You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: Easter in Karpathos Island with groupers & other fish!!!
Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ
Έφτασα νωρίς το πρωί στην αγαπημένη μου Κάρπαθο για το Πάσχα. Η θάλασσα κολλημένη!!! Τέτοια ευκαιρία είναι πολύ σπάνια στο νησί κι έτσι ξεκίνησαν τα πλάνα για μια απογευματινή βουτιά. Έφτασα στο σπίτι όπου και έπεσαν οι απαραίτητες αγκαλιές-φιλιά με τους έκπληκτους γονείς. Αφού τελείωσαν τα διάφορα, άρχισα να ετοιμάζομαι για την απογευματινή βουτιά. Ήμουν όμως κουρασμένος από το ταξίδι κι έτσι αποφάσισα να ψαρέψω μόνο ρηχά. Έφτασα μετά από μισή ώρα οδήγησης εκεί που ήθελα και με αγωνία βούτηξα. Η θάλασσα ήταν λίγο θολή, αλλά αυτό δεν με ένοιαξε. Προχώρησα ψάχνοντας σαργούς. Οι σκάροι είχαν αρχίσει να καταφτάνουν κοπαδιαστά, αλλά αποφάσισα να μην ασχοληθώ μαζί τους. Ο ελαφρύς κυματισμός με δυσκολεύει στα πολύ ρηχά. Έτσι ο πρώτος καλός σαργός με δυσκόλεψε αρκετά, καθώς με κουνούσαν τα μικρά κύματα κι ο σαργός κρύβεται πίσω από τις σάρπες, που έτρεχαν δεξιά-αριστερά σαν τρελές. Τελικά κατάφερα να πετύχω το πρώτο ψάρι της ημέρας. Ήταν ένα ψάρι των 480 γρ.
Το 1ο ψάρι στην Κάρπαθο φέτος....
Λίγο πιο κάτω, στο ίδιο τρομερό βάθος των 20 εκατοστών, καρτερεύω πάνω σε μια πέτρα και περιμένω. Έρχεται προς το μέρος μου ένα μεγάλο κοπάδι σκάρων, αλλά από πίσω ακολουθεί ένας ωραίος σαργός, που δεν ξέρει τι να κάνει. Του ρίχνω, αλλά προλαβαίνει να στρίψει. Όμως η βέργα τον πετυχαίνει και τον περνάει σουβλάκι κι ο σαργός πέφτει στον βυθό. Πιάνω έτσι τον 2ο σαργό που είναι περίπου 500 γρ.
2ος και λίγο πιο μεγάλος 520 γρ.
Σε μια γνωστή τρύπα, στα πολύ βαθειά που ξέρω, έχει μέσα σαργούς. Πλησιάζω σιγά-σιγά και προσεχτικά. Κοιτάζω μέσα και βλέπω ότι υπάρχουν σάλπες αλλά και σαργούς. Υπάρχει ένα μεγάλο ψάρι ανάμεσά τους κι αυτό θέλω. Περιμένω την κατάλληλη στιγμή και πετυχαίνω αυτό που θέλω. Έτσι πιάνω τον 3ο μου σαργό που είναι 900 γρ!!!
Να κι ο μεγάλος!!!
Όλος χαρά τον τακτοποιώ στην ψαροβελώνα μου, όταν συνειδητοποιώ δίπλα μου υπάρχει μια καλή σουπιά. Οπλίζω όπως-όπως, ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα μου και πατάω την σκανδάλη. Πιάνω μεν την σουπιά αλλά στο βίντεο δεν υπάρχει η βολή.
Την έφαγε η περιέργεια...
"Μια χαρά...Συνεχίζουμε..." σκέφτηκα όλος χαρά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ότι υπάρχει ένα μάλλον καινούργιο είδος καβουριών, οι αραχνοκάβουρες. Πλακέ καβούρια με μακριά πόδια, να τσιμπολογούν τα φύκια που υπάρχουν πάνω στους βράχους.
Αραχνοκάβουρας, ένα νέο είδος...
Τους έχω δει τα τελευταία χρόνια, αλλά έχουν εξαπλωθεί με απίστευτο ρυθμό. Τους βρίσκω στα ρηχά παντού. Καθώς προχωράω στο ίδιο βάθος, παρατηρώ ότι ανάμεσα στους άσπρους γερμανούς, υπάρχουν και δύο ωραίες μουρμούρες. Η μια είναι λίγο πιο μεγάλη. Κρύβομαι πίσω από έναν βράχο και τον ξύνω λίγο. Η μεγαλύτερη μουρμούρα γυρίζει κι έρχεται προς το μέρος μου. Την κατάλληλη στιγμή πατάω την σκανδάλη και πιάνω ένα 400 γρ ψάρι.
Καλώς την όμορφη...
Την ώρα που τακτοποιώ το ψάρι, η ματιά μου πιάνει έναν καλό σαργό να κρύβεται ανάμεσα σε δύο πέτρες. Με γρήγορες κινήσεις ετοιμάζομαι και κάνω ένα καρτέρι στην είσοδο της σχισμής. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, ο σαργός βγάζει το κεφάλι του για να δει τι γίνεται. Δε θέλω τίποτα περισσότερο και πατάω την σκανδάλη. Ο 600αρης σαργός πιάστηκε.
Να κι ο φαφούτης...
Κοιτάζοντας καλύτερα, διαπιστώνω ότι από τον σαργό λείπουν τουλάχιστον τα δύο μπροστινά του δόντια!!! Όλος χαρά τον τακτοποιώ με τα άλλα ψάρια. Όμως εδώ και ώρα με παρακολουθεί ένας μεγάλος σκάρος.
"Έχει τάσεις αυτοκτονίας....Ώρα να πιάσουμε κι έναν σκάρο..." σκέφτηκα. Κάνω ένα καρτέρι και ο σκάρος εμφανίζεται μπροστά μου. Πριν στρίψει στον επόμενο βράχο, πατάω την σκανδάλη και η βέργα τον πετυχαίνει στον σβέρκο. Είναι ένας σκάρος του κιλού.
Είπα να πιάσω μόνο έναν σκάρο...
Αποφασίζω να γυρίσω προς την σημαδούρα για να βάλω τα ψάρια πάνω της. Βλέπω ένα μέρος που μου αρέσει και κάνω ένα καρτέρι. Εμφανίζονται σκάροι που τους ακολουθούν άσπροι γερμανοί. Αφήνω τα ψάρια να περάσουν και περιμένω. Από την αντίθετη πλευρά, έρχονται δύο ωραίοι κέφαλοι. Ο μεγαλύτερος είναι πιο κοντά. Σημαδεύω πριν φύγει και του ρίχνω. Όμως η βέργα τον πετυχαίνει χαμηλά στην κοιλιά. Ανοίγω το μουλινέ για να μην κοντράρει και μου σκιστεί. Μετά από λίγο έχω στα χέρια μου έναν κέφαλο των 1700 γρ.
Ένας, αλλά μεγάλος...
Συνεχίζοντας, κάνω άλλο ένα καρτέρι πριν την σημαδούρα. Προσγειώνομε στον βυθό και περιμένω. Υπάρχουν διάφοροι σκάροι τριγύρω. Μάλιστα ένας αρκετά μεγάλος περνάει μπροστά από την βέργα.
"Μόνο που δεν ξύστηκε πάνω της..." σκέφτηκα χαμογελώντας. Περιμένοντας στο ίδιο πόστο, γυρίζω το κεφάλι και βλέπω δίπλα μου ένα μεγάλο μάτι ενός μεγάλου λούτσου. Το ψάρι με προσπερνάει, αλλά είναι μεγάλος στόχος. Χωρίς να σημαδέψω όπως θα έπρεπε, πάτησα την σκανδάλη και φυσικά αστόχησα σε ένα ψάρι κοντά στα 4 κιλά!!!
Κι όμως κατάφερα να αστοχήσω!!!
Τα ψάρια τελικά ήταν δύο, αλλά το προπορευόμενο ήταν το μεγαλύτερο.Τα έβαλα με τον εαυτό μου, όχι τόσο για την αστοχία, αλλά για την επιπολαιότητα και την σιγουριά. Βάζω τα ψάρια στην σημαδούρα κι αποφασίζω να βγω ψαρεύοντας. Έχοντας έντονα στην μνήμη μου του όλο θέμα με τον λούτσο, βλέπω μπροστά και κάπως μακρυά μου έναν μεγάλο αυλόστομο. Σημαδεύω όσο μπορώ καλύτερα και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα φεύγει με μεγάλη ταχύτητα και πετυχαίνει ένα τον αυλόστομο στο κεφάλι, τρία μέτρα μακριά!!! Ο αυλόστομος έχει περίπου το 1/4 σε όγκο σε σχέση με τον λούτσο που αστόχησα!!!
Εδώ, αν και μικρότερος στόχος τα κατάφερα...
"Όλα πιάνονται κι όλα χάνονται ...." είπα στον εαυτό μου την ώρα που τακτοποιούσα το ψάρι. Εκείνη την στιγμή, απέναντί μου, κάτω από έναν βράχο υπάρχει ένα μαύρο ψάρι που με παρακολουθεί. Δεν είναι ροφός. Είναι ένα ροφοειδές πιο πλατύ από ροφό. Μέχρι να τακτοποιήσω τον αυλόστομο, να φτιάξω τα σχοινιά του ψαροντούφεκου, έχουν περάσει περίπου 5 λεπτά. Το ψάρι τον χαβά του. Οπλίζω και κάνω μια ήρεμη βουτιά προς το ψάρι. Εκείνο τίποτα. Όταν θεωρώ ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, πατάω την σκανδάλη. Το ψάρι προλαβαίνει να γυρίσει, αλλά η βέργα το πετυχαίνει στο κέντρο και ψιλά. Η πίγκα έστριψε προς τον βράχο και απλά βυθίστηκε. Πήρα αγκαλιά την δίκιλη πίγκα (2,3 κιλά), την γέμισα φιλιά ζητώντας της συγνώμη.
Αυτό κι αν ήταν έκπληξη!!!
Έκανα μερικά καρτέρια καθώς κολυμπούσα για να βγω έξω. Σε μια γνωστή σπηλιά, είδα ένα περίεργο ολόλευκο σφουγγάρι, το οποίο δεν υπήρχε πέρσι το καλοκαίρι!!!
Αυτό δεν υπήρχε πέρσι!!!
Συνέχισα την επιστροφή μου κάνοντας καρτέρια. Σε ένα από αυτά ένας καλό σκάρος με τριγυρνάει.
"Σήμερα σου την χαρίζω.... Την επόμενη φορά όμως, δεν ξέρω..." σκέφτηκα και συνέχισα το καρτέρι μου. Κοιτάζοντας τριγύρω, αντιλαμβάνομαι ένα μαύρο κεφάλι να με κοιτάει κάτω από έναν βράχο, πίσω μου. Χωρίς να το πολύ-σκεφτώ, στρίβω σχεδόν 180 μοίρες, σημαδεύω και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει τον ροφό κοντά στο μάτι. Μια μικρή μάχη άρχισε για να βγάλω τον ροφό έξω από τον βράχο. Η βολή δεν του δίνει και πολλά περιθώρια. Μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα, τον τραβάω έξω, από το αβυσσαλέο βάθος του ενάμισι μέτρου!!! Είναι ένας δίκιλος ροφός (2,2 κιλά), αγκαλιές φιλιά κι όλα τα σχετικά. Τι να ψαρέψω άλλο. Έχω αρκετό χρόνο να συνεχίσω...
Τι να πω...
"Ναι, αλλά αυτό λέγεται απληστία Ζάχο ..." είπα στον εαυτό μου κι ευχαριστώντας τα Ουράνια για τα υπέροχα δώρα Τους, βγήκα. Η πρώτη Καρπάθικη ψαριά στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία....κατά την γνώμη μου.
Η 1η βουτιά στην Κάρπαθο πήγε εξαιρετικά καλά!!!!
Translation of the above article.
Title: Easter in Karpathos Island with groupers & other fish!!!
Video & photos : Zacharias Skevofilax.
I arrived early in the morning in my beloved Karpathos Island for Easter holidays. The sea was calm!!! Such an opportunity was very rare on the island and so the plans for an afternoon swim began. I arrived at home, where the necessary hugs and kisses with the surprised parents took place. After the various things were taking care, I started getting ready for the afternoon expedition. But I was tired, due to the trip, so I decided to spearfish only in the shallows. After half an hour of driving, I arrived where I wanted to be and anxiously dived in. The sea was a little murky, but I didn't care. I started fishing, looking for white sea breams(Diplodus sargus). Parrotfish(Sparisoma cretense) had started to arrive in great numbers, but I decided not to bother them. The light waves made it difficult for me in the very shallows. So the first good in size white sea bream was quite difficult for me to catch, as I was being shaken by the small waves. The white sea bream was hiding behind the salema porgy(Sarpa salpa). which were running left and right like crazy. Finally I managed to catch the first fish of the day. It was a 480 gr fish. (1st Picture: The first fish in Karpathos for this year...). A little further down, at the same incredible depth of 20 cm, I ambushed on a rock and waited. A large school of parrotfish was approaching me, but a nice white sea bream was following behind. The white sea bream was nervous and did not know what to do. At the right moment, I pulled the trigger, but it managed to turn. Thus the spear stroke and skewered it and the fish falls to the sea floor. That was how I caught the 2nd white sea bream, which was about 500 grams. (2nd Picture: The 2nd and a little bigger 520 gr...). A little further down, in a well-known hole, many fish were inside. I approached it slowly and carefully. Looking inside and I saw several salema porgyand white sea breams. There was a big fish among them and that was my target. I waited for the right moment and I achieved what I wanted. That was how I caught my 3rd white sea bream which was 900 grams!!! (3rd Picture: The biggest one, 900 gr!!!). I happily arranged it on my fishing hook, when I realised, next to me, there was a nice common cuttlefish(Sepia officinalis).I armed the speargun as fast as I could, activated my underwater camera, and pulled the trigger. I caught the cuttlefish, but the shot was not recorded in the video. (4th Picture: Curiosity kills...).
"So far, so good..." I thought happily. What struck me was that there was a rather new species of crab. Sally Lightfoot or else spider crab,(percnon gibbesi) are flat crabs with long legs, nibbling on the algae that grew on the rocks (5th Picture: A new species of crabs!!!). I'd seen them in recent years, but they had been spreading at an incredible rate. I find them in the shallows everywhere. As I was swimming on the same depth, I noticed that among the Streamlined spinefoot(Siganus argenteus) there were two nice stripped sea bream(Lithognathus mormyrus). One was a little bigger. I hid behind a rock and scratched it a little. The bigger stripped sea bream turned and swam towards me. I aimed and pulled the trigger, catching a 400 grams fish (6th Picture: Wellcome beautiful...). While I was taking care of the fish, my eyes caught the movement of a good white sea bream, hiding between two rocks. I got ready, as fast as I could, and ambushed at the entrance of the crevice. After a few seconds, the fish stack its head out to see what's going on. I didn't want anything better and I pulled the trigger. The 600 grams white sea bream was caught (7th Picture: Toothless white sea bream..). Looking closer, I noticed that the white sea bream was missing at least its two front teeth!!! I happily arranged it with the rest of the fish. But for a while, a large parrotfish had been following me.
"It has suicidal tendencies....It is time to catch the first parrotfish of the day..." I thought. As I ambushed, the parrotfish appeared in front of me. Before it got lost behind the next rock, I pulled the trigger and the spear found it in the neck. It was about one kilo. (8th Picture: One is enough for today...). I decided to head back to the buoy to put the fish on it. While swimming, I saw a spot I liked and decided to dive for an ambush. Parrotfish appeared, followed by Streamlined spinefoot I let the fish to pass and waited. From the opposite side, two nice grey mullets(Mugil cephalus) appeared. The bigger one was closer to me. I aimed and before it swam away I shot it. But the spear found it low in its belly. I opened the reel so as the fish tried to get free, not to tear itself. After a while I had a 1.700 grams mullet in my hands (9th Picture: A big grey mullet...).Continuing, I did the last ambush before the buoy. I landed on the seabed and I waited. There were several parrotfish around me. In fact, a fairly large one passed in front of the spear.
"It almost scratched itself on the spear..." I thought, smiling. Waiting on the same post, I turned my head and saw next to me the large eye of a big barracuda.(Sphyraena sphyraena).The fish passed by me, providing a nice target. Confident by the size of the target, without aiming properly, I pulled the trigger and of course I missed a fish weighing close to 4 kilos!!! (10th Picture: I managed to miss!!!). Ultimately, there were two fish, but the one in front was the largest. I got mad at myself, not so much for the miss, but for my frivolity and confidence. I put the fish I had caught on the buoy and decided to go out. Hading vividly in my mind the previous miss, I sαw a large trumpetfish(Fistularia commersonii)in front of me and a bit far away. I aimed as best as I could and pulled the trigger. The spear flew away at high speed and hit the target in the head, three meters away!!! The trumpetfish was about 1/4 the size of the barracuda I missed!!! (11th Picture: Even though it was a much smaller target, I did not miss...).
"Everything could be caught and everything could be lost..." I said to myself while I was arranging the fish. At that moment, about three meters away under a rock, there was a black fish watching me. It was not a dusky grouper(Epinephelus guaza) It was a fish broader than a grouper. To arrange the trumpetfish, fix the speargun ropes, it took me about 5 minutes. The fish was still looking at me. I armed the speargun and dove calmly towards the fish. When I thought it was the right moment, I pulled the trigger. The mottled grouper (Mycteroperca ruby) managed to turn, but the spear hit it in the center. The fish turned towards the rock and simply sank. (12th Picture: Now this is a great surprise!!!). I hugged the two-kilos mottled grouper (2.3 kilos), kissed it repeatedly and apologies. I did a few more ambushes as I swam to get out. In a well-known cave, I saw a strange all-white sponge, which wasn't there last summer!!! (13th Picture: This sponge wasn't there last summer!!!). In one of them, a good parrotfish was circling me.
"It is your lucky day.... But next time, I don't know..." I thought and continued my ambush. Looking around, I noticed a black head looking at me, under a rock behind me. Without thinking too much, I turned almost 180 degrees, aimed and pulled the trigger. The spear hit the dusky grouper close to the eye. A small battle began, to get the grouper out of the rock. The result of the shot didn't give it much chance to do anything. After a few seconds, I pulled it out, from the abysmal depth of one and a half meters!!! It was a two-kilogram dusky grouper (2.2 kilos). Hugs, kisses and all that. What else should I fish for? Even thought I had plenty of time to continue... (14th Picture: I am speechless...).
"Yes, but that's called greed, Zac..." I said to myself and thanking the Heavens for Their wonderful gifts, I went out. The first Carpathian fishing trip was crowned with complete success...in my opinion..(15th Picture: The first dive in Karpathos, in my opinion, went extremely well!!!).
You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: The 1st notable sea bass of 2025 and more...
Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ
Το πλάνο ήταν να βουτήξω κοντά στον κάβο που έκοβε τον καιρό, γιατί δεν είχα και πολύ χρόνο στην διάθεση μου. Έτσι σκέφτηκα να μην χρονοτριβήσω, αλλά να ψαρέψω το πιο καλό κομμάτι του ψαρότοπου, κατά την ταπεινή μου άποψη. Ντύθηκα λοιπόν και βούτηξα με λαχτάρα. Το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε το ενδιαφέρον ήταν ένα ηφαίστειο πάνω στον αμμώδη βυθό. Έμοιαζε όντως σαν ηφαίστειο και κοιτώντας τριγύρω, υπήρχαν αμέτρητα τέτοια μικρά ηφαίστεια. Διάλεξα ένα από τα πιο μεγάλα.
Το ηφαίστειο???
Βούτηξα για να το δω πιο κοντά. Κάτι πρέπει να είχε κρυφτεί μέσα στο στόμιο του "ηφαιστείου" αλλά δεν ήθελα να βάλω το χέρι μου μέσα. Λίγο πιο κάτω βλέπω ένα Τραχύβατος (μικρό σαλάχι), του οποίου είχε κοπεί η ουρά του.
"Μάλλον κάποιος το έπιασε στα δίχτυα και το απελευθέρωσε, αφού πρώτα του έκοψαν την ουρά..." σκέφτηκα. Συνήθως υπάρχουν ένα ή δύο μεγάλα αγκάθια που μπορούν να προκαλέσουν επικίνδυνα τραύματα. Μπορούσα να παίξω χωρίς κανένα φόβο. Βούτηξα και πλησίασα το σαλάχι. Το σαλάχι δεν φοβήθηκε, αλλά γύρισε και με παρατηρούσε. Είχε και δύο κίτρινες τελείες στα φτερά του, που έμοιαζαν σαν μάτια. Ίσως για να φοβίσει επιτήδειους εχθρούς του.
Είχε θράσος μπορώ να πω!!!
Όταν άπλωσα το χέρι μου να το αγγίξω πήρε δρόμο. Δεν πήγε και πολύ μακριά. Αντιθέτως καθώς σηκώθηκε άμμος από το όλο γεγονός, το σαλάχι κρύφτηκε μέσα στην θολούρα!!! Χαμογέλασα και το άφησα στην ησυχία του. Φτάνοντας τα βράχια που ήθελα να ψαρέψω, ένας άσπρος τροπικός αχινός μου τράβηξε την προσοχή. Βούτηξα και τράβηξα το απαραίτητο βίντεο. Τριγύρω είχε πολλούς άλλους τροπικούς αχινούς αλλά ήταν όλοι μαύροι.
Να κι ο άσπρος...
"Έχουν αρχίσει να αυξάνονται κι εδώ..." σκέφτηκα και συνέχισα το ψάρεμά μου. Τα νερά κρύα με καλή ορατότητα, αλλά τα ψάρια λιγοστά. Σε κάποια στιγμή σαν να είδα κάτι καλούς σαργούς στο βάθος. Έκανα μια βουτιά και σχεδόν χώθηκα κάτω από έναν βράχο και περίμενα. Οι σαργοί καθόντουσαν μακριά κι ότι κόλπο κι αν έκανα δεν πλησιάζαν. Ξαφνικά από πίσω μου με προσπέρασε ένας κέφαλος. Μετά από λίγο ένας ακόμη, λίγο πιο μεγάλος. Το ψάρι ήρθε από πίσω και αριστερά μου, αλλά αυτή την φορά εγώ ήμουν έτοιμος, λόγω του προηγούμενου κεφάλου. Σημάδεψα γρήγορα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέρασε τον κέφαλο σουβλάκι κι αυτός απλά έπεσε στον βυθό.
Ο 1ος της ημέρας...
Είχα πιάσει το πρώτο κιλίσιο ψάρι της ημέρας. Το μάζεψα όλος χαρά.. Έκανα σε διάφορα σημεία προσπάθειες για τους σαργούς, αλλά αυτά τα ψάρια ήταν γνώστες του αντικειμένου και δεν... Προχώρησα ψιλό-αγνοώντας τους σαργούς και χώθηκα σε μια σχισμή του βυθού και περίμενα. Που και που έριχνα και καμιά κλεφτή μάτια προς τους σαργούς....Τώρα όμως από τα δεξιά μου εμφανίστηκαν δύο κέφαλοι. Ο δεύτερος, που ήταν κι ο πιο μεγάλος, αντί να φύγει, έστριψε προς τα εμένα, δίνοντας μου έναν μεγάλο στόχο. Σημάδεψα λοιπόν και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα βρήκε τον κέφαλο χαμηλά στην κοιλιά κι εκείνος άρχισε τρελά ζιγκ-ζαγκ του μήπως και καταφέρει να ξεφύγει. Μετά από λίγο είχα στα χέρια μου ένα ψάρι των 1,3 κιλών.
Ο 2ος και μεγαλύτερος κέφαλος...
"Πάλι καλά..." είπα και συνέχισα. Πλησιάζοντας προς τον κάβο, μια σκιά μου τράβηξε την ματιά μου. Είδα το σχήμα ενός χαλιμπουτ πάνω στον αμμώδη βυθό!!!
"Λες να ήρθαν κι αυτά στην Μεσόγειο??? Μακάρι..." είπα και πλησίασα. Όμως δεν ήταν o Ιππόγλωσσος. (χαλιμπουτ) που τόσο ήθελα. Ήταν κάποιες πέτρες, που από την οπτική μου γωνία σχημάτιζαν αυτό τον μεγάλο κυνηγό των βορείων θαλασσών!!!
Δυστυχώς ήταν πέτρινος ο ιππόγλωσσος- χαλιμπουτ...
"Κρίμα..." σκέφτηκα και χαμογελώντας συνέχισα. Λίγο πιο κάτω, πριν περάσω τον κάβο, μια περίεργη κίνηση μου τράβηξε την προσοχή. Δίπλα σε μια πέτρα, οι καλόγριες μαρτυρούσαν την παρουσία ενός ψαριού. Κοιτάζοντας καλύτερα διαπίστωσα ότι αυτό που έβλεπα ήταν μια ουρά ψαριού. Από την κίνηση της ουράς κατάλαβα ότι επρόκειτο για μουγγρί. Βούτηξα κι όντως ήταν ένα μουγγρί. Προσπάθησα να αγγίξω την ουρά του, αλλά αυτό τραβηχτικέ μέσα στην πέτρα. Ανάδυση, λίγη ξεκούραση και ξανά βουτιά από την άλλη μεριά. Όντως από την άλλη μεριά βρισκόταν το κεφάλι του. Ήταν μέσα στην πέτρα και μόλις που φαινόταν.
"Πρέπει να το κάνω να βγει..." σκέφτηκα κι άρχισα να ξύνω απαλά τον βράχο. Το μουγγρί όλο περιέργεια έβγαλε δειλά-δειλά το κεφάλι του, με γουρλωμένα τα μεγάλα μάτια του. Πήγα να το χαϊδέψω, αλλά τραβηχτικέ αμέσως μέσα στον βράχο.
Ο φοβισμένος παιχνιδιάρης...
"Μάλλον το φοβίσαμε Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και τραβήχτηκα για να το αφήσω στην ησυχία του. Πέρασα τον κάβο και ήρθα αντιμέτωπος με τον βοριά. Ο κάβος δεν με έκρυβε πια. Έτσι είχα κόντρα τον καιρό και μου φάινεται καθώς περνούσε η ώρα ότι δυνάμωνε....
"Κανένα πρόβλημα, ίσα-ίσα που στον γυρισμό θα με σπρώχνει και θα βγω πιο εύκολα..." σκέφτηκα και πλακώθηκα στα καρτέρια. Παρόλη την θολούρα δεν είδα ούτε ένα ψάρι! Συνέχισα τα καρτέρια μου, αλλά μάταια. Αποφάσισα να κάνω μερικά ακόμη και να γυρίσω. Βουτάω και ξαπλώνω πάνω σε ένα δεμάτι από κοντά φύκια. Τα δευτερόλεπτα περνούν χωρίς να φανεί κάτι. Κάνω διάφορους θορύβους, λαριγκισμούς... Περιμένω λίγο ακόμη, όταν συνειδητοποιώ ότι από τα δεξιά μου εμφανίζεται ένα μικρό λαβράκι. Καθώς γυρίζω ανεπαίσθητα να το δω, βλέπω ένα πολύ πιο μεγάλο να το ακολουθεί. Το ψάρι είναι κατάλευκο για να μην φαίνεται εύκολα μέσα στην θολούρα. Στρίβω λίγο το ψαροντούφεκο και το λαβράκι είναι μπροστά μου κορνίζα. Σημαδεύω σβέρκο και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πλήττει το ψάρι στον σβέρκο και το λαβράκι έπεσε απαλά στον βυθό.
Επιτέλους!!!
Στο σημείο που το είχε πετύχει η βέργα, το δέρμα είχε μαυρίσει, σημάδι ότι είχε σπάσει η σπονδυλική του στήλη. Το πήρα αγκαλιά, το γέμισα φιλιά, συγγνώμες κι ευχαριστώντας τα Ουράνια βγήκα χωρίς να ψαρέψω άλλο. Ήταν το πρώτο αξιόλογο λαβράκι των δύο κιλών που έπιασα το 2025.!!!
Έκανε και λίγο κρύο...
Translation of the above article.
Title: The 1st notable sea bass of 2025 and more...
Video & photos : Zacharias Skevofilax.
The plan was to dive close to the weather-protecting cape, because I didn't have much time at my disposal. So I decided not to procrastinate, but to fish the best part of the fishing ground, in my humble opinion. So I got dressed and dove in eagerly. The first thing that caught my attention was a volcano on the sandy bottom. It did look like a volcano and looking around, there were countless such small volcanoes. I chose one of the biggest ones. (1st Picture: The volcano???). I dived in to get a closer look. Something must have been hidden inside the mouth of the "volcano" but I didn't want to put my hand inside. A little further down I saw a small Thornback Ray (Raja clavana), whose tail had been cut off. "Maybe someone caught it in a net and set it free, after cutting off its tail..." I thought. There are usually one or two large spikes that can cause serious injuries. So I could play with it, without any fear. I dived in and approached the Thornback Ray. The Thornback Ray was not afraid, but turned and watched me. It had two yellow dots on its wings, which looked like eyes. Perhaps to frighten any potential predators. (2nd Picture: It had guts!!!). When I reached out to touch it, it went away. It didn't go very far. On the contrary, as the sand rose from the whole event, the stingray hid in the blur!!! I smiled and left it alone. Reaching the rocks I wanted to fish, a white tropical sea urchin(Diadema Setosum) caught my attention. I dived in and took the necessary video. There were many other tropical sea urchins around but they were all black. (3rd Picture: Here is the white one...). "They are starting to increase in numbers here too..." I thought and continued my fishing. Cold waters with good visibility, but few fish. At some point I seemed to see some good White Sea breams (Diplodus sargus) in the background. I took a dive and almost ducked under a rock and waited. The White Sea breams were staying far away and no matter what trick I did they would not come close. Suddenly a grey mullet (Mugil cephalus) passed me from behind. After a while another one, a little bigger. The fish came from behind and to my left, but this time I was ready due to the previous one. I quickly took aim and pulled the trigger. The spear passed the mullet skewer and it simply fell on the seafloor. (4th Picture: The 1st one of the day...). I had caught the first fish of the day, which was about one kilo (1.1 kg). I happily collected it. I ambushed in various places for the White Sea breams, but these fish were knowledgeable about spearfishing and did not come close... I moved on, ignoring the White Sea breams and ducked into a crevice of the seabed and waited. Every now and then I cast some furtive glances at the White Sea breams... But now two grey mullets appeared from my right. The second one, which was the largest, instead of leaving, turned towards me, giving me a big target. So I took aim and pulled the trigger. The spear found the grey mullet low in the belly and it started zig-zagging madly to see if it could escape. After a while I had a 1.3 kg fish in my hands. (5th Picture: The 2nd one and biggest grey mullet...). "Not bad..." I said and continued. Approaching the cape, a shadow caught my eye. I saw the shape of a halibut(Hippoglossus)on the sandy bottom!!! "Is it possible that they also came into the Mediterranean Sea ??? I wish..." I said and approached. But it wasn't the halibut I wanted so much. They were some stones, which from my point of view formed the shape of this great predator of the northern seas!!! (6th Picture: Unfortunately it was a rocky halibut ...). "What a pity..." I thought smiling and continued. A little further down, before crossing the cape, a strange movement caught my attention. Next to a stone, the black Damselfish (Chromis chromis) betrayed the presence of a fish. Looking closer, I realised that what I was seeing was a fish's tail. From the movement of the tail I knew it was a Conger eel (Congridae). I dived in and it was indeed a Conger eel. I tried to touch its tail, but it pulled the tail into the stone. I Emerged, a little rest and dived again on the other side of the stone. Indeed, on the other side was its head. It was inside the stone and barely visible. "I have to do something so the Conger eel will come out..." I thought and began to gently scrape the stone. Curiously, the fish slowly poked its head out, its big eyes wide opened. I tried to stroke it, but immediately pulled itself into the rock. (7th Picture: Scared but playful...). "We probably scared it Zac..." I said to myself and pulled away to leave it alone. I crossed the cape and faced the north winds. The cape no longer was protecting me. So I was up against the weather and it seemed to me that as time passed on the wind got stronger. "No problem, just that on the way back the wind will push me and I will get out more easily..." I thought and started my ambushes. Despite the blur, I did not see a single fish! I continued my ambushes, but in vain. I decided to make a few more and go back. I dived and lied on a bundle of short seaweed. Seconds passed without a thing in sight. I made various noises... I waited a little longer, when I realised that a small sea bass(Dicentrarchus labrax)appeared from my right. As I subtly turned to look at it, when I saw a much larger one was following it. The fish was pure white so as not to be easily seen in the blurry waters. I moved the speargun a little so the bass was in front of me. I aimed at its neck and pulled the trigger. The spear stroke the fish in the neck and the sea bass fell gently on the seafloor. (8th Picture: At last!!!). Where the spear had struck the fish, its skin had blackened, a sign that its spine had been broken. I took it in my arms, filled it with kisses, apologies and, thanking the Heavens, I went out without fishing any more. It was the first remarkable two kilo bass (2.1 kg) I caught in 2025.!!! (9th Picture: It was a bit cold outside...).
You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: A 6.3 bluefish gift and more!!!
Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ
Ξεκίνησα για ένα ακόμη ψάρεμα μέσα στο καταχείμωνο. Ο μαζοχισμός στο τέρμα, μιας κι η εξωτερική θερμοκρασία ήταν 4οC!!! Ήθελα να ψαρέψω σε διάφορα μέρη, αν οι δυνάμεις μου μου το επέτρεπαν. Ξεκίνησα λοιπόν από τα υπήνεμα και πάμε κι όπου βγει, που λένε. Με το που βούτηξα, μπροστά μου είδα ένα θεσπέσιο πλάσμα. Τα παράτησα όλα και συγκεντρώθηκα στον στόχο μου. Πλησίασα ήρεμα, και βούτηξα. Εκείνη απτόητη περίμενε υπομονετικά στο πόστο της. Μια υπέροχη ανεμώνη του βυθού, πόζαρε για βίντεο, όπερ κι εγένετο. Την πείραξα για να χωθεί, και να έχω πλήρες το βίντεο κι έφυγα για παρακάτω.
Μια υπέροχη ομορφιά για να ζεστάνει τα παγωμένα νερά!!!
Το νερό αρκετά κρύο. Έφτασα στις πέτρες που ήθελα και ξεκίνησα το ψάρεμα. Δεν έχω προχωρήσει και πολύ, όταν μερικές πέρκες προδίδουν την παρουσία ένας καλού χταποδιού. Εάν δεν ήταν οι πέρκες δεν θα το είχα δει. Το χταπόδι είχε λουφάξει στα πλάγια μιας γούβας του βυθού και δεν φαινόταν. Σε αυτό δεν με βοηθούσε κι εξαιρετική τρισδιάστατη παραλλαγή του. Είχε γίνει ένα με το περιβάλλον. Όμως οι πέρκες που ήταν μαζεμένες τριγύρω του, το πρόδωσαν. Εύκολος στόχος. Βούτηξα κι όταν συγουρεύτικα ότι ήταν καλό του έριξα κι έπιασα ένα δίκιλο χταπόδι (2 κιλά).
Ο δίκιλος μεζές....πιάστηκε!!!
Το κρέμασα στην σημαδούρα και συνέχισα. Σε ένα από τα πολλά καρτέρια που ακολούθησαν, είδα κάτι σαργούς. Ο ένας ήταν καλός σε μέγεθος κι έτσι συγκεντρώθηκα σε αυτόν. Χώθηκα μέσα σε μια γούβα του βυθού και περίμενα. Μετά από λίγο μου ήρθαν δύο σαργοί. Σημάδεψα τον μεγαλύτερο και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε τον σαργό χαμηλά στο μάγουλο, κι αυτός κάνοντας μια τούμπα ξάπλωσε στον βυθό.
"Μάλλον πετύχαμε κάποιο ζωτικό του όργανο Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου καθώς κολυμπούσα για τον σαργό.
Να κι ο σαργός...
Ήταν ένας μεσαίος σε μέγεθος σαργός (330 γρ). Τον κρέμασα στην σημαδούρα και συνέχισα. Εντύπωση μου έκανε ότι τα ψάρια ήταν γενικώς πολύ νευρικά.
"Μάλλον κάποιος τόνος πρέπει να κυκλοφορεί..." σκέφτηκα. Όσα καρτέρια και να έκανα, δεν είδα ποτέ τον τόνο ή κάποιον άλλο μεγάλο κυνηγό, αλλά η νευρικότητα των ψαριών παρέμεινε. Στον βυθό, από ένα σημείο και μετά έχουν αρχίσει να εμφανίζονται οι τροπικοί αχινοί. Τους δύο πρώτους τους τρύπησα, αλλά καθώς κοίταξα λίγο πιο μακριά, διαπίστωσα ότι ήταν αμέτρητοι. Μεταξύ τους που και που υπάρχουν κι άσπροι???
Έχει κι άσπρους....
Καθώς κολυμπώ, παρατηρώ ένα σχοινί με άσπρα σημάδια, δεμένο στον βυθό να αιωρείται στο νερό. Γνωρίζοντας περί τίνος επρόκειτο, βούτηξα δίπλα του, αφού ενεργοποίηση την υποβρύχια κάμερα. Το σχοινί ήταν σχεδόν όλο γεμάτο με αυγά καλαμαριού! Ένα υπέροχο θέαμα και καθώς πλησίασα πολύ κοντά, φάνηκαν τα αυγά που ήταν μέσα στις θήκες τους. Τα περιεργάστηκα χωρίς να τα αγγίξω και προσέχοντας μην κάνω κάποια ζημιά, απομακρύνθηκα με προσοχή.
Η νέα γενιά έρχεται...
Η νευρικότητα των ψαριών συνεχιζόταν. Καθώς κολυμπώ, παρατηρώ κακαρέλους να τρέχουν. Ένας όμως από τους πιο μεγάλους, κάθεται λουφαγμένος κοντά σε μια πέτρα.
"Λες???" είπα και βούτηξα. Τα ψάρι παρέμεινε στην θέση του, ενώ άλλοι δυο έφυγαν. Τον σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε κάθετα τον κακαρέλο κι εγώ είχα πιάσει το 3ο μου τρόπαιο.
Καλώς τον...
Είχα αρχίσει να κρυώνω... Με θερμοκρασία στους 14οC, η 7 χιλιοστών στολή δεν με κρατούσε και πολύ ζεστό κι ας είχαν περάσει μόνο δύο ώρες. Αποφάσισα να βγω, να αλλάξω τόπο και στολή και αν τα κατάφερνα να συνέχιζα λίγο ακόμη. Κολήμπισα με γρήγορο ρυθμό για να ζεσταθώ προς την παραλία που είχα βουτήξει. Εκεί, όπως το πρωί με περίμενε μια ακόμη έκπληξη. Πάνω στον αμμώδη βυθό υπήρχε μια υπέροχη Καρέττα-καρέττα. Δεν με άφησε να την πλησιάσω. Ίσως την είχα τρομάξει με το κολύμπι μου και όταν την αντιλήφθηκα να ήταν πολύ αργά. Έκανα την βουτιά, πήρα το πλάνο μου, λίγο μακρινό και την αποχαιρέτησα καθώς χανόταν στο απέραντο γαλάζιο.
Στο καλό και καλή αντάμωση....
Βγήκα έξω ψιλό-κατεψυγμένος.. Έβγαλα το σακάκι της στολής, φόρεσα την φόρμα μου και οδήγησα για να φτάσω σε έναν άλλο πολυαγαπημένο ψαρότοπο. Μετά από μιάμιση ώρα ήμουν στην παραλία που ήθελα. Φόρεσα ένα σακάκι των 9 χιλιοστών και βούτηξα. Εδώ τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Η κυρά θολούρα παρούσα.... Οι πληροφορίες από τους φίλους μου έλεγαν ότι σε ένα σημείο υπήρχαν μεγάλοι κέφαλοι. Έπρεπε όμως να κολυμπήσω αρκετά. Το είχα ξανακάνει άπειρες φορές...Θα ψάρευα μέχρι να φτάσω στο μέρος που ήθελα. Στον δρόμο δεν είδα ούτε ένα ψάρι, όταν λέω ούτε ένα, εννοώ ούτε ένα.
"Δύσκολα τα πράγματα Ζάχο..." είπα και κοίταξα το ρολόι μου. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια ήταν 13οC!!!
"Τώρα εξηγείται γιατί τίποτε δεν κυκλοφορεί..." σκέφτηκα. Συνέχισα την πορεία μου κάνοντας τα μάταια καρτέρια μου μήπως....η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...όπως λέει ο σοφός λαός μας. Με τα πολλά έφτασα εκεί που ήθελα. Ήταν η παλιά πλατφόρμα. Άδεια κι αυτή....εκτός από μια γωνία που μου είχαν πει οι φίλοι μου. Εκεί ήταν μαζεμένοι όλοι οι κέφαλοι. Υπήρχαν ψάρια πάνω από 2,5 κιλά και ήταν και πολλά. Πλησιάζω όσο πιο ήρεμα μπορώ. Η θολούρα βοηθούσε κι αυτή. Σημαδεύω έναν από τους μεγαλύτερους κεφάλους θέλοντας να τον σκοτώσω ακαριαία για να πάρω κι άλλο ψάρι. Αν η βολή είναι επιπόλαιη, θα τρομάξουν τα υπόλοιπα και θα χαθούν μέσα στην θολούρα. Την ώρα που αρχίζω να πιέζω την σκανδάλη σημαδεύοντας το κεφάλι του ψαριού, βλέπω πίσω του δύο τρίκιλα γοφάρια να χάνονται στην θολούρα....Σταματάω αμέσως και ψάχνω για τα γοφάρια. Κοιτάζω δεξιά-αριστερά κι εκείνη την στιγμή, εμφανίζεται από κάτω μου ένα, ακόμη πιο μεγάλο γοφάρι. Ευτυχώς η υποβρύχια κάμερα είναι ενεργοποιημένη. Αφήνω το ψαροντούφεκο να βουλιάξει, χωρίς καν να βουτήξω!!! Σημαδεύω το κεφάλι του ψαριού, αλλά την ώρα που πατάω την σκανδάλη, με παίρνει χαμπάρι και κουνάει λίγο το κεφάλι του. Η βέργα πετυχαίνει το μεγάλο γοφάρι πλάγια στο κεφάλι και το γοφάρι εξαφανίζεται μέσα στην θολούρα. Το τραβάω με δύναμη, αλλά αντιστέκεται σθεναρά. Το ψάρι με γυροφέρνει κι εγώ το ακολουθώ για να μην μπλέξει το σχοινί του ψαροντούφεκου πάνω μου. Αν γίνει αυτό, το δυνατό ψάρι μπορεί να κοντράρει την βέργα με το σώμα του και να απελευθερωθεί. Με τα πολλά το πιάνω από την ουρά, αλλά με ένα δυνατό τίναγμα της ουράς, μου φεύγει από τα χέρια.!!! Το ξανατραβάω κοντά μου κι εκείνο πετάγεται έξω από το νερό. Την ώρα που παλεύουμε στην κυριολεξία, στρίβει για να αλλάξει κατεύθυνση και όπως τρέχει με κουτουλάει στο στήθος!!! Τα χάνει για λίγο κι εγώ το οδηγώ εκτός πλατφόρμας για να μην μπερδευτεί πουθενά. Ταυτόχρονα το έχω φέρει κοντά μου και το πιάνω πάλι από την ουρά. Τα χτυπήματα του όμως δεν είναι τόσο ισχυρά όπως πριν κι έτσι το πιάνω από τα βράγχια. Του δίνω ένα γρήγορο τέλος με το μαχαίρι μου. Το γεμίζω φιλιά, συγγνώμες κι αγκαλιασμένοι, βγήκαμε έξω. Ευχαρίστησα, κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές τον Ύψιστο για το αναπάντεχα πολύτιμο δώρο Του.
Το απίστευτο δώρο Του!!!
Βγήκα χωρίς να με δουν, πήγα στο κρυσφίγετό μου, όπου αφού έβγαλα τις φωτό που ήθελα, το ζύγισα και καθάρισα τα ψάρια. Η βέργα το είχε περάσει κάθετα μέσα από το μάγουλο και το κρατούσε το κόκκαλο που σκεπάζει τα βράγχια. Ήταν κι αυτό εντελώς νηστικό και ζύγιζε 6,3 κιλά!!!
Το απίστευτο δώρο Του!!!
Translation of the above article.
Title: A 6.3 bluefish gift and more!!!
Video & photos : Zacharias Skevofilax.
I set out for one more fishing in the dead of winter. My masochism has no end, since the outside temperature was just 4οC!!! I wanted to fish in different places if my strength allowed me. So I started from the leeward side of the bay and wherever happens, as they say. As soon as I dived, in front of me I saw a majestic creature. I stopped everything and concentrated on my goal. I calmly approached, and dived. It waited patiently at its post. A wonderful tube-dwellinganemone,(Ceriantharia), posed for a video, as it happened. I teased it, get in its tube, in order to have a full video and swam further down. (1st Picture: A wonderful beauty towarm the icy waters!!!). The waters were quite cold. I got to the rocks I wanted and started fishing. I hadn't gone far when a few Painted comber (Serranus scriba)betrayed the presence of a goodcommon octopus(Octopus vulgaris). If it wasn't for the Painted combers, I wouldn't have seen it. The common octopus was hiding on the side of a rock on the seabed and it could not be seen. Its excellent 3D variation didn't help me at all. It had become one with the environment. But the Painted combers that were gathered around it, betrayed it. Easy target. I dived in and when I was sure it was big enough, I pulled the trigger it and caught a big common octopus (2 kg). (2nd Picture: The two kilo delicacy...Is caught!!!). I hung it on the buoy and continued. In one of the many ambushes that followed, I saw some White Sea breams (Diplodus sargus). One of them was a good in size so I focused on it. I ducked into a hole of the bottom and waited. After a while two White Sea breams came towards me. I aimed the bigger one and pulled the trigger. The spear found the fish low on the cheek, and after a somersaulted, it laid down on the seafloor.
"We must have hit a vital organ Zac..." I said to myself as I swam for the fish. (3rd Picture: The White Sea bream is caught...). It was a medium sized White Sea bream (330 gr). I hung it on the buoy and continued. I had the impression that the fish all around were generally very nervous.
"There must be some a tuna swimming around..." I thought. No matter how many ambushes I did, I never saw a single tuna or another big predator, but the nervousness of the fish remained. On the rocks of the seafloor, from one point on, tropical sea urchins(Diadema Setosum)had started to appear. The first two I pierced, but as I looked a little farther, I found that they were innumerable. Among them, where are there white ones??? (4th Picture: There were some white ones...). As I was swimming, I notice a rope with white markings tied to the bottom floating in the water. Knowing what it was about, I dived next to it after activating the underwater camera. The rope was almost completely covered with common squid eggs!(Loligo vulgaris).A wonderful sight and as I got very close, the eggs were seen in their cases. I examined them without touching them and being careful not to do any damage, so I carefully swam away. (5th Picture: The new generation...). The nervousness of the fish continued. As I was swimming, I noticed two-banded sea bream(Diplodus vulgaris)running. One of the biggest, however, hid next to a stone.
"Is there a chance???" I said and dived. The fish remained in its place, while two others left. I aimed and pulled the trigger. The spear hit the two-banded sea bream vertically and I had caught my 3rd trophy. (6th Picture: Wellcome...). But I was starting to get cold... With a temperature of 14οC, the 7mm suit was not keeping me very warm, even though I had been fishing only for two hours. I decided to go out, change place and outfit and if I could to continue a little longer. I swam at a brisk pace to warm up towards the beach, where I had started my dives. There, as in the morning, another surprise awaited me. On the sandy bottom was a wonderful Loggerhead sea turtle (Caretta caretta). It wouldn't let me near her. Maybe I had scared it with my swimming pace and by the time I noticed it was too late. I took a plunge, took my video shot, at a bit distant and waved goodbye as it disappeared into the deep blue. (7th Picture: Have a safe trip and hopefully we will meet again someday...). I went out freezing.. I took off my suit jacket, put on my tracksuit and drove to get to another much loved fishing spot. After an hour and a half I was at the beach I wanted to dive. I put on a 9mm jacket and dived. Here things were completely different. Mrs. Blur was present as usual... The information from my friends said that at a certain spot there were many big grey mullets(Mugil cephalus). But I had to swim quite a bit. I had done this countless times before... I would fish until I got to the place I wanted. On the way I didn't see a single fish, when I say no one, I mean not even a small one.
"Things are getting to be difficult Zac..." I said and looked at my watch. The surface temperature was 13οC!!!
"Now, that explains why nothing is swimming around..." I thought. I continued on my way, making my vain attempts in case....hope dies last...as they say. I finally got where I wanted to go. It was the old platform. Empty too... except for one corner that my friends had told me about. All the grey mullets were gathered there. There were fish over 2.5 kg and they were many. I approached as calmly as I could. The blurry waters helped me too. I aimed at one of the bigger grey mullets, trying to kill it instantly, so I could a chance to catch another fish. If the shot was not perfect, the wounded fish would scare the rest of the grey mullets and they would disappear into the murky waters. As I started to pull the trigger, aiming at the fish's head, I saw two 3 kilos bluefish(Temnodom saltator)behind the grey mullet, disappearing in the blurry waters... I immediately stoped and looked for the bluefish. Looking left and right and at that moment, an even bigger bluefish appeared below me. Luckily the underwater camera was on. Without diving, I let the speargun to sink. I aimed for the fish's head, but as I pulled the trigger, it realised my presence and moved its head a bit. The spear stroke the large bluefish on the side of its head and the bluefish disappeared into the blur. I pulled hard on it, but it strongly resisted. The fish swam around me and I followed it so that the speargun line didn't get tangled on me. If this happened, the strong fish could push the spear with its body on me and break free. At some point, I managed to grab it by the tail, but with a strong stroke of its tail, it slipped out of my hands.!!! I pulled it close to me again and it jumped out of the water. While we were literally fighting, it turned to change direction and as it ran, it bumped into my chest!!! It seemed to be disoriented, so I grabbed the opportunity and I led it out of the platform so it couldn't get tangled anywhere. At the same time I had brought it close to me and again I grabbed it by the tail. But the blows of its tail were not as strong as before so I grabbed it by the gills. I gave it a quick end with my knife. I filled it with kisses, apologies, hugs and went out. I don't know how many times, I thanked the All Mighty for His unexpectedly precious gift. (8th Picture: His unexpectedly precious gift!!!). I got out without being seen, went to my hideout, where after taking the photos I wanted, I weighed it and cleaned the fish. The spear was driven vertically through its cheek and held by the bone that covers the gills. Its stomach was completely empty and weighed 6.3 kg!!! (9th Picture: His incredible gift!!!).
