα άνοιγμα, ότι από τα αριστερά μου κολυμπάει μια τσιπούρα. Από την φορά που έχει το ψάρι θα περάσει από μπροστά μου και μάλλον δεν με έχει πάρει χαμπάρι. Σταματάω και περιμένω, κρυμμένος. Όντως η τσιπούρα αμέριμνη πέρασε από μπροστά μου κι εγώ της έριξα στο κέντρο για σιγουριά. 

Η βασίλισσα του χειμώνα πιάστηκε!!!

Ξεκίνησε μια μάχη η οποία είχε μια κατάληξη. Την τσιπούρα στην αγκαλιά μου. Επιτέλους, είχα πιάσει μια κιλήσια βασίλισσα του χειμώνα. Εκεί τελείωσε και το απογευματινό μου ψάρεμα. Κολυμπώντας για να γυρίσω πίσω, βλέπω μια σάρπα να μην είναι και στα πολύ καλά της. Την πλησίασμα και παραλίγο να την πιάσω με το χέρι. Ήταν πολύ λεπτή, σημάδι ότι δεν τρεφόταν σωστά....

2η μέρα ξημερώματα... 

Χαράματα την επομένη μέρα, βρέθηκα πολλά χιλιόμετρα μακριά να ξυπνάω στο αμάξι μου. Έκανε αρκετό κρύο, καθώς φυσούσε ένας ελαφρύς βοριάς.. Με την βρεγμένη χτεσινή στολή, το κρύο φαινόταν πιο τσουχτερό. Αλλά ποιος νοιαζόταν. Ντύθηκα και γρήγορα βούτηξα. Η κυρά θολούρα ήταν παρούσα ως συνήθως. Σε ορισμένα σημεία την θολούρα την έκοβες με το μαχαίρι που λέμε!!! Πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα. Παντού ήταν απλωμένη μια παγωμένη θολούρα. 

"Υπομονή και επιμονή..." συνέστησα στον εαυτό μου που ήταν έτοιμος να τα παρατήσει. Τα δευτερόλεπτα περνούσαν πολύ αργά, όταν από τα δεξιά και πίσω μου εμφανίστηκε ένας ωραίος κέφαλος με τάσεις αυτοκτονίας. Το ψάρι ήρθε από πίσω μου, πέρασε μπροστά μου και ήρθε να με δει. Εγώ απλά πάτησα την σκανδάλη. 

Ο 1ος της ημέρας...

Μετά από λίγο είχα στα χέρια μου έναν κέφαλο 1,5 κιλών. Είχα φτάσει στην παλιά πλατφόρμα. Έκανα ένα καρτέρι έξω-έξω, πριν μπω για τα καλά μέσα. Ένας κέφαλος φάνηκε μακριά κι ένας άλλος χάθηκε στην θολούρα. Καθώς γυρίζω στην κολώνα που καρτέρευα, βλέπω έναν μοναχικό κέφαλο να με χαζεύει θα έλεγα. Του έριξα κι έπιασα έναν ακόμη κέφαλο του 1,5 κιλών. 

Ο 2ος κέφαλος...

Μπήκα από κάτω, κολύμπησα και μετά βούτηξα. Πιάστηκα από μια κολώνα και καρτέρεψα. Μετά από λίγο, μέσα από την θολούρα και από όλες τις κατευθύνσεις εμφανίζονται κέφαλοι, μεγάλοι κέφαλοι. Τα ψάρια έρχονται καταπάνω μου, αλλά εγώ παραμένω σταθερός στην άποψη μου: Δεν πιάνουμε κεφάλους όταν είναι κοπαδιαστοί. Απλά κοιτούσα εκστασιασμένος. Έκανα μερικά καρτέρια με το ίδιο αποτέλεσμα. Όμως σε ένα καρτέρι τα πράγματα άλλαξαν. Μάλλον τα πολλά καρτέρια τράβηξαν την προσοχή τριών μεγάλων γοφαριών. Το προπορευόμενο μεγάλο γοφάρι πέρασε από μπροστά μου και μάλιστα έκοψε ταχύτητα. Δεν μπορούσα να ζητήσω κάτι καλύτερο. Σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη, στοχεύοντας την σπονδυλική του στήλη. Όπερ και εγένετο. Το γοφάρι βαριά τραυματισμένο βούλιαξε πίσω από την επόμενη κολώνα. Αγνόησα τα πάντα και βούτηξα πάνω στο βυθιζόμενο ψάρι. 

Αυτό μάλιστα και είναι και μεγάλο!!!

Έπιασα το μεγάλο γοφάρι και αφού του έδωσα ένα γρήγορο τέλος, το γέμισα φιλιά και συγγνώμες. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα γοφάρια που έχω πιάσει. Ζύγιζε 6,3 κιλά και ήταν τελείως νηστικό. Αν είχε φάει έστω κι έναν κέφαλο που υπήρχαν τριγύρω, θα είχα κάνει νέο ρεκόρ. Το μεγαλύτερο που έχω πιάσει είναι 6,5 κιλά. Το πήρα αγκαλιά ευχαριστώντας τα Ουράνια για το υπέροχό Τους δώρο. Δεν ψάρεψα καθόλου. Όμως το Σύμπαν είχε άλλη άποψη. Σε λιγότερο από 50 πόντους, υπάρχει μια σουπιά πιο μικρή από τον αντίχειρά μου. 

Ήταν λίγο μικρή...

Τράβηξα το βίντεο που ήθελα και απομακρύνθηκα από την μικρούλα σουπιά πριν πάθει κανένα καρδιακό επεισόδιο. Μπήκα στο αμάξι κι οδήγησα σε μια έρημη παραλίτσα όπου έβγαλα τις φωτό και καθάρισα τα ψάρια....

Ωραίο τέλος !!!

Translation of the above article.

Title: Spearfishing in clear and murky waters #1. 

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

1st day in the afternoon...

Since I had the time, I decided, for a two-day fishing trip. It wouldn't be two days exactly, but an afternoon dive and the next morning the second dive. But this time I would change fishing spots. I intended to fish in the clear waters and the next day, in my favourite cloudy ones. Both days I would be fishing the shallows. I prepared my diving gears and noon found me driving to the designated fishing spot. I arrived, got dressed and dived. A nice surprise awaited me when I entered the sea. Next to me was a loggerhead turtle (Caretta caretta). (1st Picture: A wonderful surprise!!!). I forgot all about fishing and approached the turtle. However, it did not accept me and as soon as I approached it, the turtle swam away. It made a sharp turn, stopped, looked at me and then disappeared into the blue. 

"We're off to a good start, Zac....Let's start fishing ...,." I said smiling to myself. I did some ambushes but I didn't see anything I wanted to catch. In an ambush, nothing appeared again and I decided to crawl to the next rock. Having the cover of the rock I crept closer and took a sneak peek. Two good white sea bream (Diplodus sargus) were swimming around. They had sensed my presence, but they didn't know what I was. The one in front came closer but also kept some distance. But it made the mistake and had entered the opium range of speargun. As soon as it showed me its full size, I took aim and pulled the trigger. The white sea bream swerved to avoid the spear, but the spear skewered it and just fell to the sea floor. (2nd Picture: The 1st fish of the day...). Delighted, I collected the spear with the first trophy of the day. It was a 400 gr white sea bream. The next few ambushes ended up crawling. So in one of the following ambushes, I found that among the white sea breams, there was also a good quilt head sea bream (Sparus aurata). The fish broke away from the school of white sea breams and swam to the left. The rock was covering me, so I crawled towards the quilt head sea bream. But the rock ended and I was exposed. I hid as best I could. The fish came closer, but as soon as it noticed me it turned before getting in range and I lost it. 

"It's okay let's go on..." I said to myself. After a few ambushes, as I was crawling on the sea bed, I noticed a larger quilt head sea bream swimming and nibbling on the bottom. The fish disappeared behind a rock. Immediately I dived. I crawled to the bottom among the rocks. I stopped, looked around saw the fish coming towards me. I made the mistake of correcting my aim and the quilt head sea bream turned and I lost it too!!! (3rd Picture: Unfortunately it's gone...). 

"You shouldn't have moved, let the fish get close and then we'll see what to do..." I said to myself angrily.... Continuing the ambushes, I noticed a small red porgy (Pagrus pagrus) was swimming around me. The small fish swam in front of me, giving me the opportunity to admire its wonderful colours. (4th Picture: It almost pinned itself to the spear!!!). The little fish almost run itself to the spear in its curiosity to see what I am. When it realised my presence it turned sharply, but I didn't go very far!!! In the next dive, I hid behind the rocks and waited for the white sea breams I'd seen. The smaller ones approached first. The leading fish came very close. I didn't bother it, and that probably gave the elders courage to approach. The one I wanted approached me, turned in full glory and the moment I pressed the trigger it turned sharply to avoid the spear. But in vain and thus I caught another 400 gr white sea bream. (5th Picture: ...and the 2nd white sea bream...). In one of the last ambushes, I crawled between the rocks, trying to reach the end of the cliff. From various openings I was observing the environment. As I approached the end of the rock, I saw through an opening, that a quilt head sea bream was swimming on my left. From the direction that the fish had, it would pass in front of me and probably didn't realise me. I stopped and waited, hidden. Indeed, the quilt head sea bream carelessly passed in front of me and I shot it in the center just to be sure. (6th Picture: The winter queen had been caught!!!). A battle began which had only one outcome: the winter queen in my arms. At last, I had caught a kilo winter queen. That was the end of my afternoon fishing. Swimming to get out, I saw a Salema porgy (Sarpa salpa) not in its best shape. Approached it, and almost grabbed it with the hand. It was very thin, a sign that it was not feeding properly... 

Next day at dawn...

Damn the next day, found my many miles away, waking up in my car. It was quite cold as there was a light northerly wind blowing... With yesterday's wet diving suit, the cold seemed more bitter. But who cared. I got dressed and quickly dived. Mrs. Blur was present as usual. In some places, you could cut the blur with a knife!!! I took a deep breath and dived. A frozen blur was spread everywhere...

"Be patient and persistent..." I advised myself who was about to give up. The seconds were ticking by, when a nice grey mullet (Mugil cephalus) with suicidal tendencies appeared from my right and behind. The fish came from behind me, passed in front of me, to see me. I just pulled the trigger.        (7th Picture: The 1st grey mullet of the day...). After few seconds I had a 1.5 kg grey mullet in my hands. I had reached the old platform. I did an ambush just outside. I saw a grey mullet in distance while another was lost in the blur. As I turned around the pillar I was holding, I saw a lonely grey mullet staring at me I could say. I shot it and caught another 1.5kg fish.        (8th Picture: The 2nd one of the day...). I went under the old platform, swam and then dived. I dived and grabbed a pillar and waited. After a while, grey mullets, big grey mullets, appear through the blur and from all directions. The fish were coming at me, but I stood firm in my decision: No shooting grey mullets if they were in groups. I was just staring them in ecstasy. I made a few more ambushes with the same result. But in a moment things changed. Probably the many ambushes attracted the attention of three large bluefish (Temnodom saltator). The leading large bluefish passed in front of me and even slowed down. I couldn't expect for anything better. I took aim and pulled the trigger, aiming for its spine. The heavily wounded bluefish sank behind the next pillar. I ignored everything and dived onto the sinking fish. (9th Picture: Now we are talking and it's a big one!!!). I caught the big bluefish and after giving it a quick finish I showered it with kisses and apologies. It was one of the biggest bluefish I had ever caught. It weighed 6.3 kg and its stomach was completely empty. If he had eaten even one of the grey mullets that were around, I would had set a new record. The biggest I've ever caught was 6.5kg. I embraced it, thanking the Heavens for their wonderful gift. I didn't fish at all. But the Universe had a different opinion. In less than 50cm, there was a common cuttlefish (Sepia officinalis), smaller than my thumb.                   (10th Picture: It was very small...). I shot the video I wanted and got away from the little cuttlefish before it had a heart attack. I got in the car and drove to a deserted beach where I took the pictures and cleaned the fish...              (11th Picture: Nice ending!!!).

Quality apnea spearfishing in Karpathos Island... Ένα ποιοτικό ψάρεμα στην Κάρπαθο ...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Quality apnea spearfishing in Karpathos Island

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Ο καιρός δεν λέει να καλμάρει, οπότε αποφάσισα να πάω για ψάρεμα μέσα στα κύματα. Ξύπνησα πρωί, όχι χαράματα και οδήγησα να φτάσω εκεί που ήθελα. Με το που ετοιμάζομαι να ντυθώ, βλέπω έναν συνάδελφο να βγαίνει από την θάλασσα. Ήταν ένας Ιταλός ψαροντουφεκάς που, με τα σπαστά Αγγλικά του, κατάλαβα ότι ψαρεύε σαργούς. Τουλάχιστον προσπάθησε, γιατί δεν είχε πιάσει τίποτε. Βούτηξα λοιπόν και βλέπω ένα κοπάδι από μικρούς λαγοκέφαλους. Aμέτρητα μικρά ψαράκια....Κάνω το πρώτο καρτέρι ανάμεσα σε κάτι βράχια. Μετά από λίγο έρχονται τα πρώτα ψάρια. Είναι ένα κοπάδι από άσπρους γερμανούς, αλλά ανάμεσά τους υπάρχει ένα μεγάλο κίτρινο μπαρμπούνι. Κάνει διάφορα νευρικά ζικ-ζακ, αλλά σε μια στιγμή σταματάει κι εγώ πατάω την σκανδάλη. Η βέργα το έχει πετύχει κοντά στην ουρά και ψιλά. Mε το που διαπιστώνω που τα έχω πετύχει, ορμάω και το πιάνω. Με το που το πιάνω, φεύγει πάνω από την βέργα. Είναι το πρώτο ψάρι της ημέρας και είναι 450 γρ. 

Το 1ο κίτρινο μπαρμπούνι για σήμερα...

Όπου και να έψαξα σαργούς δεν βρήκα.

"Μάλλον ο Ιταλός ...." σκέφτηκα.... Έκανα πολλά καρτέρια αλλά δεν βρήκα κάτι καλό. Σε ένα από τα πολλά καρτέρια, βλέπω ένα ακόμη μεγάλο κίτρινο μπαρμπούνι. Έχει κι άλλα πιο μικρά, αλλά εγώ θέλω να πιάσω το μεγαλύτερο. Στην κατάλληλη στιγμή του ρίχνω, αλλά μου ξεψαρίζει με το μάγουλό του σκισμένο. Τρύπωσε κάτω από έναν βράχο. Έφαγα τον βράχο, αλλά δεν το βρήκα. Έκανα ακόμη μερικά άκαρπα καρτέρια, όταν είδα μακριά μου σκάρους. Προχώρησα κοντά τους και βούτηξα. Έψαξα να βρω τον πιο μεγάλο. Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μου το μπαρμπούνι. Ξεχνάω τους σκάρους κι επικεντρώνομαι στο μπαρμπούνι. Εκείνο απτόητο περνάει από μπροστά μου και το έπιασα. 

Το δις εξαμαρτείν...

Εντύπωση μου έκανε, αν και βαριά τραυματισμένο, βρέθηκε τόσο μακριά από εκεί που του είχα πρώτο-ρίξει. Λίγο πιο κάτω, βλέπω μερικά ακόμη μπαρμπούνια και σκάρους. Βουτάω και περιμένω. Τα ψάρια όλα μαζί εμφανίζονται απ΄τα δεξιά μου. Κάτι όμως με τρώει να κοιτάξω προς τα αριστερά μου. Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω ένα μεγάλο κοπάδι από μουρμούρες. Γυρίζω απαλά το ψαροντούφεκο και σημαδεύω ένα από τα πιο κοντινά ψάρια. Η μουρμούρα κάνει διάφορες κωλοτούμπες, σημάδι ότι πέτυχα την σπονδυλική της στήλη. Έτσι έπιασα ένα ψάρι των 450 γρ. 

Η 1η των 450 γρ...

Βλέποντας ότι το κοπάδι είναι τριγύρω, δοκιμάζω ένα καρτέρι, μήπως και πιάσω ένα ακόμη ψάρι. Αυτήν την φορά, βάζω σε λειτουργία και ένα κόλπο. Ανακατεύω τα φύκια σαν να σκάβω και μετά ξύνω απαλά τον βράχο. Έρχονται διάφορα ψάρια κι από πίσω τους είναι οι μουρμούρες. Υπό την κάλυψη της θολούρας, καταφέρνω να ρίξω σε μια από τις μεγαλύτερες του κοπαδιού. Η βέργα την προλαβαίνει την στιγμή που στρίβει και την περνάει σουβλάκι. Η μουρμούρα απλά έπεσε απαλά πάνω στα νεκρά φύκια. Περιχαρής μαζεύω την 650 γρ μουρμούρα που έχει μεγάλη και καμπουρωτή μουσούδα. 

Η μεγάλη των 650 γρ!!!

"Συνεχίζουμε....αλλά πουθενά σαργοί..." είπα στον εαυτό μου. Καθώς πλησιάζω προς κάτι πέτρες, αντιλαμβάνομαι ότι ένας καλός κέφαλος που τσιμπολογάει την άμμο, δεν με έχει πάρει χαμπάρι. Βουτά και σέρνομαι ανάμεσα από τις πέτρες. Το ψάρι προχωράει λίγο πιο μπροστά και το κρύβει μια πέτρα. Ευκαιρία να πλησιάσω πιο κοντά. Όντως τα καταφέρνω και την ώρα που γυρίζει και τον έχω μπροστά μου, πατάω την σκανδάλη. Η βέργα του ξύνει το κεφάλι κι εγώ δεν ξέρω πως κατάφερα κι αστόχησα. Την ώρα που οπλίζω το ψαροντούφεκο, ένα ωραίο κίτρινο μπαρμπούνι εμφανίζεται και το έπιασα. 

Το 3ο....

Αποφασίζω να πάω προς τον κάβο που κόβει κάπως τον καιρό. Με το που πλησιάζω, βλέπω δύο ψαροντουφεκάδες.

"Την κάτσαμε Ζάχο, πάμε έξω..." είπα στον εαυτό μου. Έχω φτάσει στο σημείο απ΄΄όπου βούτηξα, και μόλις βγαίνω, αντιλαμβάνομαι ότι βγαίνουν κι αυτοί!!! Χαιρετηθήκαμε, αλλά παρατήρησα ότι τα ψαροντουφεκά τους είχαν πεντάαινες!!! 

"'Η είναι πολύ καλοί ή ...." σκέφτηκα. Βγήκαν και είχαν πιάσει μικρά ψάρια. Αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Βγήκα, πήγα στο αμάξι, άφησα την παραλλαγή του κεφαλιού και το βαρίδι πλάτης και ξαναβούτηξα. 

"Δεν πρέπει να έχουν ψαρέψει τον κάβο και ειδικά τα βαθεία κομμάτια του..." σκέφτηκα και τράβηξα για τον κάβο. Όμως στα δύο πρώτα καρτέρια, έπιασα δύο ακόμη καλά κίτρινα μπαρμπούνια. 

4ο...

5ο καλά πάμε!!!

Προχώρησα και έφτασα στο κοφτό που ξέρω. Σύρθηκα με κόντρα τον κυματισμό κι έφτασα στο σπάσιμο. Κοίταξα δεξιά δεν είδα τίποτε. Κοίταξα αριστερά και είδα δύο αργούς να αιωρούνται κοντά στον βράχο. Τραβήχτηκα πίσω και σύρθηκα προς τους σαργούς. Με κάλυπτε ο αφρός των κυμάτων κι έτσι πλησίασα αρκετά κοντά. Ο ένας από τους σαργούς ξεκόλλησε από τον βράχο και καθώς έφευγε γύρισε να με δει. Του έριξα και κάνοντας κωλοτούμπες έπεσε.

Επιτέλους!!!

"Επιτέλους ένας καλός σαργός...." είπα και πήρα στην αγκαλιά μου των 700 γρ σαργό. Αποφάσισα να πάρω τον δρόμο του γυρισμού. Καθώς κολυμπάω, παρατηρώ μια μικρή σάρπα να μην κολυμπάει καλά. Την πλησιάζω και δύο φορές παραλίγο να την πιάσω με το χέρι μου. Το μικρό ψάρι είχε στο σώμα του διάφορες γρατσουνιές, λες και είχε ξεφύγει από κάποιο δίχτυ. 

Λίγο ήθελα...

Λίγο πριν βγω, παρατηρώ ένα καλό ντόπιο μπαρμπούνι να σκάβει τον βυθό. Βουτάω όσο ήρεμα μπορώ και την κατάλληλη στιγμή του ρίχνω. Το μπαρμπούνι χτυπήθηκε και σήκωσε αρκετή άμμο. 

Το 6ο !!! αλλά αυτό είναι ντόπιο!!!

Μην ξέροντας πόσο καλή είναι η βολή μου, βούτηξα και το έπιασα. Ήταν το έκτο μπαρμπούνι της ημέρας. Μερικά μέτρα πριν βγω, το μάτι μου πιάνει μια ανεπέστητη κίνηση, ανάμεσα σε κάτι πέτρες. Πλησιάζω αθόρυβα και διαπιστώνω ότι πρόκειται για ένα κοπάδι σαργών. Πρόλαβα να δω περίπου 6-7 ψάρια. Τα ψάρια έχουν όλα σχεδόν το ίδιο μέγεθος. Όμως η υποβρύχια κάμερα χτυπάει σε ένα βράχο και τα δύο προπορευόμενα ψάρια κρύβονται. Μένω ακίνητος και περιμένω. Δεξιά και λίγο πιο βαθιά, υπάρχουν 4-5 σαργοί που γυροφέρνουν. Καταλαβαίνω ότι δεν με έχουν πάρει χαμπάρι. Σημάδεψα έναν κι έπιασα έναν σαργό των 550 γρ. 

Το τελευταίο ψάρι της Καρπάθου για φέτος???

Χαρούμενος από την όλη εξέλιξη, βγήκα. 

Τέλος για φέτος η Κάρπαθος...

Translation of the above article.

Title: Quality apnea spearfishing in Karpathos Island

Video & photos : Zacharias Skevofilax.

The weather did not calm down, so I decided to go fishing in the waves once more. I woke up in the morning, not at dawn, and drove to get where I wanted to go. As I was getting prepared, I saw an other diver coming out of the sea. He was an Italian sreafisherman who, with his broken English, I understood was fishing for white sea breams (Diplodus sargus). At least he tried, because he hadn't caught anything. So I dived in and I saw a school of little.silver-cheeked toadfish (Lagocephalus sceleratus). Countless little fish... I dived and the first ambush was between some rocks. After a while the first fish approached me. It was a school of Streamlined spinefoot (Siganus argenteus) but among them was a large yellow mullet (goatfish) (Mulloidichthys martinicus),  It did various nervous zig-zags, but in a moment it stoped, giving me the chance to pull the trigger. The spear hit the fish near the tail. As soon as I realised my shot, I rushed and caught it. As soon as I caught it, it got free from the spear. It was the first fish of the day and weighted 450 gr. (1st Picture: The first yellow goatfish of the day...). Wherever I looked for White Sea breams, I didn't find any.

"Probably the Italian diver..." I thought.... I searched a lot but didn't find anything good. In one of the many ambushes, I saw another big yellow goatfish. It was among smaller ones, but I wanted to catch the biggest one. At the right moment I shot it, but it swam away with its cheek torn. It hid under a rock. I searched every part of the rock, but couldn't find it. I did a few more fruitless ambushes when I saw parrotfish (Sparisoma cretense) a bitt far. I swam closer to them and dived. I looked for the biggest one. Suddenly the yellow goatfish appeared in front of me. I forget all about the parrotfish and concentrated on the yellow goatfish. Carelessly passed in front of me and I caught it. (2nd Picture: Only a fool does the same mistake twice...). I was impressed that, although badly wounded, I caught it so far from where I had first shot it. A little further down, I saw a few more yellow goatfish and parrotfish. I dived in and waited. The fish all together appeared from my right. But something made me look to my left. I turned my head and saw a large school of striped sea bream (Lithognathus mormyrus). I gently turned the speargun and target one of the closest fish. I pulled the trigger and the striped sea bream did various somersaults, a sign that I hit its spine. So I caught a 450 gr fish. (3rd Picture: The first striped sea bream of 450 gr.). Seeing that the rest of the school was still around, I tried a trick, just in case to increase my chances to catch one more striped sea bream. I stirred up the dead seaweed as if digging, then gently scraped a rock. Various fish were coming and behind them were the striped sea breams. Under the cover of the blur, I managed to shot in one of the largest of the school. The spear caught up with it, just before it turned and skewered the fish. The striped sea bream simply fell softly on the dead seaweeds. I happily collected the 650 gr striped sea bream, which had a large and humped muzzle. (4th Picture: The large striped sea bream of 650 gr!!!).

"let's move on....but White Sea breams are absent..." I said to myself. As I approached some known rocks, I noticed that a good grey mullet (Mugil cephalus) was nibbling on the sand that had not realised my presence. I dived and crawled among the stones. The fish moved a little further and was hidden by a stone. A chance for me to get closer. Indeed, I succeed and when it turned around and I had it in front of me, I pulled the trigger. The spear scratched its head and I don't know how I succeeded to miss such a target. As I was arming the speargun, a nice yellow shepherd appeared and I caught it. (5th Picture: The 3rd...). I decided to go to the cape which somehow protected me from the weather. As I approached, I saw two divers.

"We are in more trouble Zac, let's go out..." I said to myself. I had reached the point from where I started my fishing today. As soon as I went out, I realised that they were coming out too!!! We greeted each other, but I noticed that their spearguns spears had 5 points!!! 

"Either they are very good or..." I thought. They went out and had caught small fish. This got me thinking. I got out, went to the car, left the head variant and back weight and dived again.

"They must not have fished the cape and especially the deep parts of it..." I thought and swam towards the cape. But in the first two ambushes, I caught two more nice yellow goatfish.(6th Picture: The 4th...).(7th Picture: The 5th, so far so good...). I went ahead and got to the sharp underwater cliff I knew. I crawled against the waves and reached the cliff. I looked to the right and saw nothing. I looked to the left and saw two White Sea breams hovering near the rock. I pulled back and crawled towards the White Sea breams. The foam of the waves provided cover to me and I got quite close. One of the White Sea breams detached itself from the rock and as it swam away, it turned to see me. I shot it and as it did several somersaults, it fell. (8th Picture: Finally!!!).

"Finally a nice White..." I said and took the 700gr fish in my arms. I decided to take the way back. As I was swimming, I noticed a small Salema porgy (Sarpa salpa)  not swimming well. I approached it and twice almost grabbed with my hand. The small fish had various scratches on its body, as if it had escaped from a fishnet. (9th Picture: I was so close...). Just before I went out I noticed a nice local goatfish (Mullus surmuletus) digging the seabed. I dived as calmly as I could and at the right moment I shot it. The goatfish was hit and picked up quite a bit of sand. (10th Picture: The 6th one but this was a local one...). Not knowing how good my shot was, I dived and caught it. It was the sixth mullet of the day. A few meters before I got out, my eye caught an unexpected movement, among several stones. I approached quietly and found out that it was a school of White Sea bream. I managed to see about 6-7 fish. The fish were all about the same size. But the underwater camera hit a rock and the two leading fish hid. I stood still and waited. To my right and a little deeper, there were 4-5 White Sea breams swimming around. I understood that they did not realised my presence. I aimed one and caught a 550gr fish.(11th Picture: The last fish from Karpathos Island for this year???). Happily, I went out.(12th Picture: Karpathos Island spearfishing is over...)

Shallow spearfishing in calm waters....Ρηχό ψαροντούφεκο με μπουνάτσα ..

 You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Shallow spearfishing in calm waters.....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Ο καιρός έπεφτε και εγώ χοροπηδούσα από την χαρά μου. Αργά το απόγευμα ο αέρας είχε κοπεί τελείως. Έτσι ετοίμασα τον εξοπλισμό μου από βραδύς. Το χάραμα με βρήκε στον δρόμο.Μετά από μια ώρα περίπου οδήγησης έφτασα εκεί που ήθελα. Ντύθηκα και βούτηξα με ανυπομονησία μπορώ να πω. Ήμουν περίεργος να δω σε τι κατάσταση ήταν ο αγαπημένος μου ρηχός ψαρότοπος. Με το που έβαλα το κεφάλι μου στο νερό, χαμογέλασα. Υπήρχαν ψάρια παντού!!! Ετοιμάστηκα και προχώρησα. Στο πρώτο καρτέρι είδα σαργούς. Ωραία ψάρια, αλλά υπήρχε κι ένας μεγάλος. Τα ψάρια δεν με πλησίαζαν, οι σαργοί τουλάχιστον. Ανάδυση. Παρατήρησα ότι οι περισσότεροι σαργοί και ο μεγάλος, μπήκαν κάτω από μια γνωστή πέτρα. 

"Αν δεν φύγουν από την πίσω μεριά...." σκέφτηκα. Πλησίασα από τα πλάγια για να μην φαίνομαι. Την ώρα που πάω να βουτήξω, ο μεγάλος σαργός βγαίνει να δει τι γίνεται. Ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα και πατάω την σκανδάλη. Το ψάρι χτυπιέται κι εγώ ορμάω πάνω του και τον πιάνω. Είναι ένα ψάρι του κιλού και τον έχω πετύχει σχεδόν κάθετα, αλλά χαμηλά στην κοιλιά. 

Ο 1ος και είναι του κιλού!!!

Χαρές πανηγύρια... Συνεχίζοντας λίγο πιο κάτω φτάνω σε μια γνωστή σπηλιά. Έχει πολλά ψαράκια τριγύρω. Πλησιάζω αργά για να τους δώσω την ευκαιρία να φύγουν ήσυχα και να μην τρομάξουν οτιδήποτε υπάρχει μέσα στην σπηλιά. Μετά βουτάω καλυπτόμενος από μια προεξοχή του βράχου και πλησιάζω. Βλέπω μια κίνηση μέσα στο σκοτάδι. Περιμένω. Όταν την ξαναβλέπω, φωτίζω με τον φακό όσο χρειάζεται για να σημαδέψω και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει τον στόχο της κοντά στο κεφάλι κι εγώ τραβώ έξω τον 2ο σαργό της ημέρας, που είναι μισό κιλό. 

2ος αλλά μικρότερος...500 γρ μόνο..

Βγαίνοντας από εκεί, καρτερεύω στην έξοδο, δίπλα σε έναν βράχο. Περνάνε διάφορα ψάρια, αλλά εγώ ψάχνω για σαργούς. Σέρνομαι στην επόμενη πέτρα και περιμένω. Από τα αριστερά εμφανίζονται τρεις σαργοί. Διορθώνω την σκόπευσή μου και την κατάλληλη στιγμή πατάω την σκανδάλη. Ο σαργός αρχίζει να τρέχει αλλά είναι πλέον αργά. Έχω πιάσει τον 3ο σαργό της ημέρας, μόνο που αυτός είναι λίγο πιο μικρός (400 γρ). Τότε ήρθε η σειρά τον σκάρων. Μεγάλα κοπάδια παρήλασαν μπροστά μου. Διάλεγα τον πιο μεγάλο και μόνο αν ήταν κοντά στο κιλό ή παραπάνω. Είχε αμέτρητους σκάρους. Έπιασα τρεις από την επιφάνεια χωρίς καθόλου να βουτήξω!!! 

Για αυτό και δεν υπάρχουν οι βολές σε βίντεο. Ξαφνικά εμφανίζονταν μπροστά μου και δεν προλάβαινα να ενεργοποιήσω την υποβρύχια κάμερα. Κι όταν το έκανα, ήταν λίγο αργά. Αποφασίζω να πάω πίσω στην σημαδούρα και να κρεμάσω τα ψάρια. Καθώς κολυμπάω, παρατηρώ ένα ασπροσάφριδο να με προσπερνάει. Δεν με πλησιάζει, αλλά δεν απομακρύνεται. Σημαδεύω πιο μπροστά του (προσκόπευση) και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πλήττει τον στόχο της πάνω από τα πλαϊνά φτερά του ψαριού. Αρχίζει ένας αγώνας για το ποιος θα επικρατήσει. Δυνατό ψάρι. Το πιάνω μετά από μάχη. Ήταν 1,5 κιλά. 

Να και ο κυνηγός...

Το βάζω κι αυτό με τα άλλα ψάρια. Την ώρα που οπλίζω, βλέπω ένα μπαρμπούνι να κρύβεται πίσω από μια πέτρα. Έχει βγάλει όμως το κεφάλι του και με παρατηρεί. Βουτάω λίγο πιο μακριά και σέρνομαι πλησιάζοντάς το. Την κατάλληλη στιγμή πατάω την σκανδάλη και το πιάνω. Το βάζω στην σημαδούρα κι αυτό. Η ματιά μου όμως πιάνει μια κίνηση στον βυθό. Είναι ένα μικρό χταπόδι. Απλά βουτάω για να πάρω το πλάνο. Με το που το πλησιάζω, αμολάει μελάνι και πάει πιο κάτω. 

Αρκετά το τρομάξαμε...

"Αρκετά το τρομάξαμε...." είπα στον εαυτό μου και το άφησα ήσυχο. Δεν έχω απομακρυνθεί, όταν ανάμεσα σε κάτι πέτρες εμφανίζεται ένας πολύ μεγάλος σκάρος. Με το που βγαίνει να με δει του ρίχνω από την επιφάνεια. Πιάνω ένα ψάρι 1,100 γρ που είναι και ο πιο μεγάλος σκάρος σήμερα. 

Ο μεγαλύτερος σκάρος 1,100 γρ. 

Τον κρεμάω στην σημαδούρα. Πάλι στα πολύ ρηχά. Ξέρω ένα τούνελ που κρατάει καλά ψάρια. Πλησιάζω και διαπιστώνω ότι είναι γεμάτο σαργούς. Με το που βλέπω έναν μεγάλο του ρίχνω. Τραβάω την βέργα και υπάρχουν δύο σαργοί πάνω. Ο μεγάλος κι ένας μικρότερος. 

Αν έχεις τύχη....

"Αν έχεις τύχη... για να μην το πω αλλιώς..." είπα στον εαυτό μου χαμογελώντας. Καθώς κολυμπάω στα άπατα των 50 πόντων, βλέπω το τοπίο να έχει μετατραπεί σε ζωντανό πίνακα ζωγραφικής. Ένα μεγάλο κοπάδι από μικρές σάρες και άσπρους γερμανούς, ρέει πάνω στα βράχια της περιοχής. Τσιμπολογούν τα βράχια αλλά μένουν όλα μαζί. Η ισχύς εν τη ενώσει. Το χρυσό-κίτρινο χρώμα τους δίνει στο περιβάλλον μια απίστευτη ομορφιά. Παρέμεινα εκστασιασμένος για αρκετά λεπτά, μη χορταίνοντας να βλέπω αυτόν τον υπέροχο ζωντανό πίνακα να μετακινείται!!!

Η νέα γενιά!!!

Έφυγα, τα είχα τρομάξει αρκετά. Λίγο πιο κάτω, μόλις που βλέπω μια σκιά να τρυπώνει. Πλησιάζω και καρτερεύω. Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα βλέπω έναν καλό σαργό να βγαίνει μέσα από την σχισμή. Με παίρνει χαμπάρι και πάει να στρίψει, αλλά τον προλαβαίνει η βέργα. Είναι κοντά στα 700 γρ. 

Ο 700άρης!!!

"Αρκετά, πάμε λίγο πιο βαθειά να δούμε την τρύπα και βγαίνουμε..." είπα στον εαυτό μου. Πηγαίνοντας προς τα εκεί, βλέπω κόκκινους σκάρους. Ο ένας είναι μεγάλος. Βουτιά και περιμένω. Αμέσως, αφού πέρασε ένας μικρότερος, βγήκε να με δει ο μεγάλος. Του έριξα  κι εγώ έπιασα έναν όμορφο κόκκινο σκάρο των 900 γρ. 

Να κι ο κόκκινος σκάρος...

"Μάλλον είναι το πιο όμορφο ψάρι της ημέρας...." σκέφτηκα. Έχω φτάσει στην πολύ καλή τρύπα. Βουτάω και περιμένω. Εδώ θέλει υπομονή για να βγουν τα ψάρια. Περιμένω λοιπόν και μετά από αρκετά δευτερόλεπτα, βλέπω την φιγούρα ενός σαργού. Με το που γυρνάει το ψάρι του ρίχνω. Είναι ένας σαργός των 650 γρ. 

Το τελευταίο της ημέρας...

Εδώ τελείωσε το σημερινό ψάρεμα. Το απόγευμα ο καιρός άρχισε να φορτώνει πάλι.

Τέλος για σήμερα!!!

Translation of the above article.

Title: Shallow spearfishing in calm waters....

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

The weather was calming down and I was jumping from joy. By late afternoon the wind had completely died down. So I prepared the diving gear from the night before. Dawn found me on the road. After about an hour of driving, I arrived where I wanted to be. I got dressed and dived in, eagerly I could say. I was curious to see what condition my favourite shallow fishing spot was. As soon as I put my head in the water, I smiled. There were fish everywhere!!! I got ready and dived in. In the first ambush, I saw white sea breams.(Diplodus sargus). Beautiful fish, but among then there was a big one. The fish didn't approach me. I noticed that most of the white sea breams, including the big one, got under a known rock. 

"If they don't go out from the opposite side..." I thought. I approached from the side so as not to be seen. As I was getting ready to dive, the big white sea bream came out to see what was going on. I turned on the underwater camera and pulled the trigger. The fish started fighting to get rid of the spear, I rush at it and caught it. It was a kilo fish and I'd stroke it almost vertically, but low on the belly. (1st Picture: The first white sea bream and it weights a kilo!!!). Joys, happiness... Continuing a little further down I reached a well-known cave. There were many little fishes around. I approached slowly to give them a chance to leave quietly and not to startle anything inside the cave. Then, I dived under cover of a ledge and approached. I saw movement in the shadow. I stayed motionless. When I saw the movement of the fish again, I turned on the flashlight as much as I needed to aim and pulled the trigger. The spear found its target near the head and I pulled out my 2nd white sea bream of the day, which was half a kilo.                 (2nd Picture: The second but a bit smaller...just 500 gr...). Further down, I ambushed at the exit, next to a rock. Various fish passed by, but I was looking for white sea breams. I crawled to the next stone and waited. Three white sea breams appeared from the left. I corrected my aim and at the right moment, I pulled the trigger. The white sea bream began to run but it was too late. I had caught the 3rd white sea bream of the day, only this one is a bit smaller (400gr). Then it was the time to catch some parrotfish (Sparisoma cretense). Large schools of parrotfish paraded before me. I chose the biggest one and only if it was close to a kilo or more. There were countless parrotfish. I caught three from the surface without diving at all!!! Suddenly they appeared in front of me and I didn't have time to activate the underwater camera. And when I did, it was a little late. I decided to go back to the buoy and hanged the fish. As I was swimming, I notice a bigeye trevally (Caranx sexfasciatus) passed me. It didn't approach me, but it didn't swam away. I aimed further in front of it (foresight aiming) and pulled the trigger. The spear hit its target over the side fins of the fish. A fight began for who would prevail. This is a powerful fish. After few minutes of fighting I got it in my arms. It was 1.5 kilos. (3rd Picture: The predator was caught...). I also hanged it with the rest fish. As I was arming, the speargun, I saw a red mullet (goatfish) (Mullus surmuletus) hiding behind a stone. It turned, put its head out of the stone and was observing me. I dived a little further and crawled closer to it. At the right moment I pulled the trigger and caught it. I put this on the buoy too. But my gaze caught a movement on the sea bed. It was a small common octopus (Octopus vulgaris). I just dived in to get the video shot. As I approached it, it smeared ink and crawled further down. (4th Picture: Time to run..).

"We scared it enough Zac...." I told myself and left it alone. I had not moved away, when a very large parrotfish appeared among some stones. As soon as it came out to see me, I shot it from the surface. I caught a 1,100gr fish which was the biggest parrotfish so far today. (5th Picture: The biggest so far...1.100 gr...). I hanged it on the buoy and swam towards the very shallows again. I know a tunnel that usually is holding nice fish. I approached and found out that it was full of white sea breams. As soon as I saw a big one, I pulled the trigger. I reeled in the spear and there were two white sea breams on it. The big one and a smaller one. (6th Picture: When Lady Luck is present...).

"If you're lucky..." I said to myself with a smile. As I swam in the great depths of the 50 cm, I saw the landscape turned into a living painting. A large flock of small Salema porgy (Sarpa salpa) and Streamlined spinefoot (Siganus argenteus), flowing over the rocks of the area. They were grazing the rocks but they all stayed together. Power in union. Their golden-yellow colour gave the environment an incredible beauty. I remained enraptured for several minutes, unable to get enough of watching this wonderful living painting in motion!!! (7th Picture: The new generation!!!). I left, since I had scared them enough. A little further down, I barely saw a shadow creeping by. I got closer and ambushed. After several seconds I saw a good white sea bream coming out of the slit. It realised my presence and turned to leave, but the spear caught up with it. It was close to 700 gr. (8th Picture: The 700 gr one!!!). 

"Enough, let's go a little deeper to see the hole and get out..." I said to myself. Going towards it, I saw red parrotfish. One was big. Dived and waited. Immediately, after a smaller one passed, the biggest one came out to see me and I shot it and caught a nice 900gr red parrotfish. (9th Picture: Here is the red one...). 

"Probably the prettiest fish of the day..." I thought. I had reached the very good hole. I dived in and waited. You need to be patience for the fish to come out. So I waited and after several seconds, I saw the figure of a white sea bream. As soon as the fish turned, I shot it. It was a 650gr white sea bream.           (10th Picture: The last one of the day...). Today's fishing ended here. In the afternoon the weather started getting stormy again. (11th Picture: Done for today!!!).