You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: A weird summer in Karpathos Island, 1st part.
Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ, Marcus Schrauder.
Το καλοκαίρι ξεκίνησε & τελείωσε αλλόκοτα, μιας και αρχές Ιουνίου χάσαμε τον πρώην πεθερό μου Kenny Filax. (Για το πως τελείωσε, δείτε το προηγούμενο άρθρο). Ο Kennys ήταν ένας άνθρωπος με Καρπάθικο χιούμορ (το οποίο είναι λίγο βαρύ), αλλά κατ'αλλα ήταν ένας τύπος Large, με όλη την σημασία της λέξης. Ποτέ δεν μου φέρθηκε άσχημα, ειδίως μετά τον χωρισμό μου. Κάθε άλλο θα έλεγα. Ήταν και παρέμεινε ένας πατέρας-φίλος μέχρι το τέλος της ζωής του. Παλιά ερχόταν κάποιες φορές για παρέα σε εκδρομές που έκανα, καθώς πήγαινα για ψαροντούφεκο.
Καλό ταξίδι Kenny, θα σε θυμόμαστε με αγάπη...
 |
| Από τα παλιά...στον Κορινθιακό.... |
...Έφτασα για τις πολυπόθητες καλοκαιρινές διακοπές στην αγαπημένη μου Κάρπαθο. Τον χειμώνα είχε βρέξει πολύ κι αυτό φάνηκε στην θάλασσα. Θερμοκρασία επιφάνειας 20οC!!! ενώ αναλόγως το μέρος το θερμοκλινές άλλοτε ήταν στα -10μ. άλλοτε στα -18μ. Όμως ήταν σαν να έμπαινες σε ψυγείο. Το έβλεπες καθώς το πλησίαζες, ένα θολό νερό, που μόλις πέρναγες ένιωθες λες και ήταν αρχές της άνοιξης. Το παγωμένο νερό είχε αποτέλεσμα τα ψάρια να είναι πολύ νευρικά και δεν πλησιάζαν εύκολα. Εννoείται ότι το μελτέμι καλά κρατούσε. Από τον Μάιο ξεκίνησε χωρίς καθόλου παύση. Το περίεργο ήταν ότι ενώ το μελτέμι "κόβει" αργά το απόγευμα, η θάλασσα δεν ησύχασε ποτέ. Ευτυχώς συνάντησα τον φίλο μου Μάρκο από την Αυστρία και ψαρέψαμε πολλές φορές μαζί. Τα πρώτα ψαρέματα μας δεν είχαν και μεγάλη επιτυχία, αν εξαιρέσουμε τα λεοντόψαρα. Υπήρχαν φορές που μπορούσες να πιάσεις όσα ήθελες. 100, 500 ψάρια. Ειδικά αν η βουτιά γινόταν αργά το απόγευμα ήταν αμέτρητα. Μαζί τους όμως έχουν πολλαπλασιαστεί και οι τροπικοί αχινοί με τα μακριά αγκάθια, που σε κάθε τρύπα ή σχισμή ήταν δυστυχώς παρόντες, αμέτρητοι κι αυτοί. Έτσι λοιπόν ψαρεύαμε ότι μας άρεσε στα βαθειά κι όταν γυρίζαμε μαζεύαμε λεοντόψαρα. Υπήρχαν ψάρια πού ήταν του κιλού, αλλά το πιο μεγάλο το έπιασε ο Μάρκος που ήταν 1,150 γρ.
 |
| Ο Μάρκος με το μεγαλύτερο λεοντόψαρο!!! (1,150γρ.!!!) |
Καθώς περνούσαν οι μέρες και ειδικά μετά της Παναγίας, η θάλασσα έφτασε στην κανονική της θερμοκρασία των 27οC επιφάνεια. Τότε φάνηκαν κάποια καλά μαύρα ψάρια. Σε μια βουτιά με τον Μάρκο, βλέπω ένα ψάρι να τρέχει.
"Σαν μικρή στείρα φαίνεται...." σκέφτηκα και συνέχισα να κολυμπώ. Ο Μάρκος όμως δεν έκανε την ίδια σκέψη και βούτηξε. Το βάθος δεν είναι μεγάλο και η διαύγεια της θάλασσας εκπληκτική. Είναι στα -18μ και φαίνεται ολοκάθαρος. Τον κοιτώ να παίρνει θέση, να τεντώνει το χέρι του και να ρίχνει. Το ψάρι σπαρταράει και εγώ είμαι όλος απορία τι έπιασε. Με το που φτάνει στην επιφάνεια μου δείχνει ένα ωραίο σηκιό πάνω από κιλό.!!! Το πρώτο ψάρι της ημέρας πιάστηκε και ήταν υπέροχο. Συνεχίζουμε βουτώντας, ψάχνοντας και μετά από αρκετή ώρα πιάνει ένα ροφό κοντά στα 2,5 κιλά. Τώρα όμως είμαστε μέσα στο ρέμα κι έτσι προχωράμε χωρίς μεγάλη προσπάθεια. Σε ένα μεγάλο μονόπετρο, βλέπω έναν ροφάκο, που μόλις τρύπωσε. Αποφασίζω να ρίξω μια καλύτερη ματιά και διαπιστώνω ότι είναι ένα δίκιλο ψάρι. Με το που πλησιάζω την τρύπα του γυρίζει να με δει και του ρίχνω στην μούρη. Τραβάω έξω τον ροφάκο και συνεχίζω.
 |
| Εγώ με τον 2κιλο ροφό... |
Δύο μεγάλα λεοντόψαρα θα πιαστούν για να κάνουν παρέα με τον ροφάκο. Καθώς αρχίζουμε να μπαίνουμε στον επόμενο κόλπο, το ρέμα σταμάτησε εντελώς, με συνέπεια τα λεοντόψαρα να είναι πάρα πολλά. Πιάσαμε αρκετά με τον Μάρκο, καθώς και μια στείρα 1,5 κιλών εντελώς τυχαία, την ώρα που ψάχναμε για τρυπωμένα λεοντόψαρα. Πιάσαμε κι από ένα ωραίο σαργό ο καθένας μας.
 |
| Τα ψάρια μας... |
Το βράδυ σε μια παραλιακή ταβέρνα στο χωριό Φοινίκι απολαύσαμε με την παρέα μας τα τρόπαια. Ο Μάρκος με την γυναίκα του την Άννα, ο Ρεμί (Αυστριακός), εγώ και η Σοφία (κόρη).
 |
| Το τσιμπούσι: Η Άννα, ο Ρεμί, ο Μάρκος & εγώ... |
Σε ένα άλλο ψάρεμα με τον Μάρκο, βρήκα με μεγάλες πήγκες στα βαθειά. Όμως τα ψάρια δεν πλησίαζαν, ότι και να κάναμε. Σε μια βουτιά μου, βλέπω ένα από τα ψάρια να κολυμπάει για τα βαθειά. Έτσι όπως έχω βουτήξει, μου επιτρέπεται να την ακολουθήσω. Το ψάρι το υπολογίζω στα 3-4 κιλά. Στα -25 μέτρα, πατάω την σκανδάλη, αλλά η βέργα ούτε καν το έφτασε. Η πήγκα απορημένη γύρισε, με είδε και χάθηκε στην άβυσσο. Ήταν ένα ψάρι 8-10 κιλά και πολύ πιο βαθειά από ότι υπολόγιζα. Σε μια στείρα ο Μάρκος δεν της έριξε όταν μπορούσε, νομίζοντας ότι ήταν μικρό το ψάρι. Όταν απομακρύνθηκε κατάλαβε το λάθος του. Και στις δυο περιπτώσεις, το έντονο θερμοκλινές μας είχε ξεγελάσει. Σε ένα καρτέρι μου, κι ενώ περίμενα κάτι από τα βαθειά, με περικύκλωσαν ένα κοπάδι κίτρινα μπαρμπούνια. Ήρθαν να με δουν και χάθηκαν όπως ξαφνικά εμφανίστηκαν μπροστά μου. Τότε παρατήρησα κάτι μαύρο να πλέει δίπλα μου.
"Πίσσα κι εδώ???" σκέφτηκα και πήγα να την πιάσω. Προς μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι επρόκειτο η σκανδάλη του ξύλινου ψαροντούφεκο μου!!!
 |
| !!! |
Ευτυχώς είχα πάρει και δεύτερο μακρύ ψαροντούφεκο για να το δοκιμάσω στα βαθειά. Μετά από λίγο, καθώς κολυμπάμε, ακούω τον Μάρκο να μου φωνάζει. Τον πλησιάζω και μου λέει: "Δύο ροφοί..." και μου δείχνει δύο πέτρες στον βυθό σε απόσταση περίπου 20 μέτρα μεταξύ τους. Εγώ δεν βλέπω κανένα από τα δύο ψάρια και του προτείνω να βουτήξει εκείνος. Αρνείται και μου λέει να κάνω καρτέρι και θα τα δω τα ψάρια. Έτσι αποφασίζω να πάω προς την αριστερή πέτρα που είναι και πιο κοντά μας. Καθώς βυθίζομαι και πλησιάζω το επιλεγμένο σημείο, διακρίνω σε μια σχισμή μια ουρά ενός ψαριού.
"Μάλλον είναι ο ένας από τους δύο ροφούς..." σκέφτηκα. Αλλάζω πορεία και κατευθύνομαι προς το ψάρι. Ο ροφός έχει το κεφάλι του μέσα στην σχισμή είτε γιατί κάτι κοιτάει είτε γιατί ετοιμάζεται να αποδράσει. Χρησιμοποιώντας τον όγκο του βράχου, κρύβω την κατάδυση μου και μόλις μπαίνω στο βεληνεκές του ψαροντούφεκου, πατάω την σκανδάλη στα - 20 μέτρα. Η βέργα βρίσκει τον ροφό κάθετα λίγο πριν το μάτι και τραβώντας το ψάρι έρχεται στην αγκαλιά μου.
 |
| Το ψάρι που είδε ο Μάρκος και το έπιασα... |
Είναι ένα τριάρης ροφός. Χαρές με τον Μάρκο για την επιτυχία μας. Έκανε μια βουτιά στο άλλο ψάρι αλλά δεν τον βρήκε. Γυρίσαμε πίσω ψάχνοντας τα βαθειά, αλλά χωρίς επιτυχία. Στα ρηχά μαζέψαμε τα λεοντόψαρα που βρήκαμε.
 |
| Ο Μάρκος & εγώ.... |
Φυσικά υπάρχει και άλλη Κάρπαθος. Αυτή με τις αγροτοδουλειές. Με τον All weather John, μαζέψαμε σταφύλια και εννοείται την μεγάλη του αγάπη τα διαφορετικά είδη ντομάτας (μεταξύ των άλλων ζαρζαβατικών..... κολοκιθάκια, μελιτζάνες, κρεμίδια κλπ.). Στα καρπούζια όμως δεν είχαμε μεγάλη επιτυχία.
 |
| Η συγκομιδή... |
 |
| Η παραγωγή μας!!! |
 |
| Ή εγώ είμαι γίγαντας ή το καρπούζι .... |
Μερικές μέρες μετά την γιορτή της Παναγίας, κατάφερα και στραμπούληξα τον δεξί μου αστράγαλο. Λες και ήταν συνεννοημένοι, ο καιρός έκοψε τελείως. Εγώ με δεμένο κι έχοντας ψιλά το πόδι την έβγαλα στον καναπέ. Δεν υπήρχε η παραμικρή σκέψη για ψάρεμα. Αδύνατον να χρησιμοποιήσω τα βατραχοπέδιλα. Έτσι αποφάσισα να γνωρίσω καλύτερα μια άλλη Κάρπαθο, που συνήθως λόγω των ψαρεμάτων δεν της έδινα και πολύ σημασία.
Υπάρχουν λοιπόν και αυτοί όμως που φιλούν τις Κεκρόπορτες της παράδοσής μας σε αυτήν την άκρη του Αιγαίου μας. Από την μια η μάνα μου κάθε χρόνο μας φτιάχνει τις παραδοσιακές κουλούρες. Υπό την τεχνική ηγεσία του All weather John έχουν τελειοποιήσει την παραγωγή τους με συνέπεια οι κουλούρες φτιάχνονται πολύ πιο γρήγορα και έχει τυποποιηθεί η παραγωγή τους κατά έναν τρόπο μπορώ να πω. Αυτό δεν συμαίνει ότι είναι εύκολη η παραγωγή τους!!! Ίσως να υπάρχει η δυνατότητα να μπορούν να αποκτήσουν και ISO παραγωγής χαχα!!!
 |
| Καρπάθικες κουλούρες και η μάνα!!! |
Όμως καθώς πήγα να δώσω κάποια ψάρια σε συγγενείς, έπεσα πάνω στην παραγωγή παραδοσιακών κουλουριών του γάλατος, μυζηθρόπιτων και πολλές άλλες Καρπάθικες λιχουδιές όπως κολοκυνθοανθούς γεμιστούς, μικροσκοπικά ντολμαδάκια και άλλα πολλά. Άνθρωποι του μόχθου, που με πολύ ζήλο και αγάπη προσπαθούν να διατηρήσουν ένα τόσο πολύπλοκο και δύσκολο κομμάτι της πολύτιμης παράδοσής μας. Έπεσα πάνω στην παραγωγή μυζηθρόπιτας. Ατομικές μεν αλλά πολύ πολύπλοκες στην παρασκευή τους. Ένα τσούρμο άτομα με τον καθένα να έχει την δική του δουλειά.... Άλλο άτομο να ζυμώσει, άλλο να φτιάξει τα μπαλάκια με το ζυμάρι, άλλο να τα ανοίξει, άλλο να τα γεμίσει με μυζήθρα και να τα κλείσει...για να έρθει ο Βαγγέλης και να τα βάλει να ψηθούν. Μετά τα τακτοποιούσε η Άννα και τα συσκεύαζε.
 |
| Από τα αριστερά: Η κα Ευγενία, τα τρία ξαδέλφια μου Άννα, Χαρούλα & Ευγενία, η Σοφία. Όρθιοι, η Άννα & ο Βαγγέλης... |
 |
| Ο Βαγγέλης τα φέρνει & η Άννα τακτοποιεί & συσκευάζει... |
Πόσα τέτοια καλυτεχνήματα κρύβει η παράδοσή μας τα οποία πέρνουμε σαν δεδομένα??? Οι περισσότεροι βλέπουμε το τελικό προιόν, χωρίς να έχουμε την παραμικρή ιδέα για το τι κόπος κι αγώνας κρύβεται για αυτό που αγοράζουμε. Και ας μην ξεχνάμε όλα είναι χειροποίητα και με πολύ μεράκι φτιαγμένα. Χρειάστηκε λοιπόν ένα απλό στραμπούλιγμα για να μου δώσει ένα ακόμη μάθημα, για το πόσο καταπληκτική είναι η πανέμορφη χώρα μας..... Ας την προσέξουμε λίγο παραπάνω και δεν θα χάσουμε...
Περνούσαν οι μέρες κι εγώ σιγόβραζα στο ζουμί μου βλέποντας την ακίνητη θάλασσα.... Συνεχίζεται...
Translation of the above article.
Title: A weird summer in Karpathos Island, 1st part.
Video & Photo : Zacharias Skevofilax, Marcus Schrauder.
Have a calm passage Kenny, our love will accompany you always...
(1st Picture: ...from the past... in the Corinthian Bay...)
I arrived for the long-awaited summer vacation in my beloved Karpathos. It had rained a lot during winter and this effected the sea. Surface temperature of the sea was 20οC!!! While depending on the diving place, the thermocline started at-10m., sometimes at-18m. But it was like swimming into a freezer. You could see it as you approached it, a cloudy water, which as soon as you passed through, you felt as if it was the beginning of spring. The freezing water made the fish very nervous and did not approach us easily. The strong NNW wind of 5-7 beaufords, called meltemi, was holding strong. It started early May and continued without any pause, according to the local people. The strange thing was that while the meltemi should stop blowing in the late afternoon, the sea never calmed down. Luckily, I met my friend Marko from Austria and we fished together many times. Our first fishing trips were not very successful, except for the lionfish (Pterois volitans). There were times when you could catch as many as you wanted. 100, 500 fish. Especially if the dive took place in the late afternoon, there were countless. But along with them, the tropical sea urchins (Diadema Setosum) with the long spines have multiplied, which were unfortunately present in every hole or crevice, countless of them too. So we fished as deep as we liked and when we returned we collected lionfish. There were fish that weighed a kilo, but the biggest was caught by Marcos, which was 1.150 grams.
I arrived for the long-awaited summer vacation in my beloved Karpathos. It had rained a lot during winter and this effected the sea. Surface temperature of the sea was 20οC!!! While depending on the diving place, the thermocline started at-10m., sometimes at-18m. But it was like swimming into a freezer. You could see it as you approached it, a cloudy water, which as soon as you passed through, you felt as if it was the beginning of spring. The freezing water made the fish very nervous and did not approach us easily. The strong NNW wind of 5-7 beaufords, called meltemi, was holding strong. It started early May and continued without any pause, according to the local people. The strange thing was that while the meltemi should stop blowing in the late afternoon, the sea never calmed down. Luckily, I met my friend Marko from Austria and we fished together many times. Our first fishing trips were not very successful, except for the lionfish (Pterois volitans). There were times when you could catch as many as you wanted. 100, 500 fish. Especially if the dive took place in the late afternoon, there were countless. But along with them, the tropical sea urchins (Diadema Setosum) with the long spines have multiplied, which were unfortunately present in every hole or crevice, countless of them too. So we fished as deep as we liked and when we returned we collected lionfish. There were fish that weighed a kilo, but the biggest was caught by Marcos, which was 1.150 grams.
(2nd Picture: Marko with the biggest lionfish!!! 1.150 grams!!!). As the days passed and especially after Virgin Mary's Day (15th of August), the sea reached its normal surface temperature of 27οC. Then some good dusky groupers (Epinephelus guaza) were seen. On a dive with Marco, I saw a fish running.
"Looks like a little golden grouper (Epinephelus costae)..." I thought and continued swimming. But Marcos did not think the same way and dived. The depth was not great and the clarity of the sea was amazing. He was at-18m and I could see him clearly. I watched him getting into position, stretching out and shooting. The fish was shaking on his spear and I wondered what he caught. As soon as it reached the surface, he showed me a nice corvina (Sciaena umbra) over a kilo.!!! The first fish of the day was caught and it was beautiful one. We continue diving, searching, and after some time he caught a dusky grouper close to 2.5 kg. At that point, we were in the stream and so we proceed without much effort. On a large single stone, I saw a dusky grouper, which had just disappeared under the big stone. I decided to take a closer look and found out that it was a 2 kilo fish. As soon as I approached its hole, it turned to see me and I shot it in the face. I pulled it out and continued.(3rd Picture: The two kilo dusky and I). Two large lionfish will be caught later on. As we began to enter the next bay, the stream had stopped completely, resulting in lionfish being very numerous. We caught quite a few with Marco as well as a 1.5 kg golden grouper accidentally, while looking for lionfish. We also caught a nice white sea bream (Diplodus sargus) each of us. (4th Picture: Our fish...) In the evening, in a tavern in the village of Finiki, we enjoyed the trophies with our company. Marcos with his wife Anna, Remi (Austrian), me and Sofia (daughter).
(5th Picture: The feast with Anna, Remi (Austrian), Marco & I).
In another fishing trip with Marko, we found some big mottled grouper (Mycteroperca ruby) in the deep. But they wouldn't approaching use, no matter what we did. In one of my dives, I saw one of the fish swimming for the deep. As I have dived, I was able to follow it. I estimated the fish at 3-4 kilos. At-25 meters, I pulled the trigger, but the spear didn't even reached it. Bewildered, it turned around, looked at me and disappeared into the abyss. It was an 8-10kg fish and much deeper than I expected. Next, Marcos saw a golden grouper and did not shoot when he could, thinking that the fish was small. When it swam away, he realised his mistake. In both cases, the intense thermocline had fooled us. On one of my dives, while I was waiting for something to appear from the depths, I was surrounded by a school of yellow goatfish (Mulloidichthys martinicus). They came to see me and disappeared as suddenly as they appeared before me. Then I noticed something black floating by me, on the surface.
"Tar here too ???" I thought and caught it. To my great surprise, I found that it was the trigger mechanism of my wooden speargun!!! (6th Picture: !!!). Fortunately, I had also taken a second long speargun to test it in the depths. After a while, as we were swimming, I heard Marco calling me. I approached him and he said: "Two dusky groupers..." and pointed to the two rocks on the seafloor, about 20 meters apart. I did not see either fish and I suggested that he should dive. He refused and told me to dive and ambush and so I would be able to see the fish. So I decided to dive towards the left stone which was closer to us. As I descended and approached the chosen spot, I noticed in a crevice a fish's tail.
"It's probably one of the two dusky groupers..." I thought. I changed course and headed for the fish. The dusky grouper had its head in the crevice, either because it was looking at something or it was preparing to escape. Using the bulk of the rock, I concealed my dive and once I was in range of the speargun, I pulled the trigger at - 20 meters. The spear fund the dusky vertically just before its eye and pulling the fish, it followed me to the surface. It was a 3 kilo dusky grouper. (7th Picture: The fish that Marco saw and I caught it...). Cheers with Marcos for our success. He dived for the other fish but didn't find it. We turned back searching the depths, but without any success. In the shallows we collected the lionfish we found. (8th Picture: Marcos & I...).
"It's probably one of the two dusky groupers..." I thought. I changed course and headed for the fish. The dusky grouper had its head in the crevice, either because it was looking at something or it was preparing to escape. Using the bulk of the rock, I concealed my dive and once I was in range of the speargun, I pulled the trigger at - 20 meters. The spear fund the dusky vertically just before its eye and pulling the fish, it followed me to the surface. It was a 3 kilo dusky grouper. (7th Picture: The fish that Marco saw and I caught it...). Cheers with Marcos for our success. He dived for the other fish but didn't find it. We turned back searching the depths, but without any success. In the shallows we collected the lionfish we found. (8th Picture: Marcos & I...).
Of course there is a different face of Karpathos. The farm one. With All weather John, we picked grapes and of course his greatest love, different types of tomatoes (among other vegetables...… zucchini, eggplants, onions, etc.). However, we did not have much success with watermelons. (9th Picture: The collection...), (10th Picture: The outcome!!!) & (11th Picture: Either I am a giant or the watermelon...)
A few days after the Feast of the Virgin Mary, I sprained my right ankle. As if they were in agreement, the weather stopped completely. I sat on the couch, with my leg tied up. There was not the slightest thought of fishing. Impossible to wear flippers. So I decided to get to know one of the many different faces of Karpathos better, which usually due to fishing I didn't pay much attention to.
So there are those who kept the final-back doors of our tradition on this side of our Aegean Sea. On the one hand, every year my mother makes us the traditional rolls called kouloures. Under the technical advice of All weather John, they have perfected their production. As a result that the rolls are made much faster and their production has been standardised in a way I can say. This does not mean that they are easier to produce!!! Maybe, there is a possibility that they can get ISO documentation for production... haha!!! (12th Picture: Traditional Carpathian rolls called kouloures !!!). But as I went to give some fish to relatives, I came across the production of traditional milk rolls, myzithropittas and many other Carpathian delicacies such as stuffed pumpkin flowers, tiny stuffed grape leaves called dolmades and many more. People of hard work, who with great zeal and love try to preserve such a complex and difficult part of our precious tradition. I stumbled upon the production of mizithropita (a traditional cheese pie). Individual pieces but very complex to prepare. A bunch of people with each one having their own job.... One person to knead, another to make the dough balls, another to spread them, another to fill them with mizithra (cheese) and close them... Then Vaggelis put them in and out of the oven. Finally, Anna arranged and packed them. (13th Picture: from left to right: Mrs Eugenia, my cousins Ann, Charoula & Eugenia and Sofia. Standing: Anna & Vaggelis). (14th Picture: Vaggelis brought them & Anna arranged and packed them). How many such artefacts does our tradition has that we take for granted. Most of us, see only the final product, without having the slightest idea of what effort and struggle goes into what we buy. And let's not forget that everything is handmade and made with great care. So it took a simple tumbling to teach me another lesson, about how amazing our beautiful country is... Let's pay attention to it a little more and we won't miss out...
Days passed and I was like a boiling pot, watching the motionless sea....
To be continued...
To be continued...
