A 5.7 bluefish gift and more!!! Δώρο γοφάρι 5,7 κιλών και άλλα!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: A 5.7 bluefish gift and more!!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Καθώς ο χειμώνας άρχιζε να δείχνει τα δόντια του, τα πράγματα γινόντουσαν πιο δύσκολα στο ψαροντούφεκο. Οι χαμηλές θερμοκρασίες, ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της νύχτας, καθιστούσαν τον ύπνο μέσα στο αμάξι σχεδόν απαγορευτικό. Έτσι αποφάσισα να ψαρέψω όσο μου επέτρεπαν οι δυνάμεις μου, έναν μεγάλο σε έκταση ψαρότοπο. Η ιδιαιτερότητα του είναι ότι μετά τον κάβο, συνήθως τα πράγματα, όπως ορατότητα, ψάρια, καιρικές συνθήκες αλλάζουν. Βρέθηκα νωρίς το πρωί να ντύνομαι στην γνωστή παραλία. Έκανα τα πρώτα καρτέρια για ζέσταμα και πριν προχωρήσω προς τον πετρώδη βυθό, είδα ένα νεκρό ψάρι πάνω στην άμμο. 

"Μάλλον είναι λύχνος και μάλιστα μεγάλος" είπα και βούτηξα. Πλησίασα και περιεργάστηκα τον λύχνο. Δεν έφερε κάποιο τραύμα. Μάλλον τον είχαν πετάξει από τα δίχτυα. 

Ο μεγάλος λύχνος!!!

"'Η είχε βρωμίσει ή δεν ξέρουν ότι κάνει πολύ καλή σούπα, γιατί από εμφάνιση εν τον λες και όμορφο, κάθε άλλο..." σκέφτηκα. Περιεργάστηκα τα δύο μεγάλα αγκάθια που έχει στο κεφάλι του και τον άφησα έτσι όπως τον βρήκα. Έφτασα στον βραχώδη βυθό. Είχα αποφασίσει ότι θα ψάρευα με συρτό καρτέρι. Μετά από μερικά άκαρπα καρτέρια, προσγειώθηκα πάνω σε έναν βράχο. Περίμενα λίγο και μετά σύρθηκα στο τελείωμά του. Στην αρχή δεν είδα τίποτε, αλλά μετά από λίγο ένας καλός σαργός εμφανίστηκε μπροστά μου. Το ψάρι λίγο νευρικό και σαστισμένο δεν ήξερε τι να κάνει. Βλέποντας ότι δεν έχω πολλές επιλογές, σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. H βέργα πέτυχε τον σαργό την ώρα που έστριβε για να φύγει. 

Ο 1ος σαργός, 480 γρ... 

Τον βρήκε στο μάγουλο και βγήκε από το στόμα του. Ο σαργός έκανε διάφορες κωλοτούμπες και προσγειώθηκε στον πετρώδη βυθό. Όλος χαρά πήρα στα χέρια μου το υπέροχο ψάρι των 480 γρ. Λίγο πιο κάτω, κάνω την βουτιά σε κάτι βαθουλώματα που κάνει ο βυθός. Σέρνωμαι μπροστά και περιμένω. Στο βάθος κάποια ψάρια φεύγουν, αλλά ένας νευρικός σαργός πλησιάζει. Κάνει τα γνωστά και κοφτά ζικ-ζακ και την κατάλληλη στιγμή πατάω την σκανδάλη. Η βέργα τον πετυχαίνει κάθετα στα μάγουλα κι εκείνος τρέχει ξέφρενα για να απελευθερωθεί. Μάταια όμως και σε πολύ λίγο έχω στα χέρια μου τον 2ο σαργό των 400 γρ. 

Ο 2ος, 400 γρ... 

Στο επόμενο καρτέρι δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει κάτι κοντά. μου. Μάλλον εγώ βούτηξα κοντά του. Χάριν όμως στην τέλεια παραλλαγή του δεν το είχα δει. Έτσι καθώς ξαπλώνω στον βυθό, από δίπλα μου ξεπετάγεται ένα χταπόδι αμολώντας πολύ μελάνι. Πέρασε δίπλα από το ψαροντούφεκο, ξαφνιάζοντάς με ευχάριστα. 

Δεν το πήρα χαμπάρι!!!

Μου φάνηκε πιο μικρό απ΄ότι θα ήθελα και δεν ασχολήθηκα μαζί του. Συνεχίζοντας με το ίδιο στιλ, πλησιάζω έναν μεγάλο βράχο. Προχωράω λίγο μπροστά. Από τα δεξιά μου (που είμαι ακάλυπτος) φεύγουν κάποιοι σαργοί για τα βαθειά. Αριστερά όμως με καλύπτει ο βράχος. Σέρνοντας πλησιάζω και ξεπροβάλλω δειλά-δειλά. Ένας μεγάλος σαργός, όλος απορία και νευρικός πλησιάζει. Την κατάλληλα στιγμή του ρίχνω. Η βέργα τον πετυχαίνει χαμηλά και εκείνος πασχίζει να απαλλαγεί μάταια από την βέργα. 

Ο μεγαλύτερος 500γρ, αλλά δεν έμαθε...

Είναι 500 γρ και κοιτώντας καλύτερα, διαπιστώνω ότι έχει ένα επουλωμένο τραύμα μάλλον από ψαροντούφεκο, χαμηλά στην κοιλιά του, λίγο πριν την ουρά. Τον μαζεύω και τον τρίτο σαργό. Πλησιάζοντας το κάβο, ο βυθός βαθαίνει αρκετά. Ο εξοπλισμός μου δεν είναι για μεγάλα βάθη, αλλά αποφασίζω να πάω λίγο πιο βαθειά. Βρίσκω έναν βράχο λίγο πιο βαθειά και προσγειώνομαι πάνω του. 

"Αν υπάρχει κάποιος περαστικός κυνηγός από εδώ θα περάσει..." σκέφτηκα και αφού προετοιμάστηκα βούτηξα. Κρύφτηκα πάνω στον βράχο και περίμενα. Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα, όλες οι καλόγριες ήρθαν πάνω μου, σημάδι ότι κάποιος κυνηγός πλησιάζει. Όντως μου ήρθε ένα τονάκι λίγο πιο χαμηλά, αλλά με απίστευτη ταχύτητα που δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα. 

Μιλάμε για ταχύτητα!!!

Έκανα μερικά ακόμη καρτέρια αλλά..... Προχωρώντας είδα μελανούρια. Ήταν λίγο βαθειά αλλά βούτηξα. Χώθηκα πίσω από τις πέτρες. Κάποια φάνηκαν από τα αριστερά μου αλλά δεν πλησίασαν. Μετά όλο το κοπάδι ήρθε από τα δεξιά μου. Ένα από τα μεγαλύτερα πλησίασε και την κατάλληλη στιγμή του έριξα. Η βέργα το πέτυχε χαμηλά στην κοιλιά και το μελανούρι έτρεχε αλλάζοντας κατευθύνσεις στο δευτερόλεπτο, παλεύοντας να απελευθερωθεί. 

Και το μελανούρι μας...

Μάταια όμως. Το έβαλα με τα υπόλοιπα ψάρια στην σημαδούρα και πέρασα τον κάβο. Εδώ τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Ο απαλός νοτιάς είχε φέρει... και τι δεν είχε φέρει. Η επιφάνεια ήταν γεμάτη σκουπίδια, κυρίως πλάστηκα. Μια μπίχλα απλωνόταν παντού. Προχώρησα λίγο πιο κάτω κι αποφάσισα να κάνω μερικά καρτέρια και να φύγω. Είχα πολύ χρόνο, αλλά αυτή η βρομιά μου χάλασε το κέφι. 

Μιλάμε για πολύ βρομιά!!!

Εδώ ο βυθός ήταν μεν πετρώδης αλλά πιο φτωχός. Κάνει όμως ωραία μπαλκόνια προς τα βαθειά. Βρήκα ένα που μου άρεσε και βούτηξα. Με το που προσγειώθηκα εμφανίστηκαν μπροστά μου καλόγριες. Μετά από λίγο πέρασε από μπροστά μου ένα πολύ μεγάλο κοπάδι από άσπρους γερμανούς. Πάνω από τους γερμανούς υπήρχε ένα τεράστιο κοπάδι από γαύρους. Μου φάνηκαν λίγο νευρικοί κι έτσι επέμενα σε μερικά καρτέρια ακόμη. 

Κάτι δεν πάει καλά με τους γαύρους...

Μάταια όμως....Έτσι πήρα τον δρόμο του γυρισμού. Ήμουν πολύ ικανοποιημένος από τα τρόπαια που είχα πιάσει, αν και περίμενα κάτι πιο μεγάλο μετά τον κάβο. Εκεί λοιπόν που κολυμπώ και πλησιάζω για να περάσω τον κάβο, διαπιστώνω ότι κάτι μεγάλο έρχεται προς τα εμένα. Σταματάω κάθε κίνηση και περιμένω όσο πιο ακίνητος μπορώ. Μέχρι και την αναπνοή μου πρόσεχα να μην ακουστεί τίποτα. Η σκιά μεγάλωνε και ερχόταν να περάσει από κάτω μου. Ήταν ένα μεγάλο γοφάρι που είχε αποφασίσει να αυτοκτονήσει. Κολυμπούσε πολύ αργά και την ώρα που περνούσε από κάτω μου, στο ένα μέτρο περίπου, άφησα το ψαροντούφεκο να βυθιστεί και σημαδεύοντας το κεφάλι του πάτησα την σκανδάλη. Το μεγάλο γοφάρι απλά βυθίστηκε χωρίς να κουνιέται. 

Ήθελε να μου το Δώσει!!!

Εγώ χόρευα κυριολεκτικά στην επιφάνεια της θάλασσας. Είχα κεραυνοβολήσει, σκοτώνοτάς το ακαριαία καθώς η βέργα είχε διαπεράσει τον εγκέφολό του. 

Αυτό έψαχνα!!!

Φυσικά για να μην ακουστεί ο παραμικρός θόρυβος δεν ενεργοποίησα την υποβρύχια κάμερα κι έτσι δεν υπάρχει η βολή. Λίγο που με ένοιαξε. Ενεργοποίησα την υποβρύχια κάμερα, έβγαλα τα διάφορα πλάνα που ήθελα. Ήταν 5,7 κιλά εντελώς νηστικό. Το πήρα αγκαλιά, το γέμισα φιλά, συγγνώμες  και βγήκαμε έξω χωρίς να ψαρέψω καθόλου.

"Αυτό κι αν ήταν δώρο Ζάχο..." είπα, ευχαριστώντας Τον Ύψιστο για τα υπέροχα Του δώρα. Έβγαλα τις φωτό που ήθελα, καθάρισα τα ψάρια και οδηγώντας γύρισα πίσω πανευτυχής. Είχα ήδη οργανώσει τα πλάνα για το απαραίτητο τσιμπούσι....

Τα λόγια είναι περιττά !!!

Translation of the above article.

Title: A 5.7 bluefish gift and more!!!

Video & photos : Zacharias Skevofilax.  

As winter began to show its teeth, things were getting tougher for spearfishing. The low temperatures, especially during the night, made sleeping in the car almost impossible. So I decided to fish as much as my strength allowed me, in a large fishing ground. Its peculiarity is that after the cape, things such as visibility, fish, weather conditions usually change. I found myself getting dressed early in the morning on a known beach. I did the first warm-up dives and before moving towards the rocky bottom, I saw a dead fish on the sand.

"It must be an Atlantic stargazer (Uranoscopus scaber)., and a big one..." I said, and dived in. I approached and examined the fish. It was not injured. It must have been thrown from the fishing nets. (1st Picture: The big Atlantic stargazer!!!). 

"'Ether the fish was rotten or the fishermen didn't know that it makes very good soup, because its appearance looks like an ogre...." I thought. I was curious about the two large spikes on its head. After examining the spikes and left it as I had found it. I reached the rocky bottom. I had decided that I would be using the technique of ambushing and then crawling. After a few fruitless ambushes, I landed on a big rock. I waited a while and then crawled to the end of it. At first I didn't see anything, but after a while a good white sea bream (Diplodus sargus). appeared in front of me. The fish was a bit nervous, confused and didn't know what to do. Seeing that I didn't have many options, I took aim and pulled the trigger. The spear hit the white sea bream just as it was turning to leave. (2nd Picture: The 1st white sea bream of 480 gr...). The spear found it on the cheek and came out of its mouth. The white sea bream did various somersaults and landed on the rocky bottom. I was delighted to get my hands on the wonderful 480gr fish. A little further down, I dived into some dents of the seafloor. I crawled forward and waited. In the background, I saw some fish leaving, but a nervous white sea bream approached. It was makings the familiar and sharp zig-zags turns and at the right moment I pulled the trigger. The spear stoke it vertically on the cheeks and it ran frantically to free itself. But in vain and in a very short time I had in my hands the 2nd white sea bream of 400 gr. (3rd Picture: The 2nd one of 400 gr...). In the next dive, I didn't realise a present next to me, or I should rather say, I dived very close to it. Thanks to its perfect variation, I hadn't seen it at all. So as I lied on the seabed, a common octopus (Octopus vulgaris) jumped out next to me, squirting a lot of ink. It swam passing by the speargun, pleasantly surprising me.          (4th Picture: I didn't realise its presence!!!). It seemed smaller than I would prefer, so I didn't bother it. Continuing with the same technique, I approached another large rock. As I was moving forward a bit, from my right (where I could be seen) some white sea breams left for deeper waters. But the rock was covering me to the left. Creeping, I approached and emerged timidly. A large white sea bream, surprised and nervous approached. At the right moment I pulled the trigger. The spear hit it low in the belly and it struggled to free itself from the spear, in vain. (5th Picture: The biggest one 500 gr, but it did not learn its lesson...). It was a 500gr fish and looking closer I saw that it had an old wound that was healed, probably from a speargun. The healed wound was low on its belly just before the tail. Approaching the cape, the seabed was getting quite deep. My diving gear was not for great depths, but I decide to go a little deeper. I found a rock a little deeper and landed on it. 

"If there is a predator in the area, it will be passing by here..." I thought and after preparing myself, I dived. I hid on the rock and waited. After several seconds, all the  black Damselfish (Chromis chromis) came at me, a sign that a predator was approaching. Indeed, a  little tunny (Euthynnus alletteratus) appeared a little lower than I was, but with such incredible speed that I didn't have time to do anything. (6th Picture: With incredible speed!!!). I made a few more ambushes but..... Moving on, I saw.saddled sea-bream (Oblada melanura). They were a little deeper but I dived in. I ducked behind the stones. Some saddled sea-bream appeared from my left but did not approach. Then the entire school of fish came from my right. One of the bigger ones approached and at the right moment I shot it. The spear hit it low in the belly and the saddled sea-bream started running, changing directions instantly, struggling to break free. (7th Picture: The saddled sea-bream...). But in vain too. I put it with the rest of the fish on the buoy and passed the cape. Here things were completely different. The gentle southern winds had brought... The surface was littered with trash, mostly plastic trash. The filth was spreading everywhere. I went a little further down and decided to do a few ambushes and leave. I had a lot of time, but this filth ruined my enjoyment. (8th Picture: We are talking about a lot of filth!!!). Here the seabed was stony but a bit empty. But there were many nice balconies towards the depths. I found one I liked and took the plunge. As soon as I landed, black Damselfish appeared in front of me. After a while a very large school of Streamlined spinefoot passed in front of me. Above the Streamlined spinefoot (Siganus argenteus)  was a huge school of European anchovy (Engraulis encrasicolus). They seemed a bit edgy to me, so I insisted on a few more ambushes. (9th Picture:.Something was wrong with the anchovies...). But in vain.... So I took the way back. I was very satisfied with the trophies I had caught, although I was expecting something bigger after the cape. So as I was swimming and got close to pass the cape, I noticed that something big was swimming towards me. I stoped all my movements and waited as still as I could. I was careful even my breathing not to be heard. The shadow was becoming bigger as it got closer was ready to pass under me. It was a large bluefish (Temnodom saltator) that had decided to commit a suicide. It was swimming with a very slow pace and when it passed about a meter below me, I let the speargun sank and aiming at its head, I pulled the trigger. The big bluefish just sank without moving. (10th Picture: This was a gift from the Heavens!!!). I was literally dancing on the surface of the sea. I had shot it, killing it instantly as the spear pierced its skull. (11th Picture: This was what I was looking for!!!). Of course, in order not to create the slightest noise, I did not activate the underwater camera, so there was no video of the shot. Little I cared. I activated the underwater camera, took the various video shots I wanted. It was 5.7 kg with a completely empty stomach. I hugged it, kissed it, apologised and went out without fishing at all. 

"This was a gift Zac..." I said, thanking the Almighty One for His wonderful gifts. I took the photos I wanted, cleaned the fish and drove back very happy. In my mind, I had already organised  the necessary feast... (12th Picture: No comments!!!)

Spearfishing in clear and murky waters #3 Ψαρευοντας σε καθαρά και θολά νερά Νο 3

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Spearfishing in clear and murky waters #3. 

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

1η μέρα, απόγευμα... 

Αποφάσισα για μια ακόμη φορά να ακολουθήσω τον ίδιο τροπο ψαρέματος. Απογευματινό στα καθαρά νερά και πρωινό στα θολά. Έτσι λοιπόν, νωρίς το απόγευμα βουτούσα σε έναν τόπο υπήνεμο του νοτιά. Με το που βούτηξα με περίμενε μια έκπληξη. Δίπλα σε ένα βυθισμένο βαρέλι υπήρχε ένας ιππόκαμπος. Με το που τον πλησίασα έκανε το ψόφιο. Ήταν αρκετά μεγάλος. 

Όμορφη έκπληξη!!!

Τράβηξα το βίντεο και συνέχισα το ψάρεμά μου. Στα πρώτα καρτέρια μόνο μικρά ψάρια είδα. Έτσι ξεκίνησα το συρτό καρτέρι. Σε ένα από τα πολλά, καθώς σέρνομαι πίσω από έναν βράχο, ξεπετάγεται από δίπλα ένας ωραίος σαργός. Το ψάρι φεύγει γρήγορα κι εγώ δεν έχω πολλές επιλογές. Γρήγορη σκόπευση και πάτημα της σκανδάλης. Η βέργα προλαβαίνει τον σαργό και τον πετυχαίνει στο κρανίο, σκοτώνοντας τον ακαριαία. Είναι ένας χρυσός σαργός των 610 γρ. 

Χρυσή ομορφιά!!!

Περιχαρής, μαζεύω το ψάρι...Συνεχίζοντας παρακάτω και μετά από αρκετές βουτιές έπιασα τον δεύτερο σαργό. Ενώ σέρνομαι ανάμεσα στις πέτρες του βυθού, προχωρώντας μπροστά, αντιλαμβάνομαι έναν καλό σαργό να τσιπμολογάει κάτι πίσω από έναν βράχο. Φαίνεται μόνο η ουρά του. Πλησιάζω λίγο χωρίς να κουνάω τα πέδιλα, αλλά τραβώντας με τα χέρια και περιμένω. Ο σαργός αισθάνεται ότι κάτι πλησιάζει και εμφανίζεται όλος απορία μπροστά μου. Με το που στρίβει και τον έχω φαρδύ-πλατύ του ρίχνω και πιάνω το 2ο σαργό που είναι 450 γρ. 

Να κι ο 2ος σαργός...

Το επόμενο καρτέρι γίνεται σε ένα πολύ αγαπημένο σημείο. Έχω φτάσει εκεί που οι πλάκες του βυθού σχηματίζουν ένα μεγάλο κανάλι. Έχω πάρει και δει ωραία ψάρια εδώ. Κάνω την βουτιά, κρύβομαι και σέρνομαι πολύ αργά. Όπου και να δω έχει κακαρέλους. Είναι πάρα πολλοί, αμέτρητοι θα έλεγα, αλλά όλοι μικροί ή μεσαίοι. 

Κακαρέλοι παντού...αλλά μικροί...

Απόλαυσα την ομαδικότητα τους κι έφυγα. Δεν είχε κάποιο μεγάλο ψάρι αυτήν την φορά εδώ... Συνεχίζοντας πιο κάτω, συνάντησα τους πρώτους κεφάλους. Σε ένα συρτό καρτέρι, αντιλαμβάνομαι ότι ανάμεσα στα βράχια του βυθού υπάρχουν κέφαλοι που βόσκουν. Καθώς προχωράω έρποντας, το κοπάδι σηκώνεται για να φύγει. Οι κοντινοί είναι διστακτικοί, αλλά όχι πανικοβλημένοι. Η κίνησή τους παρασέρνει έναν από τους πιο μεγάλους να με πλησιάσει από ψιλά. Περιμένω και την κατάλληλη στιγμή πατάω την σκανδάλη. Από την κίνηση του ψαριού, αντιλαμβάνονται,μαι ότι έχω πετύχει την σπονδυλική του στήλη. Ο κιλήσιος κέφαλος είναι στην αγκαλιά μου. 

Να κι ο 1ος κέφαλος...που να ήξερα τι θα ακολουθήσει!!!

Στρίβοντας σε ένα μικρό καβάκι για να πάρω τον δρόμο του γυρισμού, βλέπω κοχύλια μαζεμένα.

"Χταπόδι μάλλον, αλλά πόσο μεγάλο είναι???" αναρωτήθηκα. Στην πρώτη βουτιά παρατήρησα ότι ήταν πολύ καλό. Κατέβασα την δύναμη του ψαροντούφεκου και βούτηξα. Σημάδεψα ανάμεσα στα μάτια του και του έριξα. Το τράβηξα έξω εύκολα. Ήταν 2,3 κιλά.

Μπόλικος ο μεζές!!!

"Μια χαρά, πάμε να βγούμε..." είπα στον εαυτό μου. Λίγο πριν βγω και στα πολύ ρηχά, υπάρχει μια καλή σάρπα που κολυμπάει δίπλα μου. Το ψάρι δεν εξαφανίστηκε με το που με είδε κι αυτό μου τράβηξε την περιέργεια. Στην πλάτη της είχε ένα μεγάλο τραύμα και λίγο πιο πίσω δύο ακόμη σημάδια. 

Ο τραυματίας???

"Μάλλον λούτσος την έκανε την δουλειά..." σκέφτηκα. Πλησίασα αργά και ήρεμα και την έπιασα με το χέρι μου. Την κράτησα λίγο για να ανάκτηση της δυνάμεις της και την άφησα. Μου φάνηκε ότι θα τα καταφέρει. Αυτό το συμβάν με έβαλε σε σκέψεις. αποφάσισα να πάω πιο βαθειά και να κάνω μερικά καρτέρια. Όντος στο πρώτο κιόλας μου ήρθαν πολλά ψάρια. Στην αρχή μαζεύτηκα οι καλόγριες. Ήταν πολύ νευρικές!!! Μετά μου ήρθε ένα κοπαδάκι από σκάρους. Τους αγνόησα. Εμφανίστηκε ένα μεγάλο κοπάδι από τρομαγμένους κεφάλους και στο τέλος κάποιοι καλοί σαργοί που ήταν εκτός πεδίου βολής. 

"Ή τα ψάρια τρόμαξαν από εμένα ή κάτι άλλο κυκλοφορεί..." είπα στον εαυτό μου. Έκανα μερικά καρτέρια. Σε ένα από αυτά αποφασίζω να κρυφτώ δίπλα σε έναν μεγάλο βράχο και να περιμένω. Μετά από λίγο και ψιλά, εμφανίζεται ένας μεγάλος λούτσος. 

Ο μεγάλος λούτσος δεν ήθελε...

Το ψάρι μου φάνηκε ότι ήταν +3 κιλά!!!. Μόλις με κρύβει η διπλανή πέτρα, γυρίζω γρήγορα το ψαροντούφεκο και την ώρα που πίεζα την σκανδάλη, ο λούτσος δίνει μια με την ουρά του....και τον έχασα. Έκανα μερικά ακόμη καρτέρια και βγήκα. 

"Δεν πειράζει, τουλάχιστον έμαθα ποιος τραυμάτισε την σάρπα..." είπα χαμογελώντας και βγήκα. Άλλαξα και έφυγα για τα θολά. Μετά από αρκετή ώρα οδήγησης έφτασα και στα θολά. Την έπεσα στου υπέροχους μεζέδες της Σταυρούλας και χώθηκα στον υπνόσακο....

2η μέρα χαράματα. 

Οι πληροφορίες μιλούσαν για πάρα πολλούς κεφάλους. Όπερ κι εγένετο. Έφτασα στο αγαπημένο μου μέρος και πλακώθηκα στα καρτέρια. Οι κέφαλοι ήταν παντού. Από τα πολύ ρηχά μέχρι τα βαθειά του τόπου, ήταν παντού. Μέσα από την θολούρα εμφανίζονταν μπροστά μου όλο απορία, τι έκανα εγώ εκεί. Είδα και πολύ μεγάλα ψάρια. Είχε ψάρια που πρέπει να ήταν πάνω από τρία κιλά!!! Εγώ όμως έψαχνα τα γοφάρια. Δεν θυμάμαι πόσα καρτέρια έκανα, ανάμεσα στους κεφάλους. Τα γοφάρια πουθενά!!! Πέρασαν δύο ώρες χωρίς να δω ούτε μια σκιά γοφαριού. Από τις πολλές βουτιές, έφυγαν οι πολύ μεγάλοι κέφαλοι. Δεν είδα ούτε ένα καλό λαβράκι. Μόνο κεφάλους είχε. Έτσι αποφάσισα να πιάσω μερικούς. Βούτηξα δίπλα στην προβλήτα και περίμενα. Δεν πέρασε πολύς χρόνος όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα ψάρια. Διάλεξα το πιο μεγάλο και του έριξα. έπιασα έναν κέφαλο λίγο πάνω από κιλό. Καθώς βουτάω κάτω από την πλατφόρμα, εμφανίζεται μπροστά μου ένας λεπτός αλλά μακρύς κέφαλος. Ενεργοποιώ αμέσως την υποβρύχια κάμερα και πατάω την σκανδάλη, πιάνοντας το ψάρι, χάνοντας το πλάνο. Είναι ένας κέφαλος 1,7 κιλών. Μάλλον έχει γεννήσει για αυτό είναι τόσο λεπτός. 

Μεγάλος αλλά λεπτός, 1,7 κ...

Τα ψάρια όμως έχουν βαθύνει λίγο λόγω των βολών. Βουτάω και περιμένω. Μετά από λίγο εμφανίζονται διστακτικά κάποιοι κέφαλοι. Περιμένω μήπως έρθει κάποιος πιο μεγάλος. Όντος εμφανίζεται ένα πιο μεγάλο ψάρι και του ρίχνω. Ο κέφαλος μάχεται σθεναρά, αλλά μετά από μερικά λεπτά έρχεται στα χέρια μου. Είναι λίγο πιο μεγάλος από τον τελευταίο 1,8 κιλά!!! 

Ο μεγαλύτερος όλων, 1,8 κ!!!

Έκανα μερικές βουτιές ακόμη, αλλά τα ψάρια είχαν τρομάξει. Σε μια βουτιά, λίγο πιο βαθειά, εμφανίστηκε ένας κέφαλος. Φάνηκε τρομαγμένος κι ενώ προσπαθούσε να φύγει του έριξα και τον έπιασα. Ήταν 1,4 κιλά. 

"Μάλλον τρομάξαμε πολύ τα ψάρια...." είπα και έφυγα για τα ρηχά. Έκανα καρτέρια καθώς κολυμπούσα για να βγω. Σε ένα από αυτά, έχω ξαπλώσει στον βυθό και περιμένω. Ξαφνικά λίγο πιο ψιλά εμφανίζεται ένα μικρό κοπάδι από κεφάλους. Βρίσκω τον πιο μεγάλο και πατάω την σκανδάλη. Είδα όμως δύο λάμψεις μέσα στην θολούρα.

"Ντουμπλέτα???" αναρωτήθηκα. Τραβώντας το σχοινί κοντά, πάνω στην βέργα υπήρχαν δύο ψάρια. 

Όταν σε θέλει!!!

"Τυχεράκια..." είπα χαμογελώντας. Σε ένα από τα τελευταία καρτέρια στις φυκιάδες, εμφανίστηκαν πάλι κέφαλοι. Ήταν μικροί όμως. Ενώ περιμένω, ένας μεγαλύτερος, με αυτοκτονικές τάσσεις αποφασίζει να περάσει από μπροστά μου και του έριξα. Αυτός ήταν λίγο μικρότερος 1,2 κιλά και αποφάσισα να βγω. 

Όλα μαζί...

Όμως μια γυαλάδα μέσα στην θολούρα με έκανε να βουτήξω για μια τελευταία φορά. Προσγειώθηκα στον βυθό και περίμενα. Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα εμφανίστηκαν μικρά λαβράκια. Πέρασαν από μπροστά μου και τα ακολούθησαν κέφαλοι. Τα χάζεψα και βγήκα. Μπορεί να μην βρήκα τα γοφάρια που έψαχνα, αλλά μου Έδωσε υπέροχους κεφάλους!!!

Τέλος για σήμερα...

Translation of the above article.

Title: Spearfishing in clear and murky waters #3. 

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

1st day in the afternoon...

I decided once again to follow the same pattern of fishing. Afternoon in clear waters and at dawn in cloudy waters. So, in the early afternoon I was diving in a leeward area for ​​the souther winds. As soon as I dived in I was in for a surprise. Next to a sunken barrel was a seahorse (Syngnathidae-Hippocampus). As soon as I approached it, it played dead. It was quite big for a seahorse. (1st Picture: A beautiful surprise!!!). I took the video shot and continued my fishing. In the first few dives I only saw small fish. So I decided to change my fishing technique. I started to ambush and then crawling in the sea bed. In one of the many, as I crawled behind a rock, a nice white sea bream (Diplodus sargus) jumped out next to me. The fish was swimming away fast and I didn't have much choice. I aimed and pulled the trigger. The spear catches up with the fish and hit it in the skull, killing it instantly. It is a golden white sea bream of 610 gr. (2nd Picture: The golden beauty!!!). Delighted, I collected the fish... Continuing further and after several dives, I caught the second white sea bream. While crawling among the rocks of the seafloor, I noticed a good white sea bream nibbling behind a rock. Only its tail was visible. I crawled a little closer, without moving the fins, but pulling with my hands and waited. The white sea bream sensed that something was approaching and appeared in front of me, wondering. As soon as it turned and I had a better shot, I pulled the trigger and caught the 2nd white sea bream, which was 450 gr. (3rd Picture: The 2nd white sea bream is caught...). The next ambush was done in a very favourite spot. I had reached where the bottom rocks had formed a large channel. In the past, I had caught/seen some nice fish here. I dived, hid and crawled very slowly. Everywhere I looked there were two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) . There were many, countless I would say, but all were small or medium in size. (4th Picture: Countless two-banded sea bream... but all small...). I enjoyed their teamwork and left. There wasn't any big fish in this place today... Continuing further down I came across the first grey mullets (Mugil cephalus). As I crawled, I noticed several grey mullets grazing among the rocks on the bottom. As I creeped along, the school of grey mullets, began to swim away. Those nearby were hesitant, but not panicked. Their movement lured one of the bigger ones to approach me from above. I waited and at the right moment I pulled the trigger. From the movement of the fish, I realised that I had managed to hit its spine. The grey mullet was in my lap. (5th Picture: Here is the 1st grey mullet...who knew what would follow!!!). Turning from a small cape to return, I saw several shells piled up.

"Common octopus (Octopus vulgaris) probably, but how big is it???" I wondered. On the first dive I noticed that it was very good. I lowered the power of the speargun and dived. I aimed between its eyes and shot it. I pulled it out easily. It was 2.3 kg. (6th Picture: Plentiful delicatessen!!!).

"Great, let's go out..." I said to myself. Just before I got out and in the very shallows, there was a good salema porgy (Sarpa salpa) swimming by me. The fish didn't disappear when it saw me and that piqued my curiosity. On its back there was a large wound and a little further back two more marks. (7th Picture: The injured one???).

"Maybe a barracuda (Sphyraena sphyraena) did the job..." I thought. I approached slowly and calmly and took it in my hand. I held it for a while to regain its strength and let it go. It seemed to me that it would manage to survive. This incident got me thinking. I decided to go deeper and make some ambushes. In the very first one, many fish came to me. At first I was surrounded by the black Damselfish (Chromis chromis). They were very nervous!!! Then a school of parrotfish (Sparisoma cretense) approached me. I ignored them. A large shoal of spooked grey mullets appeared followed by some good white sea bream that stayed out of range.

"Either the fish got spooked by me or something else is hunting around..." I said to myself. I made some ambushes. In one of them I decided to hide next to a big rock and waited. After a while, a large barracuda appeared. (8th Picture: The big barracuda did not want to come closer...). The fish seemed to me to be +3 kg!!!. As soon as I was hidden by the nearby rock, I quickly turned the speargun but as I was squeezing the trigger, the barracuda moved violently its tale...and disappeared. I dived few more times and got out.

"It does n't matter, at least I found out who has bitten the salema porgy..." I said smiling and went out. I changed and left for the blurry waters. After a long time of driving, I reached the foggy waters. I devoured Stavroula's wonderful delicacies and slipped into the sleeping bag.

Next day at dawn.

My friends informed me too many grey mullets. And so it happened. I got to my favourite place and I did countless ambushes. The grey mullets were everywhere. From the very shallows to the deeper parts, they were everywhere. They were appearing in front of me, swimming throughly the murky waters, wondering what I was doing there. I saw very large grey mullets. Some fish were over three kilos!!! But I was looking for bluefish (Temnodom saltator). I don't remember how many ambushes I did, between the grey mullets. I did not see a single bluefish!! Two hours had passed without seeing even a shadow of a single bluefish. As a result of the countless dives, the very large grey mullets disappeared. I also didn't see a single good sea bass (Dicentrarchus labrax). Only grey mullets were present. So I decided to catch some. I dived next to the pier and waited. It wasn't long before the first fish appeared. I picked the biggest one and shot it. I caught a grey mullet just over a kilo. As I dived below the platform, a slender but long mullet appeared in front of me. I activate immediately the underwater camera and pull the trigger, catching the fish, but missing the video of the shot. It was a 1.7 kg grey mullet. Probably it had laid its eggs recently, that's why it was so thin. (9th Picture: Big but slim, 1.7 kg...). But the fish have gone a little deeper due to the shots. I dived in and waited. After a while some grey mullets hesitantly appeared. I was waiting for someone bigger to approach. After a while a bigger fish appeared and I shot it. The grey mullet fought hard, but after a few minutes was in my arms. It was a little bigger than the last one 1.8 kg!!! (10th Picture: The biggest one, 1.8 kg!!!). I dived few more times, but the fish were spooked. In a dive, a little deeper, a mullet appeared. It looked scared and while it was trying to run away I shot and caught it. It was 1.4 kg.

"We probably scared the fish a lot..." I said and swam for the shallows. I did several ambushes before getting out. In one of them, as I was lying on the bottom and waiting. Suddenly a little further down a small school of grey mullets appeared. I found the biggest one and pulled the trigger. But I saw two flashes in the blur. 

"Two fish with a single shot???" I wondered. Pulling the rope close, there were two fish on the spear. (11th Picture: When the lady luck is present!!!).

"Lucky..." I said smiling. In one of the last ambushes in the seaweeds, grey mullets appeared again. But they were small. While I was waiting, a bigger suicidal grey mullet decided to past by me and I shot it. This one was the smaller fish 1.2 kg and I decided to go out. (12th Picture: All the trophies together...). But a gleam in the blur made me dived in one last time. I landed on the bottom and waited. After several seconds small sea bass appeared. They passed in front of me and were followed by grey mullets. I enjoyed their company and went out. I may not have found the bluefish I was looking for, but He provided me with beautiful grey mullets!!!                  (13th Picture: Done for today...).

Spearfishing in clear and murky waters #2 Ψαρευοντας σε καθαρά και θολά νερά Νο 2

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Spearfishing in clear and murky waters #2. 

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

1η μέρα, απόγευμα... 

Αποφάσισα να ψαρέψω με το ίδιο μοτίβο, όπως το τελευταίο μου ψάρεμα. ( Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο). Απογευματινό σε καθαρά νερά και την επομένη το πρωί στα γνωστά θολά. Μόνο που αυτήν την φορά θα ξεκινούσα από εκεί που είχα τελειώσει το ψάρεμα (την προηγούμενη φορά), για να ψαρέψω και το υπόλοιπο μέρος. Έτσι λοιπόν λίγο μετά το μεσημέρι, βρέθηκα να ντύνομαι στο σημείο που είχα σχεδιάσει. Με το που βούτηξα, είδα μια νεκρή πράσινη χειλού ανάμεσα στα βράχια. Βούτηξα να δω από κοντά τι είχε συμβεί. 

Το άτυχο ψαράκι...

Το κακόμοιρο ψαράκι είχε πιαστεί σε ένα αγκίστρι, αφού είχε φάει το δόλωμα. Η πετονιά είχε μπερδευτεί στα βράχια με συνέπεια η χειλού να πεθάνει. Στεναχωρήθηκα και προχώρησα. Συνάντησα μια σάρπα κοντά στην επιφάνεια. Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο ψάρι με την προηγούμενη φορά. Το πλησίασα και τελικά το έπιασα με το χέρι και το άφησα, αν και δεν μου φαίνεται να έχει καλό τέλος. 

Το καημένο έχει κάποιο πρόβλημα...

Ξεκίνησα τα συρτά καρτέρια. Σε ένα από αυτά, ενώ έχω συρθεί και με κρύβει ένας βράχος, αντιλαμβάνομαι ότι αριστερά μου υπάρχουν τρεις καλοί σαργοί. Τα ψάρια στέκονται μακριά. Ένας άλλος σαργός έρχεται να με δει. Στρίβει απότομα για να κάνει έναν κύκλο και με πλησιάζει πάλι νευρικά. Κάνει το γνωστά νευρικά ζικ-ζακ, για να περάσει από μπροστά, δίνοντάς μου μεγάλο στόχο. Σημάδεψα και του έριξα. Μάταια πάλευε ο καημένος να ξεφύγει. Η βέργα τον είχε πετύχει πολύ ψηλά στην πλάτη, χωρίς να του κάνει μεγάλη ζημιά. 

Ο 1ος και μεγαλύτερος....

Όταν συνειδητοποίησα την βολή όρμηξα και τον έπιασα. Ήταν 430 γρ. Συνεχίζοντας, σε ένα κόψιμο του βυθού, αντιλαμβάνομαι έναν άλλο καλό σαργό. Βουτάω και σέρνομαι. Το ψάρι με παίρνει χαμπάρι και χάνετε στο μπλε. Ενώ ετοιμάζομαι για ανάδυση, ένας εξίσου καλός σαργός εμφανίζεται από τα αριστερά μου. Γυρίζω απαλά το ψαροντούφεκο και την τελευταία στιγμή πριν στρίψει πατάω την σκανδάλη. Η βέργα τον πετυχαίνει πλάγια και ο σαργός ξεκινάει έναν ξέφρενο ρυθμό κολύμβησης προσπαθώντας να απαλλαγεί από την βέργα. Μάταια όμως κι έτσι έπιασα έναν ακόμη 400αρη σαργό. 

Ο 2ος και λίγο μικρότερος...

Καθώς τακτοποιώ τον σαργό αντιλαμβάνομαι την παρουσία ενός καλού χταποδιού κάτω από τα πέδιλά μου. Αν είχα περάσει πέντε μέτρα πιο μακρυά δεν θα το είχα δει. Το χταπόδι έχει κολλήσει στα πλάγια ενός βράχου και παραλλαγμένο περιμένει. Εύκολος στόχος. Σημαδεύω ανάμεσα στα μάτια και του ρίχνω. Γέμισε μελάνια η περιοχή κι εγώ βούτηξα και εύκολα το ξεκόλλησα από τον βράχο. 

Ο δίκιλος μεζές...

Ήταν 1,900 γρ. Έχω όμως φτάσει στο τέλος του ρηχού ψαρότοπου. Απ΄εδώ και πέρα αρχίζουν τα πολύ βαθειά. Μόνος δεν μου κάνει κέφι να ψαρεύω μετά τα -30μ. Έτσι αποφάσισα μιας και είχα υπόψην το μέρος, να έχω στην σημαδούρα μου το πολύ μεγάλο ψαροντούφεκο. Θα έκανα μερικά καρτέρια λίγο πιο βαθειά και θα έφευγα. Έβγαλα και το βαρίδι της πλάτης και βούτηξα. Στα πρώτα δυο καρτέρια δεν είδα τίποτε. Όμως τα μικρόψαρα ήταν τρομαγμένα. Έτσι αποφάσισα να κάνω ένα ακόμη καρτέρι. Βουτάω με το που προσγειώθηκα στον βυθό τα μικρόψαρα, κυρίως καλόγριες, ήρθαν καταπάνω μου, σημάδι ότι πλησιάζει κάποιος κυνηγός. Όντως μετά από λίγο εμφανίστηκαν τρία ασπροποσάφριδα. Όρμησαν, κοντοστάθηκαν όταν με πήραν χαμπάρι και την ώρα που ετοιμάζονταν να φύγουν, έκανα έναν θόρυβο. Περίεργα γύρισαν και την ώρα που το πρώτο περνούσε μπροστά μου του έριξα. Η βέργα βρήκε τον στόχο της χαμηλά στην κοιλιά. Το ψάρι άρχισε να κάνει ζίκ-ζακ, απότομες στροφές, άλλαζε κατεύθυνση σε δευτερόλεπτα. Εγώ απλά περίμενα πότε μαζεύοντας και πότε αφήνοντας το σχοινί του ψαροντούφεκου. Με τα πολλά και με την ψυχή στην Κούλουρη, κατάφερα να το πάρω στα χέρια μου. 

Να κι ο κυνηγός...

Ήταν 1,100 γρ. αποφάσισα να γυρίσω και να τελειώσω το ψάρεμά μου. Με το που γυρίζω για να φύγω, το βλέμμα μου πιάνει κάτι να κάθεται δίπλα στον γκρεμό. Μια μικρή Καρέτα-καρέτα έχει αράξει και με παρατηρεί. Βουτάω πάνω της. Είναι πανέμορφη. Το καύκαλό της γυαλίζει και είναι ολοκαίνουργιο. Είναι όντως πανέμορφη. Όταν την πλησίασα αρκετά, εξαφανίστηκε προς το μπλε με μεγάλη ταχύτητα. 

Μικρή γυαλιστερή ομορφιά!!!

"Μια χαρά τα πήγαμε σήμερα...με ωραίες εμπειρίες Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και βγήκα. Τακτοποίησα τα ψάρια και αφού άλλαξα, οδήγησα αρκετά χιλιόμετρα για να φτάσω στο σημείο που ήθελα να βουτήξω την επομένη το πρωί. Εκεί την έπεσα στους υπέροχους μεζέδες της Σταυρούλας. Ο Μορφέας ήρθε γρήγορα και με πήρε στην αγκαλιά του μέσα στην ζέστη του υπνόσακού μου... 

2η μέτρα χαράματα... 

Ξύπνησα χαράματα. Υπήρχε πολύ συννεφιά και το βοριαδάκι ήταν απαλό. Αποφάσισα να πάω στην εγκαταλελημένη πλατφόρμα και να συνεχίσω από εκεί που είχα σταματήσει την προηγούμενη φορά. Τα νερά θολά ως συνήθως αλλά λόγω της συννεφιάς είναι και σκοτεινά σήμερα. Καθώς πλησιάζω την πλατφόρμα, ο απαλός βοριάς έχει σπρώξει αμέτρητα μεδουσοειδή προς την κατεύθυνσή που πάω. Είναι παντού κι αμέτρητα. 

Ήταν παντού!!!

Αφού κολύμπησα αρκετά μπήκα κάτω από την πλατφόρμα. Έκανα αρκετά καρτέρια. Υπήρχαν πολλοί-πάρα πολλοί και ευμεγέθης κέφαλοι. Τα ψάρια έρχονται από παντού και με προσπερνάνε. Εγώ απτόητος, απλά τα θαυμάζω. 

"Δεν ήρθαμε για κεφάλους εδώ Ζάχο ..." υπενθύμισα στον εαυτό μου. Σε ένα από τα καρτέρια, ενώ υπάρχουν κέφαλοι τριγύρω, αντιλαμβάνομαι ένα καλό γοφάρι. Το ψάρι ετοιμάζεται να φύγει και την ώρα που πατάω την σκανδάλη, τα δίνει όλα και το έχασα. 

"Άργησες..." είπα κοφτά στον εαυτό μου. Προσπαθώντας να σιγουρέψω το ψάρι, άργησα και με πήρε χαμπάρι και το έχασα. 

"Δεν πειράζει...συνεχίζουμε..." σκέφτηκα. Έκανα πολλά καρτέρια, αλλά δεν είδα τίποτε άλλο εκτός από τους κεφάλους. Έφυγα από την πλατφόρμα και συνέχισα τα καρτέρια μου. Σε ένα από καρτέρια ήρθαν μερικοί κέφαλοι. Αφού βεβαιώθηκα ότι δεν τους ακολουθούσε κάτι μεγαλύτερο, σημάδεψα και έπιασα έναν από τους πιο μεγάλους, που ήταν του κιλού. 

Να κι ο κέφαλος...

Συνεχίζοντας τα καρτέρια μου μέσα στην σκοτεινιά, διακρίνω την σιλουέτα ενός κεφάλου. Παρατηρώντας τον κέφαλο καθώς περνούσε, αντιλαμβάνομαι ότι τον ακολουθεί ένα μεγάλο λαβράκι. Μέχρι να το συνειδητοποιήσω, το λαβράκι έχει περάσει από μπροστά μου κι ετοιμάζεται να χαθεί μέσα στην θολούρα. Ενστικτωδώς σημαδεύω και πατάω την σκανδάλη. Το λαβράκι χάνεται στα θολά νερά, αλλά μαζί του ξετυλίγεται και το μουλινέ το οποίο σχεδόν σφυρίζει από την ταχύτητα. Εγώ μην ξέροντας τι βολή έχω κάνει, ακολουθώ και πόδας το ψάρι μέχρι να κουραστεί, χωρίς να του αντιστέκομαι. Με τα πολλά το παίρνω στα χέρια μου. 

Επιτέλους!!! Αυτό μάλιστα!!!

Βλέποντας την βολή μου, τα έχασα. Ήθελε να μου το Δώσει το λαβράκι. Τέτοια κακή βολή και να κρατηθεί ένα τόσο μεγάλο ψάρι???!!! Το ψάρι κρατιόταν πάνω στην βέργα από μια πετσούλα. Ήταν 3,2 κιλά!!! Έχοντας το στην αγκαλιά μου βγήκα χωρίς να ψαρέψω άλλο κι ας είχα πολύ χρόνο στην διάθεση μου. Βγήκα, έβγαλα τις φωτό που ήθελα, χωρίς να με δει κανείς και καθάρισα τα ψάρια. Την ώρα που ετοιμαζόμουν να φύγω, η ματιά μου έπιασε κάτι υπέροχο. Ανάμεσα στις πέτρες είχε φυτρώσει ένα κίτρινο λουλουδάκι!!!

Τέλος για σήμερα..

 

            

                                                                    "Το μεγαλείο της Φύσης!!!" σκέφτηκα. Η ομορφιά είναι απλωμένη παντού, αρκεί να κοιτάξει κανείς προς την σωστή κατεύθυνση. Και πόσες τέτοιες ομορφιές δεν προσπερνάμε καθημερινός χωρίς να πάρουμε χαμπάρι, χάνοντας έτσι την ουσία στο τι θα πει Ζωή!!!

Translation of the above article.

Title: Spearfishing in clear and murky waters #2. 

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

1st day in the afternoon...

I decided to fish with the same pattern as my last fishing expedition. (Read the previous article). Afternoon in clear waters and the next morning in the familiar cloudy waters. Only this time I would start from where I had finished my previous spearfishing expedition. By doing so, I would fish the rest of it. So in the afternoon, I found myself getting dressed at the spot I had planned. As soon as I dived, I saw a dead ocellated wrasse (Symphodus ocellatus) among the rocks. I dived in to see up close what had happened. The poor little fish had been caught on a hook after eating the bait.               (1st Picture: The unlucky one...). The fishing line had being tangled in the rocks, causing the ocellated wrasse to die. I felt sorry for the little fish and moved on. I encountered a Salema porgy (Sarpa salpa) near the surface. I didn't know if it was the same fish as last time. I approached it and finally grabbed it with my hand and let it go, although it didn't seem that it would end-up well. (2nd Picture: The poor thing has problems...). I started the crawling ambushes. In one of them, while I had crawled and I was hidden by a rock, I realised that there were three good white sea bream (Diplodus sargus) to my left. The fish stayed far away. Another white sea bream came closer to see me. It turned sharply, made a circle and nervously approached me again. It did the familiar nervous zig-zags to pass in front, providing me with a big target. I took aim and shot it. The poor fish struggled in vain to escape. The spear had hit it very high in the back without doing much damage. (3rd Picture: The 1st and biggest...). When I realised the outcome of my shot, I rushed and grabbed it. It was 430 gr. Continuing on, in an underwater cliff, I spotted another good white sea bream. I dived and crawled. The fish realised my presence and I lost it in the blue. As I was preparing to emerge, an equally good white sea bream appeared from my left. I gently turned the speargun and at the last moment before it swam away, I pulled the trigger. The spear found the fish in the side and the white sea bream started a frantic swimming trying to get rid of the spear. But in vain, so I caught another 400 gr white sea bream.               (4th Picture: The 2nd one and a bit smaller...). As I was arranging the white sea bream I become aware of the presence of a good common octopus (Octopus vulgaris) under my fins. If I had gone five meters further I would not have seen it. The octopus was stuck on the side of a rock and waited. Easy target. I aimed between its eyes and shot it. Ink filled the area and I dived in and easily got it off the rock. (5th Picture: The two kilos delicacy...). It was 1,900 gr. But I have reached the end of the shallow fishing ground. From here onwards the very deep began. Alone, I didn't want to dive fishing below -30m. So I decided, since I knew the place, I carried on my buoy, the very large speargun. I was planning to do a couple of ambushes a little deeper and then leave. I also removed the back weight and dived. In the first two ambushes I saw nothing. But the bait fish were scared. So I decided for another ambush. I dived as soon as I landed on the bottom the bait fish, mostly black Damselfish (Chromis chromis), came at me, a sign that a predator was approaching. Indeed, after a while, three Bigeye trevally (Caranx sexfasciatus) appeared. They rushed in, stopped, when they realised my presence, they turned to leave, I made a noise. They turned around strangely and when the first one was passing in front of me, I shot it. The spear found its target low in the abdomen. The fish started zig-zagging, doing sharp turns, changing direction in seconds. I just waited, sometimes reeling in and sometimes letting go of the speargun line. After some minutes of agony, I managed to get it in my hands.                 (6th Picture: The predator is caught...). It was 1,100 gr. I decided to turn around and finish my fishing. As I turned to leave, my eyes caught something sitting by the underwater cliff. A little loggerhead turtle (Caretta-caretta) was relaxing and was watching me. I dived close to it. It was gorgeous. Its shell was shiny and brand new. It was indeed beautiful. When I got close enough, this beauty disappeared into the blue at high speed. (7th Picture: Little shiny beauty!!!).

"We did well today... collecting nice experiences too, Zac..." I said to myself and went out. I arranged the fish and after changing, drove several kilometres to reach the spot where I wanted to dive the next morning. There I devoured the wonderful delicacies of Stavroula. Morpheus came quickly and took me in his arms in the warmth of my sleeping bag... 

Next day at dawn..

I woke up early at down. It was very cloudy and a north wind breeze was blowing. I decided to go to the abandoned platform and continued where I left off last time. The waters were murky as usual but due to the clouds covering the chosen fishing spot, the sea seemed darker today. As I was approaching the platform, the soft northerly winds had pushed countless Warty comb jelly also known as sea walnut (Mnemiopsis leidyi) in my direction. They were everywhere and infinite in numbers. (8th Picture: They were everywhere!!!). I went under the platform and did a lot of ambushes. There were many, many, and large grey mullets (Mugil cephalus). Fish come from everywhere and pass by me. Undaunted, I just admire them.

"We didn't come here for grey mullets Zac..." I reminded myself. In one of the ambushes, while there were mullets around, I spotted a good bluefish (Temnodom saltator). The fish was getting ready to swim away and by the time I pulled the trigger, it hit its tail violently and I missed it.

"Too late..." I said to myself. Trying to be sure for the shot, I was too late and the bluefish realised my presence and disappeared the time I was pulling the trigger.

"Never mind... let's continue..." I thought. I did a lot of ambushing, but saw nothing else but grey mullets. I left the platform and continued with my ambushes. Grey mullets came my way in one of them. After making sure they weren't being followed by anything bigger, I aimed and caught one of the bigger ones, which was of a kilo. (9th Picture: The grey mullet is caught...). Continuing my ambushes in the darkness, I barely saw the silhouette of a grey mullet. Watching the mullet as it passed by, I realised that it was being followed by a large sea bass (Dicentrarchus labrax). Before I know it, the bass had passed in front of me and was about to disappear into the murky waters. Instinctively I aimed and pulled the trigger. The sea bass disappeared in the murky waters, but along with the unwinding of the reel, which almost whistles from the unwinding speed of the rope. Not knowing how good was my shot, I followed the fish until it got tired, without resisting at all. After some time, that looked aeons, I had it in my arms. (10th Picture: At last!!! Now we are talking!!!). Seeing my shot, I was speechless. Heavens wanted to give me this sea bass. Such a bad shot and to keep such a big fish??? The fish was held on the spear by the skin of its back. It was 3.2 kilos!!! With it in my arms I went out without fishing any more even though I had a lot of time at my disposal. I went out, took the photos I wanted, without being seen and I cleaned the fish. As I was about to leave, something wonderful caught my eye. A yellow flower had grown among the stones of the beach!!! (11th Picture: Done or today!!!).       (12th Picture: NC !!!). 

"The majesty of Nature!!!" I thought. Beauty is spread everywhere, as long as one looks in the right direction. How many times everyday we pass by such beauties without noticing them, thus losing the essence of what Life means!!!