You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: Beautiful surprises in shallow waters...
Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.
Λίγο μετά το μεσημέρι, βρέθηκα σε έναν κοντινό ψαρότοπο για μια ήρεμη και απολαυστική βουτιά. Έτσι τουλάχιστον σκεπτόμουν να περάσω αυτό το απόγευμα. Ο ελαφρύς νοτιάς με χαροποιούσε ιδιαίτερα. Όντως τα νερά ήταν λίγο θολά. Βούτηξα και ξεκίνησα τα καρτέρια. Στην αρχή δεν είδα και τίποτε σπουδαίο. Απολάμβανα και χάζευα τον υπέροχο βυθό. Σε μια στιγμή, ενώ είμαι στην επιφάνεια, βλέπω ένα χταπόδι να ρέει μέσα στο νερό αβίαστα. Το πλησίασα για να δω πόσο μεγάλο ήταν. Το χταπόδι βρήκε μια πέτρα και έκανε παραλλαγή. Το πλησίασα και φούσκωσε για να φανεί πιο μεγάλο.
"Είναι περίπου κιλό Ζάχο... Ας το αφήσουμε..." είπα στον εαυτό μου. Βούτηξα για να πάρω ένα πλάκα κι εκείνο πήρε δρόμο. Πήγε πιο πέρα και χώθηκε πίσω από ένα κίτρινο σφουγγάρι. Γύρισα την κάμερα και βούτηξα πλησιάζοντας το. Πήρα το πλάνο που ήθελα και το άφησα στην ησυχία του.
 |
| ...και καλά κρύφτηκε!!! |
Στο επόμενο καρτέρι, προσγειώθηκα σε έναν βράχο και περίμενα. Μικρόψαρα πηγαινοέρχονται, όταν σε κάποια στιγμή από τα δεξιά μου εμφανίστηκαν κέφαλοι. Τα ψάρια είναι ψηλά στην επιφάνεια και έρχονται προς το μέρος μου. Ένα από τα πρώτα ψάρια είναι από τα μεγαλύτερα. Σημαδεύω και όταν είμαι έτοιμος πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει τον κέφαλο στην μέση κι εγώ έχω πιάσει το πρώτο ψάρι της ημέρας που είναι 1,7 κιλά.
 |
| Το 1ο της ημέρας... |
Όμως με την βολή κόπηκε το σχοινάκι που οπλίζω. Αφού τακτοποιώ τον κέφαλο, προσπαθώ να φτιάξω το ψαροντούφεκο. Μου παίρνει αρκετή ώρα και ο νοτιάς με έχει παρασύρει λίγο πιο κάτω. Καθώς ετοιμάζω το ψαροντούφεκο, διαπιστώνω ότι κάτω από τα πέδιλα υπάρχει ένα καλό χταπόδι. Προσπαθώ να τελειώσω όσο πιο γρήγορα μπορώ και να μην χάσω το μέρος που έχει κρυφτεί το χταπόδι. Μετά πολλά το καταφέρνω. Βουτάω και του ρίχνω. Αφού έγινε μια μικρή μάχη, το 2,5 κιλών χταπόδι είναι στην αγκαλιά μου.
 |
| Μεζές 2,5 κιλών!!! |
"Ωραία ξεκινήσαμε Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου. Συνεχίζοντας πιο κάτω και σε ένα από τα πολλά καρτέρια, παρατηρώ ότι τα μικρόψαρα ήταν τρομαγμένα. Κρύβομαι πίσω από έναν βράχο και περιμένω. Σε μια στιγμή το ψαράκια έρχονται όλα καταπάνω μου. Όμως δεν βλέπω τίποτα. Σέρνομαι λίγο πιο μπροστά και τα μικρόψαρα είναι πολύ πιο τρομοκρατημένα, αλλά δεν οφείλεται στην παρουσία μου. Καθώς περιμένω, παρατηρώ μέσα στην θολούρα ένας κορμοράνος έρχεται καταπάνω μου. Μόλις με βλέπει, αλλάζει κατεύθυνση, πάει προς την επιφάνεια και τον έχασα. Τότε τα ψαράκια ηρέμησαν...
 |
| Ένας απρόσμενος φτερωτός επισκέπτης!!! |
Λίγο πιο κάτω, κάνω ένα ακόμη καρτέρι σε κάτι πλάκες. Περιμένω μήπως φανεί κάτι, όταν από μια σχισμή πετάγεται έξω μια καλόγρια. Με κοιτάει και έντρομη ξανά-χώνεται στην σχισμή. Αυτό που έκανε, μου τράβηξε την προσοχή προς τα αριστερά, από όπου εμφανίστηκε μια καλή μουρμούρα 400 γρ. Το ψάρι πέρασε από μπροστά και εγώ το έπιασα.
 |
| Να και η μουρμούρα... |
Ξανά βουτιά μήπως υπάρχει κάποια άλλη μουρμούρα. Περιμένω αρκετά, όταν στο βάθος εμφανίζονται κέφαλοι. Αργά μέσα στην θολούρα έρχονται προς τα εμένα. Προσπαθώ να δω πιο είναι το πιο μεγάλο ψάρι. Όμως μια αμέριμνη τσιπούρα έρχεται προς το μέρος μου. Δεν με έχει πάρει χαμπάρι, έρχεται μπροστά μου και τσιμπολογάει τον βυθό. Δεν χρειάζομαι τίποτα καλύτερο και της ρίχνω. Η τσιπούρα τρελαίνεται, αλλά δυστυχώς είναι πολύ αργά. Φέρνω την 600αρα τσιπούρα στην αγκαλία μου. Αφού την φιλήσω κλπ, την βάζω στην σημαδούρα.
 |
| Βρε-βρε καλώς την!!! |
Στο αμέσως επόμενο καρτέρι κρύβομαι πίσω από έναν ακόμη βράχο. Περνάει ο χρόνος χωρίς να δω τίποτε. Καθώς κοιτώ τέρμα δεξιά, βλέπω έναν ωραίο κέφαλο. Γυρίζω 90 μοίρες παραμένοντας κρυμμένος. Το ψάρι δεν έχει καταλάβει την παρουσία μου και πότε-πότε σκάβει τον αμμώδη βυθό και έρχεται προς το μέρος μου. Σίγουρος για την επιτυχία μου, σχεδόν εξ επαφής πάτησα την σκανδάλη και φυσικά αστόχησα.
 |
| Κι όμως αστόχησα!!! |
"Καλά να πάθεις γιατί ήσουν σίγουρος για την επιτυχία και δεν σημάδεψες..." είπα στον εαυτό μου.
Την ώρα που οπλίζω το ψαροντούφεκο, παρατηρώ ένα παράξενο ψάρι να τρυπώνει σε κάτι πλάκες. Βγαίνει από την άλλη μεριά της πλάκας και μόλις με βλέπει ξανά μέσα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι ψάρι είναι κι αυτό μου εξάπτει την περιέργεια ακόμη πιο πολύ. Οπλίζω σε χαμηλή σκάλα και βουτάω. Με το που το βλέπω ρίχνω. Το ψάρι τρεμάμενο πέφτει στον βυθό, ελεύθερο από την βέργα. Το πιάνω και καταλαβαίνω ότι είναι μια μεγάλη γόπα. Η βέργα την έχει πετύχει στο κεφάλι, αλλά λόγω του μικρού πάχους που έχει το ψάρι, δεν μπόρεσε να παραμείνει πάνω στην βέργα.
 |
| Αυτό κι αν είναι έκπληξη!!! |
"Τι γυρεύει εδώ και γιατί κρυβόταν???" αναρωτήθηκα. "Λες???" Βούτηξα και περίμενα. Είδα στο βάθος μουρμούρες κι έξυσα τον βράχο και περίμενα. Αντί για τις μουρμούρες μου ήρθαν δυο μανάλια. Έκαναν μερικές περιστροφές αλλά μακριά. Ότι και να έκανα παρέμειναν μακριά κάνοντας ζικ-ζακ μέχρι που χάθηκαν. Είχε αρχίσει να δύει ο ήλιος και δεν είχα πολύ χρόνο. Έκανα μια ακόμη βουτιά και περίμενα. Εμφανίστηκαν οι μουρμούρες και οι καλόγριες. Οι καλόγριες ήρθαν όλες καταπάνω μου, σημάδι ότι οι κυνηγοί τις ακολουθούν. Όντως πάλι εμφανίστηκαν δύο μανάλια, αλλά χάθηκαν στην θολούρα. Λες και κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να τις ρίξω, εμφανίστηκε όλο το κοπάδι με τις μουρμούρες μπροστά μου.
"Αν τολμάς ρίξε..." είπα στον εαυτό μου χαμογελώντας. "Άλλη μια..." είπα και βούτηξα. Χώθηκα όσο πιο πολύ μπορούσα και περίμενα. Σχεδόν αμέσως φάνηκε ένα μανάλι. Έρχεται και στρίβει, αλλά δεν είναι μόνο του. Συνολικά μου εμφανίζονται επτά ψάρια. Το πιο μεγάλο δεν το προλαβαίνω κι έτσι ρίχνω στο πιο κοντινό. Το μανάλι αρχίζει ένα ντεμαράζ κι εγώ προσπαθώ να μην μπλέξει στο σχοινί στις πέτρες. Μετά από μια σύντομη μάχη το παίρνω αγκαλιά, φιλιά, συγγνώμες και φυσικά ευχαριστίες στα Ουράνια για τα υπέροχά Τους δώρα. Σε βάθος μόλις -4,3 μ. και σε 25 δευτερόλεπτα είχα ρίξει στο ψάρι!!!
"Άμα Θέλει να σου το Δώσει...." σκέφτηκα....
 |
| Όταν Θέλει να στο Δώσει.... |
Εκεί τελείωσε και το ψάρεμά μου, έτσι τουλάχιστον νόμιζα. Βγαίνοντας προς την παραλία ήμουν κοντά σε ένα πολύ δυνατό σημείο και είπα να κάνω ένα τελευταίο καρτέρι και να βγω. Βουτάω και σέρνομαι μέσα στην σχισμή. Περιμένω να δω και μετά πάλι τα ίδια. Σε μια στιγμή αντιλαμβάνομαι στα πολύ ρηχά μια μεγάλη σκιά, καθώς τα μικρόψαρα τρέχουν πανικόβλητα. Είναι ένα μεγάλο γοφάρι. Περνάει πάνω από τον βράχο που κρύβομαι. Αναδύομαι αμέσως, αλλά το ψάρι δεν με δέχεται και χάνεται στην θολούρα!!!
 |
| Όταν δεν Θέλει να στο Δώσει... |
"Δεν πειράζει, αρκεί που το είδα..." σκέφτηκα...και βγήκα...
Translation of the above article.
Title: Beautiful surprises in shallow waters...
Video & Photos : Zacharias Skevofilax
Early in the afternoon, I found myself at a nearby fishing spot for a calm and enjoyable swim. At least thats how I was thinking of spending this afternoon. The light souther winds were particularly pleasing me. Indeed, the waters were a bit murky. I dived in and started the ambushes. At first I didn't see anything great. I was enjoying and looking at the wonderful seabed. In one moment, while on the surface, I saw a common octopus (Octopus vulgaris) flowing through the water effortlessly. I approached it to see how big it was. The octopus found a stone and disguised itself. I got closer to it and it swelled up to look bigger.
"It's about a kilo Zac... Let's leave it..." I said to myself. I dived in to get a video shot and it took off. It went further and ducked behind a yellow sponge. I turned the camera around and dived closer to it. I got the video shot I wanted and left it alone. (1st Picture: ...it thought it hid well!!!). In the next ambush, I landed on a rock and waited. Baitfish were coming and going, when at some point mullets (Mugil cephalus) appeared from my right. The fish were high above, close to the surface and swimming towards me. One of the first fish was the largest one. I aimed and when I was ready, I pulled the trigger. The spear hit the mullet in the middle and I had caught the first fish of the day which was 1.7 kg. (2nd Picture: The 1st of the day...). But the shot, cut the rope I was arming the speargun. After arranging the mullet, I tried to fix the speargun. It was taking me a while and the southern winds had dragged me further down a bit. As I was preparing the speargun, I realised that a nice common octopus was under my fins. I tried to finish as fast as I could and not to loose the spot where the octopus had hidden. When I managed to fix the speargun, I dived and shot it. After few minutes of wrestling, the 2.5kg common octopus was in my lap. (3rd Picture: The delicacy of 2.5 kg!!!).
"We're off to a good start, Zac..." I said to myself. Continuing further down and into one of the many ambushes, I noticed that the baitfish were spooked. I hid behind a rock and waited. In an instant all the baitfish swam towards me, meaning that the predator was following them. But I didn't see anything. I crawled a little foreword but the baitfish were much more terrified, not because of my presence. As I waited, I noticed a great cormorant (Phalacrocorax carbo) was coming towards me in the blurry waters. As soon as it saw me, the bird changed direction, swan to the surface and it disappeared. At that moment the baitfish calmed down... (4th Picture: An unexpected winged visitor!!!). A little further down, I did another ambush on some flat rocks. As I was waiting for something to appear, a black Damselfish (Chromis chromis) jumped out of a crack. It looked at me and fearfully shoved itself into the crack. The whole incident drew my attention and as I turned my head to the left, I saw a 400 gr. striped sea bream (Lithognathus mormyrus) appearing. The fish passed in front and I caught it easily. (5th Picture: The striped sea bream...). I dived again in case there was another striped sea bream. I waited long enough when mullets appeared in the background. Slowly in the blur they came towards me. I was trying to figured out which was the biggest fish. But a careless qilt-head sea bream (Sparus aurata) was also swimming towards me. It had not released my presence, came in front of me, nibbling the seabed and I shot it. The qilt-head sea bream went crazy, but it was too late. I brought the 600 gr. qilt-head sea bream in my arms. After kissing and did the rituals, I put it in the buoy with the rest of the fish. (6th Picture: Wellcome!!!). In the very next ambush, I hid behind a rock. Time was passing without seeing anything. As I looked to the far right, I saw a nice mullet. I turned 90 degrees staying hidden. The fish had not realised my presence and from time to time was digging the sandy bottom while swimming towards me. The fish was so close that I could touch it. Confident of my success, I pulled the trigger and of course missed. (7th Picture: I manage to miss!!!).
"You deserve this outcome because you were so sure of the success and didn't aim as you should..." I said to myself. As I was arming the speargun, I noticed a strange fish getting under some rocks. It came out from the other side of the rock, looked at me and under the rock again. I could not tell what fish it was, and that made me even more curious. I armed on the speargun to the lowest power and dived. As soon as I saw it, I shot it. The fish fell trembling to the seafloor, free from the rod. I caught it and realised that it was a big bogue (Boops boops). The spear had hit it in the head. Being a slim fish, it was not possible to stay on the spear. (8th Picture: Now this is a surprise!!!).
"What the bogue was doing here and why it was hiding???" I wondered. "Is it possible???" I dived in and waited. I saw striped sea breams in the distance, scratched the rock and waited. Instead of the striped sea breams, I saw two small amberjacks (Seriola dumerili). They did a few turns but stayed away. No matter what tricks I did, they stayed away zigzagging and finally disappeared. The sun was starting to set down meaning I didn't have much more time. I did another dive and waited. Striped sea breams and black Damselfish appeared. All the black Damselfish came towards me, a sign that the predators were following them. Indeed, two small amberjacks appeared again, but were lost in the blur. As if they knew I wasn't going to shoot them, the whole school of striped sea breams appeared in front of me.
"If you dare pull the trigger..." I said to myself smiling. "One more dive..." I said and dived. I ducked in as much as I could and waited. Almost immediately a small amberjack appeared. As it turned, I realised that it was not alone. A total of seven fish appeared in-front of me. I could not shoot the biggest one, so I shot the closest one. The amberjack started swimming like crazy, while I was trying to manage the fishing rope not to get tangled on any stones. After a short battle, I took it in my arms, kisses, apologies and of course thanking the Heavens for Their wonderful gifts. At a depth of only -4.3 m and in 25 seconds I shot the fish!!! (9th Picture: When the Heavens want to provide!!!). That was where my fishing expedition ended, or I thought so. Going out to the beach, I was close to a very good point and decided to do one last ambush. I dived and crawled into the crevice. I waited to see and then crawled again. In a moment, I became aware of a large shadow in the very shallows, as small fish run in panic. It was a big bluefish (Temnodom saltator). It swam over the rock I was hiding. I immediately emerged, but the fish did not accept my presence and disappeared into the blur!!! (10th Picture: When the Heavens do not want to provide!!!).
"It does not matter, at least I saw it..." I thought...and got out...
