You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: You fool me once shame on you, twice shame on me....
Φωτογραφία - video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.
Προσπάθησα να τελειώσω τις διάφορες υποχρεώσεις-δουλειές όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να πάω για μια ακόμη βουτιά. Τα κατάφερα όμως λίγο αργά κι έτσι για να μην χάσω την βουτιά, τα φόρτωσα όλα και όπου φύγει-φύγει. Έφτασα στον πιο κοντινό ψαρότοπο αργά το μεσημέρι. Είχα δεν είχα δυο ώρες πριν νυχτώσει. Ντύθηκα και βούτηξα. Τα νερά κρύα κι αρκετά θολά. Ειδικά στο κομμάτι που ο βυθός ήταν αμμώδης, τα πράγματα ήταν δύσκολα. Με το που έπεσα κι ετοιμαζόμουν, να μια ωραία σουπιά κάτω από τα πέδιλά μου. Μέχρι να οπλίσω το ψαροντούφεκο, η σουπιά άρχισε σιγά-σιγά να φεύγει. Δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί και πολύ γιατί την πρόλαβε η βέργα του ψαροντούφεκου και την έπιασα. Γέμισε ο κόσμος μελάνια...
 |
| Μαύρισε ο τόπος... |
"Καλή αρχή Ζάχο...." είπα στον εαυτό μου χαμογελώντας. Ξεκίνησα λοιπόν τα καρτέρια μου περιμένοντας να δω τα πολυπόθητα λαβράκια. Μετά από αρκετά άκαρπα καρτέρια μου ήρθαν. Ξάπλωσα στον πετρώδη βυθό και περίμενα. Οι καλόγριες μου φάνηκαν λίγο νευρικές, αλλά μπορεί να τις είχα τρομάξει κι εγώ. Ποιος ξέρει??? Στην αρχή φάνηκε να με πλησιάζει ένα κοπάδι από μεσαίους κεφάλους. Όμως ανάμεσά τους υπήρχαν διαφορετικές φιγούρες.... Λαβράκια!!! Ήταν όμως μικρά. Πήγαν δεξιά μου, μετά γύρισαν, στάθηκαν μπροστά μου, ξανά μανά τα ίδια. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεξιά μου υπήρχε ένα πιο μεγάλο. Με το που το κοίταξα, εξαφανίστηκε.
"Καλύτερα... γιατί δεν ήταν και πολύ μεγάλο..." σκέφτηκα. Λίγο πιο κάτω σε ένα καρτέρι, κρύφτηκα σε μια σχισμή. Περίμενα και μετά από λίγο εμφανίστηκαν κέφαλοι. Τα ψάρια ήρθαν από τα ρηχά και με προσπέρασαν. Αρκετές φορές είχα βολή σε κάποιο ψάρι του κιλού, αλλά εγώ έψαχνα λαβράκια. Σχεδόν με περικύκλωσαν τα ψάρια, μιας και έρχονταν από όλες τις κατευθύνσεις. Μετά από λίγο εμφανίστηκε κι ένα μεγάλο κοπάδι από σάρπες. Κάποιες από τις σάρπες ήταν αρκετά μεγάλες.... αλλά εγώ απτόητος. Ειδικά όταν στο τέλος εμφανίστηκαν οι πιο μεγάλες, υπενθύμισα στον εαυτό μου λέγοντας: "Δεν έχουμε έρθει εδώ για σάρπες Ζάχο..." κι άφησα το κοπάδι να περάσει. Περίμενα μήπως κάτι πιο μεγάλο να τις ακολουθήσει αλλά... Πήγα λίγο πιο κάτω σε ένα καλό σημείο για καρτέρι. Βούτηξα, κρύφτηκα όσο καλύτερα μπορούσα και περίμενα. Μετά από λίγο στο βάθος εμφανίστηκαν δύο σαργοί. Ο δεύτερος ήταν ο μεγαλύτερος και με έβαλε σε πειρασμό, στον οποίο όμως δεν ενέδωσα. Ακολούθησαν κέφαλοι οι οποίοι εμφανίστηκαν από τα δεξιά μου.
 |
| Όχι σήμερα.. |
 |
| Γιατί δεν έριξα??? |
"Α ρε Ζάχο... χάσαμε το μοναδικό αξιόλογο λαβράκι που μας ήρθε... Φύγε από εδώ και να ξανάρθουμε όσο γίνεται πιο αργά..." είπα στον εαυτό μου. Κολύμπησα κι έφυγα από το μέρος και πέρασα τον κάβο. Ο καιρός όμως χτυπούσε αυτό το μέρος κι έτσι ήταν πολύ πιο θολό. Στο πρώτο καρτέρι, κιόλας, μετά από μερικά δευτερόλεπτα μου ήρθαν δύο λαβράκια από τα δεξιά μου. Ήταν ψάρια κοντά στο κιλό και δεν ασχολήθηκα μαζί τους. Στο επόμενο καρτέρι, λίγο πιο κάτω, περιμένω μήπως.... Μια σκιά εμφανίζεται, είναι ένα λαβράκι αλλά κι αυτό μικρό. Μετά από λίγο το ακολούθησε ένας κέφαλος λίγο πιο μεγάλος από τα λαβράκι. Περίμενα λίγο μήπως..... Καθώς προχωρούσα στον βοριά, το μέρος όλο και γινόταν πιο λασπώδες. Έκανα μερικά άκαρπα καρτέρια κι αποφάσισα να γυρίσω πίσω. Όμως στο τελευταίο μου καρτέρι προσγειώθηκα σε μια πέτρα. Έμεινα εκεί μήπως, αλλά.... Βλέποντας ότι τίποτε δεν ερχόταν, έστριψα για να κινηματογραφήσω ένα υπέροχο πλάνο. Δύο πανέμορφοι σπυρογράφοι έδιναν μια άλλη εικόνα στο θολό και μουντό τοπίο. Ο έντονος κυματισμός κουνούσε τις ανοιγμένες σπύρες τους κι όμως εκείνοι παρέμεναν τόσο ήρεμοι. Έμοιαζαν σαν χορευτές μπαλέτου που απλά ακολουθούσαν τον ρυθμό των κυμάτων... Λικνίζονταν αγόγγυστα σε οποίο ρυθμό τους επέβαλε ο έντονος κυματισμός. Κοιτώντας τους, μια απίστευτη ηρεμία με περιέβαλε, καθώς θαύμαζα αυτά τα τόσο απλά όντα, που όμως, είναι με τόση Σοφία πλασμένα!!!
 |
| Ομορφιά!!! |
Πήρα τον δρόμο της επιστροφής κι αναρωτιόμουν αν θα ξαναδώ το λαβράκι. Πήγα στην περιοχή όπου είχα το λαβράκι. Βούτηξα, κρύφτηκα και περίμενα. Είχε διάφορα μικρόψαρα και σε λίγο εμφανίστηκαν και οι σάρπες. Πίσω από τις σάρπες και πιο μακριά φάνηκε η σιλουέτα που έψαχνα. Δεν ήξερα πόσο μεγάλο ήταν. Έκανα διάφορους ήχους κι έτσι τράβηξα την προσοχή του λαβρακιού. Το λαβράκι με πλησίασε πολύ αργά και καχύποπτα. Με το που μπήκε στο όριο της βολής, σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πρόλαβε το ψάρι και το έπληξε πάνω από το μάτι. Το λαβράκι χτύπησε βίαια την ουρά του, προσπαθώντας να απαλλαγεί από την βέργα. Εγώ πλησίασα ήρεμα, αλλά καθώς κοίταξα το ψάρι, παρατήρησα ότι η βέργα δεν το είχε ξεπεράσει όσο θα ήθελα. Συναγερμός...
 |
| Το δις εξαμαρτείν... |
Παρατάω τα πάντα και βουτάω πάνω στο ψάρι για να το σιγουρέψω. Το έπιασα από τα βράγχια και του έδωσα ένα γρήγορο τέλος με το μαχαίρι μου. Η βέργα το είχε πετύχει πάνω από το μάτι και περνώντας μέσα από τα σκληρά οστά του κεφαλιού, μόλις που ξεμύτισε ψιλά στον σβέρκο του ψαριού. Τα φτεράκια της βέργας κλειστά και τα δύο κι έξω από το σώμα του ψαριού!!!
 |
| Στο τσακ... |
Πήρα στην αγκαλιά μου το δίκιλο λαβράκι (1,9 κιλά), το γέμισα φιλιά ζητώντας του συγνώμη για τον πόνο που του είχα προκαλέσει. Ικανοποιημένος από την έκβαση του ψαρέματος πήρα τον δρόμο του γυρισμού, χωρίς να ψαρεύω.
 |
| Το μεγάλο 1,9 κιλά!!! |
Όμως η θάλασσα είχε άλλα πλάνα. Σε βάθος λιγότερο από 1,5 μ, μέσα σε κάτι πλάκες, μπαίνουν-βγαίνουν μελανούρια. Βουτάω και μετά από λίγο πιάνω ένα από τα πιο μεγάλα.
 |
| ... και το μελανούρι... |
Την ώρα που το τακτοποιώ, η ματιά μου πιάνει μια κίνηση στην διπλανή πλάκα. Ένας ωραίος σαργός κρύβεται στην σκιά που του παρέχει η πλάκα. Βουτώ όσο πιο αθόρυβα μπορώ. Δεν έχω φακό μαζί μου, γιατί δεν περίμενα κάτι τέτοιο, οπότε προσπαθώ να δω τι γίνεται κάτω από την πλάκα η οποία είναι διαμπερής και μου παρέχει μια ελάχιστη ορατότητα. Ο σαργός κάνει το λάθος και κουνιέται φοβούμενος εμένα. Μου δίνει την μοναδική ευκαιρία και του ρίχνω. Μη ξέροντας πόσο καλή είναι η βολή μου, δεν του δίνω καθόλου χρόνο για αντίσταση και τον αρπάζω κάτω από την πλάκα. Είχα δίκιο, γιατί η βολή ήταν χαμηλά στην κοιλιά του σαργού των 430 γρ και με το σπαρτάρισμά του σίγουρα θα τον έχανα.
 |
| ... και ο σαργός... |
Βγήκα, άλλαξα, καθάρισα τα ψάρια και πήρα τον γυρισμό για το σπίτι, κουρασμένος μεν, γεμάτος ζωή δε!!!
Translation of the above article.
Title: You fool me once shame on you, twice shame on me....
Photo- video: Zacharias Skevofilax.
I tried to finish the various obligations I had, as fast as I could, in order to go for another dive. But I finished a little late and so in order not to miss the dive, I loaded everything in my car and I drove away. I arrived at the nearest fishing spot I knew, late in the afternoon. I had about two hours fishing before the sunset. I got dressed and dived. The waters were cold and quite cloudy. Especially in the part where the seabed was sandy, things were very difficult. As soon as I dived and started getting ready, under my fins there was a nice common cuttlefish (Sepia officinalis). By the time I got the speargun ready, the cuttlefish was slowly starting to swim away. It did not manage to move far away, because the spear of the speargun caught it. The cuttlefish stared spitting ink and soon the waters around me were a bit blackish...
(1st picture: The waters became a bit blackish...)
"Good start Zac...." I said to myself smiling. So I started my ambushes waiting to see the coveted sea bass (Dicentrarchus labrax). After several fruitless ambushes they came towards me. I laid down on the rocky sea floor and waited. The black damselfish (Chromis chromis) seemed a little nervous, but I might had scared them. Who knows??? At first a school of medium-sized mullets (Mugil cephalus) seemed to approach me. (2nd picture: Not today...). But between them there were different shapes.... Sea basses!!! But they were small. They appeared to my right, then they turned, they stood in front of me, again the same movements. At some point I realized that there was a bigger one to my right. As soon as I turned and looked at it, it disappeared in a split of a second.
"Better this way... since it wasn't so big..." I thought. A little further down in an ambush, I hid in a slit. I waited and after a while mullets appeared. The fish came from the shallows and overtook me. Several times I had a shot at a fish about a kilo, but I was looking for sea bass. I was almost surrounded by fish, since they came from all directions. After a while a large school of salema porgy (Sarpa salpa) appeared. Some of the salema porgy were quite large.... but I remained motionless. Especially when the biggest ones appeared at the end, I reminded myself saying: "We have not come here for salema porgy, Zac..." and let the school to pass. I was waiting for something bigger to follow them but... I swam a little further down to a good fishing spot for an ambush. I dived, hid as best as I could and waited. After a while in the background two white sea bream (Diplodus sargus) appeared. The second one was the biggest one and it tempted me, but I did not give in. Mullets followed which appeared from my right. The first fish to approach were mediocre, but the next ones were very nice fish. Again I did not give in and waited for sea bass. Two sea bass appeared behind the mullets. I ignored the left one and focused on the bigger one. The fish came face to face to see me. I had a shot it, but I thought it would be better to wait as soon as it turned, to have a bigger target. It turned so fast that I was not able to do anything. It went to my right and stopped. I quickly turned the speargun, but the noise from the pulsating rubbers, scared the sea bass that disappeared in the blink of an eye. (3rd picture: Why I did not pull the trigger???)
"Oh Zac... we lost the only remarkable in size sea bass that came to us... Get out of here and come back as late as possible..." I said to myself. I swam and left this fishing spot and passed the cape. But the weather was on the north part of the cape and so the sea was much more cloudy. In the first ambush, after a few seconds, two sea bass came from my right. They were close to a kilo and I did not bother them. In the next ambush, a little further down, I was waiting in case.... A shadow appeared, it was a sea bass but also small. After a while it was followed by a mullet a little bigger than the sea bass. I waited for a while..... As I was heading northern, the place was getting more and more muddy. I made some fruitless ambushes and decided to go back. But in my last ambush I landed in front of a rock. I stayed there maybe.... Seeing that nothing was coming, I turned to film something spectacular. Two beautiful Mediterranean fanworms (Sabella spallanzanii) gave a different show to the cloudy and hazy landscape. (4th picture: Beauty!!!). The strong waves shook their opened spirals and yet they remained so calm. They looked like ballet dancers who simply followed the rhythm of the waves... They rocked along at a rhythm imposed by the intense waves. Looking at them, an incredible calmness took over me, as I admired these so simple beings, which, however, were created with so much Wisdom!!! I took the road back and I was wondering if I would see the sea bass again. I went to the area where I had seen the sea bass. I dived, hid and waited. I saw several baitfish and soon the salema porgy appeared. Behind the salema porgy and further away was the silhouette I was looking for. I did not know how big it was. I made various sounds and so I caught the sea bass's attention. The sea bass approached me very slowly and suspiciously. As soon as it entered the shooting range, I aimed as best as I could and pulled the trigger. (5th picture: I did..). The spear stroke the fish over its eye. The sea bass violently hit its tail, trying to get rid of the spear. I approached it calmly, but as I looked at the fish, I noticed that the spear had not outgrown the fish as much as I would have liked. My senses went to the maximum... I stopped what I was doing and dived on the fish to secure it. Both flaps of the spear were closed and out of the body of the fish!!! I grabbed it by the gills and gave it a quick end with my knife. The spear had succeeded hitting its target over the eye, passing through the hard bones of the skull and barely came out on the back of the fish. (6th picture: Lucky...). I took the sea bass in my arms (1.9 kg), kissed it many times and apologised to it for the pain I had caused it. Satisfied with the outcome of the fishing, I decided to get out without fishing. (7th picture: The biggest one, 1.9 kg). But the sea had different plans. At a depth of less than 1.5 m, under some flat rocks, saddled sea-breams (Oblada melanura) were getting in and out. I dived and caught one of the biggest. (8th picture: The saddled sea-bream). As I arranged it, my gaze caught a movement on the adjacent rock. A beautiful white sea bream was hidden in the shadow provided by the rock. I dived as quietly as I could. I did not have an underwater flashlight with me, because I did not expect something like that to occur, so I try to see what happens under the rock, which had a 2nd opening at the other end and thus provided me with minimal visibility. The white sea bream made the mistake and moved in fear of me. It gave me the needed opportunity and I shot it. Not knowing how good my shot was, I grabbed it under the rock. I was right, because the shot was low in its belly and the white sea bream of 430 gr could easily get free and I would definitely lose it. (9th picture: ... and the white sea bream...). I went out, wore my cloths, cleaned the fish and returned home, tired, but full of energy!!!
